Daglio Fr. Bartholomaeus, Serravallensis, alumnus Congregationis Lombardiae, filius coenobii Genuensis, vixit saec. XVIII. Anno 1705 studens Medioiani; an. 1711 fit Patavii Lector, et an. 1713 ibidem Baccalaureus. Sequenti anno arcessitur ad Urbem; die 25 maii 1715 examinatus fuit ad Regentiam et a quinque examinatoribus omnium votis approbatus. Patavii an. 1720, sacram quadragesimam praedicavit, quod et Romae peregit an. 1726. Fuit inde S. Theologiae Magister renuntiatus, atque ab omnibus dilectus cum multis animi et corporis dotibus et insigni et notabili esset eloquentia praeditus. Venetiis anno 1731 in Dominica Palmarum ad S. Marcum, in praesentia Serenissimi Ducis praedicavit, cum eo ipso anno conciones habuisset quadragesimales in templo S. Moysis eiusdem civitatis. In cap. gen. an. 1745 praepositus fuit Prov. Lombardiae et in Venetiarum civitate ad aeternam lucem transivit die 10 martii an. 1748. Scripsit atque edidit: Le ignominie di Cristo glorificato da' suoi trionfi. Ragionamento sacro recitato in San Marco alla presenza del Ser.mo Trono, la Domenica delle Palme. In Venezia per Alvise Valvasense, 1731, in 80. (Cfr. Ossinger, p. 17; Mazzuchelli, Gli Scritt. d'Ital., Vol. I, parte I, p. 190; Lanteri, Postr. Saec. Sex., Vol. III, p. 131, qui male eius cognomem scribit DE OGLIO, et eum facit Genuensem, sicut qui scribunt: DALL'AGLIO; Perini, August. Scriptores, Romae 1911, p. 30).

Dalmazio Fr. Nicolaus, de Aviliana, alunnus congregationis Lombardiae, vixit saec. XVII. Fuit Prior coenobii S. Mariae de Populo Urbis, an. 1639 Vicarius Generalis suae Congregationis, ac vir ob raras naturae dotes, pietatem, et in tractandis negotiis dexteritatem, celebris. Die 25 novembr. 1648 Fossani Episcopatum obtinuit, illam Dioecesim regens usque ad mortem, quae accidit die 20 aprilis 1635. Eius diligentia et cura ad praelum devenit nostri Ambrosii Landucci opus inscriptum: Origine del tempio dedicato in Roma alla Vergine di Dio Maria presso alla porta Flaminia detta oggi del Popolo divisa in sei giornate data in luce dal Maestro R. P. Fr. Nicolò Dalmazio d'Avigliana, già Vicario generale Apostolico della Congregazione di Lombardia Commissario Generale, e Priore dell'istesso tempio e Convento del popolo. In Roma per Francesco Moneta, 1645, in 4°. Ita Ossinger, p. 287. [Pag. 8]

Damiani Fr. Petrus Angelus e Sigillo in Umbria, fuit S. Theol. Mag., quem gradum assequutus est die 11 maii 1727, post rigorosum periculum, omnia vota favorabilia accipiens. Varia obtinuit in Ordine munera, inter quae Prioris in conventibus suae Provinciae, et an. 1773 Discreti partes in Capitulo gen. Edidit:

1. Panegirico di S. Tommaso da Villanova recitato nella chiesa di S. Agostino di Roma il giorno della sua festa 18 sett. 1731. In Foligno per Pompeo Campana, 1731, in 4°.

2. Ragionamento Istorico, pronunciato nel cap. prov. de' PP. Agostiniani della Provincia dell'Umbria nel Convento di S. Niccolò di Spoleto il 26 aprile 1760, della primiera propagazione dell'Erem. Religione del gran Padre e Dottor di S. Chiesa S. Agostino e degli uomini illustri che hanno in virtù, dignità e dottrina nella medesima... chiaramente fiorito. In Foligno, per Frane. Fofi, 1760, in 4°.

3. Panegirico sacro dell'estatico contemplativo S. Giuseppe da Copertino Min. Conventuale recitato nella Terra di Costacciaro e città di Gubbio. Ibid., Fofi, 1772, in 4°.

Daniele Fr. Alphonsus, Neapolitanus, S. Theol. Baccal., vir varia eruditione ac singulari morum gravitate, magno apud omnes pretio habitus, vixit saec. XVII, typisque mandavit:

1. Breve racconto della vita del glorioso e santo confessore Nicola da Tolentino con 1'aggiunta dell' origine e miracoli del pane benedetto di detto santo. In Napoli per Giov. Domenico Roncagliolo, 1634 in 12°, quod breve opus iam ediderat in Napoli per Giov. Giacomo Carlino, an. 1596, in 8°.

2. Breve sommario delli tesori celesti conceduti alla Congregazione della Cintura. In Napoli, per Ottaviano Bethano, 1637, in 12°, et ibidem per la vedova di Lazaro, 1639, in 12°.

3. Sagro Oratorio diviso in sei libri: Dell'Orazione; Delle meditazioni; Delli soliloqui del Divino Amore; Divozione di Maria Vergine; della Santa Messa; Di visitar l'infermi. V'è nel fine di quest'opera la Regola di S. Agostino volgare; il modo di recitare la coronella della cintura con altri utilissimi esercizi raccolto da diversi santi Padri... In Napoli, 1641 nella stamperia di Secondino Roncagliolo in 4° parvo, pp. 543. Extat in Bibl. Angelica.

D'Anselmis Fr. Guillelmus e Montefalco, S. Theol. professor, vixit saec. XVI labente et XVII ineunte. In Ordinis Regestis reperitur: illum an. 1559 stvdentem fuisse Perusiae, an. 1562 Neapoli, an. 1563 cursorem Mediolani, an. 1564 Papiae studentium magistrum, et an. 1566 ibidem Lectorem. Studiis expletis totum se dedit praedicationis muneri, ac conciones quinque, de laudibus scilicet B. Clarae a Cruce de Montefalco S. Crucis, cui dicatum extat monasterium B. Clarae, B. Virginis Mariae, Divi Parentis Augustini, et de morte veri christiani, omnes elegantissime italica lingua exaratas in lucem dedit sub hoc titulo: Prediche del Reverendo P. Frate Guglielmo d'Anselmis da Montefalco Theologo dell'Ordine di S. Agostino fatte in diversi luoghi, et tempi, et prima della gloriosa et Beata Chiara da Montefalco dell'istesso Ordine con due tavole, una delle prediche, et l'altra delle cose più notabili. In Perugia, per Vincenzo Colombara, 1609, in 8°, pp. 256. Estat in Angelica.

(Cfr. Elssium, p. 257, Mazzuchelli, T. II, part. II,. p. 825; Ossinger, p. 58; [Pag. 9] Lanteri, Postr. Saec. Sex Rel. Aug., Vol. III, p. 151 et alios).

Dantini Fr. Franciscus, (ADDITAMENTA, pag. 71-72) Recinetensis, S. Teol. Mag., vir integerrima vita et multa doctrina insignis, nostrates docuit Perusiae, Neapoli, Patavii, et Bononiae ab an. 1570. Magistralem lauream adeptus an. 1571 Piceno praeficitur. In Comitiis Generalibus, Bononiae habitis die 13 maii an. 1581, universi Ordinis regimen obtinuit. Verum vix acceptum, munus statim dimisit, nam Recinetum profectus, ibidem die 10 iunii praefati anni 1581 ad suae mortalis vitae terminum pervenit. Eo rnortuo, habenas totius Ordinis suscepit Mag. Augustinus Fivizanius, ut Vic. Gen. per Breve apostolicum die 18 iunii eiusdem anni. Fivizanius statim Priorem nominavit conventus Recinetensis Mag. Gabrielem Fulginatensem ut Recinetum quamcitissime se conferret et inibi res et scripta defuncti Generalis diligenter requireret et curam haberet. Idem praeceptum fecit Provinciali Marchiae Anconitanae, ut nempe bona R.mi P. Generalis defuncti, tam pecunias quam etiam libros et scripta omnia custodienda curaret. Postea iterum iterumque scripsit Priori Recinetensi atque eidem mandavit ut quamprimum scripta et alia Rev.mi P. Generalis defuncti ibi existentia Romam mitteret. Istis mandatis certe Gabriel obedivit, sed de qua re tractabant illa scripta et ubinam nunc reperiuntur? Suspicor illa contineri in uno vel pluribus ex codicibus saec. XVI Bibliothecae Angelicae Urbis sive de theologicis disciplinis, sive de philosophicis, qui inibi anonyma asservantur.

D'Arienzo Fr. Fulgentius, alumnus augustinianae provinciae Terrae Laboris, floruit saec XVII. Egregius fuit rhetor, atque eloquentia ornatus. Ingenii sui et eius artis rhetoricae exemplum extat: De Verbi Dei incarnatione, Oratio. Neapoli, Typ. Lazari Scorigii, 1623, in 4°.

Dato Fr. Ioannes e Foro Cornelii, vulgo de Imola dictus, de quo Coriolanus in sua Chronica haec adiecit: "Hic profecto vas scientiarum erat, acerrimus disputator, memoriosus valde, Aegidianae disciplinae defensor, parum facundus, subtilis multum et copiosus. Moritur satis iuvenis, et Imolensis Episcopus electus". Inter Dispositiones datas in Capitulo generali de Appamiis anno 1465, una habetur qua quidam fr. Ioannes Albus de Imola in conventu Ariminensi constituitur biblicus honoris, forsan iste idem est ac Ioannes Dathus, qui certe hoc tempore vivebat, cum enim a Pamphilo an. 1460, et Crusenio an. 1459 floruisse affirmetur. Antonius Mazzoni in hist. Episcoporum Imolensium, Faventiae, 1710, p. 280, haec de nostrate Ioanne seribit: "Vita functo Antonio eligitur ad Imolensem Cathedram a Paulo II (c. 1464, m. 1471) Ioannes Dathus Imolensis Ordinis Eremitarum S. Augustini patrii sui coenobi olim alumnus, quem eximia virtus et sapientia inter praeclaros theologos ac scriptores illius sacri Instituti celebrem reddidit, sed eius immatura mors illius inaugurationi obstitit, fuit enim tantum electus, atque ante consecrationem praereptus". Videtur decessisse, concludit Lanteri, Erem. S. Augustini,. T. I., p. 84, circa an. 14701 Laudatur ab Herrera, T. I, p. 434, Gratiano, p. 110, Gandolpho, p. 210; Ossinger, p. 288, et Cappelletti, T. II. p. 265, nec non a Gesnero, p. 360, Frisio, p. 428 et Fabricio, T. I, p. 432, Eius opera sunt:

1. Liber de attributis divinis. Extabat ms. in nostra Biblioth. Ratisbonae, et nuncupatur: Ven. in Christo D. Ioanni Esfordensi, Artium et decretorum Doctori canonico Cirinensi.

D'Avalos Fr. Bonaventura Neapolitanus, ex nobilissima Marchionum Piscariae et Vastii Ducum progeniae ortus, germanus frater Thomae Episcopi Laurini, die 13 febr. 1643 electus fuit Episcopus Vulturariae, ac deinde 13 aprilis 1651 ad Ecclesiam Nuceriae Paganorum translatus. Bonus pastor virtutibus quam generis nobilitate illustrior quotannis ad Concilii Tridentini normam dioecesim sibi commissam visitavit, atque erga congreditam sibi plebem omnia tam spiritualia quam temporalia opera sedulo exercuit, adeo ut merito Praesulis late insignis nomen promeruerit. Anno autem 1659 quietis amore episcopales onus sponte dimisit. A Crescimbeni, Istoria della volgar poesia, T. V, p. 177 laudatur ut poeta et quoddam eius Poema legitur p. 196 operis cui tit.: Esequie Poetiche in morte di Lope de Vega, in Venezia, an. 1636. Ita fere Lanteri, Eremi sacr. August., Part. I, pag. 126 ex Ughello, It. sacr., T. VII, col. 532; [Pag. 10] cfr. etiam Herrera, T. I, p. 109; Elssius, p. 130 et Moroni, Dizionario di Erud. eccl., Vol. 103, p. 113, qui illum errato Dominicanis tribuit.

David a S. Maria, Pedemontanus, Congregationis Augustinensium Discalceatorum alumnus, et in ea an. 1740 Definitor Generalis, utriusque iuris doctor, atque in sacros canones versatissimus, in Taurinensi Dioecesi extitit S. Officii Consultor. Mense august. an. 1766 huius saeculi luce caruit, relinquens quae sequuntur:

1. Casus reservati in Archiepiscopatu Dioecesis Taurinensis. Venetiis, 1740, 1 vol. in 4°.

2. Bullae Summorum Pontificum, Sacrae Congregationis decreta ad Augustinenses excalceatos spectantia, nec non eorum fratrum declarationes in Capitulis Generalibus editae iussu Cap. Gen. de an. 1740. Romae, 1742, in 4°.

De Angelis Fr. Ioseph, Isclanus, filius conventus S. Mariae oppidi v. Laccameno, ortum habuit an. 1803, et an. 17 aetatis suae expleto, Ordinem nostrum ingreditur. Anno 1826 Sacerdos effectus, in studio promotus fuit ad cursoratum. Lector an. 1829 renuntiatus, mittitur Aquilam, deinc Perusiam, et an. 1831 Viterbium. Die 3 maii 1832 ad Regentiam examinatus atque approbatus, iterum Aquilam mittitur. In oppido v. Cagnano an. 1833 S. Quadragesimam praedicavit, expletoque Regentis munere, S. Theol. Magisterii laurea fuit decoratus. Inter vivos adhuc versabatur an. 1860. Scripsit typisque mandavit:

1. Pensiero sul Dominio temporale del Papa, absque loci, anni et editoris adnotatione.

2. Dissertatione sull'immegliamento della società, prodotto unicamente dalla Religione cristiana, letta nella tornata Teologica del 12 dicembre 1851. Opusculum in 4° magno, pp. 16, de quo desideratur etiam impressor, tempus et locus.

De Angelis Fr. Vincentius e Monte Sancto in Piceno, primam lucem aspexit an. 1809. Valde adolescens Ordinem Augustinianum ingreditur, et cum esset ingenii acumine praeditus, ac sufficienti memoria donatus, quamvis parvae voluntatis, omnia superavit cum ignea ac fervida eius natura. Anno igitur 1834 sacerdos ordinatus, anno insequenti examinatus fuit ad munus Lectoris obeundum; et a studiis pauo post absolutus, an. 1858 eligitur Prior conventus S. Nicolai de Corinaldo. Vixit postea Recineti, Acrii, in oppido S. Angeli in Pontano, ubi forsan anno 1860 e viventium numero sublatus fuit. Edidit: De Deo uno et Trino theses quas propugnandas suscepit in atheneo Divi Nicolai Tolentinatis an. 1832, cathedram moderante P. Fr. Nicolao Primavera Studiorum Regente. Maceratae, 1832 Typis Alexandri Mancini.

De Bobus, cuius reticetur nomen, floruit saec. XVIII, atque mss. reliquit: Brevi relazioni del P. De Bobus, ultimo priore degli Agostiniani di Veroli. Contiene notizie attinenti la storia di Veroli, relative a vari tempi, quae asservantur in Cod. 253 (45-2-12) Biblioth. Giovardianae Verulanae, saec. XVIII, in fol. cc. 741.

De Bono Fr. Petrus Paulus, Melitensis, vixit saec. XVIII, atque ms. reliquit: Supplicem libellum et scripta varia pro societate Fidelium Agonizantium erecta in ecclesia fratrum Angustinensium in insula Melitae, [Pag. 11] quae omnia mss. extant in Cod. Vat. Lat. 7939, misc. p. 302.

De Bono Fr. Thaddaeus de Eporedia Pedemontanus, claruit saec. XV doctrina sanctitate, insignis concionatoris nomine et regularis observantiae zelo. Ob praeclaras virtutes fuit summis Pontificibus Xixto IV, et Innocentio VIII acceptissimus. Suae Insubricae Congregationis novies primatum obtinuit. Spiritum Deo reddidit an. 1503. Sui ingenii volumina sunt sequentia: a) Concionum liber 1; b) Spiritualium orationum liber 1; c) Lecturae in Aristotelem; d) Tractatus philosophici atque theologici. (Cfr. Rossotto, Syllab. Script. Pedemontii, p. 531, et Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. II, p. 190).

De Bonognisis Fr. Iacobus de Mantua, plebanus S. Pauli de Pasiano, atque postea in civem Venetum adscitus fuit S. Theol. Mag. vixitque saec. XV. In Capitulo generali Perusino an. 1482, cui ipse interfuit ut Definitor provinciae Terrae Sanctae, in eius favorem definitum fuit: "ratificamus et approbamus litteras concessas per R.mum patrem generalem Magistrum Ambrosium Coriolanum et per R.mum patrem generalem bonae memoriae Magistrum Iacobum de Aquila, et per priores et fratres conventus Venetiarum tunc in eodem conventu existentes, Magistro Iacobo de Mantua, civi Veneto, super filiationem conventus Sancti Stephani de Venetiis, non obstantibus quibuscumque in contrarium facientibus; atque approbamus et ratificamus omnia facta in capitulo generali Romano super eadem filiationem" (cfr. Analecta Aug., Vol. VIII, pp. 270, 278). Inibi ille extitit unus ex principalioribus patribus, et an. 1497 interfuit etiam capitulo generali, ut Definitor Provinciae Angliae, Romae celebrato. Edidit: Pauli Veneti universalia praedicamenta sexque principia, Venetiis, Bonetus Locatellus, 1494, ff. 144, binis coll. et 71 II. Asservatur hoc opus in Bibl. Parisina Card. Mazarini, n. 784. (Cfr. Hain-Copinger, n. 12520).

De Falco Fr. Nicolaus, S. Theol. Mag., Provinciae Neapolitanae alumnus, floruit secunda medietate saec. XIX, et dum esset studiorum Regens in coenobio Notabiliensi Melitensis insulae ab ipso prolata fuit sequens Oratio inauguralis in provincialibus Patrum Augustiniensium Comitiis Notabili in insula Melita, praesidente Rev.mo P. Mag. Felice Gigli Procuratore Generali an. Domini 1868 habitis. Melitae, ex typ. Iosephi Micallef, 1868, in 12°.

De' Foliis Fr. Ioseph, Pedemontanus, nostrae Congregationis Insubricae clarus alumnus, vixit saec. XVIII et scripsit: Antichità dell'inclito Monastero di S. Michele d'Ivrea, con alcune altre notizie d'altri Monasteri, Conventi e luoghi pii, abbozzate... nel 1749. Ms. et asservatur in praedicto Monasterio (cfr. Manno, Bibliogr., c. T. VIII (1907), p. 301).

De Caruciis Fr. Augustinus, Cremonensis, S. Theol. Mag., qui ab Ossinger, p. 225 dicitur insignis verbi Dei praeco, et theologus praestantissimus, florebat saec. XV. Nominatur ab Antonio Possevino, a Francisco Arisio, et a Lanteri, Postr. Saec. Sex Rel. Aug., T. III, p. 383. Reliquit: Sermones praedicabiles.

De Gambaris Fr. Io. Chrisostomus, Aquilanus, S. Theol. Mag. vixit saec. XVII, [Pag. 12] et an. 1662 cum esset Bacc. fit nostri studii Papiensis Regens, inibi commorans usque ad annum insequentem. An. 1666 erat Viterbii Mag. Regens ad SS.mae Trinitatis. De hoc eximio viro nihil aliud invenire potui nisi quod scripserit sequentes theologicos tractatus, qui extant in Bibl. Angelica de Urbe in cod, 950. (R. 5. 1) in 8°, ff. 40 et pagg. 334 ac 140, saec. XVII, olim R. P. Mariani Raffi, et sunt:

1. Prolegomena in universam Theologiam ff. 1-36. Inc.: "Deo auspice theologiam ingredimur" et expl.: "Frater Joannes Evang. de Porticellis a Viterbio scripsi hunc tractatum Viterbii, sub disciplina a. R. P. Joan. X.mi De Gambaris, ab Aquila, in SS.ae Trinitatis coenobio Magistri Regentis anno 1666".

2. Tractatus de Resurrectione mortuorum 1666, pp. 1-334. Inc.: "En tractatus ille".

3. Tractatus de ultimo fine, pp. 1-140. Inc. "Disputatio prima. De fine in communi", et expl.: "Ego Frater Joannes Evangelista de Porticellis a Viterbio hunc tractatum Viterbii, sub disciplina ad. R. P. Joan. R. Patris B. Jo. Chrisostomi de Gambaris, in eodem Lyceo Magistri Regentis, quod sit ad honorem B. V. Mariae, B. P. Augustini, B. Catarinae, Beati Aegidii Columnii, omnium Sanctorum quorum hodie solennitatem praevenimus. Anno 1666".

De Garambis Fr. Fulgentius, floruit saec. XVII, non recensetur ab Ossinger in sua Bibl. August. neque a Lanteri, atque eius extant Orationes et carmina quaedam praesertim ad eruditissimum Magistrum Fr. Fulgentium, de Galutiis, totius Augustiniani Ordinis Generalem, quaeque sunt in cod. 945 (R. 4. 35) Bibl. Angelicae de Urbe, chart. in 8°, ff. 56. (Cfr. Narducci, Catal. cit., p. 400, qui codicem minutatim describit).

De Garofoli Fr. Gabriel, Spoletanus, S. Theol. Magister, a nostrate Ambrosio Coriolano dicitur: "divini verbi praeco, excellentissimus debellator haereticorum et religionum institutor, et princeps suo tempore omnium evangelizantium". An. 1409, dum esset Regens Bononiae, cum aliis pluribus Augustinianis interfuit Concilio Pisano. Anno 1410 Provincialis et Vicarius Generalis Vallispoletanam Provinciam gubernabat. Anno 1414 a Generali facultatem obtinuit proficisciendi ad Sepulcrum Domini visitandum. An. 1420 Provinciae Venetae Vicarius Generalis, et S. Stephani Venetiarum Regens evasit. An. 1421 regimen monasterii S. Mariae de Nazareth assumpsit, ut in ipso regularem observantiam introduceret. Tunc eius praedicationibus et exemplis quatuor electi viri ex primaria Veneta nobilitate habitum Augustinianum amplexati sunt. Fuerunt isti Andreas Bondolmerius, postea Venetianum Patriarcha, Philippus Paruta, deinde Archiepiscopus Cretensis, Michael Maurocenus et Franciscus Contarenus. Porro hi quatuor et supradictus Gabriel, uti principalis, an. 1423 determinarunt instituere Ordinem Canonicarum S. Spiritus, et an. 1424 obtenta Bulla a Martino V, rem exequutioni mandarunt. Fuit etiam haereticorum debellator, nam Fraticellorum foedissimam sectam lingua et calamo oppugnavit atque contrivit. An. 1426, amore suae primae matris, et meliori consilio ductus ad eremiticum caetum rediit, eodemque anno, die 19 octobris Senis in coenobio S. Augustini arbiter fuit quarumdam praetensionum eiusdem monasterii, ut ex scripturis constat a Presbytero Sestegiani collectis. Demum an. 1429, die octava iunii a Martino V [Pag. 13] ad episcopalem Nuceriae Paganorum cathedram assumptus fuit. Quatuor annos laudabiliter eam rexit, atque obiit die 6 iulii an. 1433 Spoleti, quo ad suos invisendos perrexerat, sepultusque fuit in quondam nostra ecclesia S. Nicolai sub hoc epithaphio: "Hic iacet corpus D. Gabrielis de Garofolis de Spoleto Ordinis Eremitarum S. Augustini. Gabriel Antistes sacro diatemate fulgens, Scriptore quondam toto celeberrimus orbe, Librorum textor, studiorurm fervida lampas, Hoc tegitur tumulo, conditus exiguo". Et nunc en eius opera:

1. Ordo et forma morum quos ex consuetudine observat Congregatio pauperum, qui vulgariter Ihesuati nuncupantur, capitulis quadraginta quinque, quorum praeest index. Sub fine legitur: "Frater Gabriel de Spoleto ordinis eremit. S. Augustini credit indubbie omnia suprascripta sana vera esse". Cod. 170, a. 212, 1, 160 (L. IV. CIV) Mp. chart. saec. XVI Biblioth. S. Marci Venetiarum.

2. Adversus hereses libri tum utiles tum necessarii.

4. Sermones in Evangelia, quae in Feriis Quadragesimae, Dominicis aliisque festis recitantur. Quidam eius sermo, cuius tit.: Evangelio della quarta Domenica di Quaresima extat in cod. 16 Bill. codd. Mss. Conventus S. Michelis Venetiarum.

5. Sermones de dictis festis B. Mariae Virginis.

De Ghetti Fr. Hieronymus, Romae anno 1560 ortus, habitum Augustinianum in Provincia Pisana suscepit; at progressu temporis ad Romanam transivit. Apud nostrates scriptores appellatur vir aeterna memoria dignus, eminens divinarum scripturarum expositor, orator fecundissimus, et perfectissimum humilitatis exemplar. Fuit S. Theologiae Doctor, et ad Dei verbum praedicandum totum sese dedit, ab anno videlicet 1599 ad annum 1624, quo duri Interamnae quadragesimales conciones magna sua laude et habitus honore haberet, ab Urbano PP. VIII ad Urbem vocatus, relicto concionandi munere, ipsum adivit; habitisque ab eo bonis verbis, maximo amore plenis, universi Augustiniani Ordinis Vicarius Generalis constituitur, et an. insequenti in Comitiis generalibus Ordinis Romae 17 maii an. 1625, habitis, tamquam Prior Generalis, ipse Hieronymus in officio confirmatur. Quidquid vel intra, vel extra Ordinem acquisierat, totum id in eumdem Ordinem contulit, partim donans romano S. Aug. coenobio, cujus familiae adoptatus fuerat, et partim Interamnensi, quem arte et post Generalatum incoluit. Ordinis regimen reliquit an. 1630, et oblatum illi Interamnensem Episcopatum humiliter recusavit. [Pag. 14] Tandem die 6 aprilis 1635, quae fuit Veneris hebdomadae sanctae, Romae an. aetatis suae 75 decubuit, et in Ecclesia S. Aug. non absque communi dolore in sepultura Generalium sepultus. Extat illius monumentum ibidem in sacello S. Nicolai cum epitaphio in quo dicitur etiam fuisse munificentia in pauperes singularis. Scripsit italice varia opera, quae nimirum sunt:

1. Breve Racconto della Vita e Miracoli della B. Rita da Cascia. In Roma nella stamperia della R. C. Apostolica, 1628. Estat anonima et reimpressa fuit: in Roma appresso Francesco Felice Mancini 1652, ac dicata all' E.mo et Reverendissimo e Padron colentissimo il Sig.re Cardinal Fausto Poli, Vescovo di Orvieto; item ibidem: per il Varese 1679 item Ancona nella stamperia del Serafini, 1671 per opera et industria di Fr. Giorgio Ciani da Morrovalle Agostiniano Sagrestano di Ancona. Fuit etiam unita in actibus processus pro canonizatione ipsius Beatae.

2. Sacri Sermoni habiti Ianuae 1599, Firmi 1603, Bononiae 1604 (duo), Ianuae 1609, Romae 1609 (duo), Anconae 1610 (duo), Ragusae 1612 (Quinque), Balneoregii 1621, Romae 1622, et Romae 1623. Sunt in Bibl. Angelica in cod. autographo 1445 (F. 8. 17) in 4° ( 268 x 200) ff. 320. Incip. Sermo primus: Celebrano con molta meraviglia.

3. Sermoni sopra l'Apocalisse. Tit. "Primo ragionamento in cui si discorrono gl'utili, che si ricavano dalla lettione della Scrittura sacra". Inc. "Se l'Autorità di gravissimi autori". Opus extat in Angelica in cod. chart. 378 (D. 2. 10) in 4°, ff. 292, saec. XVII, et ibidem in cod. 379 (D. 2. 11) pariter in 4°, ff. 344 adest vol. 2um eorumdem sermonum, tit. "Secondo volume, nel quale si comprende la seconda visione del Appocalisse, con tutte le cose dimostrate in essa. Ragionamenti fatti da fra Gir.o Ghetti Romano, del or.ne di S.to Agostino in Roma nella chiesa del suo ordine l'anno 1622". Inc. primus sermo "Se nel mezzo degl'honori".

4. Trattato dell'Elettione de' Sommi Pontefici. Praeviae sunt duo epist. nuncupatoriae quarum prima ad Summum Pontificem, altera vero ad Augustinum Triumphum, Ord. S. Aug. Constat opus XV "Considerationi" quarum antiquus titulus prorsus evanuit. Reperitur in Angelica in Cod. 294 (C. 6. 20) Chart. saec. XVII in 4° (266 x 200) ff. 128.

5. Specchio della perfetta Religiosa, composto dall'inutil servo fra Girolamo Ghetti, dell'Ordine di S. Agostino. Incip. cap. I, post epigr. et tit.: "Degna d'eterna lode fu la resulutione". Est in Angelica in Cod. 1432 7. 8. 1) chart. in fol. (315 x 222), ff. 135, saec. XVII.

6. Considerationi sopra 'l modo, che s'è tenuto in diversi tempi nell'eletione dei Sommi Pontefici Romani, con gli accidenti occorsi, dove s'esplicano alcune cose della Costitutione fatta da N. S. Papa Gregorio XV sopra tal materia. Dedicate alla Santità di N. S. Papa Urbano VIII. Di fra Girolamo Ghetti romano, Generale dell'ordine eremitano di S. Agostino. Inc. proemium: "il proprio dell'acc.i dei grandi". Praeviae sunt binae A. epist. quarum altera ad Summum Pont. Urbanum VIII, altera ad Augustinum Triumphum, Ord. S. Aug. Extant in cod. 144 Bibl. Vatic. Capponi, ff. 131, chart. saec. XVII et in Angelica, cod. 990 et in cod. 1263 (5. 8. 21) chart. in 4° (270 x 199) ff. 134, saec. XVII: hujus operis non fit mentio apud Ossinger.

7. Due ragionamenti, uno politico fatto al Senato della Republica della Città di Ragusa. L'altro che tratta di due diversi amori, fatto nell'Accademia di Ancona all'Eminentissimo Sig.r Card. Giulio Savelli, allhora Gov.re [Pag. 15] della città. Da fra Girolamo Ghetti, rom., Agost. maestro in sac. Theolog. Incip.: "Nacque fra gli scogli". Sunt in Angelica in Cod. 1122 (S. 3. 17) in 4°, ff. 96, chart. saec. XVII, et 2a oratio non recensetur ab Ossinger.

8. Cetera Davidica accordata in sette Ragionamenti in lode della gran Madre di Dio, con il devoto cantico Salve Regina, dedicata all'Ill.mo et R.mo Sig.r Cardinale Calamino, detto d'Araceli, dell'ordine di San Domenico, dall'inutile servo di così pietosa madre fra Girolamo Ghetti, Generale dell'ordine di Santo Agostino. Post epist. dedic. ad Card. praedictum, incip.: "Troppo temerario saria". Insunt eiusdem Fr. H. G. in principio et in fine: "Sonetti, sig. F. G. G. R". Est in Bibl. Angelica in cod. 1245 (S. 8. 3). Chart. in fol. pagg. 8 et 116, saec. XVII praevio indice. Opus hoc editum fuit Romae an. 1635 iuxta Maraccium in sua Bibl. Mariana, Vol. I, p. 583.

15. Summa seu compendium litterarum et decretorum Congregationis Cardinalium negotiis Regularium et Episcoporum praepositae ab an. 1573 usque ad annum 1656 in tres partes distincta. Episcoporum Pars. I, in cod. 330, in fol., Biblioth. Chisianae, Regularium Pars 2a, in cod. 331 eiusdem Bibl.: Monialium Pars. 3a, in cod. 332 eiusdem Bibl., nec non in Cod. Vat. Lat. 10438, in fol., ff. V+166, et in Bibl. Communali Faventiae, Cod. 39, saec. XVIII, vol. 4, cc. 1097, copia P. Iulii Caesaris Parini, Ordinis nostri.

16. Epitome litterarum et Decretorum Congregationis Episcoporum et Regularium ab an. 1573 ad an. 1653, in cod. 332 B in fol. eiusdem Chisianae Bibliothecae. Insuper sub tit.: Flosculi sive notabilia. Tomi III, Romae, Typ. Caballi, 1656.

17. Decreta Fratrum Ord. Erem. S. P. Aug. in Comitiis gener. Romae ordinata. Romae et Pisis apud Leonardum Zeffium, 1626, in 4° (Cinelli-Sancassani, Bibl. Volante, T. III, p. 31).

De Gracchis Fr. Nicolaus, Romanus, S. Theol. Mag. dicitur ab Ossinger, p. 409 vir undequaque doctus, et theologus famosus. Ad preces D. Ferdinandi Gonzaga, Pnincipis Molfectae, die 7 martii an. 1598 eidem principi in confessarium et theologum deputatus fuit. Longaeva senectute gravatus an. 1633 [Pag. 16] rebus humanis exemptus est. Opus edidit cui titulus: Gemma sententiarum S. P. Augustini de auxilii selectarum ex omnibus tomis et libris ipsius P. Augustini. Romae apud Andr. Phaeum, 1626, in 4°: opus Urbano Pp. VIII dicatum et plurimi habitum.

De Gratis Fr. Hieronymus, Cremonensis, nostrae Congreg. Insubricae alumnus, vixit saec. XVII, diciturque ab Ossinger, p. 414: "filius conventus Cremonensis, et vir qui probitati vitae bonas artes addidit. Laudatur etiam ab Arisio in Cremona Lit., T. III, p. 97, tamquam theologus et concionator perquam egregius, atque italice edidit opus cui tit.: Scala del paradiso per le anime divote desiderose di salire a quella patria con brevità. an. 1611.

De Grossi Fr. Thomas floruit saec. XIX ineunte, scripsit: Atto d'appellazione, interposto da Fra Tommaso De Grossi, per l'ingrandimento del Convento Agostiniano di Genova (1827). Ms. Bibl. civ. Beriana, n. 495, D, 1, 1, 13 Rotolo membr. (Cfr. Ant. Manno, Bibliografia Stor. degli Stati della Monarchia di Savoia, Vol. VI. (1898), p. 25).

De Guarinis Fr. Iustinianus, Cremonensis, qui floruit saec. XVI, dicitur ab Ossinger vir omnium litterarum eruditione eximius, et vas electissimus predicationis verbi divini. In Comitiis gener. suae Insubricae Congregationis fuit an. 1513 et 1523 electus Visitator, et an. 1532 Definitor. Fuit et sui patrii coenobi Prior, ac reliquit mss. paterno idiomate, in Biblioteca sui conventus asservatas, Conciones super Salutationem Angelicam. Illum laudant etiam Calvi, Delle Mem. istor. della Congr. di Lombardia, p. 259; Arisi, Cremona Lit., T. II, p. 62, et Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. III, p. 399.

Degli Angelieri Fr. Bernardus, Florentinus, nobili genere ortus, mira effulsit in Ordine Augustiniano et morum probitate, et divinarum litterarum scientia. Nondum in S. Theol. Magister his an. scilicet 1384 et an. 1386 electus fuit Procurator Generalis. Sed paulo post Oxoniam profiscitur, atque in celeberrima illius civitatis Academiam, S. Theol. doctoris dignitatem an. 1388 consequutus est. Anno vero 1392 Pisarum provinciae praeficitur, ac dignum se Provincialatum gessit. Neque tamen Augustinianae Religioni tantum, sed externis etiam, egregiis animi dotibus, Angelarius noster plurimum profuit, praesertim bonis virtutum exemplis atque excellentissimis concionibus. Posteris reliquit opus cui tit.: Speculum charitatis. inc.: "Nihil dignius quam Creator ametur a creatura" et asservabatur ms. in olim nostra Bibliotheca conventus S. Spinitus Fiorentiae.

Degli Antoni Fr. Albertus Lucensis, Fulginiae an. 1804 in coenobio S. Nicolai Augustinianum habitum induit, et post tirocinium Perusiam mittitur; inde Viterbium et an. 1816 iterum Perusiam, ubi die 1 iunii 1817 fit Lector. Lectoris munere expleto, die 5 iulii 1821 admittitur ad examen pro Regentia, in quo ita egregie se gessit ut a sex [Pag. 17] examinatoribus retulerit suffragia quatuor aurea et duo argentea, ac proinde declaratus Regens, locatus fuit in Collegio S. Augustini de Urbe cum onere inibi exponendi e suggestu Sacram Scripturam. Ex definitione capituli gen. an. 1822, post cursum decem annorum expositionis verbi divini, die 11 ianuarii 1831 titulo ex-Provincialis decoratur, et ex indulto apostolico ex-Assistentis generalis, quo titulo Capitulum generali ingredi potuit hoc an. 1831 Romae celebrato, in quo una cum PP. Magistris Mauritio Semeria, Iacobo Ricca, et Ioanne Rice, Assistens Gen. renuntiatus est. Fuit insuper SS. Rituum Congregationis consultor, academiae Religionis Catholicae socius, et suis concionibus, Mediolan, Ravennae, Bononiae, Perusiae, Firmi, Neapoli, et praesertim Romae in basilicis Lateranen. et S. Petri habitis, immortale sibi nomen comparavit. Gravi morbo correptus, in coenobio S. Augustini de Urbe supremum diem obiit mense novembris an. 1837 aetatis suae 51. Scripsit lingua patria:

1. Lectiones 29 super cantica canticorum, quas auctor habuit in ecclesia S. Augustini Romae, et quae, sicut etiam aliae quae sequuntur asservantur mss. in Bibl. Angelica de Urbe in codicibus infra notatis. Lectiones omnes sunt autographae et supra memoratae extant in cod. 282 (C. 6. 8) ff. 170, ac. inc.: "Lezione sulla cantica, Proemio. Rividdi con giubilo".

2. Lectiones 24 super quatuor Evangeliis. Cod. 283 (C. 6. 9) ff. 499. Inc.: "Lezione prima sopra la vita di G. C. Proemio sagro. Iohan. C. I., v. 1 Viaggiator peregrino".

3. Lectiones 32 super Act. Apostolorum. Cod. 284 (C. 6. 10) ff. 215. Inc.: "Sopra gli Atti Apostolici. Lezione 1. Ascensione di Gesù. Che lo studio della nostra SS.ma Religione".

4. Lectiones 2 super S. Iuda, et 25 super Epistolis S. Pauli ad Corinthios. Cod. 285 (C. 6. 11) ff. 161. Inc.: "Sopra S. Giuda Apostolo".

5. Lectiones 45 super reliquis S. Pauli Epistolis; 3 super Epistola catholica S. Iacobi Ap.; 3 super Epistolis S. Petri Ap.; et 3 super Epistolis S. Ioannis Ap., Cod. 286 (C. 6. 12) ff. 203. Inc.: "Lezione I, sopra S. Paolo ai Galati. La nuova stazione. Esordio. Ben ti riveggo, nobile devoto e fedele popolo di Roma".

6. Lectiones 13 super Ecclesiaste, et 16 super Epistola S. Pauli ad Romanos. Cod. 287 (C. 6. 13) ff. 187, Inc.: "Lezione I, sopra l'Ecclesiaste. Proemio. Esordio. Bella e calda estate".

7. Lectiones 30 super Apocalypsi S. Ioannis Ap., Cod. 288 (C. 6. 14) ff. 190. Inc.: "Lezione prima sopra l'Apocalisse di S. Giovanni. Cap. I, vol. I. Esordio. Ammirevoli, grandi".

8. Ode a Leone XII Pont. Mass. Sonetto per Maria SS.ma Addolorata, Roma Tip. Puccinelli, 1825, ex quibus eruitur auctorem fuisse etiam poetam.

9. Della Sacra Scrittura Dialogo. Inc.: "Cosa sia Sacra Scrittura". Cod. 26 (A. 4. 35) in 12; ff. 34 saec. XVIII Bibl. Angelicae de Urbe.

Degli Avanzi Fr. Nicolaus, Bononiensis, S. Theol. Mag. dictus ab Ossinger, p. 86, nescimus quo fundamento, Congr. Lombardiae, vixit saec. XVI. Anno 1519 erat inter cursores in Romano nostro coenobio, ac die 14 septembris 1520, a Priore gen. Gabriele Veneto, renuntiatus fuit Lector, missusque Florentiam studentium magister. [Pag. 18] Die 21 ianuarii 1521 fit Leonis X legatus ad Io. Franciscum Picum Mirandolanum Comitem. et ad universos Christifideles cum duplici epistola decretali, ad capturam praesertim cuiusdam personae. Evasit postea vir divinarum rerum et litterarum graecarum peritissimus, atque inter concionatores suo tempore praecipuus. Carissimus fuit Rev.mo P. Hieronymo Seripando, qui cum eius praeclaras dotes perspectas haberet, multa prudentiae, et consilii munera eidem commisit. Fuit insuper in negotiis prudens, in agendis expers, diversorum conventuum Prior atque ab omnibus summopere dilectus. Vixit usque ad senectam aetatem, sed quando obierit nobis non constat. Scripsit:

1. Ammonitorio del occulto misterio hebraico de Suida, libro greco, in latino et in volgare tradotto ad utilità di ciascun fedel christiano, per qual la yudaica perfidia conosce il Figliuolo di Dio Christo Signor nostro. Praeit epistola nuncupatoria "clarissimo Poeta e Cavaliero Hieronimo Casio de' Medici, Patritio Bolognese". In Bologna nel giorno della presentazione, lo anno MDXXVI.

2. Esortazione di Filippo Cristiano a Teodosio Ebreo, acciò reietta e bandita la superstizione dei Giudei, la Sacra Religione di Cristo seguitasse, praedicto Casio directa atque inserta prope finem Fastorum eiusdem Casii, impr. an. 1528. Opus recensitum, cuius tit: Ammonitorio, simul habet: Vita di Gesù Cristo di Nicolò Avanzini, reimpressa, in Bologna per Antonio Piffari, 1687. An iste Nicolaus Avanzini idem sit ac noster Nicolaus Degli Avanzi certiorari non potuimus.

De Gregoriis Fr. Ioan. Ioseph, de S. Elpidio, S. Theol. Mag., an. 1674 ortus, floruit saec. XVIII. Philosophicis atque theologicis studiis in nostris gymnasiis, cum laude peractis, evasit etiam iuris canonici peritissimus. Multa in Ordinis commodum, cuius extitit Secretarius generalis, peregit, praesertim in causa identitatis corporis S. P. Augustini, ad quam defendendam a P. Generali Priore Fulgentio Bellelli onus suscepit. De hac controversia conferri possunt apud Bollandistas, T. VI, mense augusti, p. 374 et seqq. nec non Collectio Actorum eiusdem causae, Venetiis an. 1729 in fol., in quibus habentur sententia Ticinensis Episcopi Pertusati, et eiusdem Confirmationis Bulla Benedicti Pp. XIII, X kal. octobris an. 1728, et in qua nostri P. De Gregoriis fit mentio, cuius igitur extat: In causa identitatis Corporis S. P. Augustini scripturae facti et iuris, in praedicta Collectione Actorum, Vol. I, pp. 269-436 interclusae, et constituentes duae magistrales dissertationes. Fertur insuper illum scripsisse alios tractatus apologeticos ac poeseos. (Cfr. Vecchietti, Bibl. Picena, Vol. V, p. 250).

De Levis Fr. Io. Augustinus, frater doctissimi viri Iacobi Eugenii de Levis, vel de Levibus, insignis historici et archeologi, Crescentiani ortus die 5 nov. 1740, defunctus vero an. 1805, ita laudatur a praeclarissimo H. Hurter, S. I. in Nomencl. Lit. T. V (1912) col. 699 in nota: "Fuit theologiae Lector ac definitor generalis, admodumque erat versatus in disciplinis naturalibus, prout id ultra 30 eiusdem opuscula testantur, unde etiam plurium academiarum erat socius. Extat quoque eius expositio eucharistici cantici TE DEUM, Vercellis, 1771 in 4°, nec non: Memorie appartenenti alla storia dell'introduzione e commercio delle sete nello stato di Sua Maestà Sabauda. [Pag. 19] In Giornale scientifico e letterario, Torino, 1790, Vol. II, 47 (ita etiam ex Evasio Leone, in Memorie inedite del P. Giov. Agost. de Levis).

Del Giorno Fr. Iudex, Salernitanus, clarus philosophus atque Augustinianae Provinciae Terrae Laboris alumnus, ingenii animique praestans, floruit sec. medietate saec. XVI, posteris sequens opus reliquens, cui tit: Cursus philosophicus ad mentem Fr. Aegidii Columna Romani S. R. E. Card. Ordinis Eremitarum S. Augustini, tomus I: complectens summulas, primam partem Logicae de Ente rationis, secundis intentionibus, universalibus, sive praedicabilibus in communi et in speciali. Neapoli, 1570, vol. 1 in fol.

(Cfr. Bocca Albert., Catalog. n. 133).

Del Giudice Fr. Fulgentius, Salernitanus, S. Theol. Mag., fuit celebris concionator; saepius enim praesertim tempore Quadragesimae in nobilioribus Italiae civitatibus magno cum applausu sacra rostra tenuit. Per 22 annos insuper Genuae, Ticini, Senis, Neapoii, Bononiae atque Romae lector extitit, cum philosophica aeque ac theologica scientia quammaxime excelleret. Quare tantum nomen sibi comparavit, ut plures ei Episcopatus oblati fuerint, quos tamen humillime recusavit. Vixit saec. XVII labente et XVIII ineunte. Scripsit, teste Nicolao Toppio, Bibl. Neapolitana, p. 161, tomos duos de rebus philosophicis et tres super doctrina nostri Aegidii Columnae. Extat insuper eius: Militia spiritualis, Oratio, in Concilio Salernitano, Neapoli, 1661. Ex catalogo bibliopolae Lud. Rosenthal Monacensis, N. XIX (an. 1902), p. 30, n. 427, habetur nostrum Fulgentium edidisse opus cui tit: Cursus philosophicus ad mentem Aegidii Romani, impres. Neapoli, an. 1679, vol. in fol. ex Typ. Michaelis Monacho.

(Cfr. Ossinger, p. 399; Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. III, p. 152).

Dell'Anima Fr. Augustinus, theologus Augustinianus, de quo reticetur et patria et tempus quo vixerit, tamen ante saec. XVI, exaravit: Expositionem in canticum Deiparae Magnificat, quae ms. asservabatur in Biblioth. Hispalensi et Coloniensi. Haec ex Alph. Ciaconio, Bibliotheca, Parisiis, 1731, col. 300.

Della Chiesa Fr. Carolus Antonius, Cuneensis, Ordinis S. Augustini Congregationis Genuen., cuius extitit Vicarius Generalis, S. Theol. Professor, edidit italice: Orationem funebrem quam recitavit in obitu Francisci Grimaldi Comitis Bollii Marchionis Peveranii et Boves. Impr. Cunei, 1656, itemque aliam Orationem in funere Michaelae Grimaldae Blanciavilae Marchionissae Peveranii, Cunei, 1658.

(Cfr. Rossotto, Syllabus Script. Pedemontii, p. 142).

Della Lana Fr. Ioannes, Beatus nuncupatus, Bononiensis, vir probatae religionis, in S. Theol. Baccalaureus, sententias Parisiis legit, quantum coniici potest, ante an. 1330. Allegantur enim eius scripta a M. Thoma de Argentina, qui in eadem Academia paulo post an. 1330 commentaria edidit in Magistrum Sententiarum. Conventus Bononiensis praefecturam obiit, et exemplo, doctrina et opera praefuit et profuit. "Cum ipse, ait Ioannes de Saxonia cap. VIII, lib. 2, Vitae Fratrum, Baccalaureus in sacra Theologia fuerit, per omnia sufficiens et valens, adveniente tempus suae praesentationis, ex humilitate et ex zelo, quem habuit ad Conventum, cui praefuit, et cui utique suam absentiam non mediocriter dispendiosam prospexit, sponte dignitati et statui magisterii renuntiavit, contentus in statu humiliori Deo et Ordini utiliter deservire magis quam in sublimiori statu [Pag. 20] super titulo honoris afferri. Ipse enim tempore sui regiminis conventum illum in ampliatione arcarum, et in aedificatione domorum constructione, sed et morum compositione ac disciplinae manutentione, victus quoque convenientis ministratione conventum laudabiliter gubernavit". Nec defuit Ioanni patientia humilitatis suae. De illo enim Iordanus etiam narrat: "Quidam nobilis genere, sed ignobilis moribus vel scelere intrans Conventum Bononiae cum suis complicibus et videns Priorem deambulantem in claustro, quoddam exegit ab eo, quod Conventus non expediebat. Cumque Prior hoc sibi denegaret, ille stomachatus Priori alapam dedit ad maxillam, ita fortem, quod cecidit ante pedes suos; ille vero tam pedibus quam manibus eum conculcare coepit; sed fratres accurrentes compescuerunt illum. Prior vero elevans se, stabat super genua sua, exibens sibi alteram maxillam, et dicens: Domine percutite quantum vobis placuerit". Vidit Bononiensis ille nobilis excellentem humilitatem et evangelicam Ioannis patientiam, "et obstupuit, addit Iordanus, et recessit. Quam sceleratam iniuriam Prior ipse, tam patienter sustinuit, quod de hoc numquam aliquod verbum querulosum ab eo auditum fuit. Alias tamen Ordo illam iniuriam revocavit ad animum, et eruendam de ea exegit satisfationem". Sustinuerat vir sanctus patienter ab extraneis iniuriam, et quasi id parum esset, disposuit Deus ut etiam a fratribus et domesticis eius irrogatam offensam patienter toleraret. "Cum enim idem Prior, addit Iordanus, in capitulo suo quosdam de eorum negligentiis corripuisset, surgens unus quosdam illatos articulos contra ipsum Priorem recitavit, dicens ipsum excommunicatum et irregularem, nec pro Priore illum haberi debere. At ille defensiones legitimas de iure Ordinis habuisse, sicut agnus coram tondente se non aperuit os suum; sed pro pace sua et aliorum de Conventu recedens obiurgationi cessit, et ad locum S. Bartholi secedens, ibidem in humilitatis spiritu stetit, orationibus et ieiunio vacans, et iudicium Prioris Generalis cum patientia expectans; ubi ego (nempe Iordanus scriptor) ipsum cum sociis meis pro sui consolatione, et reverentia, et profectu nostro pluries visitavimus et nullum impatientiae verbum ab ipso est auditum. Demum, etsi non immediate, tamen non multo post idem pater eidem conventui praefectus est iterum in Priorem cum maiore honore suo; cm multis annis laudabiliter et utiliter praefuit, ut effectus demonstravit". "Fuit vir hic, (ita semper Iordanus noster B. Ioannis coaevus), tam praeclarae famae, et tam sincerae fìdei, et tam sanctae conversationis, ut nonnulli saecularium hominum fidem suam nomine eius adstruerent, iurantes per Fr. Ioannem de Lana". Qui tandem bonis operibus plenus, in bona senectute Bononiae in Domino obdormivit. Sed quo anno? Incertum est; sed probabilius ille ad Superos abiit circa an. 1350, aetatis suae an. 93. Celebratur ab omnibus Ordinis historicis et ab externis compluribus, ac praesertim a Possevino, et ab iis qui de rebus Bononiensibus scripserunt. Ex eius ingenio haec habentur:

1. Commentaria in IV libros Sententiarum, ms.

2. Quodlibeta duo Parisii disputata, ms.

3. Quaestiones in libros phisicorum Aristotelis, ms.

4. Quaestiones de anima humana, in quibus multa explicantur utilia, et rara, quae non ita facile apud alios reperiebantur, ms.

5. Quaestiones extraordinariae, ms. Ex his, in tribus tractatis divisae, quaedam extant in cod. 1018, Bibl. Chisianae Vat., in fol.

(Cfr. Pamphilus, f. 68; Gratianus, pagina 115; Herrera, T. I, p. 272; Elssius, pagina 354; Gandolfi, p. 220; Ossinger, pagina 492; [Pag. 21] Torelli, T. V, p. 360; Moreri, T. III, p. 26 et Orlandi, Scrit. Bolognesi, p. 145).

Della Torre Fr. Hyacinthus Salutiis in Pedemontio e nobilissima Turrianorum familia die 16 martii 1747 ortum habuit. Admodum iuvenis die 15 novembris 1762 Augustiniano Ordini in Insubriae Congr. nomen dedit, atque in Taurinensi coenobio die 16 nov. 1763 solemnia vota nuncupavit. Fuit postea Cremonae et in eodem Taurinensi conventu studiorum moderator, ibique Prior, et examinator synodalis ac demum praefatae Congregationis Commissarius generalis. Non solum evasit insignis S. Theol. doctor, verum etiam italicam litteraturam cum laude excoluit. Amicitiam iunxit cum celeberrimo Hieronymo Tiraboschi, eique de Augustinianis scriptoribus notitias abunde suppeditavit, uti liquet omnibus illius, historiam italicae litteraturae legentibus. Quippe quod erat conspicuus vir doctrina, eloquentia, probitate, religione atque pietate, an. 1790 creatus fuit Archiepiscopus Turritanus in Sardinia, et postea translatus ad Cathedram Aquensem in Pedemontio, titulo Archiepiscopali retento, ac tandem an. 1805 ad Archiep. Augustae Taurinorum promotus, ubi vixit usque ad mortem, quam oppetiit die 8 aprilis 1814 aetatis suae an. 67 cum diebus 24. De illo haec leguntur apud Moronium, Dizionario di erudizione Vol. 77, pag. 223-224, ad verbum Torino: "L'arcivescovo della Torre pubblicò diverse omelie che furono di scandalo per l'indotti, per le lodi date a Napoleone I secondochè esprimesi il P. Semeria, Storia del re Carlo Emanuele III, Torino 1831, che a difesa del prelato soggiunge: Ma devesi riflettere, che nei primi anni del suo impero non aveva Bonaparte spiegato quel carattere violento e prepotente che usò dappoi verso Pio VII e tutta la Chiesa; e certamente Mons. Della Torre, anche in quegli encomi, per verità grandiosi, ebbe rettitudine di mente, nè mai intese al proprio vantaggio, nè al privato suo innalzamento. Con queste rette intenzioni andò nel 1811 a Parigi ove si tenne quel concilio detto nazionale, e ne accettò l'uffizio di segretario. Del resto furono incalcolabili i vantaggi, i quali dalla grazia che godeva l'arcivescovo presso l'imperatore derivarono all'arcidiocesi. Volevano i calvinisti erigere in Torino un tempio pel pubblico esercizio del loro culto, allegando che Napoleone I proteggeva nell' impero ogni religione, motivo per cui ai cattolici era stata concessa in Ginevra una Chiesa, cosa non mai più veduta dopo Calvino; perciò avere essi ogni diritto d'ottenere simili concessioni. L'arcivescovo avendosi pure guadagnato l'animo del principe Borghese governatore generale del Piemonte, e quel del ministro de' culti in Parigi, dissipò con invincibile fermezza gli scaltri e validissimi maneggi degli eretici, nè poterono mai riuscire nell'intento, sebbene alcuni cattolici gli sostenessero. Sinistre impressioni erasi formato l'imperatore contro il clero di Torino, quasi che fosse un segreto suo avversario, meritevole d'esser disperso e punito: rispondeva l'arcivescovo che si rendeva garante di qualunque disordine che i sacerdoti avessero potuto commettere contro il governo, e così gli salvò da ogni molestia, potendo ordinarne molti altri liberandoli dalla micidiale conscrizione militare. Moltissimi beni ecclesiastici non erano ancor venduti, e uomini ingordi ne provocarono l'alienazione per impadronirsene a vil prezzo. A sì iniqua usurpazione si oppose virilmente in modo che al ritorno del re sul trono degli avi suoi trovò beni di Chiesa in quantità. rilevantissima, quindi potè ripristinare diverse dell'antiche abbazie, conventi, monasteri e capitoli; [Pag. 22] onde l'arcidiocesi deve perpetua riconoscenza al prelato". Plura reliquit sui ingenii monumenta typis edita, in quibus ostendit se eximium theologum, historicum, atque oratorem. Inter haec recensetur:

1. Ordine della vita cristiana del B. Simone da Cascia, con discorso sopra la vita e le opere di questo Beato, sub pseudonymo Ioan. Baptistae Moriondo ed., Torino, Stamperia Reale, 1779. Nuncupata D. Carolo Bollard, Praeposito, Ecclesiaeque Metropolitanae Canonico, atque Vicario Gen. Dioec. Taurinensis.

2. Elogio Storico-Critico di Giovan Battista Cotta Agostiniano del P. Giacinto Della Torre dello stesso Ordine. Praeficitur operi: Dio - Sonetti ed Inni di Giovambattista Cotta colle note dello stesso e d'altri. Venezia, 1820, presso Giuseppe Battaggia, in 8°, pp. I-XLVI.

3. Historiae patriae atque A ugustiniani Ordinis monumenta.

4. Oratio funebris Victorii Amedaei 111 Regis Sardiniae.

5. Homiliae quamplurimae. Praecipuae autem sunt sequentes: a) Nel solenne rendimento di grazie a Dio per la jelice scoperta della grande cospirazione ordita contro il capo supremo dello Stato. Omilia recitata nella sua cattedra il dì XI marzo 1804.... dall'arcivescovo Vescovo d'Acqui. Torino, dalla Stamperia Soffietti, 8°, pp. 20, et gallice, Paris, impr. d'A. Le Clerc, s. a. 8°. b) Festeggiandosi con gran pompa il faustissimo avvenimento di Napoleone Bonaparte al trono imperiale; omilia recitata nella sua cattedra li XVI giugno 1804 dal Vescovo d'Acqui. Torino, dalla stamp. di Giuseppe Ghiringhello, 8°, pp. 10, et iterum: Genova, stamperia ital. e franc. di David Bruno, 8°, pp. 8. (Cfr. Manno Ant., Bibliogr. stor. degli Stati della Monarch. di Savoia, Vol. II, (1891), p. 20).

Della Volta Fr. Gabriel, alias Venetus dictus, iam ab an. 1497 magister theologus, quaedam an. 1514 in lucem ediderat. Aegidio generali ad sacram purpuram assumpto, et Legatus in Hispaniam destinato, Vicarius generalis totius Ordinis die 30 ianuarii an. 1518 a Pontifice designatur, et die 25 februarii missus est ab Aegidio in possesionem. In capitulo Venetiis habito an. 1519 die 11 iunii Generalis eligitur. Temporibus calamitosissimis Religionem prudentissime gubernavit, pluraque egit ut nascenti malo mederetur, et serpentis Saxoniae, elevantis se adversus Ecclesiam Dei, caput amputaret. Gratissimus fuit Carolo V imperatori, cui in Germania bella Domini contra haereticos praelianti devotissimam e cruce pendentis Christi imaginem misit, quasi diceret in hoc signo vinces, et omnia poteris in eo qui te confortat, dono comitante pulcherrima epistola ad eumdem Carolum data 4 nonas iunii 1532 et ab Herrera in suo Alphabeto Aug., T. I, p. 302 edita. Contra ipsos haereticos quamplurimas scripsit epistolas nostratibus ut fortiter in eos dimicarent atque compescerent, quae sunt in ipsius Registris. Virum se ostendit industrium et ad magna natum, prout vel in ipso sui regiminis [Pag. 23] initio comprobavit suis egregiis statutis atque legibus, quibus Ordinis unionem firmavit, atque regularem observantiam promovit. Circa annum 1530 Conventum Venetum S. Stephani incendio absumptum reparavit. An. 1526 Tarvisii cap. gen. die 20 maii celebratur, in quo praefatus Gabriel Venetus per acclamationem in officio confirmatur. Demum post varios pro Religione exantlatos labores anno 69 aetatis Romae die 23 aprilis an. 1537 debitum naturae persolvit. Ab eo extant:

1. Eius Generalatus Acta, asservata in Archivio Ordinis Dd. 13, 14, l5 et 16.

2. Nonnullae eius epistolae asservatae in codd. 688, 762, 1001 et 1170, Bibl. Angelicae, ex quibus illa quae est in cod. 688, f. 73, data Carlo V Imperatori, 13 kal. apr. (20 mar.) 1352, edita fuit a nostrate Aloysio Torelli, T. VIII, p. 178; quae extant in cod. 1170 sunt n. 50, ac collectae fuere ut legentes admirentur illarum auctores, atque, discant et ipsi sermone latino suos exprimendo conceptus delectare hominum mentes. Aliae duae editae pariter fuerunt a P. Ios. Lanteri, Eremi Sacrae Aug., Parte I, pp 297-302, datae adversus Lutherum: I.a Mag. Gerardo Herhort Provinciali Saxoniae, 2a Mag. Ioan. Staupitio. Insuper Acta nonnulla Capitulorum Generalium ab ipso celebratorum edita fuerunt tum a meo cordis amico eruditissimo et in omni litteratura perelegante scriptore Augusto Serena sub titulo: Il Sinodo Agostiniano del 1526 a Treviso in ephemeride Nuovo Arch. Veneto (n. 1) Volume XXXIV, 1917, cum in Analectis August., Vol. IX, pp. 28-47. (Cfr. Herrera, T. I, p. 302 et Elss. pag. 222).

Del Riccio Fr. Laurentius, Parochus S. Martini Senarum, claruit saec. XVIII labente tum doctrina cum morum gravitate. Praelo tradidit: Breve esposizione della Sacra Genesi, Siena, 1795.

De Meschiatis Fr. Augustinus, vide: de Biella Fr. Augustinus.

De-Militi seu De-Benedictis Fr. Christophorus, Coranus, Mag. Aegidii Mariolo, nostri eiusdem ordinis, sororis filius, ortum habuit circa an. 1550. In nostro Ordine et ipse ingressus, litterarum studia summopere coluit. In sacra pagina magister renuntiatus, Regens in Neapolitano coenobio electus fuit. Extitit deinde Vulturnensis Episcopi theologus et Vicarius Generalis. Eadem officia Sorae habuit a Rev.mo Cicerone Trusinate, eademque in Tiburtina civitate a Ioanne Andrea de Cruce. Romanae quoque Provinciae Praesul atque Rector fuit, plurimumque amatus ob eius in scientiis peritiam a Caietano et Salviato S. R. E. Cardinalibus. Anno 1592 Carthusianorum S. Martini extitit praeceptor. Dum Romae in S. Augustini coenobio Regentis munere fungeretur, multoties coram Clemente Pp. VIII orationem habuit, qui Pontifex tantum admirans Patrem, eiusque corporis atque loquelae eloquentiam ac pulchritudinem Cardinali Montealbaro, sive Montelparo, dixit: Augustinensis Religio ubinam istum Patrem usque adhuc celavit? qui respondit: hominem non habuit; et tunc Pontifex: Dic ei, ut bono sit animo, quoniam ipsum de aliqua providebimus Ecclesia. Sed mors invida vitae stamen boni patris interim circa an. 1599 confregit. Pulchram Corae in conventu S. Olivae instituit libriarunculam, multaque typis imprimenda conscripsit volumina, morte tamen praeventus, quod optaverat implere non valuit. Reliquit mss.: Super quatuor Sententiarum libros. [Pag. 24] Haec ex Historia Corana R. P. Sanctis Laurenti in Archivio Corano ms. asservata ac an. 1638 conscripta.

De Militi seu De-Benedictis Fr. Gregorius, Coranus, S. Theol. Baccalaureus, vixit saec. XVII. Hic in diversis oppidis, terris, et civitatibus honorifice ac cum animarum salute conciones ad populum habuit. Amator patriae non sine labore et industria docte eleganterque composuit: Librum de Origine et antiquitatibus civitatis Coranae, ms. Ex eadem Historia Corana R. P. Fr. S. Laurenti de Cora Ordinis Min.

De Montis Fr. Gregorius, Fulginas, theologus et concionator pius Congregationis Perusinae Ord. Erem. S. Aug., cuius anno 1574 extitit Vicarius Generalis, obiit anno 1620, posteris relinquens:

1. Memoriale ad transitum mortis tuto faciendum. Perusiae an. 1608 apud Augustos, in 8° et

2. librum inscriptum: Portus poenitentiae.

Demorri Fr. Mauritius Alphonsus, S. Theol. Bacc., Congregationis nostrae S. Ioannis ad Carbonariam, cuius extitit secretarius, floruit saec. XVIII, atque edidit: Regola del N. S. P. Augustino Vescovo di Bona ed esimio Dottor della Chiesa colla spiegazione del Ven. Servo di Dio Alfonso d'Orozco sopra la regola volgarizzamento del P..., Napoli 1765 nella stamperia Abbaziana in 8°, pp. 279. Est in Angelica.

(Cfr. Lanteri, Postr. Saec. Sex, T. III, p. - 425).

De' Nerli Fr. Franciscus, patritius Florentinus, S. T. doctor celeberrimus, a nonnullis scriptoribus Biancozzo De' Nerli etiam vocatus, vixit saec. XIV. Male igitur Pamphilus et cum eo fere omnes nostrates, illum sub anno 1442 collocavit. Constat enim ex certis monumentis illum an. 1357, iam S. T. Baccalaureum, ab Ordinis Priore Generali in Universitate Parisiensi ad magisterium assequendum destinatum fuisse; ad quod tamen neque eo anno neque insequenti minime accessit; nam id exequi non valuit cum suae provinciae Prior Provincialis electus extiterit. (Cfr. Analecta August., Vol. V, p. 31 et Ordinis Reg., Dd. I, p. 368, 408 et 1). Insuper Matthaeus Villani, auctor aequaevus, Franciscum tradidit inter theologos fuisse primum, qui die 9 decembris an. 1359 Dominicae Incarnationis auctoritate Collegii Florentini, doctoratus insignia, et stemmata cum summo totius senatus ac urbis applausu in divae Reparatae aedibus adeptum. Obiit, iuxta Negri, Scrittori Fiorent., p. 206, an. 1362. Quae scripsit sunt:

1. Summa de virtutibus et vitiis, incipiens: "In nativitate paupertatem et humilitatem, in medio obedientiam et laborem, in fine patientiam et caritatem....".

2. Surnma de rebus divinis, quae olim asservabantur mss., iuxta Pamphilum, p. 78, in nostra Florentiae Sancti Spiritus Bibliotheca.

(Cfr. Herrera, T. I, p. 247; Ossinger, p. 525; Elss. p. 213; Gandolfo, p. 124 et Lanteri, Postr. Saec. Sex, Vol. II, p. 176).

De Nobili Fr. Ambrosius a S. Carolo (apud Argelati: Christophorus de Nobilibus), Mediolanensis, in baptismate Ioseph vocatus, augustinianum habitum an. 1659 in nostra Congregatione Discalceatorum Italiae suscepit, atque in ea vir in sacris scripturis evasit egregie doctus. Laudatur ceu dissertissimus concionator; sed claruit magis sanctimonia [Pag. 25] quam eloquentia. Obiit Mediolani an. 1715. Quae sequuntur praelo mandavit:

1. Oscula coelestia seu explanatio in Cantica Canticorum. Mediolani apud Agnellum, 1677, in 4°.

2. Audienza Sacra del Museo allegorico, ossia, Advento sacro. Milano, per Federico Vigone, 1696, in 4°.

3. Discorsi Sacri, Milano, 1690, in 4°, per eumdem.

4. Circo Sacro del Museo allegorico, cioè Quaresimale, Milano, per gli Agnelli, 1696, vol. 2, in 4°.

5. Circo Sacro del Museo allegorico, cioè discorsi sacri dei Dolori della B. Vergine per tutta la sua vita, Milano, 1702, in 4°.

6. Discorsi sopra le eccellenze del santissimo rosario, Milano, 1711.

7. Discorsi sopra le eccellenze del Santissimo Sagramento, Milano, 1711.

(Cfr. Argelati, Bibl. script. Mediol., T. II, part. I, col. 995; Ossinger, Bibl. August., p. 207; Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. III, p. 434; Tani, Comment. cit., p. 62).

De Nomis Fr. Antonius, de Marcialla, Tuscus, sub anno 1409, inter celebriores Ordinis scriptores a Pamphilo (f. 73) collocatur Michael Pocciantus in Catal. illustrium scriptorum Florentinorum et ex illo Antonius Possevinus, tomo I Apparatus sacri, p. 100, ad summos Pontifices et Principes Christianos a Republica Florentina saepe legationibus honestatum fuisse tradunt. At in Registris Ordinis fuit Provincialis Pisarum an. 1420, et Prior et Regens Florentinus an. 1424, quod munus eidem confirmatum fuit pro quarto anno die 1 aprilis 1427, iterumque Provincialis an. 1431, sed renunciavit anno insequenti. Fuit Procurator Generalis Ordinis anno 1434, et capituli Pisani an. 1438 Praeses designatur. Eodem anno die 28 augusti ad coelos abiit. Tanti viri membra in coenobio Florentino sub marmore, et inscriptione hac honorifica asservantur: "Divini eloquii custos atque Magister /Antonius de Nomis de Marcialla / Hoc gelido sub marmore membra reliquit / Cuius in aethereo mens alma triumphat olimpo". Opera eius, dignissima praelo, sunt:

1. Flores Doctrinae S. P. Augustini. In hoc opere quaedam capita ex libris S. P. Augustini omnem fere litterarum Divinarum tractationem continentia in unum librum collegit. Extabat Florentiae in nostra Bibliotheca ad S. Spiritum.

2. Annales suorum temporum qui perierunt.

(Cfr. Negri, Scrittori Fioren., p. 65, et presertim Herrera, T. I, p. 54 ac Ossinger, p. 630).

De Orgio Fr. Angelus Maria, S. Theol. Mag. et ex Assistens Generalis, floruit saec. XVIII circa medietatem. Plenus meritis obiit Genestani die 8 decembris an. 1768, aetatis suae an. 77. Posteris reliquit: Istoriche notizie della prodigiosa apparizione di Maria Santissima del Buon Consiglio nella Chiesa de' Padri Agostiniani di Genazzano, con una succinta relazione del portentoso Crocifisso che nelle medesima riferita Chiesa adorasi. Roma, 1748 nella stamperia di S. Michele per Ottavio Puccinelli, in 8°; item in Foligno, 1753, vol. 1 in 8°; item ibidem per Feliciano e Filippo Campitelli, an. 1778 in 8°; item: in Roma, 1790 in 8° per Luigi Perego Salvioni, et in Napoli 1800 in 8°. (Cfr. Lanteri, Postr. Saec. sex. R. A., T.III, pag. 411). [Pag. 26]

De Paolis Fr. Ioan. Baptista Nepesinus, floruit saec. XVII ineunte et eius extant:

1. Oratio de Suffragiis mortuorum Fr. Joannis Bapt. de Paulis Nepesin. Augustinensis ab eo Romae habita in Comitiis Generalibus suorum Fratrum in Ecclesia Sancti Augustini in Vigilia Pentecost. MDCVIII. Et revera in Actis Capituli huius legitur: "Hac absoluta oratione (nempe de P. Generali eligendo a P. Mag. Io. Baptista Plumbinensi Procuratore Gen. habita) Venerandus P. Bac. Fr. Ioannis Baptista Nepesinus pro rostris, et ipse de suffragio mortuorum cum insignium Patrum nostrorum honestissima commemoratione eleganter, eloquenterve concionatus". (Cfr. Analecta Aug., Vol. X, p. 297).

2. Predica dell'Ascensione del Signore di Fra Giov. Battista de' Paoli da Nepi Agostiniano descritta sotto nome di Trionfo, e con tutte quelle circostanze che costumavano i Romani ne' Trionfi loro. Anno 1608. (Cfr. Cinelli-Sancassani, Bibl. Volante, T. IV, pagina 37).

De Paolis Fr. Thomas, (ADDITAMENTA, pag. 74) S. Theol. Mag., in causis Servorum Dei Ordinis Eremitarum Postulator, atque Italiae Ex-Assistens Generalis, vixit saec. XVIII, et scripsit: Vita del Beato Agostino di Thermes detto Novello, Sacerdote Professo, e Generale dell'Ordine Eremitico di S. Agostino: cavata da' Processi fabbricati in Siena per la sua Beatificazione di Culto immemorabile, approvato dalla Santità di Nostro Signore Benedetto XIV felicemente regnante, al R.mo Padre Fr. Francesco Saverio Vasquez meritissimo Generale di detto Ordine. Ms. in 4, pp. 64, asservatur in Archivo Conventus S. Mariae a Bono Consilio Genestani.

De - Robertis Fr. Dionysius, e civitate Burgi S. Sepulchri, ut Trithemius in Catalogo Scriptorum Ecclesiasticorum (1531) folio 129, vir fuit "in divinis scripturis doctus, et saecularibus literis eruditissimus, ingenio subtilis et disertus eloquio", et ut Iacobillus in Bibl. Umbriae, pp. 94, "vir venerabilis ac doctissimus, philosophus, astrologus, politicus, poeta, et theologus, ac verbi Dei concionator egregius: an. 1328 fuit Magister Parisiensis et in divinis litteris". An. 1325 erat Provincialis provinciae Vallis Spoleti, et mense februarii die 28 mandavit Fratri Petro Marphe de Eugubio, in sua civitate lectori et praedicatori, ut ipso praesente, praedicaret et denunciaret excommunicatos illos qui aliqua occasione, publice vel occulte in Ducis Bavariae favorem, consilium, auxilium, aut adiutorium interessent. (Cfr. Analecta August., Vol. IX, p. 448). An. 1328, die 25 martii adfuit, tamquam testis, mandato procurationis Parisiis a Priori Generali collato Fr. Lanfranco de Mediolano una cum Fr. Gerardo de Pergamo ad tractandum cum Canonicis Papiensibus S. Petri in coelo Aureo de admissione nostratum in illa ecclesia iuxta commissionem Ioannis XXII, et iam erat Sacrae Theologiae Magister. An. 1329, die 27 septembris erat Tuderti nuncius Card. Napoleonis tit. S. Adriani atque missus ad procurandam pacem inter Tudertinos et Romanam Ecclesiam, quo in munere epistolam dedit valde moderatam Fr. Bartholomaeo de Perusio Ord. FF. Min. S. Francisci per illas regiones inquisitori. (Edita fuit in Analectis cit., Vol. IX, p. 453). Uti Definitor interfuit postea Capitulis generalibus Venetiis an. 1332 et Grassae an. 1335 celebratis, ut ex documentis constat a Maiocchi et Casacca in Cod. Diplomat. Ord. E. S. Aug., Vol. I (Papiae, 1905), pp. 34, 58, 64, allatis. Hoc ultimo anno, nempe 1335 iterum erat Prior Provincialis Provinciae Vallis Spoleti. Ex Torelli, Vol. V, Secoli Agost., p. 518 scimus Dionysium fundatorem fuisse una cum Fr. Ioanne de Alexandria conventus S. Ioannis ad Carbonariam, quod accidit an. 1339. Hoc eodem anno, XVI kal. aprilis, a Benedicto Pp. XII creatus fuit Episcopus Monopolitanus. Roberto Neapolis Regi acceptissimus fuit, atque a celeberrimo Francisco Petrarca, et Ioanne Villani summe dilectus. Fato cessit Neapoli in regia curia die 14 ian. 1342, et in templo S. Augustini sepulturam accepit. Eius mortem deflevit amicus Petrarca in epistola ad Regem Robertum, incipiens: "Flere libet, sed flere vetor", ac in fine eiusdem epistolae sequens epitaphium opposuit: [Pag. 27] "Qui fuit Hesperiae decus, et nova gloria gentis, / Cultor, amicitiae fidus, charisque benignus, / Convictu placidus, vultuque, animoque serenus, / Religione pius, factisque, habituque modestus, / Altus et ingenio, facundo splendidus ore, / Flos vatum, Coeli scrutator, cognitus astris, / Rarus apud veteres, nostro rarissimus aevo, / Unicus ex mille iacet hic Dionysius ille".

De eodem Petrarca habetur epistola ad eumdem Dionysium evocatoria in partem ocii solitarii quae est in cod. 270, f. 110, Bibl. Urb. Lat. Vat. et in edit. Basileae (1554), p. 1334-5. Opera Dionysii sunt sequentia:

1. Compendium Logicae iuxta doctrinam doctoris fundatissimi Aegidii Columnae Ord. Erem. S. Augustini explanatum per sapientissimum Bacc. Dionysium a Burgo S. Sepulchri ad usum fr. Nicolai Simonetti, Cod. n. 31, Bibl. Communitatis Casciae, saec. XVII, chart. in fol., ff. 158. (Cfr. A. Morini, I Mss. della Bibl. Com. di Cascia, Cascia, 1898, p. 7-8).

2. Postillae in Epistolas S. Pauli ad Romanos, Extabant Florentiae in nostra Bibl. S. Spiritus. (Ita Gandolfi, p. 114).

3. Super Magistrum Sententiarum. Citatur a nostrate Thoma de Argentina, libr. I, Dist. 19, quaest. I, art. 1.

4. Valerii Maximi Factorum et dictorum memorabilium libri I-IX cum Commentario Dionysii de Burgo S.ti Sepulchri. Praeit: "Epistola super declaratione Valerii Maximi edita a fr. Dionysio de Burgo sacre theologie rnagistro". Inc.: "Reverendo in Christo patri et suo domino speciali, domino Iohanni de Colunna...". Expl.: "cultor sincera eterna vita promittitur in secula seculorum. Amen". Prima editio hujus operis forsan est ea quae notatur s. l. et a. atque n. typ. (Argentorati, Adolphus Ruschius c. 1471), in fol., ff. 272, char. goth. a Pellechet, n. 3059. Altera editio ab Hain ita describitur: S. l. et typ. n. (Argentorati c. 1471), in fol., 36 II, ff. 369, quae eadem videtur ac illa descripta a Brunet, T. I, p. 497 his verbis: "in fol. de 369, ff. a 36 II, par bage (31810). Editione en lettres rondes, avec la lettre R d'une forme singulière. On suppose qu'elle a été impri a Trasbourg, par Mentelin, de 1472 à 1475"; qui inde prosequitur: "Il existe un abrégé de cet ouvrage, en allemant, sous le titre de Valeri Maxim die geschicht. de römè et impr. a Ausburg par Ant. Sorg. en 1489, in fol. de 139 ff. chiffr. et 3 ff. non chiffr.". De aliis editionibus hujus operis cfr. Panzer, Ann. Typ., I, 76. Ms. reperitur in sequentibus codd.: Vat. Lat. 1924, saec. XIV in fol., ff. 11-158 binis coll.; Vat. Lat. 1925, saec. XIV, membr. ff. 11-151, binis coll.; Vat. Lat. 1930, saec. XV usque ad librum V; Florentiae in Laurentiana, Plut. LIII, cod. XXXVI, membr. saec. XV (an. 1444, 1 ian.) in fol., binis coll. diligentissime exaratus, ff. 127, cum pictura satis eleganti in littera initiali, quae ipsum Dionysium Episcopum representat; Venetiis in Bibl. Monasterii S. Michaelis, cod. 73, chart. saec. XIV, in fol., et in tabulario, ut ait Io. Benedictus Mittarelli, in Bibl. Codd. Mss. eiusdem monasterii, 1779, coll. 1174-5, Fontis Boni Eremi Camaldolensium cum tit.: Lectura super Valerium Max. auctore Dionysio de Burgo Ord. Erem. S. Aug., qui in praephatoria epistola scripsit: "Sane librum Val. Maxim. pro sua brevitate modernis obscurum temporibus nostris, in quo relucent exempla et quodammodo singulari prudentia ipsa refulgent, declarandum assumpsi, ut legentibus clarum fiat quod difficile prius apparebat. Hoc autem nullatenus potuissem nisi gesta Romanorum et alienigenarum, perantiquos auctores diversis in locis narrata, sedulo perlegissem, qui, quod ipse Valerius breviter, diffuse narrant ac prolixe, quos ideo hic annotare curavi, ut operi certior fides detur...", item Venetiis in Bibl. S. Marci, Cod. 51, [Pag. 28] classis XXII, chart., an. 1395, ff. 140 a Io. Valentinelli, I. VI, p. 28 minutatim descripto; cod. 3863 in fol. Bibl. Regiae Monacensis. Quinque codd. membr. eiusdem operis sunt in Bibl. Regia Parisiensi, videlicet a cod. 5858 ad cod. 5862 (cfr. Cat. huius Bibl., 1744, T. IV); item in Bibl. Claustroneobungensi, in Bibl. Rhemensi, in Monasterio S. Remigii et Wratislaviae in Bibl. Rhedigeriana et Menarsiana. De hoc commentario non favorabiliter iudicat Fabritius, vel potius Marquardus Gudius apud illum in Bibl. Latina, T. I, p. 396 dicens: "Explicat novem libros Valerii, sed textum ipsum omisit; non praemittitur commentario nisi prima verba paragraphorum Valerii, cuius textum deinde mire laceratum et corruptum Dionysius inter glossarum spinas interferit". Sed observandum atque quaerendum: habuit ne Marquardus prae manibus hujus operis genuinus textus? In Bibliotheca Latina mediae et infimae aetatis, Florentiae, 1852, T. I, pagina 281, haec affert item Fabritius ex auctore Chronici Comitum Oldenburgensium apud Maibonium T. II, p. 164: Dionysius "in omni arte dicendi fuit perdoctissimus, Poëtas, Historiographos, Oratores et Philosophos denique universos exaravit (forsan pervolutavit) quod sui Commentarii, quos super Valerium Maximum, super librum Metamorphoseos, super Maronis operibus, super tragediis Senecae, superque Rethoricis et Politicorum (Aristotelis) libris composuit, testatur. Hic fabulas omnes ad tam praecellentem ad tropologicum sensum reduxit, ut in admirandis populis nihil vehementius, nihil iucundius, nihil denique utilius possit proferri". Praememorati Chronici auctor fuit Dionysii confrater, Augustinianus Westphalus, Ioannes Schiphower, qui iudicium circa fabulas omnes ad sensum tropologicum a Dionysio redactae, iisdem verbis mutuatus est a nostrate Ambrosio Corano. Insuper Dionysius edidit:

5. In tertium Aristotelis. Liber economiae Aristotelis de combinatione viri et mulieris. Opus perutile cum expositione accomodatissima Dionisii Burgensis doctoris Parisiensis. Tolosae, Henricus Mayer, an. 1495, in 4°. (Cfr. Pellechet, n. 1257)

7. Enarrationes tropologicae in Ovidii metamorphosin, Ovidii liber I quae (proibentur in indice Clementis VIII, ut Possevinus observavit, idque sapienter indicatum ab auctoribus indicis, nemo cui cor Sapit negaverit". Ita Fabricius in Bibl. Lat. maediae et infimae aetatis, Florentiae, 1858, T. I, p. 447; "Ma non è ciò che dicesi dal Possevino", Apparat., Vol. I, p. 475, bene advertit Hieronymus Tiraboschi, Stor. della Letter. Ital., Modena, T. V, (1775) p. 111, il quale, id est Possevinus, avendo indicate le opere sapraccennate di Dionigi, avverte, che tutte le spiegazioni tropologiche sopra la Metamorfosi sono generalmente comprese nell'Indice di Clemente VIII". Illum celebraverunt fere omnes bibilographi et Ordinis nostri scriptores, praesertim Ioannes Villani, Cronica, Trieste, 1857 libr. X, c. 86, qui illum dicit suum amicum, et an. 1328, per epistolas ad se missas, mortem praedixisse famosi Castrucci Interminelli; Conr. Gesnerus in Bibl. Univ., T. I (1545) n. 211; Trithemius in Catal. Script. (1531) f. 129; Frisius in Gesneriana, p. 201; Possevinus in Appar., p. 408; Iacobilii in Script. Umbriae, p. 94; Ughelli in Italia Sacra, T. I, col. 140; Herrera, Alph. Aug., pp. 195, 199; Gratianus, p. 62; Gandolphus, p. 113; Ossinger, pp. 167, 751; Lanteri, Eremi Sacr. Aug., Part. I, p. 114, et in Postr. Saec. Sex R. A., T. I, p. 89, atque alii quamplurimi. [Pag. 29]

De Romanis Fr. Camillus Alphonsus de Genestano mihi sincero amore coniunctus, omnibus tam sacris quam humanis doctrinis egregie instructus, magnam sui nominis uberem materiam iam, et laetandi tribuit et bene sperandi. Cum clarum sibi lumen ingenii benignus Deus dederit, una cum studiis litterarum vitae quoque integritate morumque suavitate fulget. Genestani, Praenestinae Dioec., ex Gustavo et Adele Raganelli die 17 maii 1885 ortus, atque die 20 mai 1900 Eremitano Ordini nomine dato, die 6 iunii insequentis anni Augustinianam Regulam professus est. Primam litavit hostiam die 15 iulii 1907; die 1 sept. 1909, post severum examen, quod in Viterbiensi coenobio subiit una cum angelico confratre P. Anacleto Velado, Insularum Philippinarum Provinciae alumno, ehu! quam citissime ad superos evolato, Lectoratus gradu decoratus fuit. Diebus autem 29 et 30 mensis decembris 1913, cum duas theses, scriptam et oralem, per duas circiter horas, de universa theologia coram septem examinatoribus defendisset atque recte satisfaceret, Regens declaratus est. Die tandem 19 decembris 1920 S. Theol. Mag. declaratus fuit. Coenobia incoluit S. Augustini Carpineti, quo suum tyrocinium egit; S. Matris Monicae de Urbe et St.mae Trinitatis Viterbii in quibus sua studia perfecit, atque diu docuit; S. Mariae de Populo Urbis, S. Stephani Cavarum, ubi extitit parochus, itemque S. Augustini de Urbe, in quo nunc degit et Vices-Parochi gerit. In nostris collegiis Philosophiam, Physicam, historiam ecclesiasticam, Theologiam atque ius canonicum docuit; pluries extitit suae Romanae Prov. Definitor et novitiorum examinator; pluries diversis in ecclesiis cum laude ac animarum fructu concionatus est, et nunc bonus Deus diutissime illum sospinet. Scripsit:

1. Brevi notizie storiche d'illustri Agostiniani rappresentati in dieci affreschi scoperti nel refettorio del convento Agostiniano della SS.ma Trinità in Viterbo. Tip. G. Agnesotti, 1910, in 8°.

2. Un frate Naturalista: Giov. Gregorio Mendel, Agostiniano, Viterbo, Tip. Agnesotti, 1911, in 8°, p. 24.

3. Il Beato Giacomo da Viterbo, Agostiniano, Arcivescovo di Napoli, Cenni storici. Viterbo stab. tip. G. Agnesotti, 1912.

4. I quindici giovedì di S. Rita in preparazione alla sua festa. Genova, Tip. Mascarello, 1915, pp. 116, 2a ediz. Milano, Tip. S. Lega Eucaristica, 1918, pp. 136.

5. Alla Madre del Buon Consiglio nel IX Cinquantenario della mirabile sua apparizione in Genazzano, XXV aprile 1467 - 25 Apr. 1917. Roma, Tip. dell'Unione Editrice. Est fasciculus undecim pagg. perbelle a sequentibus exaratus: P. De Romanis, Agostiniano; P. C. Moroni O. E. S. A.; G. Pifferi; P. A. Corrao, O. E. S. A.; P. Agostino Ruelli, O. S. A.; A. Anelli; Fr. Felice Agostino, Vescovo di Nicosia O. S. A.; P. Lupidi Agostiniano; P. M. Camillo Butti, Agostiniano.

6. La Gemma dell'Umbria S. Rita da Cascia Agostiniana. Roma, Tip. Pontificia nell'Istituto Pio IX, 1919, in 16°, pp. 180.

7. La Chiesa di S. Agostino di Roma. Storia ed Arte. Roma, Offic. Tip. Pinto, 1922, pp. 98 cum 16 figuris.

8. Alla Scuola della Celeste Consigliera e Consolatrice. Roma, Offic. Tip. Ausonia, 1924.

9. Un Vescovo Agostiniano apostolo delle Indie Alessio Menezes in ephemeride "Bollettino Storico Agostiniano", An. I., (1925), p. 136-141.

10. Sulle Reliquie di S. Monica. Ibidem, p. 174-178.

11. L' Opera del nostro P. Cristiano Lupo sul Concilio di Nicea. Ibidem, Anno II (1925), p. 13-17. [Pag. 30]

12. La dissertazione storica del Nostro Cristiano Lupo sull'Origine dell'Ordine Erem. di S. Agostino. Ibidem. An. III, pp. 69-75.

13. Il Card. Seripando in una moderna storia della Chiesa. Ibidem., An. IV, (1928), pp. 100-103, 113-141.

14. Su "Egidio Romano", ibidem, pp. 167-170. Diffondi il tuo Consiglio, o Madre. Periodico mensile del Santuario del Buon Consiglio in Genazzano, ab an. 1926 usque ad hodiernum diem, et alia multa quae prae manibus habet.

De Romanis Fr. Camillus Alphonsus, (ADDITAMENTA, pag. 74-75) de quo in Vol. II, p. 29, in Urbe Parochus novae Paroeciae S. Priscae, inter alia quae scripsit atque edidit in nostra ephemeride "Bollettino Agostiniano" Florentiae a nostratibus edita, typis etiam dedit:

15. S. Agostino. Il Santo Dottore nella vita e nelle opere. Roma, Scuola Salesiana del Libro, 1931, pp. 423 in 8.

16. Un grande Rivendicatore della libertà d'Irlanda Agostiniano Mons. Giacomo Doyle, Vescovo di Kildare e Leighlin. Firenze, Libr. Edit. Fiorentina, 1933, in 8. Monografie Storiche Agostiniane N. 26.

17. Gli Agostiniani. Ediz. Alacer, Milano, Viale Romagna, N. 12, Anno Santo 1933, in 12, pp. 70.

18. La via della verità e della vita - Lineamenti di dottrina cattolica per giovani e adulti. Grottaferrata, Scuola Tip. Italo-Orientale S. Nilo, 1935.

19. L'Ordine Agostiniano, p. XII - 256, Libreria Ed. Fiorentina, 1935 n. 85 della Biblioteca Agostiniana (1).

(1) Rev.mus Pater Camillus Alphonsus a Pio Papa XI suffectus in locum Excellentissimi Domini Augustini Zampini, Sacristae et Vicari Generalis in Civitate Vaticana, demortui Romae die 6 Junii 1937, titulo Episcopi Porphyriensis, consacratus fuit Romae, in Ecclesia S. Augustini, die 5 Septembris 1937.

De Rossi Fr. Augustinus, ex oppido S. Michaelis prope Rapallum, S. Theol. Doctor, non solum in theologicis disciplinis egregie versatus, verum etiam in pluribus locubrationibus tum italicae cum latinae linguae valde peritius se ostendit. S. Mariae de Consolatione Congregationi mature ipse suum dederat nomen, atque per consueta studiorum curricula ad magisterium pervenerat. Ob eius praeclaras mentis et animi dotes a Principe Ioan. Andrea Doria-Landi ut praeceptor et secretarius ab epistolis latinis adsciscitur, apud quem per septemnium commoratus est, obiitque in eiusdem Principis palatio mense augusti 1668 aetatis suae 40. Poeta et orator magni nominis dicitur ab Oldoino in suis Athenis Ligusticis; apud nostratem Gandolphum vero (Fiori Poetici, Genova, 1682, p. 28) de illo haec habentur: "Questo padre non solo si fece conoscere d'ingegno elevato nello studio della S. Teologia, nella quale scienza fu addottorato, ma anche nelle due lingue toscana e latina compose con facilità e facondia non ordinaria, sì in verso che in prosa, Panegirici de' Santi, Orationi varie, Epigrammi, odi et elegie, delle quali fatiche molti ad istanza de' quali si mosse a scriverle, n'hanno fregiato il proprio nome. Sotto il suo diede alla luce: La donna forte, oratione in lode di S. Caterina Verg. e Mart. detta nel giorno della sua festa l'an. MDCL in Milano, in Milano per Lud. Monza, 1650, in 4°". In iisdem Floribus Poeticis P. Gandolphi, pagina 222 et ss., eiusdem De Rossi habentur: a) Divae Teresiae iter ad sponsum hymnus; b) In laudem Caroli Archiducis Austriae Epigramma; e) In Mulieres scapulas denudantes Elegia Sathyrica; d) In laudem R. P. Fabiani Clavarii et in laudem D.ni loan. Baptistae Lercarii distica et il Peccator Pentito ode. Alia eius ode Saphica, "al dottissimo D. Antonio Muscettola" edita sub ficto nomine Roscii Guastanini legitur in principio operis: La Grillaia, nostratis Angelici Aprosii ed. sub nomine Glareani, Neapoli, 1668. Item De Rossi edidit alia quaedam.

De Rossi Fr. Petrus, Senensis, maxime laudatur a nostrate Iacobo Philippo Bergomensi, qui illum dicit flourisse sub an. 1471 et a Coroliano in suis Chronicis de illo scribente: "Quadragesimus primus fuit vir magnae sanctitatis, atque doctrinae Magister Petrus de Rubeis de Senis, qui et Logicam, et Philosophiam, et Sacram Paginam interpretatus est, optime super De Civitate Dei et aliis pluribus B. Augustini operibus commentarios egit, gratis pro Deo liberaliter docebat; immo pauperibus studentibus e suo subveniebat patrimonio, divinis operibus semper intentus, plenus dierum et sanctarum actionum migravit ad Dominum". Haec beata mors videtur contigisse an. 1477, nam eius vitam noster Pamphilus usque ad hunc annum perducit. Fuit ille orbi litterario haud ignotus [Pag. 31] ob sequentia praeclara opera, quibus abundantem ingenii sui venam ostendit: sunt autem:

1. Commentaria in libros Posteriorum. Extabant ms. iuxta Herrera, T. II, p. 282, Romae in nostra Bibl. S. Mariae de Populo.

2. Commentarii in tres libros Aristotelis de anima. Sunt in cod. 545, Bibl. Angelicae, saec. XV, ff. 132.

Haec omnia inedita manent, sed ipse continuavit insuper:

7. Historiam Senensem a Io. Bandino de Bartholomei legum interprete ab an. 1402 ad an. 1422 productam cum Francisco Thomasio eius pronepote ad an. 1468. Ea est stilo eleganti conscripta et reperitur apud Muratori inter Res. Ital. Script., T. XX, 5-54.

Derthonensis Fr. Amedeus, Congregationis de observantia Lombardiae alumnus, vixit saec. XV eiusque extat: Ratio dierum, Calendarum, Iduum, mensiumque. S. l. typ. n. et a. (Mediolani, Ioannes Bonus, c. 1475) in 4°, char. rom., ff. 32, II. 26. Littera nuncupatoria: "Fr. Paulo (Olmi Bergomensi Vicario Gen. Congregationis Lombardiae ipsorum observantium Ordinis eiusdem patri venerando suo pacem atque salutem...". Dat. Alexandriae in Divi Martini monasterio VII kal. nov. 1475. Reperitur in. Bibl. Civica Bergomensi, n. 11, 4 (4). De Typographo cfr. Proctor, n. 5884 et Hain-Copinger, n. 893.

De Salis Fr. Baltassar, Pedemontanus, cuius meminerunt Thomas Gratianus in sua Anastasi Augustiniana, Thomas Herrera, nec non Possevinus et Maraccius in sua Bibl. Mariana, Vol. I, p. 180, vir fuit morum gravitate et scientiae splendore insignis, scripsit: De Rosario Beatissimae Virginis Mariae, lib. I. Ita Rossottus in Syllabo Script. Pedemontii, p. 97.

De Sanctis Fr. Hieronymus, Patavinus, in patria celeberrima Universitate S. Theologiae doctorali infula redimitus, vir fuit magnae probitatis, atque eruditionis. Dicitur a Pamphilo vir religione, et studiis litterarum conspicuus. Anno 1518 erat Episcopus Argolicensis, et suffraganeus D. Aloysii Card. Pisani Episcopi Patavini. Fato concessit Paduae an. 1530. Cum laude illum nominant Ossinger, p. 790; Herrera, T. I, p. 344; Elssius, p. 290; Gratianus in Anastasi, p. 96; Ughellus, T. V. col. 459, n. 103, ubi agitur de praefato D. Aloysio Card. Pisani, et Lanteri, vol. II, p. 178 in quibus habetur quod ipse Hieronymus scripserit: Varias elegantes orationes, et sermones de diversis rebus, quae ubinam reperiantur nescimus.

De Sclavis Fr. Paulus, vide: de Genestano Fr. Paolus.

Desideri Fr. Ioseph, Congregationis Lombardiae alumnus, an. 1690. Lucae in conventu S. P. Augustini vitam agebat atque edidit: Sonetti e Canzoni. [Pag. 32]

De Stefano Fr. I. F., Provinciae Neapolitanae alumnus, floruit saec. XVIII, extitit clarus theologus atque ex eius ingenio habentur: Theses theologicae ad praecipua capita Augustiniani Systematis vindicanda. Neapoli, 1766, in 4°.

De Tertiis Fr. Mauritius, Parmensis, ter nominatus Magister, iuniorum scilicet, studentium, ac divinarum litterarum, ex speciali privilegio Gregorii XIV, sacrae paginae doctor et magister est appellatus. An. 1580 iam erat Lector et die 28 augusti 1581: "Fr. Mauritium Parmensem, scribit in suis Registris Generalis Augustinus Fivizanus, Lectorem, optime spei iuvenem, tum perpolitis literis tum etiam bonis moribus ornatum, Baccalaureum ex privilegio creavimus et iustis quidem de causis. An. 1582 interfuit Capitulo Generali Romae celebrato uti definitor suae Congregationis Ianuensis, et an. 1587 eiusdem Congregationis Vicarius fuit Generalis. Anno 1591 Augustino Cormetano Vicario Generali Apostolico a commentariis extitit; et an. 1592 iterum Capitulo G.li Romae habito interfuit, in quo, sicut legitur in Actis, "orationem habuit de nova Generalis electione omnibus oratoriis ornamentis praeditam, maximeque perpolitam et elaboratam". An. 1593 die 1 maii ab Andrea Fivizano in Germaniam destinatur Praeses et Vicarius Generalis provinciae Reni et Sueviae; et die 4 octobris, cum iam esset totius Germaniae Vicarius Generalis et Provincialis, pro capitulo in eadem provincia an. 1594 ad electionem novi provincialis celebrando Praeses instituitur. Inibi scribit Ossinger, p. 663, claustralem induxit disciplinam ac accepta ab invictissimo Imperatore Rudolpho et Serenissimo duce Bavariae Guillelmo facultate, visitationes suas incepit ac feliciter persolvit. In Bohemia multa ab haereticis diruta et capta monasteria recuperavit, sanam doctrinam secundum morem Romanum reduxit, multaque alia, et pietatis et doctrinae, et morum et maturi ingenii et seduli ac continui laboris opera exercuit, in quorum praemium ab invictissimo imperatore ante mortem accepit, ut eius insignia decoraret donata aquila. At in aetatis flore, Mauritius mortis falce succisus, emarcuit Vicpachii die 18 februari anno 1594, aetatis suae 43. Iacet in ecclesia Monasteri monialium Vicpachensium sub lapide hanc iscriptionem habente: "Hic tumulata quiescunt ossa R. P. Mauritii Tertii Parmensis, S. T. Doctoris, ordinis Erem. S. Aug. Provincialis ac Vicarii Generalis per Germaniam et Poloniam, aetatis suae XLIII, obiit 18 februarii 1594". Dum esset a sacretis Augustino Fivizanio Procuratori et Vicario Generali, eius loco interdum ad summum Pontificem et Cardinalium Collegium latinas orationes habuit. Teste Torelli, T. VIII, pag. 596, n. 20. Mauritius erat mathematicus fundatissimus, ita ut ab omnibus litteratis et principibus supra modum existimatus fuerit. Iuxta Bonaventuram Angeli Ferrariensem in Historia Parmae, p. 461, De Tertiis noster fuit "religiosus magna prudentia, vita exemplari, et sanctitatis moribus plenus, et multis virtutibus ornatus". Ex eius calamo extant:

1. Oratio Centi in comitiis Provincialibus Fr. Augustinianorum habita prid. kal. Iunii ad Leandrum Ghirlenzonum... atque Centinos omnes. Bononiae, apud Alexandrum Bonacium, 1579, in 4°.

2. Breve Chronicon Ordinis aut Epitomen, quod P. Mag. Augustino Fivizano dicavit. Venetiis 1582, in fol. [Pag. 33]

3. Quodlibetum primum Gerardi Senensis Parisiis disputatum edidit Viterbi, 1567, in fol.

4. Maior pars operum Iacobi Capocci Viterbiensis, Neapolitani archiepiscopi, collegata et emendata ab ipso fuere.

5. Indice illustravit Summam de potestate Ecclesiastica Augustini Triumphi.

De Vecchis Fr. Nicolaus, Senensis, S. Theol. Mag., floruit saec. XVII ineunte, nam in capitulo generali an. 1614 Romae celebrato concinnam et loculentam orationem de electione supremi antistitis Ordinis, prout legitur in Analectis August., Vol. X, p. 310. Fortasse hic est ille Nicolaus Senensis, de quo Ossinger p. 829 ait illum vixisse saeculo sibi ignoto, cum Angelus Rocca hoc silentio praeteriisset; fuisse tamen virum doctum et commentatorem egregium ostendunt eius Commentaria super Evangelia totius anni, quae nihilominus ubinam reperiantur nos latent.

De Vivo Fr. Augustinus, Neapolitanus, S. Theol. Mag., an. 1551 erat studens in conventu S. Augustini Neapoli; an. 1559-60 studens Papiae, et an. 1581, die 18 augusti a Generale Mag. Augustino Fivizanensi admonitus fuit, ut ad eum mitteret quod praelo committendum cupiebat antequam in lucem prodiret. Sed paucos post dies in Terra Tramonti, ex qua eius familia originem duxerat, obiit, sepultusque fuit in ecclesia S. Felicis Petrarum, nam idem Generalis Fivizanius die 29 septembris eiusdem an. 1581 Priori Neapolitano scripsit, se condolens de morte Mag. Augustini Neopolitani, eique mandavit ut ipsius nonnulla scripta recuperaret. Dicitur Augustinus noster a Toppio, Bibl. Neap., p. 6, "philosophus ac theologus celeberrimus" et ab Ossinger, p. 948: "vir moribus et doctrina spectabilis". Posteris reliquit: Studio di vera sapienza, nel quale s'avisa come si deve portar l'huomo nella vita, infermità et morte. Con un breve compendio per sovvenire a chi sta negli extremi. Macerata, 1585 per Sebastiano Martellini, in 4°. Ex hoc cernitur hoc opus editum fuisse postumum, et forsan est illud quod typis dare cupiebat auctor priusquam moreretur. (Cfr. etiam Elssius, p. 103, Lanteri, Postr. Saec. Sex. R. A., T. II, p. 397, et Analecta August., Vol. X, p. 260).

Diamante vide: de Florentia Fr. Adamas.

Dianda Fr. Augustinus, (ADDITAMENTA, pag. 75) in arte musices peritus, vixit saec. XVIII. An. 1750 fuit Capellae magister Pergulae, in ecclesia S. P. Augustini: anno insequenti S. Augustini de Urbe, et annis 1764-1784 Anconae in nostra eiusdem tituli ecclesia. In Bononiensi Musicali Lycaeo (Carteggio del P. Martini, Vol. XIII) asservantur eiusdem Fr. Augustini Epistolae ad eundem Martini datae, cuius amicitia fruebatur. (Cfr. Astengo, Musici Agostin. cit. p. 22-23).

Diedo Fr. Ioannes Augustinus in civitate Bassani, Vercellensis Dioec. natus ideoque Bassianinus vocatus, Congregationem de Lombardia Ord. Erem. S. Aug. die 28 Augusti 1506 ingressus ac die 25 Aprilis 1508 Bergomi professus, evasit S. Theol. doctor, et ita erat doctrina, praesertim philosophica, exornatus ut propterea in omnium ore versaretur. Romae, cum degeret, scientiae et probitatis fama religioni nostrae plurimum incrementum contulit cum Summi Pontificis Pauli III gratia singulari et benevolentia fruitus esset. Fuit etiam in magnam existimationem apud rectores Venetiarum Reipublicae, Ferrarienses ac Mantuae Duces ac apud Sabaudiae Principes quorum negotia probo et eximio modo pertractavit. In sua Congregatione variis vicibus fuit Conventuum Prior, quinquies visitator, septies Definitor ac tandem an. 1553 in Capitulo Bononiae habito Vic. Generalis electus. Huic terrenae luci oculos [Pag. 34] clausit Bergomi die 10 Ianuarii an. 1557, aetatis suae 70. Sequentia tipis mandavit:

1. Commentarii ex antiquis Patribus in D. Pauli epistola ad Timotheum.... quos an. 1553 R.mo Hieronimo Seripando dicavit.

2. Catechismus de arte Neapolitana. Impres. Romae 1547. Incip: Quoniam vetus adagium...

3. Expositiones in epistolas Petri, Iacobi et Iudae Apostolorum.

Di Fiore Fr. Carmelus, Congregationis nostrae S. Ioannis ad Carbonariam spectabilis alumnus, quam ingressus est an. 1859 suum tyrocinium peragens in coenobio Neapolitano S. Mariae Magdalenae Hispanorum, primam lucem aspexit an. 1841. Optimis moribus, acri ac eximio ingenio ornatus, inter nostrates fulsit et sanctitate vitae, et scientia theologica, et dicendi ubertate. Obiit adhuc in virili aetate, posteris emandans:

1. L'Immacolato Concepimento di Maria e i giorni della Creazione. Sermoni da servire per la sua novena. Napoli, Tip. Cataneo, 1865.

2. La Madre di Dio. Sermoni pel mese di Maggio. Napoli, 1865.

Di Giacinto Fr. Ioseph, Congregationis Augustinensium Discalceatorum Italiae alumnus, floruit saec. XVIII, scripsitque: Storia della Congregazione degli Agostiniani Scalzi, quae asservatur ms. in cod. 651, chart. Biblioth. Nation. Victorii Emm. Urbis (Fondi minori).

Di Iorio Fr. Antoninus, S. Theol. Mag., vir magnae prudentiae, pietatis, morum integritatis atque eruditionis, e spectabili genere, ortum habuit Anxani an. 1815 die 29 februarii. In patrio seminario magna cum laude curriculorum studiis incubuit; sed a familiaribus rebus distractus, suae vitae cursum usque ad trigesimum annum in laboribus, occupationibus atque negotiis transegit. Ad religiosam vitam amplectendam a Deo vocatus, nostrae Congregationi S. Ioannis ad Carbonariam mense octobris 1845 suum dedit nomen; D. Augustini regulam die 11 aprilis 1847 est professus, atque anno insequenti presbyter efficitur. Ex tunc fuit indefessus concionator, nostram pubem docuit salutisque animarum percupidus multas diei horas ad audiendas fidelium confessiones insumpsit. Pluries fuit diversorum conventuum prior, praesentim coenobii S. Mariae Miracolorum Andriae. Haud vulgari scientia praeditus in collegium Theologorum Florentinorum fuit cooptatus: eximia virtute ornatus omnium sibi animos devinciebat, eaque quam sibi apud subditos comparaverat benevolentia ad eorum spirituale bonum atque profectum utebatur. Die 28 maii 1872 renuntiatus fuit S. Theol. Magister, et die 8 octobris 1890, sanctissime, ut vixerat, in Domino obiit. Scripsit sequentia:

1. Il Sabato santificato, ovvero, devote pratiche di pietà per onorare la SS. Vergine Maria Madre di Dio in tutti i Sabati dell'anno. Napoli Stab. tip. del Dante, 1853-4, 2 vol. in 16°.

2. Le bellezze del Protestantesimo proposte alle gioie degli Italiani (sub hoc ficto nomine) per Oderico Antonio Montanini, Napoli Stamperia del Fibreno, 1862. in 12°, vol. 2. Nonnulla operis exemplaria auctoris praeferunt nomen et quaedam an. 1872 edita fuere. [Pag. 35]

3. Vita di S. Riccardo primo vescovo di Andria, Tip. de Lella, 1870.

4. Sacra novena per la festa di Maria SS. del Buon Consiglio che si pratica nel venerabile Santuario dei PP. Agostiniani in Genazzano. Napoli Tipog. del Precursore, 1873.

5. La Maternità di Maria. Sermoni pel sacro triduo e solennità di N. Signora del Parto celebrata in Roma nella Ven. Chiesa di S. Agostino dei RR. PP. Agostiniani nell'ottobre 1872. Napoli, Tip. del Precursore, 1873.

7. Compendio della vita, virtù e miracoli di S. Benedetto Giuseppe Labre insigne pellegrino francese, seguito da devoto novenario in apparecchio alla sua festa... Napoli, Tip. della S. Famiglia, 1874.

8. Orazione pel 30 Centenario dell'invenzione dell'immagine di Maria SS.ma dei miracoli di Andria. Barletta, Tip. Vecchi, 1876.

9. L'inaugurazione del nuovo tempio di Maria SS.ma dell'alto mare, Orazione. Napoli, Tip. Festa, s. a.

10. Relazione storica sull'immagine, invenzione, santuario e prodigi di Maria SS.ma dei Miracoli di Andria, Napoli, Stab. Tip. del Dante, 1853, in 12°.

11. Della vita di S. Nicola Pellegrino protettore della città di Trani. Trani, Tip. Giuliani, 1879, in 8°.

12. Vita del Ven. Servo di Dio Fr. Gius. Bartolomeo Menocchio dell'Ord. Erem. di S. Agostino, Vesc. di Porfirio, Roma, 1880, in 8°.

13. Orazione panegirica in lode del B. Alfonso d'Orozco, sacerdote Agostiniano in occasione di sua solenne beatificazione seguita ai 15 gennaio 1882. Andria, Terlizzi, 1882. in 8°, pp. 46.

14. Il B. Alfonso d'Orozco sacerdote Agost. beatificato il 15 gen. 1882. Schizzi storici seguiti da divota novena. Napoli, Tip. Marchesi, 1882.

15. Accenni Biografici intorno S. Agostino Vescovo di Ippona, Padre e Dottore della Chiesa, seguiti da pratiche divote per onorarlo e impetrarne il patrocinio. Andria, Terlizzi, 1887.

16. Storia Popolare del gran Patriarca S. Agostino Vesc. d'Ippona, Padre e Dottore della Chiesa. Napoli, Tip. Marchese, 1887, et alia (cfr. Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. III, p. 334).

De Diruta F. Augustinus, Perusinus, S. Theol. Bacc., clarusque musices magister, nepos ac discipulus illius P. Iacobi Diruta, Ordinis Minorum Conventualis, qui et ipse eodem tempore musica arte claruit, ortum habuit saec. XVI labente. An. 1617 erat pulsator organi ad S. Stephani Venetiarum, et an. 1620-22 chori canentium Magister in civitate v. Asola Prov.. Mutinensis. An. 1630 erat Vicarius Generalis Congregationis Perusinae ac postmodum praefuit capellae nostrae Ecclesiae S. Augustini de Urbe, inibi manens usque ad an. 1646; redivit postea Perusiam, ubi extitit chori director usque ad mortem. Iuxta Oldoinum, Athenaeum August., in quo Perusinorum scripta referuntur, p. 33, viginti, iuxta alios vero, plures libros de Musica per praelum publici iuris fecit, magna ex parte Romae apud Aloysium Grignani. Ex praefatis libris aliquot Romae in bibl. Minervae asservabantur, nunc autem sunt item Romae in bibl. Academiae S. Caeciliae. Laudatur a Luduvico Iacobilli, Catal. Script. Provinciae Umbriae, p. 56; ab Ossinger, Bibl. August., p. 295; a Fètis, Biogr. Univ. des Musiciens, T. III, Paris, 1862, p. 25; ab Eitner, T. III. p. 209; a Lanteri, Postr. Saec. Sex. R. A., T. III, p. 129; ab Astengo, Musici Agost., p. 23, [Pag. 36] atque a Io. Baptista Rossi-Scotti in vita Francisci Morlacchi. Ex eius operibus, quae sequuntur tantum a nobis noscuntur:

1. Sacrae cantiones a 1, 2, 3, 4 voc. (Operum 1a), Venezia, per il Vincenzi, 1617.

2. Messe concertate a cinque voci, Venezia, 1622, per il Vincenzi.

3. Litaniae de gloriosa Domina a 4, 5 e 6 voci, Roma, 1631.

4. Messe 4 concertate a 5 voci libri 2 (Operum 13a), Roma, J. B. Robletti, 1631.

5. Modulationes Vespertinae cum Litaniis B. V. M., 3 vocibus concinnatae, Op. 18a, Romae, Iac. Fei, 1668 (est haec reimpressio).

6. Poesie eroiche, morali e sacre, a 1, 2, 3 et 5 voci, Roma, Grignani, 1641.

7. Il secondo libro de' salmi che si cantano ne' vesperi di tutto l'anno, cnncertati a 4 voci (cfr. Rosenthal, Catal. 150, n. 1672) (Oper. 21a). Roma, Luigi Grignani, 1647.

8. Sacri Mottetti a gloria di Gesù et ad honore di Maria a 1 e 2 v. Lib. I (Oper. 4a), Venezia, Vincenzi, 1630.

9. Sacrae Modulationes Eremitici Ordinis Divorum da 2 a 8 v. (Oper. 10a). Roma, Masotti, 1630.

10. Viridarium Marianum (Litanie ed inni a 4, 5, 6 v. Oper 15a). Roma, Robletti, 1631.

11. Psalmi Vespertini a 3 v. (Oper. 16a), Roma, Masotti, 1633.

Distanti Fr. Ioan. Chrisostomus a Mondurio, ad S. Ioannis de Carbonaria Studii Regens, cuius extant: Theses Theologicae ex S. P. Augustini doctrina depromptae, quas publico certamini defendendas suscepit Fr. Antonius Mascè eiusdem Congregationis de Carbonaria; S. Theol. Defendens. Neapoli, 1782, Typ. Porsile, in 4°. Extant in Angelica.

Doddi Fr. Guilelmus, Cortonensis, floruit saec. XVII labente, ac ms. reliquit: Compendium logicae Aristotelicae. Adesp., sed auctor est praedictus Guillelmus, qui stemma suae familiae in fronte codicis etiam apposuit. Asservatur Florentiae in Bibl. Nation. (Fondo Magliabechiano). Cod. Cl. V, n. 48, chart. in 8°, an. 1686, ff. 180, prov. ex conventu Augustinensium Cortonensium an. 1788.

Dolciati Fr. Antonius, Florentinus die 6 septembris an. 1476 ortus, summopere a scriptoribus commendatur tum propter scientiam, tum propter morum probitatem, tum demum propter ingens regularis observantiae studium. Vir fuit praecellentis ingenii, concionandi gloria, ac potissimum Astronomiae peritia valde famosus. S. Galli Florentini conventus extitit prior et illi magna ex parte debetur correctio Calendarii Iuliani. Nam licet hujusmodi correctio anno 1582 sub Gregorio XIII completa Aloysio Lilio Calabro, Medicinae professori, tributa fuerit, attamen Dulciati nostri opera eidem Lilio, ut ipsemet testatus est, multo adiumento fuerunt. Huic dignissimo religioso dicavit suum opus: de computatione annorum Domini, Ioannes Maria Lucidus, Dominicanus, qui fuit de Tolosanis ex Colle vallis Elsae. Hoc opus impressum fuit Venetiis an. 1537 apud Lucam Antonium Iunta in 4°; asserendum itaque est usque ad hunc annum Dulciatum nostrum floruisse. Et en eius opera:

1. Triginta duo sermones a festo S. Andreae Apostoli ad festum Purificationis, qui sunt in Cod. Miscel. 1730, chart., saec. XVI Bibl. Angelicae Urbis.

2. Sermones de Sanctis qui asservantur in Bibl. Ferrariensi in codice membr. saec. XVI. [Pag. 37]

3. De festis mobilibus, ac Astronomia Clericali, opus in tres partes divisum: prima inquisitiones decem continet, secunda tabulas totidem, et tertia capita quinquaginta. Opus impressum usque ad litt. G.; Regii Lepidi an. 1512 per Hieronymum Gregorium civem Regiensem, et a litt. G. usque in finem.: Florentiae per Ioan. Stephanum Papiensem, 1514, V idus novembris in fol., item Regii an. 1522.

4. De Calendarii correctione. Cod. XI. Plut. XIX Bibl. Laurentianae Florentiae, membr. in 8° maiori, saec. XVI ineuntis, ff. scriptis 59. Opusculum constat propositionibus XXV, quarum primae quinque ob codicis mutilationem et pars sexta desiderantur. Videtur Leoni X Pont. Max. fuisse inscriptum, et expletum Florentiae apud S. Gallum Idibus Decembris Anno Dominicae Incarnationis 1514.

5. De reformatione Ritus celebrationis Festorum. Florentiae per Michaelem Angelum Bartholomaei Florentinum, an. 1519. Idibus Iulii, in 4°.

6. Vita et miracoli del glorioso San Nicola da Tolentino: insieme con el suo offitio et con la beneditione del suo pane, et con la Messa sua. Sampato (sic) nella inclita città di Firenze per Bernardo Zucchetta addi 14 Gennaio 1525 in 8° parvo, ff. 133. Praeit imago S. Nicolai Xilographice impressa, et cc. 98-108 adest Vita eiusdem Sancti ternario carmine.

7. De tribus Regulis S. Augustini opus sermone patrio conscriptum, asservatur in Bibl. Laurentiana in cod. CXXXII inter Gaddianos reliquos, et, ut legitur in epistola nuncupatoria "Alle Ven. MM. e dilette in Xto del Monasterio dell'Assunta fuori della porta di S. Gallo di Firenze" dicatum ac exaratum "nel convento di San Gallo nella cella del priore a dì 10 di agosto 1528 a hore dodici". In qua epistola inter alia legitur: "Non ho voluto anchora questa opera (id est de tribus Regulis) scrivere in lingua latina chome ho scritte le prediche per tutto l'anno de tempore, et de Sanctis et il libro de festis mobilibus et il Tractato della correctione, del modo di celebrare le feste mobili et il millenario delle inquisitioni sopra i libri de' Re et del Paralipomenon et il Psalmista mutato in laude di nostra Donna et altre più nostre operette, ma l'habbiamo scripta in vulgare volendo chosì giovare a più persone...". Insuper, opus cui titutus: Computum Solis et Lunae, cum ea, quae ad Clericos spectat, Astronomiae Ratione, quod, iuxta Negri, Scritt. Fiorent., p. 59, Aegidio Viterbien. Priori tunc Generali Ordinis dicavit, et Romae in Archivo sui Conventus ms. servatur, an idem. sit ac illud a nobis n. 3 recensitum explorare non potui.

Dominici Fr. Petrus, erat an. 1372 die 27 iulii recens electus Ordinis Procurator Generalis. Eius mentionem reperi in epistola Guidonis Generalis eodem die et anno data ad Fr. Antonium Priorem Provincialem Provinciae Lombardiae, in qua praecepit Bullam quamdam Gregorii XI in singulis provinciae conventibus, et in Synodo Provinciali proxime celebranda publicari. "Has ergo litteras salutiferas, ibi enim legitur, ego Fr. Guido Generalis Prior praedictus, ipsius D. N. Gregorii Papae XI, devotus orator et filius, sub anno Domini MCCCLXXII, die 24 mensis iunii in conventu nostro de Avenione per manus R. M. Petri Dominici, nunc Procuratoris Ordinis, cum tanta humilitate, et reverentia, [Pag. 38] quanta docuit, gratanter accepit". Extant hae Guidonis litterae in codice pergameno ms. Coenobii S. Mariae de populo, in quo continentur acta et definitiones Capitolorum illius congregationis. Verum de Petro nullum aliud vestigium. Ita Herrera T. II, p. 277. Ex Ossinger tamen, p. 296, scimus illum non sine magno labore et cura opus P. Alvari Pelagii O. S. F., cui titulus Plantus Ecclesiae Catholicae in ordinem redigisse eique indicem seu tabulas adiicisse, et id legitur in prima editione hujus operis, nempe Ulmane an. 1474 in fol. apud Ioannem Zeiner de Reutlingen. Tandem notandum est quod, ut auctor ipse ait, se componere coepisse suum opus de plantu Ecclesiae, Avenione an. 1330 et, absolutum an. 1332, recensuisse in Lusitania an. 1335 atque iterum 1340. Consequitur ergo nostratem Petrum Dominici usque ad haec tempora vel paulo post vixisse. Opus insuper eiusdem Alvari Pelagii cui tit: Collirium contra haereses commentatavit, quod asservatur Venetiis in S. Marci Bibl. in cod. 23 classis V, membr., saec. XV, ad quod praeficitur: "Tabula alphabetica super multis haeresibus extirpandis et fide Catholica Sancta corroboranda ad salutem credentium in vitam aeternam, compilata per fratrem Petrum Dominici in sacra pagina professorem, ordinis fratrum heremitarum Sancti Augustini". (Cfr. Valentinelli, Bibl. Mss. ad S. Marci Venetiarum, T. II, p 126, ubi describens praefatum codicem ait: "De hoc opere inedito, praeter caeteros, Nicolaus Antonius disserit in Biblioth. Hyspanae Veteris lib. IX, cap. 4, 2, 228 ubi codicis quoque hujus mentionem facit".

Donalizio Fr. Carolus ex oppido vulgo Cavallermaggiore, nostrae Congregationis Lombardiae theologus et verbi Dei annunciator non ignobilis, scripsit multas et varias lectiones et orationes. Ita Rissottus in Syllabo Script. Pedemontii, p. 146, et Della Chiesa, Catal. degli Scritt. Piemontesi, Carmagnola, 1660, p. 47.

Donati Fr. Donatus, Lucensis, Congregationis Lombardiae, florebat an. 1667, ut apparet ex Epistola nuncupatoria ad Franc. Bonvisium Card. data die 11 novembris 1667 sequentis operis: Vita della B. Rita da Cascia, Monaca Eremit. dell'Ord. di S. Agostino, Lucca, Iacinto Paci, 1667, in 4°: quae asservatur Romae in Bibl. Casanatense sub Z. XI. 82.

Doroteo Fr. Guilelmus, Venetus, S. Theol. Mag. de cuius persona, duas nostri historici faciunt (Cfr. Torelli, Secoli Agost., T. VIII, pp.473 et 551 e Lanteri, in Additamentis ad Crusenii Monasticon, p. 732) fuit linguae grecae valde peritus. Ex registris Priorum Gen. Ordinis cernitur illum renunciatum fuisse Baccalaureum an. 1526 in capitulo gen. Tarvisino hoc anno habito, ac Romam accersitum ut inibi doceret. Anno vero 1395, cum iam esset S. Theol. Magister, destinatus fuit ut in capitulo gen. Neapolitano publicas disputationes haberet; an. 1540-1564 constitutus fuit Venetiis nostrorum Regens; ab an. 1566 ad an. 1571 lectorem egit Monachorum Camaldulensium et Canonicorum Regularium S. Spiritus in eadem urbe, et tandem in Universitate Papiensi professor publicus philosopiae extitit. Sed bene animadvertunt Maiocchi-Casacca in eorum Codice Diplomatico cit., T. IV, p. XXV in nota, in documentis ab ipsis allatis et a documentis illius Universitatis tale nomen non apparere. Ex eius operositate varia Aristotelis et aliorum opera e graeca lingua in latinam habentur versa et diversis adnotationibus [Pag. 39] ab ipso locupletata, quae nimirum sunt:

3. Commentaria Simplicii in decem categorias Aristotelis cum sex principiis excussa Venetiis an. 1541.

4. Alexandri Aphrosidei in octo libros Topicorum Aristotelis Commentaria, Venetiis, 1541.

5. Expositio Ioannis Grammatici Philopini in quatuor Aristotelis libros de naturali auscultatione. Impressa an. 1539 et 1542.

6. Commentario eiusdem in duos libros Priorum Aristotelis. Venetiis apud Scotum, 1541, in fol.

Drago Fr. Ioan. Iacobus, Venetus, S. Theol. Mag. vir praeclari ingenii et eximiae eruditionis, an. 1519 erat in conventu S. Stephani Venetiarum philosophiae lector et an. 1526 ut Discretus provinciae Terrae Sanctae interfuit capitulo gen. Tarvisii celebrato, ex quo Venetias redit Baccalaureus. S. Theol. Magister renuntiatus an. 1547 adfuit alio capitulo gener. Recineti habito ut Deffinitor provinciae Hungariae, evadens inibi electus socius Provincialis suae Provinciae Tarvisinae. Ipsius provinciae praefecturam videtur postea habuisse, et an. 1559 ab eadem in suum Definitorem electus, comitiis gener. Venetiis eodem anno celebratis interfuit, quibus contractum venditionis peractae de conventu S. Mustiolae Papiensis nullius esse valoris cum aliis Definitoribus declaravit ac rescindendum. Ex eius iuvenili ingenio habetur opus impressum, cuius titulus: Postillae maiores totius anni cum quaestionibus de novo additis in Evangelia et Epistolas. Lugduni, 1514, in 4° (Cfr. Bocca, bibliopola Romanus, Cat. XXV, n. 1599, nec non Acta Capitolorum Generalium Ordinis edita in Analectis August., Vol. IX et Maiocchi-Casacca, Codex Diplom. cit., Vol. IV, p. 267).

Durazzini Fr. Michael, de Empoli, S. Theol. Mag., floruit Innocentio Pp. VIII tempore; dicavit enim suum opus praedicabile D.no Bartholomaeo Soderino Sancti Fridiani priori dignissimo et illius Pontificis cubiculario. Ex Regestis eruitur illum Pisanae Provinciae praefuisse an. 1470, talique titulo, capitulo generali, hoc anno, Bononiae celebrato, alioque Senensi an. 1486 uti Definitorem generalem interfuisse. Illi insuper anno 1492, die 6 iunii, una cum suo Provinciali et Mag. Matthaeo de Prato, Ordinis scriba, a P. Generale commissum fuit ut conventum S. Mariae de Silva tam in temporalibus quam in spiritualibus visitaret. Nescimus quando obierit. Ex eius ingenio habentur:

1. Utile et devotum praedicationum ac nonnullarum collactionum opus, quod impressit ex archetypo Ser Franciscus Bonaccursius, Florentiae, a. s. MCDXC, VI id. iulias, in 4°, 38, 39 II, 90, ff. (Cfr. Hain, Repertorium etc. cit., n. 6521 et Hain-Copinger, numero 6588). F. 2°: "Incipit perutile opusculum predicabile editum per sacrae Theologiae professorem magistrum Michaelem de Emporio ordinis fratrum heremitarum Sancti Augustini; De Sancto Andrea sermo primus".

2. Certe Prediche overo Sermoni. Impressi anno 1494, s. l., in 4° (Cfr. Hain, n. 6587).

Eduardus a S. Ioan. Evangelista Salernitanus, humanioribus litteris ac poesi excelluit, fuitque insignis concionator extemporaneus. Vixit saec. XVIII, ac scripsit italico et latino sermone varias Orationes Panegyricas et funebres, easque praelo tradidit an. 1744. Ita Tani, Commentaria cit., p. 84.

Emiglio Fr. Fulgentius Maria, floruit saec. XVII ineunte, tipisque mandavit:

Istoria e vita di S. Evasio Vescovo e Martire composte dal P. Fr. Fulgenzo Maria Emiglio di Casale Monferrato, Agostiniano della Congregazione dell'Osservanza di Lombardia, Diffinitore perpetuo e Consultore del Sant'Officio, dedicate al merito impareggiabile dell'Ill.mo et Ecc.mo Signore, il Sig. Marchese Giulio Cesare Balbiano, Cavaliere Casalasco, già presidente del Senato e gran Cancelliere dello Stato del Monferrato. In Vercelli, 1708 per Pietro Ant. Gilardone, in 4° (15 c. s. n. 68, pp. 12, c. s. n. 128, pp. 10 c. s. n.) Ita ex opere Ant. Manno, Bibliog. Stor. degli Stati della Monarchia di Savoia, Vol. 11, (1891), p. 358, ubi etiam ait: "Contiene versi del maestro di Cappella di Casale Giandomenico Perochio, di Fr. Giampietro Balada, Agostiniano da Carmignano, dell'altro Agostiniano Fr. Ferdinando Piazzani da Casale, di Carlo Giuseppe Seria rettore del Collegio Puteano, del Conte Carlo Maria Miraglio e di Fr. Alessandro Filiberto Raffredi Agostiniano da Cherasco".

de Empoli Fr. Laurentius, vide: Orsacchi Fr. Laurentius

Epifani Fr. Octavius, vel, Octavianus S. Theol. Mag., Bononiensis patria, vixit saec. XVII ineunte, extititque nostrae Congregationis Insubricae clarus alumnus. Dicitur ab Ossinger, p. 315 ex coaevo Torelli, Secoli Agost., T. IV, p. 703, virtutum summus amator, vitiorumque hostis acerrimus, atque omnium, quos Italia, tunc protulit, concionatorum nobilissimus. Reliquit in nostra Bibl. Bononiae sex volumina sermonum et lectionum spiritualium. Nunc autem extant in cod. 509 (659) Bibl. Universitatis Bonon., chart. in fol. proveniente e nostro conventu S. Iacobi maioris, eius: Sermoni overo Lettioni sopra Thobia fatte in Roma l'anno 1607. mss.

Epiphanius a S. Hieronymo, Neapolitanus, illustri genere natus post medietatem saec. XVI, vir praestantis ingenii, historicis sacrisque studiis sedulo incubuit. Unus ex primis hic fuit qui Neapoli, una cum aliis, Congregationem Discalceatorum constituerunt anno, nempe, 1596 eiusque exordia descripsit usque ad annum 1640. Reliquit igitur ms.: Storia della nostra riforma quam italico sermone exaraverat. Cfr. Tani, Commentaria cit. p. 87-88

de Eporedia Fr. Thaddaeus vide: Boni Ven. Fr. Thaddaeus, qui apud Rossotum, Syllabus Script. Pedemonti, p. 531, dicitur [Pag. 41] natus in oppido Quagliuso, Terra de Iurca, sed male illum vixisse an. 1550. Iuxta praedictum Syllabum libris a Thaddaeo conscriptis annumerandi sunt etiam: a) Lecturae in Aristotelem; b) Lecturae in Mag. Sententiarum; c) Tractatus Philosophici et Theologici.

de Esculo Fr. Augustinus, vide: de Asculo Fr. Augustinus

de Euguhio Fr. Iacobus, vir scientia et vitae probitate insignis circa an. 1390 patriam et Ordinem Augustinianum suis virtutibus decoravit. Is in Registris Ordinis sub die 22 iunii an. 1388 a Priore Generali ad Magisterium licentiatur his verbis: "Cum nostra sacra Religio in Generali Capitulo nuper Imolae celebrato de tua praecellenti valetudine, tam in scientia, quam in vita, fama praeclara iam quasi ubilibet divulgata, testimonium susceperit fidedignum; volens ut aliqualiter consequaris honoris praemium per virtutem, ac ut cum apice magistrali in agro scholastico tuae Religioni uberiores fructus afferas, cum sanctae conversationis praeeminentia exemplari, te diffinivit, et ordinavit ad lecturam sententiarum et Bibliae in Universitate ac studio et conventu nostro Paduae pro primo loco, in annoque praesenti, pro gradu Magisterii finaliter consequendi...". Haec ex Herrera, T. I, p. 465. A Lanteri autem in Addimentis ad Crusenii Monasticon (Vallisoleti, 1890), p. 379, Iacobus dicitur: "in Sanctorum Patrum Lectione summopere versatus, atque subtili ingenio praeditus, ob theologicam doctrinam semper in magno pretio habitus". Non constat quando ex hac vita migraverit. Ab eo habentur:

1. Quaestiones in II et III Sententiarum librum Paduae an. 1389 disputatae in nostra Bibliotheca Bononiensi olim asservatae.

2. Codex variis tractatibus refertus, qui sub. n. 827 asservatur Romae in Bibliotheca Angelica, et ad calcem unius ex illis sic habetur: Explicit collatio facta Paduae, Domino Iacobo de Vermis de Verona nostri Ordinis praecipuo zelatore, tempore quo interfuit pro Comite virtutum Paduae, per Baccalaureum Fr. Iacobum de Eugubio ibidem legens sententias Ordinis Beatissimi P. N. Augustini.

de Eugubio Fr. Lucas, Augustinianus, saec. XVI, cuius Doctor Aloysius de Gregori, olim Vice-Praefectus Bibliothecae Victorii Emmanuelis Romae, invenit quamdam Relazione di un viaggio in Terra Santa fatto nel 1559 ms., scriptoribus Ordinis Nostri est prorsus ignotus; immo adhibita per nos omni diligentia ut de illius vita aliquam notitiunculam reperiremus, nullam invenire potuimus.

Eustachius a S. Ubaldo vide: Cacciatori Fr. Eustachius

Fabi Fr. Carolus Nic. Maria, Episcopus Bobiensis, Vitalianae die 8 oct. an. 1721 ortus, Augustinianam tunicam induit Tolentini die 23 maii 1738. Tyrocinio peracto, studiorum causa Romam ad suae Insubricae Congregationis coenobium S. Mariae de Populo missus fuit, ibique philosophiae et theologiae cursum octo annorum spatio complevit. Inde an. 1749 Lector renuntiatus, plura in disputationibus tum publicis tum privatis Romae argumenta dedit suae profundae doctrinae et eruditionis, quo nomine saepe in diariis romanis illius temporis celebratur. Quare cooptari meruit inter Arcadiae Accademicos, [Pag. 42] Pontificiae Accademiae Conciliorum, inter socios atque inter Consultores S. Congr. Indicis. Annis viginti Romae nostrates docuit; postea in Sardiniam navigavit, ubi in publico Calaritano lyceo philosophiam professus fuit, quam cathedram dimisit mense novembris an. 1770 profecturus ad regium Taurinense Athenaeum theologiam moralem profiteri. A Pio VI Bobii episcopus electus, consecrationem die 23 septembris 1781 accepit in templo S. Mariae de populo per manus E.mi Card. Gerdil. Ad suam Dioecesim profectus indefessus se ostendit in tradenda suis clericis theologia morali, quam ipsemet erudite scripserat. Optimi ac vigilantissimi Pastoris exercuit munera: obiit Bobii die 16 martii 1803, ibique in cathedrali templo sepultus est. Scripsit:

1. Dissertationes valde doctas, quas habuit coram Summo Pontifice cum Accademici et Consultoris officio fungeretur, mss.

Fabriani Fr. Hippolytus, ex oppido Ravennate, v. Mercato Saraceno appellato, apud Ravennates Augustinianenses monasticam vitam amplexatus, evasit vir morum integritate et litterarum peritia clarus; quare praecipuas Ordinis dignitates obtinere valuit. Etenim an. 1576 officium Lectoris et Praedicatoris Episcopi Civitatis Novae peregit: an. 1583 Vicarius Generalis conventus, et anno postero totae Tolosanae Provinciae praefuit, reformatoris munus exercens. Anno 1586 erat Prior conventus Parisiensis, reversusque postea in patriam, an. 1591 Provinciam Romandiolam gubernavit. Dein in Germaniam, ut Vic. Gen. missus, quo munere usque ad an. 1599 summo cum honore functus est, exercens eodem tempore Assistentis gen. pro citramontanis provinciis munus, quod an. 1595 obtinuit; ac tandem totius Augustiniani Ordinis Prior Gen. Recineti die 25 maii 1602 in comitiis generalibus electus. Hoc in munere obeundo tantam prudentiam, ac rerum agendarum dexteritatem ostendit, ut a Paulo V die 17 decembr. 1607, ad regendum Episcopatum Castellanae et Ortanae Dioec. promovit. Tandem die 24 augusti 1621 ad aeternam vitam transivit, et in cathedrali tumulatus fuit. Scripsit: Quadragesimale seu conciones pro tota quadragesima.

de Fabriano Fr. Adreas, Italus, Augustinianus, Philippo Elssio, p. 53, teste, Theologus et Philosophus platonicus fuit: nulla tamen eius scripta commemorantur. Ita Fabricius-Mansi, Bibl. Latina mediae et infimae aetatis, Florentiae, 1518, p. 89.

Fabrini Fr. Eugenius de Pisauro, S. T. M., vir eloquentia ac variarum scientiarum gloria conspicuus, an. 1543 erat Bononiae studens; an. 1547 ibidem studii magister, et an. 1551 etiam ibidem ad Lectoratus gradum promotus. An. 1555, iam Baccal., interfuit Capitulo generali Arimini celebrato ac ibidem disputavit; designatus etiam fuit in proxima quadragesima Pisauri concionatus. An. 1563 et 1569 [Pag. 43] erat Romae studiorum Regens atque an. 1571 Marchiae Anconitanae Prior provincialis. Interfuit et Concilio Tridentino, ubi Dominica tertia Adventus Domini an. 1561 orationem ad Synodum et in frequente Concilio sacro Quadragesimae tempore conciones habuit, ut Phamphilus ait, celeberrimas atque gratissimas. Eum Guido Forrerius Vergellensis Cardinalis ut sibi esset a conscentiae colloquio, et sui suaeque domus theologiae doctor et lector, adscivit. An. 1575 a Gregorio XIII, Smirnensis Episcopus creatus atque Veliternorum Suffraganeus institutus fuit. Pie obiit Velitri die 21 annii 1580 et in cathedrali S. Clementis ecclesia sepultus iacet. In nostri Pisauriensis Templi choro eius effigies ad vivum depicta conspicitur. Plura manuscripta reliquit, ait Gandolphus, p. 414; sed ubi sint nescimus. Remanet eius Oratio ad Sacrosanctam Synodum Tridentinam habita in Dominica tertia Adventus Domini MDLXI. Brixiae apud Damianum Turbinum diligenter imprimebatur ad instantiam Io. Baptistae Bozolae anno MDLXIII. Data fuit epistola nuncupatoria R. P. M. Aegidio Pisauriensi Procuratori et Ordinis Vicario Generali a R. P. Sebastiano Ammiano Fanestre eremita augustiniano professore et scriba. Reperitur edita haec oratio etiam in actis ipsius concilii.

Fachinelli Fr. Ioan. Stephanus, Venetus, S. Theol. Mag. floruit, saec. XVII et saec. XVIII ineunte, inter celebriores sui aevi verbi Dei praecones, atque theologicae scientiae cultores. Mense septembris 1698 erat in patria Lector; die vero 20 maii 1699 renuntiatus fuit Bacc. tum ut eius virtutes dignis proemiis rependerentur, tum ut ad se bene gerendum alii urgerentur. An. 1702 erat Venetiis Regens et die 3 aprilis 1708 promotus fuit ad magisterium. Tempore Quadragesimae concionatus est Romae an. 1708, Florentiae an. 1713, et Patavii an. 1717. Tamquam Discretus suae Provinciae Tarvisinae interfuit Capitulo Gen. Romae an. 1711 celebrato, sicut capit. gener. an. 1721, in quo constitutus fuit Definitorii suae Provinciae Praesidens. Non constat quando obierit. Eius opera sunt sequentia:

1. Orazioni Sagre... consagrate all'E.mo e Rev.mo Card. Fr. Enrico Noris. Venezia, 1696, in 12°.

2. Orazioni Sagre (Rev.mo D.no Paulo Naldini Episcopo Ordinis nostri dicatae), Venezia per Dom. Lovisa, 1698, in 4° (2a impress.).

3. La cetra Pindarica. Poesie liriche. Venezia per Giov. Albrizzi, 1698, in 12°.

4. Il Cristiano politico ammaestrato nella vita di S. Giovanni Segontino o da S. Facondo Agostiniano. In Alessandria, 1691, in 2°.

5. Panegirici Sagri. Venezia per Girol. Albrizzi, 1703, in 4°.

6. Orazione funebre nel solennizzare l'essequie del Sig. Cardinal Noris. Extat in Galleria di Minerva, T. V, Venezia, 1706, p. 53.

7. Panegirici Sagri (Parte quarta). In Padova, Gius. Corona, 1717, in 4°.

8. Orazioni Sagre (Pars altera) Impressae.

9. Orazione alla Santità di N. S. Clemente XI nel solennizzarsi la sua gloriosa esaltazione al Pontificato da i canonici della Catedrale di Gubbio. In Gubbio, per Vincenzo Mattioli ,1701, in 4°.

(Cfr. Lanteri, Postr. Saec. Sex Rel. Aug., T. III, p. 191 et 491). [Pag. 44]

Faetti Fr. Ioannes Ananias, Picenus, S Theol. Mag., dicitur a Lanteri, Postr. Saec. Sex R. Aug., T. III, p. 351, concionator, atque in Cingulano Seminario utriusque theologiae professor. Claruit circa medietatem saec. XIX, atque ab eo sequentia exarata fuerunt:

1. Theses theologicae. De fonte incredulitatis, ac de veritate religionis christianae, adversus modernos incredulos, quas Interamnac in templo S. Petri publice vindicavit, cathedram moderante Fr. Augustino Barbieri studiorum Regente. Interammae, Typ. Valentini Passenti, 1832.

2. De fontibus universae theologiae. Publica dissertatio, quam ab obiectis vindicandam suscipiunt Ioseph Fedeli et Ioseph Pomponi ven. Cingulani Seminanii praefecti, tenente cathedram P. Fr. Io. Anania Faetti, S. Theol. Doctore. Septempedanae, typ. Hercolani, 1845. His thesibus praeit longa disceptatio in fontes theologiae a Faetti habita coram Card. Soglia die 18 aug. 1845 habita.

3. Recita dei Salmi da farsi a seconda delle varie circostanze della vita umana, con breve esposizione degli Argomenti. Sanseverino, Typ. Ercolani, 1848, in 8°.

Falciglia Fr. Iulianus, de Salem in Sicilia, fuit Pauli Veneti et Ioannis de Cypro insignium magistrorum discipulus. Illum Coriolanus in Chronica litteratissimum asserit, et legendo, disputando et componendo fuisse clarissimum testatur. B. Augustinus Romanus Generalis ad instantiam Ven. M. Pauli de Venetiis, qui Iulianum dixit cupere Senis apud se commorari, sub die 30 iulii an. 1422 Studium Paduanum in Senense illi commutavit. An. 1424 fit studens in conventu Bononiensi, deinde cursor in studio Patavino et tandem in Bononiensi. Anno 1432, iam doctor theologus et Regens Ariminensis et Prioris Generalis socius, vices Procuratoris Generalis in Concilio Basileensi gessit. Eodem tempore, quia ex praecepto Papae Gerardus Generalis in sacra Basileensi Synodo occupabatur, Iulianus ab eodem Gerardo sui Vicarius in curia Romana et in tota Italia, exclusis observantiis Fr. Mathaei de Introduco et Fr. Christiani de Pedemontio, fuit constitutus. Anno insequenti fuit Capituli provincialis Rheni et Sveviae Praeses, et in eadem provincia in conventu Londoiae Vicarius Generalis designatus. Ad instantiam Archiepiscopi Tarentini an. 1434 ei conceditur facultas procurandi et suscipiendi lecturam in universitate Patavina, quam obtinuit in obsequio Cardinalis Bononiensis an. 1435, quamvis absens. Ad instantiam illustrissimi D. Mantuani die 14 ianuarii 1436 locatus fuit magister senior in conventu Mantuano ut inibi posset lecturam datam prosequi et dandas in futurum, et in praedicti Domini obsequiis libere stare, ac omnia ad tale officium pertinentia peragere. Haec ex Herrera. T. I, p. 433. Senis postea, die videlicet 9 iunii an. 1443, in locum cedentis Gerardi de Arimino, a patribus in Synodo congregatis ad supremum Ordinis magisterium assumitur et in officio inde confirmatur Bituricis in Gallia die 28 maii 1447, Ferrariae die 3 iunii 1451, et demum Avenione die 31 maii 1455. Inter caetera quae Ordini attulit bona opportune notat Lanteri, Eremi Sacrae Aug., T. I, p. 288, hoc potissimum recenseri meretur, quod nimirum canonizationem D. Nicolai de Tolentino apud Eugenium IV summopere promoverit. Singulari amore Augustinianam Familiam prosequens ne ab ea discederet non semel Episcopatum recusavit; verum duos nostrates P. Magistros Eugenio IV ad infulas commendavit, quas et impetravit, prout iisdem verbis scribit Elssius. "Ideoque ad eius instantiam Mag. Fr. Bernardinus de Martellini Florentinus [Pag. 45]inauguratus fuit Episcopus Caesenae, et P. Mag. Guilelmus de Vercellis Episcopus Nicomediensis. In Concilio Florentino una cum aliis nostratibus theologis pro unione Graecorum cum Ecclesia Romana insignem operam praestitit. Ab an. 1451 usque ad obitum assiduis aegritudinibus laboravit, ac tandem hisce senioque confectus extremum diem obiit Messanae die 20 maii an. 1459". De quibusdam mss. ab eo relictis haec habentur in Registris Generalis Alexandri de Saxoferrato sub die 21 maii eiusdem anni: "Praecipimus M. Sancio de Panhormo Provinciali, et Priori Messanae, ut Regulam, Constitutiones, Addictiones, Diffinitiones, et expositionem Regulae, ac transcripta privilegiorum Ordinis, et formularium, pileum et caetera quae ad ordinem pertinent, quae praecessor noster magna cum diligentia in bonam formam redegerat; et tractatum de probatione Religionis, ad nos mittat per Fr. Michaelem de Iscla". De Iuliani ingenio opera sequentia, quae iuxta Fabricium, Bibl. med. et infimae Lat., T. III, p. 478 laudantur in Chronica Comitum Oldenburgensium T. II, p. 167, numerantur:

1. Statale pro conventu Parisiensi emanata an. 1447 a R.mo P. Generali Iuliano de Salem, quae reperiuntur Parisiis in Bibl. v. de l'Arsenal, Cod. Misc. 774 (29), saec. XV. ff. 16, ms. A.

2. Liber de sensu composito,

3. Liber de Sophismatum regulis,

4. Liber de medio demostrationis,

5. Liber de terminis naturalibus.

6. Tractatus singularis et commentarii plures.

Falcombello Fr. Bartholomaeus de Avigliana an. 1555 natus, in Congreg. Augustinianorum de obser. Lombard. an 1572 ingressus, tanto virtutum valore emicuit, ut non modo se ipsum domum suam et patriam, verum etiam ipsam Congregationem non mediocriter illustravit, tum in lectionibus, et disputationibus, in quibus plurimos disciplinae suae alumnos praeclaros habuit, tum in Verbi Dei praedicatione. Non immerito igitur ad summos gradus dignitatum suae Congregationis evectus fuit, nam post administrationem et praefecturam praecipuorum conventuum, non modo semel, sed bis et ter, annis videlicet 1603, 1609 et 1615 eiusdem Congregationis Vicarius Generalis electus fuit. Ex hoc saeculo migravit Savigliani an. 1634, licet corpus in sacris aedibus S. Augustini Avilianae honorifice tegatur. Reliquit concionem quam praenotavit:

L'incatenamento della Divina Sapienza iscoperto nel Mondo, nell'huomo et in Santa Chiesa. Milano, 1591.

(Cfr. Calvi, Delle memorie istoriche della Congreg. di Lombardia, Milano, 1669, paginis 399-403; Rossotto, Syllabus Script, Pedem., p. 103; Della Chiesa, Catalogo degli scrittori Piemontesi etc., Carmagnola, 1660, p. 35, qui duo postremi illum dicunt de familia Fallambello).

Falconi Fr. Gregorius, Recinetensis, S. Theol. Mag., vixit secunda medietate saec. XVI et prima saec. XVII. Dicitur ab Ossinger, p. 327: "vir undecumque doctus ac omnium literarum eruditione eximius, praesertim magnus theologus". Interfuit comitiis generalibus Ordinis an. 1602 in sua patria celebratis, et an. 1612 erat nostrorum studiorum Caesenae Regens. Egregii sui ingenii quae sequuntur reliquit, videlicet: [Pag. 46]

1. Conciliatio centum locorum controversorum inter D. Thomam Aquinatem et B. Aegidium Columna Romanum. Arimini, 1612 et Patavii, 1614, in 4°.

2. Gestum Aegidii Romani locorum contrariorum conciliatio in problematicam disputationem. Arimini, 1617, VoI, in 4°.

3. Conclusiones theologicae in Capitulo Generali Ord. Erem. S. Augustini Recineti an. 1602 habito defensae et Communitati Recinetensi dicatae.

4. Oratio de origine civitatis Recinetensis eiusque historia in eodem capitulo habita post vesperas ultimi diei festi Pentecosten.

(Cfr. Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A.,T. II, p. 413; Vecchietti, Bibl. Picena, Vol. IV, p. 78; Benedettucci, Bibl. Recanatese, p. 24, et Hurter, Nomencl. Lit., T. III, (1907) col. 369).

Farinoni Fr. Guilelmus, alias Facinonus, Vicentinus, S. Theol. Mag., vixit saec. XVII. Cum esset Patavii Studiorum Regens floruit potissimum scientia theologica. Ex eius laboribus habetur: Disputatio controversiarum inter Divum Thomam et Aegidium Romanum, nec non conciliatio inter hos duos doctores. Patavii, 1614, in 4°, typ. Laurentii Pasquati. Asservatur in Bibl. Casanatense, Miscell., in 4°, Vol. 856.

(Cfr. Ossinger, p. 328; Lanteri, Postr. Saec. Sex R .A., T. II, p. 414, et Hurter, Nomencl. Lit., T. II (1906), col. 1110).

Farraoni Fr. Antonius, Messanensis, S. Theol. Mag., e nobilissimo genere ortus, doctrina, prudentia et in rebus agendis dexteritate excelluit, atque praesertim in negotiis publicis vir extitit vere singularis. Factus Abbas Dominae nostrae de Gratia, floruit anno 1480. Impressit plurima volumina de arte rhetorica. Haec ex nostrate Attardi, Il Monachismo in Sicilia, p. 296.

Farrugia Fr. Nicolaus, Militensis, S. Theol. Mag., natus in civitate v. Vittoriosa die 4 sept. 1866, ac Ordinem Augustinianum ingressus die 5 aug. 1884, S. Presbyteratus ordinem suscepit die 12 dec. 1891. Non sine laude studia sua tum Melitae tum ad S. Monicae Collegium perfecit, ubi postea S. Theol. docuit. Bonis moribus et vitae integritate praeditus, munera sibi commissa magno cum zelo obivit. Omnibus gratus, Melitae nunc bene vivit, ac bonus Deus illi vitam donet cum incolumitate longiorem et postea sempiternam. Eius ingenii opera sunt:

1. Tractationes tres. Tract. I: De Censuris in genere. Tract. II: De Censuris in specie. Tract. III: In Constitutionem Apostolicae Sedis iuxta recentiora Decreta et Iuris dispositiones. Melitae, Typ. Ioan. Muscat, 1916, in 8°, et iterum Augustae Taurinorum-Romae, Typ. Marietti, 1922, in 8°.

2. Tractatus de casuum conscientiae reservatione iuxta recentiora decreta et recentissimam instr. S. Offici 13 iulii 1916. Melitae, Typ. Empire Ioan. Critien, 1917, in 8°.

3. De casibus reservatis in Archidioecesi Melitensi et Dioec. Gaudisiensi explanatio. Melitae, Typ. Malta Fortunati Mizzi, 1917 in 8°.

4. De Matrimonio et causis matrimonialibus, tractatus Canonico-Moralis iuxta codicem Iuris Canonici. Taurini-Romae ex officina Marietti, 1924, in 16°.

Fassitelli Fr. Alexauder de S. Elpidio, scriptis celebris, quem Coriolanus in Chronica: "Magistrum loculentissimum, et Ecclesiasticae dignitatis defensorem acerrimum" [Pag. 47] vocat, vir fuit non solum divinis humanisque litenis mirum in modum eruditus, verum etiam raro ingenio, summa prudentia, amplissimaque rerum agendarum dexteritate praepollens. Parisiis primo fuit fundatissimi doctoris Aegidii Columna discipulus, deinde publicus Universitatis professor. Tanta veneratione apud omnes ipse fruebatur, ut post mortem mag. Iacobi de Orto, generalis, in capitulo generale Viterbii, an. 1312 in die festo Pentecostes celebrato, omnibus plaudentibus Alexander noster generalis electus fuerit. Anno 1315 in congressu gen. Patavino Magistratus in aliud triennium illi prorogatus fuit; quodque factum est in Ariminensi 1318; Tarvisino 1321, atque quinta vice in Montispesulano 1324, in quo fratres nec permiserunt quod renunciaret et resignaret sigillum officii. Multam interim inierat gratiam apud Rom. Pontificem Ioannem XXII atque clientelam, quapropter ab illo ad varios principes pro tuendis Ecclesiae iuribus legatus missus fuit, in quorum legationum perfunctione spem Pontificis minime frustratus, ad archiepiscopatum Cretensem illum elegit; sed post paucos dies cum Pontifex comperisset illam sedem non vacare, ad aliam sedem illum promovit, id est, ad episcopatum Melphiensem, die 18 februarii 1326, iuxta Reg. Vat. teste Denifle (Chartul. Univ. Paris., T. II, p. 85). Rexit igitur Ordinem plus minusve annis 14. Putat Ughellus, T. I, col. 932, Alexandrum decessisse anno 1328; sed Codex coaevus Cc. 19, f. 56, Archivi Ordinis, memorata eius promotione ad episcopatum, subjungit: "et per paucos menses vivens episcopus diem clausit extremum", ac proinde, ut bene concludit Rev.mus P. Eustasius Esteban, (Cfr. Analecta August., Vol. II, pp. 254-5) a quo haec accepimus, ipso anno 1326, ignotis tamen adhuc mense et die. Et nunc en quae scripsit:

1. Tractatus de ecclesiastica potestate. Aliquoties adest inserta donatio Constantini Magni facta Ecclesiae Romanae. Editus s. typ. n. et a., char. goth. 2 11. 36 11. (Cfr. Hain-Copinger n. 6582 ex catal. Manzoni n. 3644; St. Genevieve n. 721 et Panzer, T. III, 46.19. Item Taurini, apud Nicolaum de Benedictis et Iac. Suignon, an. 1494; Lugduni, 1498, apud Claudium Geboleti item ibid. an. 1538; sodalis Angeli Vantii cura Arimini, Simbenius, an. 1634, et in T. II Biblioth. Pontificiae Ioan. Thomae Rocaberti, Romae, 1695. Ms. asservatur in codd. Vat. Lat. 4126, f. 118; 4131, f. 140; 4134, f. 190; 4139, f. 148; item Romae in Bibl. Angelica in codd.. 810 et 1150; item in Bibl. Regia Paris. codd. 4046; 4230; 4355 et 4356; Mediolani in Ambrosiana, Cantabrigae in Bibl. Coll. Emmanuelis Cod. 10; Vercellis in cod. 201 (CCI-194) Archivi Capitularis S. Eusebii et in aliis Biblioth.

2. De iurisdictione Imperii et auctoritate Summi Pontificis Libri II, Lugduni, Claudius Giboletus, 1498 in 4°: Ludovicus Moreri, Le grande dictionaire T. I, 348 producit etiam edictionem alteram Lugduni 1538. Ms. extant Romae in Vaticana; in Bibl. Angelica cod. 810, ff. 65-93 sub tit.: Determinatio compendiosa de iurisdictione Imperii et auctoritate Summi Pontificis; Cantabrigiae in Bibl. Collegii Emmanuelis cod. 1, et in tribus codd. Bibl. Regiae Parisiensis.

3. Expositio in Evangelium S. Ioannis, quae ms. extat Parisiis in Bibl. Regia, cod. 4230 et cod. 640, dicata Ven. in Christo Patri et Domino Speciali Francisco Gaitani divina Providentia S. Mariae in Cosmedin Cardinali.

4. Compendium librorum B. Augustini de Civitate Dei. In iisdem codicibus Bibl. Regiae Paris. Hoc compendium una cum libro Super in principio erat Verbum, est etiam in cod. 4160 Bibl. Nation. Parisiensis. [Pag. 48]

5. De cessione sedium, fundatione et mutatione. Romae, Typis Vaticanis, ita Michael a S. Ioseph, Bibliographia Critica sacra, Vol. 1, p. 171. Ms. asservatur iuxta Ciacconium, Biblioth. col. 89, in Vaticana.

6. De paupertate Evangelica, Liber 1. Extebat iuxta Ossinger, Biblioth. August., p. 311 olim Cremonae in nostra Bibl. et quondam erat in Colbertiana Parisiis, qui etiam ait: Mensa pauperum auctore A(lexandro) Ord. Erem. S. Augustini mihi videtur esse idem liber; item dici debet: de Ecclesiasticae unitatis libro.

7. Alexandri.... Metaphisicae distinctiones. Inc.: "Incipit methaphisica Alexandri de ente. Capitulum primum. Quot modis dicitur simplex. Uno modo quod non habet partes actuales nec essenciales, nec virtuales, nec quantitativas". Expl.: "et hujusmodi secundum corpus quia corruptibile. Explicit liber distinctionum que fuerunt acte parisiis. Laus tibi Christe rex eterne glorie. Laus glriose virgini dei genitrici totique celesti curie. Incipit Tabula.... Laus Summo regi deo nostro". Cod. A. 80 Bibl. Comm. Archigymnasii Bononiensis, chart. in 4°, saec. XV, ff. 63. Tractatus Alex. Metaphisicae Distintionum est inter ff. 35-63. De hoc Alexandro quaeri potest an sit Alexander de Ales. Ord. Min. vel Alexander noster de S. Elpidio, ambo doctores Parisienses; sed cum Commentaria in Methaphisicam Alexandri de Ales, edita Venetiis an. 1572, sint totaliter diversa ab iis quae sunt in hoc codice, puto, salvo meliori iudicio, ea esse tribuenda nostrati Alexandro.

8. Quodlibetorum libri tres. Asservabantur olim ms. Bononiae in nostra ad S. Iacobum, et citantur a Thoma ab Argentina in I sentent., dist. II, art. III sic: "Respondet Alexander Ord. S. Augustini tertio suo quodlibeto"; et distin. 17, quaest. 2, art. 2 citat. secundum quodlibet quaest. 22.

9. Quaestiones ordinariae Theologicae citantur a nostro Archiep. Hispalensi Alphonso Vargas in 1 Sent. quaest. 4, dist. 1, art. 3 et 4. Hic notare oportet quod Fabricius in sua Biblioth. Lat. m. et inf. aetatis Florentiae, 1858, T. I, pp. 60, 62 recenseat duos Alexandros Ord. Erem. S. Aug., unum nempe de S. Elpidio et alterum de Marchia, cum ipsi constituant unam eamdem personam, et huic tribuat Commentarios in primum sententiarum, qui forsan sunt unum et idem acpraenominatae quaestiones.

10. De triplici sacerdotio tractatus tres qui citantur a Gavardi, De Hierarchia Ecclesiae suae Theologiae Aegidianae T. IV, pagina 499 et dicuntur asservari mss. in Vaticana.

11. Commentaria in Aristotelis libros Topicorum et Analyticorum Priorum, atque alia.

Favari Fr. Prosper, Narensis, S. Theol. Mag., an. 1647 e Laurentio et Elisabetha Nobili ortus, an. 1664 Augustinianum institutum amplexatus est. Solemni professione emissa, studiis impense vacavit, [Pag. 49] et ob egregias ingenii dotes, quibus excelluit, in scholasticis disciplinis mirifice profecit. Doctrina excultus philosophiam ac theologiam, Regentis munere per annos 24 in praecipuis Siciliae et Italiae coenobiis, magna sui opinione docuit. Quibus emensis an. 1690 Romae Magisterii gradu est insignitus. In dogmaticis praesertim rebus impense emicuit, ac ibidem omnium scientiarum theses publice propugnandas exposuit, multis adstantibus S. R. E. Cardinalibus ac primae notae praesulibus. Eruditione, eloquentia et poetico estro emicuit; et graecas et hebraicas litteras mirifice quoque calluit. An. 1685 in Sicula Provincia Vicarii et Visitatoris Generalis munere functus est, ac exinde semel et iterum eam gubernavit, ad eiusdem clavum assumptus annis 1686 et 1706. Interim S. Inquisitionis Siculae consultor et censor extitit nec non Hieronymi Vigintimilii, Episcopi Liparensis theologus. Obiit an. 1725. Ingenii atque doctrinae suae monumenta sunt sequentia:

1. Breve Epitalamio della Passione e Morte di N. Signor Gesù Cristo, referens Ordinarii loci approbationem, et inc.: "Al pallido sembiante".

2. Carmina Pindarica iocosa et satirica, parum honestati ac pietati consona.

3. Oratio adventoria ad R.mum P. Fr. Mag. Fulgentium Travallonum Priorem Generalem Ord. S. A ugustini. Messanae, apud Vincentium de Amico, 1687 in 4°.

4. Oratio Genetliaca habita in comitis gen. adstantibus nonnullis S. R. E. Cardinalibus, ac Praesulibus. Romae 1693.

5. Apocalipsis Allegorica theologicarum veritatum, sive theses disputandae.

6. Clavis theologica, sive opus tripartitum, in quo de poena damni, de poena sensus et de poena loci parvulorum disseritur, in 4°.

7. Lettera pastorale a tutti i prelati e principi cristiani, in 4°.

8. Meditazioni devotissime per tutti i giorni dell'anno, in 8°.

9. Opusculum de regni Siciliae turbatis rebus, malisque per annos quinque ingravescentibus, et interdicto generali Dioecensibus Catanensis et Agrigentina subiectis, iudicio S. Sedis submissum, in 8°.

10. Fasti Isdraeliticis, Vol. III, quorum 1.um a Genesi usque ad libros regum currit, 2.um a libris Regum et Paralipomenon usque ad prophetas; 3.um ab Esdra per reliquos Prophetas maiores et minores, et libros Machabeorum, universo hoc opere hebraicis caracteribus praenotato.

(Cfr. Ant. Mangitore, Bibl. Sic., Vol.II, p. 192; Bon. Attardi, Il Monachismo in Sicilia (1741), p. 71; Ossinger, p. 322; Lanteri, Vol. III, p. 108).

Favaroni Fr. Augustinus, Romanus, cuius ortus naturalis et spiritualis adhuc latet, iuxta nostrum Ambrosium Coranum, "fuit alter Augustinus, sic enim Aurelii opera familiaria habebat, ut ab eo edita viderentur, sic copiosus, et profundus theologus, ut flumen quoddam divinae sapientiae videretur". Is anno 1384 studens costitutus fuit "in conventu nostro de Bononia pro forma studii Parisiensis ad gradum lectoris adipiscedum" (Cfr. Analecta Aug., Vol. V, p. 53). An. 1386 erat Bacc. in conventu Florentino (Ibidem, p. 346); inde an. 1389 Bononiae Sententiarum libros legens, et ibidem an. 1392 ad Magisterium promotus (Inibi, p. 173-4). atque an. 1407 Provincialis Romanus. Anno 1419 in capitulo Astensi, praeside magistro Ioanne Zaccharia, Germano, viro celeberrimi nominis die 12 augusti, licet divisis Patruum suffragiis, una parte in M. Hieronymum Pistoriensem, altera in Augustinum conspirante, tamen praeside sic disponente, Augustinus in Priorem Generalem electus fuit. [Pag. 50] Confirmatus deinde Bononiae an. 1425, et Montispesulani an. 1430. Ordinem rexit 12 annos, quo tempore regularem observantiam summopere promovit atque Perusinam Congregationem instituit. Eugenius IV die 13 iunii 1431 meritissimum praesulem Archiepiscopatui Nazareno (Baruli in Apuiia) praefecit, illum eodem tempore Ecclesiae Caesenatensis administratorem constituens. In Sessione XII Basileensis Concilii an. 1437 damnatus fuit ob propositiones falsas ipsius libellus De umana natura Christi, salva vero auctoris persona. Dicitur ab Ughello, Ital. Sacra, T. VII, col. 773, n. 19: "vir eximia scientia doctus, ingenio subtilis, moribus et sanctimonia vitae celebris.... Post annos duodecim (totidem in suo magisterio generali consumpserat) in magna humilitate, et zelo Ecclesiasticae disciplinae in Archiepiscopali honore vita traducta, bonorum fruge ditatus, in senectute bona virgo et humilis ad aeternae salutis tramitem feliciter Prati in Hetruria properavit an. 1443; ubi summa veneratione in templo S. Augustini humatus colitur, titulum viri Beati a suis adeptus, pluraque memorantur gloriosae suae sanctitatis argumenta. Multa scripsit, et en operum eius catalogus:

1. Super Sententias libros IV, ita Ciacconius in sua Bibliotheca, Parisiis 1731, colunna 307, et Gandolphus ex Gesnero et nostrate Angelo Rocca.

2. Super primum Sententiarum, Volumen grande olim asservatum in nostra Carbonariae et nunc in Nationali Neapolitana, in compendio redactum a nostrate Fr. Guillelmo Becchio, et Florentiae in Bibl. Leopoldina, Cod. XIV asservatum.

3. Fr. Augustini Romani Interrogationes; extant in cod. 956, ff. 116-121, Bibl. Vindoboniensis.

7. Tractatus de charitate Christi circa electos et eius infinito amore.

Hi quattuor tractatus quibus De Sacramentis una simul coniuncti titulum dedit, quosque noncupavit auctor "Magnifico Domino ac praestantissimo viro Karolo de Malatestis" quorum primus inc.: "Quum gloriosus Ioannes Evangelista in sua Apocalypsi...", sunt quos, utque non sanam et erroneam in fide doctrinam continentes, damnavit et reprobavit an. 1435 Concilium Basileense Sess. XII (Cfr. Harduin, T. VIII. p. 1199, quique extant mss. Florentiae in Bibl. Laurentiana, Plut. XIV, cod. XIV, membr. in 4°, saec. XV, pessimae et difficillimae scripturae; in Angelica Romae, Cod. 367 saec. XVII, inter ff. 181-364; in Bibl. Vat. Chisiana, Cod. B. VII, 118, chart. saec. XV, in fol. sub titulo: Lectura super apocalipsim libri IV et in Bibl. Regia Monacensi sub eodem titulo in cod. 498, 40, anno 1445, in fol. A damnatione Concilii appellavit auctor ad Eugenium IV, qui tales tractatus examinandos theologis tradidit, quarum iudicium non videtur auctori favisse; legebantur enim olim (etsi inediti) in indice tridentino, donec expugentur.

8. Liber circa quaestionem, num divinitas Christi ab anima et corpore separata fuerit post mortem, ad Mag. paganinum. Cod. Lat. 981, i, III, 39, Bibl. Ataenaei Taurinensis.

9. Opusculum de communione idiomatum et pauca de proportionibus, extat in Bibl. [Pag. 51] Archigymnasi Bononiensi in Cod. 1297 (H. V. 32), saec. XV, cc. 95.

9. [sic!] De Sacerdotio Christi et electorum. Romae in Angelica citatur a meo Gavardi T. IV suae Theologiae Augustino-Aegidianae de Hierarchiae Eccl., p. 499. Ita Gandolphus, p. 75, sed evidenter hic tractatus male citatur a Gavardi, et confunditur cum tractatu n. 6 a nobis recensito.

15. Lectura super epistolam ad hebreos edita a magistro... incepta et completa Perusiae anno d.ni MCCCCXI. Cod. 368 (D. 1. 14) saec. XV, ff. 119, Bibl. Angelicae Urbis, et in cod. 376 (D. 2. 8), saec. XV, ff. 1-105 eiusdem Bibl.

16. Expositio super epistolam Pauli ad Rom... completa Florentiae 24 die mensis octobris, 1422. In codem cod. 376 Bibl. Angelicae, ff. 106-249.

17. Lectura super Epistolam B. Pauli Apostoli ad Galatas, exarata an. 1425. In cod. 641 (Q. 2. 14) saec. XV, ff. 1-40 Bibl. Angelicae et in cod. VII. A. 2 Bibl. Nat. Neapolitanae.

18. Lectura Epistolae B. Pauli ad Ephesios... anno d.ni 1426, in eodem codice Bibl. Angelicae, ff. 41-91 et in Cod. VII. Aa. 37, chart. in fol. Bibl. Nation. Neapolitanae.

19. Commentarius in Epistolam B. Pauli Apost. ad Philippenses, in iisdem Codicibus Neapolito et Angelico.

20. Commentarius in Epistolam B. Pauli Ap. ad Colossenses, exaratus an. 1427, in eodem codice Angelico n. 641, ff. 110-156.

21. Espositio super Epistola 1.a B. Pauli ad Corinthios completa Florentiae an. 1429, die ultima februarii. Cod. VII. A. 1, membr. in fol. Bibl. Nationalis Neapolitanae. Ciacconius vero, l. c., habet etiam quod Augustinus scripserit: In omnes Canonicas Epistolas libros 14, dum Gandolphus, l. c., memoratis Commentariis in Epistolas ad Corinthios, ad Philippen. et ad Galatas adiungit: super alias Epistolas libr. decem, et In Epistolas Canonicas libr. 7.

22. Aristotelis de coelo et mundo libri IV cum perpetuo commentario Magistri Augustini de Favaronibus Ord... Textus philosophi est ex veteri interpretatione, et Comment. inc.: "In libro praecedenti, qui intitulatur de Physico Auditu egit Aristoteles de corpore morali simpliciter, in hoc autem libro, qui intitulatur de coelo et mundo agit de corpore morali concreto...". Cod. VII, Plut. XIII Bibl. S. Crucis in Mediceo-Laurentiana Florentiae, membr. in fol. saec. XV inter ff. 1-75; et in cod. Vat. Urb. Lat. 206 (olim 291 et 214) saec. XIV-XV, f. 104, cuius descriptio habetur in Catal. Codd. Urb. Lat., Stornajolo, pp. 197-199. Hic commentarius non innotuit nostratibus.

23. Commentum Magistri Augustini de Roma... super primo Ethicorum Aristotelis. Inc.: "Omnis ars et omnis doctrina". Expl.: "et sic finitur Summa primi libri Ethicorum Aristotelis a Rev. Doctore Magistro Augustino De Roma Ordinis Sancti Augustini, dum legebat in universitate Florentiae sub annis D. N. Iesu Christi 1416, quem Federicus Ludovici de Folchis ad scribendum, sive copiandum duxit...". Cod. I, Plut. XIII, Bibl. S. Crucis in Laurentiana Florentiae, chart. in 4° maiori, saec. XV, binis coll., ff. 88.

24. Commentum eiusdem super secunda Ethicorum Aristotelis. Inc.: "Duplici autem virtute existente etc. Post tractatum de Felicitate, sequitur Tractatus de Virtutibus...". Cod. II, Plut. XIII eiusdem Bibl., chart. in 4° maiori saec. XV, ff. 86. [Pag. 52] Commentum hoc super libros Ethic. Arist. asservatur etiam in Cod. X, Plut. II, Bibl. S. Crucis Florentiae.

25. Aristotelis Methaphisicorum libri XI cum commentario forte Magistri Augustini de Favaronibus Ord. Erem. S. Augustini. Liber I inc.: "Omnes homines natura scire desiderant, signum autem est sensuum delectio...". Liber XI des.: "medicina enim est aliquando sanitas, et implere est non ponere contrarium boni et intellectus". Cod. VII, Plut. XIII, Bibl. S. Crucis in Laurentiana. (Cfr. Bandini, Catal., Codd. Lat. Bibl. Mediceo-Laurentiana, T. IV, p. 107).

26. Introductiones quadragesimales; formula de creatione Adae et Evae et eorum lapsu et pena; Expositio in Psalmum "Miserere mei Deus"; Compendium mnemonicum bibliae, tractatus eiusdem Mag. Augustini de Roma, qui sunt in cod. 2800 (Ald. 270 in 2°) an. 1468, Bibl. Regiae Monacensis, inter ff. 220-281.

27. Augustini de Roma Ordinis Eremitarum Conciones in cod. membr. in 4°, habebentur Venetiis in Biblioth. SS. Ioan. et Pauli, Plut. VI, ut affert Tomasini, Catal. cit., p. 23.

Fazio Fr. Anselmus, Siculus-Ennensis, filius coenobii Castri-Ioannis, floruit saeculo XVII ineunte. Vir integerrimus, et studio theologico egregie instructus, italico idomate publici iuris fecit: Memoria artificiale di casi di coscienza ovvero nuovo modo di apprendere con facilità e di ritenere con facilità tutto ciò che appartiene alla materia dei casi di coscienza, disposto artificiosamente per via di numeri. Parte prima. Messina, presso Francesco Bianco, 1628, in 8°. Secundam promiserat partem, sed non edidit.

Fedeli Fr. Marianus, ut videtur, Senensis, scripsit: Vita di Brandano, ms. memoratur in vita eiusdem Brandani, quam eques Peccius exaravit atque edidit an. 1763, Lucae.

Fera Fr. Carolus de Liburnio (oppido Montis Ferrati) habitum Augustinianum in Insubricae Congregatione sumpsit in conventu S. Crucis civitatis Casalis an. 1508 cum illic priorem ageret P. Bartholomaeus Pico. Evasit optimus theologus, concionator disertus et haereticorum acerrimus oppugnator. Fuit suae Congregationis Visitator, Definitor, bis in Capitulo Praeses et bis Vicarius Generalis, annis videlicet 1543 et 1548. Ob praeclaras eius virtutes magna fruitus est tum principum tum sacrorum antistitum existimatione. [Pag. 53] Floruit usque ad annum 1552. Scripsit:

1. Speculum Ecclesiae. Liber I.

3. Quaeritur utrum Fratrer Congregationis Lombardiae Erem. S. Augustini de obs. teneantur absolute, et in omnibus obedire Reverendiss. P. Priori Generali totius ordinis nostri, eiusque leges accipere, visitari ab eodem absolute possint, adeo quod ipsi Fratres ipsam visitationem nequeant recusare. Haec dissertatio estabat in Archivo S. Mariae de Populo Urbis in Lib. p., fol. 190 et seg. (Cfr. Calvi, Delle Memorie istoriche cit., p. 265; Lanteri, Postr. Saec. Sex. Retigionis August., T. II, p. 173).

Feroci Fr. Marcus Antonius, e Genestano. S. Theol. Mag. infrascripti Fr. Petri Pauli germani natu maior, vixit saec. XVII, et ms. reliquit: Ristretto de' Miracoli oprati dalla Beatissima Vergine la Madonna del Buon Consiglio in Genezzano dato alla luce dal Padre Maestro fra Marc' Antonio Feroci Agostiniano sotto gl'auspici felicissimi del Ecc.ma Sig.ra D. Laurentia di Lazerda Principessa di Paliano. Ms. asservatur in archivio conventus S. Mariae a Bono Consilio Genestani, et paulo post an. 1675 exaratum apparet.

Feroci Fr. Petrus Paulus e Genestano, Praenestinae Diocesis, sacrae Theologiae Magister, ingenio perspicax, et in scholaticis disciplinis profunde versatus, theologiam docuit dum in nostris coenobiis Regentis munere fungeretur. Hebraicam linguam adeo callebat, ut inter argumentandum saepissime hebraicis testibus uteretur. Vixit saeculo XVII et Genestani, ubi primam lucem aspexerat, obiit. Scripsit sequens opusculum: Breve racconto della miracolosa apparizione dell'immagine di Maria Vergine detta del Buon Consiglio, e del prodigioso portento della sacra effigie di Gesù Crocifisso, che si adorano con somma venerazione nella Chiesa de Padri Agostiniani della Terra di Genazzano. Raccolto da diversi autori dal P. Fr. Piero Paolo Feroci, laureato in Sacra Teologia e predicatore generale dell'ordine Eremitano di S. Agostino, dedicato all'Illmo. Sig. Amilcare Altani conte di Salvarolo. In Palestrina nella stamperia Barberina, con licenza de' Superiori in 16°, di pp. 29 absque anno impressionis (forsan an. 1674).

Ferragatta Fr. Franciscus Maria e Carmaniola, S. Theol. Mag., vixit saec. XVII. Anno 1648 erat Arimini studens; anno insequenti Perusiae Cursor et studentium magister; anno postero Romae et an. 1632 Neapoli, ubi fuit ad Lectoratus gradum promotus. An. 1653 fit Venetiis Bacc., et examinatus approbatusque ad magisterium, ivit Bononiam praedicaturus. Postea in principalioribus Italiae urbibus verbum divinum explicavit, ac praesertim Romae an. 1664 tempore Quadragesimae, et an. 1666 sacram Scripturam inibi explicans. An. 1667 habita sunt Romae Comitia gen., quibus ipse interfuit uti Definitor gen. pro sua Lombardiae Provincia, concionem inibi habens Patribus capitularibus die 30 martii. A Rev.mo P. Valvasori in Ordinis Secretarius adsciscitur, diligenter id munus exercens usque ad annum 1676. Fuit insuper et Pro-Assistens gen. Italiae, multisque aliis muneribus occupatus, et ceu vir prudens, intiger et litteris apprime [Pag. 54] excultus ab omnibus plurimi habitus. Claruit praesertim eloquentia pergami; sed nimis defectibus sui temporis indulsit. Cum an. 1676 ad patrios lares ad nonnulla expedienda negotia remeasset, in febrim incidit, ac paulo post ad aliam vitam trasmigravit. Quae scripsit sunt sequentia:

1. Il Metoposcopo, sacro panegirico in lode di S. Frontino martire protettore della città di Alba, detto alla stessa ed alli signori delle città confederale per la solenne translazione del medesimo, e de' santi Alessandro e Cassiano, Eufredo e Theoboldo, comprotettori. Nel giorno della festa li 19 di febbraio. In Carmagnola, per Bernardino Colonna, 1659, in 4° (20 c. s. n.). Nuncupatur P. M. HieronymoValvassori, Mediolanensi, Ass. Italiae Ord. Er. S. Aug.; item eodem anno et ibidem in fol., c. 12 s. n. et cum appendice; sed idem panegyricus iam editus fuerat anno praecedenti una cum Synodo albense, ibidem et iisdem typis in fol. Hujus Synodus Acta ipse Ferragatta disposuit, edidit, et R.mo Episcopo Albensi D.no Paulo Britio dicavit. Panegyris vero, de quo supra, editus etiam fuit in opere: Panegirici Sacri, editi in Asti, an. 1683, in 4°, pp. 33-114, ab eodem Ferragatta diversis in circumstantiis habiti.

3. Il Giglio, in onore di S. Nicola da Tolentino. Discorso accademico, Torino, presso Zapatta, 1663, in 12°.

12. Disputationes logicae ex Aristotele habitae in Monte Marciano an. 1642. Cod. 1292 (T. 2. 18), ff. 748, in 4°, Bibl. Angelicae Urbis.

Ferrari Fr. Ioan. Stephanus, Venetus, S. Theol. Mag. vir doctrina atque integritate morum clarus, fuit Provinciae Venetae optime meritus. Ut suae Provinciae Definitor tribus vicibus interfuit comitiis gen., Romae nempe anno 1693, Bononiae an. 1699 et iterum Romae an. 1705. Posteris ms. reliquit: Constitutioni per il monastero di San Agostino di Udine fatte dal P. Giovanni Stefano Ferrari, l'an. 1694. Asservantur ms. in Bibl. Ioppi civitatis Utinensis.

Ferrari Fr. Petrus, Caesenatensis, alumnus Provinciae Lombardiae, vixit saec. XVI. Dicitur ab Ossinger, p. 334: "vir ob peritiam artium, quae liberales vocantur, notissimus, qui hujus scientiae suae hosce partus, perpetuae memoriae consacravit" nempe: Libri IV institutionum grammaticalium, Caesenae 1590. (Cfr. et Elssium, p. 576).

Ferrari Fr. Seraphinus, Andreae filius, Bergonensis, an. 1538 ortus, atque in patria bene educatus excultusque in Bergomensi S. Augustini coenobio Insubricae Congreg. die 7 aprilis 1554 Eremitarum habitum sumpsit. [Pag. 55] Vir fuit religiosis virtutibus ac sacra scientia conspicuus. Tribus vicibus sui coenobii, quod pulcherrima bibliotheca exornavit, priorem egit. Obiit in patria an. 1599, aetatis suae 61. Scripsit:

1. Commentaria in Cantica Canticorum secundum sensum litteralem, allegoricum, et anagogicum lingua latina et italica, Tomi 3, de quibus noster Calvi, Scena Sett. degli Scritt. Bergamaschi, Bergamo 1664, p. 465-67, ubi et eius effigiem refert, loquitur, affirmans hoc opus dicatum fuisse Clementi pp. VIII, atque esse: "compositione veramente per la leggiadria dello stile, eminenza di concetti, sottigliezza dei pensieri, varietà delle allegorie, moltiplicità dei sensi e copia delle dottrine, sublime e meravigliosa...". Asservabatur ms. in patrio conventu, quo etiam mss. extabant:

2. De Custodia Angelorum libri II, et eius Sermones ad fratres, nec non alia opuscula varia.

Ferrari Fr. Zacharia, Mediolanensis, alumnus Congregationis Lombardiae, S. Theologiae Magister, floruit saec. XVI. Graecis, Haebraicis et Latinis literis excultus, in disciplinis theologicis et philosophicis ita excelluit, ut Patavii Regens studiorum constitui meruerit. In patriam redux unanimi suffragio in Insubrica Provincialis eligitur. In synodo Mediolanensi sub S. Carolo Borromeo celebrata an. 1565, ut in actis eiusdem S. Caroli part. VIII, p. 1193 habetur, assignatus fuit simul cum Episcopo Brixiensi et fratribus Hieronymo Bassiano et Ludovico Bergomensi Augustinianis de monasterio Incoronatae, ut de pertinentibus ad celebrationem Missae et Sacramentorum administrationem tractaret. Eius opera et studio in lucem prodiere:

1. Tractatus de laudibus Divinae scientiae nostri Aegidi Romani, Bituricensis Archiepiscopi et S. Theologiae Doctoris fundatissimi, quem accurantissime castigavit et eruditissimam praefationem ad Rev.mum Christophorum Patavinum Generalem nostrum, ac argumenta unicuique capiti praefixit. Patavii, 1553 apud Ioan. Baptistam Amicum, in 4°.

2. Libr. III de animae immortalitate M. Antonii de Passeris in Gymnasio docentis an. 1551. Scripsit et suis marginalibus notis auxit, atque complevit an. 1554, XIX kal. novembris. Ms. hoc in fol. Mediolani stabat in nostra Biblioth. ad S. Marcum.

3. Quaestio de regressu Mag. Antonii Zimarae, atque eiusdem speculationes super lib. I et II Aristotelis de anima, 1527 et 28 in Gymnasio Patavino. Fr. Zacharias complevit, et suis commentariis illustravit anno 1553 nonas Nov. Codex hic ms. pariter existebat in nostra Biblioth. ad S. Marcum Mediolani in fol. Ex eodem item extant:

5. Vita S. Casimiri Regis Poloniae quae reperitur apud Bollandistas, Tom. I, mensis Martii, p. 347.

Ferrariensis Fr. Andreas, S. Theol. Mag., de quo egimus, Vol. I, p. 101, videtur confundi non posse cum altero fratre Andraea de Ferraria, qui vixit paulo ante, quique pariter fuit S. Theol. Mag., et an. 1455 Procurator Generalis Ordinis, annis 1457 et 1459 Provincialis Provinciae Tarvisinae, atque an. 1472 a Duce Ferrariensi ad Summum Pontificem et Galliarum Regem missus legatus, cuius meminit Herrera, T. I, p. 50. Andraeas Ferrariensis, cognomine Bauria, [Pag. 56] qui vixit certe usque ad an. 1523, procul dubio est distinctus ab alio. Praeter ea, quae de illo scripsimus, sciendum insuper est quod Bauria an. 1519 interfuerit capitulo generali Venetiis habito prout Discretus Provinciae Franciae, et quod, ut habetur apud Hieronymum Tiraboschi, Storia della Lett. Ital., T. IX (Modena, 1781), p. 146, ipse "era stato prima della Congregazione Agostiniana di Lombardia; e benché da essa fosse passato poscia all'Ordine, aveva ottenuto per Breve di Leon X nel 1519, di aver stanza nel convento di S. Andrea in Ferrara, che era della detta Congregatione. Questa si oppose all'esecuzione del Breve, il quale di fatto fu rivocato; e perchè dovettersi in questa occasione produrre i motivi, pe' quali il Bauria avea fatto l'accennato passaggio, ed essi non erano a lui molto onorevoli, da ciò forse nacque la diffidenza, che ne mostrò Leone X". Haec diffidentia iuxta ipsum Bauriam in litera ad Card. Marcum Cornaro, data Ferrariae an. 1521, et praemissa sui operi: Defensorium Apostolicae Potestatis contra Martinum Lutherum, exorta fuit in animo Summi Pontificis Leonis, ex eo quod "essendosi egli accinto a predicare e a declamar contro i vizi (verba sunt haec ipsius Tiraboschi in op. cit., T. VII, Part. I, p. 221) alcuni avean renduto sospetto il suo zelo al Pont. Leone X, il quale perciò aveagli imposto silenzio; che egli per provare la purità della sua fede prese a scriver quest'opera, e già aveane cominciata la stampa; quando il Pontefice di lui non fidandosi, vietò agli stampatori il continuarla. La morte del Papa accaduta appunto in quell'anno tolse probabilmente ogni ostacolo, e potè il Bauria pubblicar la sua opera, la quale ci mostra di fatti, ch 'egli era costantemente attaccato a' dogmi della Cattolica Religione". Huic etiam, et non altero Andraea Ferrariensi, tribuendum mihi videtur sequens hoc aliud opus, cuius tit.: Opera spirituale del P. Andrea Ferrarese minimo servulo di Cristo frate dell'Ordine di S. Agostino dedicata alla Ill.ma et Ecc.ma Signora Lucrezia Borgia Duchessa di Ferrara, quod asservatur Ferraria in Bibl. Estense, XXV, cod. VII, A. 24, ms. chart. in 4°, saec. XVI ineunte. Inc.: "Essendo stata la tenella pianta del basso ingegno mio, Ecc.ma Signora, già più tempo da me cum gran fatica cultivata et nutrita, era sommamente desideroso che qualche fructo producesse...". Capitula inc.: "Capitolo I. Il regio profeta David pieno di Spirito Sancto", ac inde exponuntur Psalmi XIV, XV, et XVII in quindecim Cap.

Ferrariensis Fr. Io. Stephanus de quo Lilius Gyroldus de poetarum historia dialogo V, p. 24, n. 50: "Certe in eo (Danthe) poeticam dispositionem, maioremque diligentiam plerosque desiderare video, eiusque linguae nitorem, quos Ioannes Stephanus Eremita et amicus charissimus et municips noster, qua est eruditione, et quo a teneris annis erga Danthem fuit studio mirabiliter solicitus, est refellere"; sed quo in opere? Obiit Io. Stephanus an. 1550. Is edidit igitur, ut videtur: Comentaria in Danthem Alighierum. (Cfr. Laur. Berti, Ecclesiasticae Historiae Breviarium, ed. Bassani, 1838, T. II, p. 129, ubi subiiungit: "Diversus is fuit ab Augustiniano altero Florentino, de quo in recentissima, et elegantissima hujus Poetae editione".

Ferrata Fr. Angelus, E.mi S. R. E. Dominici Ferrata natu maior, cunas habuit in Terra Gradulorum, Faliscodunensis Dioec., die 20 Decembris 1839. Eius parentes, non minus christiana pietate, quam genere, clari, fuere Io. Baptista et Maria Antonuzzi. [Pag. 57] Anno 16 aetatis suae, Ordinem Eremitar. S. Augustini ingreditur, et Genestani tyrocinio confecto, Romam accersitur. Mature cum studiis tum bonis moribus sedulam navavit operam, eam constanter praeseferens animi maturitatem, quae impar suae aetati videbatur. Quare P. Thomas Martinelli, tunc studiorum regens, et postea S. R. E. Cardinalis, an. 1858 de eo scribebat: "Minimus aetate non virtute et acumine ingenii". Brachianum missus ad studiorum curriculum prosequendum R. P. Adeodatus Barbetti, alter regens, an. 1860 ita eius praeclaras dotes celebrabat: "Morum candore, indolis suavitate, humilitatis virtute nemini secundus: ingenii acumini subtilis ac promptus, scientias discendi percupidus in studiorum palestra phroeno magis quam stimulo indiget: unde condiscipulos mirabiliter antecedit". Unde mirum non est quod in literis et scientiis ita profecerit, ut maxima cum laude, die 1 Augusti 1865 Lectoris, et quinque post annos, die videlicet 2 Aprilis 1870 Regentis gradus facile obtinuerit. Viterbium inde perexit, et an. 1876, die 11 Iunii omnium plausu laurea magistrali condecoratus fuit. Deinceps Romam iterum vocatus, electus fuit literarum hebraicarum professor in Collegio de Propaganda Fide, quod munus exercuit per 25 annos. Tanta erat eius ingenii versatilitas, ut quibusqumque studiis incumberet in omnibus optimus evaserit. Unde non modo fuit acutus philosophus, et conspicuus theologus, sed etiam expolitus et efficax orator, nec non emicans poeta et elegans literatus. Anno 1881 nominatus fuit Secretarius totius Ordinis, et valida sua opera et consilio maxime profuit in restauratione Ordinis a P. Generali Neno feliciter incepta. Postea etiam officio Assistentis et Procuratoris Generalis (in quo munere electus fuit in Capitulo G.li an. 1900) functus est. Extitit et Consultor S. Indicis Congregationis. Et in omnibus his muneribus paregendis magnam semper ostendit prudentiam, sagacitatem et caritatem. Nullus fuit qui eum noscens, sincero non prosequeretur amore, quippe qui semper benevolus omnes pari benignitate et humanitate amplectebatur. Constanter docuit philosophiam, theologiam, S. Scripturam, unguas graecas atque hebraicas. Praedicavit in Terris Gradulorum, Ponteterra, Romae in ecclesiis S. Petri Apostolorum Principis, S. Augustini, S. Mariae de Populo, Pisarum, Florentiae aliisque in civitatibus, Viterbii die 23 Augusti 1908 in SS.mae Trinitatis collegio, ubi sanitatem recuperandi causa, paucis, ante diebus, morabatur, haemorragie cerebrali correptus, e vita migravit. Varia tum soluta oratione, tum poetice scripsit atque edidit in ephemeridibus L'Eco del Pontificato, L'Eco di S. Agostino, La Madre del Buon Consiglio. Edidit insuper:

1. Manuale delle spose e Madri cristiane compilato da un Sacerdote Agostiniano. Modena, Tip. dell'Immacolata, 1874, in 16°, pp. 296 (Hoc opus impressum suppresso auctoris nomine, est R.mi P. Ferrata, ut videri fas est in Reg. R.mi P. G.lis Belluomini Dd. 263, p. 65).

2. Osservazioni sulle leggi della Conoscenza, Roma, Tip. della Pace di Filippo Cuggiani, 1891, in 8°.

3. Logica, Critica ed Ontologia. Roma, Tip. della Pace di Filippo Cuggiani, 1895, in 8°.

4. Cosmologia. Roma, Tip. della Pace di Filippo Cuggiani, 1898, in 8°. Reliquit ms. volumen cui titulus: Psicologia e Teologia Naturale atque alia, praesertim vol. Poesum asservatum apud suos.

5. Corso completo di Spiegazioni dei Vangeli delle Domeniche e festività dell'anno. [Pag. 58] Predica della Passione: edit. in Il Corrispondente del Clero. Roma, 1881, Tip. Monaldi.

6. Omaggio a Gesù Redentore (irrefutabilibus argumentis demonstrans divinitatem Domini N. Iesu Christi). Montegiorgio, Tip. Finucci, 1910, pp. 96, in 4°.

Ferri Fr. Seraphinus ex oppidulo Castellina prope Florentiam floruit prima medietate saec. XVI. Sub an. 1508 haec de eo scribit noster Torelli, Secoli Agost., T. VII, p. 598: "In quest'anno istesso fu parimente celebrato il capitolo biennale de PP. Leccetani nel convento di S. Salvatore di Lecceto, in cui fu eletto Vicario Generale il P. F. Serafino Ferri dalla Castellina, molto amato dai Generale Egidio, il quale appunto in quest'anno istesso fu chiamato a Roma dal suddetto Generale per alcuni gravissimi negozi". Multae revera ad eum datae fuerunt a praedicto Aegidio litterae singularis amoris plenae. Fuit insuper amicitia coniunctus cum famoso P. Mariano de Genazzano, aliisque illius temporis celebrioribus viris. Adhuc in humanis erat an. 1530. Scripsit:

1. La vita del glorioso beato Pietro Pettinaio Cittadino Senese (a Fr. Bernardo Monaldi eiusdem ord. n. latine conscripta) tradotta da me Fr. Serafino de frati heremitani di Lecieto, el quale humilmente prega tupti quelli che leggeranno pregare Edio per lui, accioche facci ognunche cosa a salute sua e di tupti li fedeli. Osservatur ms. in Bibl. Angelica Urbis in cod. 914 (R. 4-3) ff. 2-45. Hujus vitae auctorem, non interpretem, facit Ambr. Landucci, in Sacra Ilicet. Sylva, Senis, 1653, p. 147. Completa fuit an. 1509. Torelli, Sec. Ag., T. VIII, p. 61, dicit: "Fra Serafino da Leceto tradusse in quest'anno (1519) dall'idioma latino nel nostro d'Italia, la vita del Ven. Piero Pettinari dell'Ord. de Minori, e la diede alle stampe in quest'anno (1519) in Siena, come testifica Luca Vadingo nel Tomo 2 de' suoi Annali nell'anno 1289, n. 39, p. 565".

2. Eiusdem Collectio variorum epistolarum libri VIII. Extant mss. Neapoli in Bibl. Nationali ex bibl. S. Ioannis ad Carbonariam. (Sala Quattr. cod. V). Edidit ex his XXV, a Mabillonio descriptas, Martenius, T. II, in Vet. Script.; tres harum sunt Seraphini, 4 sunt aliorum et 18 sunt Aegidii Viterbiensis. Omnes has litteras volebat Gandolphus edere, an. fecerit ignoro. Ita Xistus Schier in cod. Bibl. Angelicae, 353, p. 88. In hac ultima bibliotheca in cod. 1001 (R. 6, 16) chart. ff. 314 adest eadem collectio epistolarum libri VIII ex quibus 22 sunt dicti Fr. Seraphini ad eumdem Aegidium, 70 Fr. Aegidii ad Seraphinum et aliae quamplurimae Fr. Aegidii ad diversas eruditas personas, et illarum ad Aegidium; collectio perutilis ad cognoscenda illius temporis multa scitu digna. Aliae quamplurimae Aegidii epistolae mss. sunt in cod. 1170 (S. 4, 39) eiusdem bibl. Angelicae, inter quas duae datae sunt nostro Seraphino.

Ferriello Fr. Marianus, (ADDITAMENTA, pag. 75) die 26 an. 1868 in oppido S. Felicis vulgo Cancello Acerran. Dioec. ortus, ac die 5 dec. 1886 habitu Augustiniano in Congregatione S. Ioan. ad Carbonariam indutus, exactoque tyrocinio ad professionem post annum admissus, die 29 iun. 1892 primam litavit Hostiam. Bonis moribus ac pietate imbuto, varia et maioris momenti officia eidem collata fuere. Fuit enim Rector Sanctuarii Savonensis, Vice-Parochus ac Sacrista in conventu S. Mariae de Consolatione Genuae, Monialium confessor Cassiae, per novem annos Vicarius Generalis suae Congregationis S. Ioan. ad Carbonariam, pluries Prior atque insuper Parochus nostrae Basilicae in Civitate Andriae. Scripsit ac praelo dedit:

1. Gli Agostiniani in Andria. Una pagina inedita di storia con illustrazioni fuori testo. Firenze libr. Edit. Fiorentina, 1931 in 12.

2. Il Santuario della Madonna dei Miracoli in Andria. Ibidem, 1931, in 12.

Ferro Fr. Angelus, Venetus, S. Theol. Mag., "vir, ut cit. Pamphilus, f. 127, tam in saecularibus, quam in divinis litteris doctus, singularique facundia praeditus, et in officio Evengelicae praedicationis egregie gratus", claruit in Concilio Tridentino. An. 1547 is erat Lector Bononiae; an. 1550 Bacc. Perusiae; an. 1551 in capitulo gen. Bononiensi die 12 maii praedicavit et in eo ad Magisterium [Pag. 59] fuit promotus atque Genuae constitutus Mag. Regens. An. 1555 erat Arimini Regens et an. 1564 Neapoli. Anno insequenti Cruciferorum Professor adsciscitur, et cum esset Apuliae Provincialis, an. 1567 decessit Barii in Apulia, insperata morte praeoccupatus. Fructus eius ingenii extant:

1. Oratio coram Patribus Concilii Tridentini habita an. 1562. Ripae ad instantiam Baptistae Bozolae, 1562, in 4° (In Angelicae, N. 13, 5). Item in actis Concil. Tridentini, Lovanii, 1569, p. 216.

6. De auctoritate Summi Pontificis, et alia.

Ferroni Fr. Theodorus e terra v. Cotigliano in Pistoriensibus montibus, in Augustiniana Ilicetana familia de S. Geminiano vocatus et a Landuccio in Sacra Ilicetana Sylva p. 148, magnus praeco verbi Dei dictus, religiosus magnarum fuit virtutum. Latet annus eius nativitatis et ingressus in religione. An. 1630 electus fuit Iliceti prior, et sub eius regimine multa corpora beatorum detecta fuere in Ilicetana ecclesia occasione sternendae arae et apponendorum graduum ad aram maximam. Dum an. 1644 verbum Dei, Senis, in ecclesia S. Martini faceret tempore adventus ad magistralem lauream consequendam Romae a Revmo Priore Generali Fulgentio Petrello vocatus fuit, eaque insignitus die 13 Ian. anni insequentis, ac ad coenobium S. Spiritus Florentiae missus, tres post annos suae Congregationis Vicarius Generalis renuntiatur. Fuit postea suae Congregationis Vicarius Generalis renuntiatus, ac iterum iterumque et Ilicetani, et Florentini, et S. Geminianensis conventus prior; an. 1668 denuo Vicarius Generalis; an. 1678 capituli praeses ac tandem an. 1680 in Domino moritur in conventu S. Geminiani dum munere prioris fungebatur. Eius opera sunt:

1. Oratione funebre per l'Esequie della Ser. Madama Caterina de' Medici, Duchessa di Mantova. In Siena, per Ercole Gori, 1631, in 4°.

2. Vita della B. Fina da S. Gimignano. In Firenze, per Filippo Papini, 1644, in 12°. Bibliopola Samonati, Cat. 37, n. 182).

3. Vita del B. Bartolo da S. Gimignano, dicata uti et superior Victoriae G. Ducissae Etruriae.

4. Oratio de incarnatione D. N. I. C. et quamplunima alia quae ms. reliquit.

Ferrucci Fr. Carolus Julianus, Maceratensis, alumnus Congregationis Insubricae, Venetiis anno 1716 typis edidit: Stemma geneachronologicum descendentiae Principum, et Heroum de la Turre ex Comitibus Vallis Saxinae, teste nostro Io. Baptista Cotta in vita B. Antonii Turriani, pag. 181. Ita Lanteri, Postr. Saec., T. III, p. 136.

Fidati B. Simon, de Cassia nuncupatus, eo quod in hujus nominis illustri Umbriae oppido circa annos 1290-95 ex nobili prosapia [Pag. 60] ortum habuerit. Iuvenis optima indolis cum in profanis studiis sectandis adolescentiae aetatem ageret, miro quodam modo, quem ipsemet ingenue describit, ab iis ad sacras litteras addiscendas conversu fuit. Facti historia in libro VIII cap. 40 sui eximii operis De Gestis Salvatoris N. J. C. ita ab ipso enarratur: "Iuvenis fui aliquali dotatus ingenio; intendebam his scientiis (naturalibus), sicut coetanei mei, credens ex his placere Altissimo atque sic debere perfecta vita peragi. Cum vero omnes collegas meos viderem in hanc tenebrosam voraginem prosilire, accidit quodam die, in meis teneris annis, me ferente omnes fere libros naturales sub chlamyde, ut summa diligentia repeterem quae audieram a doctore, et cum interrogaret me quidam (fuit iste Fr. Angelus de Cingulo Minorita ut fere omnes historici autumant) creditus ab omnibus sanctae vitae, dicens: Quid est hoc, quod defers, frater? Libros naturales me fere respondi. At ille: non est haec vita tua, nec vocatio tua, nec verorum christianorum intendere naturae, sed gratiae. Verbis quoque completis tanta celeritate mutatum est cor meum, ut si voluissem, non potuissem aperire codices naturales, nec etiam ex iussu aliquid memoriae commendare, atque quod magis mirandum erat, porta intelligentiae claudebatur; disponente Deo ad Theologica me converti, illis omnino dimissis, in quibus frustra sudaveram atque disposueram sudare; et aliqua luce veritate perfusus, puro et claro animo intellexi meretrices esse invisibilis animi omnes istas scientias, animam indevotam et volantem per aerea constituentes...". Ita terrestria exorsus ac coelestia spectans annos natus circiter viginti in castris Eremitarum S. Augustini mereri coepit stipendia: tum divinis litteris incumbens eiusdem instituti alumnos omnes facile doctrina superavit, eamque, qua polluit scientia infusa potius, quam labore partam merito creditum est. Sprevit nihilominus doctoratus honores, unde neque Lector in ordine neque Magister fuit sed simplex frater, humilitati addictissimus et quae Dei sunt maxime cupiens. Nec emuli tamem et invidi ei defuerunt; nam in principio suae praedicationis, cum adhuc esset adolescens, quia quadam vice ederat carnes extra locum, contra Ordinis instituta, ad instantiam cuiusdam satrapae, Prior Generalis sibi XV dies gravioris culpae faciendos in romana Urbe quasi invitum cum taedio assignavit. Sed qui consolatur humiles consolatus est et despectum Simonem. Quadam enim die coram Amoris sui Crucifixi imagine cum reverenter genua flecteretur, multas lacrymas perfundens, formosissimum puerum, calicem aureum gestantem, adstare sibi, ac arridere cernit, qui poculum illi porrigens sic eum alloquebatur: Puer munde mecum de calice bibe. Os calici admovit angelicus iuvenis, ac paullum praegustata ineffabilis dulcedinis suavitate, sociis quoque ut item poculum propinaretur postulavit. Quare a puero Iesu hoc faustissimum audire meruit, futuram ipsius in Ecclesiam utilitatem praenuntians, de sua vocatione oraculum: Si totum ebibisses, universum mundum illustrasses. Ex hac mirabili coelestis calicis delibatione, Simon, quasi quadam divinitus infusa luce exterius irradiatus, totusque intus in praecordii caritatis ignibus succensus, conceptum exinde ardorem numquam extinguere valuit; quapropter postquam sacerdos inauguratus fuit evangelicae praedicationis facem praeferens, huc ac illuc per Italiae urbes circumire coepit, corda hominum etiam perditissimorum ad ferventissimum Dei amorem ubique inflammans. Romani igitur, Perugini, Eugubini, Fulginates, Senenses, Florentini et Pisani, sapientes et insipientes, [Pag. 61] nobiles et ignobiles, religiosi et saeculares, praelati et subditi illum avidissime, XXVII annorum spatio, audierunt. Et in praedicationibus numquam suum captivare poterat intellectum determite praecogitans quid dicendum. Immo cum solemniores facturus erat praedicationes, tunc impedimenta maiora sibi saepius occurebant ex necessario sibi tota nocte scribendis destinandisve XXX et quamdoque XL litteris citissime responsivis ad suos devotos utriusque sexus quos in Christo evangelicis sermonibus et exemplis genuerat et alebat. Et cum ad locum praedicationis properabat, nesciens quae potius esset auctoritas proferenda accenso desiderio peroptabat semper habere obviam qui sibi auctoritatem diceret proponendam. Pulpito vero ascenso, ac respecto populo circumquaque, secundum uniuscuiusque capacitatem tanta virtute evangelizabat, ut singuli sanius intelligentes admiratione et timore sua pectora verberantes, alter ad alterum affaretur dicentes: Vae mihi! quia omnis contra me haec praedicatio facta fuit, talem utique atque tantam in me miseriam numquam vidi! Omnes quidam mirabantur sed non omnes convertebantur. Quam plures autem tremore perterriti, ut vitam percipere mererentur mutare vitam in melius anelabant in eius manibus totos pleneque velut mortuos se ponentes conversi ad Dominum Iesum Christum. Quorum ipse aliquos duris, quosdam vero lenis sermonibus ut sibi melius videbatur in Christo sibi taliter colligabat, ut rarissime vel numquam aliquis solveretur. Ut pauci a mortalitate maxima (lue grassante maxime Florentiae anno 1333) post eius obitum remanserunt, ita eius doctrinam et consilia cum timore pariter et amore eorum infixa cordibus secum portabant, ruminabant et observabant ac si ipse viveret super terram. Et mirabile quidem dictu, quod quasdam personas quo durioribus et quasi cuiusdam desperationis sermonibus expellebat, eo sicut magnes ferrum amplius actraebat. Ut quaedam dominae, non de minoribus, per menses, quaedam per annos interpositis mediatricibus ab ipso audiri et in filias recipi vix poterant obtinere; quarumdam vero votis citissime occurrebat. Unde semel ad quandam de magistratibus civitatis Senarum quasi desperatam ex viri sui tristitia interfecit, ita ut nec comedere nec bibere volebat, precibus alicuius, ipse rogatus a consanguineis atque matre accessit, et coram omnibus illam alloquens in secreto subito mutata in alteram mulierem, spretis ceremoniis viduarum secuta est deinceps eum, vitam ducens secundum sanissimum eius consilium et doctrinam. Haec et hiis similia homo Dei, saepe saepius faciebat. Qui si stetisset cum una vel pluribus tota die cuiuscumque status aut qualitatis, in Ecclesia vel in Domo, tali et tanta modestia persistebat ut omnes adstantes, tam viri, quam mulieres, tam consanguinei quam parentes, cum admiratione devotissima praedicabant fragrantiam suorum actuum et sermonum. Et cum tanta fide et quiete cordis viri dimictebant uxores et alias de domo cum ipso ac si esset pater, vel germanus vel securius, si dici posset.

Vitam duxit asperam. Sed supervenientibus infirmitatibus duris, ac aliis causis rationabilibus et honestis decrevit sano consilio quam Iohannem potius Christum sequi. Superbiae vel vanagloriae, invidiae vel accidiae aut irae vitio fuit poenitus expers. Otio constanter bellum indixit, meditationibus et studiis sedulo incubuit, atque sententiis antiquorum doctorum suum acutissimum intellectum humiliter subiugavit. Quorum libros quotquot habere potuit, cumulavit, absque pigritia perlegit, et clarissime intellexit, plus quam duas salmas muli. Quod nisi divina gratia [Pag. 62] misericorditer concessisset, acuitate sui intellectus in multos errores miserabiliter incidisset, ut ipse ore proprio fatebatur. Et ideo nec mirum si verbum tam fructiferum eructavit, qui de sacro fonte potavit doctrinam tam clarissimae veritatis. Nec etiam mirum si edificare Dei ecclesiam fuit idoneus verbo et exemplo, in humilitate fundatus, honestate fulcitus, et prudentia eruditus, ut in eius incessu, statu et in omnibus motibus et moribus eius nihil fieret quod cuiusquam offenderet intuitum, sed quod deceret Ordinis sanctitatem. Et in ipso Ordine fugiebat omne officium et praelaturam, ac inter fratrum multitudinem vitam solitariam diligebat ducere; contentiones et disputationes cum litibus emulorum et curiosorum silentio confutabat; ab aliis simpliciter interrogatus plene, ut erat expediens, respondebat; omne delectamentum et solatium sui animi erat cella, quam tamen saepius requisitus pro necessitate rationabili deserebat, et in publicum venire, quantum poterat, fugiebat. Quid plura? Postquam ex praecepto Prioris Ordinis Generalis, resumere praedicationis offitium fuit compulsus, visum est ipsum in virum alterum extitisse. Ut velut alienigena, barbarus et longinquus viveret conventu et de nulla re sibi alia esset cura, nisi de animabus Christo lucrandis, sermonibus et exemplis, semper cogitans rationem se coram Deo et Angelis eius procul dubio redditurum, reciso a se omni timore et tremore atque amore proprio ac mundano. Ut prohibitus a Prioribus Florentinis ne quae praedicaverat contra eos amplius praedicaret, sed praedicata, quam citius poterat, revocaret, respondit dicens: "Si falsa sunt quae dixi contra vitia et nefanda quae in hac civitate manifestantissime perpetrantur paratus sum igni comburere hanc bibliam, quam in manibus meis gero, ubi scripta reperi quidquid dixi; si autem vera sunt, paratus sum usque ad mortem illa minime revocare, immo audacter et intrepide confirmare, nec timeo minas vestras nec opto blanditias alicuius". Quod actione demonstravit in epistola quam ad ipsos Florentinos scripsit mordaciter et transmisit tempore diluvii fiorentini. Et praesciens quod dominus Thomas de Corsini de Florentia, legum doctor, intimus amicus eius, ad cuius instantiam, Romae, an. 1338, Librum de Gestis Domini Salvatoris inscribendum susceperat, sibi ipso ignorante Episcopatum procuraverat, tam torvo vultu illum arguit, quod numquam de talibus se intromittere fuit ausus. In ipsa civitate Florentiae, quae latiorem aperuit zelo ipsius campum, multas miserrimas mulierculas e foeditissimo lupanarium luto ab ipso ereptas, atque ad meliorem frugem reductas, in monasterio S. Elisabetae ad Deum convertitarum in via Clara circa an. 1333 a se consulto exaedificato reclusit, ut ibidem Deo in poenitentia et honesta vita famularentur. Aliud quoque ibidem titulo S. Catherinae amplum monasterium pro matronis atque virginibus recipiendis, sub regula S. P. Augustini ab an. 1339 ad an. 1345 fundavit, illudque, quoad vixit, ipsemet magna prudentia direxit. Tandem aetate venerabilis, pietate insignis, spiritu profetiae illustris, ac miraculis clarus, Romae, et non Florentiae ut aliqui scriptores testantur, ex hac vita ad Superos evolavit anno 1348 die 2 februarii. Eius ossa deinde Casciam translata, ibidem adhuc in capsula custodiuntur. Anno autem 1833 sub die 23 Augusti a Gregorio XVI in Beatorum album Simonis nomen relatum fuit. Opera, quae acerbissimus iste scelerum detestator scripsit, sunt:

1. Expositio super totum corpus evangeliorum. S. Typ. n. et s. a. (Argentinae, Iohannes Prüss), ff. 386, charact. goth. (Hain n. 4557; Pellechet n. 3334), et asservatur [Pag. 63] Parisiis in Bibl. v. Mazarine n. 1236; in Bibl. Andegaven., H. 2984 et in Cameracensi n. 7081, 9392 et 10546. Et sub tit.: De Gestis Domini Salvatoris Libri XV, correcti, illustrati et impress. traditi a nostrate P. Fr. Stephano Sutorino, Basileae ex aedibus Adae Petri de Langendorff, 1517 in fol.; Coloniae, ex officina Eucherii Cervicornii, 1533 in fol.; ibidem ex officina Novesiana, 1540 in fol.; et ex officina praedicti Eucherii Cervicornii, 1540 in fol., pp. 1034 et tandem Ratisbonae, Lentius, 1733, vol. 2, in fol. Hoc opus ms. asservatur diversis in bibliothecis, versumque fuit in linguam italicam a nostrate religioso viro fr. Ioanne de Salerno; sed de hoc alias. In Bibliotheca Universitatis Rheno-Traiectinae sub. n. 284 asservatur codex pulcher operis originalis, saec., ut videtur, XIV, in cuius folio primo legitur haec inscriptio: "In nomine domini amen. Incipit liber venerabilis fratris symonis de cassia ordinis fratrum heremitarum sancti Augustini super totum corpus evangelii. Quem librum incepit ad instanciam et peticionem sui carissimi amici domini Thome de Corsinis legum doctoris de florencia Anno domini MCCCXXVIII die sexta mensis septembris apud alman urbem. Sed ibidem Anno domini MCCCXLVII in vigilia ascensionis dominice infirmatus, et sequenti anno die secunda februarii defunctus. Nec ipsum librum relegere et ordinare vel corrigenda corrigere, si qua essent, nec in aliquibus tractatibus et capitulis ipsius libri perficienda perficere potuit vel complere".

2. Sermones XIV de morali gloria; extant in cod. Vat. Palat. Lat. n. 123, saec. XV, in 4°, inter ff. 126-166, sed sermones isti excerpti sunt ex opere de Gestis Domini Salvatoris.

3. Eiusdem de B. Maria Virgine lib. I. Basileae, typ. Adae Petri de Langendorff, 1517, in fol. Ita Maraccius, Bibl. Mariana, Vol. II, p. 368 et Gandolphus, p. 324; sed existimo etiam opus istud esse excerptum praedicti operis de Gestis Domini.

4. Fr. Simonis de Cascia Epistolae editae ex codd. CVII saec. XIV, et CVIII saec. XV, classis III, Bibliothecae S. Marci Venetiarum a P. M. Nicolao Mattioli in suo opere Il B. Simone Fidati da Cascia... e i suoi scritti editi ed inediti, Roma, Tip. del Campidoglio, 1898, pp. 259-519. Eius epistola, directa Domino Iohanni cultori Eremi Cellarum Vallis umbrosae anno 1372 (sic) asservatur in cod. misc. membr. Bibl. Alexandrinae Urbis, sign. n. 98 inter ff. 417-421.

5. L'Ordine della Vita Cristiana delle sentenze dei Santi Padri. Milano, 1521, in 8°, editio asservata Romae in Bibl. Nationali, ac postea "diligentemente rivista da M. Tizzone Gaetano da Pofi e stampata a Venezia da Girolamo Pensio da Lecco, 1527, in 8°", quae habetur in Bibl. Bodleyana (Oxford); et iterum "con discorso sopra la Vita e le Opere di questo Beato", Torino, Stamperia Reale, 1779, in 8°, opera et studio Ioan. Baptistae Moriondo, seu verius P. Hyacinthi della Torre, Lectoris Augustiniani, ac tandem in opere Il Beato Simone Fidati da Cascia.... e i suoi scritti editi ed inediti pubblicati per cura e studio del P. Nicola Mattioli, Agostiniano, Roma, Tip. del Campidoglio 1898, pp. 125-244. Huius operis codices reperiuntur in multis Italiae bibliothecis, praesertim Florentiae in Riccardiana codd. 1302, 1362, 1379, 1803, quorum primi saec. XV et ultimus saec. XIV; et ibidem in Nationali bibl. nempe: codd. II, VI, 51 (Magl. Class. XXV, n. 75; II, X, 2, ambo saec. XV, sicut et sequentes: Class. XXX, 178; Class. XXXV, 213; Class. XXXVIII, 1499; II, X, 2 ibidem in bibl. Mediceo-Laurentiana, mss. Ashburnahan cod. 669, 600; [Pag. 64] Venetiis in bibl. S. Marci, Cod. It. I, 25 (Prov.: Farsetti, an. 1712), nunc n. 5175, et ibidem in Cod. It. I, 41, nunc n. 5029; Vicentiae in bibl. Bertoliana, Cod. 154 (2, 7, 24); item in bibl. Archigymnasii Bononiensis, in bibl. Senensi et in Estensi Mutinae, atque etiam in aliis bibliothecis. Praecipue notari fas est cod. Palat. 78 (1064-21, 5) bibl. Nat. Florentinae, in quo hoc opus etiam continetur, quia, immediate post illud, habentur:

6. Capitoli di Dottrina Cristiana, Anepigr. (cc. 41a-51b). Praeit tabula 72 capitulorum, sed in textu adsunt tantum 37. Inc.: "Fermamente dovemo credere et primamente dovemo confessare, che è uno Iddio solo et vero etternale honipotente: padre figliolo et spirito sancto, tre persona et una sustantia". Expl.: "dalla libera volontà, la quale promette all'uomo e alla femmina per le buone operazioni et operandole riceve vita eterna. Amen". Certe hoc opus est anepigr. ac propterea anonimum; sed cum illud habeatur immediate post opus certum B. Simonis de Cascia, scilicet, L'Ordine della vita Cristiana; et omnes eiusdem bibliographi, illi paternitatem tribuunt alterius operis, cui tit.: De doctrina Christiana lib. I, concludi posse existimo opus di dottrina cristiana hoc in codice contentum eiusdem B. Simonis paternitatem agnoscere. Codicem hunc descripserunt Palermus, Mss. Palat., I, 117-118 et Gentilis, I codd. Palat. descritti, I, (Roma 1889), I, 78; sed naviter examinari meretur.

7. Espositione de Credo in Dio (auctor Simon de Cassia uti putatur). In fine: "Finisso lo secondo libro e ultimo della espositione. Impresso in Venetia per Peregrino pasqual da Bologna; nell'anno di Cristo MCCCCLXXXIX adì XXV di septembre. Regnante lo inclito principe Augustino Barbadico. Seg. 8 versus italici, 4, 7, ch. c. f. Ita Hain in suo Repertorio Bibliogr., n. 6812. Tnibuunt hoc opus nostro B. Simoni quidam codex olim asservatus in nostra Bibl. S. Barnabae Brixiae continens hanc Esposizione del Simbolo, in cuius calce legebatur: "Hoc opus edidit Fr. Simon de Cascia, scripsit Fr. Eusebius de Brixia anno 14... (alii numeri legi non potuerunt); Fr. Ambrosius Coranus, qui fuit Ordinis Generalis, in suo Defensiorio Ordinis fratrum eremit. S. Augustini, editum Romae an. 1482 et Arthamannus Sehedel in Chronicis Mundi, Nurimbergae, 1493, f. 234, atque eum illis fere omnes nostri histoniographi, et etiam externi, qui eos subsequuti sunt. Tamen Ordinis Praedicatorum scriptores post Quetif et Echard, scriptores Ord. Praed., Parisiis, 1719-1721 et etiam alii externi, illud tribuunt P. Dominico Cavalca, Dominicano; sed perperam iuxta meam sententiam, cum non existat codex aut editio aliqua, ante edit. Romanam, an. 1773, ferentes nomen Domin. Cavalca.

8. Specchio di Croce. Prologus inc.: Ihs. Questo libero sequente si è chi mato (sic) Specchio de la croce e la fece lo beato Simone de Cassia de l'ordine di frati heremitani de sancto Augustino. Diligentissimus Carolus Frati, Catalogo dei Codd. Marciani Ital., Modena, 1909, T. I, p. 136-37, ita describit codicem hoc opus continentem: "Cod. It. I, 36 (Prov. Archivio di Stato di Venezia) 1813; ora n. 5178, cart., membr. soltanto il 1° e l'ultimo f.° di riguardo, in 4°, sec. XV, di ff. 150. Il 1° e l'ultimo f.° appartenevano originariamente ad un cod. liturgico del sec. XIV con notazione musicale: ma il 1° fu abraso, e vi fu rescritto il prologo dell'opera. Inc. il prologo f.° 1°, ut supra, inde prosequitur: "Nara el santo evangelio per similianza che uno signore pantendosi dè sua zitade...". Fin. il prologo a f. 1b. Il 1° cap. dell'op. inc. a f. 2°: "Come dio prese charne per liberare l'omo da tre defeti [Pag. 65] i quali incorsse per lo peccato. Dapò el primo peccato del primo parente chadendo lo homo de mal in pezo...". L'opera è divisa in LI capp., perchè fu considerato come Capitolo 51 la ricapitolazione, che nell'edizione Bottari (Roma, 1738, il quale dà la paternità al Cavalca) si legge, senza speciale rubrica a p. 248. Fin. (f. 116b): "però che Xpo in croce ne mostra ogni sua perfectione e hogni nostra macula la quale per suo exempio dobiamo mostrare... Et qui è compito il tractato del specchio dela croce. Xpo de la croce n'abbia laude e gloria. Amen. Capitoli 52, (sic): forse perchè fu compreso anche il prologo". Auctor catalogi praedicti in nota autem animadvertit: "Qualunque possa essere il valore del nostro codice rispetto alla controversa attribuzione, risulta inesatta l'affermazione dell'Audifredi (sotto lo pseud. di G. C. Bottone, saggio di osservazioni sopra il discorso premesso all'Ordine di vita cristiana del B. Simone da Cascia ecc., Cosmopoli (Roma) 1780, p. 106, che a nessun codice, di cui si abbia contezza, da verun antico copista mai è stato posto (qualor alcuno ve n'è stato posto) nome di altro autore, che quello di Cavalca". Etiam omnes bibliographi nostri Ordinis una cum quamplurimis externis, tribuunt hoc opus B. Simoni de Cascia, quamvis adsint nonnulli codices et editiones illud tribuentes P. Dominico Cavalca.

9. De stultitiis imprudentium in bello spirituali edidit lingua italica M. Sebastianus Broilus Fanensis Segretarius Ordinis, ac Tridentini Concilii Theologus. Mediolani apud Moschenos, 1556, 8. Ita Gandolphus noster l. c. et etiam istud opus est controversum.

10. De disciplina spiritualium lib. I. super verba S. Pauli "Si spiritu vivimus". De doctrina christiana lib. 1. Haec duo opuscola quam primum editurus sperabat ut notatus M. Broilus in Epistola praeliminari ad Christophorum Patavinum ante librum de stultitiis affirmavit. Ita Gandolphus l. c. De libro Doctrinae Christianae iam loquuti sumus n. 6. De tractatu Della Disciplina degli spirituali controvertitur quoad eius paternitatem illam Scriptores tribuentes et B. Simoni de Cascia et Dominico Cavalca, sicut de sequentibus aliis operibus: videlicet: De patientia lib. I; De cognitione peccati liber I (in nostra S. Mariae de Populo ait Gandolphus); De conflictu Christiano lib. I, aliaque varia. P. Mattioli in suo opere: Fra Giovanni da Salerno e le sue opere volgari inedite, studio comparativo, Roma, Tip. Salesiana, 1901, quaestionem ponit an opera: Specchio, di croce, Disciplina degli spirituali et alia octo, tribui debeant B. Simoni, ut referunt fere omnes historiographi Ordinis et externi quamplurimi saltem mediate, an. P. Cavalca Ord. Praedicatorum, cui nonnulli codices ea tribuunt; favore B. Simonis scripserunt Io. B. Moriondo (pseudonym. Fr. Hyacinti Della Torre O. S. Aug.) in Discorso sopra la vita e le opere del B. Simone, Torino, 1779, praemissus operi L'Ordine della vita Cristiana, ut supra notavimus; Laurentius Franceschini in opere: Fra Sim. da C. ed il Cavalca, Roma, 1896, et in alio eius opusculo: Tradizionalisti e concordisti in una questione letteraria del sec. XIV, Roma, 1902, nec non Ad. Morini, Le opere di Fr. Simone da C. attribuite al Cavalca, Perugia, 1899, Studio letterario. Favore P. Cavalca steterunt Io. B. Audifredi, prolixo opusculo: Saggio di osservazione di G. C. Bottone sopra il discorso premesso all'opuscolo della Vita Cristiana del B. Simone da C., Cosmopoli (Roma) 1780; Bottari et alii quamplurimi Mattioli vero tenet, sed frustra ut mea fert opinio, illa opera fuisse utique a B. Simone concepta et inspirata, [Pag. 66] ast ea scripsisse eius discipulus Fr. Io. de Salerno, ex quo Beati vitam mutuati sumus.

11. De vita eremitica lib. 1. Ita omnes nostri historiographi.

12. Vita, o Leggenda di S. Domitilla tradotta dal greco di Simone Metafraste, in latino da Frate Simone da Cascia della Marca (sic), ed in italiano da incognito. Si trova fra le vite dei SS. Padri pubblicate dal Sig. Domenico Maria Manni; di questo stesso libro che contiene altre cose parleremo non meno all'articolo Simone da Cascia. Ita Filip. Argelati, Bibl. dei Volgariz., Mil. 1767, T. III, p. 36.

13. Laudi (3) di frate Simone da Cascia dell'Ordine (de)gli Augustini, 1° inc.: "Iesù nostra speranza / colui ch'è tuo amadore"; 2a inc.: "Anima desiderosa et affectuosa / sanza alcuna tortura", et 3a "Anima tenerella / viva sempre in amore". Extant in cod. II, VI, 63, Bibl. Nation. Florentinae, membr., saec. XIV inter pp. 136-138. In hoc codice adsunt forsan aliae eiusdem Beati laudes inter eas anephigraphicas. Constat igitur B. Simonem excoluisse etiam poesim: non repugnat igitur quod ipse triginta epigrammatibus (v. 30 Sonetti) contraheret sententias eius tractatus v. Delle Trenta Stoltezze che si commettono nelle battaglie spirituali, qui tractatus una cum aliis videlicet: L'Ordine della vita Cristiana atque La disciplina degli spirituali portabant in fronte B. Simonis de C. nomen, ut auctorem, quique asservabantur in pulcherrimo codice exarato an. 1443-44, in nostra Bibl. conventus Cremonensis, uti scribit praefatus Io. B. Moriondo, l. c., p. 69 et seq.

14. Simonis de Cassia Ord. Erem. P. Augustini Regola ovvero Doctrina a una sua figliola in Christo da Roma et gentile donna, edita a laudato Moriondo una simul cum Ordine della vita cristiana, Torino, Stamp. Reale, 1779, p. 130; ab Ad. Morini: Regola spirituale di Fr. Simone da C. con prefazione, Perugia, 1897, et a P. Nic. Mattioli, Il B. Simone Fidati da C., Roma, 1898, pp. 226-244 ex unico cod. 1744 Vat. Reg. saec. XV ineuntis, ff. 80a-99a post pulcherrimum tractatum anonymum, cui tit.: Giardino Mellifluo Spirituale et Fiorito di Gesù Christo. B. Simon scripsit insuper et alia multa.

Figari Fr. Iacobus Maria, Augustinianus saec. XVIII ineuntis, S. Theol. Mag., et, ut videtur, Provinciae Venetae. Scripsit: Trattato Massimo delle Venete Lagune. Konfekrato al Serenissimo Prencipe Kornaro, et all'Augusto Senato Veneto dal P. Fr. Giacomo Maria Figari Agostiniano, Maestro in Sakra Teologia, e nell'Arti militari. In Venezia, 1714. Per Stefano Valvasense. In 4°. Quo pessimo gustu fruebatur hic bonus Pater plane patet ex nova Orthographia, quam in hoc tractatu instituere intendebat, et ex unione quam instituit inter Theologiam et Artes militares et hydrostaticas. [Pag. 67]

Filippini Fr. Aurelius de Roccha Contrata, nunc Arcevia, uti Lanteri, Postr. Saec. Sex, Tom. II, p. 398 ex Iacobilli et Vecchietti in Bibliotheca Picena, Vol. IV, p. 166 inscribit; non vero Philipputius ut in actis Concilii Tridentini vocatur (Cfr. Calenzio, Saggio di Storia del Concilio Generale di Trento sotto Paolo III. Roma, 1869 p. 376) et etiam Philippinus. Vir fuit pietate et eruditione conspicuus, philosophus et theologus insignis. Vixit saec. XVI, carissimus Hieronymo Seripando qui eum plurimi fecit. Cum Marchiae Tarvisinae esset Prior Provincialis mandatum habuit S. Concilio Tridentino, Bononiae convocato, interessendi. In eiusdem II et VI sessione votum dixit de duplici iustitia, de certitudine gratiae, de justificatione, de peccato originali, ac de Sacramentis in genere. Cum plausu praedicavit in pluribus Italiae et Germaniae civitatibus et praesertim Florentiae anno 1556, et Marsici in Regno Neapolitano anno 1571. Non constat quando ad meliorem vitam transiverit; forsan senex circa initium saec. XVII in patria sua. Scripsit quae sequuntur:

1. Diario. Asservabatur ms. in 8° in Bibliotheca Classense, Ravennae.

2. Orazioni Sacre, una cum aliquibus carminibus vulgo Sonetti.

3. Vita della B. Rita da Cascia, Roma, 1612, in 4°.

4. Giardino odorifero delle grazie, indulgenze e privilegi concessi da' Sommi Pontefici e da N. S. Papa Clemente VIII confermati alla Compagnia dei cinturati di S. Agostino di Cesena... In Cesena, per Francesco Raverio, 1603, in 12°.

Filippini Fr. Sebastianus, Ariminensis, famosus Musices Magister, vulgariter dictus L'Argentina, in patrio Augustinensium coenobio saec. XVII ineunte suum dedit nomem ac inibi, Papiae an. 1618-1619, atque Florentiae studiorum curricula perfecit, evasitque S. Theol. Bacc. Extitit Cappellae Magister tum Arimini in ecclesia S. Ioannis Evangelistae, tum Romae ann. 1643-45 in ecciesia S. Augustini. An. 1652 erat Mag. capellae S. Stephani Venetiarum, et an. 1675 in ecclesia S . Marini. Videtur ipsum ad superos evolasse prope finem illius saeculi. A bibliographis haec eius indigitantur opera, videlicet:

1. Concentus Sacri, an. 1643. Messe a 3 v., Venezia, 1638. Salmi concertati, ibid. 1638.

2. Mottetti: "O quales flores" a 3 v., Sambuuk, 1643, et in "Raccolta Silvestris", Roma 1643-45, una cum sequentibus.

3. Mottetti: "Quasi oliva" a 3 v.; "Repleta est malis", ibidem, 1645.

4. Concerti sacri a 2, 3, 4 e 5 voci, liber 1. (Operum vol. 2). Ancona, Beltramo, 1652, in 4°.

5. Messe a tre voci del Baccelliere... (Oper. 5), Roma, 1656, M. Balmonti, in 4°, con accompagnamento di organo. "Dedica in Roma il 26-5-1656".

6. Salmi brevi a 5 voci da cantarsi per tutto l'anno. (Op. voi. 6), Bologna, I, Monti, 1670, in 4°.

7. Concerti sacri a 2, 3, 4 e 5 voci con violini e senza, libri 2. (Op. vol. 7), ibidem, 1671, in 4°.

8. Messe di Cappella a 4 voci. (Op. vol. 8), ibidem, 1673, in 4°. [Pag. 68]

9. Mottetti a voce sola. (Op. vol. 9). ibidem, 1675, in 4°.

10. Messe e salmi brevi a 8 voci del... (Op. vol. 10). Bologna, 1683 ad istanza di M. Salvani, in 4°.

11. Salmi concertati a 3 voci con due violini. (Op. vol. 11). Bologna, 1685, in 4°.

12. Salmi brevi a 8 voci. (Op. vol. 12). Bologna, 1686, in 4°.

Filippini Fr. Thomas, Ravennas, vixit saec. XVIII, et, ut ait Ossinger, p. 691, "vir fuit magnae eruditionis, et ardens in indagandis acquirendisque scriptis nostri P. Mag. Christiani Lupi amator. Ex quoddam testimonio, asservato ms. in Biblioth. Universitatis Bononien. (Mss. Ital. Miscell. BB.) eruitur illum fuisse S. Theol. Mag. atque Ravennae ad S. Nicolaum Priorem. Suo studio et labore Magistri Christiani Lupi Ord. Erem. S. Augustini opera omnia, 12 voluminibus comprehensa, edita fuerunt Venetiis, 1724-1729, Tip. Io. Bapt. Albriti et Seb. Coletti, in fol., quibus postea volumen alterum addidit continens eiusdem Christiani Lupi Summum Romanae Apostolicae Sedis Privilegium evocationes ac appellationes Germanicas, Anglicas, Belgicas, etc. opus nunc primum erutum studio et labore Th. Philippini Ravennatis eiusdem Ordinis S. Augustini, Bononiae, Longhi, 1742, in fol. (Cfr. et Io. Petrum, Memoires des hommes illustres, T. X, p. 336, atque Lopez Bardon in cit. Additamentis, T. III, p. 509).

Fillol Fr. Thomas, in insula Sardinia ortus, Eremitarum S. Augustini Ordinem, saec. XVII pietate et doctrina illustravit. In Sassaritano S. Augustini coenobio, uti eruitur in libro recordationum ad m. D. G. et utilitatem conventus S. P. Augustini hujus civitatis Sassari, an. 1737, asservato in Bibliotheca Sarda, monacalem habitum induit, et professione solemni emissa in Hispaniam transivit, ubi et eruditus concionator et in sacra theologia praesentatus evasit. Orihuelae conventualis concionatoris munere functus est ab an 1672 ad an. 1683 et lingua hispanica volumen sermonum exaravit una cum panegyricis, salutationibus aliisque pro anni variis festivitatibus sermonum schematibus. Vitam finivit an. 1696, et eius ms. autographus asservatur in laudata Bibliotheca Sarda sub hoc titulo: Conciones elaboratae et habitae a patre praesentato fr. Thoma Fillol Augustiniano ecc., Vol. I, in 4°.

Filucci Fr. Aurelius, ob conventualem fìliationem Pisauriensis dictus, in Terra Sarnani ortum habuit. In iuvenili aetate Ordini Eremitano S. P. Augustini nomen dedit, ratione studiorum an. 1557 in coenobium S. Augustini Papiae mittitur, ubi et Cursor et studentium Magister evasit. Anno 1561 ineunte fit Lector et in Bononiensi nostro Atheneo de familia collocatur, ubi et Baccalaureatus et Regentis gradu decoratus fuit. An. 1564 ad studium Conventus Montis S. Savini moderandum deputatus, ac S. Theologiae Magister inde renuntiatus, ad verbi Dei praedicationem totum se dedit. Decem post annos in Auximana civitate sese recepit et ab illius civitatis Episcopo Cornelio Fermani [Pag. 69] inter Dioecesanos theologos adscitus fuit. Ex hoc saeculo migrasse putamus saeculo XVII ineunte. Typis evulgavit:

1. Sermoni del R. P. Aurelio Filucci da Pesaro dell'Ordine di S. Agostino, delle consoluzioni della morte, nelle quali con ragioni efficaci si mostra, meglio esser la morte, che la vita. Aggiuntovi nel fine un breve discorso del timor di Dio, in Ancona per Astolfo de Grandis 1576, dedicato a Mons. Cornelio Fermano da Macerata, Vescovo di Osimo dall'Humiliss. Ser. Frate Aurelio Filucci da Sarnano.

2. Sermoni di tutte le domeniche et principali Feste dell'anno. Venetia, 1571, in 4°; item Venetia appresso Gioacchino Brugnolo, 1586, una cum citatis Sermoni delle consolazioni della morte; item Romae die 10 Septembris 1586 opera et studio percelebris Angeli Rocca; et Venetiis, appresso Gio. Antonio Bertano, 1587, in 4; item an. 1593, in 4°, et ibidem, presso Agostino Angelico, 1606, atque anno 1612, appresso Giacomo Vincenti, in 12°, et ibidem, typ. Miloco, 1625.

3. Prediche fatte a Corinaldo il 1, 2 e 3 giorno della Pentecoste, celebrandosi il Capitolo Provinciale. A Fermo presso Sertorio de' Monti, 1585, in 4°.

4. Delle Festività della Beata Vergine. Sermoni Sei. Venezia, 1599, in 8°.

Finacci Fr. Augustinus de Alto Pascio in Hetruria, quem alii putant de Monte S. Sabini, vir fuit doctissimus ac concionator celeberrimus. Anno 1343, die 21 martii a Clemente VI Narniensi in Umbria Ecclesiae praeficitur. Aegidii Card. Albornotii Innocentii VI Avenione degentis per Italiam legati, iam episcopali infula redimitus, in collegendis subsidiis ecclesiasticis praecipuus minister fuit. Anno 1357, uti narrat Scipio Ammiratus in histor. Florentina libr. 11, ad annum 1357, Florentiam ad petendum auxilium contra Fori Livii Capitaneum missus fuit, ibique contra illum eo spiritu ardore Cruciatam praedicavit, ut triginta florenorum aureorum millia collegerit. "Il legato (scribit G. Capponi in sua St. della Repubbl. di Firenze (Firenze 1875), T. I. p. 260, ex Chron. Matt. Villani, lib. VII, c. 84), contro ad essi (nempe in milites Comitis Landi) bandiva la croce per tutta l'Italia, ed in Firenze mandò un Vescovo di Narni a predicare l'indulgenza con grande solennità; dove fu tanto il concorso, che non poteva egli resistere a ricevere le offerte ed a porre le mani in capo, e in pochi giorni raccolse da trentamila fiorini d'oro, i più dalle donne e dalla gente minuta". Id nimirum evenit, quia Augustinus Episcopus nomine praefati Legati, Florentinam civitatem, excomunicationis vinculo antea irretitam, solemniter absolverat. Vixit certe usque ad annum 1367, quo habetur illius immediatus successor. Iulius Negri, S. I., Istoria degli Scritt. Fiorentini, Ferrara 1722 p. 6, a quo dicitur cognomento Finazzi, haec de illo habet: "Morì nella sua Chiesa l'anno del Signore 1367 lasciando da lui composti molti volumi di prediche manoscritte". Illi quoque adscribendam esse puto Expositionem in Psalmos, quae sub nomine tantum cuiusdam Fratris Augustini de... continetur in cod. 444 (D. 5, 13) Biblioth. Angelicae Urbis, membr. in 8°, saec. XIV, ff. 116, binis coll., et inc.: "Exurge... unde consurgit diluculo...". E titulo, qui vetustate evanuit, [pag. 70] supersunt haec verba: Sermones pulcri super... et sunt fratris Augustini de...".

Finalensis Fr. Laurentius, circa an. 1577 quaedam edidit. Ita Herrera, T. II, p. 22.

Finardi Fr. Angelus, Bergomensis iuxta Gandolphum, Fiori Poetici, Veronensis autem iuxta Lanteri, Postr. Saec. Sex R. Aug., T. III, p. 382, S. Theol. Mag. atque celebris concionator, fuit Congregationis Insubricae spectabilis alumnus. Vixit saeculo XVII, et in Florentina civitate extitit Academiae Apatistarum socius, insigni Magliabechio amicitia valde coniunctus, et litterarum cultoribus apprime carus. De eiusdem Magliabechi suasu edidit opus, cui titulus:

1. Parnassius orbatus, hoc est Anagrammata, Epigrammata, Thesium publicarum Parerga, variaque alia in unum compacta atque congesta. Florentiae, sub signo Stellae, 1674, in 12°.

2. Epistolae decem ad eumdem Antonium Magliabechium typis editae.

Fiorelli Fr. Iacobus, Venetus, S. Theol. Mag., an. 1661, cum esset Baccalaureus, interfuit ut Discretus Provinciae Sardiniae capitulo gen. Romae habito, et ut Definitor Provinciae Venetiarum, iam in S. Theol. Magister, capitulo item gen. pariter Romae an. 1667 celebrato. Interfuit quoque ut Provincialis suae Venetiarum Provinciae, cap. gen. an. 1673, in quibus comitiis propositus fuit atque electus Litterarum revisor. Videtur illum vitam egisse usque ad an. 1685. Publici iuris fecit sequentia, nempe:

1. Detti e fatti memorabili del Senato e Veneti Patrizii. Venezia, presso Combi e La Nau, 1672, in 4°.

2. La Monarchia d'Oriente da Costantino il Grande nell'anno 330 a Costantino Paleologo nel 1453, Venetia, 1674, et iterum ibidem an. 1679, semper in fol. opus admodum rarum.

3. Homo multiplex, sive considerationes de praecipuis statibus vitae ipsius, discursus morales et eruditi, opus italica lingua scriptum et an. 1682 editium.

4. Binae eiusdem epistolae italice ad Antonium Magliabechium. (Cfr. Clar. Venetorum ad Ant. Magliabechium Epistolae, Florentiae, 1746, T. II, p. 343).

Fiorello Apicella Fr. Ioannes Baptista, Neapolitanus, floruit circa medietatem saeculi XVII et scripsit: Verum atque iustum, licet per quam breve Encomium Alexandri Papae VII ex eius nomine, agnomine, ac stemmate desumptum. Anno D. 1655. Romae, Typ. Franc. Caballi, 1655, in 4°. Extat in Biblioth. Casanatense, Miscell. in 4°. Vol. 566 et refertur etiam, a Moreni, Bibliogr. stor. ragionata della Toscana, Firenze, 1805, p. 375.

Fiorino Fr. Innocentius, Patavinus, in Academia Patavina an. 1605 publice profiteri coepit, ut Portenarius asserit, et quaedam opuscola proelo commisit. Ita Herrera, T. I, p. 488. [pag. 71]

de Firmo Fr. Thomas S. Theol. Lector, floruit circa an. 1500, cuius est: Vita B. Beltrami Firmani Ordinis Erem. S. Augustini ut ex actis Sanctorum 31 maii, p. 865.

de Fivizzano Fr. Andreas, S. Theol. Mag., clarus Pisarum Provinciae alumnus, vixit saec. XV, et fere continuo in nostro S. Spiritus coenobio, cuius in comitiis generalibus de Appamiis an. 1465 habitis, cum iam esset S. Theol. doctor atque iam praefuisset suae Provinciae, renuntiatus fuit Prior. An. 1482 iam obierat; legitur enim inter definitiones Capituli gen. Perusini hoc anno celebrati, sequens mandatum: "presenti diffinitione ferimus sententiam excommunicationis in forma contra quoscumque detinentes clam aliquid de bonis sive libris aut computis quondam b. m. mag. Andreae de Fivizano" (cfr. Analecta August., Vol. VII, pp. 114, 122, 193, 287). Ab an. 1474 fuit etiam confessarius Augustiniensium Monialium monasterii S. Catharinae Virg. et Mart. ad Portam S. Caii, vulgo S. Gaggio, pro quibus nonnulla scripsit. Reliquit: Predica fatta per la velazione di suor Elena de Bonsi e di Dorotea di Giovanni da Strada l'an. 1476, non che l'esposizione del Salmo VI: Domine ne in furore tuo arguas me. Reperiuntur mss. Florentiae in Bibl. Laurentiana-Leopoldina in Cod. inter Biscionianos XXXVI, ff. 89-93.

Fivizanensis Fr. Augustinus, Hetruscus, Doctor Parisiensis, ac vir, ut scribit Ioseph Pamphilus (Chronica Ord. Fratrum Erem. S. Aug., Romae, 1581, f. 105), singularis ingenii, tantae auctoritatis et gratiae apud Aegidium (Viterbiensem) Generalem extitit ut eidem negotia Ordinis in Gallia praesertim difficillima super omnia commiserit". Cuius naturae erant ista negotia nos latet; haec tantum scimus: "Die 27 martii 1519. Ad Provincialem Franciae indulgentias et commissiones mittimus, ait Aegidius in suis Regestis, hortantes tam Provincialem quam magistrum Augustinum Fivizanensem, ut de consensu Regio obtinendo maxime laborarent, illumque ad alias Franciae provincias transmittat". (Cfr. Analecta Aug., Vol. IX, p. 211). Sed ipse iam interfuerat Capitulo Gener. Neapoli an. 1507 celebrato, ac inibi inter Regentes disputantes, ut ait Torelli, Secoli Agostiniani, T. VII, p. 560, "non fu meno lodato per la sua somma modestia; che per la sua alta dottrina". E Gallia in Italiam reversus, an. 1526, uti definitor suae Pisarum Provinciae, una cum Mag. Andrea Fivizano Provinciali, interfuit Capitulo generali Tarvisii celebrato (Ibid., p. 43). "Aiunt, subiungit idem Pamphilus, hunc aliqua digna immortalitati a se edita commendasse, sed usque modo nihil vidi praeter sermones varios sapientissimis sententiis ornatos". Apud vero romanum bibliopolam Samonati. (Cfr. eius Catalogum 56, n. 471) sequens opus venum ivit:

1. Expositiones D. Thomae Aquin. Ord. Praed. in tres Psalmos vulgo tres primos nocturnos cura Fr. Augustini de Fivizano Ord. Heremitarum in coenobio S. Stephani regentis. Venetiis, Tip. de Luere 1501, in fol.

2. Commentaria super quatuor libros metheororum Aristotelis, cum textu eiusdem, D.ni Caietani de Thenis Vicentini artium et medicinae doctoris clarissimi, diligenter emendata per fratrem Augustinum de Fivizano Artium et Theologiae doctorem Ordinis fratrum heremitarum Sancti Augustini. Venetiis, Bonectus Locatellus, an. 1496 in fol.

Flandino Fr. Ambrosius, Neapolitanus, S. T. D. litteris graecis, latinis, atque hebraicis eruditus, fuit et insignis philosophus, et concionator sui aevi celeberrimus. Ita egregie scripsit de rebus philosophicis, ut merito christianus Plato a quibusdam fuerit appellatus. Primus omnium in Italia Lutheri errores insigni tractatu de Missae sacrificio, aliisque doctis lucubrationibus validissime refutavit, multosque Principes in catholica fide solidavit. An. 1503 magistrum agebat Comitum Placentinorum de Landis; an. 1505 uti provincialis provinciae coloniae interfuit Capitulo generali Perusiae celebrato; an. 1508 Regens erat Studii Bononiensis; an. 1509 studii Florentini, et an. 1514 Provincialis Neapolitanus. Demum an. 1517 die 1 aprilis inauguratus fuit Episcopus Lamocensis in Isauria, et suffraganeus, sive coadiutor Mantuanus. Hanc mortalem vitam finivit Mantuae die 24 septembris 1531 aetatis suae 69. Ita ex Gandolpho in Eremi Sacrae August., Parte I, Ios. Lanteri, p. 105. Quae scripsit Ambrosius ex eodem Gandolpho, pp. 54-55 eccepimus et sunt:

1. De animarum immortalitate contra assertorem mortalitatis, nempe Petrum Pomponatium. Mantuae 1519, die 30 martii in fol. Opus divisum in quatuor libris et Card. Sigismundo Gonzagae dicatum quo viso, antequam imprimeretur, a Pomponatio in sua Apologia Bononiae edita, 1518, lib. 2, cap. 1, scripsit: "Ambrosius Episc. Lamocensis Mantuae suffraganeus, vir divinissimus ac per universum decantatus"; et lib. 3, c. l. eum vocat Praedicatorem celeberrimum.

2. Quadragesimalium Concionum liber (qui Gentilis inscribitur) subinde Rev. Patris ac D. Ambrosii Eremitae, Sacrae Theologiae Doctoris eximii, Episcopique Lamocensis et Suffraganei Mantuani editus, ex Ethnicorum et Christianorum erudimentis collectus. Impr. Venetiis mandato et expensis H H quondam Nobilis Viri Octaviani Sceti ac Patricii Modoetiensis et sociorum. Anno a Nativitate 1523 die martii, in 8°. - Item: Opus concionum aureum, Venetiis, 1523, in 12°.

3. Quod non sit abroganda Missa secundum consuetudinem Romanae Ecclesiae ordinata, quodque translatum sit a Christo in Petrum et Successores eius verum Sacerdotium, et denique quod Missa sit sacrificium, adversus Lutherum Martinum Apologia. Ms. in fol. pulchris charact. in olim nostra Biblioth. Vintimiliana.

4. Ambrosii Parthenopei Sacrarum litterarum professoris de Fato contra Petrum Pomponatium pro Alexandro Aphrodisaeo Apologia. In dedicatoria Clementi VII exprimit, se fuisse apud ipsum Marchionis Mantuae Francisci Gonzagae Legatum. In Epist. ad Pomponatii Auditores, habemus notitiam eius cognominis, nominat enim seipsum Ambrosium Flandinum, et quod scripserit in senectute. Ms. in fol. in eadem olim nostra Vintimilae.

5. De vera et Catholica Fide conflictationes: Quibus artes primo, et doli aspidis surdae et Lutheranorum deteguntur: Demum quasi aeneis tormentis infaustum et infame monstrum novem artibus compactum expugnatur. Opus dicatum Episcopo Veronensi. In fine libri habetur an. 1531. Ms. in fol. ibidem. (Tria haec opera sunt in forma dialogica erudita valde, profundae doctrinae et eloquentiae).

6. Adnotamenta in Platonis Alcibiadem, sive de natura hominis et de voto. Ad Comitem Planellae Iac. Probum. Inc.: "Praecellens tua virtus".

7. Commentaria in Parmenidem, vel de uno omnium principio et de ideis. Ad Federicum Gonzaga March. Buzoli. Inc.: "Si cui ab ineunte aetate". [pag. 73]

8. De mundi Genitura, ubi sex dierum opera explanantur. Inc.: "Gestiens ego vermiculus". Contra P. Pomponatium.

9. Commentarius in quatuor dialogos Platonis adversus Georgium Trapezuntium. Ms. in R. Parisiensi. Praemittitur epistola nuncupatoria ad Franciscum I Regem Francorum.

10. Sermones per Adventum usque ad Epiphaniam ad Feder. Gonzagam.

11. Conciones super Salutationem Angelicam et Canticum Mariae. Inc.: "Duo mihi creditores".

12. De Tribus Magdalenis, et unica Magdalena. Et alia. Mantuae ex Pamphilo, p. 10, haec omnia in Bibl. olim nostri coenobii S. Agnetis.

Flandino Fr. Ambrosius, (ADDITAMENTA, pag. 75-76) de quo in Vol. II, p. 72 scripsit etiam iuxta Hieron. Tiraboschi, (Stor. della Lett. ital. Modena, 1778, T. VII, part. I, 221) aliud opus quod asservatur in Regia Bibl. Parmensi sub hoc tit.: Examen vanitatis duodecim articulorum Martini Lutheri, opera, prosequitur praedictus Tiraboschi, "di cui il dottissimo P. Paciani in una breve sua ms. dissertazione sopra essa, lodò altamente la profonda dottrina, la molta erudizione, e la forza del raziocinio, con cui è distesa". In eodem autem opere, T. IX, p. 304, laudatus Tiraboschi haec de illo adiungit: "Alcune altre notizie intorno ad Ambrogio Fiandino mi ha cortesemente comunicate il P. Tommaso Palter, Priore del Convento di S. Croce della Congregazione Agostiniana di Lombardia in Casale di Monferrato tratte dalla Storia ms. della Congregazione medesima del P. Fulgenzio Alghisi, che ivi conservasi. Da essa raccogliesi, che Ambrogio essendo già Vescovo Lamocense, e suffraganeo di Mantova l'anno I528, volle ed ottenne di essere aggregato alla suddetta Congregazione nel Capitolo tenuto in Calvatone, terra del Cremonese, e ch'egli quasi per gratitudine formò una bella Libreria nel convento di S. Agnese di Mantova, a cui pure fece dono di tutte le sue opere. In essa ancora si afferma, che il Duca di Mantova Federico Gonzaga inviollo suo ambasciatore a Roma a complimentare il nuovo Pontefice Clemente VII. Nel medesimo convento di S. Croce conservasi un codice ms. del Fiandino col titolo: Tomi textus Parmenidis, et in hunc librum Commentaria digesta et annotationibus, digressionibusque illustrata, ac illustrissimo Federigo Gonzagae Marchioni Bozzoli dicata per Rev.mum S. Theol. Doctorem ac Episcopum Lamocensem et Suffraganeum Mantuanum Ambrosium Parthenopeum; il qual codice per l'eleganza con cui è scritto, per gli ornamenti della legatura e per l'arme Gonzaga aggiuntovi, sembra quel desso che fu dall'autore offerto al suo Mecenate".

de Florentia Fr. Benedictus Antonii, floruit saec. XV. Constat ex Regestis Ordinis (Cfr. Analecta August., Vol. VII, p. 196) mense maii, an. 1475, cum esset in S. Theol. Magister, illum mandatum accepisse a Priore Gen. examinandi una cum magistris Sancte et Antonio de Florentia, ut incorporari posset in universitate Pisana ad effectum inibi legendi sententias, Baccalaureum Fr. Laurentium de Florentia in conventu Pisarum de familia constitutum. Dicitur ab Ossinger, pagina 346, vir in omni literatura exercitatus, rhetor, et inter concionatores notissimus. Extat eius opus quadragesimale in cod. 826. (Q. 8, 1) Bibl. Angelicae Urbis, chart. in 4°, ff. 144, saec. XV, binis columnis et manibus; in cuius fine legitur: "Explicit opus Xl.le Scriptum et completum per me fratrem Benedictum Antonii de Flor. anno d.ni 1459 die 21 mensis ianuarii in conventu loci novi. Amen". (Eius meminerunt Herrera, T. I, p. 113; Elssius, p. 121 et Negri, Scritt. Fiorentini, p. 89).

de Florentia Fr. Dionysius, dicitur ab Ossinger, p. 346, "vir admirabilis ingenii, doctrinae singularis, et exquisitus philosophus". Eius meminit Michael Pocciantius sub an. 1440 in Scriptoribus Florentinis, et Herrera in Alphabeto August., T. I, p. 200, qui de eo dicit: circa annum 1443 in Academia Bononiensi Philosophiam longo tempore docuisse. Ab eo posteris relicta fuere: Commentaria in libros Aristotelis, qui parva naturalia nominantur, quae olim Pisauri mss. in nostra Bibliotheca habebantur. (Cfr. etiam Pamphilus, f. 8; Elssius, p. 171; Negri, Ist. degli Scritt. Fiorentini, p. 148, et Lanteri, Postr. Saec. Sex. R. A., T. I, p. 368).

de Florentia Fr. Franciscus Antonii, erat in Registris Ordinis anno 1423 Regens Florentinus; an. 1424-25 Provincialis Pisarum an. 1427 socius Prioris Generalis et Visitator Generalis Provinciarum ultramontanarum; an. 1432 Regens Venetus, Prioris Generalis socius, et Praeses capituli Marchiae Tarvisinae; an. 1433 Vicarius Generalis in tota Italia nec non iterum Provincialis Pisarum, et an. 1438 capituli Pisani Praeses. Quid ultra de eo actum sit, aut quanto tempore supervixerit non invenio. Virum tamen fuisse memoria dignum munera repetita, [pag. 74] quae obiit, satis manifestant. Ita noster Herrera, T. I, p. 248. Verum nos scimus illum supervixisse in conventu Florentino usque ad decrepitam aetatem atque e vita excessisse an. 1474. In quodam enim libro Memoriarum florentini monasterii S. Catharinae Virg. et Mart., alias S. Gagii, monialium Ord. N., f. 177 legitur: "M° Franc. d'Ant. florentino prese il governo spirituale di essere confessore et predicatore del nostro monasterio dopo el sopradetto M° Antonio, et con molta sollecitudine et desiderio della salute nostra s'affaticò nelle confessioni, continue predicationi per insino all'anno 1474, nel qual tempo non manchò da tutto quello che gli fu possibile per dare consolazione spirituale alle sue pecorelle, con le prediche, scrisse di molte epistole et begli trattati et maxime sopra el Salmo: Deus, Deus meus respice in me, etc., dove tratta mirabilmente della Passione di Gesù Cristo. Et nelle sue mani 27 monache feciono la loro professione". Tamen in eo munere aliquoties substituebatur a magistro Augustino de Balneoregio "perchè el detto maestro Francesco era molto antico". De illo nunc habentur:

1. Predica del Maestro Francesco d'Antonio heremitano, mandata alle suore di San Gagio, Florentiae in Bibl. Riccardiana, cod. 1277, ff. 142-129, saec. XV.

2. Expositione di Sancto Bernardo sopra Salveregina volgarizzata per lo venerabile Maestro Francesco d'Antonio de' frati heremitani di Sancto Augustino. In eodem codice, ff. 130-135.

de Florentia Fr. Remigius, ante annum 1341 provide bibliam Parisiis legit; inde provinciae nostrae Tusciae, uti Prior Provincialis, praefuit. Die vero 22 junii 1349 a Clemente VI ad episcopatum Comachii in Romandiola promotus fuit. Octo annis in sede episcopali Comachii permansit, at an. 1357, die 26 aprilis ad Pistoriensem Dioecesim ab Innocentio VI translatus fuit (Cfr. Reg. Avenion. Innocentii VI. Vol. XVII, fol. 224). Filius fuit quondam Bartholomaei et in Ordine nostro S. Paginae Magister. Pistoriensem Ecclesiam ad decem fere annos singulari probitatis vitae exemplo administravit; deinde claustralis recessus percupidus, deposito Episcopali onere, anno 1367 ad cellam remeavit, ubi suavissime vitam traducens, anno 1370 supremum diem clausit. Scripsit: La storia del beato Niccolò da Tolentino / composta per lo frate Pietro da Monte Rubbiano della Marca a. Domini MCCCVI et volgarizzata et chompiuta per frate Remigi da Firenze an. Domini MCCCLVI addì XX di Settembre. Codex chart. Bibliothecae Guarnacci de Vulterra 6191-LVI-6-9. Sala V, ff. 162.

de Florentia Fr. Simon, commendatur apud Iulium Negri, Ist. degli Scritt. Fiorentini, p. 504, cum propter raram doctrinam, tum propter insignem probitatem. An. 1551 cum ipse esset S. Theol. Bacc. licentiatur ad suscipienda insignia magistralia post annum. An. 1560 manebat apud nostratem Seripandum, Salernitanum Archiepiscopum, pro spirituali, ita Herrera, T. II, p. 401, ipsius consolatione, et studiorum adiumento, aliisque honestis causis. An. 1562 interfuit Concilio Tridentino, obiitque circa an. 1568 dum provincialis Pisani munere fungeretur. Ab eo extant: [pag. 75]

1. Oratio latina in Concilio Tridentino habita die 11 februarii 1562 feria quarta cinerum.

2. Oratio altera in idiomate italico die 26 iulii 1562 coram patribus Concilii Tridentini Dominica decima post Pentecosten. Ambo impressae.

Florentinus B. Ambrosius, ob insignem pietatem appellatus homo Dei, claruit saeculo XV, doctrina atque concionandi gloria. Is est ille, de quo verba facit Poggius Florentinus invectiva 2 in Franciscum Philelphum dicens: "Sequebaris virum doctissimum, et vitae integritate praestantem, Ambrosium Eremitam; te ille monebat, atque erudiebat amice pro sua in omnes benevolentia, atque humanitate. Quamdoque molestus reiiciebat insubitatem tuam. Quid viri sanctissimi, atque humanissimi animum a te reddidit abhorrentem?". Et in oratione 3 in funere Nicolai Nicoli illum nuncupavit: "sanctimonia morum et doctrina conspicuum Ambrosium Eremitam". Ab Herrera, T. I, p. 12, ponitur sub. an. 1443, sed Possevinus in Apparatus Sacri, T. I, (Venetiis, 1606), pagina 73, affirmat illum claruisse an. 1456. Reliquit valde utiles Sermones Quadragesimales, qui, iuxta Negri, istoria degli Scritt. Fiorentini, Ferrara, 1722, p. 30, asservabantur adhuc suo tempore in Biblioth. conventus S. Spiritus Florentiae.

Florentinus Fr. Gratia vel Gratianus, teste D. Antonino III parte Historiali, a Summo Pontifice an. 1380 missus est ad Florentinos legatus. Is erat celebris in S. Theol. Mag., et Provinciam Pisanam an. 1391, 1392 et 1393 administravit. Ios. Pamphilus, f. 73 eum sub an. 1419, et Michael Pociancius sub an. 1431 inter scriptores Florentinos et Augustinianos reposuerunt. Valde tamen dubito, ait Herrera, T. I, 306 Gratiam usque ad ea tempora supervixisse. A Republica Florentina ad plures Principes missum oratorem Pociancius in libro de Scriptoribus Florentinis affirmat, et id muneris obiisse, ait idem Herrera, ad Galeatium Ducem Mediolanensem relatio ad me missa testatur. Ab eius ingenio elucubratae fuerunt:

1. Lectiones theologicae et

2. Quaestiones super libros Sententiarum, quae mss. reperiebantur Florentiae in nostra Bibl. ad S. Spiritum.

Floridi Fr. Ambrosius, Patavinus, S. Theol. Mag., floruit saec. XV, atque eluxit, iuxta Ossinger, p. 354, acutus philosophus et profundus theologus, cuius testimonium peribent:

1. Commentaria in libros Sententiarum, Vol. quatuor. Mss. in fol. Stabant in nostra Bibl. Patavina (cfr. Tomasini, Catal. Biblioth. Patavinae, p. 71).

2. Praelectiones Casuum Coscientiae, Dialogi tres. An. 1602, chart. in 4° (Cfr. Tomasini, ibidem, p. 71). [pag. 76]

3. Praelectiones in Logicam, chart. in 8°. (Cfr. Tomasini, ibdem, p. 78).

4. Praelectiones in Libr. Posterior, chart in 4° (Cfr. eumdem, ibidem, p. 77).

5. In libr. de Generatione, chart. in 4° maior. (Cfr. eumdem, ibidem, p. 77).

6. Dialogismus de chirosophi naturali, chart. in fol. Ibidem, p. 78.

7. Tractatus de annis climatericis ac diebus criticis Dialogistico contextus sermone. In quo mira doctrina, ex fontibus Astrologorum, excerpta et philosophorum, panditur, quo pacto totius vitae humanae cursus per septenarium annorum numerum regulatus, secundum varias planetarum coniunctiones in diversis temporibus graviter exagitetur et torqueatur. Patavii, apud Mathaeum de Meniis Pat. 1612, in 4°.

de Flumine Fr. Nicolaus, floruit saeculo XV, cuius est: Officium divinum ac B. M. Virginis. Cod. 813 (8) Biblioth. Comm. Veronensis, membr. saec. XV, (an. 1462) pp. 328 (c. 12 x 9) gothico charactere exaratus. Rubricae codicis scriptae sunt in cinnabaro et litterae initiales in minii inductione. In primis 24 pag. adest calendarium, pag. 25: Incipit Officium B. Virginis secundum consuetudine Romane curie. Explicit liber iste: Laus sit tibi Christe, per me fratrem nicolaum de flumine scriptum, illuminatum ligatum sub anno domini 1462 die XI mensis novembris. In Calendario Festa S. Monicae, Conversionis S. P. Augustini et translationis eiusdem S. Doctoris notantur uti solemnia. (Cfr. Biadego, Cat. Bibl. Com. di Verona, (1892), p. 386).

Fogiadeno Fr. Augustinus, Cremonensis a nonnullis Fogliatius, Foliata vel Fogliata etiam dictus, vir non minus probitate, quam sacrarum litterarum scientia praeditus, florebat annis 1525-1533. Arisius, Cremona Lit., Parmae, 1702, T. II, p. 138, illum dicit: "non tantum humanis litteris, at sacrae etiam scripturae, rebusque Ecclesiasticis, philophicis et theologicis clarum". Obiit Ferrariae, ubi vitam egit, an. 1533, et in templo D. Andreae est sepultus. Eius laboris fructus sunt:

1. Expositio in Orationem Dominicam,

2. Expositio in Salutationem Angelicam,

3. Expositio in symbolum Apostolicum et alia, quae asservabantur in Bibliotheca conventus Ferrariensis S. Andreae olim Ordinis nostri.

Fontana Fr. Iohachim, Siculus, S. Theol. Lect., die 25 octobris an. 1866 ortus in oppido Canicattini, cum 20 esset annorum, die scilicet 2 iul. 1886 Augustinianam tunicam in Congregatione S. Mariae de Nemore vestivit, in eaque die 11 sept. 1887 professus est. Vir fuit suavitate morum spectabilis, observantiae religiosae zelosus, omniumque virtutum genere praeditus. Novitiorum atque professorum magister nec non Vicarius Generalis eiusdem Congregationis extitit; piissimeque obiit die 24 maii anni 1914. Scripsit:

1. Compendio della vita di S. Rita da Cascia Monaca Agostiniana. Roma tip. Vat., 1900, in 16°.

2. Emilio e i Masnadieri. Racconto.

3. Memorie storiche di S. Eduardo III, Re d'Inghilterra. Palermo, Tip. Boccone, 1894.

4. S. Venere Verg. e Mart. [pag. 77]

5. Rosina ossia la figlia del massone. Racconto contemporaneo. Caltanisetta, Castaidi, 1898.

6. La Donna sul campo dell'azione cattolica.

7. Dal boschetto alla montagna. Narrazione allegorica.

8. Eutalia ossia: La chiesa delle catacombe Siciliane. Racconto, et alia.

Fonteblanda Fr. Ioan. Baptista, scripsit, ut videtur saec. XV: La Vita di Brandano ms. cuius eminit historicus Pecci in vita eiusdem Brandani. (Cfr. Moreni, Bibl. Stor. Rag. cit., T. I, p. 387).

Foresius Fr. Nicolaus, Aquapendentanus, de quo Gandolphus, p. 272 et Ossinger, p. 358, vide quae de illo scripsimus Vol. I, p. 49.

Foresti Fr. Iac. Philippus, Bergomensis, ex nobili genere comitum loci Soldii, Bergomensis territorii oriundus, an. 1434 natus, historiographus ac theologus validus, in conventu Bergomensi Congregationis Lombardiae an. 1451 die 1 maii a B. Ioanne de Novaria D. Augustini institutum suscepit, ut ipse libro XV sui Supplementi Chronicarum fidus auctor enarrat. In eodem Supplemento edit. 1486, f. 283, item refert se an. 1479 ope divi Nicolai Tolentinatis miraculo a lethalis pestis morbo Brixiae liberatum, cum nulla salutis spes in humano medicamine superesset. Historiae studiis se totum usque ad decrepitam aetatem mancipavit, qua in palestra litterariae reipublicae plurimum profuit. Licet alienissimus viveret ab Ordinis dignitatibus et guberniis, tamen declinare non potuit, quin in aliquibus monasteriorum regiminibus aliquando praeficeretur. Quapropter Prioris gessit munus, non sine utilitate conventuum, Imolae et Forolivii. Eius vero prudentia, et industria in suo Bergomensi coenobio regendo melius effulsere; nam inibi aliqua aedificia utilia excitavit; bibliothecam ampliavit, illustravit, ac numerosis magnique praetii codicibus ditavit; nomenque suum non in lapidibus, sed in religiosorum cordibus insculpsit. Erat enim suavissimis moribus imbutus, in seipso severus, religione pius, et in pervolutandis voluminibus, diurna atque nocturna manu constanter intentus. Satis dum vixit, et in patrio conventu anno 1518 aetatis suae 85 animam exalavit. Haec iuxta nostrum Herrera, T. I, p. 476 et iuxta Gandolphum, p. 197-201, qui tamen eius obitum reponit ad annum 1520 aetatis 86, religionis 69, die 15 iunii. Opera eius sunt:

1. Supplementum Chronicarum (in fine). Perfectum autem opus fuit anno salutis nostrae 1483, III Kal. iulii in civitate Bergomi: mihi vero a nativitate quadragesimo nono. Impressum autem hoc opus in civitate Venetiarum; per Bernardinum de Benaliis Bergomensem eodem anno die 23 augusti, in fol. cum figuris, charact. goth., ff. 180 (sig. A. a-p, A-z, AA.-DD., 11. 54. (Cfr. Hain, n. 2805); idem Brixiae per Boninum de Boninis de Ragusia, 1485 in fol., ff. 21 + 358, 11. 49. Post tabulas, f. 22a legitur: "Ad Magistratum Bergomensem in omnimoda Historia novissime congesta Chronicarum Supplementum appellata" (Hain, n. 2806); idem Venetiis per Bern. de Benaliis, 1486, in fol. (Hain, n. 2807) idem Venetiis per Bernardum Pizum, 1490, die 15 maii, in fol.; (Hain, n. 2808); idem Venetiis, Bernardinus Ricius de Novaria, 1492, in fol. ff. 254 x 12, 1l. 60; (Hain, n. 1809); idem repercussum ac deductum usque ad an. 1503 cum tit.: [pag. 78] Supplementum supplementi chronicarum, Venetiis per Albertinum de Lissona Vercellensem, 1503 die 4 maii, in fol.; idem Venetiis, 1506, fol., p. 440 ad an. 1493 loquitur: "de quatuor permaximis insulis in India extra Orbem nuper inventis"; idem ibidem an. 1513, in fol., Parisiis apud Simon. Colineum anno 1535, in fol. sub hoc tit.: Supplementum Chronicarum omnes fere historias quae ab orbe condito actenus Gestae sunt ineunda admodum brevitate complectens, repurgatum et Bernardini Bindoni, annorum 32 appendice auctum; postremo Venetiis 1547. Statim ac hoc opus prodiit in linguam italicam versum fuit atque editum: In Venetia, 1483 in fol. (Cfr. Argelati, Bibl. dei Volgarizzatori, T. II (1767), p. 123); sub tit.: Chroniche de tutto el mondo. Post tabulam: "Incomenza l'Opera dignissima et preclara chiamata supplemento de le Chroniche, in le quali se tracta in brevità d'ogni historia, comenzando dal principio del mondo fino al presente: compilata et facta per lo excellentissimo et famoso Doctor Messer Frate Iacobo Philippo da Bergamo: de l'ordine de gli Heremitani di Sancto Augustino.... et vulgarizzato per me Francesco C.(iei) Fiorentino, nella nobilissima città di Fiorenza questo anno nel 1483 et finito a 17 de zenaro nel prefato millesimo a laude, honore et exaltatione et gloria de la individua et Sancta Trinitade Padre, Figliuolo et Spirito Sancto.... In fine: Impresso nell'inclita Città di Venetia per me Bernardino Rizo de Novara l'anno de la nostra salute 1491 a di 8 de Octobrio: regnante lo inclito Principe Augustino Barbarico" in fol., (Hain, 2811-2812); item tradotto da M. Francesco Sansovino e continuato fino all'an. 1481, Venetia, 1481; item Venetiis, 1500 in fol. (Hain n. 2810); item in Venetia, 1520; item ibid. 1058 et "vulgarizato et historiato cum la gionta per insino 1524", Venetia, 1524, in fol.; In Venetia 1535, in fol. (Indice Ottoboniano); item: "nuovamente revisto, vulgarizzato secondo il vero testo latino dell'ultima impressione fatta a Parigi. Et appresso l'addittione delle cose più memorabili accadute, o fatte per l'universo Mondo a tutto l'anno 1539. In Venezia per Bernardino Bindoni, 1540, in fol. et alias pluries. Item in lingua hispanica: Suma de los cronicas del mundo traduzido de lengua latina y toscana en esta castillana por Narcis Viñoles. Valencia por Gorge Costilla, 1510 (Brunet, I, 787).

2. De plurimis claris selectis (sic) que Mulieribus. Opus prope divinum novissime congestum. (In fine): "Opus de claris selectisque plurimis mulieribus a fratre Io. Philippo Bergomense editum explicit: maxima cum diligentia revisum et castigatum per Rev. sacre theologie Magistrum Albertum de Placentia et fratrem Augustinum de Casali maiori eiusdem facultatis Baccalarium ordinis minorum. Ferrariae impressum. Opera et impensa Magistri Laurentij de rubeis de Valentia tertio Kal. maias, anno salutis nostre M.CCCCLXXXXVII. Religioso invictissimoque principe Divo Hercule duce secundo: Ferrariensibus legiptime (sic) imperante in fol., ff. 4 x 172, (A. a-z) charact. goth., 11. 45, cum figuris Xilogr. 171. Beatrici de Aragonia riginae Hungariae et Bohemiae dicatum. (Cfr. Hain, n. 2813). Item Venetiis, 1516, in fol. et Parisiis, Sim. Colinoeus, an. 1525, in fol. (Cfr. Brunet, I, n. 787).

3. Confessionale sive Interrogatorium (italice) S. 1. typ. n. et an. (Venetiis c. 1500) in 8: charat. semi-goth., ff. 38, sign. A-E., 1l. 32. Inc.: "Incomincia qui la degnissima e generalissima confessione" (Cfr. Proctor n. 5673, et Copinger, n. 950. Idem, Venetiis, Benardinus Benalius, s. a. (c. 1500 in 4°, charact. semi-goth., ff. 36, in Bibl. [pag. 79] Civ. Bergomi, n. 11, 19 (2); dicatum: "al suo reverendo padre di religione et pietà et sanctimonia insignio Io. Maria di dominici veneto: Generale benemerito de canonici regolari de sancto Salvatore". Editionem latinam vide apud Hain-Copinger, n.° 2814; Pellechet n.° 2070, et Proctor n.° 4900, nempe Venetiis per Bernardinum Benalium an. 1487, in 4°: ac tandem Antwerpiae, 1516, in 8°.

4. Postilla Catonis (i. e. commentarii in ethicam Catonis) seu speculum regiminis: Post indicem rerum sequuntur versus germanici, ad rationem preceptorum praecedentium compositi. Cod. 3059 (And. 59), in 2°: an. 1470-73, ff. 398, Bibl. Regiae Monacensis.

5. In principio libri Historiarum seu Decadum Marci Antonii Coccii Sabellici editionis Venetae per Andream de Torresanis, 1487; fol.; qui Liber est Senis in nostra Martiniana, habetur vita eiusdem Sabellici, nec non Epistola in laudem Operis ad Senatorem nobilissimum Dominicum Gallianum data in aede D. P. Augustini Lucae 1493 quinto idus fabruarii auctore nostro iacobo Philippo Foresto manu impressoria, et pulchra. (Ita Gandolphus noster 1. c.)

6. In D. Lucam Evangelistam Commentaria scripsisse dicitur (Ita pariter Gandolphus 1. c. Laudatur ab omnibus nostris post Pamphilum et praecipue a Torelli, Saec. Agost., T. VIII, p. 52; a Donato Calvi, Scena lett. degli Scritt. Bergamaschi, 1664, p. 196; Ossinger, Bibl. August., p. 359; Lanteri, Postr Saec. Sex, T. II, p. 79. Inter externos illum laudant, Possevinus in Appar. T.II; Gerardus Io. Vossius De historicis lit., lib. III, p. 662.; Gesner, Bibl., p. 360; Frisius, p. 382; Maraccius, Bibl. Mariana, T. I, p. 638 et alii).

Foroliviensis Fr. Dimalducius, vir tam divinis scripturis quam saecularibus litteris eruditus, circa annum 1336 scripsit, ut tradit Pamphilus in Chronica, f. 50, plura ingenii sui monumenta, quae fere omnia III Bibliotheca nostra S. Iacobi Bononiensis mss. asservantur. Vidimus Romae in Bibliotheca D. Constantini Caietani insignem eius tractatum de Resurrectione mortuorum, dicato Bartholomaeo de Capua, Prothonotario et Logothetae Regis Neapolitani, transcriptum a Fr. Ioanne de Austria anno 1305, unde oportet asserere Dimalducium ante anno 1336 floruisse; quod etiam vel ex eo patet, quod Bartholomaeus de Capua illis muneribus functus est sub Carolo II Rege Neapolitano, qui anno 1309 e vita decessit. Ita Herrera, T. I, p. 199. Quae ab eo scripta dicuntur sunt sequentia:

1. Demodulci (sic) de Forlivio de ordine fr. eremitarum S. Augustini Sermones quadragesimales. Asservantur in Bibl. Reg. Monacaensi, cod. 2539 (aug. civ. 39) in 2°, anno 1454, ff. 355. Ex nostrate Gandolfo, pagina 111 habetur: Sermones Quadragesimales super epistolas et Evangelia. In Bibl. Augustana fol., ut testatur M. Antonius Reiferus in Indice impress., ibidem 1675, 4, p. 43.

2. De resurrectione mortuorum, volumen insigne, incipiens: "Nolumus vos ignorare de dormientibus". Extabat, ut vidimus ex Herrera, Romae in Bibl. D. Costantini Caietani. Aliud exemplar dicitur exstitisse Florentiae in Bibl. Fratrum Ordinis Servorum B. Mariae Virg.

3. Postillae, sive Sermones super Epistolas Dominicales totius anni. Proemium inc.: "Fili, suscipe senectam patris tui etc.". Eccl. 3, in quo notanda sunt quae sequuntur: "Quum igitur venerabilis Religiosus Frater Andreas de Pergamo, qui dudum retroactis [pag. 80] troactis temporibus existit pater meus devotissimus, aliquando me rogaverit, ut super Epistolas Domenicales aliquos sermones compilarem, eo quod, si super Evangelia Sermones sufficientes inveniantur, super Epistolas raro aut nusquam sibi placuentes (sic) se asseruit invenisse, et ego pro viribus meis venerabilem eius canitiem quum honorare desiderarem, secundum consilium Sapientis superius narratum, decrevi demum cum Christi auxilio opus aggredi memoratum, in quo de quolibet Epistola, inspirante Altissimo, faciam tres sermones, ita dumtaxat quod in primo eorum totam Epistolam petractabo: in quolibet vero duorum sequentium sumam aliquam auctoritatem ipsius Epistolae, quam specialiter prosequar". In fine codicis legitur: "Expliciunt postille super Epistolas Dominicales totius anni, edite a Ven. Fratre Demolducio de Forolivio, Ord. Erem. S. Augustini". Cod. XXII, Plut. XXI, Bibl. Mediceo-Laurentianae, chart. in 4°, saec. XV ineuntis, ff. 393. Alter cod. sub n. 252, saeculo XV, in fol., ff. 115, asservatur Assisi in Bibl. Fratrum Ord. S. Francisci, et in eo vocatur Pater Thomaldutius de Forolivio Fr. Heremitarum S. Augustini.

4. Sermones Dominicales totius anni, qui inc.: "Virga virtutis tuae" diversi a praecedentibus qui incipiunt: "Hora est iam de somno surgere".

5. Sermones de festis totius anni. Inc.: "Corde creditur ad iustitiam".

6. Sermones ad Clerum. Inc.: "Ille arguet mundum de peccato".

7. Tractatus de septem sacramentis. Olim in nostra Bononiae et Servorum Florentiae.

(Cfr. Pamphilus, f. 50; Possevinus, pagina 399; Torelli, T. V, p. 506; Iöcher, T. II, col. 128; Maracci, Bibl. Mariana, VoI. I, p. 332; Viviani Marchesi, Vitae Illustr. Forolivien., p. 163, qui illum vocat Raynoldum Wilduccium et affirmat eumdem scripsisse quoque opusculum contra Hebreos; Fabricius-Mansi, T. II, p. 421; Gandolfo, p. 111; Ossinger, p. 294; Lanteri, Postr. Saec. Sex, T. I, p. 88).

de Foro Sempronii Fr. Thaddaeus Benedictus, alumnus Provinciae Marchiae Anconitanae, filius coenobii S. Augustini Maceratae, vixit saec. XVII. Vir pietate, ingenio et doctrina clarus, typis edidit: Meditationes super Sacrificio Missae. Ita Ossinger, p. 366, et Lanteri, T. III, p. 192.

Forte Fr. Ioannes Bernardus Savonae in occidentali Liguria circa annum 1420 ex Iacobo et Violante Ferrari nobilibus Savonensibus ortus, anno 1462 in coenobio S. Petri de Arena prope Genuam Augustiniano Instituto nomen dedit. In eo postea doctrina, morumque probitate maxime enituit. Fuit enim, ut ait Gandolphus, vir magnae religionis, et sanctitatis, Scripturis divinis nobiliter doctus, scriptorumque veterum lectione dives, ac omnium virtutum genere refertus. Vocabularium Ecclesiasticum perfecit a Mamotrecto, Papia et aliis collectum, quod deinde auxerunt Benedictus Puccius, Bernardinus Morellus, et Io. Baptista Conradus. Monasterium nostrarum Monialium Savonae sub titulo Annunciatae promovit atque instituit, suumque monasterium Savonense S. P. Augustini ardenter dilexit, ibique semper cum Deo absconditus suam duxit vitam usque ad an. 1504, quo decessit. Ipsius opera sunt:

1. Il Vocabulista Ecclesiastico, Mediolani, Leonardus Pachel et Uldericus Seinzenzeler, 1480, die XII kal. Maii, in 4° char. semigoth., ff. 70, II. 38. Fol. 1°: "Nel nome de Xpo Iesus. Incomincia il vocabolista ecclesiastico ricolto et ordinato dal Venerabile Sacerdote de Christo Frate Iohanne Bernardo [pag. 81] Savonese, del sacro Ordine di heremiti observanti di Sancto Augustino". Deinde: Significata volens Scripturae noscere sacrae / Haec legat, explanat saxea verba pie. / Quicquid et exposuit libretur pondere forti / Auctoresque graves testificantur ea". (Cfr. Hain n. 2940). Item: Mediolani Leonardus Pachel, 1489 die 23 mensis febr. in 8°. (Hain n. 2941): Item Florentinae, Leonardus de Margianis, 1496, (Hain-Copinger n. 1000). Deinde Mediolani per Alexandrum Delizonum, 1503; Perusiae, Conon Veronensis, 1518; Venetiis apud Franciscum Bindonum 1535, in 8°; ibidem per Vianum an. 1563 et per Carampellum anno 1575, ac deinceps per Benedictum Puccium monachum Camaldulensem, castigatum, Venetiis an. 1596 typ. Petri Dulinelli et an. 1632, 1635 nec non tum Romae cum Venetiis pluries, sed speciatim memoranda est editio auctior facta a Bernardino Morello una cum gemmarum naturae explanatione, et propriorum nominum Hebraicorum, Caldaicorum, Graecorum interpretatione. Romae per heredes Moscardi, 1669 in 4.

2. Fonte di Charità. Fol. 1: "Reverendo patri in Christo magistro Guilelmo Traversagno Saonensi sacre theologie professori per docto (sic) ordinis sancti Francisci frater Ioannes Bernardus Saonensis. Fol. 3 inc.: "Comincia la divota collatione. Primamente la breve diffinitione di questi vocaboli. Amore, Dilectione, Charità, Divotione: nel zelo". Milano, 1496 in 4: et ibidem, Leonardus Pachel, 1497, die 22 martii in 4:, char. goth., 76 ff., II, 35. (Cfr. Cat. Manzoni, n. 3691 et Hain-Copinger, n. 1001. Hoc opus iterum editum fuit sub hoc tit.: Collazione divota di Giambernardo Forte da Savona frate dei Remitani osservanti di S. Agostino, ridotta alla buona lezione e pubblicata da Tommaso Torteroli Sac. Savonese con la vita dell'Autore scritta dal medesimo. Savona, 1852, Tip. di Felice Rossi, in 8°. Haec editio peracta fuit ex quodam codice Bibliothecae civicae illius civitatis, et praecedentes editiones ab editore minime fuerunt cognitae, atque de eius stylo haec ab eo dicuntur: "scritto con tanto buon gusto, con tanta grazia e purezza, che siccome molto si raccomanda agli amatori del bel parlare materno, così torna di non poca gloria all'Autore medesimo, all'Ordine al quale appartenne, alla terra che il vide nascere".

3. Commentaria in omnes D. Pauli Epistolas, quae Ferrariae cum quibusdam Sermonibus ab eo compositis in olim nostra Bibl. ad. S. Andraeam custodiebantur.

Fortunatus a S. Anna, alumnus nostrae Congregationis Discalceatorum Italiae, scripsit: Il P. S. Agostino nei primi trentatre anni di sua vita. Narrazione storica. Roma, Typ. Befani, 1887.

Fortunatus a S. Francisco vide: Mondello Fr. Fortunatus. [pag. 82]

Fortunio Fr. Fulvius de Monte Fortino in Piceno, at civis Asculanus, appellatur ab Herrera magnae integritatis homo, monasticam Eremitarum S. P. Augustini vitam, quam in juventa aetate amplexaverat, plurimum adamavit. Fuit S. Theologiae Magister, et anno 1598 Cardinalis Asculani theologus. Alexandro Mancini Ordinis Priore Generali die 9 ian. 1600 vita functo, eiusdem ordinis habenas uti Vicarius Apostolicus Fortunius noster suscepit die 12 februarii anni eiusdem. Capitulum gen. Recinetum convocavit et in illo idibem celebrato die 25 maii anno 1602, ipso praeter morem postposito, electus est Prior Gen. P. Mag. Fr. Hippolytus Ravennas. Obfuit fortassis, verba sunt Herrerae, Tom. I, p. 243, integritas hominibus ut plurimum odiosa. Moritur in civitate Asculana, ubi sese receperat, die 9 februarii an. 1611, aetatis suae 79. Scripsit, iuxta Antreantonelli (Istoria di Ascoli, lib. IV, p. 124):

1. Volumen in Cathechismum Romanum, ms.

2. Additamenta ad Pierium Valerianum de Magisteriis Aegyptiorum, ms.

3. Giacomo Sadoleto del ben'ammaestrare i figliuoli, tradotto di latino in volgare da Fr. Fulvio Fortunio da M. Fortino dell'Ordine Agostiniano, etc. In Ascoli appresso Giacomo Pinetti Bresciano, 1585, in 4° parvo.

4. Acta sui Vicariatus Apostolici, asservata in Archivio Ordinis, ex quibus eius duae Epistolae, una nempe de obitu Prionis Generalis Alexandri Senesis et de creatione Vicarii Apostolici, altera vero, qua denunciantur Comitia Generalia in Urbe Recinetensi celebranda an. 1602, editae fuerunt in Analectis Augustinianis, Vol. X, pp. 282-285.

Fortunio Fr. Thomas, Asculanus, Sacrae Theol. Mag., praecedentis P. Fulvii nepos, fuit Verbi Dei praeco, et anno 1620 praefuit suae Marchiae Anconitanae Provinciae, Edidit: Nella Solennità di S. Caterina Vergine e Martire, Panegirico in lode della medesima, di Fr. Tommaso Fortunio Agostiniano d'Ascoli, detto in Roma, ed ivi impresso l'anno 1609 nella tip. Facciotti, in 4°.

Foschi Fr. Gabriel, Dominici filius, Anconitanus, alterius Gabrielis Foschi consanguineus, ac eiusdem S. P. Augustini instituti assecla, vixit saec. XVII. Dum Bononiae studens Aristotelis posteriorum libros audiret et illac R.mus Generalis Gregorius Petrocchini visitationis causa adesset, orationem habuit pro eius felici adventu mense maii 1587. Sequenti anno erat studens Florentiae, et postea in Perusino Gymnasio collocatus, an. 1590, magister studii electus fuit. Lector deinde, Regens et S. Theol. Magister renuntiatus per plures annos principaliora Italiae Ordinis studia rexit, principalioribusque nostris et alienis in Ecclesiis egregie, docte et laudabiliter concionatus est. Fuit variarum Academiarum socius, praeceptor et amicus nostratis celebratissimi Angeli Aprosii, Emin. Cardinalis S. Onophrii familiaris et Cancelleriae de Urbe procurator et amoenarum litterarum cultor. In Capitulo Generali 1644 a R.mo Priore Generali Petrello ad secretarii totius Ordinis munus adscitus, tribus post annis, die 9 febr., iam scientiis et eruditione [pag. 83] maxima refertus, Angelicae Bibliothecae praefectus fuit electus. Obiit Romae repentino in proprio lecto jacens, die Veneris 7 Octobris 1650, qua ieiunaverat solo pane et modico vino utens, sicut sextis feriis solebat in honorem et memoriam Passionis D. N. Jesu Christi. A nostrate Gandolpho laudatur in suis Floribus poeticis, quippe qui etiam poesis peritia excelluit. Quae scripsit sunt:

1. Oratio habita Bononiae in adventu Reverendiss. et ampliss. patris magistri Gregorii Petrocchini Elparensis Ordin. Erem. S. August. Generalis meritissimi. Bononiae apud Faustum Bonardum, 1587.

2. Disputationes in quatuor libros Magistri sententiarum ad mentem nostratis Aegidii Columnae, mss.

3. Panegirices sacrae: Vol. I.

4. Quaedam eius Epistola Michaeli Angelo Torciglioni data, edita fuit in principio operis: Il Baratto del Castiglione: in Bibliotheca Aprosiana, nunc in Nationali Genuensi, asservabatur Vol. I eius epistolarum mss. d. ad nostrum Aprosium, quarum ultima data fuit die 19 septembris 1650. Haec epistolae sunt maxima eruditione refertae.

5. Eius anagrammata et epigrammata edita fuere a nostro Gandolpho in Fiori Poetici, Genova, 1682, pp. 117-156, praemissis notitiis circa eius vitam, aliaque sunt in. Bibl. Oliveriana Pisauri cod. 137, n. 54-55.

Fosseus Fr. Fulgentins, (ADDITAMENTA, pag. 76) Italus, de quo Ossinger in sua Bibliotheca Augustiniana, p. 366, non est alius quam Henricus Noris, qui sub hoc pseudonymo scripsit: Impugnationes quinquaginta argumentorum Patris Augustini Macedo, Minoritae, quae adversus Monachatum S. P. Augustini congesserat praefatus Macedo, impressae Lugduni an. 1681, in 4, et iterum typis commissae ad calcem Historiae Pelagianae eiusdem Cardinalis Noris, Patavii, an. 1708.

Franci vel de Franchis Fr. Leurentius, Pistoriensis, male Franciscus, appellatus a Lanteri, Postr. Saec. Sex, T. III, p. 149, an. 1636 die 30 aprilis cum esset Bacc. et Arimini studiorum Regens interfuit comitiis gener. Romae habitis, in quibus publicae disceptationi quaedam dedit theoremata. Missus fuit postea Senas Regens, et anno insequenti Romam accitus, post rigorosum periculum die ultima decembris 1637 creatus fuit S. Theol. Magister. Extitit interim et Bononiae Regens, et coenobii S. Augustini Senarum Prior, ad quod munus obeundum constitutus fuit an. 1649. Adstitit quoque capitulo gener. an. 1655 Romae habito, in quo die 6 maii festo Ascensionis D. N. I. C. concionem de laudibus Religionis ad populum habuit. Dignus tandem habitus est qui suae Tusciae seu Pisarum provinciae praeficeretur. Ex eius ingenio habentur:

1. Argenteae columnae ferculum veri Salomonis Christi Domini fulcientes, id est encomia SS. Petri et Pauli atque fundatorum Ordinum religiosorum. Bononiae, 1646, in 4°.

2. Flores geniales scholastici, morales, politici etc. idest varia huiusmodi dubia resoluta, Perusiae, Typ. Petri Thomasii, 1641, in fol.

3. Cursus Philosophicus ad sententiam fundatissimi Doctoris Aegidii Columnae Ord. Erem. S. Aug. resolutus. Bononiae, 1649, in 4° (Lanteri, op. cit., T. III, p. 399). Hujus operis prima pars tantum est edita.

4. Oratio, lingua patria exarata, de laudibus S. P. Augustini, sub tit. Trionfo glorioso del gran Patriarca Aur. Agostino celebrato nel giorno del suo feliciss. passaggio al Cielo. Roma, Cortellini, 1655. (Franc. M. Zacharia S. I., in Biblioth. Pistorensi (1752), p. 199.

5. Controversiae inter Episcopos et Regulares, atque Observationes Zachariae Pasqualigi, Cler. Reg., Romae, 1656, vol. in fol. (Bocca in suis catalogis). [pag. 84]

Franciscus Ord. Erem. S. Augustini, cuius cognomen, patria et tempus, in quo claruit, ignorantur, ex indiciis eiusdem operis videtur fuisse tamen satis antiquus. Ex eius ingenio habentur: Figurae Veteris et Novi Testamenti, opus olim asservatum in nostra Bibliotheca S. Augustini Cremonae, uti testatur Possevinus in Apparatu Sacro, T. III in Appendice.

Franciscus M. ab Assumptione, vide: Sauli-Carrega.

Franciscus a S. Augustino, italus, Ordinis Erem. S. Augustini alumnus, Patavii saec. XVII labente instituit.

1. Collactione doctrinae S. Thomae et Scoti, Patavii an. 1671; Eiusdem etiam habetur:

2. Oratio funebris in exequiis P. Mag. Generalis nostri Ord. Pauli Luchini Pisauriensis, quam habuit Romae an. 1664.

Franciscus Xaverius a S. Michaele. Neapolitanus, Congregationis Discalceatorum alumnus, egregiis scriptis magnum sibi nomen comparavit, atque iugi multorum annorum praedicatione illustris, ut theologus etiam excelluit. Obiit Neapoli. Praelo tradidit: Panegirici sacri, Venezia, 1771. Ita Tani, Commentaria, cit. p. 140.

Franchini Soror Maria Felix, Bononiensis, piissima Ordinis nostri religiosa, multa scripsit inter quae:

1. Il Paradiso interiore trattenimenti spirituali. Siena, Tip. edit. S. Bernardino, 1894, in 12°.

2. L'ultima Cena di Cristo esposta alla pietà dei fedeli da M. Franchini. Bologna, Prem. Tip. Leonardo Andreoli, Via Farini n. 37, vol. in 8°, pp. 286.

Franchini Fr. Virgilius, Bononiensis, Sacrae Theol. Mag. saec. XVII florens, cuius extat: Enciclopedia multis voluminibus contenta, quaeque extabat Bononiae in Libraria S. Iacobi Maioris, scientia et virtutibus excelluit. (Cfr. Orlandi, Scrittori Bolognesi, p. 260).

Franza Fr. Ioan. Baptista a Paula, Sacrae Theol. Mag. floruit saec. XVII labente. Legitur de eo in Actis capitulorum generalium, quod ipse, cum esset adhuc Baccal., in illo Romae habito an. 1685, die 20 maii, eloquentem concionem habuerit, qua, erudita facta periphrasi currentis Evangelii super illis potissime verbis: "Vado ad eum qui misit me" eleganti allegoria ostendit, quod quemadmodum Divinum Verbum Aeterni est sapientia Patris, ita divus Fulgentius sanctissimi fuit veraeque sapientiae nostri Protoparentis imago. Erat tunc etiam Prior Cusentiae. (Cfr. Analecta August., Vol. XII, p. 7). Praedicavit postea diversis aliis in civitatibus, et in cap. generali Bononiae celebrato Prior constitutus fuit conventus de Aquila. Typis mandavit: Fiori soavi o sieno Prediche Panegiriche in onore di alcuni Santi, Messina, presso Vincenzo d'Amico, 1685, in 8°.

Fraxinelli Fr. Paolus Bononiensis, Sacrae Theol. Doctor, fuit concionator et scriptor magni nominis. An. 1598-99 erat studii magister Papiae; anno vero 1608 renuntiatus fuit S. Theol. Magister, et an. 1613 [pag. 85] in archigymnasio Bononiensi theologicae facaltatis publicus lector. Fuit insuper S. Inquisitionis pro Romandiola consultor; coenobii S. Iacobi Prior et suae provinciae praefectus. Interfuit capitulis generalibus Romae anno 1620 et 1625 Romae habitis, prima vice ut discretus, secunda autem ut Definitor Romandiolae Provinciae. Ab Urbano VIII Vicarius constitutus fuit Augustinianae Congregationis S. Io. de Carbonaria, et an. 1628 iterum munus docendi in Universitate Bononiensi suscepit. Obiit in patrio S. Iacobi coenobio die 18 octobris an. 1639. Opera eius sunt:

1. De sacerdotum obligationibus ad missas pro aliis ex iustitia celebrandas. Bononiae 1620, in 8°, Venetiis, 1626, in 8°, Maceratae (septima editio) 1628, in 8°, et additis Decretis S. Congr. Concilii, Urbani VIII eorumque declarationibus. Coloniae Agripp. Sumpt. Sebastiani Ketteler, 1693, in 12°.

2. Vita della B. Chiara da Montefalco Agostiniana, Bologna, per lo Ferroni, in 12°.

3. Resolutio dubitationis de missis pro defunctis R. P. Mag. F. Pauli Fraxinelli... secundo in lucem edita a R. P. Mag. Laurentio Maria Planchetto Bonon., eiusdem Ordinis et una cum secundo Quodlibeto Mag. Angeli Vancii. Caesenae, Nerius, 1630.

4. Della custodia degli Angeli, Bologna, 1626, per lo Ferroni.

5. Vita del B. Tommaso da Villanova; Vita del B. Giovanni da S. Facondo; Vita della B. Rita da Cascia, quae dicuntur impressae, sed ubinam nescimus.

6. Oratio praeliminaris ad Sacrae theologiae lecturam, ms.

7. Ara veri sacerdotis, ms. nam morte praeventus hoc opus auctor edere non potuit.

Fregoso Fr. Augustinus Sosteneus, Neapolitanus, origine vero Genuensis, S. Theol. Mag., an. 1542 erat Vicarius conventus S. Laurentii Placentiae et an. 1574 mense augusti ipsi praeceptum fuit, ne quid ederet in lucem adversus Frisonarios, et ut de origine nostri claustralis habitus scriberet. Maxime floruit tempore generalatus Seripandi, et in operibus D. Patris Augustini fuit egregie versatus. Ad eumdem Seripandum direxit opera sequentia impressioni tradita, ab ipso correcta, et illustrata, quibus adiecit scholia, argumenta et indices, ac sunt: Divi Aurelii Augustini Ecclesiae Doctoris eximii Opusculorum Tomi tres. In primo omnia quae ad fidem et opera spectant declarantur. In secundo, Augustinus uti gratiae Christi, et liberi arbitrii defensor, in contemptores, atque inflatores, et praecipitatores illius Pelagianos verba dirigit etc. In tertio Tomo ex Sacrarum Sctipturarum fonte atque ex Ecclesiasticorum dogmatum fluviis, verba in Pelagianos Augustinus haurit etc. tractans quae ad electionem, vocationem, glorificationemque spectant. Venetiis ex Officina Erasmiana Valgrisii, 1545, in 8° magno, ac deinde ibidem apud Comitum de Tridino Montis-Ferrati, 1547, in 8°.

Fridericus a S. Petro, vide: Poscietti.

Frigerio Fr. Ambrosius Bassanensis et non Vicentinus ut male asseritur a P. Lanteri, die 18 novembris 1537, ex Ambrosio Frigerio et Eleonora Rossi, coniugibus, primam lucem aspexit. Eremitanae S. Aug. Congregationi de Insubria, Bergomi, die 28 aprilis 1554 nomen dedit. Evasit vir ab integritate vitae, morum suavitate atque sacra et profana eruditione laudandus. [pag. 86] Multum pro ipsius Congregationis bono adlaboravit. Fuit enim praedicator, praecipuorum coenobiorum prior, Definitor, Visitator ac tandem an. 1585 Vicarius Generalis. Hoc in munere carus fuit Clementi Pp. VIII, qui eum ad episcopatum Sabenici evexisset, si an. 1598, Ferrariae a morte non praeriperetur. Scripsit typisque edidit:

1. La gloriosa vita e gli eccelsi miracoli di S. Nicola da Tolentino, dagli antichi originali raccolta. Camerino appr. gli heredi di Ant. Gioioso 1578, 1 vol. in 4° cum iconibus summo artificio elaboratis, et universam dicti B. Nicolai historiam exibentibus. Fuit postea reimpressa Ferrariae, Victorius Baldini, 1588, in 4°; et iterum ibidem an. 1597 in 4°, nec non Bergomi 1602 in 4°; Mediolani cum additamentis P. Fr. Iacobi Albrici an. 1603 et Romae 1610 in 4°.

3. Prediche, discorsi, sermoni et Homiliae, quae adservabantur mss. in Bibliothecis suae Congregationis.

de Fulginia Fr. Gentilis, ab Antonio Ceruti (Prefazione alla scala del Paradiso di S. Giovanni Climaco, volgarizzata, testo di lingua, Bologna, 1874, p. XXXIV) dictus de familia ac conterraneus illius magistri Gentilis de Fulginia, qui celeberrimus philosophus, medicus ac scriptor fuit, quique pestilente morbo die 18 Iunii 1348 Fulginiae occubuit, floruit saec. XIV ineunte. Ordinem Erem. S. Augustini Fr. Gentilis amplexatus, ad illius prosperitatem procurandam totum sese dedit. Addictissimus fuit B. Angelo de Clereno Ord. Minorum, eiusque consiliarus ac in suis rebus adversis solator: perplures litteras ab eo accepit recenter editas a P. Francisco Ehrle S. I., nunc S. R. E. Cardinalis, Die Spiritualen ihr Verhaltniss zun Franciscanerorden und zu den Fraticellen, p. 37 et seq. et a P. Mattioli: Il B. Simone Fidati da Cascia, 1898, p. 65 et seq. inter annos 1312-1335 datas. Amicissimus etiam fuit B. Simoni de Cascia, cuius vestigia tum in eruditione tum in sanctitate praecessit, ac proinde Beatus dictus. In capitulo Generali nostri Ordinis Viennae an. 1332 celebrato, socius ac secretarius R.mi Guillelmi Amidani de Cremona in suprema Ordinis dignitate electus, multum et consilio et opere ei profuit. Suspicor eum paulo post pie in Domino obiisse: Scripsit ea quae sequuntur:

1. Profetia de mando in centum annis. Parisiis, an. 1300, extat in quodam cod. carth. Biblioth. Nationalis Florentinae.

2. La Scala del Paradiso di S. Giovanni Climaco volgarizzata, testo di Lingua edita e corretta su antichi codici mss. da Antonio Cerutti, dottore dell'Ambrosiana, Bologna, presso Gaetano Romagnoli, 1874, in 8°, pagin. XLIX-1-521. In eius prefatione videri possunt codices et editiones huius operis, praesertim p. XXXV, qua describitur codex 1351 membr. et palimpsestus, saec. XV, in cuius primo fol. legitur: "El soprascripto frate translatore o vero volgarizzatore di questo libro si fu el Beato frate Gentile da Fulegno de l'ordine de Frati romiti di santo Agostino". (Cfr. etiam Proctor n. 7240; Copinger, n. 468 et Hain-Copinger, n. 3467, 5460 Mss. reperiuntur in omnibus fere Bibliothecis, praesertim in Florentinis.

3. Nonnullae epistolae. [pag. 87]

Fulgenzi Fr. Fulgentius ex honestis piisque parentibus in oppido Montis Causarii (vulgo Monte-Cosaro), Firmanae Archidioec. die 21 februarii an. 1839 ortus, cum iam inde a puero indita quadam virtutis indole ad religionem flecteretur, ubi primum ad adolescentiam pervenit, die 26 februarii 1854 Tolentini in coenobio S. Nicolai Augustinianis Erem. sese adiunxit. Nuncupatis die 15 martii insequentis anni religiosorum votis, Firmano in conventu S. Augustini primum ac deinde Romae ad S. Mariae de Populo, Bracchiani apud S. Mariam Novellam atque Viterbii in SS.mae Trinitatis collegiis studiorum curricula peregit. Praesbyter die 28 martii anno 1868 factus, Genastanum mittitur, organorum modulator, atque illius celeberrimi S. Mariae a Bono Consilio Sanctuarii Capellae magister nominatus, ibique mansit usque ad mortem, quae accidit die 1 martii 1913. Vir fuit vere singularis, bonus, hilaris, facetus, ingeniosus, amicus sincerus, religiosus integer, maxime a murmurationibus abhorrens, erga B. Mariam Virginem summa pietate excellens. Quamvis in arte sua, iuxta peritos, non excellat, fulgent tamen in ea melodis facilitas, grandis devotio, intentionis puritas. Pie ultima Religionis sacramenta suscepit. Multa scripsit, quae in notula quadam ms. ab eo ipso exarata, ita enumerantur:

1. Kyrie, Christe, a tre voci, an. 1871.

2. Gloria, a tre voci, an. 1867.

3. Gloria, a tre voci, an. 1880.

4. Laudamus, per tenore, an. 1889.

5. Laudamus, terzetto, due tenori e basso, an. 1899.

6. Gratias, a tre voci, an. 1869.

7. Gratias, per tenore, an. 1902.

8. Domine, per tenore e coro, an. 1867.

9. Qui tollis, piano a tre voci, an. 1873.

10. Qui tollis, per basso e coro, an. 1871.

11. Qui sedes, per tenore e basso, anno 1885; per solo basso, an. 1886; per tenore e basso, an. 1889; per solo basso, anno 1903.

12. Cum S. Spiritu, piano a tre voci, an. 1869.

13. Credo, a tre voci, an. 1867; (stile moderno, a tre voci), an. 1905; a tre voci. (scritto pel centenario della Conversione del S. P. Agostino e stampato con la seconda edizione.

14. Messe, a) a tre voci, an. 1885; b) a tre voci, an. 1905; c) a tre voci, an. 1905.

15. O salutaris hostia, per tenore e soprano, an. 1895.

16. O Iesu mi dulcissime, per due soprani, o tenori, o per soprano e tenore e viceversa, an. 1895.

17. Anima Christi, per tenore e basso, an. 1895.

18. Adoro te, per basso, an. 1890.

19. O quam suavis est, per tenore e basso, an. 1895.

20. Bone Pastor, per soprano e contralto, an. 1896.

21. Miserator Dominus, per tenore e basso, an. 1889.

22. Ex altari tuo, per tenore e coro, anno 1895.

23. Tu es Petrus, per basso, an. 1895.

24. Haec dies, per basso, an. 1900.

25. Veni sponsa Christi, per tenore, anno 1892.

26. Tantum ergo (stile antico) n. 6; a) due per tenore; b) due per tenore e basso; c) uno per basso; d) uno per tre voci. Stile moderno: a) 5 a tre voci; b) due per basso; c) due per tenore; d) uno a due voci.

27. La settimana Santa, stampata e dedicata al Rmo P. Rodriguez. Contiene tutta la Messa delle Palme con la benedizione della medesima. La Messa del Giovedì Santo, [pag. 88] Christus, Popule meus ecc. tutto a tre voci.

28. La quaresima (inedita); contiene l'introito, Kirie, Graduale, Tratto, Credo, Offertorio, Sanctus, Benedictus, Agnus Dei ecc. Cominciando dalla Messa delle Ceneri, fino a tutta la Domenica di Passione: tutta a tre voci.

29. Una Messa da morto, a tre voci.

30. Via Crucis, quattordici strofe.

31. L'agonia, ossia le tre ore di agonia di N. S. Gesù Cristo, nove composizioni per diverse voci.

32. La Desolata, sette composizioni come nell'Agonia.

33. Per Natale: a) Gloria e Credo in tono pastorale, an. 1868; b) Pastorale per organo an. 1867; e) Pastorale italiana per tenore e coro, an. 1911; d) Surge illuminare Ierusalem, per soprano, an. 1871; e) Tui sunt coeli, per tenore, an. 1874.

34. Mottetti e strofe per la Comunione: a) Vieni, o dolce Amore, per tenore (stampato) an. 1872; b) Vieni, o dolce amore, per tre voci, an. 1870; c) il mio cuore è tutto ardore, per soprano, an. 1879; d) Il caro tuo sembiante, per soprano, an. 1879; e) O buon Gesù, deh! vieni, per due voci, tenore e soprano, an. 1906; f) Vieni Gesù riposati, per tenore e soprano; g) Aspirazioni alla S. Eucarestia, per tenore e soprano, an. 1900.

35. In onore della Vergine: a) Ave Maria, per tenore, an. 1907; b) Salve Regina, per tenore, an. 1877; c) Surge propera, per tenore, an. 1877; d) Tota pulchra, a tre voci, an. 1903.

36. Arie e canzoncine pel mese di Maggio: a) O Maria, per tenore e coro di soprani, an. 1888; b) Le figlie di Maria alla Vergine Immacolata, coro di soprani, anno 1905; c) Va' preghiera, coro di voci bianche, an. 1907; d) O dolce nome, per tenore, a r. d. p. an. 1903; e) Quanto è soave al core, per tenore a r. d. p. 1901; f) Monstra te esse Matrem, per tenore a r. d. p. (parole di Achille Anelli), an. 1907; g) E tu m'ami, o Madre, per tenore; h) Salve Regina, Madre d'Amore, per tenore e coro, r. d. p. an. 1867; i) Ave, Maria, scorta sicura, per tenore, r. d. p., an. 1903; j) Consolatrice degli afflitti cor, per tenore, an. 1892; l) Vergine Santa, per basso e coro, an. 1887; m) Su lodate, per due tenori (o soprani) e coro, an. 1890; n) Ave Maria, quattro strofe per tenore, con r. d. p. (stampata), an. 1902; o) La preghiera del navigante, per tenore con r. d. p. (parole di Giuseppe Pifferi), an. 1907; p) A Maria Ausiliatrice: O bella Regina, per tenore, e basso, an. 1897; q) Quanto sei bella (Stella del mar) per due voci e coro (stampata); r) Lodate Maria, pieno a tre voci, an. 1896; s) Sai che voglio io?, per tenore e r. d. p. an. 1900; t) Volgi, deh! volgi, (alla Vergine del buon Consiglio) per tenore e r. d. p. anno 1901; u) Desolata! (alla Vergine addolorata), per tenore, an. 1899; v) Stabat Mater, a tre voci (strofe), an. 1907; w) Dopo il pianto dell'esilio, aria per tenore, an. 1906; y) Dormi fanciullo (canto della mamma) per soprano, an. 1907; z) Deh! fa che in ciel Regina, due canti per soprano e coro, anno 1906.

37. Litanie, a tre voci: pastorali, n. 6; di passione, n. 2; comuni, n. 31; Kyrie per le litanie comuni, n. 12; di passione, n. 1; le tre ultime, n. 3; miserere, n. 1. (Haec ex Analectis August., Vol. V, pagina 69-71, ibidem a me edita).

Fulgentius a S. Rita, vide: Giordani.

de Furcio B. Angelus, Aprutinus, an. 1246 ex patre Adalipto et matre Albitia ortus, eique nomen Angeli impositum ferunt, quia [pag. 89] illum pii parentes, cum diu prole caruissent, S. Michaelis Arcangeli patrocinio impetrarunt. Postquam adolescentiam in viam mandatorum Dei constanter traduxisset, duodeviginti annos natus, in Eremitano Histonii coenobio habitum sumpsit. Philosophicis studiis in Italia imbutus, a B. Clemente Auxinano Lutetiam Parisiorum deinde missus fuit, ubi praeceptorem nactus est eximium eiusdem Ordinis doctorem Aegidium Romanum, quo magistro in sacra theologia mirum fecit profectum. In Italiam reversus, ab eodem B. Clemente in maioris S. P. Augustini Neapolis coenobio studiorum moderator constituitur, quod munus cum magno alumnorum in doctrina atque pietate profectu semper, quoad vixit, studiose exercuit. Tot vero inter egregias dotes, ea B. Angelus excelluit humilitate, ut binos episcopatus, Acernensem scilicet et Melphiensem, ultro sibi oblatos constantissime recusavit. Tandem meritis cumulatus, ac etiam multis miraculis clarus, octogenario maior die 6 febr. 1372 Neapoli ad coelestem patriam migravit, ibique sepultus et arca marmorea conditus. Sed eius exuviae an. 1808, die 13 augusti, pio Furcensium studio, in patria translatae fuerunt, eiusque cultum ab immemorabili tempore eidem Beato praestito Leo XIII confirmavit. B. Angelus autem ms. reliquit:

1. Commentaria super Matthaei Evangelium. Insuper.

2. Volumen eius sermonum asservabatur in nostra Bibl. Bononiensi.

Gabriel a S. Fulgentio, Neapolitanus unus fuit ex praecipuis suae aetatis concionatoribus. Praelo tradidit:

1. Sermoni panegirici in lode di più Santi. Venezia, 1742.

2. Orazione in lode dell'Immacolata Concezione. Extat nella Raccolta di Panegirici Sacri de' PP. Agostiniani scalzi. Decade 7a. Venezia, 1754, in principio.

3. Orazioni postume, n. 5, quae extant in eadem Raccolta, Decade 3a., p. 1.

Gabriel a S. Maria, vide: Bartoli Fr. Gabriel.

Gagliardi Fr. Carolus, qui dum esset Regens Neapoli, scripsit: Theses Theologicas, quas fr. Prosper Xuereb Melitensis Erem. Aug. Neapoli apud S. P. Aug. Collegium sustinuit publice Neapoli, 1767.

Gagliardi de Rota Fr. Antonius, Mediolanerisis, S. Theol. Mag. coenobii D. Marci alumnus, post egregie navatam philosophicis, theologicisque studiis operam, cathedram ascendere iussus, easdem disciplinas sui Ordinis tyronibus ad plures annos non sine ipsorum emolumento tradidit, subindeque Magisterii lauream assequutus est. A docendi munere ad regiminis onus subeundum eligentium calculo adlectus, quae pietatem, quaeve oeconomiam tangunt, sedulo curavit. Augustinensi igitur S. Marci asceterio, anno 1661 ad biennium successive praefuit, deinde an. seq. 1666 Insubricae provinciae, et omnibus his quam peregregie se gessit. Hinc omnibus acceptissimus, praecipue tamen sapientissimis Reipublicae Venetae Patribus, quorum decreto (Gagliardo ipso agente) Palatiaghi coenobium in eorum dominio, ac Bergomensi tractu situm, perpetuo regimini Augustiniensium D. Marci commendatum fuit. [pag. 90] Bibliothecam interim dicti coenobii Mediolanensis (cuius Antonio demandata fuerat custodia) pluribus voluminibus auxit. Caeterum quidquid illi supererat temporis vel a regendi cura, vel a piis exercitationibus, totum lectioni aut scriptioni impendebat: unde plura cum latina tum vernacula lingua elucubravit. Obiit vir doctus ac pius circa initium anni 1688, aetatis suae 57. Ita fere iisdem verbis Philippus Argelati, qui in sua Bibl. Mediolanensium, Script. haec recenset nostri Gagliardi opera impressa:

1. Sagra Zona di Maria Santissima di Consolazione, in cui sono ristretti tutti i beni spirituali.

2. Il vero amico sino alla morte, da cui al vero amico infermo si porgono aiuti salutari per il buon viaggio all'altra vita.

3. La vera scuola per gli agonizzanti aperta ad ognuno che deve morire, nella quale per mezzo di alcuni discorsi s'insegna il modo di passare con facilità all'eterna felicità.

4. Conserve spirituali per gl'impensati bisogni dei dicitori evangelici, e sono vari sermoni per il Carnevale, Domeniche, Venerdì e Sabati della Quaresima.

5. Il pittore di se stesso, ed è il Cristiano che dagli originali di alcune delle sublimi azioni di Cristo ricava in quindici lezioni le copie per adornare se stesso.

6. Il divoto di ogni dì, cioè divozioni per ogni giorno.

7. Vergine nel cuore ferita, cioè sette pii discorsi sopra li sette più penosi dolori provati da Maria.

8. La santa anatomia che consiste in cinque pie lezioni, ed alcune divozioni sopra la cinque membra del Redentore da crudi ferri aperte.

9. La Susanna divotamente considerata, ossiano ragionamenti spirituali sopra la storia della casta Susanna.

10. La celeste Pandora, ed è Maria sempre Vergine, cui fanno a gara di arricchire le persone divine, e fanno altresì a gara di onorare le persone umane.

11. La verità mascherata, e senza la maschera, curioso e fruttuoso trattenimento per chi brama lettura di sollievo e di profitto.

12. Uomo di Dio.

13. Li sette pianeti nel cielo di Maria.

14. Le sette meraviglie del cielo, e sono le sette festività di Mania.

15. Le nove gemme di Ezechiele, e sono le nove virtù precedenti al suo santissimo parto.

16. L'ombra di Cristo, ossia, discorso in lode della B. Christina Visconti. Milano, 1677, qui reperitur in Bibl. Ambrosiana Mediolani.

Gagliola Fr. Prosper, cuius extat: Tractatus primus de Trinitatis mysterio et secundus de Incarnatione Verbi. In quibus Dogmaticis disputationibus Adversus Aeterna Impiaque Haereticorum Dogmata Perbelle Vindicantur. Indigitaturque Virumque (sic) Mysterium ex Exercitatione Studiorum in Aula Episcopali Syracusarum. Sub Auguspiciis D.ni De Requisens Ep.i anno 1675. Ex moderatione studioque S. T. M. Patris Prosperi Gagliola Augustinensis meque Dia.no Iosepho Nucifero eius professore. Cod. 28 chart. saec. XVII, Bibl. Universitatis Catanensis.

Galassi Fr. Vincentius Franciscus, Recinetensis, S. Theol. Mag. an. 1642 ortus, anno 1679 erat Pisis Studiorum Regens et die 30 dec. 1709 pie obiit. Reliquit: Sonetto dialogico allusivo al nome ed allo stemma [pag. 91] della Sig.a Sperandia Cima, nel Giardino dei fiori poetici. 1706, p. 19.

Galeano Fr. Aegidius, Savonensis, floruit saec. XVIII, atque extitit perspicuus verbi Dei praeco, cuius mss. de rebus praedicabilibus relicta fuerut apud Rev. P. Augustinum M. Bianco et ipsum Augustinianum eius alumnum. (Cfr. Verzellino, Memorie di Savona, 1891, Vol. II, p. 108).

Galeotti Fr. Perottus e Monte-grani Firmanae Diocesis. Vecchietti in sua Bibliotheca Picena, Vol. IV, p. 256 hunc existimat ex Ordine Eremitano S. Augustini fuisse nec non S. Theologiae Magistrum et in Universitate Maceratensi Professorem. Ego a nostrorum nemine vidi illum nominatum; ad quidquid de eo sit in lucem dedit: Corona, e Canzone di M. Perotto Galeotti, fatto nella solenne e Pontificale intrata dell'Illustriss. e Reverendiss. Cardinale Sforza, Legato dello stato Ecclesiastico in Macerata. A Fermo, appresso Giovanni Giubar, 1580, in 4°.

de Gallarato Fr. Archangelus, vixit saeculo XVI, et ob praestans ingenium dicendique gratiam inter primos sui temporis concionatores habitus est. In comitiis Casalensibus Insubricae Congregationis, cuius alumnus erat, Vicarius Generalis electus evasit. Ex eius operibus asservabantur mss. Mediolani in Bibliotheca Conventus S. Mariae Incoronatae:

2. Quadragesimale lingua latina exaratum.

Galli Fr. Nicolaus Iulianus, vulgariter dictus de Anghiari, sed verius de Castro Ritaldorum, fuit in S. Theol. Magister, alumnus Provinciae Spoletanae, cui praefuit anno 1667, cuiusque extitit Definitor in cap. gen. an. 1673; fuit etiam Prior conventus Anconitani et an. 1693 conventus S. Augustini Perusiae. Extitit insuper confessarius monialium monasterii S. Ritae de Cassia, atque notare fas est quod in Actis capitulorum gen. et a nonnullis scriptoribus dicatur de familia Giuliani. Edidit: Sacra historia dalla penitente religiosa B. Rita da Cascia monaca dell'Ordine di S. Agostino, raccolta e adornata di orazione, distici, epigrammi, etc. necnon: Testamento da farsi dalle sacre Verginelle e da tutti i devoti e devote di Gesù Cristo. Arezzo, per Lorenzo Loreti, 1791, in 8°. (Cfr. Ossinger, p. 487).

Gallimberti Fr. Ioan. Baptista, Mediolanensis. Insubricae nostrae Congregationis, spectabilis alumnus, vir non infimae doctrinae et erudutionis, nec non integritate morum conspicuus, ut eum vocat Philippus Argelati, Bibl. Script. Mediolanen., T. I, Parte II, fuit prius apud suam Congregationem magister novitiorum, et postea prior in coenobio Mediolanensi S. Mariae Coronatae. Hanc mortalem vitam finivit an. 1728. Opera ab eo scripta et relicta sunt:

1. Memoriale confessariorum, et pro concionibus examinandis. Ms. olim asservatum in Bibl. S. Mariae Coronatae.

2. Gemmea fragmenta, scilicet utriusque testamenti pretiosissima et fulgentissima verba, nec non SS. Patrum aliorumque auctorum veluti sidera selectissima dicta, et monita ad concionandum utilia, collecta per fratrem Ioan. Baptista Gallimbertum, ad commodiorem usum Religiosorum [pag. 92] S. Mariae incoronatae, Vol. II, praelo parata an. 1683. Ibidem ms.

3. Collectio factorum, atque dictorum memorabilium ex scriptoribus profanis collectorum, ordine alphabetico digesta, et lingua italica conscripta: ms. in fol. adhuc tamen imperfectum.

4. Catalogo dei Religiosi vestiti in S. Maria incoronata dall'anno 1687 all'an. 1699, ms. in fol. Haec omnia se vidisse testatus est praefatus Argelati.

Gallinoni Fr. Theophilus, a Trevilio ac ideo etiam Lombardus vocatus, primam aspexit lucem an. 1512. Falso ab Ossinger, p. 381 a Vairano dictus, illum confundens cum Fr. Theophilo de Variano. Gallinonius alumnus extitit Congr. Lombardiae, atque doctrina et eloquentia pollens. Trigesimum annum agens, anno videlicet 1543, ut refert Ioan. Barros, T. IV Decadum Lusitaniae, coram Pontifice sermonem habuit pro gratiarum actione urbis Diensis in Regno Cambaiae in Oriente a Lusitanis acquisitae. An. 1550 erat Genuae Prior ad S. Augustinum atque tertius Definitor, an. 1562 Prior Cucae (vulgo Cucca), et an. 1569, uti refert Arisius in Cremona Litt. (Parmae, 1702), T: II, p. 319, cum in Cremonensi cathedrale sermones quadragesimales haberet, tantus fuit illius eloquentiae ardor, ut unica tantum vice ad sublevandos mendicos et miserrimos aegrotantes, ex auditorio suo ad veram pietatem commoto, aureos bis mille receperit. Ac de causa cum illamet die, alii quindecim mille Coronatorum nummi argentei, Theophilo suadente per Episcopum ac urbis gubernatorem collectis civium eleemosynis fuissent, initium habuit domus hospitalis sub titulo S. Alexii, additis postea aliis proventibus, aliisve redditibus, primum, post maius Cremonense Xenodochium, inter pias aedes locum occupat, tercentum et ultra utriusque sexus infirmis et pauperibus quotidie alimenta et opes ferendo. Quod item acciderat Bononiae dum in insigni S. Petroni ecclesia, an. 1563 concionaretur. Nam etiam inibi eam habuit vim Dei verbum a Theophilo ministratum, ut, teste Carolo Sigonio, libr. V de Episcopis Bononiensibus, p. 235, tantum pro pauribus eleemosynarum collegerit, quantum pro illius hospitali S. Gregorii extra portam S. Vitalis aedificando sufficeret. Mediolani insuper, Bergomi, Lucae, Mantuae atque Casale prioratum illorum conventuum obtinuit; suae Congregationis et Visitatoris et Vic. Generalis ab an. 1569 muneribus functus fuit. Plenus meritis in Casaliensi conventu vitae cursum implevit anno 1575. Eius effigies in aedibus praedicti Xenodochii S. Alexii Cremonae effulget. Scripsit:

1. Commenta super libros praedicabilium et praedicamentorum, quae iuxta Ossinger asservantur Romae in Bibl. Angelica.

2. Sermones super Evangelia totius Quadragesimae. Inc.: "Cum fides Catholica".

3. Sermones super Evangelia a prima Dominica Adventus usque ad Epiphaniam. Inc.: "Erant filii Israel in deserto".

Gallucci Fr. Fulgentius de Monte Georgio, Picenus, an. 1604 erat Firmi studiorum Regens, ac deinde lauream magistralem adeptus, evasit Marchiae Anconitanae Provincialis an. 1613, et Prior S. Augustini de Urbe ab an. 1616 usque ad 1620, quo in comitiis generalibus, ibidem habitis die 6 iunii, universo Ordini unanimi Patrum concessione praefectus fuit. [pag. 93] Eodem tempore Angelicae Bibliothecae praefecturam dimisit, quam primus omnium consensu an. 1614 obtinuerat. Dicitur ab Elssio contemporaneo "vir humanissimus, doctissimus, Ordinis zelator egregius, et concionator celebris, qui disciplinae monasticae restituendae animum serio applicuit". An. 1623 die 8 martii a Gregorio XV electus fuit Sacrarii Apostolici Praefectus, et die 10 maii eiusdem anni episcopali Tagastensis Ecclesiae infula insignitus, retinens interea praefati Pontifìcis iussu Generalatus officium, magna enim pollebat agendi dexteritate. Ab Urbano VIII die 12 martii 1624 Bovianensis Ecclesiae (in Aprutio) mitram accepit. Itaque Generalatui et Sacrarii Apostolici praefecturae renuntians in suam dioecesim se contulit, ubi forma gregis factus, potens opere et sermone per octo fere annos plura successoribus suis providi pastoris exempla exhibuit. Patriam, suosque consanguineos invisendi amore captus, Montem Georgium rediit, ibique post paucos menses, die scilicet 9 novembris 1632 sexagenario maior ex ac vita migravit, illi nostro coenobio reliquens cum aliis bonis suam quoque bibliothecam, praeclaris mss. refertam, quae a suo nomine fuit nuncupata, quaeque tempore gallicae adnexionis espoliata et in Galliam axportata fuit. Ita ferme Lanteri, Eremi Sacrae August., Part. I, p. 43. Eius opera sunt:

1. Breve Discorso delle grandezze et eccellenze della S. Casa di Loreto del R. P. Reg. Fr. Fulgenzo Gallucci. Accademico Disuguale detto l'imperfetto, mandato in luce ad istanza del Sig. Leonardo Zanobi di Recanati. In Recanati, 1608, appresso Ant. Braida, in 4a.

2. Fr. Aegidii Columnae Romani... in tertium librum Sententiarum eruditissima Commentaria cum Quaestionibus, quae postquam trecentis circiter annis in insignibus Bibliothecis Vaticana et Angelica Romae ac Carbonaria Neapoli manuscripta delituere, tandem studio, labore atque industria Rev.mi P. Fulgentii Galluccij Georginatis, Doctoris Theologi, eiusdem Ord. Eremitarum S. Augustini Prioris Generalis, Apostolici Sacrarii Praefecti, Episcopi Tagastensis, e tenebris eruta, nunc primum typis deprompta fuere. Gemino cum elenco etc. Accesserunt quoq. Resolutiones in fronte cuiuslibet Articuli, Annotationes marginales, Scolia, Citationes Doctorum, et quod praecipuum est Supplementum totius Operis, quod Desiderabatur a Distinctione 12 usque ad 40 ex variis eiusdem Authoris editis libris excerptum etc. Romae, ex typ. Alex. Zannetti, 1623, in fol., pp. 644, a p. 1 ad p. 469, col. Ia, opus Aegidii continetur, reliquis opus Fulgentii Gallucci. Praeficitur dedica Card. Ludovico Ludovici.

3. Eiusdem Fr. Fulgentii Galluccii Res in Ordine gestae, in tribus voluminibus Dd. 62 et seqq. in fol. in Archivio Ordinis asservatae.

4. Constitutiones sinodales ecclesia bovianensis editae ab admodum Ill.ri ac R.mo D. D. Episcopo Fulgentio Galluccio, Ord. Erem. S. Augustini, ex Generali in diocesana sinodo anni 1629, in civitate Boiani celebrata. Asservantur Romae in bibl. Angelica, cod. 331 (C. 7. 33.) inter ff. 35-106.

Galmozzi Fr. Alojsius, floruit saec. XIX ineunte atque edidit: Orazione in onore di Maria Vergine Regina del popolo, recitata dopo il corso dei Sabati Quadragesimali nella chiesa cattedrale di Piacenza. Piacenza, tip. Orcesi, 1801.

Gambasiensis Fr. Franciscus. S. T. M., in Registris saepe et valde commendatos, fuit an. 1516 Generalis Aegidii Viterbiensis scriba; Vice procurator Generalis Ordinis an. 1538; Vicarius Generalis Florentiae anno 1545 et Provincialis Pisarum an. 1548. Ab an. 1530 ad an. 1537 fuit etiam Vic. Generalis in provincia Lombardiae, atque eius extant nonnulla scripta inter quae una Epistola d. 18 oct. 1532 edita a Maiocchi-Casacca in eorum opere cui tit.: Codex Diplom. Ord. E. S. Augustini Papiae, saepe cit.. Vol. III. p. 181.

Gandolfo Fr. Dominicus Antouius, Ligur de Vintimilio, alumnus Congr. Genuensis, S. Theol. Magister, ex honestis parentibus Io. Baptista et Maria Pelina Olignani Genuensi, die 27 novembris an. 1653 ortus et in regenerationis fonte Antonius Franciscus vocatus, Ordini Eremitano 15 an. agens suum dedit nomen. Vintimilii, Genuae, Viterbii ac Romae, ubi renuntiatus fuit Lector, sua perfecit studiorum curricula. Plures Italiae urbes in promulgatione Evangelii illustravit, praefuitque patrio coenobio et bibliothecae Aprosianae, quam selectis voluminibus ditavit, nec non coenobio Genuensi et suae Congregationi. Vir fuit, ait Ossinger, p. 383, omnibus artibus liberalibus instructus, et in sacris litteris peritissimus, qui apud omnes propter acre, et profundum ingenium, atque eruditionem historicam summo loco est habitus. Inter praecipuos Italiae Academicos ob doctrinae amplitudinem, atque nominis celebritatem adnumeratus fuit: nimirum inter Arcades et Infecundos Romae, Physiocriticos Senarum, atque Apatistas Florentiae. Decessit anno 1707. Multa scripsit tam latine quam italice, ex quibus praecipua sunt sequentia:

1. Il beneficato benificante ombreggiato nella Città di Ventimiglia remunerato ne' suoi benefizi fatti all'anime del Purgatorio. Discorso, Genova, Franchelli, 1679, in 12°.

2. Fiori poetici dell'eremo Agostiniano, Genova, Franchelli, 1682, in 12°.

3. Dispaccio Istorico, curioso ed erudito, raccolto da varie lettere e manoscritti del Padre Mondovi, per Giov. Antonio Veglia, 1695, in 4°, pp. 152. Continet hic fasciculus Epistolas 24, alterumque se daturum spondet editor Philibertus Hyacintus Gandolfi, si quidem hunc placuisse intellexisset.

4. Purpurae Augustinianae, seu clara et distincta Augustinianorum Cardinalium notitia, italice: Additione al dispaccio Istorico curioso, et erudito del Gandolfi: Le Porpore Agostiniane. Genova, 1696, in 4°.

5. Vita del Ven. Giovanni de Castro scritta dal M. R. P. Antonio del Castillo hispanice sub hoc tit.: La vita del Venerables y muy religioso P. Don Fray Guan de Castro, quam ipse italice reddit, sed edere non valuit, quamvis, ut typis ederetur, approbata fuisset a revisoribus Ordinis Mag. Aloysio Ferrari Priore Mediolani et Mag. Antonio Gagliardi Mediolanensi. (Cfr. Ordinis Regesta, Dd. 115, p. 51). Utraque ms. asservabatur in Biblioth. Aprosiana.

6. Lettera ad Ant. Magliabecchi, cui alia inseritur ad Henricum Noris, et extat inter epistolas CII Venetorum ad eumdem Magliabechium, Tom. I, p. 206.

7. Epitalamio sulle felici nozze celebrate fra gl'illustrissimi signori Antonio Grimaldi e Girolama Spinola, figliuola degl'Ill.mi Governatori di detta Città Girolamo Spinola e Tomassina Fiesca. In Genova, 1697 per Giob. Franchelli, in 4°. [pag. 95]

8. Duae eius Epistolae missae ad Ioannem Andream Barotti et Mantuae datae die 3 augusti 1758 (?) circa catalogum numismatum confectum a Ioan. Maria Mazzucchelli sunt in cod. Vat. Lat. 10014, saec. XVIII.

9. Dissertatio Historica de ducentis celeberrimis Augustinianis Scriptoribus ex illis, qui obierunt post magnam unionem Ordinis Eremitici usque ad finem Tridentini Concilii, amplioris Bibliothecae Augustinensis edendae praevia... Addita sunt aliqua ad D. Nicolaum Tolentinatem, Beatos quosdam et Venerabiles eiusdem Ordinis spectantia... Romae, Typis Ioan. Franc. Buagni, 1704, in 4°. Edere quoque exoptabat alia opera ab ipso confecta, nempe: a) Frutti dell'Eloquenza Agostiniana, ovvero Panegirici, discorsi e orazioni d'alcuni cospicui Soggetti nella Religione Agostiniana con 4 lettere del P... b) Bibliothecam Augustinianam in qua plus quam sexcentum scriptores continebantur et inter hos plurimos insignes nostris historicis incognitos; c) Li splendori liguri svelati dalla penna del P. Fr. Domenico Antonio Gandolfo etc. principalmente ne' detti e fatti eroici; e gloriosi del Senato, Genovesi Patritii e Soggetti qualificati della Liguria, et alcuni anche della Corsica, con una descrizione delle suddette due regioni, e delle cose notabili delle medesime. Opus sane curiosum atque eruditum, 12 capitibus distinctum, in quibus tum geographice, tum historice, cum ethimologice Genuensis Respublica describebatur; sed mansit ms. et imperfectum in praedicta Bibl. Aprosiana, sicut et alia multa.

Gandolfi Fr. Ioseph Antonius, a S. Agata, S. Theol. Mag., qui an. 1699, die 24 sept. declaratus fuit Regens Pulcini, die 16 dec. 1733, ut ex Generalium Regestis habetur, facultatem obtinuit edendi: Compendiose istruzioni dirette a' novizi e professi Agostiniani.

Garassi Fr. Cajetanus ex honestis parentibus ortum habuit Catanae in Sicilia die 10 novembris 1727. Ab adolescentia Ordinem Eremitanum amplexatus, apud eumdem per consuetos gradus evasit S. Theologiae Magister, iuris etiam canonici scitissimus. Pluries fuit Catanae Prior, Siciliae Provincialis, nec non Ordinis generalis Assistens. Catanae cum degeret rector fuit nobilissimi Collegii Cutelli, professor Theologiae Dogmaticae, et juris canonici in Universitate Catanensi, nec non Theologiae professor in Seminario, et Cleri examinator. Eximii oratoris laude cum floreret, in praecipuis Italiae urbibus, ac praesertim ad aulam Ferdinandi I conciones habuit. An. 1792, die 18 iunii, aetatis suae 65 eligitur Archiepiscopus Messanae in Sicilia et eodem anno die 24 eiusdem mensis Romae in templo S. Augustini consecrationem accepit. Magno cum zelo et diligentia concreditam sibi Ecclesiam gubernavit, ac prae caeteris eius egregiis virtutibus illius celebratur insignis misericordia in pauperes, quos etiam praeter quotidianas elargitiones ad spiritualia exercitia saepe colligebat, illos interea suis sumptibus sustentam, uno eodemque tempore providum eos de spirituali et corporali alimonia. [pag. 96] Cum duo insignia monasteria, unum nempe sub titulo de Spiritu Sancto, et alterum de Conceptione ob adversas vicissitudines eo devenissent, ut prae inopia claudi oporteret, munificentissimus Archiepiscopus illa ne perirent suo aere sustinuit, atque praeterea ecclesiae cathedralis prae vetustate collabentibus tectis resarciendis septem scutorum millia impendit. Sua doctrina, sanctimonia, atque rerum agendarum dexteritate benevolentiam, atque existimationem sibi conciliavit Magni Melitentium Equitum Magistri, qui illum perinsignis sui equestris Ordinis Cruce decoravit. Transivit ad recipiendam a Domino mercedem virtutum suarum die 16 februari an. 1817 aetatis suae 89, et episcopalis regiminis 25. Ita Lanteri in Erem. Sacr., VoI. I, p. 112. Reliquit varias doctas atque elegantes orationes funebres et panegyricas tipis editas, inter quas:

1. Premure di Sant'Agata Verg. e Martire Catanese a favore della patria. Catania, 1760, in 4°.

2. Orazione estemporanea nella morte del Rev.do P. D. Vito M. Amico Statella Abbate Cassinese, Catania, 1762, in 4°.

3. Per la morte del P. Maestro Girolamo Gemellari Ord. Praed. Orazione estemporanea, Catania, 1762, in 4°.

4. Theses Theol. de creatione Mundi et hominis et de Paradiso. Cataniae, 1760, in 8°.

Garzini Fr. Prosper, floruit saec. XIX ineunte, ex gallica in linguam Italicam vertit opus cui tit: Istruzione Pastorale di Mons. Antonio di Malvin di Montazet Arcivescovo di Lione sopra le sorgenti dell'incredulità e i fondamenti della religione. Traduzione dal francese. Vercelli, primo an. 1779; Seconda edizione, in Roma, Tip. Mordacchini, 1822.

Garzotti Fr. Nicolaus, Vercellensis, Eremit. S. Augustini Congregationis Lombardiae theologus et concionator, floruit saeculo XVI atque lingua italica edidit: Sermoni.

Gato Fr. Oliverius, an. 1614 delineavit et typis impressit, ac aeneis tabulis insculpsit Arborem Augustinianam, in qua Sancti, Beati ac Venerabiles, aliique quamplurimi virtute insignes utriusque sexus Augustiniani Sodales exprimuntur, et eorum notitia breviter lingua italica refertur, utinam severiori crisi ac pulcriori coelatura usus fuisset.

Gattani Fr. Iosoph, floruit saec. XVIII labente, et scripsit: Preces in expositione sanguinis S. Nicolai una cum eius epistola d. "Macerata 7 Agost. 1795" quae asservantur mss. in cod. 301 Bibl. Angelicae, f. 41-43.

Gatti Fr. Iac. Philippus, Genuensis, S. Theol. Mag. dicitur a nostrate eruditissimo Berti "artis rhetoricae et poeticae peritus quantum opera, eius testantur". An. 1713 erat Mediolani studens, et an. 1718 Genuae Lector. Evasit percelebris concionator. Summis laudibus, tam versibus quam soluta oratione, adhuc vivens, fuit condecoratus. Testimonia tantum hic referre iuvat unius Silveri Iosephi Cestari, qui de illo in praefatione libri cui tit.: Veraci onori di alquanti letterati etc. in lode del M. R. P. Maestro Fr. Giacomo Filippo Gatti dell' inclito ordine Agostiniano, haec habet: "E sul bel principio ti porrò innanzi agli occhi l'improvviso ragionamento fatto nell'anno 1726... nel magnifico antico tempio di S. Lorenzo, per esser mancato per un repentino accidente [pag. 97] il destinato in pria oratore; il quale sebbene da lui nel brevissimo spazio di una scarsa mezz'ora alla rinfusa meditato, pur fu pieno e adorno di riposta dottrina, e dei bei lumi, e rare figure della più culta sacra eloquenza, che a dir vero non solamente rimase ammirata la volgar gente, ma sorpresi da estasi di meraviglia i più dotti e scienziati uditori che lo sentirono, tal che in premio n'ebbe l'esser egli per comun voto fatto cittadino Napolitano; e la stessa eccellentissima città indi a non guari tempo presentò supplica al suo Sovrano perchè mai sempre tenuto lo avesse presente nelle promozioni di regj Vescovadi, dichiarandolo inoltre con tanto particolar genio e letizia suo theologo. Nell'anno 1728 predicò nell' inclita e trionfante Roma... con non mai udito grido, ed ampio concorso.... e giunto si nobil suono alle orecchie del Sommo Pontefice Benedetto XIII, volle ancor esso dopo la Pasqua udirne nella sua domestica Cappella una predica, e compiacendosi benigniamente della sua riposta dottrina, vivo zelo, e meravigliosa grazia, lo contraddistinse onorandolo con eletti e preziosi doni di bellissime medaglie d'oro unite a mille altre spirituali onoranze.... Nel 1731 predicò in Venezia", ubi, post praedicationem amplissimos honores obtinuit, eiusque elogia in unum collegit praefatus Cestari, una cum aliis permultis vere praeclaris, quae eidem nostro Iacobo, occasione quadragesimalis praedicationis habitae an. 1735 in templo S. Spiritus ab eruditis Neapolitanis certatim impertita fuerunt. Sed ipse Iacobus jam magno cum applausu quadragesimales conciones habuerat Florentiae an. 1729, Barii 1732, Genuae 1733 et Romae secundo 1734. Neapoli apud Regium gymnasium publicus theologiae professor fuit, atque socius Academiae Porticensi, nec non Arcadum Romae nomine Dareclidis. Excelluit insuper omni sacra et profana litteratura egregiisque bonitatis dotibus. Decessit Neapoli in coenobio S. P. Augustini an. 1744. Typis edidit:

1. Sacre Orazioni recitate nella Regal Chiesa di S. Lorenzo Maggiore in occasione di divota novena celebrata dalla... città di Napoli per impetrare dal Signore maschil prole agli augustissimi Regnanti. In Napoli nella Stamperia di Felice Massa, 1726, in 4°.

2. Corona poetica alla serenissima Real infante Maria Elisaebtta di Borbone. In Napoli, tip. Muzio, 1740, in 8°.

3. Orazione recitata nella Cattedral Chiesa di Aversa a dì 5 sett. 1743 nella solenne benedizione degli stendardi del nuovo Reggimento Provinciale di Terra di Lavoro. In Napoli nella stamperia di Giov. de Simone a dì 10 sett. 1743, in 4°.

Gatti Fr. Ioannes Hyacinthus S. Theol. Mag. floruit saec. XVIII, atque sui ingenii extat: Tractatus de auxiliis actualibus divinae gratiae. Desinit: "Finis coronat opus, anno Domini MDCCXXXIV in templo D. Augustini Magistro P. Joanne Hyacinto Gatti Ord. Erem. S. Augustini. Reperitur Romae in Bibl. Nation. Mss. Fondi Minori, chart. 200 + 150 saec. XVIII, cc. 41.

Gattini Fr. Benedictus Augustinus, Pratensis, S. Theol. Mag., claruit saec. XVIII, multiplici eruditione, modestia, morumque innocentia. Praeceptor fuit Io. Laurentii Berti, a quo in fine Breviarii historici nuncupatur sapientissimus. In coenobio Pisarum, atque in Volaterrarum seminario professorem egit. Etruriae provinciae praefuit, et an. 1733, in Ordinis Procuratorem Gen. fuit renuntiatus. Ex eo habentur quaedam Epistolae, quae asservantur ms. Romae in Bibl. Angelica in cod. 439 (D. 5. 8), et Acta sui officii.

Gavardi Fr. Ferdinandus, Mediolanensis, S. Theol. Mag. per octo annos et amplius, ab anno scilicet 1715 ad an. 1721, Academiae Pisanae operam tribuit, tum logicam cum philosophiam docens, de hiis materiebus per doctas lectiones mss. relinquens.

Gavardi Fr. Fridericus Nic., Mediolanensis, S. Theol. Doctor, atque nostratis Henrici Noris praeceptor, inter philosophos atque theologos, qui nostrum fundatissimum Doctorem Aegidium Columnam explanarunt, facile princeps, die 15 febr. 1640 ortum habuit. Die 4 martii 1659 ordini Augustiniano suum dedit nomem, et an. 1661, iam theologiae studens, erat Papiae pro studentium magister. Inde an. 1662 remissus fuit Mediolanum ubi per tres annos in conventu S. Marci commoratus est; postea Bononiam missus fuit renuntiatus Lector. An. 1667 fit Caesenae Regens, et an. 1674, die 31 maii, S. Theol. Mag. in coenobio Perusino. In Capitulo gen. an. 1673, quo, Prior Generalis electus fuit P. M. Nicolaus Oliva, pro defunctis Ordinis orationem habuit; in Capitulo etiam gen. an. 1679, die 28 maii, theses theol. pro Collegio Perusino E.mo Card.li Columnae nuncupatas propugnavit P. Lector Clemens Avvolta, Cornetanus, sub assistentia R. P. M. Fr. Friderici Nic. Gavardi praefati Collegii Regentis: uterque autem optime se gessit, et P. Regens nedum in theologia scholastica, verum etiam in sacris Conciliis plurimum se versatum ostendit. (Analecta Aug., Vol. XI, p. 373). Item accidit in comitiis gen. an. 1685, quibus Fr. Bacc. Bernardinus Dom. Grugnetti de Gravellona in Collegio Neap. Lect. Logicae, theologicas theses defendit sub praesidio eiusdem Gavardi, praefati Collegii moderatoris, qui in tuendo potissime contra recentiores exantiquatam D. Protoparenti doctrinam tanti Patris verum se praebuit non minus filium quam imitatorem, omniumque ora in sui laudem convertit. (Idem, Vol. XII, p. 10). Iamdudum Neapolim incoluerat, et capitulo gen. Romano an. 1693 Terrae Laboris Provinciam ut discretus repraesentaverat. Inde vero Romam accersitus, non tantum Cardinalis Mariscotti theologus extitit, verum etiam a Summo Pontifice designatus fuit ut sacram Scripturam publice interpretaretur, quam cathedram ad 25 annos moderatus fuit. Laudatur a Philippo Argelati in biblioth. Script. Mediolanensium, a nostratibus Ossinger, p, 387 et Antonio Dom. Gandolfo, in suis Fiori Poetici, p. 111 propter Poesis peritiam et insignis oratoris nomen. Conciones habuit Veronae, Utini, Florentiae, Senis, Anconae, Neapoli, Viterbii et alibi. Acceptissimus fuit Cardinalibus Io. Nicolao Conti et praefato Henrico Noris, nec non eruditissimo Antonio Magliabechio, quamplurimisque sui aevi doctissimis viris. Tandem eximius vir, atque in omni fere scientiarum genere versatus, decubuit Romae, labore magis, quam aegritudine consumptus an. 1715, die 12 iunii, aetatis suae 76. Opera eius sunt:

1. Theologia exantiquata iuxta orthodoxam B. Ecclesiae Magistri Augustini doctrinam a Doctore fundatiss. B. Aegidio Columna Ord. Erem. S. Aug. expositam. [pag. 99] Neapoli, Typ. Ant. Gramignani et Cam. Cavalli et Romae, ann. 1683-1696, Vol. 6 in fol., quae in XX tractatus compendiata a P. M. Benigno Sichrowsky eiusdem nostri Ord. Bohemiae Provinciali, edita fuit, Norimbergae 1720, Tomis 3 in 4°.

2. Quaestio IV de Hierarchia Ecclesiae militantis excerpta ex T. II, libri II Sententiarum Theologiae exantiquatae. Neapoli, 1690, in 4°. Typis Camilli Cavalli.

3. Philosophia vindicata ab erroribus philosophorum iuxta doctrinam B. P. Augustini Eccl. Doct. et B. Aegidii Columnae eiusd. Ordinis. Romae, ex typ. Buagni, 1701, in fol.

4. Index controversiarum B. Aegidii Columnae... super primum librum Sententiarum ad novam methodum reductum... ac E.mo et R.mo Principi D. Palutio de Alteriis... Disputabuntur publice in D. Augustini de Urbe... an. 1679, mense maii... Romae, typis Varesii impressum, ff. 23-34. Est in cod. 897 (R. 3, 8) Bibl. Angelicae de Urbe.

5. Carmina quaedam edita e nostrate Gandolfo in Fiori Poetici, pp. 112-117.

6. Votum insigne adversus opus Petri de Marca de Concordia Sacerdotii et Imperii. Ms. et alia.

Gavardi Fr. Hieronymus de Asula, floruit saec. XVI ineunte, atque ab eius studio extat: Oratio in laudem Rev.mi Domini Ascanii Sfortiae, et nonnulla Epigrammata per fratrem Hieronymum Gavardum de Asula, Ordinis Eremitarum D. Augustini condita, in 4°. In fine legitur: "Hoc opusculum impressum fuit Bononiae apud Io. Antonium Platonicum de Benedictis civem Bononiensem, Anno Domini 1508, nonis Aprilis, Imperante Divo Iulio SS. Pont. Max. ac feliciter Felsineas habenas moderante".

Gavotti Fr. Stephanus, Savonensis, dicitur ab Oldoino, Athen. Ligust., p. 505, "theologica doctrina clarus, mira eruditione morumque integritate illustris". Haec de illo leguntur in Registris Generalium: "anno 1472, 16 iulii. Fecimus bacalarium fratrem Stephanum Gavotum savonensem, locando ipsum in nostro studio et conventu papiensi, post illos bachalarios actuales qui ibidem nunc existunt et dedimus ei licentiam incorporandi in illa universitate ac faciendi omnes actus usque ad examen exclusive; ac commissimus magistro regenti dicti nostri studii quod una cum alio magistro deberent eum examinare et si sufficientem et idoneum ipsum invenirent ad dictum bacalariatus gradum acciperent". Die autem 5 novenibris, Bacc. nominatus, licentiam obtinuit sese incorporandi in Papiensi universitate ut inibi legeret sententias, et faceret omnes actus, quibus insignia magistralia assequeretur. Sed propter pestem Papiae tunc grassantem in aliud tempus hoc negotium distulit. Itaque Magisterium consequutus est post festum Paschatis an. 1483. An. 1494 mense iulio, electus fuit Definitor Provincialis. (Cfr. Maiocchi-Casacca, Codex cit., Vol. V, pp. 386-402). Eo ipso anno, quo declaratus fuit S. Theol. Magister, nempe 1483, Epitaphia totius Orbis Terrarum a Ioanne Marcanova collecta, correxit, auxit atque edidit, prout affirmat Io. Vincentius Verzellinus, Raphael Sopranus, atque Iöcher in Lexico Eruditorum, T. II, col. 888. [pag. 100] Noster Herrera, T. II, p. 399, illum nominat Stephanum Gravotum, atque refert carmen, quo eius sepulchrum Genuae honestatur.

Gelsomini Fr. Andreas de Cortona, vir valde doctus atque insignis verbi Dei praeco, ortum habuit an. 1579. Augustinianum Ordinem ingressus, multa dedit virtutum specimina, atque an. 1614, iam S. Theol. Bacc., erat publicus Philosophiae in Athenaeo Perusino professor. Electus provinciae Umbriae discretus, hoc eodem an. 1614 interfuit Romae capitulo generali, in quo constitutus fuit Regens studii Ariminensis. Item evenit anno 1620, quo erat Mag. Regens nostri studii Patavini, interveniendo capitulo generali Romano hoc anno celebrato uti discretus provinciae Venetiarum seu Marchiae Tarvisinae, in eoque missus fuit Mag. Reg. Neapolim. An. 1625 in cap. gen. extitit electus Ordini Proc. Generalis, sed paulo post, die scilicet 9 iunii eiusdem an. ab Urbano VIII Asculi Apuli Episcopus inauguratus fuit. Vixit in Episcopatu quatuor tantum integros annos, pieque, ut vixerat, vir longiori vita dignus, obdormivit in Domino an. 1629 aetatis suae 50 in festo Immaculatae Conceptionis Virg. Mariae. Sequentia ab eo relicta fuere:

1. Questio de divinis attributis. Per Fratrem Andream Cortonensem Augustinianum. Sacrae Theologiae lectorem, et Perusiae publicum Philosophiae interpretem enucleata. Asservatur ms, in cod. 232, ff. 1-33, in 4°. Bibl. Angelicae Urbis ex bibl. F. Io. Iac. Gigli Ord. S. Aug. Florentiae Regentis.

2. Tesoro celeste della divozione di Maria Vergine Madre di Dio. Padova, 1618, in 12° et Venezia, Tip. Guerrigli, 1625, in 4°, p. 342. In isto thesauro auctoritate atque exemplis SS. Patrum, quanta sit utilitatis, tum in vita, tum in obitu, tum etiam post obitum, devotio Sanctissimae Virgini demonstratur, nec non in quo hujusmodi devotionis Summa sit sita.

3. Origine celeste, virtù e grazie del pane benedetto di S. Nicola da Tolentino dell'Ord. di S. Agostino. Macerata, 1642. in 12°; Padova, Typ. Tozzi, 1619, in 12°; Viterbo, 1619, in 12°.

4. Vota quaedam Congregationi Indicis exhibita a Mag. Andrea de Cortona. Sunt in cod. misc. 195, inter ff. 290-321, Bibl. Angelicae.

5. Disputatio de Sanctissima Trinitate. Perusiae, ex Typogr. Augusta Perusiae, 1614, in 4°.

6. De providentia, praedestinatione et Trinitate. Perusiae, apud Marcum Nacarinum, 1614, in 4°.

7. De Veritatibus theologicis disputatio. Neapoli, apud Io. D.cum Roncaliolum, 1607, in 4°.

Geminianus a S. Mansueto, Mediolanensis, Augustinianus Discalceatus, inter celebriores Italiae concionatores iure meritoque censetur; quapropter non tantum in cathedrali Mediolanensi, sed etiam Romae, Florentiae, Neapoli suas habuit ad popolum quadragesimales conciones cum ingenti omnium plausu. Anno 1742 praeses fuit provinciae Mediolanensis. Ob suam egregiam praedicandi peritiam tantam iniit apud Clementem XIII aestimationem, ut hic illum Episcopum eligendum putaverit; at semper humilis tam magnam dignitatem modeste recusavit. [pag. 101] Obiit Mediolani mense septembri an. 1774. Typis evulgavit:

1. Dottrine ed azioni di S. Tomasso da Villanova, Milano, 1761, 1 vol. in 8°.

2. Prediche quaresimali. In Bassano,1773, in 8°.

3. Orazioni panegiriche, in Milano, 1774, per Giuseppe Marelli, in 8°. In Collectione panegyricorum selectorum Comi typis impressa, quae vol. 25 constat, nonnulli ab eodem auctore conscripti sermones, utpote magna laude digni, relati fuerunt. Haec ex Coelestino Tani, Commentaria cit., p. 97-98; Moreni, Bibliogr. Storico-Ragionata della Toscana, Vol. I, p. 418, et Lanteri, Postr. Saec. Sex R. A., T. III, p. 438.

de Genestano Fr. Hieronymus, nostratum percelebris Mariani nepos et Pauli germanus frater, fuit et ipse honestate morum ac scientia clarus. In conventu Neapolitano illum sua studia magna cum laude peregisse videtur, atque inibi Lectorem et Baccalaureum renuntiatum fuisse. Tamquam Discretus Apuleae Provinciae an. 1505 interfuit Capitulo Generali Perusiae celebrato, ac Sacrae Theologiae Doctor inde proclamatus; et an. 1508 in Neapolitano nostro Studio fit Magister Regens. Per plures annos postea illius conventus habenas tenuit, et an. 1516 mittitur Perusiam Regens. Sacram interim quadragesimam, anno scilicet 1517, Capuae praedicavit, et anno postero, cum esset suae Romanae Provinciae praefectus, adfuit Generali Capitulo, Venetiis habito. Ad erudiendam Augustinianam pubem subinde Perusiam revertitur, iterumque, anno nempe 1522, fit sua Provinciae Praeses. Artissimo necessitudinis vinculo Gabrieli Veneto Priori Generali coniunctus, ab eo suus Commissarius ac iudex in diversis fratrum causis fuit constitutus, cuiusque decreto, mense aprilis anno 1525 dato, a Civitate Anagnina debitam sibi mercedem exigere valuit, eo quia in ea grammaticae facultatem edocuerat, publico stipendio conductus. An. 1526 adhuc inter vivos agebat, atque ab eo extat: Quaestio: an detur suppositio materialis in mente, edita una cum Mag. Augustini de Montefalcone expositione super libris priorum fundamentarii doctoriis Aegidii Romani Columnae. Venetiis, mandato et expensis Luceantonii de Giunta Florentini, anno 1522, in fol.

de Genestano Fr. Marianus, S. Theol. Mag., de familia Pomicello vel Poncello ortum haubit an. 1450. Patre illius vita functo, scribit Lanteri, Erem. Sacrae August., Parte I, p. 293, Card. Reatinus annuens precibus pueri aviae, quae eiusdem Card. nutrix fuerat, Marianum alendum suscepit, atque instituendum tradidit Augustiniano, viro piissimo P. Mag. Andreae Tiburtino. Sub eo praeceptore pietatem ac litteras egregie doctus admodum iuvenis Erem. Ordinem ingressus fuit. Sexdecim annos natus ad Perusinum coenobium studiorum causa se contulit, et an. 1479, iam magisterii honorem adeptus perfectioris regularis observantiae studio ad Ilicetanam Congregationem transivit, eiusque regimen duabus vicibus, nempe an. 1484 et 1488 obtinuit. Ab Alexandro VI P. Mag. Gen. Anselmo de Montefalco ab officio se abdicanti, an. 1495 Vicarii gen. nomine suffectus fuit, et an. 1497 die 14 maii Romae in cap. gen. in accepto munere confirmatur. Variis legationibus ab eodem Pontifice cohonestatus fuit, [pag. 102] una nempe ad Urbinatem Ducem, altera ad Pisauriensem Dominum Constantium Sforza ac tertia demum ad Fridericum Neapolitanum Regem, ex qua rediens Suessae maligno morbo correptus, die 14 decembris an. 1498 occubuit. Illius corpus ibidem primo tumulatum, postea, gen. Aegidio Viterbiense curante, an. 1513 Ilicetum prope Senas, translatum fuit. Antogonista dicitur fuisse Hieronimi Savonarolae. Praecipua autem eius laus expetenda est a summa illius eloquentiae praestantia, qua sibi immortale nomen comparavit. Illius scripta, quae supersunt, sunt haec:

1. Oratio habita coram Innocentio VIII dominica tertia adventus. (Romae Stephanus Planck), 1487 kal. ianuarias, in 4° (Cfr. Haim, n. 7553, et Proctor, n. 3679. Oratio eadem (Romae, Eucherius Silber), 1487. XIIII iam. in 4°. (Cfr. Hain, n. 7554 et Proctor n. 3832).

2. Oratio de passione Iesu Christi dicta Alexandro VI Pont. Max. frequenti senatu. Idibus aprilis MII, s. l. et typ. n. in 4°, iuxta Hain, n. 7555: VI Idus aprilis 1498 iuxta exemplar Bibl. Angelicae in B. 4, 16 etiam sine l. a. et typ. n., sed Romae, Eucherius Silber (Cfr. Proctor, n. 388).

3. Ristretti di prediche fatte dal P. Mariano dell'Ordine di S. Agostino nella Chiesa di S. Lorenzo in Firenze nella quaresima del 1489. Cod. 1186 chart. Florentiae in Bibl. Richardiana.

4. Predica del Ven. Maestro Mariano de' Frati Heremitani dell'Ordine di Sancto Agostino facta alle Murate a dì octo di Decembre 1484 la sera della sacratissima conceptlione di Nostra Donna. Cod. 35 inter Biscionianos Bibl. Leopoldinae-Laurentianae, saec. XV, n. VI, p. 68.

5. Predica del medesimo nel dì di S. Girolamo. Ibidem, n. VII, p. 73.

6. Pistola mandata dal medesimo alle suore di S. Gaggio. Dat. Licceti, 21 Ianuar. 1485. Ibidem, n. VIII, pp. 84-89.

7. Scrittura del P. Mariano da Genazzano, riguardante le differenze agitatesi tra la Repubblica di Lucca e gli Ebrei prestatori negli anni 1493-1494. Asservatur in Archiv. Status civ. Lucae: "Officio sopra la giurisdizione, 1493-1494, n. 54, sine tit.". (Cfr. Invent. Reg. Arch. di Stato di Lucca, VoI. I (Lucca 1872), p. 362. Vol. IV (Lucca, 1888) eiusdem Inventarii, p. 348 legitur adesse in eodem archiv. sub. tit.: mss. n. 113 in quo testatur Marianum nostrum celeberrimum Dei oratorem in illa civitate constituisse anno 1488 "egregiam societatem sub nomine Divi Martini Confessoris, quo illis inopibus subvenit maribus et feminis, qui verecundia quadam eleemosinam petere non audent". Instituit nempe Montem Pietatis. Noster Ossinger vero p. 393 sequentia refert opera ab eodem Mariano scripta, videlicet:

a) De vita et heroicis actionibus Religiosorum S. P. Augustini per octingentos annos, lib. 1;

b) Sermonum variorum, lib. 1;

c) Orationum, lib. 1;

d) Epistolarum, lib. 1;

e) Sermones de foestis B. M. Virginis;

f) Nonnulla et insignia theologiae opuscula; quae quidem a me inveniri non potuerunt, quum submersa in mari Tyrreno una cum navigio, quo Neapoli ad Urbem deferebantur paucis ante eius obitum diebus, deperdita dicuntur.

de Genestano Fr. Marianus alter, cum praecedentibus forsam consanguineitate coniunctus, in patrio S. Mariae a Bono Consilio coenobio Augustinianam cucullam sumpit, [pag. 103] suumque tyrocinium ibidem an. 1504 perfecit. Magistros habuit virtutibus atque doctrina refertos, ac inter alios Mag. Angelum de Genestano virum doctrina, morum sanctitate et magna auctoritate praeditum. Magna cum laude sub iis praeceptoribus sua studia complevit atque S. Theologiae Magisterium est adeptus. Docuit in variis conventibus Ordinis iuventutem, pluries conventus patrii evasit Prior, bis suae Provinciae clavum tenuit, atque an. 1549, sexagenarius maior decessit in Domino. Reperitur in Bibl. Com. Perusina sub sign. I, 53 quaedam Miscell. Philosophica eiusdem Mariani de Genestano, quae ita a Mazzatinti in suis Catalogis, Vol. V, p. 172 describitur, nempe: Definizioni filosofiche (fol. 1-51); Notabilia logicalia (f. 62-79); altre definizioni e distinzioni (fol. 85-166); e un trattatello di logica che com. a die ultima Iunii 1555 (Fol. 1-23). Cod. chart. saec. XVI, in fol.

de Genestano Fr. Paulus, S. Theol. Mag.. memorati Mariani nepos, praeceptor fuit Seripandi, quem iuvenem humaniores, graecas et latinas litteras docuit (Cfr. Torelli, Sec. Agost., T. VII, p. 532). Is circa annum 1471 ortum habuit, Augustinianam erem. regulam in patrio coenobio professus est, et an. 1491, subdiaconatus ordinem adeptus, Florentinum ad S. Gallum incolebat conventum. An. 1497 Romam accersitur, ac tribus post annis Paduam mittitur, qua, dum studentium magistri fungeretur munere, primum Lector, deinc an. 1503 Bacc., ac tandem, an. 1504 S. Theol. Doctor est renuntiatus. In suam Provinciam cum remeasset, prius Genestanensis conventus fit Prior; postea a Romana Provincia, tamquam Discretus mittitur ad Capit. Generale an. 1505 Perusiae habitum una cum Mariano de Cavis, Provinciale, et Aegidio de Viterbio, Definitore, eius amicisimo. Die 22 aprilis 1513 unanimi Fratrum consensu Praesul suae Provinciae evasit electus, eo in munere manens usque ad an. 1506; an. 1520 eiusdem Provinciae nominatus fuit Generalis Vicarius, atque mense ian. 1526 una cum eius fratre Hieronymo rogavit Generalem Gabrielem Venetum ut Lectores efficeret Fr. Aegidium Coranum et Fr. Alphosum Aquapendentanum, quod facile obtinuit; sed paulo post moritur. Dicitur a Panvinio, Commentariorum rerum nostri Ordinis, Romae, 1547, f. 50: "et linguarum peritia, et variis scientiis apprime ornatus". In Alphabeto Aug. vero P. Thom. Herrera, T. II, p. 283, haec de illo inter alia leguntur: "Inter caeteros suos labores, Pauli Veneti Summam Phylosophiae naturalis, librariorum incuriam vitiosam, corruptam: puram incorruptamque, typographis (an. 1504) excudendam tradidit: et Commentaria Gregorii Ariminensis in primum et secundum Sententiarum Aegidio Viterbiensi dicavit, Patavii Kal. Aprilis anno 1502, et luci suae integritati restituit Venetiis Nonis Aprilis an. 1503 sumptu et impensis Octaviani Scoti civis Modoetiensis, praelo vero Presbyteri Boneti de Lucatellis Bergomensis". Haec omnia ex Ordinis Regesta illius aevi. A Pamphilo, Chronica Ordinis, p. 101, dicitur de familia De Sclavis.

de Genestano Fr. Stephanus die 20 Octobris 1486 in Registris Generalis Anselmi de Montefalchio comparuit in quoddam judicio in Curia peracto, nomine et vice magistri Petri Iacobi de Tuscanella, quo quetatiam praesentavit cujusdam pecuniarum summae a mag. Iacobo de Tuscanella solutae (Dd. 8, f. 171v). Die 28 Aprilis 1489 assumptus fuit in socium sacristae ecclesiae S. Augustini de Urbe destinatusque in magistrum novitiorum. [pag. 104] Die 1 Iunii eiusdem anni definitor Provinciae Romanae in capitulo eligitur. Intimus Mariano de Genezzano, totius Ordinis Generalis, inde fuit, et propter eius bonae vitae instituta, integros mores atque decentem eius exemplaritatem Patres de eius integritate diligentia ac bono animo fidentes, die 7 Februarii 1499, in Rectorem Ecclesiae S. Mattaei in Merulana illum instituerunt. Inde fit S. Theologiae Baccalaureus et Raphaeli Riario S. R. E. Diac. Cardinali S. Giorgi ad Valum Aureum, Pontificio Camerario et Ordinis Augustiniani Protectori acceptissimus evasit, sicut et Magistro Gratiano de Fulgineo Ordinis Vicario Generali. Eum Gispertus Senilis electus et confirmatus Episcopus Rapollenus, in istrumento, quod in charta pergamena exaratum in archivo Coenobii Romani conservatur. Bononiae rogato die 11 Ianuarii an. 1507, suum Procuratorem, officialem Vicarium, provisorem et actorem ad possessionem suae Ecclesiae capiendam, et ad illam in spiritualibus et temporalibus administrandam deputavit. Fuit etiam eiusdem familiaris et capellanus, et tandem a praefato Cardinale Riario die 28 decembris 1515 S. Mariae Aegiptiacae de Urbe de Regione Ripae Ecclesiae in parochum constitutus. Ms. tractatum reliquit cui tituius: De peccatis Luciferi et Adami asservatum in Bibl. Angelica de Urbe in libro miscel. ZZ. 3, 11. Inc. "Post casum Luciferi, qui superbia inflatus". Cfr. Herrera, T. II, p 399.

Genovese Fr. Ioannes, Melitensis, Sacrae Theol. Bacc. ortum habuit Vallettae die 2 ian. an. 1862, Ord. Augustinianum ingreditur die 19 martii 1874, et presbyter efficitur die 18 dec. 1880. Bonis moribus indutus, studiis impense operam navans, illis indolis comitate, animique benignitate coniunxit. Qua de re omnibus acceptus, nominatus fuit primum Lector, inde parrochus in ecclesia S. Mariae de Bono Consiglio Genestani, atque in patriam reversus plurima inibi munera obivit, ceu puerorum magister. Melitensium conventuum Prior, et illius Provinciae praefectus. Bonus Deus illum diutissime sospitet. Scripsit atque edidit lingua patria opuscola sequentia, id est:

1. Admirabilis vita S. Matris Monicae. Malta, Typ. G. Muscat, 1909.

3. Compendio della Dottrina cristiana sotto gli auspici di Maria SS.ma del Buon Consiglio (Italice).

4. Post triginta tres annos (Dragma, lingua Melitensi), Malta, G. Muscat, 1906.

5. Historia apparitionis Imaginis B. Mariae Virginis a Bono Consilio (lingua Mel.).

6. Elements of English Grammar compiled for the use of the boys attending St. Augustine's free School of Valletta. Part. III, Malta, 1910.

7. Hajja ta Santa Rita, Soru Agostiniana; sive brevis compendium Vitae S. Ritae, Malta, Muscat, 1910.

8. Lettera circolare ai Molto Reverendi Padri e Fratelli carissimi Agostiniani della Provincia di Malta, Malta, Maistre e Sons, 1923, in 8° et alia.

Genovese Fr. Ioannes, (ADDITAMENTA, pag. 76) S. Uistin Iskof ta Bona (Traduzione dal testo italiano di G. Olmi). Malta, Stamperia G. Muscat, 1930. Super D.ni Nostri Iesu Christi passione et morte quadraginta meditationes, occasione Iubilaei extraordinarii Redemptionis generis humani editae (an. 1933-34) atque lingua Melitensi scriptae sub hoc tit.: Meditazionjet fuk il passioni u il ment dolorusa tal-ibin t'alla Gesù. Tischira tal Gublen straordinariu tal fidua tal Generi uman (33-34, 1933-34) Malta, G. Muscat, 1933, pp. 212, et alia.

de Genua Fr. Ludovicus, Eremita S. Augustini, vir eruditione et doctrina clarus nostro saeculo decimo septimo, a Christo nato, scripsit Elogium latina lingua, espositurum in Urbe ad S. Augustinum, in memoriam aeternam Philippi Vicecomitis Prioris Generalis sui Ordinis, deinde episcopi Cataci; quod evulgatum invenies apud Michaelem Iustinianum parte tertia litterarum mirabilium. Ita Oldoinus in Athaeneo Ligustico, p. 406. Forsan iste Ludovicus Genuensis idem est [pag. 105] ac Ludovicus Dalla Casa, de quo suo loco iam egimus.

de Genua Fr. Ludovicus a S. Nicolao, Augustinianus Discalceatus, an. 1716 electus fuit primus Definitor suae Congregationis atque an. 1701 iam typis mandaverat opus, cui tit: La scuola di Gesù aperta alle religiose claustrali. (Cfr. Tani, Comment. cit., p. 121).

de Genua Fr. Valerius, dicitur a Pamphilo, Chronica cit., p. 97v, philosophus et in omni liberali arte, medicinae praesertim, exercitatus: grandaevus se ad Ordinem Augustinianum transferens, ita in eo profecit, ut non solum corporum, sed animarum quoque nobilissimus atque optimus medicus evaserit. Fuit Regens Romanus, et an. 1505 Vicarius Gen. monasterii Genuensis. Anno 1512, mense decembris exemptus est rebus humanis. Die enim 22 hujus mensis generalis Aegidius de Viterbio in Registro, mag. Valerii Genuensis obitum sibi renuntiatum asserit. Hieronymus Roman, Centuria 12, f. 111 Valerium in Congregatione Baptistinorum Genuensium an. 1510 floruisse, sanctitate et religione suam sodalitatem reddidisse illustrem, aeternumque sibi nomen eximia doctrina comparasse testatur. Pamphilus tandem l. c. refert illum etiam multa scripsisse, quae in eius excessu ex hac vita subrepta fuisse. (Cfr. Herrera, opus cit., T. II, p. 506).

Gentilis Fr. Ambrosius, cuius aevi, patriaeque non meminerunt auctores, in Bibliotheca Angeli Rocca inter Augustinianos scriptores locum habet. Ita Herrera in suo Alphabeto Aug., T. I, p. 53.

Gentilucci Fr. Iacobus de Montefalchio, S. Theol. Mag. vixit saec. XVI, atque ex illius ingenio ms. an. 1590, extabat in conventu S. Augustini de Montefalchio: Vita B. Clarae a Cruce Ord. Erem. S. Aug. Ita Iacobilli, in Cat. Script. Prov. Umbriae, p. 146.

Gerardus, natione Italus, provinciae Lusitaniae membrum illustre, primarius Theologiae Lector in Academia Lisbonensi et eiusdem Rector circa an. 1350, tempore Dionysii Regis, duo volumina in lucem dedit, ut auctor Theatri triumphalis affirmat et ab Herrera, T. I, p. 308 traditum fuit. Teste Montfaucon in sua Bibliotheca Bibliothecarum, p. 515 reperitur Mediolani in Ambrosiana Gerardi de* Pagina opus: De praestantia Religionis S. Augustini. Num iste Gerardus idem est ac superior?

Gervasio Fr. Augustinus (de quo Lanteri, Eremi Sacrae August., Part. I, p. 59, loquitur prout sequitur), ortum habuit Montorii in dioecesi Salernitana die 22 ian. 1730. Ordinem Augustinianum Solofrae amplexus, mentis perspicacia atque ingenii praestantia inter coaequales excelluit. Neapoli, Bononiae, Patavii sua studiorum curricula perfecit. An. 1759 Studiorum Regens renuntiatus, atque inde laurea magistrali redimitus, celebris theologi nomen sibi comparavit; quapropter an. 1763 ab Imp. Maria Theresia publicus theologicae facultatis professor ad perinsigne Viennense Archigymnasium vocatus fuit, ibique summa cum laude docuit usque ad an. 1768, quo valetudinis causa dimissionem impetravit, annua 300 florenorum pensione, atque Caesarei theologi titulo obtento. Haec antem pensio illi perduravit tantum usque ad annum 1770, quo ad Episcopatum Gallipolitanum die 29 ian. evectus fuit. [pag. 106] Anno 1784 a Neapolitano Rege praesentatur ad Episcopatum Melphitanum, quae tamen praesentatio ob quasdam cum Gubernio exortas controversias approbationem Summi Pontificis non obtinuit. Demum an. 1792, die 27 febr. translatus fuit ad Archiepiscopatum Capuanum, cuius Sedis possessionem adiit die 18 martii eiusdem anni. Eodem tempore egit Capellanum Maiorem Regni utriusque Siciliae, et Praesidem regiae studiorum Neapoletanae Universitatis. Rexit Capuanam Ecclesiam an. 14, atque Neapoli ad meliorem vitam transivit die 17 martii 1806. Illius cadaver Capuam translatum in Cathedrali sepelitur. Eius extant sequentia:

1. Opera theologica, 4 tomis. Vindobonae, 1764-66, tractatus continentia tomo I: De legibus, peccatis et peccatorum poenis; tomo II: De Verbo Dei incarnato; tomo III: De sacramentis in genere, et de baptismo, et confirmatione; tomo IV: De sacramentis Eucharistiae, poenitentiae, extremae unctionis, ordinis et matrimonii. Hic postremus tomus fuit etiam separatim impressus, Viennae, 1766, 5 libris, quibus praecedit: Dissertatio hist-critica, et omnes duobus vol. reimpressi iterum Vindobonae, an. 1781.

2. Oratio funebris in laudem Francisci I Imperatoris, pariter impressa.

de Gessate Fr. Paulinus, (ADDITAMENTA, pag. 74) qui vixit saec. XV, fuit expertus miniator; nam annis 1426-27 scripsit ac miniandi arte notavit Papiae pro ecclesia S. Michaelis maioris Antiphonarium sive Sanctuarium, ut Maiocchi et Casacca in eorum Codice diplomatico Ord. Erem. S. Augustini, Papiae, Vol. II, pp. 40-41, in quibus notatur: "Richiamiamo l'attenzione su questo religioso, che primo fra gli Agostiniani di Pavia ci vien ricordato come calligrafo miniatore. L'importanza della basilica di S. Michele Maggiore ci fa giustamente ritenere che i libri per l'officiatura di quel Capitolo fossero splendidi per la ricchezza dei fregi e delle immagini che adornavano i capilettera. Dal documento non apparisce che frate Paolino fosse della comunità di S. Mostiola o di quella di S. Paolo. Però dal documento seguente si rileva che egli non fosse tra i Padri capitolari di S. Mostiola, e se n'inferisce quindi che appartenesse a S. Pietro, centro attivo di studio e di arte".

de Gevio Fr. Ioannes Baptista, alumnus Marchiae Tarvisinae, filius conventus Veronensis, vixit saec. XIV. Vir fuit, ait Ossinger, p. 396, omni scentiarum genere excultus, et zelosus studiorum promotor, qui an. 1387, Veronae in Conventu S. Euphemiae insignem et plurimis libris refertam erexit Bibliotecam, in qua reperiuntur aliquot sermones quos composuit. Scripsit insuper: Commentaria in Psalmos.

Ghetti Fr. Andreas, Volaterranus, S. Theol. Mag. ortum habuit in oppido v. Montecatini Val di Cecina, saec. XVI ineunte. An. 1526, immediate post capitulum gener. Tarvisinum, a Gen. Gabriele Veneto S. Theol. Bacc. renuntiatur; an. 1538, iam laurea magistrali decoratus, Provinciae Senarum provincialis eligitur. Interfuit postea an. 1543, tamquam Defìnitor suae provinciae capitulo gener. Romano; in capitulo gener. Recineti, an. 1547 celebrato constitutus fuit pro secundo biennio Provincialis Prov. Pisarum, et in quadragesima an. 1551, qua celebrata fuerunt comitia generalia Bononiae, praedicavit inibi in ecclesia S. Petronii, innumerabili populo adstante. An. 1564 ut Definitor Provinciae Pisanae interfuit quoque Capitulo gener. Mediolanensi. Obiit in conventu Volaterrano die 12 iunii an. 1599, prope centenarius. Fuit magnus praedicator et fere omnes civitates Italiae illum magno cum fructu audierunt. Accusatus fuit de haeresi, sed innocens inventus, an. 1563, sequutus est Card. Seripandum usque Tridentum, ibique coram patribus Sanctae Synodus die 19 augusti concionatus est magno cum applausu. Edidit:

1. Trattato utile, sive: Se per grazia o per merito l'uomo acquista quel che Dio gli dà in questo mondo di bene e, se per i medesimi meriti o grazia, s'acquista vita eterna, oratio. In Firenze Stamperia Giunta, 1544, et iterum cura et studio Marii Battistini, Firenze, Libreria Ed. Fiorentina, 1928, in 16°.

2. Discorso sopra la cura e diligenza che debbono avere i padri e le madri verso i loro figliuoli, sì nella civiltà come nella pietà cristiana. In Bologna, Tip. Alessandro Benacci; et iterum una cum praecedenti tractatu. [pag. 107] Ambabus opellis praemittitur vita Magistri Andreae a Battistini exarata quae est valde accurata. Sequuntur in Appendice nunnullae auctoris epistolae.

Ghezzi Fr. Hippolytus, Senensis, Sacrae Theol. Bacc., floruit circa finem saec. XVII et saec. XVIII ineunte. A puero se musicis dedit, atque copiose et ornate musicam artem coluit. Ab an. 1679 ad an. 1700 in cathedrale Montis-politiani fuit chori magister et Domini Cavalcanti praeceptor, quem tamen deseruit, quia magistri honori invidebat. Multa exaravit; quae autem ad nostram notitiam pervenerunt, sunt:

1. Sacri dialoghi, o vero 12 Mottetti a 2 v. (op. 1), Firenze, Guiducci, 1699.

2. Oratori sacri a 3 v. cavati dalla Sacra Scrittura, et sunt: L' Abele - L' Adamo - L'Abramo - Il David trionfante. Bologna, Silvani, 1700.

3. Lamentazioni sacre per la settimana santa a sole voci (Op. IV). Bologna, Silvani, 1707.

4. Sacri dialoghi o vero Mottetti a 2 v. con violini. Bologna, Silvani, 1708.

5. Salmi concertati a 2 v. (Op. 11).

Ex Regestis RR. PP. Generalium Cervioni et Bellelli eruitur illum facultatem obtinuisse sequentia opuscola imprimendi, videlicet: a) sub die 15 ianuarii: Manuale per i Custodi della S. Cintura e giornale per i Cinturati; b) sub die 24 iunii 1724: Vita di Maria Vergine; c) sub 12 maii 1725 : Volgar catechismo, et d) sub die 9 ianuarii: Vita e Miracoli di S. Nicola da Tolentino con la vita del B. Agostino Novello. (Cfr. Astengo, Musici Agostiniani, 1992, p. 25).

Ghigi Fr. Dominicus, Florentinus, Sacrae Theol. Mag., floruit saec. XVII, et dicitur ab Ossinger, p. 397, vir divinis et humanis literis imbutus, ac versificandi laude imprimis celebris. Extitit Decanus in Universitate Florentina et reliquit:

1. Primam Centuriam Annalium sui Ordinis, carmine elegiaco descriptam.

2. Un'Orazione recitata da lui nel tempio di S. Spirito, nell'esequie del P. Leonardo Cocqueo. Firenze, Giunta, 1656, in 4°.

Ghigiotti Fr. Athanasius, Fullonicensis, S. Theol. Mag. quem Torelli, Secoli Agost., T. VIII, p. 422 Marcucci nominat, vixit saec. XVI et ab Ossinger, p. 398 dicitur: vir magna prudentia, regendi dexteritate, et vitae integritate illustris. Bis fuit Vicarius Generalis congregationis Ilicetanae, septies Iliceti Prior, ad quae officia electus fuit propter admirabilem zelum et veram disciplinam regularem, eiusque observantiam semper conservandi. An. 1594 viam universae carnis ingressus est. Incepit: Secundum memoriale aedis Ilicetanae. (Cfr. etiam Herrera, T. I, p. 62 et Elssius, p. 86).

Ghiotto Fr. Angelus Clemens ex oppido Liburni in Pedemontio, Congregationis Lombardiae alumnus, vir in musica eximius, quique, cum per multos annos artem musicam docuisset, edidit: Vesperos mistos, Motettos, etc. Reliquit insuper in sui nominis memoria organum propriis constructum sumptibus in templo Augustinianorum Liburni, ubi ipsius corpus tumulatum est. Floruit saec. XVII. Ita Rossotto in Syllabo Script. Pedemontii, Monteregali, 1667, p. 53.

Ghirardacci Fr. Cherubinus, Bononiensis, vir insigni eruditione ornatus, et historiae peritus, primas probabiliter hausit auras mense iunio 1518. Adolescens Augustinianae familiae nomen in patria dedit. Studiis Bononiae prius, Romae postea ac Senis impense incubuit ab an. 1536, scilicet ad an. 1548. An. 1543, forsan Senis sacerdos efficitur, et studiis, ut dicuntur, passivis peractis, revertitur in patriam, ubi in S. Iacobi Maioris conventu de familia constituitur. Inibi in concinne conscribendo et libris monasterii illustrandis sese exercuit; officia quaeque, etiam humiliora laeto animo gessit (fuit enim sacrista, oeconomus, subprior, novitiorum magister, ac parochialis ecclesiae S. Ceciliae, S. Iacobi ecclesiae adnexae, capellanus-parochus); pueros grammaticas artes docuit, habitusque semper ab omnibus pro viro religioso et virtutibus ac praeclaris animi dotibus ornatus. Gradibus lectoratus, baccalaureatus, et magisterii fuit insignitus. Hieronymo Seripando charus extitit, itemque Thaddeo Perusino, Spiritui Angosciolo, Gregorio Elparensi, Alexandro de Senis Ordinis Generalibus necnon Gabrieli Paleotto S. R. E. Cardinali. Historica monumenta tum Romae cum Senis, Florentiae, Perusiae et Herbani ac in aliis civitatibus magno cum fructu collegit. Vixit constanter Bononiae et si aliquando e sua civitate discessit, id potissimum fecit ut suis laboribus atque studiis utilius incumberet, vel ut in aliquo alio monasterio libros chorales illustraret aut conscriberet. Obiit octuagenario maior die 12 decembris 1598. Quae scripsit sunt sequentia:

1. Le gran giostre et i superbi abbattimenti, a piedi et a cavallo, con le livree fatte in questo carnevale nella città di Bologna dalli illustri signori et valorosi cavaglieri bolognesi. 1562, per Pellegrino Bernardo, in 4°.

2. Calendarium iussu domini sacristae Cathedralis Ecclesiae Bononiensis, Bononiae editum iuxta ritum Breviarii Rom. Pii V pro anno MDLXX. Bononiae, Benatii, 1570, in 16°.

3. Istitutione christiana et catholica del modo di ascoltar la messa, generale sacrificio della christianidate... per via d'interrogazioni, Bologna, 1571, in 8°, et Venezia, appres. i Gioliti, 1583 in 8°.

4. Ordine di celebrare le Messe, così solenni come private, insieme con le rubriche del Messale... In Bologna per A. Benaci 1571 in 8°.

5. Nuovo e spirituale nascimento dell'huomo christiano, nel quale, il Padrino, over Compare, ragiona del battesimo et de' suoi divini et alti misteri et ammaestra l'infante in tutto quello che per lui al sacro fonte avea promesso. In Venegia, appresso Gabriel Giolito de' Ferrari 1572, in 8°.

6. Libro over arbore della honorata famiglia de' Fasanini, sì d'huomini come di donne, nobili cittadini bolognesi, da varie scritture antiche raccolto nell'anno MDLXXII, chart. 173. In Bibl. Comunalis Veronensis reperitur in Cod. 1252 (354) chart. saec. XVI. Hoc opus est ne editum?

7. Theatro morale de moderni ingegni: dove si scorgono tante belle et gravi sentenze, tante acute risposte et tanti savi consigli, oltra infinite comparationi che vi sono che dir si può esser felicemente unite le cose naturali con le morali. In Venegia, appresso Gabriel Giolito de' Ferrari 1575, in 12°. Aliae editiones an. 1582 et 1584, in 12°.

8. Avisi del modo di ascoltare la Messa, generale sacrificio della christianità. Venetia, 1571, in 8°; ibidem appresso gli eredi di Martino; ibidem per gli her. Sessa 1578 in 12°; in Mantova 1578 per Franc. Osana sub titulo: Instituzione Cattolica e Christiana del modo di ascoltar la Messa. Hoc. opus forsan idem est ac n. 3 recensitum.

9. Memoriali, sive 2 litterae ad Bononien. Senatum directae die 13 iunii 1586 et die 29 augusti 1588 respicientes editionem 1 voluminis suae historiae, editae a Michaelangelo Gualandi in Fr. Cherubino Ghirardacci storico bolognese. Bologna, 1852 in 4°, pp. 16. Lettera di Fr. Cherubino Ghirardacci, quae praeficitur tertio volumini suae historiae, edita fuit in Atti e Memorie della R. Deputazione di storia per le provincie di Romagna, Bologna, Monti, 1863, Vol. II, an. II, serie I, pp. 179-187.

10. Della historia di Bologna dalla fondazione di lei fino all'anno 1425, Vol. I, in Bologna, Giov. Rossi, 1596 et iterum anno 1605, in fol.; Vol. II, cura et studio nostratis Aurelii Augustini Solimani, Bologna, 1657 per Giacomo Monti, in fol.; Vol. III etiam in fol. in Lucca an. 1758. Haec editio huius III Vol. fuit poenitus destructa: sed nunc iterum est reimpressa in Rerum Italicarum Scriptores, (Nova editio) Vol. XXXIII, cura et studio professoris Albani Sorbelli cum eiusdem eruditissima praefatione.

11. Tavola della presente Appendice Historiale edita a Ludovico Frati in opere: Gli autografi di Fra Cherubino Ghirardacci, Atti e Memorie cit., Serie III, Vol. XIX, fasc. 1 et 3. Bologna, Zanichelli, 1901, in 8°. In L'Archiginnasio, an. II, pp. 166-174, Bologna, Tip. Azzoguidi, 1907 a Lino Sighinolfi edita fuit alia eiusdem Fr. Cherubini epistola.

12. Invito di virtù a Fr. Ortensio Giovannelli, come figliuol carissimo, ms. in Bibliotheca Senatoris N. Malvezzi chart. 40, anno 1560 exaratus.

13. Trattato Morale, ms. in Arch. Status Bononien. ex monasterio S. Iacobi, (busta 115/1721), chart. 30, in qua reperiuntur etiam: a) Frammenti di prediche e trattazioni morali; b) Statuto di una compagnia religiosa; c) Carte e documenti; d) Frammento di Storia del convento di S. Giacomo Maggiore di Bologna; e) Estratti e frammenti, ed Indici di nomi.

14. Libro economico antico, ms. in eodem Arch., chart. 298.

15. Cronica delle cose di Bologna, ms. B. 1181, in Biblioth. Archigymnasii Bononiensis chart. 140.

16. Cronica di Bologna dal 250 al 1465, ms. 2012, (busta 1). Bibl. Universitatis Bononien. Vol. I in duobus partibus.

17. Cronaca di Bologna, altera, dalle origini al 1261. Ibidem (Busta 6).

18. Sommario di varie storie di Bologna dal 256 al 1390. Ibidem, ms. 3168, chart. 145.

19. Postille al I° vol. della Historia di Bologna, ms. Bibl. Classensis Ravennae.

20. Historie della famiglia Sabbadini, ms. Bibl. civica Patavi.

21. Spogli ed appunti, ms. in Bibl. Unversitatis Bononiensis.

22. Indice delle scritture che nel Tabulario overo Biblioteca Vaticana si conservano, spettanti all'Historia di Bologna, ms. 2021 (Busta 3) Bibl. Univ. Bononien.

23. Repertorio alfabetico di nomi, ms. 2019, n. 1, eiusdem Bibliothecae.

24. Capitoli conclusi tra il Pontefice Pio II e i Bolognesi il 16 ottobre 1459. Ibidem. ms. 217, n. 27.

25. Raccolta delle antiche giustizie seguite in Bologna, in Archivo Status Bononiensis (Scansia n. 44) et alia.

Ghirardacci Fr. Cherubinus, (ADDITAMENTA, pag. 76) Bononensis, vixit saec. XVI, ad quem, die 27 ianuarii 1582, P. Generalis Augustinus Fivizanius scripsit: "se dedisse negotium Priori Romano Bononiam eunti, ut rei de Kalendario et aliis de rebus ab eodem scriptis pecuniam solveret, nec non de Tabulis scribendis". (Cfr. Analecta August., Vol. X, p. 261).

Ghirardacci Fr. Eugenius, Bononiensis, librum conscripsit in cuius fronte legebatur: Fr. Eugenius Ghirardacius Bononien. Ord. Erem. S. Augustini, eiusdem Religionis servus inutilis, Eidem Sacro ac Sanctissimo Eremitarum Ordini, in illa Crucis ara, in qua nostrarum animarum Redemptor pendere dignatus est, cum sincera et humili devotione, se ipsum et hunc Librum de Homine dicat. Questo libro, scribit Orlandi, Scritt. Bolognesi, p. 107, era in fol. scritto da 200 anni in qua, e da Cesare Negrini libraio di Bologna fu venduto a Gio. Battista Repetto mercante di libri in Genova".

Ghirelli Fr. Fabritius, natus Romae die 17 Oct. 1831, adhuc puer an. 1846, in S. Augustini de Urbe coenobio educandus suscipitur. Ivit anno insequenti Tolentinum ut novitiatum ageret, quo perfecto et ad vota monastica admissus, Romam rediit, ut studia optimo fruge iam incepta, prosequeretur, ea laudabiliter perficiens Recineti, Bononiae et Perusiae, ubi, anno 1855, Lector renuntiatus fuit. Docuit inde ceu Respondens, Baccalaureus, et Pro-Regens Brachiani, Viterbii et Corneti Tarquiniae. Optima retulit puncta in examine collegii et Regentiae die 4 februarii 1860, Romae coram novem examinatoribus peracto, atque die 4 maii 1865, ab adm. Rev. P. Mag. Ex-Assistente Generali Hippolyto Catalucci magistralia insignia recepit. Priorem postea egit Corneti, Asculae, Recineti et Bononiae, laudabilem semper vitam agens sacerdotalem, fideles Christi semper docens verbo et exemplo, tandem in civitate Sancti Miniati in Tuscia, ad quam a pluribus annis sese receperat valetudinis causa, diris morbis fractus, die 8 aprilis 1914, pie obiit. Reliquit: Brevi parole indirizzate all'amatissima sua sorella Irene quando nel dì 29 Sett. 1860 disposavasi al Signore fra le mura claustrali di S. Pudenziana in Roma, Roma, Tip. Monaldi, 1860. Cfr. Analecta Aug., Vol. V, p. 357.

Ghislieri Fr. Nicolaus, S. Theol. Mag. ac Ordinis Augustiniani clarus alumnus, floruit saec. XIX ineunte, ac reliquit suppresso eius nomine: Le ammirabili gesta dell'invitto martire S. Settimio, primo vescovo e protettore della Città di Iesi. Macerata 1807. Haec opella non recensetur a Possano et a Melzi in eorum operibus, Dizion. di opere Anonime o Pseudonime atque reperitur in Bibl. Angelica sub tit. ZZ. 7, 22.

Giacona Fr. Sebastianus, Panormitanus, prius Augustinianus discalceatus sub nomine Fr. Sebastiani a S. Rosalia, ac postea calceatus, reassumpto familiae suae nomine, politiores litteras impense coluit eas coniungendo cum disciplinis theologicis. Fuit Sacrae Inquisitionis in Sicilia consultor, et an. 1713 adhuc vivebat. Edidit: L'Eustachio, Dramma per musica. Venezia, presso Stefano Curti, 1669, in 12°.

Giannetti Fr. Petrus, floruit saec. XVIII atque posteris reliquit: Il Velo insanguinato dalle Braccia di S. Nicola da Tolentino. Oratorio per musica. Dedicato da Montepulciano al Serenissimo Gran Duca di Toscana. In Bologna per gli eredi Pisarri.

Gianni Fr. Adamus, Florentinus, dictus etiam Adamantius et italice Diamante, anno 1549 erat Patavii studens; an. 1551 ibidem cursor; an. 1553 Florentiae studii magister, et an. 1555 in romano coenobio S. P. Augustini Lector. An. 1556 ab Ordinis Priore Generali P. Christophoro Patavino fit Ordinis Scriba sive Secretarius, atque an. 1565 die 14 iunii Florentiae Sacrae Theol. Magister renuntiatur, eodemque tempore suae Pisarum Provinciae regimini praeficitur, quod munus iterum obtinuit an. 1576. Teste Iosepho Panphilo f. 130, vir fuit humanissimus, graecis, hebraicis et latinis litteris exornatus; insignis geographus ac mathematicus; a catholicis Helvetiis an. 1563 ad Concilium Tridentinum orator missus, theologi interea functus munere Card. Madrucci Pontificii Legati; ac tandem a Gregorio XIII Pont. Max. Romam, vocatus, Thalmud Hebraeorum, eiusque glossas, adnotationes atque interpretationes ad limam revocare et emendare iubetur. Verum dum huiusmodi labori incumberet, die 17 ian. 1581 hanc mortalem vitam finivit, humatusque iacet in templo S. P. Augustini. Eius opera sunt:

1. Carmen latinum, seu Hexastycon, quo laudavit Hexameron nostri Aegidii Romani; Columni a nostrate P. Iuliano Collensi in lucem editum, Romae, Bladus, an. 1549, in fol. f. 1v.

2. Registrum seu Diarium Fratrum Heremitarum S. Augustini ex amministratione Rever.mi Patris Magistri Christophori Patavini eiusdem Ordinis Praesulis Generalis, liber quintus scribente ac dirigente Fratre Adamantio Florentino Baccalario licentiato MDLVII Romae. Asservatur Romae in Archivo Ordinis sub litt. Dd. 27, in fol.

3. Oratio habita a reverendo Padre (sic) Diamante Ordinis Heremitarum nomine oratoris Septem Cantonum Helveticorum Catholicorum in eius comparitione die XX Martii MDLXII, una cum responsione Sanctae Synodi. Ripae, 1562. Fuit iterum impressa Parisiis an. 1563, in Actis Concilii, Lovanii, 1567, p. 157; inter orationes.... responsa etc. a D. Farrio, Venetiis, 1567, p. 77; in Collectione Conciliorum Philippi Labei et Gabrielis Cassartii, Parisiis, 1672, T. XIV, col. 1193 et seq. et apud Le Plat, Monum. ad historiam Conc. Trident, pot. illustr. ampliss. Collectio, Lovanii, 1785, T. V, p. 121. Prima editio est in Bibl. Angalica in Miscell., N. 21, 40, et ms. in Bibl. Vat. Barb. N. A. 3265.

4. Oratio Viennae habita de reformandis. Reperitur mss. una cum praecedenti in Bibl. Vat. Barber. et in eodem codice.

5. Diario (Concilii Tridentini) scritto da Fr. Adamanzio di Firenze Agostiniano, in cod. 1276, Bilb. Corsinianae Urbis.

6. Censurae in commentaria Radak et [pag. 112] Rablag, quae, iuxta Le-Long in Bibl. Sacra, T. II, p. 96 in Bibl. Neophitorum reperiebantur.

7. Censurae in Machazor Hebraeorum, id est: volumen precum, horarum, rituum et caerimoniarum per R. P. Magistrum Adamantium florentinum Ord. Erem. S. Aug.ni factae, exhibitae die IX mensis novembris MDLXXX. In Bibl. Vaticana, Cod. 149 Borgianus Lat., chart. in fol. parvo, forsan auctogr., ff. 54. In Codice Vat. Chisiano R. II, 62, continente: Auctores sive scriptores ex sacro Ordine Eremitano S. Augustini chronologice exarato ab anonimo N. Ord. scriptore saec. XVI, f. 144, 1egitur: "M. Adamas Ioannices florentinus Iliada et Odjsseam et Batrachomjomachiam Homeri carmine heroico ita in latinum vertit ut carmen carmini et hemistichium hemistichio pene semper reddiderit. Habet etiam prae manibus Lexicon Chaldaicum, grande opus, in quo praeter voces omnes Chaldaicas vocabulorum etiam cujuscumque generis artium nomenclaturas colligit. Descripsit etiam Italiae Geographiam, ita ut omnes regiones eiusdem exactissime et minutissime, uti nunc se abentur, descripserit cum antiquis nomenclaturis. Item scientiarum artium, facultatum cuiuscumque generis tabulas".

Giappesi Fr. Iacobus, Perusinus, vixit saec. XVIII ineunte. Is cum sufficienti doctrina rerumque agendarum peritia ornatus extitisset, et in Romana Curia per decennium assiduo labore et maturitate in causis, negotiisque pertactandis sibi non vulgaria merita comparasset, ac esset Baccalaureatus gradu decoratus, sub die 19 octobris 1703 magistralia privilegia obtinuit a R.mo P. Generali Serani, qui eum plurimum dilexit. A R.mo autem P. Gen.li Summatico die 3 Iulii 1714 facultatem adeptus fuit imprimendi Ordinis Cerimoniale, quod prodiit suppresso nomine, et an. 1716, articulari morbo correptus, in Domino obiit, aetatis suae an. 72. Edidit itaque librum cui titulus:

1. Sacrae Caerimoniae ex variis auctoribus et cerimonialibus collectae, iuxta Ritum Sanctae Romanae Ecclesiae et usui Fratrum Eremitarum S. Augustini specialiter accomodatae. Romae, 1714, Apud Franciscum Gonzagam in 4°. Ex Ordinis Regestis.

2. Memorie della Chiesa e Convento di S. Agostino di Perugia mss. olim in archivo dicti Conventus, nunc autem in Bibl. Commun. Perusina vel in archivo status illius civitatis. Haec historia habet pro tit. Libr. divers.; est bene ordinata in capitulis et cap. XX praetiosas memorias continet illustrium virorum Augustinensium qui in dicto conventu floruerunt.

Giaume Fr. Iosoph, Genuensis, Sacrae Theol. Lector, floruit saec. XIX ineunte, atque typis dedit:

1. Brevi e facili principii grammaticali della lingua Inglese per gl'Italiani. Genova, 1791, in 8°.

2. Elogium funebre in morte Rev.mi Patris Augustini Carabelloni Ord. Erem. S. Augustini. Genuae, 1818, in 8°.

Gilberti Fr. Ioan. Matthaeus, Venetus, S. Theol. Mag. dicitur ab Ossinger, p. 398: "profunda doctrina et fervida eloquentia decoratus. An. 1645 iam erat S. Theol. Doctor et ut Discretus suae provinciae interfuit capitulo gen. Romae hoc anno celebrato. Extitit deinceps Prior conventuum Tarvisi, Venetiis, atque Patavi. Praefuit suae Venetiarum provinciae, fuit praedicator generalis, et in comitiis gen. an. 1673 propositus fuit secundo loco ad officium Procuratoris Generalis. Obiisse puto prope finem saec. XVII. Posteris reliquit:

1. Discorsi sopra i principali misteri della passione di N. S. Gesù Cristo. In Venezia, presso Salerni, 1678, in 12°.