Scopetini appellati sunt - p. 446

LIX. De origine Congregationis Perusinae - p. 447

LX. De origine Congregationis Montis Ortoni ex Scudenio in libro de antiquitate urbis Patavii,

pag. 96, edit. Basileae 1560 - p. 449

Mariae de Nazareth coenobii amissione - p. 450

LXII. De origine Congregationis de observantia Hispaniae - p. 451

LXIII. Augustinenses, qui interfuerunt Conciliis Constanthae et Basileae - p. 452

LXIV. Pacta concordiae quator Ordinum Mendicantium - p. 453

LXV. De institutione Confraternitatis S. Cincturae B. Mariae Virginis - p. 455

LXVI. De origine Congregationis vulgo nuncupatae de Lombardia - p. 456

LXVII. De origine Congregationis Saxoniae, alias de Alemannia nuncupatae - p. 468

LXVIII. Monasteria Sanctimonialium, quae pertinuerunt ad Congregationem Saxoniae - p. 472

Quaedam aliquando apud homines facinora patrantur, quae nisi mentem elevemus ad contemplanda occulta, atque arcana judicia Dei, qui facit e tenebris lucem splendescere, nulla omnino ratione explicare possumus. Si ex primi hominis culpa exortum est maximum omnium bonum, nempe humani generis redemptio per ipsummet Filium Dei; nil profecto mirum siquando ex aliorum hominum erratis occasionem arripiat Deus uberrimos spiritualium bonorum fontes in electo suae Ecclesiae campo eliciendi. Inter hujusmodi facinora recenseri procul dubio meretur factum sequens, quod in praesentiarum enarrare aggredior. Anno 1408 degebant in Ilicetano S. Salvatoris Augustiniano coenobio prope Senas tredecim nostrates, qui apud scriptores dicuntur viri doctrina ac pietate insignes, et quorum aliqui etiam beatorum titulum obtinuerunt. Hi nimirum fuerunt Patres Fratres Stephanus Cioni, Prior praefati coenobii, Jacobus de Andrea Senensis, Philippus de Agazzariis item Senensis, Joannes de Francisco a Stagio, Dominicus de Hugone de Ugolinis Senensis, Joannes de Tofo Salimbeni, Regulinus de Regulinis Senensis, Joannes de Antonio item Senensis, Andreas de Angelino Regulino pariter Senensis, Franciscus de Joanne etiam Senensis, et Conversi FF. Bartholomaeus Salvi, Christophorus Landucci, et Franciscus Berti Rossi de Tojano. Hi omnes uno tantum excepto, nempe Fr. Converso Francisco Berti, non cogitantes, aut saltem cogitare nolentes ipsorum initum consilium injuriosum, ac perniciosum esse Ordini Eremitano, Duce Fr. Stephano Cioni Ilicetani coenobii priore statuere terga vertere Eremitarum vexillo ut in eodem coenobio fundamenta jacerent Reformationis Canonicorum Regularium, quos ab ejusdem conventus titulo Canonicos Regulares SS. Salvatoris appellari voluerunt. Conventuali capitulo habito unanimiter desertio approbata fuit. Quamobrem duodecim illi novi generis Apostoli Lucam simul se contulerunt ad Gregorium XII, apud quem adeo opportune, et impontune institerunt ut tandem obtinere valuerint Apostolicam Constitutionem incip. Excitat nostrae arcanum etc... Datam sub die 3 Aprilis an. 1408, quae inter caetera continebat quod Fratres residentes in domo S. Salvatoris de Sylva Lacus debent deinceps vivere secundum instituta Canonicorum Regularium, et Fratres S. Salvatoris nuncupari. Hanc adepti Apostolicam Constitutionem nonnulli Canonici, jam paratis indumentis, Fesulas laeti convolarunt, ibique in ecclesia S. Dominici Eremitarum cucullum exuentes Canonicorum habitum induerunt die 28 Junii praefati an. 1408. Degebant tunc temporis in coenobio S. Augustini Senarum complures de primariis ejusdem civitatis familiis nostrates, qui erant sermone, et opere valde potentes apud illius Reipublicae Optimates. Ipsi eorumdem Optimatum commendationibus suffulti laudato Sommo Pontifici supplicem libellum porrexerunt, quo a Sua Sanctitate humillimis [p. 447] precibus postulabant ut celeberrimum Iliceti coenobium Eremitano Ordini subduci non permitteret. Supplicantium precibus annuit Pontifex, ac proinde per aliam Bullam Apostolicam emanatam Arimini die 19 Novembris ejusdem an. 1408 novis Canonicis indulsit ut ad pristinum Eremitanum Ordinem redirent, vel si in suo proposito perseverare vellent, Iliceto relicto, alium sibi locum invenirent, in quo absque Eremitarum praejudicio suae Reformationis opus prosequi valerent. Juxta praedictae Bullae tenorem cum nostrates Canonici desertores in Ilicetano Eremitarum S. Salvatoris coenobio diutius permanere non possent, ex eis pars major, nimirum octo, dimisso Canonicorum supparo, iterum Eremitarum cucullum reassumpserunt, iique fuere FF. Philippus de Agazzariis, Joannes de Stagio, Joannes Salimbeni, Joannes de Antonio, Andreas Angelini, Franciscus de Joanne, Bartholomaeus Salvi, et Christophorus Landucci qui juxta sacras Eremitani Ordinis Consititutiones conventuale capitulum celebrantes in Priorem Ilicetanum elegerunt P. Fr. Philippum de Agazzariis, qui eumdem prioratum gerebat eo tempore quo descripta transformatio effecta fuit. Caeteri autem quinque, nempe FF. Stephanus Cioni, Joannes de Antonio, Dominicus Cioni, Regulinus Angelini, et Franciscus Nanni Canonicorum Institutum prosequi cupientes a praememorato Gregorio XII die I Septembris an. 1409 facultatem impetrarunt quod ubicumque locum invenerint congruum, licitum, et honestum... acceptare, et suscipere, ipsumque in prioratum conventualem habere et recipere ad Omnipotentis Dei gloriam et honorem libere et licite valeant... Verum cum locum idoneum tam cito invenire non potuissent, Fabrianum sese in quoddam hospitium receperunt, tempora meliora expectantes. Tandem sex annis sic transactis a D. Guidone Antonio Urbini Comite, et Eugubii Dynasta obtinuerunt Eremitorium S. Ambrosii prope eamdem Eugubinam civitatem, annuente praefato Gregorio XII per Apostolicam Bullam datam Arimini sub die 23 Septembris 1414. Sub Martino V autern haec nostratum Canonicorum SS. Salvatoris de Sylva Lacus, (hoc enim nomen ab Ilicetano coenobio acceperunt) Congregatio plurimum aucta fuit; nam eidem se adjunxerunt binae Congregationes Canonicorum Regularium S. Salvatoris de Bononia, et S. Mariae de Rheno prope Bononiam, unde Congregatio Rhenana appellari coepit. Anno deinde 1430 ab eodem Martino V impetrarunt monasterium S. Dominici de Scopeto prope Florentiam, quod postea evasit totius Congregationis ita praecipuum ut illi Canonicorum Scopetinorum titulum conciliarit. Haec Scopetinorum Congregatio habuit in Italia monasteria 42. Vide Moronium vol. 7 pag. 268. In praefatae institutionis historia peculiarem atque laudabilem mentionem meretur Fr. Conversus Bartholomaeus, alias Cecchus Berti de Tojano, Hetruscus, cujus opera, industria, resistentia, atque zelo Ilicetanum coenobium a Canonicis desertoribus Eremitano Ordini restitui, atque relinqui debuit.

Congregatio Perusina alias S. Mariae de Populo urbis exorta est circa annum 1420 quando in praefatum S. Mariae [p. 448] de Populo coenobium invecta fuit regularis observantia nostratis Venerabilis Matthaei de Introduco, qui erat Vicarius generalis omnium conventuum reformatorum, qui extabant citra Regnum Neapolitanum. Deinde appellari coepit Congregatio Perusina a coenobio Perusino S. Mariae Novellae, quod evasit ejusdem Congregationis caput. Illius coenobia ea fuerunt quae subjiciuntur.

Coenobium Apiniani (di Apignano) tit S. Jacobi in Piceno erectum anno 1583.

Coenobium Aquilae (dell'Aquila) in Aprutio, tit. S. Augustini, erectum an. 1282, quo tempore spectabat ad provinciam Marchiae Anconitanae.

Coenobium Castelli-Novi tit. S. Mariae de Ansidonia in dioecesi Aquilana in Aprutio.

Coenobium Collismagii (di Collemagio) tit. S. Nicolai de Tolentino in dioecesi Assisiensi in Umbria.

Coenobium Fabriani (di Fabriano) tit. antea S. Mariae Novae, et postea S. Augustini, fund. an. 1216 a Gualtero Chiavello illius civitatis domino in provincia Picena; transiit autem ad Congregationem Perusinam an. 1458.

Coenobium Fulginii (di Foligno) tit S. Nicolai in Umbria, quod antea extabat extra, et postea intra urbem, unitum fuit Congregationi an. 1436. Antea pertinebat ad Olivetanos. Erat an. 1567 hujus coenobii membrum Conv. S. Joannis de Lontejo.

Conventus Perusinus (di Perugia) tit. S. Mariae Novellae, postea S. Revignati, in Umbria, fund. juxta portam S. Angeli intra urbem an. 1422. Hic conventus Congregationi nomen dedit.

Conventus Romanus S. Maria de Populo, in quo Congregatio sua incunabula habuit anno 1419, quodque transiit ad Congregationem Lombardiae an. 1472.

Conventus Saxoferrati (di Sassoferrato) in Nucerina dioecesi in Piceno tit. S. Secundini, qui ad Marchiae Anconitanae provinciam spectabat an. 1389, et ad Congregationem transiit an. 1574.

Conventus S. Felicis prope Janum in dioecesi Spoletana traditur Congregationi an. 1450 cum antea ad Religiosos alterius Ordinis pertineret.

Conventus Sulmonis (di Sulmona) antea S. Martini, postea S. Augustini erectus an. 1282 a Provincia Apuliae, deinde ad Cong. Perusinam transiit.

Conventus S. Valentini tit. S. Mariae Gratiarum in Aprutio Citeriori pertinebat ad Cong. Perusinam an. 1602.

Conventus Romae S. Matthaei in Merulana, qui antea pertinebat ad Cruciferos, an. 1475 a Sixto IV donatus fuit Sacristiae conventus S. Augustini ejusdem urbis; atque illius familia constituebatur a P. Priore hujus conventus. Anno 1656 assignatus fuit nostratibus hibernis, qui an. 1661 illum cesserunt Congregationi Perusinae, quae tunc temporis relinquere debuit conventum S. Mariae Novellae Perusiae Monialibus Ordinis S. Benedicti, quarum monasterium propter bella a militibus occupatum fuerat. Tandem ad instantiam Jacobi Angliae Regis praefatus S. Matthaei in Merulana conventus an. 1739 iterum in Augustinensium Hibernorum dominium venit. Solo aequatus fuit tempore gubernii gallici.

Haec Congregatio extincta fuit anno 1769 illius conventibus Provinciis vicinioribus per P. R.mum Generalem aggregatis.

Extructum est superioribus annis a fundamentis speciosum templum et insigne monasterium ad radicem Montis Ortoni juxta fontem aquarum ferventium, aedificiis, donariis, et maxima adventantium quotidie populorum frequentia gloriosum, et admirabili auspicio et miro quodam initio Deiparae Virgini consecratum. Etenim a partu Virginis an. 1428 Petrus Falzonius, homo rusticus et loco vicinus, cum gravissimis cruciaretur ulceribus, et nulla medicorum remedia sibi proficerent, contulit se eo ad balneum juxta radicem montis, in quo quotidie plagas suas salutari aqua certis horis diei fovebat; adiensque interdum fontem alterum paulo inferius e subterraneo montis specu scatentem, illic aqua gelida sese abluere, et potu reficere solebat. Huic ibi oranti ex improviso visa est offerre se Virgo Maria supra omnem humanae pulchritudinis formam speciosissima, a qua visus est moneri ut sibi eodem loco templum extrueret, ubi tabellam sua insignitam effigie inveniret, et quod statim pristinam erat incolumitatem corporis accepturus. Quod ei in ipso temporis momento contigit. Id autem confestim et oraculum et miraculum istud confidenter praedicare coepit, et inventam Virginis imaginem cunctis ostendere, et incolumitatem sibi ab ulceribus repente redditam palam facere. Unde brevi approbato per Petrum Donatum Venetum tunc nostrae urbis Episcopum miraculo, concursu populorum undique facto, magnisque atque innumeris in dies frequentatis miraculis, templum construi coeptum est, et locus, qui prius incultus et sylvestris prorsus fuerat, amoenissimus factus. Subinde et sacra aedes speciosissima erecta, et monachis Eremitanis insigne coenobium fabricatum, et in hunc diem tanta populi frequentia, diebus singulis, et praesertim festivis, salutantium, ac vota exolventium celebratum, ut nullus in urbe, quamtumvis sacer locus adeuntium populorum frequentia, aut devotione sit huic merito conferendus. Et iccirco hic a nobis locus iste una cum auctore tanti operis merito celebratur... In hoc itaque coenobio S. Mariae de Monte Ortono ejusdem nominis Congregationem an. 1436 fundavit noster celeberrimus B. Simonetus de Camerino, qui tota Europa mirante an. 1454 sua eloquentia atque industria pacem inter Venetos, et Franciscum Sfortiam Mediolanensium Ducem composuit. Enumeravit praefata Augustiniana S. Mariae de Monte Ortono Congregatio conventus sequentes, qui nimirum sunt:

Conventus Citadellae sub tit. S. Mariae de Campo-Sancto in agro Patavino, qui jam extabat anno 1436.

Conventus Loreensis (di Loreo) tit. S. Petri in dioecesi Fossae Clodiae ad ostia Padi in regione Veneta, fund. an. 1573.

Conventus Montis Ortoni tit. S. Mariae, de quo supra.

Coenobium Patavii tit. S. Marci, quod antea erat hospitale ad pratum Vallis, ac praefato B. Simoneto a Communitate Patavina donatum. Erat hospitium Fratrum Montis Ortoni situm in loco, qui vulgo dicebatur: Pra della Valle.

Conventus Rodigii (di Rovigo) tit. S. Augustini, fundatus an. 1590. [P. 450]

Conventus Venetiarum sub tit. Pacis, sive S. Christophori de Pace, apud Muranum prope Venetias, extructus a Venetis propter pacem a praefato nostrate B. Simoneto conciliatam inter Venetos et Mediolanensem Ducem.

Conventus Ulmi (dell'Olmo) tit. S. Mariae in dioecesi Vicentina fund. an. 1480.

Conventus de Zocco inter Patavium et Vicentiam situs, qui inchoatus fuit an. 1512, sed completus an. 1588.

Parochia de Meolo inter Venetias et Tarvisium.

A Republica Veneta an. 1772 suppressi fuerunt conventus Ulmi, Rodigii, Lorei, hospitium de Zocco, et Parochia de Meolo.

P. Fr. Gabriel de Garofoli Spoletanus, S. Theologiae Magister, divini verbi praeco, imo princeps suo tempore omnium evangelizantium, prout a nostrate Coriolano nuncupatur, dum anno 1421 in praefacta Venetiarum urbe sacras conciones haberet, sua vere singulari facundia, vitaeque sanctimonia ad amplectendum nostrum Eremitarum Ordinem induxit quatuor nobiles juvenes venetos, qui nempe fuere Andreas Bondimerius, postea Patriarcha Venetiarum, Philippus Paruta, deinde Archiepiscopus Cretensis, Michael Morosini, et Franciscus Contarini. Hi omnes die octava Octobris ejusdem anni 1421 in praedicto S. Mariae de Nazareth coenobio nostro Eremitano Ordini nomen dederunt, et anno insequenti solemnia vota juxta illius temporis morem emiserunt. Adhuc autem clerici professi, atque nondum sacerdotio initiati nostratum Ilicetanorum exemplum imitari cupientes, eodem P. Mag. Gabriele de Garofoli praeunte cogitare coeperunt de convertendo Eremitanorum coenobio in Canonicorum Regularium abbatiam. Verum sicut Ilicetanis desertoribus nostrates obstiterunt, qui degebant in coenobio S. Augustini Senarum, sic reformatoribus Venetis sese objecerunt Eremitani S. Stephani; quare Nazarethanum coenobium relinquere coacti, ad monasterium S. Danielis prope Patavium suam sedem transtulerunt, ibique anno 1424 ab Episcopo Patavino Petro Marcello vestem canonicalem receperunt. Paulo post autem obtinuerunt Venetiis abbatiam S. Spiritus, unde ipsorum Congregatio a Martino V approbata Congregatio Canonicorum Regularium S. Spiritus appellari coepit.

P. Magister autem Fr. Gabriel de Garofoli suae desertionis penitentia ductus ad Eremitanum Ordinem an. 1426 reversionem fecit, atque anno 1429 a praefato Martino V ad Nuceriae Paganorum Episcopatum evectus fuit. Haec canonicorum S. Spinitus Congregatio, quae fuit ramusculus quidam ex Eremo Augustiniana avulsus, perduravit usque ad annum 1636, quo extincta fuit, haereditatem ejus quadringentis scutatorum millibus constantem sibi adjudicante Venetiarum Republica pro Cretensi bello gerendo. Nec magis eadem Respublica scrupulosa fuerat quoad praememoratum S. Mariae de Nazareth coenobium; nam occasione capta ex controversia exorta inter Eremitas Augustinenses, et novellos canonicos se inter litigantes immiscens, satius judicavit illic laemocomium (un Lazzaretto) esse construendum. Itaque hac etiam vice experimento comprobatum fuit [p. 451] quod quaecumque innovationes jacturam aliquam afferre solent.

Anno 1445 die 14 Aprilis Romae in coenobio S. Mariae de Populo ex Eugenii IV mandato celebratum fuit capitulum generale omnium Augustiniani Ordinis Observantiarum Italiae, ut unaquaeque eorum sibi eligeret rectorem, qui P. Priori Generali esset immediate subjectus, quiqui Vicarii titulum obtineret. Videtur tamen tunc nihil definitum fuisse, aut saltem omnis definitio dilata fuisse usque ad an. 1449, quo aliud hujusmodi capitulum habitum fuit jussu P. Generalis Juliani de Salemo in coenobio S. Mariae de Monte-Speculo in Tuscia, qua occasione idem P. Mag. Generalis constituit Vicarium Cong. Lombardiae P. Mag. B. Georgium de Cremona, Cong. S. Joannis de Carbonaria B. Desiderium germanum fratrem B. Christiani de Pedemontio, Cong. Perusinae P. Mag. Paulum Mattabuffi Romanum, et Cong. Montis Ortoni B. Simonetum de Camerino. Non fuit assignatus Vicarius generalis Congregationi Ilicetanae eo quia illa jam obtinuerat a Summo Pontifice facultatem sibi providendi de suo superiore. Hujusmodi variarum Congregationum Vicariis laudatus P. R.mus Generalis Fr. Julianus de Salemo dedit auctoritatem (sub die 13 Maji 1449) recipiendi Fratres, et collocandi eos, et pellendi si demerita eorum exegerint, et emittendi, necnon amovendi et commutandi prout, et quotiescumque prudentiae tuae videbitur opportunum, atque ea regendi, gubernandi, et administrandi in temporalibus, et spiritualibus omnia et singula in conventibus tibi subditis, disponendi, faciendi, et ordinandi ea, ad quae nostra, et nostri officii auctoritas se extendit, et quae nosmetipsi disponere, facere et ordinare possemus si in eis conventibus personaliter adessemus. Tibi etiam concedimus, et licentiam impartimur nova loca capiendi et acceptandi cum nostra plena auctoritate eo tamen modo, quo in definitionibus capituli Montis Speculi fuit expressum, ac Sedis Apostolicae prius licentia semper obtenta in iis, in quibus de jure ipsa licentia fuerit opportuna. Item tibi concedimus ut de bonis temporalibus locorum tibi subjectorum in quacumque substantia fuerint mobili, seu immobili disponere, permutare, vendere et alienare possis, et dare licentiam tibi subditis illud idem faciendi quoties pro necessitatibus locorum, et conventuum tibi visum fuerit opportunum. Volumus etiam ut Fratres tibi subditos absolvere possis a sententiis excommunicationis juxta nobis ab Apostolica Sede indultum, cum eisque dispensare super macula irregularitatis quantum nostra auctoritas ex Indulto Apostolico se extendit etc.

An. 1446 die 5 Junii Romae in Basilica S. Petri celebratur canonizatio S. Nicolai de Tolentino, quae solemnitas sic in Martyrologio Augustiniano sub die 5 praefati mensis descrbitur: Romae canonizatio S. Nicolai de Tolentino, qui ob egregiam sanctimoniam et innumera propemodum prodigia ab Eugenio IV in Sanctorum numerum est relatus in die Pentecostes, in quo die ipsemet S. Nicolaus in urbe Papiensi visibiliter multis apparuit, et ante omnium oculos in carcere detentis januas aperuit, in hoc ostendens non decere inibi aliquem affligi in die suae canonizationis in Urbe, ubi sui parentis Augustini reliquiae servabantur…

Haec Congregatio initium habuit an. 1431, quo Ven. P. Fr. Joannes [p. 452] de Alarcon a P. Priore Generali Augustino Romano potestatem accepit acquirendi locum in Eremo distante a Villa Vallisoleti per quinque milliaria, qui locus tamen sit conventus Ordinis et Ordinis subjectus. Haec fuere, verba sunt Herrerae in Alphabeti Aug. pag. 382, primordia exiguae, et pauperculae illius domus prope Villam Nublam, quae Sanctorum titulo illustris primorum suorum incolarum sanctitatem in memoriam adducit. Ideo enim, ut ajunt, Sanctorum nomenclatura fruitur, quia Sanctorum incolatu potita fuit, vel potius quia sub invocatione omnium Sanctorum erecta est... In hoc itaque coenobio Nublae, vel ut alii scribunt, Nueblae per praefatum Ven. Fr. Joannem de Alarcon instituta fuit Congregatio de Observantia Hispaniae, quae cujusmodi fuerit, et quot coenobia habuerit, constat ex sequenti epistola P. R.mi Prioris Generalis Mag. Fr. Gerardi Ariminensis ad eumdem Ven. Fr. Joannem transmissa an. 1438 sub die 11 Novembris, quae est tenoris hujusmodi: Fr. Gerardus etc... Ven. Licentiato Fr. Joanni de Alarcon, Vicario nostro in conventibus observantiarum provinciae Hispaniae etc... Tenore praesentium te nostra auctoritate nostrum Vicarium facimus in conventibus sive eremitoriis Sanctorum prope villam (sic) de Valle-Oleti, S. Mariae de Pilari penes villam de Arenis, in conventu Domnarum, in conventu Vallisoleti, et monasterio S. Mariae de Matricali, et caeteris futuris sub observantia degentibus, committentes ea loca penitus tuae cure etc... Concedimus quod de cedente te ex hac vita mortali, remotis odio, affectione, ac quibuscumque, primo confessione facta, invocata gratia S. Spiritus, et Christi corpore sumpto, adunati unanimiter unum possint idoneum, et approbatum optimum virum in suum Vicarium eligere... Haec autem omnia ad majus robur, et firmitatem Apostolicis litteris datis Ferrariae die 8 Decemb. ejusdem an. 1438 Eugenius IV confirmavit.

Constantiensi generali Concilio e nostris (an. 1414) interfuerunt Patres FF. Nicolaus Saracenus de Cassia Episcopus Recineti, Simon Anconitanus Episcopus, Petrus de Vena Prior Generalis, Joannes Voves Parisiensis procurator Regis Franciae, Joannes de Pratis Prior conventus S. Augustini de Marclovia, Guilelmus Forojuliensis procurator Domini Georgii de Ordelaffi Fori-Julii Domini, Antonius Rampelogus de Genua nomine Reipublicae Genuensis, Joannes de Ponlesco Procurator Ordinis (idest vicem gerens Procuratoris Ordinis) Laurentius de Neapoli Orator, Legatus Joannae Reginae Neapolitanae, et postea Episcopus Aversae, ac demum Tricarici, Joannes Zachariae pro Helvetia, Michael Mantegazza Episcopus Alexandriae in Pedemontio, Nicolaus Dinchespuel Rector Universitatis Vindobonensis, Petrus Assalbitus Sacrarii Pontificii Praefectus et Episcopus Olovensis, et alii complures Patres pietate, doctrina ac virtutibus insignes, uti refert noster Antoninus Hohn in Cronologia Provinciae Rheno-Svevicae pag. 85. Concilio autem Basileensi an. 1431 interfuere Gerardus de Arimino Prior Generalis, Julianus de Salem Siculus, Joannes de Hasberg Provincialis Rheno-Svevus, Joannes de Mediolano, [p. 453] Franciscus de Florencia, Antonius de Monte Granario, Henricus Zolter Saxo, Joannes a S. Thoma Lusitanus tamquam legatus Eduardi Lusitaniae Regis, Georgius de Valle Speciosa Bavariae Provincialis, Robertus de Porta Gallus, et Joannes Boves Parisisiensis.

Pacta mutuae concordiae quatuor Ordinum Mendicantium sancita, et subscripta tempore Concilii Basileae in eadem urbe (die 2 Aprilis 1435) a R.mis Patribus Fr. Bartholomaeo Texerii Magistro Generali Ordinis Praedicatorum, Fr. Guillelmo de Casali Ministro Generali Ordinis Minorum, Fr. Gerardo de Arimino Priore Generali Ordinis Eremitarum S. Augustini, et Fr. Joanne Phacii Priore Generali Ordinis Carmelitarum Fratum B. Mariae; quae si semper observentur, innumera, atque frequentiora poterunt praecaveri et eliminari scandala, quae ex coenobitarum aemulationibus et contentionibus in Christifìdelium gregem saepius promanant,

1. "Nullus praefatorum Ordinum Religiosus tam sublimiter de sui Ordinis cujuscumque Sancti meritis disputare, tamque excellenter sentire praesumat ut alteri vel Religioni, vel Sancto in comparationem adducto derogetur, et ex coelestis Regni beatitudine, ubi summa pax, et aeterna felicitas est, causae litium contrahantur; quod siquis secus fecerit, atque in derogationem Sanctorum alterius Ordinis patronorum, aut professorum, seu universalis status, et honoris ipsius scienter, et publice linguam laxare audeat, a Superiore, ad quem pertinet, digna castigatione puniatur, et ad revocationem, atque emendationem suorum dictorum eodem ipso loco, ubi offenderit omnino compellatur.

2. "Liceat cuicumque Religioso scholastico diversorum Doctorum doctrinam, atque opinionem sequi, omnino tamen vetitum sit aliorum Ordinum Doctores ullo contemptu, aut turpi dicto insectari.

3. "Cavendum maxime ne contra confirmationem, atque approbationem praefatarum Religionum quispiam aliorum Ordinum frater aliquid praedicare, aut disseminare praesumat; sed magis omnes studeant illarum dignitatem invicem attollere; ac profiteri, quarum non dubitent charitatem sancto vinculo sociatam fortiorem ad commune praesidium posse succedere.

4. "Religiosi habentes facultatem audiendi confessiones diligentissime omnes caveant ne assertione sua absolvendi auctoritatem in ullo aliorum Ordinum minorem, aut disparem faciant videri, sed alternae potestati, et auctoritati non modo consentiant, sed diligenter faveant, parique laude et approbatione aliis tribuant, quae ab illis ipsi desiderant.

5. "Omnino autem in Romana urbe solidam pacem, et tamquam individuam rerum, ac periculorum omnium servari convenit societatem, ut quoties necessitas, et aequalis periculi metus impendeat, Procuratores Ordinum, qui in ipsa urbe Roma fuerint, cujuscumque alterius Ordinis negotia non aliter quam sui proprii Ordinis curent atque sustineant collatis insuper aequali sorte sumptibus, ubi et causae magnitudo, et communis rei discrimen ita exigere videatur.

6. "Neque ullus praedictorum Ordinum generalis Procurator acceptet a fratribus aut conventibus sui Ordinis [p. 454] adversus fratres alterius Ordinis querelas, neque litem contra illum moveat, aut moveri sinat, nisi prius praemoneat Provincialem, aut alium Superiorem illorum fratrum, contra quos querelae producuntur ut opportune provideat quin necessitas inducatur alio modo causam componendi.

7. "Si forte aliqua controversia, atque iis inter duarum Religionum Fratres, ac proinde inter earum Procuratores generales suboriri videatur, alii duo Procuratores omni diligentia et studio litem componere et interceptam causam justo moderamine terminare procurent.

8. "Hoc in casu illi qui litem acturi erant nihil interim moveant, causamque suspensam teneant donec alii tentatae concordiae fortunam experiantur.

9. "Siquando autem inter duorum Ordinum Fratres controversia exoriatur circa novorum coenobiorum aedificationem ratione nimiae vicinitatis, aut alterius impedimenti, Patres Provinciales, aut alii Patres pacis amatores ab ipsis designati intra duos menses ad locum, ubi litis occassionem nasci cognoverint, se personaliter transferant, et omnem controversiam curent unius mensis spatio ab ipsorum adventu de medio tollere. Qui si in unam sententiam convenire requiverint, tres arbitros eligant, qui similiter intra mensem omnem quaestionem justo fine decidere teneantur, et quidquid tres simul, vel eorum duo decreverint, firmiter observetur.

10. "Standum autem inviolabiliter Apostolicis ordinationibus ne infra spatium a S. Sede taxatum aliorum Ordinum coenobia, atque Ecclesiae construantur, nisi prius ab jam extantium coenobiorum Fratribus licentia, et assensus obtineatur.

11. "Rogantur tamen ii Fratres ne se ad hujusmodi gratiam faciendam difficiles reddant, praesertim quando ex novi loci aedificatione ipsis nullum, aut exiguum praejudicium generetur.

12. "Cavendum maxime ne aliorum Ordinum tyronibus illos ad suum Ordinem attrahendi studio quisque primae Religionis egressum suadeat.

13. "Quod si Novitius ita illectus exierit, non recipiatur infra annum in Ordinem, cujus desiderio egressionem fecit, nisi obtenta licentia Ordinis, quem reliquit.

14. "Hac in re omnis injuria atque fraus erit semper praecavenda, neque ad eliminandam praedictae licentiae necessitatem ulla Apostolica dispensatio impetretur. Hac enim in re esset hujusmodi dispensatio valde odiosa.

15. "Nullus Frater sepulturae electionem alicujus personae, apud Fratres alterius Ordinis jam factam immutari, vel legata illis relicta vel per se, vel per alium variari curet.

16. "Attendant omnes et singuli Fratres ne honori sui Ordinis improvide prospicientes, in contentione, et aemulatione aliorum sermones praeripiant, vel impediant.

17. "Circa observationem censurarum, quae ab aliis quam a Summo Pontifice et Legatis Sedis Apostolicae, quibus est simpliciter deferendum, prolatae fuerint, praehabita omnium Fratrum qui in illo loco erunt consiliorum collatione, et si opus fuerit Sapientum judicio quaesito uniformitas omnium Ordinum, quantum conscientia permiserit, omnino procuretur.

18. "Tandem quia quidquid contra Catholicam Fidem committitur, in omnium noscitur injuriam redundare, Inquisitores haereticae pravitatis nullus impediat, [p. 455] vel perturbet; quin potius et ipsi sibi mutuo, et alii eisdem in prosecutione officii indefesse faveant, et assistant.

20. "Ultimo loco praecipitur omnibus praefatorum quatuor Ordinum Superioribus majoribus et minoribus quatenus super praedictis, et aliis, quae discrimen perturbationis aut adducere consueverunt, aut posse adducere videantur, omni diligentia studeant efficacibus monitis, et opportunis correctionibus taliter providere ut coepta, siquae invenerint, componantur, et in posterum similia non contingant.

Narrant nostrates scriptores aliique externi, quod piissima D. P. Augustini mater S. Monica cum summo dolore afficeretur tum propter mortem Patritii viri sui, quem suis precibus in ipso vitae illius termino ad Christum converterat, tum multo magis propter diuturnas filii Augustini aberrationes, recursum habuit ad Deiparam Virginem consolationum matrem, illam exorans ut ipsi afferret levamen atque solatium in suis tribulationibus, atque angustiis, simulque ei ostenderet quo modo induta incedere deberet toto suae viduitatis tempore. Quamobrem statim Sanctissima Virgo illi apparens nigro indumento ornata, atque zona pellicea renibus accincta sic eam affatur: Filia haec sit forma vestimentorum tuorum, atque interdum detractam sibi zonam pelliceam eidem Monicae tradens dixit: Accipe, hoc est gratum signum amoris mei, hoc cingulum consecratum hoc sinu, qui Deum continebat, hoc abhinc in posterum circumdet lumbos tuos absque eo quod umquam illud dimittas. Hinc factum est quod D. Ambrosius S. P. Augustinum in suo baptismate cuculla nigra induerit, atque cingulo ex corio praecinxerit; evaserat enim Monicae filius maternae pietatis imitator. Ex eo autem tempore numquam in Augustiniana Religione erga sacram Deiparae cincturam devotio cessavit; eamque omnes fere Summi Pontifices plurimis indulgentiis cumularunt, quos inter Eugenius IV suo Apostolico Decreto emanato die 14 Augusti an. 1439, quod incipit: Solet Pastoralis Sedes, facultatem fecit Ordini Eremitarum S. P. Augustini instituendi sodalitia utriusque sexus fidelium sub titulo Cincturatorum Beatae Mariae Virginis, eisdem concedens magnam indulgentiarum copiam. Quamobrem eodem ipso anno Patres Augustinenses in sua S. Jacobi Bononiensi Ecclesia canonice instituerunt primam, atque semper celebrem Archiconfraternitatem S. Cincturae Sancti Patris Augustini, et Sanctae Matris Monicae et postea, anno scilicet 1495 aliam similem Confraternitatem fundarunt sub invocatione B. Virginis Matris Consolationis, quam Gregorius XIII sua pontificia Bulla Ad ea ex paternae charitatis etc., data sub die 15 Junii an. 1575 confirmavit, eamque priori univit per reciprocam privilegiorum communicationem. Idem Summus Pontifex vigore sui Apostolici Brevis Curandum anno 1576 concessit facultatem aggregandi Confraternitati saerae Cincturae quamcumque aliam Confraternitatem, quae hujusmodi unionem postulare vellet, et alio Brevi Volentes emanato sub die 12 Novembris an. 1579 statuit ut aggregationis diplomata non expediantur nisi a Supremo Moderatore [p. 456] Ordinis Eremitarum S. Augustini pro tempore existente. Haec Cincturatorum Confraternitas innumeris gaudet indulgentiis, quarum Summarium recognitum atque correctum studio atque diligentia nostratis P. Mag. Assistentis Fr. Thomae Mariae Martinelli, nunc S. R. E. Cardinalis, iterum approbatum fuit a fel. rec. Pio Papa IX decreto Apostolico 7 Maji 1863.

Haec omnium celeberrima Ordinis Eremitarum S. Augustini Congregatio sua incunabula habuit in coenobiis Genuae S. Teclae (postea S. Augustini) item Genuae S. Mariae de Belvedere, et S. Mariae de Cella in ejusdem civitatis suburbio S. Petri de Arena, in quibus noster P. Fr. Paulus Vivaldi Genuensis regularem disciplinam ad perfectiorem observantiam revocaverat praesidio suffultus B. Augustini de Roma Prioris Generalis, qui propterea illum eorumdem trium coenobiorum generalem Vicarium constituit an. 1422. Hujusmodi autem nostratis Pauli Vivaldi reformatio numquam verae atque formalis Congregationis formam induit; verumtamen exemplum simul atque occasionem praebuit nostratibus Beatis Joanni Rocho de Portiis Papiensi, Joanni de Novaria, et Georgio de Lazolis Cremonensi instituendi praefatam Congregationem de Lombardia in coenobio Cremae circa annum 1440. Haec Congregatio Augustiniana cum coenobiorum multitudine, tum virorum excellentia inter caeteras alias congregationes ejusdem Ordinis primatum habuit. Ad illam pertinuerunt conventus, qui sequuntur:

Conventus Alexandriae in Pedemontio erectus fuit circa annum 1264 ab Eremitis Augustiniensibus prope Ecclesiam S. Martini, quam ad Canonicorum ejusdem Collegiatae Ecclesiae instantiam Urbanus IV illis sub die 14 Junii praefati anni 1264 cum omnibus juribus et possessionibus donavit. Ad Congregationem Insubricam transiit circa an. 1458. Annuus proventus hujus conventus erat an. 1650 scutatorum Romanorum 615, quibus decem fratres alebantur.

Conventus Astae (di Asti) tit. S. Mariae Gratiarum in Monteferrato extruitur a nostrate P. Fr. Nicolao Romagnani, an. 1517. Verum anno 1427 bello fervente eversus fuit. Quamobrem Astensis Communitas nostratibus aliam domum intra civitatem assignavit prope Ecclesiam tunc appellatam del Santo, ibique novum coenobium erexerunt an. 1539, obtentis a Clemente VII opportunis facultatibus. Hoc item coenobium stabilitatem non habuit; nam an. 1575 a victricibus Hispanis copiis solo aequatus fuit. Quidam tamen Sacerdos nomine Jacobus Andreas della Rovere Parochus Ecclesiae S. Pauli erga nostrates Insubres valde benevolus, eorumdem congregationi praefatam Ecclesiam donavit annuente Gregorio XIII, et consentiente Sabaudiae Duce Emmanuele Philiberto, qui Astensis civitatis dominium recuperaverat. Itaque laudata Insubrica congregatio apud eamdem S. Pauli Ecclesiam an. 1578 alium conventum aedificavit sub invocatione S. Mariae Gratiarum, qui anno 1650 habebat annuum proventum scutatorum 426, et alebat fratres 6.

Conventus Asulae (di Asola) tit. S. Crucis, antea vero S. Mariae Gratiarum, in dioecesi Brixiensi extructus fuit extra oppidum [p. 457] an. 1496. Illius annuus proventus erat scut. 307, quibus alebantur fratres 6.

Conventus Avilianae in dioecesi Taurinensi sub titulo S. Mariae Misericordiae (postea S. Mariae Gratiarum) erectus fuit a nostrate percelebri concionatore P. Fr. Augustino de Anna a Carignano, locum supra parvum collem extra oppidum situm donante Andrea Baldo cum onere unius Missae in hebdomada singula et alicujus orationis quotidie inperpetuum recitandae. Urbanus VIII constituit illum in domum Novitiatus, et Alexander VII Professorium nostratum Clericorum Pedemontanorum declaravit. Hujus Avilianensis coenobii alumnus fuit B. Cherubinus Testa, qui ibidem spiritum Deo reddidit die 17 decembris an. 1479. Hinc patet praeferendam esse sententiam nostratis Thomae Herrerae, qui censet praefatum Avilianae coenobium conditum fuisse circa an. 1452. Forsitan laudatus Fr. Augustinus citato an. 1479 eumdem conventum non quidem inchoavit, sed potius ampliavit. An. 1650 habebat annuum proventum scutatorum 720, et alebat fratres 9.

Conventus Bargiarum (di Bargie) tit. S. Mariae Gratiarum (postea S. Augustini) in dioecesi Taurinensi fundatur an. 1491 a Domina Bianca Montisferrati Marchionissa, et Philiberti Sabaudiae Ducis uxore, et Congregationi donatur cum onere perpetuo alicujus orationis quotidie post Completorium pro illius anima recitandae. Annuus proventus erat anno 1650 scut. 189, quibus alebantur Fratres 5.

Conventus Bassani in dioecesi Vicentina in ditione Veneta opera nostratis P. Paulini de Mediolano extruitur an. 1476 sub invocatione S. Catharinae Virginis et Martyris in loco, quem Communitas Congregationi donavit, sito in Burgo Marignano haud procul longe a civitate. Annuus proventus erat scut. 325, Fratres 7 anno 1650, quem semper sequemur in tota hujusmodi conventuum recensione.

Conventus, sive hospitium Berceti (di Berceto) tit. S. Mariae Gratiarum assignatur Patribus Congregationis Lombardiae a Communitate illius oppidi spectantis ad dioecesim Parmae.

Conventus Bugellae (di Biella) tit. S. Petri in Pedemontio extruitur an. 1438, et transivit ad Congregationem Insubricam an. 1485. Annuus proventus erat scut. 514, Fratres 11.

Conventus Bergomi (di Bergamo) tit. S. Augustini fundatus fuit anno 1311, transiitque ad Cogregationem an. 1441. Habebat annuum proventum scut. 1976, et alebat Fratres 32.

Conventus Bononiae tit. S. Mariae Misericordiae antea erat monasterium Monialium Cisterciensium, et postea hospitium Olivetanorum a quibus anno 1473 transiit in dominium cujusdam Jacobi Basilii Bononiensis, qui illud nostratibus Insubricis donavit cum onere perpetuo trium Missarum, et unius Missae cantatae semel in quolibet anno. In hoc ipso loco nostra Congregatio perpulchrum coenobium erexit, quod an. 1512 tempore belli una cum Ecclesia solo aequatum fuit. Verum nostrates collectis undique piorum hominum oblationibus, favente praesertim Julio II, conventum et ecclesiam nedum reaedificaverant, sed etiam ad majorem amplitudinem, melioremque formam reduxerunt. Erat locus studii, et novitiatus; anno 1650 habebat annuum proventum scutatorum 1364, et alebat Fratres 19 praeter Novitios.

Conventus Bononiae tit. S. Blasii inchoatus fuit anno 1557 a nostratibus [p. 458] coenobii S. Mariae Misericordiae, qui timentes aliam ejusdem conventus extram civitatem siti eversionem, cupiebant habere aliquem locum intra urbem. Dono itaque tunc acceperunt a D. Nicolao Virgilio Episcopo Marsicanensi, et Canonico Ecclesiam parochialem S. Blasii cum adnexa domuncula, et ibidem anno 1574 coenobium erexerunt, quod an. 1650 habebat annuum proventum scut. 856, et alebat Fratres 10.

Conventus Bozuli (di Bozolo) tit. SS. Annuntiatae in dioecesi Cremonensi, praesertim liberalitate Friderici Gonzagae Mantuae Marchionis fundatur ab an. 1508 usque ad 1517. Post laudati Marchionis obitum ejus uxor D. Joanna Ursina illud dotavit. Anno 1650 illius conventus annuus reditus crat scut. 1526, quibus alebantur Fratres 10.

Conventus Briantiae (di Brianza) in dioecesi Mediolani erat Oratorium tit. S. Genesii in vertice montis situm, quod an. 1591 nostratibus Mediolanensibus de coenobio SS. Coronatae traditum fuit, qui ibidem parvum conventum extruxerunt, qui an. 1650 habebat annuum reditum scut. 313; et alebat Fratres 6.

Conventus Brixiae (di Brescia) tit. S. Augustini erectus fuit an. 1275 a DD. Berardo Maggio Episcopo, et Principe ejusdem civitatis. Verum circa annum 1309 tempore belli solo aequatus, iterum decursu temporis non amplius extra, sed intra urbem aedificatus fuit tit. S. Barnabae. Transiit ad Congregationem Lombardiae an. 1457. Habebat an. 1650 annuum proventum scut. 1431, et alebat Fratres 22.

Conventus Burgi Brixiae (di Brau) extra Italiam in ditione Sabaudiae Ducis sub titulo S. Nicolai de Tolentino extruitur an. 1506 a D. Margarita Austriaca Imp. Maximiliani filia, ac Philiberti Sabaudiae Ducis vidua, quae illum nostrati Insubricae Congregationi donavit. Habebat introitum annuum scut. 618, et alebat Fratres 10. Pertinebat ad dioecesim Lugdunensem.

Conventus Caballarii Majoris (di Cavallermaggiore) tit. S. Augustini in dioecesi Taurinensi fundatur circa an. 1500. Iliius annuus proventus an. 1650 erat scut. 315, et alebat Fratres 4.

Conv. Caburii (di Cavour) tit. S. Mariae de Angelis in dicecesi Taurinensi erigitur an. 1501 a Domina Bianca, Marchionissa Montis ferrati. Situs erat extra oppidum, habebat annuum introitum scut. 217, et alebat Fratres 6.

Conventus Carignani (di Carignano) tit. S. Mariae Gratiarum in Pedemontio fundatur an. 1474 a nostrate P. Fr. Thadaeo de Sporedia, manum adjutricem praebente D. Blanca Sabaudiae Ducissa. An. 1544 tempore belli solo aequatur, sed iterum aedificatur an. 1548. Illius annuus reditus an. 1650 erat scut. 667, et alebat Fratres 14. An. 1648 designatus fuit tamquam conventus Novitiatus, et S. Cong. deputata super reformatione Regularium hunc Novitiatum confirmavit an. 1655 cum facultate admittendi 12 Novitios.

Conventus Casalis (di Casale) tit. S. Crucis antea erat Fratrum Humiliatorum, sed an. 1475 instante Guilelmo Paleologo Montis ferrati Marchione nostro Eremitano Ordini traditus fuit, et an. insequenti ad Congregationem Insubricam transiit. Annuus introitus an. 1650 erat scut. 1046, et alebat Fratres 16.

Conventus Castellatii (di Castellazzo) in dioecesi Alexandriae erat antea Ecclesia tit. S. Petri, quae occasione belli diruta fuit; sed a Gallis iterum aedificatur tit. S. Mariae Lacrymarum, atque ab Alexandrino Episcopo Gongregationi [p. 459] Insubriae donatur an. 1463. Introitus annuus erat scut. 87, Fratres 2.

Conventus Castri Leonis (di Casteleone di Cremona) tit. S. Mariae Misericordiae situs extra oppidum in Cremonensi dioecesi fundatus fuit a nostratibus Cremonensibus an. 1617, ab Episcopo, et Communitate illis praefata Ecclesia donata. Illius annuus introitus erat scut. 336, et alebat Fratres 6.

Conventus Cherii (di Chieri) in dioecesi Taurinensi erat antea Oratorium tit. S. Jacobi spectans ad Benedictinos, qui illud an. 1478 nostratibus cesserunt ad instantiam D. Violantae Sabaudiae Ducissae. Anno autem 1492 parvum illud aedificium ampliatum fuit sub invocatione S. P. Augustini. An. 1650 illius proventus annuus erat scut. 508, et alebat Fratres 10.

Conventus Ciriaci (di Ciriè ) tit. S. Mariae Gratiarum in dioecesi Taurinensi fundatur extra oppidum an. 1483. Illius annuus proventus erat scutatorum 270, et alebat Fratres 6.

Conventus Clarasci (di Cherasco) in dioecesi Astensi in Monteferrato erat Ecclesia parochialis, quae an. 1518 annuente Leone X nostratibus donata fuit, qui ibidem coenobium fundarunt sub invocatione S. Mariae de Populo. Annuus introitus erat scut. 465, et alebat Fratres 9.

Conventus Clastidii [in dioecesi Placentiae], erat antea Ecclesia sub tit. S. Mariae della Corcella extra oppidum sita in dioecesi Placentiae, quae an. 1620 nostratibus donata fuit ut ibidem parvum coenobium extruerent. Habebat annuum introitum scut. 96, et alebat Fratres duos.

Conventus Clavasii (di Chivasso) in dioecesi Iporediae in Pedemontio jam extabat an. 1306, et an. 1500 sub tit. S. Nicolai de Tolentino spectabat ad Congregationem Lombardiae. Hoc tamen coenobium tempore belli eversum fuit, et postea an. 1548 aliud aedificavit prope Ecclesiam parochialem S. Mariae Coronatae noster P. Fr. Carolus de Liburno ex donatione prefatae Ecclesiae a Parocho obtenta cum Summi Pontificis assensu. An. 1650 illius proventus erat scut. 210 et familia constabat Fratribus 7.

Conventus Comi (di Como) tit. S. Augustini fundatur an. 1277, et ad Congregationem Lombardiae transiit an. 1448. Illius conventus membrum erat locus sive conventus parvus Bellasii tit. S. Georgii in quo duos tenebat Fratres. An. 1650 illius introitus erat scut. 8oo, et alebat Fratres 12.

Conventus Corae (di Cori) tit. S. Olivae fundatur anno 1467. Erat tunc extra oppidum, et an. 1471 consentiente Sixto IV destruitur, et alius intra oppidum aedificatur, accepta domo cum horto donata a D. Antonio Benedicti ejusdem loci incola. An. 1474 transiit ad Cong. Insubriae, rediit tamen ad Romanam provinciam an. 1508.

Conventus Cremae tit. S. Augustini, qui fuit caput totius Congregationis, inchoatus fuit an. 1438 a B. Joanne Rocho de Portiis ex bonis Ordini relictis a P. Thoma Vicomercato Cremensi. Anno 1621 obtinuit a Gregorio XV locum, sive parvum conventum S. Marini in eadem civitate, et alium S. Gabiani extra civitatem. Primus nihil habebat, alterius autem introitus erat scut. 48. Anno 1650 Cremensis coenobii annuus reditus erat scut. 2194, et familia Fratrum 30. Ibidem Congregatio sumpsit exordium.

Conventus Cremonae tit. S. Augustini fundatur apud Ecclesiam parochialem S. Jacobi an. 1261. Deinde ferventibus [p. 460] intestinis Italiae discordiis inter Guelphos et Ghibellinos solo aequatus fuit an. 1336. Iterum tamen aedificatus fuit opera nostratis P. Prioris Generalis Mag. Fr. Guilelmi Amidani, qui postea fuit Episcopus Novariae. Transiit praefatum Cremonense coenobium ad Congregationem Insubricam an. 1449. Habebat an. 1650 annuum proventum scut. 3116, et alebat Fratres 41.

Conventus sive hospitium Darphi (di Darfo) in dioecesi Brixiensi ex testamento cujusdam Joannis Antonii Barberini, qui bona sua cum onere duarum Missarum quotidianarum Congregationi legavit, acquisitus fuit. An. 1594 annuente Clemente VIII unitur conventui Brixiae. Habebat introitum scut. 118, et alebat Fratres 3.

Conventus Derthonae (di Tortona) tit. S. Mariae Gratiarum fundatur circa annum 1452, quo Congregationi Insubricae interveniente Nicolai V assensu donatum fuit quoddam Oratorium tit. S. Simeonis cum domo, et praedio contiguo, quod ad Benedictinos Taurinenses pertinebat, extra urbem situm, ab eoque centum circiter passibus distans, quo in loco antea quoddam suburbium extabat. Anno 1642 a Gallis solo aequatus fuit, sed paulo post urbe ab Hispanis occupata iterum aedifìcatur. Verum auctis Gallorum viribus dum Hispani Derthonam munire student, iterum a fundamentis evertitur. An. 1596 habebat annuum introitum scut. 300 cum familia Fratrum 6.

Conventus Enzaghi (di Enzago) tit. S. Mariae Gratiarum prope Mediolanum ad ripam fluminis Navilis extruitur a nostratibus Mediolanensibus de coenobio S. Mariae Coronatae anno 1489. Habebat an. 1750 annuum reditum scut. 343, et alebat Fratres 6.

Conventus Eremitit. S. Mariae Annuntiatae, situs in nemore inter Medulas et Castrogophredum in dioecesi Brixiensi, sed in ditione Principum Castilionis de Gonzagis, erigitur a quodam P. Guilelmo Lochino de Castrogophredo anno 1455 atque Insubricae Congregationi donatur. Illius proventus erat scut. 399, et familia constabat Fratribus 8.

Conventus Faventiae (di Faenza) erat Ecclesia parochialis sub tit. S. Joannis Evangelistae, quam an. 1256 Gualterius Faventinus Episcopus Eremita Augustinianus nostratibus donavit, qui prope illam conventum erexerunt. Ad Congregationem Lombardiae transiit an. 1481. Illius annuus introitus erat scut. 915, et familia Fratrum 11.

Conventus Ferrariae tit. S. Andreae spectabat antea ad Religionem magnam, (solet apud nos ita vocari noster Augustinianus Ordo ut secernatur a variis Congregationibus item Augustinianis, quae ex illius gremio prodierunt) anno tamen 1473 ad Congregationem Insubricam transivit. Anno 1650 illius annuus proventus erat scut. 1771, familia Fratrum 26.

Conventus Florentiae tit. S. Galli antea erat Religionis magnae, sed an. 1491 Congregationi Insubricae traditus est. Anno autem 1529 pro civitate munienda eversus fuit. Tunc autem nostrates Insubres a monachis Vallis-Umbrosae emerunt Ecclesiam S. Jacobi inter foveas cum adnexa domo, ibique coenobium aliud erexerunt. Habebat adnexum tamquam membrum oratorium S. Mariae Della Fossa. Praefati S. Jacobi conventus an. 1650 annuus introitus erat scut. 794, et familia Fratrum 12.

Conventus Fori-Livii (di Forlì) tit. S. Sigismundi erat antea Religionis magnae sub tit. S. Augustini, et circa an. 1478 [p. 461] unitur Congregationi Insubricae. Corpus S. Sigismundi Francorum Regis ad illam Augustinianam Ecclesiam translatum fuit, et in altari majori reconditum an. 1405 de licentia D. Balthassaris Cossae tunc Bononiae Legati. Illius annuus introitus erat scut. 672, et familia Fratrum 10. In hujusmodi redituum et familiarum recensione intelligatur semper praedictus annus 1650.

Conventus Fossani sub invocatione S. Augustini in Pedemontio fundatur an. 1618 a D. Augustino Roverio Cathedralis Fossanensis Praeposito. Annuus proventus erat scut. 274, et familia Fratrum 6.

Conventus Francavillae tit. S. Mariae in dioecesi Derthonensi in Pedemontio fundatur a nobili familia Spinula an. 1587 extra oppidum, et reditibus dotatus Insubricae Congregationi traditur. Habebat annuum introitum scut. 78. Alebat sacerdotem parochum ejusdem loci.

Conventus S. Germani tit. S. Mariae Consolationis, in dioecesi Vercellensi extra oppidum, fundatur an. 1444 a P. Petro Cara Ducis Sabaudiae apud Eugenium IV oratore, et a D. Francisco Azeglio; tempore tamen belli solo aequatus fuit, et a nostratibus Insubricis iterum in eodem loco reaedificatur. Illius introitus erat scut. 295, et familia fratrum 6.

Conventus Grabedonie (di Gravedona) tit. S. Mariae Gratiarum in dioecesi Comensi erat antea Religionis magnae, et anno 1470 ad Insubricam Congregationem transiit. Situs erat extra oppidum, et habebat annuum introitum scut. 318, alebatque Fratres 6.

Conventus Januae (di Genova) tit. S. Jacobi ad Carignanum antea erat Ecclesia parochialis, quae an. 1508 a Julio II Congregationi donata fuit. Quo in loco nostrates Ecclesiam ipsam ampliantes coenobium aedificarunt. Illius annuus reditus erat scut. 740, et familia Fratrum 11.

Conventus Januae de Cella, sic nuncupatus ob quamdam cellam conjunctam Oratorio S. Augustini in suburbio S. Petri de Arena, pertinebat antea ad Canonicos Regulares Ordinis S. Augustini, a quibus ad nostrates transiit an. 1422. Fuit unum e tribus coenobiis, in quibus noster P. Fr. Paulus Vivaldi Januensis fundamenta jecit illius regularis observantiae, quae B. Joanni Rocho de Portiis ejusque sociis occasionem praebuit instituendi celeberrimam Insubricam Congregationem, cujus et ipsummet deinde membrum evasit an. 1442. Postquam aedificium a nostratibus ampliatum fuit, atque ad regularis conventus formam redactum vocari coepit nomine S. Mariae de Cella ob causam superius allatam. Illius annus proventus erat scut. 1423, familia Fratrum 21. Diversus est hic conventus ab alio item in Occidentali Liguria ad maris littus extanti; cui titulus S. Mariae (de Consolatione) de Cellis, ubi adhuc nostrates degunt.

Conventus Imolae in Romandiola tit. S. Augustini erat antea Religionis magnae, et unitus fuit Congregationi Insubricae an. 1480. Spectabat ad hoc coenobium tamquam illius rnembrum quoddam oratorium cum adnexa domo sub titulo S. Mariae della Pianta acquisitum ex testamento cujusdam D. Antonii Maceratae an. 1426, quod eidem Congregationi tradidit Sixtus IV die 14 Januarii 1482. Praefati Imolensis coenobii introitus erat scut. 700, familia autem Fratrum 10.

Conventus Ipporediae (di Ivrea) tit. S. Augustini in Pedemontio erat antea extra urbem, quo tamen tempore bellorum Francisci I Gallorum Regis, et Caroli V Imperatoris [p. 462] de medio sublato; alium intra urbem an. 1542 nostrates Insubres aedificarunt. Illius annuus proventus erat scut. 514, familia Fratrum 9.

Conventus Laudae (di Lodi) tit. S. Agnetis erat antea Religionis magnae, et an. 1528 unitus fuit Congregationi Insubricae. Ejus introitus erat scut. 751, et familia Fratrum 9.

Conventus Leminis (di Almenno) sub titulo S. Mariae de Consolatione in dioecesi Bergomensi inchoatus fuit an. 1487 extra oppidum, ad instantiam illius Communitatis, quae locum ultro exhibuit. Illius proventus erat scut. 334, et familia Fratrum 6.

Conventus Liburni (di Livorno) in Insubria, tit. S. Mariae Gratiarum in dioecesi Vercellensi inchoatus fuit an. 1590 a nostrate P. Fr. Clemente Fera Liburnensi, qui eo tempore erat Congregationis Insubricae Vicarius generalis. Habebat annuum introitum scut. 460, et alebat Fratres 8.

Conventus Lucae in Tuscia tit. S. Augustini antea ad Religionem magnam pertinuit; verum ad Insubricam Congregationem transiit an. 1466. Ad hoc coenobium tamquam membra pertinebant oratorium Castri-Novi in Carferoniana, parvus conventus S. Michaelis de Buti, eremitorium SS. Annuntiatae de Branculo in monte ejusdem nominis, item locus dictus la Cacombola sub titulo S. Jacobi, ac tandem locus S. Mariae del Giudice, e quibus eo tempore, quo ego ipse qui haec scribo Lucae commorabar (ab an. 1842 ad 1849, et ab anno 1852 ad 1855) adhuc possidebat eremitorium Branculi. Habebat tunc, nempe an. 1842, annuum introitum scut. 2.000, et alebat Fratres 20.

Conventus Luzzariae (di Luzzara) antea sub invocatione S. Mariae Gratiarum, et postea SS. Annuntiatae in ditione Mantuae, et in dioecesi Regii extruitur extra oppidum an. 1499. Habebat annuum proventum scut. 532, et alebat Fratres 9.

Conventus Maceratae (di Macerata) in Piceno hoc habuit initium. An. 1469 cum quaedam Deiparae imago in quodam muro prope fontem depicta prodigia multa facere coepisset, Maceratensis communitas in eodem loco Ecclesiam sub titulo S. Mariae ad fontem extruxit, et an. 1475 eidem adjunxit hospitale pro pauperibus infirmis curandis. Utrumque, nempe hospitale et Ecclesiam Maceratensis civitas Congregationi Insubricae donavit an. 1509, quae hospitali ruinam minitante de medio sublato, in ejus locum conventum suffecit an. 1517 ex concessione Leonis X. Erat huic conventui tamquam membrum unitum quoddam oratorium sub titulo Virginum, quod Congregatio Insubrica ad litem declinandam communitati cessit, quae illuc vocavit Carmelitas Congregationis Mantuae. Illius conventus Maceratensis annuus introitus erat scut. 747, et familia Fratrum 10.

Conventus Mantuae tit. S. Agnetis erat antea Religionis magnae, et transiit ad Congregationem Insubricam an. 1461. In illo coenobio aliquo tempore in cellis prioralibus moratus fuit Imperator Carolus V, qui concessit Priori pro tempore existenti titulum Comitis Palatini, et privilegium instituendi quatuor doctores. Ex illo coenobio assumebatur confessarius pro dominabus Palatii Ducissae. An. 1600 Clemens VIII illi univit tamquam membrum parvum conventum B. Joannis Boni. Mantuanum S. Agnetis coenobium an. 1650 habebat annuum proventum scut. 1517, et alebat Fratres 22. Transiit ad Jesuitas an. 1776. [P. 463]

Conventus Mantuae tit. B. Joannis Boni antea pertinebat ad Religionem magnam, et postea transiit ad Congregationem Lombardiae circa an. 1451. Celebris fuit ob B. Joannis Boni incolatum. Anno 1629 a militibus imperialibus solo aequatus fuit. Prout potuerunt, illum nostrates restaurarunt, sed parvorum conventuum naufragium paulo post declinare non valuit. Habebat introitum scut. 126, et alebat Fratres duos.

Conventus Mantuae Sanctorum Lazari et Philippi a D. Marchione Felice Morrono-Firmiano uno milliario procul ab urbe extruitur anno 1647, et cum annuo reditu scut. 40 Congregationi donatur. Verum paullo post in communi parvorum conventuum naufragio periit.

Conventus Massae-Carrariae, sive Massae-Ciboae (di Massa-Carrara) in dioecesi Sarzanensi sub invocatione S. Mariae de Visitatione fundatus fuit a nostrate P. Fr. Paulino Berti Lucensi, atque Lucae S. Augustini Priore an. 1594. Anuus proventus erat scut. 417, et familia Fratrum 7.

Conventus Massae-Ferrariae (di Massa di Ferrara) erat antea hospitale sub titulo S. Martini et an. 1501 a Rev. D. Mathaeo de Canalis, cujus beneficium erat, cum Alexandri VI approbatione Congregationi donatur, quae idem hospitale in conventum redegit sub titulo S. Mariae de Consolatione. Pertinebat ad dioecesim Ferrariae. Illius introitus erat scut. 474, et alebat Fratres 8.

Conventus Masoni (di Masone) in dioecesi Aquensi in Monteferrato sub titulo S. Mariae fundatur anno 1605 a nobili familia Spinula quae ejusdem oppidi dominio fruebatur, atque nostrae Insubricae Congregationi traditur cum onere illic quatuor Sacerdotes perpetuo sustentandi. Habebat introitum scut. 200, et alebat Fratres 5. Suppressus fuit una cum parvis conventibus an. 1652; verum P. Lazaro Spinula supplicante restituitur Ordini cum clausula modo maneant in eo sex Fratres; alioquin sit sub jurisdictione Episcopi.

Conventus Mediolani tit. S. Mariae Coronatae erat antea oratorium sub invocatione S. Mariae de Carignano cum domuncula, in qua unus coenobita Augustinensis degebat, erat enim locus nostratum de coenobio S. Marci. Ad instantiam quorumdam fratrum Congregationis Insubricae Eugenius IV praecepit conventui S. Marci ut praefatum oratorium eidem Congregationi cederent, idque evenit an. 1445. Statim in
eo loco Insubres Augustinenses erexerunt per amplum coenobium, quod evasit unum e praecipuis totius Congregationis. An. 1460 Domina Blanca Maria Ducissa Mediolani ob gratiam acceptam a S. Nicolao de Tolentino Ecclesiae jam a coenobitis erectae alteram suis expensis adjungere voluit sub tit. ejusdem Sancti Nicolai. Sic ille conventus duas sibi unitas Ecclesias habuit. Illius introitus erat scut. 2261, et familia Fratrum 32 computatis studentibus, atque novitiis.

Conventus Mediolani ad Castrum tit. S. Mariae de Consolatione fundatus fuit a Galeatio Sfortia Mediolani Duce prope Castrum an. 1481. Cum anno 1573 Hispani urbem Mediolanensem occupassent, cumque pro defendenda civitate necessitas urgeret Castri moenia ampliandi, atque praefata nostra Ecclesia impedimento esset, illam solo aequarunt, atque aliam prope idem Castrum aedificarunt, ad quam transtulerunt prodigiosam Deiparae imaginem, erga quam Christi fideles, praesertim Hispani, peculiarem devotionem profitebantur. [P. 464] Erat sub jurisdictione coenobii SS. Coronatae.

Conventus Montisfalchi tit. S. Illuminatae erat antea Monialium Ordinis S. Benedicti, quae nostratibus S. Clarae an. 1411 unitae fuerunt. Jam ab an. 1491 monasterium S. Illuminatae Innocentius VIII nostratibus Insubribus donaverat; sed illud incolere non coeperunt nisi an. 1502. Habebat introitum scut. 73, et alebat Fratres 3. A Clemente VIII an. 1600 conventui Tipherni tamquam membrum unitur. Illius coenobii Prior habebat curam Monialium S. Clarae, quam tamen an. 1579 Congregatio renuntiavit.

Conventus Mutinae (di Modena) tit. S. Augustini antea pertinebat ad Religionem magnam, et an. 1490 ad Congregationem Insubricam transivit. Illius annuus proventus erat scut. 1148, et familia Fratrum 17.

Conventus Montis Ciceralis in dioecesi Capitis-Aquei in Regno Neapolitano ad situm oratorii tit. S. Barbarae fundatus fuit an. 1583 a P. Fr. Cherubino Rangono de Mutina; sed cum esset nimis ab Insubria distans, an. 1613 venditus fuit Congregationi S. Joannis de Carbonaria.

Conv. Nimbri (di Nembro) tit. S. Nicolai de Tolentino fundatur extra oppidum an. 1472 ab oppidanis Veanae, et Goneti in dioecesi Bergomensi. An. 1600 Clemens VIII illi univit parvum conventum Pisonearum (di Pisogne) situm in dioecesi Brixiensi. Niembrensis coenobii proventus erat scut. 328, et alebat 7.

Conventus Novariae tit. S. Nicolai de Tolentino inchoatus fuit an. 1532 ex accepta haereditate cujusdam Comitis, et Equitis D. Damiani de Nibia Novariensis, qui an. 1499 omnia bona sua nostrae Congregationi legaverat ut in praefata urbe conventum cum Ecclesia erigeret sub invocatione S. Nicolai de Tolentino. Exorta tamen lite inter nostrates Insubres, et fratres defuncti comitis, praedictorum bonorum pacifica possessio haberi non potuit a coenobitis nisi anno 1532. Dum praefata causa adhuc ageretur quidam D. Hieronymus della Porta Clementis VIII familiaris Congregationi donavit Ecclesiam parochialem S. Mariae in Camodea Novariensis dioecesis, ubi tenebatur conventus Novariae sustentare unum Sacerdotem pro cura animarum. Habebat introitum scut. 503, et alebat Fratres 8.

Conventus Papiae (di Pavia) tit. S. Pauli extruitur extra civitatem in loco, qui antea pertinebat ad monachos Vallis-Umbrosae, quo tamen an. 1556 causa belli destructo, alterum Patres Insubres aedificarunt; postquam frustra per quemdam D. Matthaeum primarium virum inter Hispanos Religioni magnae adimere tentarunt coenobium S. Agustini; hac enim vice qua agebatur de coenobio, in quo S. P. Augustini exuviae asservabantur, non sivit Religio mater se a suis filiis majoris observantiae praetextu expoliari. Huic coenobio pestilentiae, et bella semper peculiari modo noxia erant; nam tunc evadebat vel infectorum hospitale, vel militum hospitium. Propterea habetur traditio in eo conventu hospitatum fuisse etiam Franciscum I Francorum Regem. Illius introitus erat scut. 382, et familia Fratrum 6.

Conventus S. Peregrini (di S. Pellegrino) in dioecesi Bergomensi tit. S. Nicolai de Tolentino spectabat ad Congregationem Lombardiae an. 1650.

Conventus Pisonearum (di Pisogne) tit. S. Mariae de Nive erigitur ab incolis loci extra praefatum oppidum in dioecesi Brixiensi anno 1584. Illius proventus erat scut. 283, et alebat Fratres 6. [P. 465]

Conventus Pomponisci (di Pomponesco) tit. S. Caroli in dioecesi Cremonae erectus fuit a nostrate eximio concionatore P. Lectore Fr. Carolo Gernio, cui illa Communitas an. 1612 aream donavit. Illius annuus reditus erat scut. 304, et familia Fratrum 6.

Conventus Pontivici (di Pontevico) in dioecesi Brixiensi fundatur an. 1494 sub tit. S. Mariae de Misericordia.

Conventus Pontremuli (di Pontremoli) in Tuscia inchoatus fuit an. 1474 sub tit. SS. Annuntiatae, ipsa Communitate aream donante. An. 1506 Ecclesia incendio ruit, qua occasione non sine miraculo inter edaces flammas SS. Eucharistiae Sacramentum, atque Deiparae imago illaesa remanserunt. Iterum autem a nostratibus amplior, et pulchrior Ecclesia aedificata fuit. Anno 1600 huic coenobio unitus fuit tamquam membrum parvus conventus Berceti. Illius introitus erat scut. 1000, et familia Fratrum 15.

Conventus Ponzoni tit. S. Augustini in dioecesi Aquensi in Monteferrato ex donatione cujusdam Presbyteri nomine Volini inchoatur an. 1635, sed antequam ad integrum complementum pervenisset commune parvorum conventuum naufragium pertulit, et an. 1653 venit in potestatem Ordinarii.

Conventus Raudae (di Rho) tit. S. Mariae in Pascua, vulgo in Pasquerio in dioecesi Mediolani ex donatione D. Apolonii Vicecomitis inchoatur an. 1500. Illius introitus erat scut. 409, et familia Fratrum 6.

Conventus Recineti in Piceno prope Lauretum erat antea oratorium extra urbem prope moenia situm, et a Confraternitate S. Jacobi donatur Congregationi an. 1575, quae ibidem parvum conventum aedificavit sub tit. SS. Crucifixi. Habebat introitum scut. 29.

Conventus Regii in Insubria tit. S. Augustini erat antea Religionis magnae, sed ad Congregationem transivit an. 1491; nam studebant semper nostrates Insubres suam Congregationem propagare expensis matris suae, quae illam genuerat, et exaltaverat. Hujusmodi continuam expoliationem tegebant semper pallio majoris observantiae. Videtur haec nostra Insubrica Congregatio similis illi filiaefamilias insatiabili, cui numquam sufficit dos a parentibus accepta. Habebat illius conventus Prior pro tempore existens immediatam curam Monialium S. Hilarii ejusdem civitatis. Illius annuus reditus erat scut. 719, et familia Fratrum 12.

Conv. Ripae (di Riva) tit. S. Mariae de Consolatione in dioecesi Taurinensi erigitur ab oppidano D. Francisco de Grossis, et Congregationi donatur anno 1612. Habebat annuum proventum scut. 349, et alebat Fratres 7.

Conventus Romae S. Mariae de Populo prius erat Religionis magnae, postea evasit caput Congregationis Perusinae, ac demum an. 1472 transivit ad Congregationem Insubricam. Habebat introitum scut. 5515, sed onera pertingebant ad summam scut. 3121. Alebat Fratres 34. Post suppressionem Neapoleonicam extincta Congregatione Insubrica conventus S. Mariae de Populo rediit ad Religionem magnam, et evasit generalitius, idest P. Priori generali immediate subjectus.

Conventus Romae S. Susannae erat antea Ecclesia Collegiata sub eodem titulo, quae bellorum tempore pene diruta a Canonicis derelicta fuit, atque a Nicolao V, cui fuerat sui Cardinalatus titulus, nostro Eremitano Ordini assignata anno 1447. Transiit deinde ad Congregationem Neapolitanam S. Joannis de [p. 466] Carbonaria, quae an. 1465 ad eliminandas hinc exortas controversias cum Romana Provincia, omnia sua jura super praefatum coenobium Ordinis Priori Generali cessit. Anno autem 1447 die 1 Januarii a Sixto IV traditur Congregationi Insubricae, quae ad totum aedificium restaurandum multas expensas fecit. Verum an. 1587 Sixtus V S. Susannae monasterium concessit suae sorori D. Camillae, quae illuc Moniales S. Bernardi introduxit.

Conventus Romae S. Priscae ex concessione Cardinalis Benedicti Justiniani, et Pauli V assensu acquisitus fuit an. 1606; sed cum illius reditus exigui essent, plurimum expensis coenobii S. Mariae de Populo sustentabatur. In praesentiarum est titulus cardinalitius nostratis Cardinalis Thomae Mariae Martinelli sacrae Indicis Congregationis Praefecti.

Conventus Rumani (di Romano) tit. S. Mariae Misericordiarum in dioecesi Bergomensi spectabat ad Congregationem Insubricam jam inde ab anno 1477.

Conventus Salutiarum (di Saluzzo) tit. S. Augustini in Borgo S. Martini, prope muros civitatis, ex donatione Communitatis erigitur an. 1500 cum Taurinensis Archiepiscopi consensione. Illius annuus proventus erat scut. 281, et familia Fratrum 7.

Conventus Saviliani (di Savigliano) tit. S. Augustini ex donatione cujusdam D. Emmanuelis de Francia Savilianensis civis, fundatur ex consensione Archiepiscopi Taurinensis extra civitatem in Burgo della Pieve an. 1470. A militibus Gallis solo aequatur an. 1640. Iterum tamen reaedificatus fuit opera, atque industria P. Prioris Hieronymi Savilianensis, atque ad meliorem, amplioremque formam redactus. Habebat introitum scut. 441, et alebat Fratres 8.

Conventus Savonae tit. S. Augustini in Liguria Occidentali prope mare fundatus fuit a nostrate Ven. Fr. Gerardo de Bergomo, qui an. 1342 electus fuit praefatae urbis Episcopus. Huc vocavit nostrates e coenobio, sive potius tugurio Busqui tit. S. Bartholomaei in quodam nemore sex milliaribus procul ab urbe distanti, ubi propter saevissima bella, quae tunc temporis in illis locis ardebant, omnem securitatem amisserant. Illis nostratibus Eremitis an. 1345 intra urbem receptis Savonensium Monialium curam assignavit. Praefatus S. Augustini conventus transiit ad Congregationem Insubricam an. 1462. Illius introitus erat scut. 717, et familia Fratrum 12.

Conventus Saxeti tit. S. Mariae Magdalenae a fondatore Montato Marchione de Montautis cum reditu scutatorum 40 pro onere unius Missae quotidianae Congregationi donatur an. 1468.

Conventus Sorexinae (di Soresina) tit. S. Mariae Gratiarum in dioecesi Cremonensi fundatur a D. Josepho Borbonio, consentiente Episcopo DD. Joanne Petro Borbonio, an. 1490, atque nostrae Congregationi donatur an. 1495. Illius introitus erat scut. 464, et familia Fratrum 8.

Conventus Spilamberti (di Spilamberto) tit. SS. Annuntiatae in dioecesi Mutinensi extra oppidum fundatus fuit, atque Congregationi donatus an. 1464 a DD. Comitibus Venceslao, et Hugone de Rangonibus, quorum idem oppidum feudum erat. Illius introitus erat scut. 363, et familia Fratrum 7.

Conventus Taurini (di Torino) tit. Sancti Christophori extra urbem in suburbiis inchoatus fuit an. 1456, atque postea auctus, et completus ex liberalitate cujusdam D. Matthaei Provana, quo an. 1465 [p. 467] nostro habitu indutus, atque Fr. Augustinus vocatus multa bona sua huic conventui donavit. Anno autem 1548 causa belli solo aequatus fuit; quare nostrates de alio coenobio in urbe erigendo statim cogitarunt. Accepta itaque a Praeposito Rev. D. Joanne Francisco Brolia donatione duarum Ecclesiarum, nempe S. Jacobi et S. Antonii, atque obtenta facultate alienandi illam, S. Antonii novum coenobium tit. S. Augustini intra urbem extruxerunt, cui an. 1588 parochia S. Michaelis unita fuit. Illius introitus erat scut. 1011, et familia Fratrum 17.

Conventus Tipherni (di Citta di Castello) tit. S. Augustini erat antea Religionis magnae, et an. 1462 evasit membrum Congregationis Insubricae. Anno 1600 huic unitus fuit conventus Montisfalchi tit. S. Illuminatae. Habebat introitum scut. 392, et alebat Fratres 6.

Conventus Tolentini tit. S. Georgii in Piceno, qui postea S. Nicolai nomen obtinuit, antea spectabat ad Religionem magnam, sed circa annum 1484 a Generali Ambrosio Corano jurisdictioni Insubricae Congregationis subjectus fuit. Illius introitus an. 1650 erat scat. 1500, et alebat Fratres 13. Post suppressionem Neapoleonicam, opera praesertim nostratis Ven. Josephi Bartholomaei Menochio Episcopi Porphyriensis Ordini recuperatus fuit, provinciae Marchiae Anconitanae restitutus, atque P. R.mo Generali immediate subjectus. Ante occupationem Subalpinorum Tolentini S. Nicolai Sanctuarium ex Summorum Pontificum largitionibus erat valde dives, habebatque praedia rusticana 32.

Conventus Velitrarum (di Velletri) tit. S. Mariae de Horto erat antea Monialium Ordinis S. Benedicti, quas anno 1445 sub die 25 Octobris propter tunc ardentia bella Eugenius IV in civitatem introduxit, ipsarum monasterium nostrae Insubricae Congregationi tradens cum onere illas alendi earum vita durante, adjiciens praeceptum ne alias puellas in posterum ad habitum admitterent. Noster tamen Thomas Bonasoli affirmat praefatum coenobium antea pertinuisse ad provinciam Romanam, et ad Congregationem transiisse nonnisi anno 1500. Illius annuus proventus erat scut. 536, familia Fratrum 7.

Conventus Vercellarum (di Vercelli) tit. S. Mariae Misericordiarum in suburbiis extabat an. 1523, sed tempore illo, quo fervebat bellum inter Gallos et Imperiales, solo aequatus fuit. Quare nostrates Insubres accepta a quodam Presbytero Ardicino Castiliono Mediolanensi donatione Ecclesiae parochialis S. Bernardi, quae antea erat Canonicorum Regularium S. Augustini, ibidem aliud coenobium sub invocatione ejusdem S. Bernardi an. 1525 aedificarunt. Illius introitus erat scut. 575, et familia Fratrum 8.

Conventus Vigolzoni (di Vigolzone) tit. S. Mariae Angelorum erat antea quorumdam Eremitarum Ord. S. Francisci, qui appellabantur de Poenitentia, quibus amotis, locus ipsorum ab Episcopo Placentino Congragationi traditus fuit an. 1495. Situs erat extra oppidum prope nemora, et in illo elegebant sex Fratres. Illius annuus proventus erat sct. 281.

Conventus Villae-Franchae (di Villa-Franca) tit. S. Stephani in dioecesi Taurinensi ex donatione R. D. Joannis Baptistae Provana, Praepositi parochialis Ecclesiae S. Stephani Protomartyris, fundatur an. 1529 opera nostratis P. Nicolai Romagnani. Illius introitus erat scut. 304, et familia Fratrum 7. [P. 468]

Conventus Vitellianae (di Viadana) tit. S. Nicolai in Ducatu Mantuae, et in dioecesi Cremonensi erat antea Religionis magnae, ejusque fundator extitit quidam noster P. Marinus Gallus, qui ex piorum eleemosynis illum extra oppidum erexit an. 1446. Transiit autem ad Congregationem Insubricam an. 1453. Contentio circa praecedentiam exorta inter nostrates et Franciscanos circa an. 1500 occasionem dedit nostrati Nicolao Bariano celebrem edendi tractatum, cujus titulus est: Causa Vitelliana. Illius conventus introitus erat scut. 1133, et familiae Fratrum 17.

Licet formalis hujus Congregationis institutio ab Ordinis scriptoribus circa an. 1440 ponatur, illius tamen primordia paulo antiquiora censenda sunt. Nam an. 1422 sub die 15 Januarii B. Angustinus Favaroni Romanus totius Ordinis Prior Generalis P. Mag. Joannem Zachariae Thuringiae, atque Saxoniae provincialem, constituit Vicarium generalem omnium coenobiorum, in quibus aut jam vigeret, aut in posterum introduceretur regularis observantia. Anno autem 1423, die 27 Augusti idem R.mus Pater Generalis praefati Joannis Zachariae jurisdictioni subjecit conventum Valteimi (di Waldtheim) eo quia in ipso tenebatur observantia regularis. Item Generalis Fr. Gerardus de Arimino an. 1430, die 17 Martii confirmavit in Vicarium omnium conventuum observantiae Saxoniae P. Mag. Henricum Zolter, virum magnae doctrinae, atque pietatis, cui an. 1433 sub die 9 Junii concessit ut tam ipse, quam Prior cujuscumque conventus observantiae possent recipere Fratres ad observantiam accedere cupientes. Praeterea eidem P. Mag. Zolter praefatus R.mus P. Mag. Generalis auctoritatem dedit in familiam, et studentes omnes conventus Magdeburgensis, in quod jam observantia regularis introducta fuerat. Hujusmodi autem Saxonicam Augustinianam Refotmationem postea provexerunt, atque propagarunt nostrates Andreas Proles, Simon Lindner, atque praesertim Oswaldus Norimbergensis, qui apud quosdam nostrates historicos in hoc non laudatur quod aliquot monasteria Germaniae, eaque opulentiora conjunxit, et a Provincialium primo, deinde a Generalium jurisdictione exemit auctoritate quorumdam Cardinalium a latere-Legatorum per Germaniam, et hoc sub praetextu regularis observantiae. Cum autem an. 1503, vel 1505 Fratres ejusdem Saxoniae Congregationis sese subduxissent ab obedientia P. Generalis, capitulum suum celebrarunt Nonimbergae, Constitutiones peculiares ediderunt, easque typis mandavit P. Vicarius Joannes Staupitz, atque uti socios se adjunxerunt Congregationi Insubricae, et ne omnino schimatici viderentur, apud Curiam Romanam ejusdem Congregationis Procuratore generali pro suis negotiis expediendis utebantur. Huc faciunt quae apud Fontenum in Historia Catholica pag. 6 leguntur, quod nimirum circa annum 1508 septem monasteria subduxerunt sese ab obedientia P. Generalis, quorum monasteriorum Religiosi deputaverunt Martinum Luther eorum procuratorem, ut Romae ageret ita quod eorumdem monasteriorum subductio firma remaneret, sicuti de facto eodem Martino agente evenit... [P. 469] Ad hanc Alemaniae Congregationem quae alio nomine in Ordinis regestis appellatur de Vicarianis eo quia potius Vicario, quam R.mo Patri Generali obtemperabat, infrascripti conventus pertinebant:

Conventus Altseiae (di Altzheim) qui antea pertinebat ad provinciam Rheno-Svevicam, unitus fuit Congregationi Saxonicae vigore decreti a Card. S. Crucis, per universam Germaniam a latere-Legato, emanati die 15 decembris an. 1507. Occupatus fuit ab haereticis anno 1551.

Conventus Appendae, qui antea erat provinciae Saxoniae aggregatur ejusdem nominis Congregationi praefato anno 1507.

Conventus Avelae unitur Congregationi an. 1507. Non extat alia illius memoria praeter eam, quae reperitur in laudati Cardinalis decreto. Spectabat ad provinciam Saxoniae.

Conventus de Berzelach erat antea Fratrum tertii Ordinis S. Francisci, et traditur Congregationi a Card. Legato Raymundo Perault tempore Sixti IV, prout asseritur in praefato Cardinalis S. Crucis decreto.

Conventus Bonnae in Archiepiscopatu Coloniensi erectus fuit a Patribus ejusdem Saxonicae Congregationis, uti liquet ex citato decreto.

Conventus Culembachii (di Culmbach) in Franconia pertinebat ad provinciam Bavariae, et unitus fuit Congregationi tempore Sixti IV.

Conventus Thamae (di Dam) in Saxonia superiori spectabat ad provinciam Saxoniae, et ad Congregationem transivit an. 1507.

Conventus Dresdae (di Dresda) in Saxonia fuit unus e primis qui regularem observantiam admiserunt.

Conventus Enchusii (di Enchuysen) in dioecesi Ultrajectensi in Hollandia a Fratribus Saxonicae Congregationis erectus fuit. Transiit ad provinciam Belgicam an. 1533. Verum an. 1577, Hispanis recedentibus, ab haereticis occupatus fuit.

Conventus Erfordiae (di Erfurt) in Turingia erat antea provinciae Saxonicae, sed unitus fuit Congregationi tempore Sixti IV.

Conventus Eschvegae in Hassia Rhenofeldiana pentinebat ad provinciam Saxoniae, et unitur Congregationi sub Pontificatu praefati Sixti IV.

Conventus Estingae (di Estingen) in Svevia pertinebat ad provinciam Rheno-Svevicam, et transiit ad Congregationem sub Pontificatu ejusdem Sixti IV.

Conventus Eymbecae (di Eymbech) in ducatu Hannoverensi spectabat ad provinciam Saxoniae, et unitur Congregationi an. 1507.

Conventus Frideburgi (di Frideburg) in Brisgovia erat provinciae Saxoniae, et transiit ad Congregationem anno 1507.

Conventus Gartz tribus leucis Stettino distans, e provincia Saxoniae ad Congregationem transiit an. 1507.

Conventus Gothae in Turingia pertinebat ad provinciarn Saxoniae, et unitus fuit Congregationi tempore Sixti IV.

Conventus Grimmae (di Grimm) tribus leucis Lipsia distans pertinebat ad provinciam Saxoniae, atque Congregationi unitus fuit a Pio Papa II.

Conventus Hasfeldiae (di Hadsfeld) in Comitatu ejusdem nominis erat provinciae Saxoniae, et ad Congregationem transiit an. 1507.

Conventus Harlemii (di Harlem) in Hollandia extructus fuit a Patribus Cong. Saxonicae an. 1489. Transiit ad provinciam Belgicam an. 1533, ac demum an. 1574 Religiosis omnibus partim occisis, ac partim fugatis haereticorum rabie funditus evertitur.

Conventus Heidelbergae (di Heidelberg) in dioecesi Vormatiensi in Palatinatu [p. 470] inferiori sub tit. S. Mariae pertinebat ad provinciam Rheno-Svevicam, et unitus fuit Congregationi Alemanniae per Sixtum IV.

Conventus Helmestadii (di Helmstadt) in Ducatu Brunsvicensi spectabat ad provinciam Saxoniae, transiitque ad Congregationem an. 1507.

Conventus Herbipolis (di Wurtzburg) sub titulo S. Georgii in Franconia pertinebat ad provinciam Saxoniae, unitus fuit Congregationi an. 1507, ac postea evasit membrum provinciae Rheno-Svevicae. In praesentiarum pertinet ad Commissariatum Bavariae.

Conventus Hersbergae (di Heresberg) in Saxonia erat provinciae hujus nominis, transiitque ad Congregationem tempore Julii II.

Conventus Herfordiae (di Herforden) in Vestfalia spectabat ad provinciam Saxoniae, et unitus fuit Congregationi ab Alexandro VI.

Conventus Heilingenpeilae (di Heylingenbeil) in Borussia Branderburgensi, a provincia Saxoniae transiit ad Congregationem an. 1507.

Conventus Kunitii sive Cunitii (di Hanicz) situs in loco amoeno Principatus Lignitiensis in Silesia, adjungitur Congregationi Alemanniae an. 1507.

Conventus Kunisbergae, sive Conisbergae (di Kunsberg) in Marchia Brandeburgensi pertinebat ad provinciam Saxoniae, et unitus fuit Congregationi anno 1507.

Conventus Conisbergae-Franconiae (di Kunyspereg) a praecedenti diversus, pertinebat ad provinciam Saxoniae, et unus fuit e primis quinque, qui Augustinianae Saxoniae Reformationi nomen dederunt.

Conventus Labosii, sive Leobusii (di Lenbus) in Principatu Volaviensi in Silesia a provincia Saxoniae transiit ad Congregationem an. 1507.

Conventus Lippiae (di Lippa) in diocesi Coloniensi in Vestfalia situs, ad provinciam Saxoniae antea spectans evasit Congregationis membrum an. 1507.

Conventus Magdeburgi (di Magdeburg) in Ducatu ejusdem nominis erat provinciae Saxoniae, et unus fuit e primis quinque, qui observantiam amplexi sunt.

Conventus Mariae-Tron, sive Throni Mariae in Pomerania Wolgastensi a provincia Saxoniae transiit ad Congregationem an. 1507.

Conventus Mulhausiae, (di Molhusen) quae erat civitas libera Imperialis, pertinebat ad provinciam Rheno-Svevicam, et unitus fuit Congregationi per Alexandrum VI Summum Pontificem.

Conventus Molicae, cujus situs ignoratur, extructus asseritur a Fratribus Congregationis Saxonicae in decreto praefati Cardinalis Bernardini S. Crucis.

Conventus Monachii (di Monaco) spectabat ad prov. Bavariae, et unitus fuit Congregationi a Sixto IV.

Conventus Molhemii (di Mulheim) in Electoratu Trevirensi erat antea Monialium alterius Ordinis, transiit ad provinciam Belgicam circa an. 1492, evasitque membrum Cong. Saxonicae an. 1500. Evertitur a Gallis an. 1633. Vocabatur etiam nomine Vallis Molariae a molis, quae tunc temporis illic molebant.

Conventus Mindelheimii (di Miinnelheim) tit. S. Augustini spectabat ad provinciam Bavariae, et unitus fuit Congregationi Alemanniae sub Pontificatu Julii II.

Conventus Munerstadii (di Munnerstadt) in Franconia sub diocesi Herbipolensi antea pertinebat ad provinciam Saxoniae, et an. 1507 unitus fuit Congregationi, ac postea transiit ad provinciam Rheno-Svevicam. Nunc autem est caput Commissariatus Bavariae, cui digne praeest vir aeque pius ac eruditus P. Mag. Fr. Pius Keller [p. 471] Ordinis ex-Assistens Generalis, quem honoris ac benevolentiae causa hic nominatum volui. Nam bonorum Fratrum semper amicus esse cupio.

Conventus Novae-Civitatis (di Haumburg) alias Neoburgi a provincia Saxoniae transiit ad Congregationem tempore Sixti IV.

Conventus Novi-Horti, cujus situs nostris scriptoribus adhuc est ignotus, nominatur in decreto praememorati Card. Bernardini de Carvajal an. 1507, quo a provincia Saxoniae translatus fuit ad Congregationem Alemanniae.

Conventus Northusae (di Northusen) in Turingia erat provinciae Saxoniae, et unitur Congregationi tempore Sixti IV.

Conventus Norimbergae (di Noremberg) in Franconia antea pertinebat ad provinciam Bavariae, postea unitus fuit Congregationi Saxonicae a Pio II, ac demum transiit ad provinciam Rheno-Svevicam.

Conventus Osmabrugae (di Osmaburg) in Vestfalia a provincia Saxoniae transiit ad Congregationem an. 1507.

Conventus Portae-Coeli in Ducatu Brunsvicensi juxta Wernigerodam, alias Wermigerdam erat provinciae Saxoniae, fuitque unus e primis quinque qui Reformationi adhaeserunt.

Conventus Quedelimburgi (di Quedlimburg) in Saxonia a provincia hujus nominis transiit ad Congregationem an. 1507.

Conventus Roezel, cujus situs adhuc est nobis ignotus, sub tit. SS. Trinitatis spectabat ad provinciam Saxoniae, et unitus fuit Congregationi an. 1507.

Conventus Salzae (di Saltz) in ducatu Magdeburgensi erat provinciae Saxoniae, et evasit membrum Congregationis tempore Sixti IV.

Conventus Sangerhansae (di Sangerhausen) in Turingia a provincia Saxoniae ad Congregationem transiit sub Pontificatu ejusdem Sixti IV.

Conventus Slotheim, sive Slotem in Frisia, nominatur in jam citato decreto Cardinalis de Carvajal an. 1507, quo unitus fuit Congregationi Alemanniae. Conventus Smalcaldiae (di Smalcalt) in Franconia a Saxoniae provincia ad Congregationem transiit an. 1507.

Conventus Sternobergae (di Sternberg) in Comitatu Spielbergensi in Vestfalia nominatur in eodem jam saepe memorato decreto Card. Bernardini de Carvajal, et dicitur fundatus fuisse a fratribus Congregationis Saxoniae.

Conventus Stagardiae (di Sturgard) in Svevia erat provinciae Saxoniae, et evasit membrum Congregationis an. 1507.

Conventus Tubingae (di Tubingen) in Svevia pertinebat ad provinciam Rheno-Svevicam, et unitus fuit Congregationi Alemanniae a Sixto Papa IV.

Conventus Valteimi (di Waldtheim) specatabat ad provinciam Saxoniae, atque unus fuit e primis quinque, qui Reformationi Saxonicae adhaeserunt.

Conventus Wilae (di Weil) alias Veilerstadii dioecesi Spirensis spectabat ad provinciam Rheno-Svevicam, et unitus fuit Congregationi Alemanniae a Sixto IV.

Conventus Vittembergae in Saxonia erectus fuit a Fratribus Congregationis Alemanniae, uti constat ex decreto saepe laudati Card. de Carvajal.

Conventus Zervestae, (di Zerbst) in Saxonia superiori, pertinebat ad provinciam Saxoniae, transiitque ad Congregationem Alemanniae an. 1507.

Monasterium Auraci in Svevia (di Aurach) a Fratribus praefatae Congregationis pro ipsis Monialibus erectum fuit, prout asseritur in praedicto decreto Card. de Carvajal.

Monasterium Beblingen (ignoti adhuc situs) in eodem decreto asseritur extructum fuisse a Fratribus Congregationis pro Sororibus sui Instituti.

Monasterium Francofurti (di Frankfort) in Marchia Branderburgensi fundatum fuit pro Monialibus Ordinis a Fratribus Congregationis juxta praefatum decretum.

Monasterium S. Mariae Magdalenae (ignoti situs) nominatur in supradicto decreto Card. Bernardini de Carvajal.

Monasterium Merthennae (di Merthen) in Ducatu Montensi, dioecesi Coloniensi tit. S. Agnetis pertinebat provinciam Coloniensem, ac deinde ad Belgicam, transiitque ad Congregationem Alemanniae tempore Sixti IV; ac demum eadem Congregatione extincta rediit ad provinciam Belgicam.

Monasterium Wilae (di Well) in dioecesi Spirensi nominatur in saepe jam citato decreto tamquam a Fratribus Congregationis pro Monialibus extructum.