S

**************************************************************

[P. 782] de Sà Antonius, natione Lusitanus, Patria Porto-Callensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Dominae nostrae de Gratia Ulyssippone, Saeculo 18, nimirum die 4 Junii anno 1726, ab hominibus migravit. Erat Professor Philosophiae et Theologiae, nec non Rector Collegii S. Augustini Olyssippone. Anno 1706 propter vitae sanctimoniam et doctrinae excellentiam caput Provinciae Lusitaniae, electus est, ingenii sui monumenta reliquit:

Tractatum de Deo. M. S. in fol.

Tractatum de conscientia. M. S. in fol. [P. 783]

Existunt in nostra Bibliotheca ad Dominam nostram de Gratia Olyssippone.

Didacus Barbosa Machado in Bibliotheca Lusitana historica, critica, chronologica, Olyssipone, tomo I, pag. 381, col. I. Ulyssippone 1741.

**************************************************************

Sabbathinus Josephus, natione Italus, Alumnus Provinciae Romandiolae, Filius Coenobii Ravenatensis, Saeculo 17 vivebat adhuc, S. Theologiae Magister. Vir doctissimus et eruditissimus, artes fere omnes, quas liberales vocant, optime calluit, ideo sequentibus ornatus fuit muniis scilicet Regentis studiorum in Italia et Viennae, Prioris Conventus Bononiensis, Bibliothecarii Bibliothecae Angelicae et Provincialis. Die 7 Aprilis 1620 ad alteram vitam transivit. Scripsit:

Vitam nostri Christiani Lupi.

Vindicias Monachatus D. Aurelii Augustini et originis familiae Eremitarum. Hoc opus Eminentissimo Cardinali Ulderico Carpineo nuncupavit.

Carolus de Piazza de Bibliothecis Romanis.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 133, num. 8.

**************************************************************

Sabbothius Augustinus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Mechliniensis, vixit Saeculo 17. Vir ingenii acumine, vitae innocentia, scientiarum copia, lectionis frequentia, et eruditionis praestantia omni aestimatione dignus procuravit editionem:

Libri B. Jordani de Saxonia cujus titulus: Vitas Fratrum cum notis. Leodji 1625, in 8.

Vitam B. Clarae de Monte-Falco ex lingua latina in vernaculam transtulit. Leodii 1622.

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 113, col. II.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 11. Lipsiae 1751.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 102. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 116. Lovanii 1727.

**************************************************************

Saccus Paulus, natione Italus, Patria Savonensis, Alumnus Provinciae Lombardiae, Filius Coenobii Savonensis, vixit Saeculo 17. Vir doctus et eloquens, ac liberalibus studiis, atque Ecclesisticis disciplinis conspicuus composuit: Sermones Dominicales per integrum annum.

Augustinus Oldoinus in Athenaeo Ligustico, pag. 451.

**************************************************************

a S. S. Sacramento Modestus, Excalceatus, natione Italus, Patria Panormitanus, Alumnus Congregationis Italiae, vixit Saeculo 17, [P. 784]  celeberrimus Verbi Dei Declamator, et in doctrina divinarum literarum, ac Sanctorum Patrum versatus tantum apud suos valuit, ut non tantum Prior Conventus ad S. Nicolaum et Panormi electus, sed ejus effigies aeri incisa fuerit cum hac inscriptione: R. P. Modestus a S. S. Sacramento, Augustinianus Excalceatus Congregationis Italiae virtutibus insignitus, sed regularis observantiae zelo praecipuus; postea in Religione primo Diffinitore, in Comitiis Generalibus causarum judice, Commissario Generali, ac non paucis aliis perfunctus muniis. Obijt Panormi Coenobii majoris Prior anno salutis 1658 die 8 Julii, aetatis suae 50, ac Religionis 36. In idiomate Italico typis mandavit:

Brieve Relatione degl’ atroci tormenti, e crudeli morte patiti dal ben avventurato Fr. Alippio di S. Giuseppe Chierico professo de Frati Scalzi di S. Agostino della Congregatione d’Italia nativo de la città di Palermo in detestazione della falsa et iniqua setta di Maometto, et in testimonianza de la santa fede di Giesu Cristo in Tripoli di Barbaria 17 Febraro 1645, in 8. Venetiis apud Babam et Juntas 1646, in 8.

Antonius Mongitor in Bibliotheca Sicula, tomo II, pag. 81.

**************************************************************

Sadler Bonifacius, natione Germanus, Patria Bavarus Monacensis, Alumnus Provinciae Bavaricae, vixit Saeculo 18. Vir omni scientiarum genere excultus, praeprimis in Mathesi et Astronomia, in quibus in tota Bavaria suo tempore nulli cessit. Per multos annos Concionatorem, Superiorem Bettbrunensem, Priorem Inglostadiensem et Schönthalensem, nec non Diffinitorem Generalem magno cum honore egit. Tandem octogenario major Monachii die 9 Decembris anno 1753 morte defunctus est. Ejus calamo typis Monacensibus et Ingolstadiensibus in publicum prodiere:

Bavaria divisa in tempora (id est) Catalogus omnium civitatum, Monasteriorum, oppidorum, villarum et praediorum in Bavaria, ac aliarum civitatum in quomodo astronomice calculata tempore differant a civitate Monacensi, 1730 typis Mariae Magdalenae Riedlin viduae. Monachii, in 8.

S. Augustinus de civitate Dei cum notis in 5 tomulis, in 8. Ingolstadii 1737.

Ephemerides Bavariae.

Inchoavit etiam compendiosam chronologicam historiam variorum felicium et infelicium casuum, qui in Bavaria contigere, sed solum pervenit ad Saeculum nonum.

**************************************************************

Safontis sive Safontius Guilielmus, natione Gallus, Patria Tolosanus, Alumnus Provinciae Tolosanae, Filius Coenobii Tolosani, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister, [P. 785] Nicolaus Bertrandus de gestis Tolosanorum eum brevibus, sed honorificis laudat hisce verbis: tanto valuit ingenio, tamque acerrimus disputator fuit, ut in confutandis aliorum dictis parem habuerit neminem. In Registris Ordinis ad annum 1420 de Safonte legitur: quod dicto anno Regens studiorum Lemovici constitutus fuerit, et quod anno 1433 a Reverendissimo Patre Generali ab officio Prioris Tolosani absolvi et dimitti petierit. Anno 1453 Reverendissimus Pater Prior Generalis Julianus de Salem, gratias a suis Antecessoribus ei collatas confirmavit, vir etenim erat, qui per suam exemplarem vivendi rationem et profundam Theologicam scientiam Religioni nostrae magnam conciliavit famam. In publicum prodire fecit:

Libros quatuor super Magistrum sententiarum.

Tractatum de Deo uno et trino.

De diversitate rerum.

De Idiomatum differentia.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 264, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 313, col. I. Tiguri 1583.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro VII, pag. 488.

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 23. Lipsiae 1751.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 309, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 265. Bruxellis 1654.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 86. Antuerpiae 1613.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 836, num. 6.

**************************************************************

Sainer Antonius, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, vixit Saeculo 15 et quidem illo tempore, quo Ulyssippone magnus tumultus exorsus est scilicet anno 1640 quem, quia tunc Olyssippone morabatur, descripsit et prelo typographico evulgavit sub titulo:

Historia de el levantamiento de Portugal. Caesar Augustae 1644, in 4.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 126, col. I.

**************************************************************

de Salas Balthasar, natione Hispanus, vixit initio Saeculi 17. S. Theologiae Magister, egregius pietatis et devotionis erga B. V. Mariam propugnator, posteritati tradidit: Librum de rosario B. V. Mariae. [P. 786]

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri.

Thomas Gratianus in appendice ad Anastasim, Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 116, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 110. Bruxellis 1654.

**************************************************************

de Salazar Stephanus, natione Hispanus, Patria Granatensis, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Salmanticensis, vixit Saeculo 16, S. Theologiae Magister e nobili familia Granatensi Salmanticae habitu nostro indutus, absoluto probationis anno, et finitis suis studiis inter primos fuit, qui ad Provinciam Mexicanam profecti sunt, ibique quia valde doctus et insignis Ecclesistes erat, magnum fructum fecit in conversione infidelium, et quia Graecis, Hebraicis et Latinis literis eruditus, publicum Mexici artium liberalium Professorem agere jussus est. Verum quia Reverendissimus P. Prior Generalis desiderio eum videndi flagrabat, praecepit, ut ad Capitulum Generale Patavii anno 1568 celebrandum per literas invitetur, ut durantibus hisce comitiis, certas positiones Theologicas propugnet, huic obedientiae satisfacturus, Patavii in Capitulo comparuit, et assignatas Conclusiones cum laude, ac honore defendit, in praemium vero a Reverendissimo P. Priore Generali Christophoro Patavino, qui in praefatis comitiis in sua dignitate confirmatus fuit, facultatem obtinuit, Bononiam adeundi, ut in dicta Universitate lauream Docdoratus accipiat, simulque ei licentiam dedit, in aula Revereadissimi Antiochensis Patriarchae commorandi, durante autem tempore, quo in aula Patriarchae existebat, sine dubio, Deo sic inspirante a nostra Religione ad Ordinem Carthusianum transiit, numerabat tunc annos aetatis 38 e vita excessit die 28 Januarii anno 1596. Bono commisit publico:

Genealogiam Jesu Christi secundum Matthaeum, cui adiiciuntur morales quaedam synopses, sive contuitus in usum Concionatorum. Accedit etiam commentariolus in caput II D. Matthaei de adventu Magorum cum considerationibus Moralibus. Lugduni 1584, in 8.

Concionem habitam ad Capitulum Generale Ordinis Carthusiensis, in qua explicantur Religionis vota. Lugduni 1584, in 8.

Veinte discursos sobre el Credo en declaracion de nuestra santa fee catolica y doctrina christiana. Granatae 1577, typis Hugonis de Mena, in 4. Lugduni 1584 apud Carolum Posnotum, in 4. Barcinone eodem anno.

Comment. in Pentateuchum Moysis.

Tractatum adversus Montanum.

Preparacion breve para decir Missa. M. S. [P. 787]

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo II, pag. 236, col. I.

Valerius Andreas Taxander in Catalogo clarorum Hispaniae Scriptorum, pag. 104.

Thaddaeus Petrejus in Bibliotheca Carthusiana, pag. 262.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 47. Lipsiae 1751.

Joannes Grixalva libro I historiae Provinciae Mexicanae, cap. 24, fol. 40 et lib. II, cap. 13, fol. 80.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 402, col. I. Madriti 1644.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 507, num. 34 e 35; carte 531, num. 30.

**************************************************************

de Salem Julianus, natione Italus, Patria Siculus, Alumnus Provinciae Siciliae, Filius Coenobii Messanensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister, ad scholasticam hanc disciplinam fundamenta jecit sub celeberrimis Magistris Paulo Veneto et Joanne de Cypro, et quidem tam felici successu, ut Reverendissimus Ambrosius Coranus, Prior Generalis in suis Chronicis eum literatissimum, et legendo, disputando ac componendo clarissimum fuisse testetur. Anno 1432 jam erat Regens studiorum Arimini, et eodem anno die 30 Julii fit Socius Reverendissimi P. Generalis, ac vice Procurator in curia Romana, nec non Vicarius Generalis in tota Italia. Anno 1433 fuit Praeses Capituli Provincialis Rheni et Sveviae. Anno 1435 erat in servitiis Eminentissimi Cardinalis Nicolai Albergati Episcopi Bononiensis, hic copiam nactus est Mantuam eundi, ibique ad instantiam illustrissimi Marchionis dictae civitatis lecturam exercendi, quo officio tam egregie functus est, ut praefatus Dominus a Reverendissimo P. Priore Generali ejus in hoc munere confirmationem enixe petierit, cui petito Reverendissimus die 14 Januarii anno 1436 his respondit verbis: ad instantiam Illustrissimi Domini Mantuani dedimus ei licentiam, ut possit lecturam datam prosequi, et dandas in futurum, et in praedicti Domini obsequiis libere stare, ac omnia ad tale officium pertinentia peragere. Die 9 Junii anno 1443 Senis in Capitulo Generali in summa pace et unitate Prior Generalis electus fuit, qui per spatium 15 annorum magna charitate, justitia, prudentia et utilitate tam quoad spiritualia, quam temporalia Religionem nostram gubernavit. Ab anno 1451 fere continuis aegritudinibus affectus, Messanae in Sicilia anno 1459 ex hac lachrymarum valle ad meliorem vitam evolavit. Lucem publicam decoravit:

Tractatu de sensu composito.

De Medio demonstrationis.

De Sophismatum regulis. [P. 788]

De terminis naturalibus.

Henricus Meibonius in Chronicis Comitum Oldenburgensium, tomo II, pag. 167.

Claudius Robertus in Gallia Christiana.

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 437, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 683. Tiguri 1583.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 583.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo IV, pag. 200, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 51.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 79. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 127. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 26, pag. 173. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 433, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 418. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 633, num. 18; carte 678, num. 16; carte 739, num 12. Bologna 1680.

**************************************************************

Salguero Petrus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Peruntinae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, Diffinitor suae Provinciae. Vir magnae scientiae et laudabilissimae vitae. Ab eo in lucem prodivit in lingua Hispanica liber, cujus titulus: La vida del ven. Padre y exemplarissimo Varon el Maestro Fray Diego Basalanque Provincial. Mexici 1664, per viduam Bernardi Calderonis, in 4.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione Historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 376. Romae 1704.

**************************************************************

Salomon de Aventino Paulus, natione Italus, vixit Saeculo 17. Vir in Sacra Scriptura et Sanctis Patribus optime versatus, Concionator fervidus et eloquens eluxit, quod testantur sermones ab eo in lingua italica in publicum emisi sub titulo: Assunti Evangelici per tutte le Domeniche e feste mobili. In Venezia 1651. Existunt in nostra Bibliotheca Monacensi.

**************************************************************

Salomons Georgius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Teneramontani, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Baccalaureus et Professor, vir doctus ac eruditus posteris reliquit in lingua Flandrica:

Den auden Regel van Volmaecktheyt, 1669.

Vitam S. Hilduardi Patroni urbis Teneraemontanae 1700. [P. 789]

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 196. Lovanii 1727.

**************************************************************

Salon Michael, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Aragoniae, Filius Coenobii Valentini Saeculo 17 nimirum die 30 Decembris anno 1620 in collegio Valentino aetatis 82 mortalem vitam deseruit. Erat S. Theologiae Doctor, et publicus in Academia Valentina S. Thomae Aquinatis Interpres, Sacrae Inquisitionis Qualificator, Prior Oriolensis, et Provincialis Aragoniae, in qua dignitate anno 1599 confirmatus fuit, Praesul enim exstitit tum doctrinae Theologicae, tum eruditionis fama insig­nis, ac eloquentiae studiis egregie imbutus. Opera ejus publico prelo degnissima sunt:

Ingens volumen de jure et justitia. Valentiae 1581 et Venetiis 1608, in fol.

Vita S. Thomae a Villa nova Hispanice scripta sub hoc titulo: Libro de la vida san­ta, y milagros del Illustrissimo y Reverendissimo Sennor D. Fr. Thomaso de Villa nova Arcopispo de Valencia de la Orden de S. Augustin. Valenciae 1620, item 1652, in 4, addito tractatu del Estado de la Canonizacion, y causa del Beato Arcopispo. Authore Bonaventura Fuster de Ribera.

Hoc opus postea Romae Italice in lucem prodiit per Angelo Bernabo del Verme 1658. Exstat in nostra Bibliotheca Monacensi.

Oracion Panegyrica, exortatoria y consolatoria de la Marquesa de Carazena Don­na Isabel de Velasco y Mendoza Virreina de Valencia con una breve relacion de la muerte de Donna Luisa de Caravaial, y Algunas cartas suias de Mucha edificacion. Va­lenciae 1616 apud Petrum Patritium Mey.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo II, pag. 104, col. II.

Henningus Witte in Diario biographico ad annum 1620.

Louis Moreri dans le grand Dictionaire historique, tome V, pag. 226, col. II. Paris 1718.

Antonius Teissier in catalogo Authorum et Bibliothecarum.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 79.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 138. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 40, pag. 216. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 99, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 493. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Salvianus Molitor, vide Lit. M. Molitor Salvianus.

**************************************************************

Samson Birette, vide Lit. B. Birette Samson.

Sanctes Selinorius, vide infra Selinorius.

**************************************************************

de Sanctis Hieronymus, natione Italus, Patria Patavinus, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii Patavini, vixit Saeculo 16. Reverendissimus P. Gratianus de Fulgineo Prior Generalis anno 1499 Hieronymum lectorem instituit, et quia Franciscus Pisani Episcopatum Patavinum suo Nepoti Eminentissimo Cardinali Aloysio Pisani resignavit, hic ad imitationem sui avunculi, qui semper Suffraganeum ex Ordine nostro habuit, inter quos erat famosus P. Mag. Paulus Zabarella, qui ab Episcopatu Argolicensi ad Archiepiscopatum Pariensem fuit promotus, Hieronymum pro suo Suffraganeo sumpsit, nam anno 1518 die 8 Junii jam erat Episcopus Argolicensis in partibus, et Suffraganeus Patavinus Eminentissimi Cardinalis Aloysii Pisani. Josephus Pamphilus scribit, quod fuerit vir et Religione, et studiis literarum conspicuus. Patavii anno 1533 mortalitatis sarcinam una cum infula Episcopali deposuit. Divulgavit:

Sermones non vulgares, et orationes.

Ferdinandus Ughelli in editione I Italiae Sacrae, tomo V, col. 443, num. 102.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 101. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 96. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 34, pag. 188. Monachii 1623.

Angelus Portenarius nella Felicità di Padova. Patavii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 344, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 290. Bruxellis 1654. [P. 791]

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 556, num. 8; tomo VIII, carte 49, num. 5; carte 154, num. 3 e carte 182, num. 3. Bologna 1686.

**************************************************************

Sanctius vel Saucius Arnoldus, natione Gallus, Patria To­losanus, Alumnus Provinciae Aquitaniae, Filius Coenobii Tolosani, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor, vir, cujus qualitates describere valde difficile est, erat enim incomparabilis in­genii, ac Teologia et juris prudentia suo tempore celeberri­mus eluxit. Nomina librorum ejus sunt:

Comment. in quatuor libros sententiarum.

Liber de generibus Usurae.

Liber de Praescriptionibus.

Liber de Restitutione.

Nicolaus Bertrandus in gestis Tolosanorum.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 68, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 82, col. I. Tiguri 1583.

Antonius Possevinus in appendice ad tomum I apparatus Sacri.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 37. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 55, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 84. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 287, num. 25. Bologna 1680.

**************************************************************

Sanctius Arnoldus, vide adnotationes in fine additas num. 34.

**************************************************************

Santius Jacobus, natione Hispanus, Patria Coritanus vel Soritanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Soriae. S. Scripturae explanator, et orator insignis, atque de re literaria optime meritus, teste Zalamello, enim ab eo publicam lucem viderunt:

Comment. super psalmum 56.

Super Canticum Magnificat.

Sermones Quadragesimales.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 315. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Sandoval Joannes, vide Lit. Z. Zapata.

**************************************************************

Santotisius Christophorus, natione Hispanus, Patria Burgensis, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Burgensis, Saeculo 17. Excessit e vita valde decrepitus, nimirum anno 1612. [P. 792] Erat S. Theologiae Doctor, Vicarius Generalis in Belgio ac Concionator eloquentissimus, qui non tantum in Concilio Tridentino, cui interfuit, Dominica tertia Quadragesimae anno 1563 orationem de signis verae Ecclesiae, sed etiam coram Summo Pontifice Pio V in festo omnium Sanctorum habuit, insuper aeternitati hosce partus scientiae suae consecravit:

Comment. in quatuor Evangelistas.

Catenam ex Sanctis Patribus super universa Evangelia Dominicalia tomi II. Burgis 1607, apud Joannem Varesium.

Expositionem in Sacro-Sanctum Jesu Christi Evangelium secundum Matthaeum. Burgis 1598, in fol.

Scrutinium divinarum Scripturarum Illustrissimi Episcopi D. Pauli a Sancta Maria recognovit et restituit, ejusque vitam prelo subiecit.

Tractatum de vera haereticorum origine agnoscenda.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 192, col. I.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 138.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 124. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 57. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39, pag. 205 et cap. 40, pag. 202. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 151, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 146. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 447, num. 22 e carte 506, num. 30. Bologna 1686.

**************************************************************

Sanutus Petrus Aurelius, natione Italus, Patria Patricius Venetus, Alumnus Provinciae Tarvisinae, Filius Coenobii ad S. Stephanum Venetiis. Vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister ex nobili et praeclara Sanutorum Familia natus. Vir praestanti ingenio, et in Philosophia, et literis Sacris multum versatus, a nostro Archangelo Riccio Veneto, his celebratur verbis: nec silentio involvendum esse duco, Petrum Aurelium Sanutum verum profecto ac vicinum splendidissimae tuae familiae (scilicet Sanutae) florem, et mei Augustinensium Eremitarum Instituti ornamentum et decus, qui vir maximo et altissimo ingenio subtilissimus Dialecticus, admirabilis Philosophus et Theologus incomparabilis, post innumeras in Aristotelis Philosophia lucubrationes, adversus haereses eruditum volumen emisit; et anno suae aetatis propter singularem morum et doctrinae praestantiam (nisi quanto citius a nobis mors infesta surripuisset) non solum nostri Ordinis Magister Generalis electus, sed etiam in administrationem [P. 793] Ecclesiae Patriarcalis Venetae a Senatoribus merito assumptus fuisset, ad quod Patriarchatus onus communi omnium ore et votis passim vocabatur. Hucusque Archangelus Riccius in Epistola dedicatoria Summae Praedicantium Fr. Ioannis Bromiardi Dominicani, quam correxit, et impressioni tradidit, ad Mat­thaeum Sanutum, Patritium Venetum, Episcopum Concordiensem. Dominicus Antonius Gandolfus autem Sanuti nostri vitam ita describit: Petrus Aurelius Sanutus, Patritius Venetus, Aloysii quondam Lunardi, Senatoris Gravissimi, Reipublicae Consiliarii et Lucretiae Trevisanae filius, vir praestanti pollens ingenio, ac in Philosophicis literisque Sacris perfecte versatus. Is cum audisset fructus uberes, quos in Imperiis Peruvii, Mexici, et Sinarum producere faciebant ex aridis primo arboribus gentilibus illarum regionum diligentes cultores coenobitae Augustiniani, fidei zelo, et Martyrii ardore succensus, illuc transmeare concupivit, sed cum a Superioribus facultatem consuetam ob­tinere non potuisset, quia ejus delicatam complexionem ad id munus insufficientem prospiciebant; ideo ad Christi Domini passionem contemplandam in Eremum Sanctissimi crucifixi Povesiae parvae maris Insulae se recepit, diuque in illa mansit. Denuo ta­men Superioribus praecipientibus ad Religioni inserviendum re­versus est. Anno 1533 jam erat S. Theologiae Doctor, atque anno 1542 suae Marchiae Tarvisinae Provinciae Moderator. Et anno 1550 S. Stephani Venetiarum Prior; quibus in guberniis eluxerunt ejus prudentia, aequitas et vitae sanctitatas. Denique gravis senilibus annis, sed gravior meritis ex hac miseriarum valle ad feliciorem vitam die 26 Augusti 1553 transiit. Libri ab eo prelo subiecti sunt:

Liber adversus pravam Lutheranorum aeresim, cujus initium: Soli Deo honor et gloria. Recens Lutheranorum oppugnatio per Mag. Petrum Aurelium Sanutum, Venetum Angustinianum. Venetiis 1543, apud Aldi filios, in 4. Parisiis anno 1549, typis Joannis Gemet, in 8. Item ibidem per Joannem Faucher 1550, in 8.

Logica Alberti de Saxonia, quam nuncupavit Mag. Cypriano Morello Veneto Augustiniano. Venetiis 1522, in fol.

Iacobus Albericus in Scriptoribus Venetis, pag. 73.

Florellus in dictis et factis memorabilibus Venetis, pag. 201.

Seraphinus Schimberna in fine Compendii gloriae S. Cinguli, pag. 371.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 553, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 666, col. I. Tiguri 1583. [P. 794]

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 117. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 151. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 32, pag. 198 et cap. 38, pag. 200. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 285, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 561. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 291, num. 14 e carte 358, num. 14. Bologna 1686.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione Historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 296. Romae 1704.

**************************************************************

Saona Hieronymus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Aragoniae, Filius Coenobii Barchinonensis, ad initium Saeculi 17 vivebat adhuc. Erat S. Theologiae Doctor, et anno 1586 in Academia Barchinonensi publicus S. Theologiae Professor primarius. Anno 1599 die 31 Januarii a Reverendissimo Priore Generali Alexandro Senensi licentiam obtinuit ad Congragationem Hispaniae Excalceatorum transeundi, in hoc anno 1602 fundamenta jecit pro exstruendo Conventu Caesar-Augustano dictae Congragationis. Tandem anno 1629 mors ei oculos clausit. Quantum ingenio valuerit, opera ejus testantur, emisit enim in lucem in idiomate Hispanico:

Gerarquia celestial y terrena, y Simbolo de los nueve estados de la Iglesia militante con los nueve coros de Angeles de la triumfante. Barcinone 1598. Item Conchae 1603, in 8.

Discursos de S. Juan y S. Petro. Barcinone 1598, in 4.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 458, col. I.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 140.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 358, col. I. Madriti 1644.

**************************************************************

Sarget Petrus, natione Gallus, Alumnus Congragationis Bituricensis, Filius Coenobii Lugdunensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor, Theologus ac Historicus famosissimus, librum, qui inscribitur fasciculus temporum ex sermone latino in Gallicum vertit sub titulo:

Les Fleurs, et manieres de temps passes, et de faitz merveilleux de Dieu tant en l’ancien Testament, comme au nouveau, et de premiers temporelz en cestui monde. De leurs gestes, et definement jusques au present. In fine: Ce present livre a este translate de latin en Francoys par venerable et discrete personne maistre Pierre Sarget Docteur a Saincte Theologie de l’Ordre des Augustins du Convent de Lyon l’an 1488, imprimé a Paris par Nicolas de Prez pour Jehan petit libraire domourant en la rue Saint Jacques au lion d’argent 1505, le 21 jour de Novembre. Exstat in Bibliotheca regia Dresdensi.

De Colonia dans l’Histoire litteraire de la Ville de Lyon, tome II, pag. 404.

**************************************************************

[P. 795] Sarracenus Nicolaus, natione Italus, Patria Umber de Cassia, Alumnus Provinciae Vallis Spoleti, Filius Coenobii Cassiani, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister, vir qui propter multam suam doctrinam, et magna merita non tantum a sua Provincia, sed etiam a tota Religione, et specialiter a Reverendissimo P. Priore Generali Bartholomeo Veneto magni habitus, et aestimatus fuit. Hic eum die 3 Octobris anno 1387 Regentem studiorum in curia Romana instituit. Anno 1390 mense Decembri in Provincialem Vallis Spoleti confirmatur. Post obitum Reverendissimi P. Prioris Generalis Bartholomaei Veneti, Patres vocales ad celebranda Comitia Generalia Aquilae anno 1400 convenere, quae die 10 Junii inceperunt, ubi in primo congressu P. Praesidens Bullam Apostolicam produxit, quam paulo ante Summus Pontifex Bonifacius IX, nono Kal. Junii anno II Pontificatus ad Patres in hac Synodo congregatos dedit. Incipit: Iliam quam hactenus ad Ordinem vestram etc. In ea Pontifex devotis Patrum ad Capitulum Convenientium orationibus se commendat, eosque hortatur, ut ad memoriam revocantes, qualis, quantusve vir fuerit quondam Bartholomaeus de Venetiis Generalis Prior, talem concorditer eligere studeant, qui non solum utilis Ordini, sed et Orbi sit. Concluditque in haec verba: demum cautos vos reddimus, ut circa vestrae Religionis statum sollicitudine debita vigiletis, ne (quod absit) in vestra gloria, quae velut inaestimabilis altitudinis firmamentum multiplici siderum luce coruscans universalem Ecclesiam multis illustravit temporibus valeat macula reperiri. Ex his paternis et amore plenis verbis quilibet clare videt, et cognoscit, quam tenere Summus Pontifex nostram Religionem amaverit, et ab Ecclesia tunc tem­poris aestimata fuerit. Lecta hac Bulla, et invocato Spiritu Sancto Patres Capitulares ad electionem novi Capitis universi Or­dinis processerunt, et facto scrutinio, omnes audierunt, quod famosus Theologus, et insignis Praedicator P. Mag. Nicolaus Sa­racenus in Generalem electus fuerit, qui cum magna prudentia et zelo Religionis Ordinem nostrum usque ad annum 1412 gu­bernavit, hoc enim anno ab Innocentio XXIII Pontifice Maxi­mo ad Episcopatum Maceratensem et Reccanatensem promo­tus fuit, quia canonice uniti erant. Quo anno a fallaci morte absumptus fuerit, incertum est, aliqui eum anno 1418 e vita excessisse ferunt, Ferdinandus Ughelli, tomo I suae Italiae Sa­crae col. 133 editionis primae in catalogo Episcoporum Reccanatensium eum in dicta dignitate Episcopali tres annos vixisse dicit, [P. 796] consequenter Episcopatum una cum vita anno 1415 deseruisset. Teste Ludovico Jacobillo, composuit: Opus Theologicum.

Ludovicus Jacobilli in Bibliotheca Umbriae.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 143.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 69 et 72. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 22, pag. 165. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 185, col. I. Madriti 1644.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 359, num. 5; carte 390, num. 2; carte 421, num. 2; carte 441, num. 3 e carte 483, num. 8. Bologna 1680.

**************************************************************

Satorrus Joannes Gregorius, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Aragoniae, Filius Coenobii Valentini, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor, anno 1583 in Universitate Valentina erat publicus Theologiae Professor, et hoc ipso anno in Praesulem Provinciae Valentinae electus fuit; vir pietate ac doctrina clarus, in agendis circumspectus, et in disputando acutus, qui magnam adeptus est laudem et meritum haud exiguum, quod in Conventu Valentino extruxerit Bibliothecam, eamque pulchris locupletaverit libris, eruditionis ejus vestigia habemus:

In libro de laudibus, atque excellentiis nominis Jesu, quem Tarraconae 1583 prodire fecit typis Philippi Mey.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 539, col. I.

Andreas Schottus in Bibliotheca Hispanica.

Louis Moreri dans le grand Dictionaire historique, tome V, pag. 263, col. II. Paris 1718.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 159.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 312, col. II; pag. 486, col. II et tomo II, pag. 532, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 379. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Saturnius Augustinus, natione Italus, Patria de Valle canonica, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Brixiensis, vixit Saeculo 16. Vir suo aevo in arte grammatices notissimus, quia huic arti totum se dedit, et tenerae juventuti certas loquendi regulas praescripsit, ac assiduis laboribus pleraque illustravit, praedictas autem regulas, ut caeteris etiam usui essent, edi curavit. Mortem oppetiit Brixiae in monasterio S. Barnabae anno 1533, memoriam sui apud posteros aeternam fecit per:

Libros IV Institutionum grammaticalium, quos edidit sub titulo majoris Mercurii.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 111. Romae 1581. [P. 797]

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 43. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 58, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 102. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 187, num. 14.

**************************************************************

Savolli Dionysius, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Bononiensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, Priorem egit Conventus Bononiensis ad S. Jacobum majorem vir, qui non solum omnibus moralibus virtutibus, sed etiam scientiis majoribus ornatus effulsit, ab eo in communem usum evulgata fuit: Theorica praxis resolutoria obligationum, munerum et indultorum magis practicabilium Praelati Regularis Conventus, ejusque officialium et Conventualium praesertim Ordinis Erem. S. P. Augustini. Bononiae 1692 ex typographia de Longhis. Habetur in nostra Bibliotheca Monacensi.

**************************************************************

Saulius Correga Joannes Nicolaus, Excalceatus, natione Italus, Alumnus Congregationis Italiae, vixit Saeculo 17, vir in politioribus literis nominatissimus, qui, teste Augustino Oldoino, ingenio, multiplicique eruditione conspicuus, atque in utraque lingua latina videlicet, et Etrusca versatus, quibus morum suavitatem adjunxit, doctorum hominum amicitias in tota Italia sibi conciliavit. Reliquit ingenii monumenta:

Libros VI Epistolarum, quos Joanni Vincentio Imperiali dicavit. Genuae 1619.

His superaddidit Quatuor alios, qui pluries typis excusi sunt.

Orationem de Concordiae laudibus, quam habuit in Dispersorum Academia ineunte Consulatum Hieronymo Rocca.

Daniel Georgius Morhof in Polybistore literario, Philosophico et Pratico.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 362. Perusiae 1680.

Hieronymus Frugonus in Epistola nuncupatoria ad Joannem Vincentium Imperialem.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo I, col. 1700. Lipsiae 1750.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 391. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Savonensis Angelus Nicolaus Conradus, natione Gallus, Alumnus Provinciae Galliae Cisalpinae, vixit Saeculo 17. Vir dissertissimus non minus vita, quam eloquentia insignis plura reliquit M. S. S. Praedicatoribus perutilia ut Justinianus testatur.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 35. Perusiae 1680.

**************************************************************

Savonensis Bernardus, natione Italus, Alumnus Provinciae Lombardiae, Filius Coenobii Savonensis, vixit Saeculo 17. Vir omni literatura doctissimus, cathedrae Theologicae Moderator, [P. 798] et sua aetate subtilissimus rerum divinarum interpres, ejus nominis famam produnt:

Comment. in omnes D. Pauli Epistolas, quae Ferrariae cum quibusdam sermonibus ab eo compositis in nostra Bibliotheca ad S. Andream custodiuntur.

Vacabularium Ecclesisticum. Mediolani 1480, per Leonem Pachel et Ulricum Sunzenzeler. Michael Maittaire in Annalibus typographicis parte I, tomi I, pag. 415.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri, pag 217.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 85. Romae 1581.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 115. Roma 1719.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 53. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 113, col. I. Madriti 1644.

**************************************************************

Sauve Bruno, natione Gallus, Alumnus Provinciae Franciae, vixit Saeculo 17. Vir, qui ob praeclaras dotes intellectuales, moralesque, praecipue propter zelum, fervoremque augendi, propalandique honorem Religionis nostrae a suis summopere aestimatus fuit, hujus fervoris manifestum perhibuit testimonium per librum in lingua Gallica typis publicatum, cujus titulus:

L’etablissement du tiers Ordre de S. Augustin, et la conduite assurée des fedeles, qui y ont associées. Paris 1684, in 12.

Philippus Bonanni in Syllabo Authorum.

**************************************************************

de Saxonia Albertus, natione Germanus, Patria Saxo ex pago Ruchmersdorff, Alumnus Provinciae Thuringiae et Saxoniae, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor Parisiensis. Finitis enim Pragae in Bohemia inferioribus scholis, Parisios se contulit, ibique doctoratus lauream adeptus est, diutiusque in hac celeberrima Universitate mansisset, nisi Ludovicus XI Rex Galliae per speciale decretum doctrinam Nommalium, quam ipse tenuit, proscripsisset, itaque Gallia derelicta Romam petiit, ubi brevi tempore profunda sua doctrina tantam obtinuit aestimationem et famam, ut Episcopali honore dignissimus censeretur, ad hunc gradatim ascendit, missus enim a Summo Pontifice Urbano V ad Academiam Viennensem, primo mox anno Rector ejusdem constitutus officium hoc altero anno continuare debuit, ad finem vero anni 1366 Episcopus Halberstadiensis reatus est. Tandem anno 1390 ab hac dignitate a morte exemptus est, sepultusque in sua cathedrali Ecclesia ante altare S. Lini Papae et Martyris. Ab ejus felicissimo ingenio profecta sunt: [P. 799]

Comment. super tabulas Alphonsi Regis ad judicia Astronomiae. Incipiunt: Tempus est mensura motus etc. Hoc M. S. teste Antonio Possevino, anno 1331 Bononiae asservabatur, exstat etiam in nostra Bibliotheca Herbipoli.

Quaestiones in libros Aristotelis de generatione et corruptione. Prima editio cum tractatu de iisdem Aegydii Columnii facta est Venetiis 1505, in fol. Dein Venetiis 1515 apud Gregorium de Gregoriis in fol. Item Parisiis apud Badium 1516 cum tractatu de coelo et mundo ac Meteoris. Existit in nostra Bibliotheca Herbipoli.

Super libros de coelo et mundo. Venetiis 1491 per Octinum Papiensem, in fol; ibidem apud eundem 1497, in fol. Haec editio exstat in nostra Bibliotheca Viennensi in Austria. Parisiis apud Badium 1518, in fol. Venetiis apud haeredes Scoti 1520, in fol. M. S. reperitur in Bibliotheca nostra Ratisbonae. In Caesarea Viennae et in Paulina Lipsiae.

Quaestiones in octo libros Physicorum. Parisiis 1516 et Venetiis eodem anno. M. S. exstat in Biblitotheca Canonicorum Lateranensium ad S. Joannem in viridario Patavii, teste Jacobo Philippo Thomasino. Parisiis in Bibliotheca regia, Codex membr. num. 6525 et num. 6526 in Medicea Florentiae, et in Bibliotheca Monasterii principalis ad S. Emmeramum Ratisbonae.

Tractatus de intensione et remissione formarum, et proportiones. Venetiis 1496, in fol. M. S. habetur in Bibliotheca regia Parisiis, Cod. 2831.

In posteriora Aristotelis. Mediolani 1497, in fol. et Venetiis 1522. Michael Maittaire in Annalibus typographicis, parte II, tomi I, pag. 653.

Logica Alberti de Saxonia M. S. existit in nostra Bibliotheca ad S. Ambrosium Mediolani.

Sophismata exstant M. S. S. in Sorbona. Cod. membr. num. 1389 et in Bibliotheca ad S. Emmeramum Ratisbonae.

In parva naturalia, et super X libros Ethicarum. Hic Codex M. S. asservatur in Bibliotheca Canonicorum Lateranensium ad S. Joannem in Viridario Patavii, teste Jacobo Philippo Thomasino, in Bibliotheca Patavina. M. S. S.

Tractatus de anima.

De Maximo et Minimo. M. S. exstat in Bibliotheca Veneta.

Super libros Analyticorum.

Secreti F. Alberti de Saxonia de herbis, lapidibus et animalibus.

Libri IV in sententias Petri Lombardi, teste Joanne Trithemio, in Chronico Hirsaugensi, tomo II, pag. 250.

Libri VII in Epistolas Canonicas.

Albertus Crantzius, libro IX Saxoniae, cap. 33.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 17, col. II. Tiguri 1574.

Bernardus Montfaucon in Bibliotheca Bibliothecarum M. S. S. tomo I, pag. 506. col. I.

Petrus de Alva in Bibliotheca Conceptionis.

David Clement dans la Bibliotheque curieuse, historique et critique, tome I, pag. 126. [P. 800]

Iacobus Philippus Thomasinus in Bibliotheca Patavina M. S. S. pag. 35, col. I.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro I, pag. 127.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo I, pag. 49, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo I, col. 206. Lipsiae 1750.

Ioannes de Meppis in tractatu de Conceptionis.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 48. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 12. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 13, pag. 150. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 54, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 22. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 487, num. 8.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione Historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 37. Romae 1704.

Antonius Höhn in chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 54. Herbipoli 1744.

**************************************************************

de Saxonia Jordanus, natione Germanus, Patria Saxo, Quedlinburgensis, Alumnus Provinciae Thuringiae et Saxoniae, vixit Saeculo 14. Vir, qui in nostra Religione non minus doctrina, quam sanctitate resplenduit, et ob indefessam antiquitatum indagationem a cunctis summopere aestimatus fuit. Literarum causa in Galliam et Italiam se recepit, et Bononiae discipulus Joannis de Lana, Parisiis Prosperi Regini, ac in Germania Hermani de Hallis fuit, sub quibus in re literaria et omnibus altioribus disciplinis et studiis adeo profecit, ut ei non tantum Magdeburgi et in aliis Germaniae gymnasiis supremae cathedrae, sed etiam per utramque Germaniam et bina vice per Thuringiam, Saxoniamque Praefectura demandata fuerit. Tandem Viennae in Austria, teste Antonio Höhn, mortalitatis sarcinam deposuit anno 1380, et prout Felix Milensius in suo Alphabeto habet, intra sepulchrum Thomae Argentinensis et Gregorii Ariminensis reconditus est. Quid de hac relatione Milensii sentiendum, vide adnotationes in fine additas num. 49. Elucubrationum ejus hic est Catalogus:

Opus Postillarum et sermonum de Evangeliis Dominicalibus, seu de tempore compilatum a Fr. Jordano de Quedlinburg, Lectore Magdeburgensi, Ord. Erem. S. Augustini impressum Argentinae 1483. Exstat in nostra Bibliotheca Monachii. Incipit: Jordanis ripas alvei. M. S. asservatur Herbipoli in nostro Conventu et apud Luniacenses in Austria superiore. Ex hoc opere tractatus, qui est de Parasceve separatim impressus est sub titulo: Venerabilis ac doctissimi P. Jordani, Ord. Heremitarum S. Augustini pro volentibus in passione Domini proficere, vel aliis praedicare multum devotus, et perutilis habens partes septem juxta horas septem canonicas cum theorematibus et articulis passionis, [P. 801] atque doctrinis saluberrimis, in 4. Vetus editio sine loco et anno existit in nostra Bibliotheca Viennae in Austria. Incipit: Inspice et fac secundum exemplar. Hic tractatus idem est cum illo, quem Thomas de Herrera, de passione Domini Argentinae 1484, in fol. Impressum esse ait. Hoc opusculum in Germanicam linguam transtulit, additaque vita B. Jordani in lucem edidit P. Mag. Antonius Höhn. M. S. exstat in Bibliotheca S. Gratiani Turonensis. Codex 238. In Bibiotheca Laudensi Codex 43, in Bibliotheca Caesarea Viennensi Codex 32.

Opus Sermonum de Sanctis. Argentinae 1484. Michael Maittaire parte I, tomi V, pag. 520. Parisiis 1500 et 1525 ex Officina Damiani Hichman, sub signo quatuor elementorum in 4. Hi Sermones habentur M. S. S. in nostra Bibliotheca Monacensi sub titulo Dan, quia proemium incipit: Dan catulus leonis etc. Inter hoc est Sermo de translatione S. P. Augustini. In fine: Expliciunt Sermones Dan. Post indicem, sub anno 1422: Finitus est liber iste in Wyndezeb per Fr. Symonem de Bohemia de Conventu Insulensi. Item exstat hoc M. S. in claustro Neopurgensi.

Quadragesimale B. Jordani. Hoc M. S. pariter habetur in nostra Bibliotheca Monacensi. Incipit: Revertere, Revertere Sunamitis. In fine: Orate pro scriptore, cujus nomen erat Joannes Schindelin de Walsee. Expliciunt Sermones Jordani per totam Quadragesimam. Deo gratias. Extat etiam inter Codices M. S. S. Ecclesiae Parochialis Corneoburgensis.

Liber qui dicitur vitas fratrum compositus per B. Fr. Jordanum de Saxonia, Ord. Fratrum Erem. S. Augustini, nunc primum latina lingua, qua ab Authore conscriptus fuit, editus et notis illustratus. In quo de quadruplici communione Regularis disciplinae, origine et progressu ejusdem Ordinis agitur, et S. Augustini regula declaratur. Ad Sanctissimum Dominum nostrum Sixtum V Pontificem Maximum. Romae 1587 apud Joannem Martinellum, in 4; item apud eundem cum notis Marci Antonii Maffaei Salernitani, in 4. Ac cum notis nostri Augustini Sabothii, Antuerpiensis ad nobilissimum Senatum, populumque Antuerpiensem. Leodii typis Christiani Ouwerx, prope S. Dionysium sub signo patientiae 1625, in 8. Haec editio est in nostra Biblio­theca Monacensi et Viennensi. Opus hoc in lingua Italica cum notis edidit Reverendissimus P. Augustinus Fivizanus, Sacrista Apostolicus. M. S. exstat in nostra Bibliotheca Monachii incipit: Spiritualis pulchritudinis vero amatori in Christo alteri sibi Fratri Johanni, Ord. Fratrum Heremitarum S. Augustini Lectori in Argentina Fr. Jordanus ejusdem Ordinis Lector minimus: cor unum et animam unam habete in Deo. In fol. In hoc M. S. index personarum venerabilium longe melior est, quam in editione nostra.

Collectaneum seu speculum Augustinianorum. Incipit: Quia juxta dictum Sapientis ad locum, unde exeunt flumina, revertuntur, ut iterum fluant. Hoc scripsit ad Fratres suos Augustinianos Eremitas Parisienses, a quibus M. S. hoc in Bibliotheca Conventus majoris ad novum pontem asservatur. Continet post Jordani praeludium sermones D. Augustini 22 ad Fratres in Eremo ordine parum diverso ab editis. Item sermones IV ad populum omnes ex D. Augustini locis desumptos, hos sequuntur tres regulae, quae D. Augustino passim attribuuntur. Dein vita S. Augustini cum duabus Reliquiarum ejus translationibus, et supputatione temporum cum praeconiis illius variorum Scriptorum, denique vita S. Monicae ex Scriptis D. Augustini. Opus hoc editum fuit Parisiis a nostro P. Homey, in supplemento 1686, qui pag. 658 dicti supplementi scribit, quod omnium pene M. S. S. B. Jordani, Codices in Parisiensibus Bibliothecis viderit, ­[P. 802] et teste catalogo Bibliothecae publicae Ultrajectinae, in ea omnia M. S. S. Jordani existant.

Comment. in Genesim, teste Angelo Rocca.

Comment. in Apocalypsim.

Comment. in Regulam S. P. Augustini.

Apologia Ordinis nostri.

Tractatus de spiritu libertatis.

Tractatus in orationem Dominicam.

Quaestiones variae, teste Trithemio.

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesisticis, pag. 288, col. 1546.

Guilielmus Eysengrein in Catalogo testium veritatis, fol. 155. Dilingae 1565.

Conradus Gesnerus in appendice ad suam Bibliothecam, fol. 73. Tiguri 1555.

In ejus Bibliotheca per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 431, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 517, col. I. Tiguri 1583.

Gottfridus Olearius in Bibliotheca Scriptorum Ecclesisticorum, tomo I, pag. 414.

Bernardus Montfaucon in Bibliotheca Bibliothecarum M. S. S. tomo I, pag. 506. col. I; pag. 563, col. I et tomo II, pag. 1276, col. I; pag. 1295, col. I, pag. 1363, col. I.

Jacobus Philippus Thomasinus in Bibliotheca Patavina M. S. S. pag. 76, col. II.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 515 et 517.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo IV, pag. 176, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 1965. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 71. Romae 1581.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 110. Romae 1719.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 69.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 126. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 374, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 411. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 190, a num. 3 usque ad 14.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 241. Romae 1704.

Antonius Höhn in chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 59. Herbipoli 1744.

**************************************************************

de Saxonia Matthaeus, vide Lit. Z. Zerbst Matthaeus.

**************************************************************

Scacchi Fortunatus, natione Italus, Patria Anconitanus, Alumnus Marchiae Anconitanae, Filius Coenobii Fanensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister. Anconae Patre Oliverio Scaccho, Equite, Patricio Anconitano, Matre Margarita Petruich, Favensi, anno circiter 1575 natus, primum impubes in patria [P. 803] Augustiniano habitu sub nomine Fr. Antonii Mariae indutus, iterumque anno circiter 1588 jam maturior interdicti Ordinis Novitios Fani receptus, Fortunati nomen sortitus est: quo in loco cum votis quoque solennibus monastice se perpetuo addiceret, Fanensis cognomen ei deinceps adhaesit. Inde Ariminum anno 1590 bonis artibus imbuendus missus, cum ingenti sublimioris eruditionis fame flagraret, parem ingenio suo palaestram optabat: quare Romam profectus a Superioribus, ut in Hispaniam studiorum causa mitteretur, summus precibus sive anno 1594. Si Nicio Erythraeo, sive anno 1596 si Elssio credimus, impetravit. Quod si ea licentia in Comitiis Generalibus data, ut Erythraeus asseverat, cum nullo dictorum annorum Ordinis Comitia celebrata legamus, necesse est, eam facultatem vel anno 1592, vel 1598, concessam fuisse. Nobis prior (id est) annus 1592 arridet, tum quod vix credamus, ardens Fortunati desiderium ulterius extrahi se passum, tum quod, si primum ex Hispania reducem anno 1605. Statuamus, quae deinceps fecit et scripsit, intra angustum nimis temporis spatium compingenda forent. Itaque anno 1592 Fr. Fortunatus iter maritimum majori animo, quam viatico instructus Barcinonam versus arripuit. In navi coquinam exercere, et ne ipse esurie periret, pro vectoribus ex conducto cibos parare debuit. Reliquum iter pedes confecit, fame, lassitudine, aliisque viae molestiis adeo confectus, ut mortuo quam viventi similior Toletum pervenerit: quae res Patrum Conventus Toletani misericordiam ipsi conciliavit, ut ultro in suum contubernium adscitum, deinde Complutum miserint, ubi Regalis Collegii Alumnus optatos in Philosophicis, Theologicisque disciplinis progressus fecit. In sua Epistola ad Salmaticenses Magistros directa, suisque Myrotheciis praefixa gratus fatetur, se illi quoque Scholae multa debere. Studiis superioribus septem annorum curriculo rite absolutis, Hispano more publicum haustae doctrinae specimen dedit, triduo Toleti, et Compluti ante, et pomeridianis horis in arenam descendens, et ad doctissimorum virorum argumenta respondens, quod certamen ex Hispania anno 1599 meo calculo redux etiam in patria instauravit. Ad linguarum deinde cognitionem se impendit, e quibus Hebraicam ita imbibit, ut ei nativa videretur. Bononiae ipsum tunc temporis versatum inde colligitur, quod amplissimus illius civitatis Senatus eruditionis fama, qua Fortunatus clarebat, permotus, eum potissimum elegerit, [P. 804] qui Ulyssis Aldrovandi nominatissimi historiae animalium Scriptoris ultimis quatuor animalibus exsanguibus, quos morte praeventus, imperfectos reliquerat, libris ultimam manum admoveret: quod ita perfecit, ut illi libri anno 1606 typis publicis in lucem prodierint. Ubi singularem mirari licet viri modestiam, qui nullibi eo in opere sui laboris voluit exstare memoriam, sed libros hos Viduae Aldrovandinae nomine illustri Bononiensi Senatui passus est dedicari. Quo porro loco apud Bononienses Fortunati existimatio fuerit, eo etiam argumento manifestum redditur, quod ejus operam ad tradendam in suo Gymnasio Theologiam annua ducentorum aureorum mercede conduxerint: cumque non minori facundiae, quam scientiae laude floreret, eum in concursu triginta celeberrimorum Oratorum prae omnibus elegerint, qui in solemnissima populi supplicatione e suggestu peroraret. Sed et in aliis praecipuis Italiae civitatibus rara ejus pro concione dicentis eloquentia nunquam sine plausu et admiratione audita est. Post haec Paduam ad docendam linguam sacram, et ut juniorum Religiosorum studia regeret, evocatus est, quo tempore Biblia sua tetrapla prelo paravit, quae 1609 Venetiis excusa sunt, non quidem Paulo V Pontifici Maximo, ut Erythraeus perperam autumat, sed Cardinali Scipioni Borghesio dicata. Ibi nempe Venetiis, Zachariam et Hieronymum Condelmerios, nobiles Venetos arcta sibi familiaritate devinxit, qui suam illi operam polliciti sunt, ut a Senatu, apud quem plurimum gratia et authoritate valebant, Reipublicae Theologus in locum Pauli Sarpii, ubi is vita excessisset, amplo cum stipendio subrogaretur. Sed renuit ille acceptare officiosam hanc amicorum voluntatem, dicens religioni sibi esse, ejus vices subire, qui tantum suis scriptis Reipublicae Christianae damnum intulisset. Anno 1610 Veronae proxime sequente Recinati suorum studiis praeerat. Idem Regentis studiorum munus Perusii obibat. At vero in id unice intentus, quomodo libris scribendis, atque eruditis operibus in lucem evulgandis se totum daret, a caeteris officiis otium et remotum a turbis locum quaerebat: itaque Fanum, ubi vitae Religiosae fundamenta jecerat, primo repetiit, inde nescio quibus insectationum fluctibus jactatus, Ripam Transonem Marchiae Anconitanae oppidum concessit, ubi Mense Januario anno 1619 versatum literae ad Erycium Puteanum datae produnt, quo anno etiam ejus tomi duo Quaestionem Theologicarum, Plinio teste, typis Venetis prodierunt. [P. 805] Anno 1620 (non anno 1618 ut mendose habet Erythraeus) hortatu germani Fratris sui Oliverii Scacchi, aulae Pontificiae Asseclae ad Capitulum Generale Urbem accessit, ubi doctorum virorum pro magna, qua apud omnes vigebat, fama, laetis salutationibus, et amplexibus certatim exceptus, Scipionis Cobellutii S. Susannae Cardinalis protectione gavisus est, cujus interventu, quamvis invito Priore Generali, Romae, ad interpretandas Sacras literas remansit: neque tamen etiam ibi diuturnum nactus domicilium, anno 1622 tempore verno subito, Bononiam avolavit, ut ex Epistola Joannis Baptistae Lauri ad eum data liquet. Inde Maceratum, ut Theologicam moderaretur cathedram evocatus, eousque mansit, dum Romam denuo accedere jussus, Apostolici Sacrarii Praefectus est constitutus. Inter plures, quos Fortunatus amicos et Mecaenates colebat, maxime uti honorificum, ita et proficuum ipsi fuit patrocinium Eminentissimi Cardinalis Maphaei Barberini. Is, ut erat literarum, literatorumque amantissimus, ut primum Summi Pontificatus apicem sub nomine Urbani VIII conscendit, suam erga Fortunatum benevolentiam testaturus, eum anno 1624, die 23 Februarii Sacristae Pontificii munere decoravit. Quo honore, simulque reditibus auctus, mox ad publicanda, quae dudum conscripserat, Sacrorum Elaeochrismatum volumina animum adiecit, quorum primum anno illius Saeculi 25 alterum gravi interim, eaque plusquam annua aegritudine pressus anno 1627 vulgavit. Anno 1628. Inter consultores Sacrae Congregationis erecta ad emendationem Martyrologii et Breviarii Romani adscitus, acta ejusdem Congregationis congerere coepit. Anno 1636. Sermones ejus et discursus in Evangelia Romae prodiere, mox sequenti nempe anno 1637 tertium tandem volumen Elaeochrismatum, seu arcanorum Sacrae Scripturae prelo subiecit, eatenus ut ipse causatur, typorum sumptibus ferendis impar. Interea etiam aliud grande opus moliebatur Scacchius, cui de cultu et veneratione Servorum Dei titulum praefixerat in octo libros dispertitum, quorum tamen non nisi primus typis Romanis anno 1639 lucem publicam vidit, nam eodem anno subitus casus Fortunatum gradu, spe, simulque viribus adeo deiecit, ut frustra deinceps literariorum conatuum quid quam ab ipso exspectaveris. Quindecim jam annis Apostolici Sacrarii Praefectura jam fungebatur, cum saepenumero quaerimonias de affecta valetudine atque ingravescente aetate sua fundere auditus est. [P. 806] Et spargebat consulto hujusmodi querelas etiam apud Summates ea spe, ut delatis ad Summum Pontificem hisce sermonibus, ceu veteranus ampliore posthac stipendio donaretur. Verum res secus ac opinabatur, evenit: nam Cardinalium quidam, qui Scacchi honores et commoda dudum in alium conferri optaverat, inde ansam captans, quaerelas has ad Urbani Summi Pontificis aures sedulo deposuit, Fortunatum perhibens senio, et aegritudine debilem, ferendo jam amplius oneri non esse, eoque levari quantocyus cupere. Pontifex et ipse aliis forsan de causis a Fortunato jam alienior, facile consensit, ut hic missionem, Cardinalis cliens vero officium obtineret. Itaque die 29 Septembris anno 1639 Thaddaeus Altinus, nobilis Camers, successor datus, eique Papalis Sacrarii cura demandata est. Aegerrime inopina haec mutatio Fortunatum nostrum habuit, saepeque apud amicum suum Victorem Rossi communiter Nicium Erythraeum dictum conquestus est, verba sua aliter fuisse accepta, atque ipse protulerat. Tempori tamen cedens insigni Bibliotheca, quam sexies mille aureis comparaverat, pluribus divendita, Fanum ad vetus suum domicilium remigravit. Circa idem tempus apoplexia correptus, celeri quamvis Medicorum ope restitutus, continuis tamen oculurum doloribus, quorum lumine vix non destituebatur, deinceps laboravit: cujus et aliorum morborum molestias per quadriennium inter multa christianae patientiae specimina invicto animo tulit. Ad monasterium suum Fanense exstitit supra modum beneficus, nam quartam claustri partem cum superioribus habitationibus construi suis expensis curavit, omniumque bonorum haeredem ex asse reliquit. Ibi vita functus Cal. Augusti anno 1643 in Ecclesia S. Luciae sui Ordinis tumulatus est. Aetate eum aliqui perhibent fuisse septuagenario majorem: aliqui prope septuagenarium. E praefatione voluminis III sui Myrotnecii colligitur, quod attigerit annum sexagesimum octavum. Icon Fortunati vultum ad vivum referens praefixa est Myrotheciis Amstelodami editis. Praeclarissima sui ingenii dedit monumenta:

Myrothecia tria Sacrorum Elaeochrismatum. In primo ex antiquis Graecis ac latinis Scriptoribus, quidquid ad nomina, antiquitatem, usum et abusum oleorum et unguentorum ex sacris habetur literis, dilucide explicatur etc. Romae apud haeredem Barthol. Zanneti 1625, in 4. Dedicatio hujus primi tomi est ad Urbanum VIII Pontificem Maximum. Alterum Myrothecium Sacrorum Elaeochrismatum, quod inscribitur Consecrationis, explicans compositionem et usum unguenti a Deo ad consecrationem Sacerdotum, altarium, tabernaculi et omnium Mosaicorum Utensilium, eorundemque formas de novo ex Sacris literis cognitas aperiens etc. [P. 807] Romae apud haeredem Barthol. Zanneti 1627, in 4, opus dicatum Eminentissimo Cardinali Francisco Barberino Papae Urbani ex Fratre Nepoti.

Myrothecium tertium sacrorum Elaeochrismatum, seu Arcanorum Sacrae Scripturae, puod inscribitur de Israelitici Regis inauguratione, explicans Reipublicae Israeliticae Ordinis tam Senatorios, quam militares, inaugurationis pompam, ad orationes, acclamationes, praecentiones et quidquid caeremoniarum in Regis constitutione servabatur etc. Romae ex typographia Vitalis Mascardi 1637, in 4. Dedicatum Eminentissimo Cardinali Antonio Barberino, Summi Pontifici Urbani, Nepoti Francisci Fratri. Haec tria Myrothecia eleganter recusa sunt Amstelodami apud Franciscum Halma 1701, in fol. ac postea 1710 non quidem noviter impressa, sed tantum novo frontiscipio ornata per Petrum de Coup. Advertens Author occasione oleorum et unctionum multa simul alia recondita S. Scripturae a se elucidari, angustiorem pro latitudine scopi sui Elaeochrismatum titulum judicavit, itaque etiam alterum Arcanorum Sacrae Scripturae uti ampliorem, ita luculentiorem superaddidit.

Myrothecium quartum sacrorum Elaeochrismatum, seu Arcanorum S. Scripturae, quod inscribitur de Nuptii. Ex hoc quarto libro insignem locum exscripsit et adduxit Joannes Baptista Laurus, in Commentario de annulo pronubo Deiparae Perusiae adservato, pag. 166.

Volumina Sacrorum Bibliorum ex variis translationibus congesta, suisque numeris adeo distincta, ut dum versus versui respondet, Sacrarum literarum pius contem­plator earundem mysteria facilius percipere queat tribus distincta partibus. Opus hoc consecravit Eminentissimo S. R. E. Cardinali Scipioni Burghesio. Venetiis 1609 apud Antonium Pinellum.

Opus de cultu et veneratione Sanctorum in ordine ad Beatificationem vel Canonizationem eorum septem complectens tomos, quorum primus agit de notis ac signis sanctitatis. Secundus de Martyrio. Tertius de miraculis. Quartus de Beatificatione, ejuque antiquitate. Quintus de Canonizatione. Sextus de processibus ac judiciis in causis beatificationis aut canonizationis formandis. Septimus de actu Canonizatio­nis, ac caeremoniis in illo servari solitis. Romae 1639 apud Vitalem Mascand, in 4.

Acta Eruditorum anno 1702 publicata, pag 344. Lipsiae typis Christiani Gözi.

Louis Ellies du Pin dans la Bibliotheque des Auteurs Ecclesistiques, tome XVII, pag. 129, col. II.

Louis Moreri dans le grand Dictionaire historique, tome V, pag. 292, col. I. Paris 1718.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 184.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 258, col. I. Madriti 1644.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, pag. 716, num. 15.

**************************************************************

Scacchi Petrus, natione Italus, Patria Aquilanus, Alumnus Provinciae vallis Spoleti, Filius Coenobii Aquilani, S. Theologiae Baccalaureus, magno ingenio et scientia ornatus in lingua patria elaboravit:

Sommario della vita del B. Antonio del Aquila dell’Ordine di S. Agostino.

Nicolaus Toppi nella Bibliotheca Napolitana, carte 354, col. I. [P. 808]

Antonius Teissier in catalogo Authorum et Bibliothecarum.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 185.

**************************************************************

Scalabonius Laurentius, natione Italus, Patria Bononiensis, Alumnus Provinciae Romandiolae, Filius Coenobii Ravennatensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister. Vir doctus, Religiosus ac pius, S. Officii Consultor, et ab anno 1630 usque ad annum 1633 Prior Conventus Romani, quantum doctrina valuerit, ejus pietate et eruditione referta ac publicata opera testantur, quae sunt:

Moralia in passionem Domini tomi II quorum primus Ravennae 1625, alter 1629 impressus fuit, in 4.

Lectulus Salomonis (hoc est) de doloribus et gaudiis B. Mariae V. Ravennae 1628, in 4.

Septenarium Harmonicorum nempe de septem verbis Domini in cruce cum tribus aliis opusculis. Ravennae 1628, in 8.

Marianum decus, sive Epithetorum laudum et encomiorum, quibus Sancti Patres ac Doctores Ecclesiae B. V. Mariam honestant, enarratio et explicatio. Ravennae 1640.

In primum Domini Adventum coelestis Sponsi thalamus, sive ornamenta et praeparationes fidelis populi ad suscipiendum pie, devoteque Christum Dominum in ejus Natali. Ravennae 1640.

Septem psalmi B. V. Mariae cum meditationibus in eosdem. Ravennae 1640.

Hortus Praedicantium (id est) Conceptus morales, annotationes et paraphrases in Evangelia et Epistolas totius Quadragesimae.

Sacri Praeconis licentia (hoc est) de humanioribus literis a catholico Concionatore adhibendis in suo sermone sacro.

Affectuosi colloqui dell’anima fedele (cioè) apostrofationi alle membra ferite del Signore, et a stromenti della di lui passione. Bononiae 1609, in 12, recusum Ravennae cum additione nonnullorum Soliloquiorum.

Il Monte Sina (cioè) de oratione mentali. Bononiae 1616, in 8.

Corona delli XII Apostoli, dove si tratta del Simbolo della fede. Ravennae 1629, in 12.

Settimana Spirituale.

Supplica spirituale.

Devoti affetti.

Leo Allatius in apibus urbanis.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 25, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 427. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 132, num. 8.

**************************************************************

[P. 809] Scaliger Theobaldus, natione Italus, Patria Veronensis, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii Veronensis, vixit Saeculo 14. Brevem et succinctam ejus vitae notitiam nobis dat Dominicus Antonius Gandolfus in sua Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 328 his verbis: B. Theobaldus Scaliger Veronensis. Hic, ut ab ejus ortu initium ducam, parente natus erat viro et sapiente, et pio Ve­ronae, atque ab ineunte aetate, quum divinae contemplationi vacare desideraret, seque ab hujus mundi illecebris amovere, audita Fratrum Eremitarum S. Augustini Coenobii S. Euphemiae optima fama in eorum coetum adscribi petiit et obtinuit. Habitu vero sanctae Religionis suscepto ita in caeterorum Fratrum contubernio se gessit, ut vivum esset religionis, pietatis et omnium virtutum specimen. Ob quas virtutes Abbas Divi Firmi majoris creatus, non longe post bis ad Episcopatum Veronensem vocatus est omnium suffragiis. Qui Episcopatu suscepto quamquam divinorum contemplationis et christianae doctrinae studiis mirifice deditus esset, ea tamen voluptate non eo usque efferri se passus est unquam, quin opem, operamque suam, quandocunque usus poposcisset, egentibus maxima cum humanitatis significatione semper impertierit, se seque ad res agendas optime accomodarit, nam audiebat quotidie disceptantes, et assidue jus dicebat, et civitatem, et dioecesim saepissime perlustrabat, et reliqua Pontificis munia strenue obire solebat. Mortuus est nonagenario major ex capitis distillatione anno salutis 1331, 13 Kal. Decembris, vacavitque sedes die 10. Ab hoc consecratas fuisse Basilicas Veronae S. Mariae Consolatricis et S. Mariae ad Glaream, et in agro Veronensi Villae Francae Ecclesiae altare majus inveni, quod etiam ex inscriptionibus liquet. Ab hoc Episcopo Constitutiones editae sunt quam plurimae, quas fere omnes postea Authoris nomine suppresso suo tantum nomine publicavit Petrus Scaliger, Episcopus Veronensis. Sedit in Episcopatu annis 34, posteritati relinquens:

Libros tres sermonum ad Clerum et populum, qui teste Pamphilo Veronae custodiuntur in Bibliotheca Canonicorum.

Constitutiones quam plurimas, postea proprio nomine editas a Petro Scaligero, qui anno 1350 electus fuit. Episcopus, qui bene distingui debet a Petro Scaligero Ordinis S. Dominici, qui nostrum Theobaldum praecessit, quem male aliqui dictarum Constitutionum Authorem proclamant.

Franciscus Sansovinus de familiis Italiae, fol. 148.

Ferdinandus Ughelli in prima editione Italiae Sacrae, tomo V, col. 739. [P. 810]

Abraham Bzovius tomo 15 Annalium Ecclesiasticorum ad annum 1258, num. 14.

Hieronymus de la Corte in historia Veronensi, parte I, libro IX, pag. 578.

Arnoldus Wion in ligno vitae libro II, pag. 371.

Franciscus Fiatus in historia Veronensi, lib. V.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 193.

Onuphrius Panvinius in Antiquitatibus Veronensibus, libro VII.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 34. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 169. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 3 e 8, pag. 141. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 435, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 647. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 199, num. 17; carte 229, num. 17; carte 298, num. 4; carte 326, num. 23; carte 474, num. 4 fino al 13.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 328. Romae 1704.

**************************************************************

Scharinger Patritius, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae, Filius Coenobii Viennensis, vixit Seculo 18. Fuit Pruggae in diebus festis Concionator, dein Procurator Viennae, postea Secretarius Provinciae, his officiis laudabiliter absolutis, Conventus Fürstenfeldensem, Leuckensem, Graecensem et Budensem cum magno in spiritualibus ac temporalibus emolumento rexit, in quo ultimo die 25 Martii anno 1750 sarcinam horum munerum una cum vita deposuit. Auxit, publicavitque libellum, quem P. Mag. Joannes Baptista Ininger Monachii anno 1737 in publicum prodire fecit in lingua Germanica sub inscriptione: Tolentinus miraculorum fol., cui addidit singulares devotiones pro fratribus et sororibus Confraternitatis S. Nicolai de Tolentino. Viennae in Austria apud Gregorium Kurtzböck, 1743.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

Schautheet Fulgentius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Teneraemundae. Ad initium Saeculi 18, nempe anno 1701 jubilaeus decessit. Antuerpiae Theologiam moralem docuit, postea Prior Conventus Teneraemundae institutus fuit, vir praestanti pollens ingenio, ac in Philosophicis, Theologicisque literis perfecte versatus luci publicae dedit:

Philosophiam seu controversias Philosophicas inter Scholasticorum Principes D. Thomam, Scotum et Gregorium Ariminensem. Antuerpiae 1660. [P. 811]

Primam partem Theologiae ad difficiliores quaestiones contractae. Bruxellis 1700. Exstat in nostra Bibliotheca Monacensi.

Tria opuscula, quorum primum praescribit modum tuendi sanitatem. Secundum antitodum contra linguae vitia. Et tertii titulus est: miles Christianus. Bruxellis 1701.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 196. Lovanii 1727.

**************************************************************

Schenkelius Petrus, natione Germanus, Patria Belga, A­lumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Gandavensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, Theologus et Concionator famosissimus ac juris Pontificii peritissimus, nec non Sacrarum literarum Expositor clarissimus, felicis sui ingenii partus dedit:

Conciones Dominicales. Antuerpiae 1657. Exstant in nostra Bibliotheca Monacensi.

Philomelam mysticam 1660.

Canticum Ecclesisticum: Benedicite 1660.

Directorium juris Pontificii et explanationes terminorum. Antuerpiae 1628.

Elucidationes locorum difficilium tragoediarum Senecae et Horatii.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 253. Lipsiae 1751.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 582. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Scheurer Casparus, natione Germanus, Patria Austriacus, Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae, Filius Coenobii Pruggensis, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Doctor, Augustinianus factus, mire in pietate et doctrina profecit adeo, ut anno 1728 Lector institutus, hoc munere usque ad annum 1745 functus sit, quo tempore in Universitate Viennensi Doctoris laurea et Ordinis Magisterio decoratus fuit, egit etiam Regentem studiorum. Anno 1745 vero Assistens Generalis utriusque Germaniae electus, hoc officium usque ad annum 1755 continuavit. Anno 1752 Prior Conventus Viennensis et anno 1758 Praesul Provinciae salutabatur. Facta reformatione nova Universitatis Viennensis primus promovendorum ad doctoratum Theologicum juratus Examinator, et Senior facultatis per speciale decretum, atque anno 1753 ejusdem facultatis Decanus declaratus fuit. In hoc eximio viro doctrina cum pietate pro corona certabat, nam singularis promotor cultus erga B. V. Mariam de bono consilio exstitit. Tandem anno 1759, die 14 Octobris, Viennae piissimam animam egit. Publicata ab eo habentur: [P. 812]

Oratio coram Universitate Viennensi anno 1724 habita, cujus titulus: Orbis a Pentecostali igne, vento et tronitu fortunatus. Typis Mariae Theresiae Voigtin, in 4.

Theses Theologicae publice propugnatae a Principe Theologo Divo Joanne et coram Universitate Viennensi panegyrica oratione propositae, deferente P. Mag. Georgio Ruess etc. pro tunc facultatis Theologicae Decano, Oratore R. P. Casparo Scheurer, ejusdem Ordinis et Conventus Philosophiae Lectore ordinario. Viennae Austriae typis Wolfgangi Schwendiman 1729, in fol. Dedicavit Reverendissimo D. D. Abbati Godefrido, Monasterii Gottwicensis, Ordinis S. Benedicti.

Dissertatio Theologico-historica in Quaestionem, utrum Gregorius V Pontifex Maximus septem Electores S. R. I. constituerit? Proposita in consessu Theologico die 5 Januarii 1758.

Quaestio Critica, an verba, quae saepius ex Cyrilli thesauro D. Thomas, citat de potestate Pontificis: oportet nos membra manere cum nostro capite, cum throno Apostolico suo Romanorum Pontificum, a quo debemus rogare, quae credenda, tenendaque sint etc. Cyrilli sint, ut tuetur Labbeus, an ei assuta? ut du Pin extra controversiam esse non sine Doctoris Angelici contumelia arbitratur. Decisa in consueto Doctorum congressu habito die 2 Septembris anno 1754.

Quaestio Canonico Theologica, an Pontifex inconsultis Cardinalibus et Theologis possit ferre leges universum Christianum orbem obligaturas? decisa in consueto Doctorum congressu habito die 3 Junii 1756.

Tria haec M. S. S. existunt in Bibliotheca nostra Viennensi in Austria et etiam inserta sunt duobus dissertationum libris, qui apud facultatem Theologicam conservantur.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

Schier Xystus, natione Germanus, Patria Austriacus, Alumnus Provinciae Austriae adhuc in vivis. Vir moribus candidus et eruditione praestans, omnique doctrina politus, ac in Scriptoribus egregie versatus, antehac Sacrista Conventus Pruggensis, nunc Bibliothecarius Coenobii Viennensis cum magno labore elucubravit:

Adnotationes in Dominici Antonii Gandolfi dissertationem historicam de 200 Scriptoribus Augustinianis.

Seriem Scriptorum Provinciae Austriae et Hungariae Augustinianorum.

Typis vero edidit Sermonem panegyricum de Divo Leopoldo coram Universitate Viennensi dictum. Typis Kaliwodianis. Viennae in Austria 1759, in fol.

**************************************************************

de Schildiz, Schildis, Schuldiz, Schildis vel Sildis Hermannus, natione Germanus, Patria Westphalus, Alumnus Provinciae Thuringo-Saxonicae, vixit Saeculo 14. Quem Joannes Trithemius Abbas Spanheimensis de Scriptoribus Ecclesisticis, [P. 813] pag. 243, his laudat verbis: vir in divinis scripturis studiosissimus et valde peritus, ingenio praestans, et non minus vita, quam eruditione insignis. Reverendissimus P. Prior Generalis Ambrosius Coranus, in suis chronicis eum Venerabilem et devotissimum Patrem, et sanctimonia et scientia clarum vocat. Jordanus de Saxonia ait: fuit vir multae scientiae et bonae vitae, magnique Zeli ad Ordinem pro disciplina et justitia, et teste Felice Milensio, fuit aeque Theologus ac Canonista, aeque Theologus scholasticus ac positivus, sive Scriptuaralis. Et ante haec Philosophus speculativus et moralis; Rhetor et poeta illustris. Uno verbo vir, qui per continuam lectionem et scriptionem in omni scientiarum genere ita eminuit, eluxitque, ut non tantum apud nostros, sed etiam exteros opinio sanctitatis, apud doctos eruditionis fama, denique apud omnes incredibilis creverit aestimatio, inter quos praecipuus erat eminentissimus Presbyter Cardinalis tit. S. Clementis Petrus Eduardus, qui specialiter Hermanum diligebat, dedit enim ei pro reparatione Conventus Herbipolensis haud parvam pecuniae summam, et in hoc Coenobio in festo S. Kiliani anno 1357 naturae satisfecit. Ejus Epitaphium Felix Milensius et Antoninus Höhn, producunt his verbis: quae Milensius lapidi sepulchrali incisa esse testatur. Venerandus Fr. Hermanus de Schuldicz Westphalus, Professor Theologiae, Ordinis Heremitarum S. P. nostri Augustini venerabilis in omnibus sanctus exspiravit anno 1357 in festo S. Kiliani. Libros ab eo editos Joannes Trithemius hoc recenset ordine:

Liber super primo sententiarum.

Lectura in Genesim.

Hexameron duplex.

Liber in Cantica Canticorum.

Liber de materia Canticorum.

Libri II super Oratione Dominica.

Liber super Ave Maria.

Breviloquium.

Liber de quatuor sensibus Scripturae.

Liber Expositionis Missae.

Liber Manuale, seu speculum Sacerdotum. Venetiis 1480. Michael Maittaire in Annalibus typographicis parte I, tomi I, pag. 411. M. S. exstat in Bibliotheca principalis Monasterii ad S. Emmeramum Ratisbonae, Codex 413 et in nostra Viennae, in cujus fine legitur: Istud speculum Sacerdotum est compilatum per Venerabilem et Religiosum virum [P. 814] Fr. Hermannum de Bestvalia Sacre Theologie Magistrum et expertissimum in jure canonico Ordinis Heremitarum S. Augustini, quod ad laudem et honorem Sanctissime Trinitatis, et gloriose genetricis Dei Marie Virginis, nec non eximii Doctoris beati Augustini, omniumque Sanctorum ac Electorum Dei, ac ad reverentiam in Christo sui et D. D. Pertholdi Episcopi Argentinensis, nec non ad eruditionem et utilem informationem omnium intuentium et praecipue Sacerdotum. Hujus itaque speculi inspectoribus et perlectoribus gaudium, et emendationem vitae et spacium vere penitentie tribuat Rex eterne glorie. Habetur etiam M. S. in Bibliotheca Lunaelacensi.

Liber de vitiis capitalibus. M. S. exstat in nostra Bibliotheca Monacensi initium est: Incipit Prologus Epistolaris in tractatum de vitiis capitalibus editus a Fr. Hermanno de Schildiz, Ordinis Heremitarum S. Augustini. Venerabili in Christo Patri ac D. Abbati Monasterii S. Jacobi civitatis Leodiensis Ordinis S. Benedicti. In fine: Explicit Breviloquium Hermanni de Schildiz, S. Theologiae Professoris, Ordinis Fratrum Heremitarum S. Augustini de differentia peccatorum mortalium et venalium in speciebus et filiabus singulorum septem vitiorum capitalium etc.

Liber claustrum animae.

Liber de Conceptione Sanctae Mariae.

Liber de modo studendi.

Liber. Introductorium juris.

Liber de vera et falsa amicitia.

Liber de horis canonicis.

Liber de quinque sensibus.

Liber de quadraginta duabus mansionibus.

Liber contra Flagellatores.

Liber de divisione Philosophiae metrice.

Liber super Capit. omnis utriusque.

Liber de comparatione Missae.

Liber collationum variarum praedicabilium.

Liber Quaestionum diversarum.

Liber in Rhetoricam Aristotelis.

Sermones varii.

Liber de horis canonicis teste Antonino Höhn.

Liber de 10 Praeceptis, teste eodem.

Liber Sermonum ad Clerum. Ita Antoninus Höhn.

Libri 10 in Ethicam Aristotelis. Teste Dominico Antonio Gandolfo.

Tractatus de compensatione poenarum cum horis canonicis. Idem Gandolfus.

Liber de vera et falsa amicitia. Iterum Gandolfus. [P. 815]

Liber de Sanctis. Opus diversum a libro variorum Sermonum.

Liber de Confessione peccatoris Sacramentali.

Tractatus contra haereticos negantes immunitatem et jurisdictionem Ecclesiae in tres partes distributus, quarum tertia in Bibliotheca regia Parisiis deest.

Liber de laudibus B. V. Mariae Laudunensis. In Bibliotheca regia Parisiis, Codex 2373.

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesisticis, pag. 245. Coloniae 1546.

Guilielmus Eysengrein in catalogo testium veritatis, fol. 140. Dilingae 1565.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 286, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 339, col. II. Tiguri 1583.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum sanctae Scripturae.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro VIII, pag. 717.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo III, pag. 240, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 266.

Jordanus de Saxonia libro II vitas Fratrum cap. 22, pag. 281. Leodii 1625.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 48. Romae 1581.

Angelus Rocca tomo II, pag. 110 et 112. Romae 1719.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 94. Antuerpiae 1613.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 43. Pragae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 331, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 282. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 30, num. 12. Bologna 1680.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 171. Romae 1704.

Antonius Höhn in chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 61. Herbipoli 1744.

**************************************************************

Schinko Leopoldus, natione Germanus, Patria Bohemus, Alumnus Provinciae Bohemicae, Saeculo 18 inter vivos adhuc fuit. Erat S. Theologiae Doctor, ejusque per plures annos Professor Pragae in Coenobio ad S. Thomam, cujus Priorem et dein Provincialem, nec non utriusque Germaniae Assistentem Generalem non sine magna laude egit; vir doctrina et exemplari vita magnopere aestimandus, prelo subiecit:

Manuale spirituale. Typis Joannis Wenceslai Helm. Pragae.

Calendarium exhibens methodum bene moriendi.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Bohemiae.

**************************************************************

Schinl Theophilus, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provincie Austriae, Filius Coenobii Viennensis, vixit Saeculo 18. [P. 816] S. Theologiae Baccalaureus, Verbi Dei disseminator fervidus Fürstenfeldii, Corneoburgi, Pruggae, Viennae, Graecii et Budae exstitit, et populum pane Evangelico indefesse pavit, Labaci Theologiam moralem nostris tradidit, postea Prior Conventus Budensis electus die 16 Novembris anno 1761 vitam posuit. Sequentes ab eo in lingua Germanica editi sunt sermones:

De immaculata Conceptione B. V. Mariae in ejusdem festo habitus. Viennae typis Leopoldi Joannis Kaliwoda 1731.

De S. Joanne Nepomuceno.

De S. Caecilia.

In festo S. Georgii Patroni tutelaris Equitum Ordinis teutonici. Labaci 1746 apud Adamum Fridericum Reichard.

In festo S. Michaelis in Ecclesia Patrum Barnabitarum.

In festo S. Francisci Xaverii Graecii in Ecclesia Patrum S. J. typis haeredum Widmanstetterianorum, in fol.

In festo septem Fundatorum Ordinis Servorum B. V. Mariae. Typis Leopoldi Kaliwoda 1736, in 4.

In festo S. Sebastiani in Ecclesia F. F. Minorum Conventualium S. Francisci. Graecii 1734 apud haeredes Widmanstetterianos, in fol.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

Schlechtleitner Bernardus, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provincie Austriae, Filius Coenobii Pruggensis, vivit adhuc S. Theologiae Doctor Viennensis et Magister Ordinis, obiit cum magno plausu munia lectoris Philosophiae Viennae et Graecii, Theologiae autem Viennae et ibidem Regentis studiorum. Bis Conventui Graecensi ut caput praefuit, anno 1761 vero gubernium Provinciae ei commissum fuit, viri hujus praeclarae dotes ex commercio literarum mihi optime notae sunt. Publicavit sub hac epigraphe panegyrim :

Gratia animata, seu Divus Joannes Evangelista coram Universitate Viennesi panegyrica dictione celebratus Oratore R. P. Bernardo Schlechtleitner 1744. Viennae Austriae ex typographia Kaliwodiana, in fol.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

Schipphowerus Joannes, natione Germanus, Patria Monasteriensis de Meppena, Alumnus Provinciae Saxonicae, Filius Coenobii Osnabrugensis ad initium Saeculi 16 adhuc in vita erat. In registris enim Generalium ad annum 1504 ejus fit mentio. [P. 817] De hoc praeclaro viro apud nostros Scriptores altum silentium, unde parum, aut nihil de eo nobis constaret, nisi ipsus nobis in Chronico Comitum Oldenburgensium a se exarato brevem suae vitae synopsim reliquisset, scribit enim in dicto Cronico: Ego Fr. Joannes Schipphower de Meppis fui natus in praedicta civitate anno 1463. Gerardus Schipphower de dominio Benthemensi oriundus Pater meus fuit, qui ad multos annos in Meppe Burgimagister obiit anno 1484 octavo anno post meam nativitatem traditus fui in scholis, quas frequentavi usque ad annum 15 et eodem anno intravi Ordinem Fratrum Eremitarum D. P. Augustini in civitate Osnabrugensi. Anno 1484 fui promotus ad studium Generale Bononiense, et mansi in Italia tribus annis, dein reversus fui ad Provinciam. Post Capitulum Generale anno 1491 Romae celebratum accepi insignia lectoratus in Universitate Senensi, et posui conclusiones de praedestinatione et praescientia habens annos 27 et eodem anno reversus sum de Italia. In Capitulo Provinciali in Hassia in Conventu Northusensi Eschwegensi habito electus fui in Priorem Tangelmensem. Anno 1497 missus fui Diffinitoris loco ex parte Provinciae Saxoniae ad Generale Capitulum Romae celebrandum. In praefato Capitulo promotus fui in Baccalaureum in praesentia 350 Magistrorum in Theologia. Anno 1504 mihi provisum est de Camera in Con­ventu Osnabrugensi. Quo anno demum ad alteram vitam tran­sierit, ignotum. Felicis ingenii sui dedit argumenta:

Chronicon Archi-Comitum Oldenburgensium. De quo ipse sic scribit: sub Pio III inchoatus est liber, et sub Julio II Pontificatus anno II. Dominicae vero Incarnationis anno 1505 in octava S. Nicolai de Tolentino nostri sacri Ordinis consummatus anno aetatis meae 41 completa sunt haec in loco habitationis nostrae Oldenburgi tempore Joannis VII Archi-Comitis anno 1508 in die S. Stephani. Helmstadii typis Georgii Wolfgangi Hammii 1688, in fol.

Conclusiones de praedestinatione et praescientia. Harum ipse mentionem facit in Chronico Oldenburgensi, pag. 186 ad annum 1481.

Tractatum de Conceptione immaculatae V. Mariae editum Lovanii a Petro de Alva 1664, in 4, cujus ipse meminit in suo chronico pag. 176.

Sermones de Ordinibus. Librum hunc anno 1500 ex diversis chronicis collegit, ut in citato chronico suo pag. 166 ipse testatur.

Tractatum de paupertate Christi cum multis conclusionibus, et earum probationibus ex diversis Doctoribus collectum contra Hermannum de Riswich, cujus in supradicto chronico ad annum 1504 mentionem facit.

Petrus de Alva in Bibliotheca Conceptionis.

Hippolitus Marraccius in Polyanthea Mariana. [P. 818]

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 395.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo IV, pag. 135, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 273.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 224.

**************************************************************

Schmalfus Cosmas, natione Germanus, Patria Bohemus, Alumnus Provinciae Bohemicae, adhuc in vita, S. Theologiae Doctor in Universitate Pragensi, in qua primus hoc Saeculo publicus regius Theologiae Professor institutus est vir Graecae et Hebraicae linguae peritia ornatus, Philolophus acutus, magnus Theologus, ac Sacrae Scripturae Explanator egregius agit modo praeter Professuram publicam Regentem studiorum in Conventu ad S. Thomam, et publica luce donavit:

Sistema Philosophiae ecleticae ad normam Recentiorum pertractatum, cui addidit in fine Erotemata quaedam scripturistica circa fidei nostrae mysteria ac sinceram textus hebraici expositionem.

Dissertationem Theologicam de auxiliis Divinae gratiae. Pars I typis Jacobi Schweiger 1763, in 4. Reverendissimo P. Priori Generali Francisco Xaverio Vasquez, dicatam.

Dissertationem in Caput X, XI et XII libri de correptione et gratia, seu de adjutorio sine quo non, et adjutorio quo adjecta Apologia pro Mag. Joanne Laurentio Berti Eremita Augustiniano typis Archi-Episcopalibus per Jacobum Schweiger.

Exstant in nostra Bibliotheca Monacensi.

**************************************************************

Schmauchler Hermannus, natione Hungarus, Patria Neosoliensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Fürstenfeldensis, vixit Saeculo 18. Erat Poeta celebris ac Rhetoricae artis peritus, Officio Concionatoris ad S. S. Trinitatem, Leucae et Baadae, Parochi Röttensis et Sigetensi, nec non Prioris Vicarii Quinque Ecclesiis functus est. Leucae die 10 Aprilis anno 1740 ex hac lachrymarum valle ad meliorem vitam avolavit. Excitatum et felix ingenium suum per lusus anagramaticos et chronotisticos ostendit, plura enim suae poesis monumenta elucubravit, inter quae primatum tenet opus inscriptum:

Omne trinum perfectum tempore quidem jam praeteritum, felicitate tamen sua etiamnum praesens, triplex nimirum gloria Augustissimi Caroli Hispanorum Pannonumque tertii, Romanorum vero bis tertii, sive sexti Monarchae, intra primum Pannonici sui regiminis sexennium in Apostolico hocce regno suo carissime effulgens et quidem primo 1712 in solemni Ejusdem in Regem Hungariae coronatione. [P. 819] Secondo anno 1716 in Petrivaradiensi victoria, Temesvarinique expugnatione. Tertio anno 1717 in prostigatione turcici exercitus ad Belgradum ac hujus occupatione. Haec singula suis quaeque, quibus acta fuere temporibus, exiguo carmine concelebravit humilis quidam tantae Majestatis Venerator, nunc demum in breve unum opusculum compendiando luci publicae communicat 1721 die 10 Junii Viennae Austriae typis Wolfgangi Schwendimann, in calce.

Obtulit P. Hermannus Schmauchler, Ordinis Eremitarum S. P. Angustini Residentiae Quinque Ecclesiensis Vicarius, in fol. Haec ipsa author antehac singulatim ediderat, et quidem primum. Viennae Austriae, typis Christophori Lercheri 1712 in calce. Dedicat Conventus Ordinis Eremitarum S. P. Augustini Leukae ad S. S. Nicolaos, in fol.

Roseum Montem cum Gentilitia rosa applaudentibus quibusdam poeticis lusibus adornatum Natalem diem Divi Leopoldi recolenti Josepho Leopoldo S. R. J. Comiti. de Ursini et Rosenberg etc. qua Moecenati suo oblatum ab Augustiniana Eremo in colle Sclavonico S. S. Trinitatis. Graecii. Ipsum opusculum anno 1730 confectum esse ex Chronodisticis constat.

Paeanem triumphalem Francisci Stephani Ducis Lotharingiae geminata pugna feliciter triumphantis, in calce. P. H. S. A. id est: Pater Hermannus Schmauchler Augustinianus.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Schmid Michael, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provincie Austriae, Filius Coenobii Graecensis, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Baccalaureus Pruggae, Corneoburgi et Viennae conciones habere jussus, iterato po­stea Secretarius Provinciae denominatus est. Egit etiam Suppriorem Viennae, et per multos annos Priorem Pruggensem et Leuckensem. Die 23 Novembris anno 1747 aetatis 60 de vi­ta decessit. Ab eo habentur:

Oratio coram Universitate Viennensi 1711 habita, cujus titulus: Spiritus bellifer, sed salutaris Pentecostali incendio Apostolis illapsus. Viennae Austriae. Typis Joannis Georgii Schlegel, in 4.

Sermones III Germanici, quorum primum recitavit die 2 Novembris 1716 in solatium omnium fidelium defunctorum. Typis Wolfgangi Schwendimann. Viennae in Austria.

Secundum habuit Dominica infra Octavam omnium fidelium defunctorum. Thema fuit, quod Sacrificium Missae sit efficacissimum remedium animas fidelium defunctorum e purgatorio liberandi. Viennae in Austria typis Wolfgangi Schwendimann, in 4.

Tertium peroravit in festo S. Matthiae in Ecclesia visitationis Mariae in valle S. Bernardi Viennae in Austria 1735, in 4.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

[P. 820] Schober Ernestus, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae, Filius Coenobii Viennensis, floret adhuc, anno 1759 in Universitate Viennensi Doctor S. Theologiae creatur, anno 1752 Lector Philosophiae, dein Theologiae et Regens studiorum Viennae in Austria institutus fuit. Posteritatis in memoriae consecravit:

Orationem panegyricam Divo Joanni Evangelistae coram Universitate Viennensi dictam Oratore P. Ernesto Schober, anno 1753 ex typographia Kaliwodiana, in fol.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae.

**************************************************************

Schönauer Daniel, natione Germanus, Patria Austriacus, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Pruggensis, vixit Saeculo 18. Post absoluta studia munus Concionatoris ex obedientia in se suscepit, talemque in eo animarum zelum ostendit, ut totis viribus conversioni haereticorum incumberet, quem laborem Deus etiam benedixit, nam inter alios illustrem D. Baronessam de Zwengau cum duabus filiabus ad Catholicam Ecclesiam reduxit, quae in ejus manibus doctrinam haereticam abiurarunt. Erat Licentiatus Theologiae, et propter integerrimam ac piissimam vitam Illustrissimo Principi de Liechtenstein acceptissimus. Die 19 Aprilis anno 1718 Pruggae omnibus munitus Sacramentis in paradisum coelestem translatus est. Sequentia luce publica atque prelo digna evulgavit:

Panegyrim sub titulo: Sanctus Christi Domini Secretarius oleo et igne (id est) sapientia, et Zelo approbatus, sive Divus Joannes ante portam latinam inclytae facultatis Theologicae tutelaris dictione celebratus Academica a Daniele Schönauer, Ordinis Eremitarum S. Augustini. Viennae in Austria typis Matthaei Sischowitz 1690, in 4.

Elogia S. Joannis Sahaguntini, quorum titulus: Sanctus mirabilis Joannes a S. Facundo ab Alexandro VIII anno 1690 die 16 Octobris Sanctus pronuntiatus, et in festiva Canonizationis solemnitate Romanorum, et Hungariae Regi Josepho I paucis de miraculosa ejus vita elogiis a Viennensi Conventu Ordinis Eremitarum S. Augustini ad S. S. Sebastianum et Rochum humillime dicatus anno 1691 die 19 Augusti. Viennae in Austria typis Matthaei Sischowitz, in 8 cum figuris.

Sermonem panegyricum de S. Aegidio sub inscriptione: Centuplum benedictionis Styriacae sub praesidio S. Aegidii nationis Styriacae Patroni, die I Septembris anno 1704 habitum in Ecclesia S. Mariae apud Scotos. Typis Andreae Heyinger, Viennae in Austria 1705, in fol.

Orationem funebrem dictam durante triduo, quo ab Academia Viennensi Leopoldo Imperatori fuit parentatum. Viennae in Austria 1705, typis Andreae Heyinger, in fol. [P. 821]

Sermonem funebrem Germanicum in exequiis Reverendissimi D. D. Mariani, Abbatis Mariae Zellensis sub Epigraphe: mors viva vitae mortuae. Viennae in Austria 1707 typis Andreae Heyinger, in 4. Nuncupavit Reverendissimo successori D. D. Abbati Ildefonso.

Directorium rei concionatoriae diversis ac necessariis tum Authorum, tum con­cionum catalogis ab ipso habitarum catalogis refertum, et pro faciliore memoriae recollectione de dictis, dicendisque materiis in ordine conscriptum. Incepit hoc opus 1699 et continuavit usque ad mortem. Hoc M. S. exstat in Bibliotheca nostra Viennensi, in qua etiam existunt.

Meditationes M. S. S ab eo relictae.

Libellus devotionum triginta octo ad Sanctos. M. S. in Bibliotheca nostra Bruggensi, in 8.

Zodiacus virtutum P. Mag. Hartisch, anno 1687. M. S. in fol. reperitur apud nostros Corneoburgenses et Pruggenses.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Schoonerts Gregorius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Antuerpiensis, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Licentiatus, Antuerpiae S. Theologiam docuit, vir qui divina, humanaque sapientia claruit, typisque commisit:

Examen Confessariorum per universam Theologiam moralem facillima methodo deductum. Coloniae 1719, in 8; et ibidem reimpressum 1729, in 8 Antuerpiae 1721, in 8.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Augustiniana Belgica, pag. 178. Lovanii 1727.

**************************************************************

Schöttl Thomas Aquinas, natione Germanus, Patria Patricius Monacensis, Alumnus Provinciae Bavariae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Magister Ingolstadii in Universitate studia altiora magno laudis encomio absolvit, dein nostris Philosophiam et Theologiam Monachii per 11 annos tradidit, simulque per hoc tempus Provincialibus a Secretis fuit, post mortem P. Mag. Augustini Hoefler, Prioris Monacensis die 14 Septembris anno 1713 Prior Vicarius Conventus Monacensis denominatur, anno 1715 in Capitulo Provinciali Monachii celebrato hujus Coenobii Prior eligitur. Anno 1718 in Comitiis Provincialibus ei clavus Provinciae committitur, quem tertium tenuit et quarto tribus mensibus Rectorem Provinciae egit, erat trina vice Praesidens Capituli, et toties Comitiis Generalibus interfuit, nempe Romae 1721 et 1733, ac Perusiae 1726 virum hunc ob doctrinae profunditatem et singularem affabilitatem [P. 822] cum religiosa gravitate conjunctam, nec non in dandis consiliis prudentiam tam Magnates, quam Religiosi summe aestimabant, eisque acceptissimus fuit. Tandem annis confectus Monachii die 11 Septembris anno 1752, aetatis 76, e vita migravit. Ab eo prostant:

Quaestiones de Sacramento poenitentiae sub titulo: Pharos naufragantium. Monachii 1709, in 4.

Quaestiones de praedestinatione. Monachii 1712, in 4.

**************************************************************

Schweitzer Joannes, natione Germanus, Patria Juliacensis, Alumnus Provinciae Coloniensis, Filius Coenobii Coloniensis ad initium Saeculi 18 nimirum die 23 Januarii 1708 communem omnium hominum viam ingressus est aetatis 85. Fuit S. Theologiae Doctor Coloniensis, et in hac Universitate facultatis Theologicae Decanus, Professor publicus et examinator Synodalis. Anno 1679 Provincia Belgica a Coloniensi fuit separata, facta hac separatione die 18 Augusti primus Rector Provinciae Coloniensis constitutus, postea in Capitulo Aquensi die 17 Aprilis anno 1682 Provincialis electus est, ad quam dignitatem trina vice evectus fuit; vir in doctrina Theologica profundissimus, in Scriptura Sacra egregie eruditus, et acutissimus disputator, cujus testimonium perhibent opera, quae ab eo lucem publicam aspexerunt scilicet:

Dissertatio Theologica de sufficientia et necessitate poenitentiae. Coloniae 1678 apud Petrum Ketteler, in 8.

Dissertatio Theologica ad mentem S. P. Augustini de radice intollerabilium scandalosarum propositiorum ab Alexandro VII et Innocentio XI damnatarum. Coloniae 1679, in 8.

Regulae de moribus et ritibus observandae a fratribus junioribus et Novitiis Ordinis Eremitarum S. Augustini. Coloniae 1680.

Dissertatio Theologica de praedestinatione et reprobatione. Coloniae 1681.

Directorium Romano-Augustinianum in ritibus et caeremoniis in officio divino, Missa, processionibus, cum examine promovendorum ad sacros Ordinis, Conciones et confessiones excipiendas. Coloniae 1681.

Disputatio brevis de incertitudine sententiae probabilisticae et periculi dictaminis practici. Coloniae 1682, in 8.

Dissertatio triplex de statu innocentiae, de primorum hominum lapsu et de poenis inde derivatis. Coloniae 1682 apud Arnoldum Metternich, in 8.

Justa querela de Responsione benigna. Coloniae 1682 apud Arnoldum Metternich, in 8.

Josephus Hartzheim in Bibliotheca Coloniensi, pag. 201, col. I. [P. 823]

Nicolaus de Tombeur in Provincia Augustiniana Belgica, pag. 217. Lovanii 1727.

**************************************************************

Scifelli Dominicus, natione Italus, Alumnus Provinciae Romanae, Filius Coenobii ad S. Augustinum Romae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Magister, in Collegio Romano Sapientiae publicus divinarum Scripturarum explanatoret interpres fuit; vir humanis, divinisque scientiis atque singulari eruditione decoratus, opus composuit in lingua patria sic inscriptum: Dissertatione cronologica su la quarta et a del mondo dedicata a sua Eminenza il Signore Cardinale Guiseppe Renato Imperiali Protettore dell’Ordine Eremitano di S. Agostino. Roma 1732, in 4. Exstat in nostra Bibliotheca Monacensi.

**************************************************************

Scutellius Nicolaus, natione Italus, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii Tridentini, vixit Speculo 16. S. Theologiae Doctor, vir Graecis, Hebraicis et Latinis literis eruditus, atque de Religione nostra propter servitia ei praestita optime meritus, nam anno 1531 erat Reverendissimi P. Mag. Generali Gabrieli Veneto, a Secretis, a quo anno 1532 Romam missus est, ut Eminentissimo Cardinali Aegidio Viterbiensi, in graecis traductionibus auxiliatrices praeberet manus. Verum quia Aegidius paulo post vitam amisit, Nicolaus Tridentum reversus est, ubi jussu Reverendissimi P. Prioris Generalis in obsequiis Eminentissimi Cardinalis Tridentini anno 1534 stetit. Anno 1538, die 30 Octobris, Provinciam Marchiae Tarvisinae moderatus est, eumque Reverendissimus Prior Generalis Hieronymus Seripandus die 4 Junii anno 1540 Visitatorem Generalem in Germaniam misit, in qua functione die 28 Aprilis anno 1542 vitam efflavit. Reigiosus integerrimae vitae, et bonarum literarum cognitione praestantissimus, qui primus Jamblichum Philosophum de Mystheriis Aegyptiorum et Pythagorica secta in latinum sermonem traduxit. Opus hoc Antonius Possevinus S. J. se vidisse testatur. Noster Pamphilus vero refert, quod multa de iis, quae scripsit in extremis suae vitae fuerint surrepta, pleraque tamen ejus volumina exstare in arce Tridentina. Typis emisit:

Sermones de passione Domini egregios, quos Josephus Pamphilus fe vidisse testatur.

Orationem funebrem elegantissimam, quam in exequiis eminentissimi Cardinalis Tridentini habuit.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 455.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 112. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 140. Antuerpiae 1613. [P. 824]

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 36, pag. 196. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 196, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 517. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 172, num. 5; carte 174, num. 2; carte 190, num. 7; carte 236, num. 15; carte 259, num. 24. Bologna 1686.

**************************************************************

Scultetus Uldericus vel Ulricus, natione Germanus, Patria Luzenburgensis, sive a Lenzburg, vixit Saecolo 14. S. Theologiae Doctor, vir a nobilitate familiae, scientiis et virtutum splendore conspicuus, erat enim Rhetor, Philosophus, Theologus, Historicus et Expositor Sacrae Scripturae excellentissimus. A Joanne XXII Pontifice Maximo, Episcopus Curiensis declaratus fuit, causam autem primariam hujus promotionis. Vide in Adnotationibus in fine additis num. 35. Initium vero promotionis ad hunc Episcopatum fuit, quod ut Lector Confessarius Matthiae filii Henrici, Comitis de Bucheke et Landgravii de Burgundia, uxorisque ejus filii exstiterit. Obtenta hujus Ecclesiae possessione, mox se Domino de Vatz, antiquo Ecclesiae Curiensis persecutori, qui Episcopos Curienses eorumque fautores destruere satagebat, strenue opposuit usque ad ipsius Domini de Vatz extinctionem. Bona et reditus suae Ecclesiae ampliavit, emit enim pro 1500 aureis Reitebergum et castrum Tumiliascae a Nobili viro de Landario anno 1337 Alberto et Ottoni fratribus Austriae Archi-Ducibus Castrum Marsilinum in Rhaetia in feudum dedit. Hoc eodem anno a Germaniae Principibus Romam Legatus mittitur ad Benedictum XII ut Summum Pontificem cum Imperatore Ludovico Bavaro reconciliaret, sed sine optato effectu. Anno 1348 Pragae a novo Imperatore Carolo IV privilegia suae Ecclesiae et Episcopatus Curiensis confirmata fuere, simulque Castrum Montani in Vennonibus. Denique anno 1355 vitam egit, tumulatusque fuit in sua Cathedrali Ecclesia. Resolutionem Quaestionis, an fuerit Sacratissimi Ordinis Magni Patriarchae Benedicti, ut aliqui opinantur? Quaere in adnotationibus in fine additis num. 35. Scripta ejus sunt:

Vitae S. S. Lucii et Amisonis.

Sermones in fol. qui M. S. S. asservantur in nostra Bibliotheca Conventus Seemanshufani in Bavaria.

Petrus Marsaeus Cratepolius in Catalogo Episcoporum Germianiae, pag. 786.

Guilielmus Eysengrein in catalogo testium veritatis, fol. 134. Dilingae 1565.

Fortunatus Sprecherus in Pallade Rhaetiae libro III.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 47. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 13, pag. 150. Monachii 1623. [P. 825]

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 501, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 302. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 16, num. 32.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 345. Romae 1704.

**************************************************************

Sebastianus Ammianus, vide Lit A. Ammianus Sebastianus.

Sebastianus Broilus, vide Lit. B. Broilus Sebastianus.

Sebastianus Forra, vide Lit. F. Forra Sebastianus.

Sebastianus Garzia, vide Lit. G. Garzia Sebastianus.

Sebastianus Manriquez, vide Lit. M. Manriquez Sebastianus.

Sebastianus a S. Rosalia, vide Lit. R. a S. Rosalia Sebastianus.

Sebastianus Tuscanus, vide Lit. T. Tuscanus Sebastianus.

Sebastianus Valdenaire, vide Lit. V. Valdenaire Sebastianus.

Sebastianus Varella, vide Lit. V. Varella Sebastianus.

**************************************************************

Secchi Angelus, natione Italus, Patria Mediolanensis, A­lumnus Provinciae Lombardiae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, humanis literis excultus ac versificandi laude celebris, acutis disputationibus et eruditis lectionibus haud exiguum acquisivit honorem, Serenissimo enim Duci Parmensi et Placentino Odoardo Farnese in lingua Italica dicavit: Le Veneri Poesie del Bruni. In Roma 1634 per Giacomo Mascardi, in 12.

Nella Bibliotheca Aprosiana, carte 427.

**************************************************************

Secundus Contarenus, vide Lit. C. Contarenus Secundus.

**************************************************************

Selinorius Sanctes, natione Italus, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii rnontis S. Sabini, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, edidit Romae anno 1505:

Libellum de modo digne visitandi tempore jejunii quadragesimalis stationes et Ecclesias Romanas.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 402, col. I. Madriti 1644.

**************************************************************

Seneca Augustinus, natione Italus, Patria Romanus, A­lumnus Provinciae Romanae, Filius Coenobii ad S. Augustinum Romae, vixit Saeculo 13, ideo a suis cognomento Seneca appellatus, [P. 826] quia in suis discursibus ad modum antiqui Philosophi Senecae meras Sententias loquebatur. In Capitulo Provinciali Tuderti 6 Idus Septembris Romanae Provinciae quartus Diffinitor electus fuit, vir tam humanis quam divinis literis ornatus, ab eo sequentia M. S. S. in Bibliotheca Coloniensi inveniuntur:

Tractatus de B. V. Maria, qui incipit: Ancilla Dei est Virgo Beata, in fol.

Tractatus super Ave Maria. Incipit: Ave Maria Virgo gloriosa, in fol.

Petrus de Alva in appendice ad Bibliothecam Conceptionis.

Hippolytus Marraccius in appendice ad Bibliothecam Marianam. Coloniae 1683.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 502.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 32. Romae 1581.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, carte 795, num. 7. Bologna 1675.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 79. Romae 1704.

**************************************************************

Senensis Adeodatus, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister et publicus in Gymnasio Senensi multis annis Theologicae cathedrae Moderator, nec non Praesul Provinciae Senarum Siciliaeque fuit, nostra vero Provincia eum ut Vicarium Generalem venerata est. Anno 1563 Concilio Tridentino interfuit, in quo magnam suam doctrinam et eruditionem ad stuporem ostendit, nam die cinerum coram Patribus orationem dixit eruditissimam. Ab eo exstant:

Orationes duae, primam, ut mox audivimus, habuit in Concilio Tridentino, quae impressa fuit.

Alteram Viennae in Austria, praesente Imperatore Ferdinando, de reformandis, instaurandis et conservandis monasteriis in Germania, quae typis prodiit.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 123 et 127. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 8. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39, pag. 205. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 62, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 12. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 447, num. 22 et carte 505, num. 29. Bologna 1686.

**************************************************************

Senensis Ambrosius, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor in variis studiis Italiae officium Regentis laudabiliter exercuit, et anno 1483 in Provincialem electus fuit ob gloriam, qua Provinciam suam docendo et disputando cumulavit. Publico communem fecit: [P. 827]

Vitam S. Nicolai Tolentinatis, quam Venetiis in idiomate Italico 1511 prelo subiecit.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo I, col. 337.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 57, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 48. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 624, num. 10. Bologna 1686.

**************************************************************

Senensis Angelus, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 16. Vir in Historia, aliisque optimis artibus exercitatus, ingenium et diligentiam suam manifestavit, dum in publicum commodum per prelum evulgari curavit:

Vitam et miracula B. Clarae de Monte Falco. Senis per Lucam Bonnetum 1597.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 33. Antuerpiae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 64. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Senensis Franciscus, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor, qui, teste Philippo Elssio, anno 1434 Capitulo Provinciali Senis celebrato, praesidebat. Anno 1436 erat Regens studii Senensis. Et anno 1437 caput suae Provinciae constitutus est, quia in eo raram diligentiam, prudentiam et dexteritatem admirabantur. Teste Angelo Rocca, multa scripsit, de quibus noti sunt:

Commentarius in quatuor Evangelia.

Commentarius in omnes Divi Pauli Epistolas.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 114 et 115. Romae 1719.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 248, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 216. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 707, num. 15.

**************************************************************

Senensis Gerardus, natione Italus, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 14. Vir nobili familia ortus, Senis Religionem nostram ingressus est, in qua omnes artes liberales impense coluit, optimaque maximae spei specimina dedit, propterea ad Universitatem Parisiensem missus, tam uberes statim produxit fructus, ut Baccalaureatu insignitus, quaestiones quodlibetales exponere jussus est, obtenta vero obedientia Bononiam profectus munus Lectoris exercuit, inde in patriam suam ad docendum reversus, modico tempore, dulci aura patria fruebatur, nam in florenti aetate vitam dimisit circa annum 1336, vir longiore aevo dignissimus; [P. 828] erat enim subtilissimus Metaphysicus, celeberrimus Theologus atque utriusque Juris peritissimus, qui, instante Episcopo et civitate, quia vivus nondum Magister Theologiae creatus fuit, inter lachrymabiles funeris exequias inaudito exemplo Magistrali lauro cinctus est. Felicissimi sui ingenii monumenta sunt:

Lectura in primum sententiarum, hanc Patrisantes Ariminensis Rector Collegii nostri Patavini edidit, et Eminentissimo D. Ludovico Madruccio Principi Tridentino, S.R.E. Cardinali dicavit 1598.

Lecturae in secundum, tertium et quartum sententiarum.

Liber de Contractibus et usuris.

Liber de montibus Florentinorum.

Liber de restitutionibus et usuris. Viterbii per Augustinum Colaldum 1587.

Quodlibet primum Parisiis disputatum, seu quaestiones quodlibetales cura et industria nostri Mauritii tertii Vicarii Generalis editae et per Augustinum Colaldum Viterbii impressae 1587, in fol. Arimini per industriam Mag. Angeli Vantii per Sibenium 1636, in 4.

Quodlibet secundum, seu Quaestiones variae ex Philosophia et Sacra Theologia promovente Mag. Angelo Vantio Caesenae 1630, in 4 typis Josephi Nerii.

Tractatus de usuris et praescriptionibus distinctus a superiore, quem primo Romae in lucem dedit Mag. Fabrianus Clavarius Genuensis 1556 apud Baldum, in 4. Caesenae 1630 in 4, cura Mag. Angeli Vantii apud Josephum Nerium, et Bononiae 1671, in 4.

Liber Quaestionum ad Episcopos generaliter pertinentium dicatus Episcopo Senensi. In hoc opere duae specialiter quaestiones sunt considerandae. Utrum bona pauperum soli Episcopo dioecesano liceat dispensare? et utrum in imminente periculo civitatis liceat Episcopo diaea bona sic dispensare, quod convertat illa in ejus subsidium, si dicta bona a Rectore civitatis petantur?

Liber de Begardorum erroribus.

Tractatus de Principio individuationis ad mentem Aegidii Columnii. Hoc M. S. exstabat olim in nostra Bibliotheca Patavina, sicut et sequens opusculum videlicet.

Quaestiones de intellectu agente.

Clementina de haereticis.

Fr. Gerardi de Senis Mag. in Theologia Ordinis Heremitarum consilium de sepultura filio impuberi in templo S. Augustini a Patre familiae sepulturam negligente electa cum Responsione Federici de Petruciis. Exstat inter hujus consultationis num. 91.

Plures tractatus et libri hujus eximii Doctoris asservantur Mediolani in nostra Bibliotheca Conventus S. Mariae incoronatae.

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesiasticis, pag. 248. Coloniae 1546.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 237, col. II. Tiguri 1574. [P. 829]

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 282, col. I. Tiguri 1583.

Joannes Andreae contemporaneus.

Isidorus Urgurgieri in Pompis Senensibus libro XIV, pag. 365.

Alphonsus Toletanus in primo sententiarum.

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri, pag. 542.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis sive latinitatis, libro VII, pag. 125.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo III, pag. 43, col. II. Patavii 1574.

Thomas de Argentina in quatuor sentententiarum.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 946. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 49. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 79. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 12, pag. 148 et cap. 13, pag. 151. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 308, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 240. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 505, num. 8 et 9. Bologna 1678.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione Historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 134.

**************************************************************

Senensis Hieronymus, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor. Vir in omni scientiarum varietate maxime in disciplinis Theologicis versatus, Romae ad S. Augustinum munus Prioris magno cum honore peregit et typis mandavit:

Tractatum de matrimonio.

Ejus quoque cura noviter impressus fuit liber nostri Aegydii Romani de Regimine Principum, quem Reginae Franciae nuncupavit.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 97. Antuerpiae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 295. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Senensis Nicolaus, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Provinciae Senarum, Filius Coenobii Senensis, vixit Saeculo mihi ignoto, Angelus Rocca enim hoc silentio praeterit, caeterum erat vir undequaque doctus et commendator aegregius, qui scriptis consignavit: Comment. super Evangelia totius anni.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 115. Romae 1719.

**************************************************************

[P. 830] Sengham Guilielmus, natione Anglus, Alumnus Provinciae Romanae, Filius Coenobii ad S. Augustinum, Romae vixit Saeculo 13. Hic in sua juventute Romam venit, nostrumque sumpsit habitum, emissa professione in studiis mirabilem fecit profectum, quare a Reverendissimo Priore Generali Lanfranco in Patriam suam una cum B. Albertino de Verona, redire jussus, Religiosos nostros tam in iis scientiis, quas in Italia tam profunde et feliciter addidicit, quam in moribus tam optato effectu instruxit, ut brevi tempore nobilissimum et amplissimum hoc regnum non tantum piissimis et doctissimis Augustinianis cumulatum se senserit, sed circa 20 Monasteria ejus industria fundata viderit, erat enim Religiosus scientia, pietate, bonis moribus et sanctitate praestantissimus, teste Dominico Antonio Gandolfo ex hac vita discessit circa annum Domini 1260 in ejus laudem noster Nicasius Baxius sequens composuit distichon: Anglia me genuit, formavit Roma, recepit Anglia, quo caperet, quae mihi Roma dedit. Multos exaravit libros, de quibus haud pauci tam ex incuria nostrorum, quam injuria temporum perierunt, sequentes de facto feruntur:

Liber de claustro animae.

Liber de Professione Novitiorum.

Liber de tentationum remediis.

Liber Annotationum in Scripturas.

Liber de fide et legibus. Opus hoc aliqui incongrue tribuunt Guilielmo de Altapetra.

Ioannes Baleus in cathalogo Scriptorum illustrium majoris Britanniae centuria IV, pag. 302. Basileae 1559.

Ioannes Pitseus de Scriptoribus Angliae, aetate 13.

Thomas Colbius Vaterfordiensis Episcopus.

Conradus Gesnerus in appendice ad suam Bibliothecam, fol. 47. Tiguri 1555.

In ejus Bibliotheca a Josia Simlero recognita, et in duplum aucta, pag. 264, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 313, col. II. Tiguri 1583.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome V, pag. 346, col. I. Paris 1718.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro VII, pag. 492.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo III, pag. 166, col. I. Patavii 1574. [P. 831]

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 504.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 29. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 87. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 2, pag. 129.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 278, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 265.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, carte 648, num. 28.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione Historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 158. Romae 1704.

**************************************************************

Senior Joannes, natione Germanus, Patria Bohemus, A­lumnus Provinciae Bohemicae, Filius Coenobii ad S. Thomam Pragae, vixit Saeculo 15. Cathedras Philosophicam et Theolo­gicam cum magno applausu moderatus est, et quia in historia ju­gi studio exercitatus erat, exaravit:

Librum rerum memorabilium Monasterii S. Thomae a sui origine usque ad annum 1409. Opus hoc constat foliis membraneis 163 et passim ab historicis Thomaeus liber nuncupatur, libro huic anno 1418 instante jamjam procella Hussitica, Ven. P. Joannes de Dobrowitz, Prior dicti Conventus inseruit Registrum librariae Pragensis ad Sanctum Thomam.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 235. Pragae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 517.

Catalogus Scriptorum Provinciae Augustinianae Bohemicae.

**************************************************************

Septala Lanfrancus, natione Italus, Patria Mediolanensis, Alumnus Congregationis S. Joannis Boni, vixit Saeculo 13. Inter Scriptores exteros, qui insignis hujus viri virtutes, qualitates et cursum vitae exhibent, apud Philippum Argelati de Scriptoribus Mediolanensibus haec leguntur: absolutis studiis praedicationis munus obire coactus, in vinea Domini opere ac sermone strenue adlaboravit, ut criminum spinas funditus eradicaret, pluries Monasteriis moderandis et praecipue Conventui ad S. Jacobum ad fluvium Savenam extra muros Bononiae praefectus fuit, demum anno 1252 supremum totius Ordinis caput Bononiae ob sanctitatem et prudentiam congregatus Capitularium coetus Lanfrancum elegerunt. Plures tunc temporis Congregationes Augustinianae existebant, quae diversis titulis, legibus, Praelatisque inter se discernebantur, hanc vero discordem vivendi formam, utpote filiis ejusdem Patris minus decentem Alexander IV Pontifex Maximus e medio tollere agente praesertim Lanfranco, Eremitasque omnes Augustinianos sub unico Generali Moderatore, ac instituto colligere decreverat. [P. 832] Ipsius igitur jussu cunctorum S. Augustini Eremitarum Comitiis habitis anno 1256 Romae in Conventu S. Mariae de Populo unio sancita fuit ita ut omnes sub uno Supremo Antistite inposterum viverent. Ut igitur Lanfrancus imposito sibi oneri pro debito ac digitate responderet, praeterquam quod laboribus, vigiliisque nunquam pepercit, non nulla etiam statuta, quae Constitutiones appellantur, mira sapientia concinnavit tum augendo divino cultui tum disciplinae uniformiter tenendae utilissima. Tandem postquam octo annis universo Ordini ita unito laudabilissime praefuit, morbo, senioque confectus, meritis plenus Mediolani in Conventu ad S. Marcum finem vitae attigit anno 1264, post obitum autem ob sanctimoniam vitae, quam suis in dictis, gestisque semper exhibut, titulo Beati decorari meruit, cujus rei fidem facit non tantum imago, quae Genuae visitur ab anno 1466 in Ecclesia S. Mariae de Cella ad S. Petrum de Arena scilicet in ara S. Nicolai Tolentinatis titulo et radiis Beatorum nobilitata cum hac inscriptione: Beatus Lanfrancus de Mediolano, sed etiam imago quae Mediolani in Sacrario ad S. Marcum similibus insignis sculpta, et in Bibliotheca praefati Monasterii picta conspicitur, nec non sarcophagus marmoreus, in quo venerabilis hujus viri ossa quiescunt, qui exstat in Ecclesia ad S. Marcum prope januam minorem cum hac inscriptione: Hic sita sunt ossa B. Lanfranci Septalae Mediolanensis, qui ob magnum virtutum splendorem toti Augustiniano Ordini Praefectus primus ita se gessit, ut omnia penitus collapsa in pristinum statum redegerit. Obiit anno 1274. Haec erat antiqua inscriptio, nova ita sonat: Venerabilis urna B. Lanfranchi Septalae Patritii, Mediolanensis, qui primus Augustiniano Ordini ab Alexandro IV unito et amplificato praefuit, novum sanctitate et virtutibus splendorem attulit, antiquum zelo et vigilantia decus restituit. Santissime obiit anno salutis 1264. Bulla Confirmationis Lanfranci Generalis et unionis ita sonat: Alexander Episcopus Servus Servorum Dei. Dilectis filiis Fratri Lanfranco Generali, Provincialibus et Conventualibus Prioribus, ac universis Fratribus, Ordinis Eremitarum S. Augustini tam praesentibus, quam futuris, salutem et Apostolicam benedictionem. Licet Ecclesiae catholicae [P. 833] integritatem corporis sui sincera membrorum diversitas subministret et circumamictus species, multiplicibus in ea varietatibus decoretur, nihil tamen in ea exprimit contrarietas inconcinnum, in qua consensum nutrit inaestimabilis concordia charitatis et individuam fovet Universitatis conformitas, fideique simplicitas unitatem. Verum circa aedificationis fabricam, quae in templum sanctum in Domino, operariorum ejus studio moliente succrescit, credimus assidue providendum, ut in varietatibus partium, quae ad decorem structurae Dominicae adhibentur, sic appareat distincta diversitas, ut non sit confusio indiscreta, nec alterius forma importuna consimilitudine speciem praetendat alterius, sed singula quaeque certum proprii modi ordinem fortiantur. Hac sane commoniti, cum consona in vobis Eremitarum appellatio, et parum diversa Professio disparibus titulis, et in aliquibus dissimili habituum schemate discreparet, cogitavimus sponsae Christi, in cujus vestrae pia Sacrae Religionis (…) institutio coetus vestros convenire decori, si Religiosa militiae vestrae castra, quae sub uno vocabulo non magna disciplinae distantia secernebat, sub communi capite, indifferenti concorporationis foedere jungerentur, et ex plurimis cuneis acierum una consurgeret fortior ad hostiles spiritualis nequitiae impetus conterendos. Propterea dudum a nobis Mandatum Apostolicum emanavit, ut de singulis domibus vestris, quarum quaedam S. Guilielmi, quaedam S. Augustini Ordinum; nonnullae autem Fratris Joannis Boni, aliquae vero de Fabali, aliae vero de Brictinis censeban­tur, et apud homines ambiguis interdum nuncupationibus vacillabant, duo Fratres cum pleno mandato, ad nostram mitterentur praesentiam, quod nostra cura vos salubriter ordinaret dispositio recepturi. Cumque Fratres hujusmodi ad sedem Apostolicam accessissent, coram dilecto filio nostro R. S. Angeli Dia­cono Cardinali, quem negotio unionis vestrae perficiendo depu­tavimus vice nostra, sufficientia ad id exhibuere mandata, et in generali Capitulo vestro, in urbe celebriter congregato, no­mine omnium, a quibus fuerant destinati, et de communi Capi­tuli ejusdem assensu, vos et domos vestras in unam Ordinis observantiam et vivendi formulam uniformem redigi, unum­que ex eis ovile fieri Generalis Prioris praesidentia gubernandum, unanimiter consenserunt petentes, ut per (…) unionis, et conformitatis hujusmodi eis juxta conceptum votum paupertatis spontaneae perpetua possessionum terrestrium abdicatio remane­ret, [P. 834] et ipsis baculos, vel ferulas deferendi imposita necessitas tolleretur; collata in Cardinalem eundem providendi vobis ea vice de Generali Priore totius Ordinis nihilominus protestate. Porro idem Cardinalis nostri auctoritate mandati vivo ad eum sermone directi, nec non et concordi eorundem Fratrum ac praedicti Capituli Consensione suffultus, universas domos et Congregationes vestras, in unam Ordinis Eremitarum S. Augustini professionem et regularem observantiam perpetuo counivit sub Generalis cura Prioris canonice constituendi pro tempore prae aliis Provincialibus, nec non et Conventualibus singularum domorum Prioribus regulariter gubernandas, et ut novam ovilis Domini unionem universalis Capitis unitas consummaret, te, dilecte fili Frater Lanfrance in Generalem Ordinis ejusdem Priorem, et Patrem Spiritus Sancti gratia invocata praefecit, ac etiam prout et nobis specialiter in mandatis acceperat, confirmavit: vos universos et siccessores vestros, a baculis, vel ferulis deportandis, et quod non cogamini ad recipiendas possessiones aliquas, vel habendas, decernens perpetuo liberos et exemptos. Nos igitur praefati Cardinalis processum cum (…) vestrae proposito approbantes, praemissa omnia grata habemus, et rata, ipsaque auctoritate Apostolica confirmamus, et praesentis scripti patrocinio communimus. Insuper autem personas et domos vestras sub B. B. Petri et Pauli protectione suscipientes et nostra praesentium auctoritate statuimus, ut vos filii Priores et Fratres in professione praedicti Ordinis in praefato generali Capitulo ordinata, quo quidem ordine vos perpetuo censeri volumus vobiscum super diversarum professionum aut observationum ­debito, quas antea feceratis in praedictis vel aliis Ordinibus, dispensantes, sub devota Generalis Prioris, quem nunc vobis Divina ordinatio praetulit, ejusque successorum obedientia, perpetuo virtutum Domino servientes, nigris duntaxat, et nullis aliis alterius coloris Cucullis, ut uniformis amictus normam ejusdem in vobis professionis ostendat, utamini de coetero universi etc. Nulli ergo omnino hominum liceat hanc nostrae confirmationis, protectionis, dispensationis et Constitutionis paginam infringere, vel ei ausu contrario contraire. Si quis hoc attentare praesumpserit, indignationem Omnipotentis Dei et Beatorum Petri et Pauli Apostolorum ejus, se noverit incursurum. Datum Laterani 5 Idus Aprilis, Pontificatus nostri anno secundo. [P. 835] Ejus memoriam apud suos vivaciorem reddunt: Constitutiones pro fratribus Ordinis Eremitarum S. P. Augustini scriptae.

Philippus Argelati in Bibliotheca Scriptorum Mediolanensium, parte I, tomi II, col. 1319.

Philippus Picinellus in Athenaeo Literatorum Mediolanensium pag. 386.

Petrus Paulus Boscha in Martyrologio Mediolanensi, pag. 386.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 25, 30 e 31. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 1, pag. 124 e cap. 2, pag. 126. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 4, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 422. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, carte 470, num. 13; carte 481, num. 6; carte 527, num. 22; carte 528, num. 25; carte 690, da num. 8 fino a 21.

**************************************************************

Seraphim a S. Bernardo, vide Lit. B. a S. Bernardo Seraphim.

Seraphinus de Lecieto, vide Lit. L. de Lecieto Seraphinus.

**************************************************************

Serina Gerardus, natione Italus, Patria Bergomas, Alum­nus Provinciae Lombardiae, Filius Coenobii Bergomensis ad S.S. Philippum et Jacobum, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor Parisiensis, hunc Ferdinandus Ughelli in editione prima Italiae Sacrae tomo IV, col. 1013 de Vasconibus nominat, alii vero de Varronibus. Teste nostro Donato Calvo, in Castello Serina alta natus est. Anno aetatis suae 20 Bergomi in monasterio S.S. Jacobi et Philippi habitu nostro induitur, post Professionem Superiores, quibus magnum illius ingenium notum erat, eum Parisios ad prosequenda studia miserunt, ubi magna cum laude cathedram Theologicam ascendit, postea non minori honore Jus Canonicum exposuit, et quia fama Gerardi tanquam Theologi excellentissimi, disciplinaeque juris Pontificii eruditissimi longe, lateque divulgabatur, ita ut etiam ad aures Clementis VI Pontificis Maximi pervenerit, Gerardum ob egregias hasce animi dotes Episcopum Savonensem constituit, huic pastorali Officio per tredecim annos cum fama sanctitatis praefuit, in Patriam suam reversus, die 17 Julii anno 1355 extremum vitae spiritum piissime edidit, ac Bergomi in Ecclesia nostra juxta al­tare magnum in sepulchro a se structo tumulatus fuit. Sequentia cudit opera:

Libros quatuor in Magistrum sententiarum.

Librum in sextum Decretalium de Religiosis domibus.

Librum in Cantica Canticorum.

Librum in Epistolam ad Hebraeos. [P. 836]

Concordantias Epistolarum Divi Pauli cum Salomone.

Concordantiam Novi cum Veteri Testamento.

Quodlibeta duo.

Scripsit etiam librum in quo recensuit vitas et facta celebriorum suorum Antecessorum Episcoporum Savonensium, qui liber teste Ferdinando Ughelli, in Italia Sacra ex incuria posterorum misere periit.

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesiasticis, pag. 249. Coloniae 1546.

Guilielmus Eysengrein in catalogo testium veritatis, fol. 137. Dilingae 1565.

Raphael Volaterranus libro XXI Anthropologia cap. Eremitarii Ordinis viri etc.

Ferdinandus Ughelli in editione I Italiae Sacrae, tomo IV, col. 1013.

Bartholomaeus Pellegrini in sua vinea Bergomensi.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae, libro IV, pag. 238.

Antonius Possevinus, tomo I apparatus Sacri, pag. 542.

Andreas Gelsomini in thesauro coelestis devotionis Deiparae, pag. 156. Venetiis 1625.

Silvester Marulus in sua historia sacra.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 227. Perusiae 1680.

Joannes Dominicus Mansi in Bibliotheca latina Alberti Fabricii a se correcta illustrata et aucta, tomo III, pag. 39, col. I.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita et in duplum aucta, pag. 237, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 282. Tiguri 1583.

Jacobus Philippus Bergomensis ad annum 1355.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 56. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 78. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 15, pag. 155.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 280, col. I.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 240.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 13, num. 22.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 132. Romae 1704.

Achilles Mutius parte IV theatri Bergomensis, pag. 60 in laudem Gerardi cecinit: Est Augustini coetus lux magna Gerardus, / Hic Sophia et vita clarus abunde sua /  Sabbatia est testis Ligurum locus inter amoena / Urbs ubi sustinuit Pontificale pedum.

**************************************************************

Seripandus Hieronymus, natione Italus, Patria Patritius Neapolitanus, Alumnus Congregationis Carbonariae, Filius Coenobii  S. Joannis ad Carbonariam, vixit Saeculo 16. Natus est Trojae, quae opulentissima Apuliae civitas proclamatur, die 6 Maji anno 1493 ex nobilissima familia Equitum Neapolitanorum, Pater appellabatur Ferdinandus et Mater Loisia Galeota, hos ei invida mors in annis puerilibus surripuit, sub cura igitur sui Patrui [P. 837] scholas inferiores absolvit, dein ad altiora promotus, in studio juridico sub Joanne Trajectensi aliisque jurisperitis stupendos fecit progressus. Verum quia nobilis juvenis ad vitam Religiosam summopere inclinabat, et ei ratio vivendi Patrum Dominicanorum monasterii S. Catharinae de Formello arridebat, inter illos vivere se resolvit, ast ab hoc laudabili proposito Antonius suus frater eum vi abstraxit. Feliciorem causarunt effectum Conciones nostri praeclarissimi Aegidii Viterbiensis, his enim permotus, et morum probitate Patrum Coenobii S. Joannis ad Carbonariam allectus, eodem die, quo mundo datus est, eidem nuntium misit, habitumque nostrum induit. Absoluto probationis anno sub instructione Pauli de Genezano Lectoris non solum in disciplinis Philosophicis et Theologicis, sed etiam lingua Graeca ac Hebraica exornatus, floruit, quare a Reverendissimo Priore Generali Romam accitus fuit, ut studia sua prosequeretur, quibus cum tanto ardore incubuit, ut, cum Romae loco Nicolai Tridentini esset Magister studii, Reverendissimus Prior Generalis eum Secretarium Ordinis anno 1514 denominaverit. Anno 1519 in Comitiis Generalibus Venetiis in monasterio ad S. Stephanum celebratis Regens Bononiensis, et paulo post auctoritate Pontificia Magister declaratus fuit. Anno 1523 Vicarius Generalis Congregationis Carbonariae ad S. Joannem eligitur, huic muneri per integrum biennium cum tanta prudentia, bono exemplo et sanctimonia satisfecit, ut refrigescente primo fervore religiosa disciplina de novo refloruerit, finito hoc officio coactus fuit ratione magnae pestis in Italia Verbum Dei disseminare, laborem hunc Apostolicum jam anno 1516 exercere coepit, et in Metropolitana Ecclesia Surrenti Conciones quadragesimales cum tali enunciationis gratia, et spiritus fervore habuit, ut certatim nobiliores Italiae civitates eum non tantum tempore quadragesimae oratorem, sed etiam intra annum Declamatorem desideraverint. Neapoli anno 1535 coram Carolo V Imperatore, qui eum summe aestimabat, ejusque concionibus benignas praebuit aures, eruditam dixit orationem. Anno 1538 a Paulo III Pontifice Maximo, quem egregiae Seripandi dotes minime latebant, post mortem Reverendissimi Prioris Generalis Antonii Theatini, Vicarius Generalis instituitur, eique Pontifex mandat, ut Concionatorem aulicum Margarithae Austriacae suae Neptis ageret. Anno sequenti nempe 1539 Neapoli in Coenobio S. Augustini, in quo Capitulum Generale celebrabatur, [P. 838] a Patribus Capitularibus in Generalem Universi Ordinis electus fuit, in qua dignitate per 12 annos cum magna justitia, charitate, zelo, pace et exemplari vita Religionem nostram, cujus Provincias personaliter lustravit, moderatus est. Anno 1546, die 11 Aprilis Tridentum ad Concilium profectus est, in quo suam dexteritatem, prudentiam et eminentem scientiam manifestavit, inprimis enim ad colligendos abusus, qui circa Sacras Scripturas irrepserant, et eorum remedia excogitanda, formandumque decretum contra eos cum aliis deputabatur. Per hoc et plura alia ad Ecclesiae catholicae utilitatem in Concilio tractata negotia Seripandi fama undique percrebuit, quapropter aliqui Cardinales Summo Pontifici proposuerunt, ut eum Nuntium ad Caesarem et Regem Galliae mitteret pro componenda re Anglica. Pontifex intendebat ei Archi-Episcopalem Mitram Neapolitanam conferre, et Caesar Episcopatum Aquilanum obtulit. Verum Seripandus, qui nil minus quam dignitates curabat, non tantum utrumque honorem recusavit, sed etiam a Generalatu anno 1551 in comitiis Generalibus Bononiae habitis, per sequentes literas absolvi humillime petiit: Reverendi Patres in Christo dilecti! multa sunt, quae me hortantur et monent, ut quod praesens per me ipsum facere non potui, id absens per literas perficiam, magistratu scilicet amplissimo, in quo ter me collocastis summa alacritate et egregia cum voluntate me abdicare, primum quidem dum hoc facio, quod legibus obtempero, quibus neglectis, nec domus ulla, nec civitas, nec gens, nec humanum genus universum, nec rerum natura, nec mundus ipse constaret. Deinde quod Patrum, majorumque meorum morem probatissimum sequor, quibus nihil fuit antiquius, quam consiliis nulla ambitione, nulla honorum cupiditate labi. Postremo quod tantum abest, ut pares tam magno negotio vires habere me amplius existimem, ut praeclare mecum agi putem, si delictorum meorum, quae multa et magna commisisse ingenue fateor, veniam impetravero. Ea vero sunt, quod Reipublicae vestrae dignitatem et decus non sustinui, nec (ut Apostolus monuit) Minister Christi et dispensator mysteriorum Dei, cum multa praeter Dei voluntatem vel fecerim, vel etiam imperaverim. Non vigilavi, quo facile fuit inimico homini, me dormiente, seminare zizaniam. Non in omnibus laboravi sicut bonus miles Christi, alios arguens peccantes, obsecrans alios ne peccarent, resistentes vero in omni patientia et doctrina increpans. [P. 839] Sed cum majoris operis fit ea recensere, quae de me ipso mihi dicenda essent, hoc est, de meis multis magnisque erratis, a Deo primum coram vobis verba mea audientibus, deinde a Deo coram vobis cordis mei arcana introspiciente veniam peto, atque misericordiam. Denique magistratus vobis insignia unacum Magistratu ipso reddo, restituoque, quem mihi prorogari nulla ratione patiar. Vos ergo per viscera misericordiae Dei nostro obsecro, ut salutis me meae habere rationem patiamini, quando et ego impar jam factus sum tot negotiis sustinendis, tantisque rebus perficiendis; et vobis defuturus vir non sit, et ea mentis, animique praestantia, quem Sauli primo Hebraeorum Regi divinitus contigit. Sic est in Sacris literis explicatum: stetit Saul in medio Populi, et altior fuit universo Populo ab humero et sursum. In quo eligendo Deum precor, ut de coelo ad vos mittat illarum sedium suarum assistricem sapientiam, quae vobiscum sit et vobiscum laboret. Valete! Pausilyppi in Conventu S. Mariae de Consolatione. Die 8 Aprilis anno 1551. Ex hoc dato patet, quod hanc Epistolam Pausilyppi in Coenobio S. Mariae de Consolatione, in quod ad quietem religiosam et spiritualem consolationem hauriendam se contulit, exaraverit, quae requies non diu duravit, Neapolis enim sua Patria urgenter institit, ut pro civibus suis et toto regno anno 1553 ad Carolum V Imperatorem, tunc temporis in Belgio existentem, legatione fungeretur, cui petito, quamvis jam annis gravatus et sanitate privatus esset, annuit, et in Belgium tetendit, postquam eo devenit, ab Imperatore non solum saepius gratiose auditus, sed etiam exauditus, ad Archi-Episcopatum Salernitanum, quia Seripandum ad res magnas tractandum idoneutn, et summis honoribus dignum censebat, denominatus fuit, quem post obitum Ludovici de Torres acceptavit. Ad hanc dignitatem et sedem Archi-Episcopalem Romam redux, quia Summus Pontifex hanc denominationem ratam habuit, in Pontificio Sacello, feria tertia Pentecostes, ab eminentissimo Cardinale Saraceno Joanne Michaele, Assistentibus Antonio de Capua, Archi-Episcopo Hidruntino et Joanne Jacobo, Neapolitano Episcopo Interamnensi, consecratus est. Obtenta possessione nulli pepercit labori, vigilantiae et amori, ut ea omnia, quae suae Ecclesiae, seu gregi sibi commisso ad utilitatem, atque ad sponsae decorem, ornamentumque prodesse potuissent. Anno 1558 Carolus V Imperator, Seripandi maximus Moecenas, morte extremum vitae diem confecit, [P. 840] quare regia Neapolitana civitas eidem funeris exequias solemnissime celebrare volens, prae omnibus ad laudandum Caesarem Seripandum Oratorem elegit, qui tam erudite et cum tanta eloquentia peroravit, ut oratio in varias linguas translata publico communicata fuerit, et cum tali applausu excepta, ut Antonius Portius pronunciaverit: unum omnium Patavinae Academiae assensum fuisse, quod si Carolo, dum vitam ageret, funebria juxta curae fuissent, ut erat gravi et singulari judicio, eum Testamento cauturum fuisse, ne ulli homini, quam Seripando hoc munus deferretur. Anno 1500 a Pio IV Pontifice Maximo Romam vocatus, Consultor tribunalis Sacrae Inquisitionis declaratur, et sequenti anno nempe 1561, die Mercuri 4 Kal. Martii, quo decem et octo Cardinales creavit, illum primo loco enunciavit, ac titulum S. Susannae ei designavit, et in hac dignitate ad Concilium Tridentinum tanquam Legatum secundum misit. Iter hoc post acceptam crucem cum eminentissimo Cardinali Simonetta perfecit et 16 Kal. Maji Tridentum ingressus est. Hac legatione tanta cum laude et satisfactione functus est, ut eum Summus Pontifex post obitum Eminentissimi Cardinalis Gonzaga primum Legatum constituerit. Ast huic Sacro Concilio non diu praefuit, etenim a maligna febre correptus, elapsis quindecim diebus, die 17 Martii anno 1563 placidissimo fine quievit et, ut creditur, e Tridentino ad coeleste Angelorum concilium transiit, anno vitae septuagesimo nondum completo, quamvis inscriptio tumuli aliter sonet, nam corpus in nostra Ecclesia ad S. Marcum terrae mandatum et jussu Reverendissimi Prioris Generalis Christophori Patavini sequens affixum fuit Epitaphium: Hieronymo Seripando, Cardinali / Concilii Tridentini Legato, / Christophorus Patavinus / Sodalitii Eremit. Magister P. / vixit annos 70, Menses 5, dies 11. / Si quis honos tumuli, quantum sol lampade lustrat / terrarum, coelique tuum est Seripande sepulchrum. Felicissimi sui ingenii monumenta tum scripta, tum typis data sunt: [P. 841]

Comment. in omnes Divi Pauli Epistolas, et septem canonicas. De his hodie, duntaxat impressa circumferuntur, quae in Epistolam Divi Pauli ad Galatas elucubra­vit. Antuerpiae 1567 per Christophorum Plantinum, in 8. Haec editio exstat in Bibliotheca regia Parisiis, estque vi catalogi, Codex num. 1984. Venetiis 1569 apud Bartholomaeum Rubinum, in 8.

Comment. in Divi Pauli Epistolas ad Romanos et Galatas, quibus et haereses doctissime refelluntur, et Apostoli sensus pura elegantia aperitur addita vita Authoris a P. Mag. Felice Milensio. Napoli apud Jacobum Carlinum 1601, in 4.

Constitutiones novae Ordinis nostri cum Ordinario Ecclesistico et commentario rerum, Ordinis Eremitarum a Sancto Patre usque ad sua tempora. Venetiis 1549. Item Romae 1553 per Antonium Bladum, in fol.

Prediche de Reverendissimo M. Girolamo Seripando Arcivescovo di Salerno, sopra il Simbolo degli Apostoli dichiarato coi Simboli del Concilio Niceno, e di S. Atanasio. In Venetia 1567, in 4. Exstat in nostra Bibliotheca Monacensi.

Responsiones ad nonnullas quaestiones ex textu Epistolae catholicae. Antuerpiae 1567. Item Venetiis 1569, in 8.

De arte orandi. Lugduni 1670, in 12.

Oratio in funere Caroli V Imperatoris latine et italice per Matthiam Cancer. Neapoli 1559, in 4.

Expositio in Evangelia, quae in quadragesima leguntur. M. S.

Quaestiones 67 adversus haereses hujus temporis. M. S. S.

Libri tres de hominis justificatione. M. S. S. ad Laurentium Ptolomaeum, in 4.

Tractatus de peccato originali. M. S.

Tractatus de justitia et libertate Christiana. M. S.

De Libris Sacrae Scripturae. M. S.

De Sacramentis in genere et in specie de baptismo, de confirmatione, de gratia, de libero arbitrio et praedestinatione. M. S. ad Antonium Flaminium.

Collecta et excerpta varia ex Divo Augustino, et variis. M. S. S.

Farrago Concilii de his, quae Tridenti et Bononiae sub Paulo III tractata sunt, seriesque Tridentinarum actionum.

Conciones novendecim in orationem Dominicam. M. S. S.

Sermones, quos in solemnitatibus majoribus ad Fratres habuit. M. S. S.

Compendium Chronici Ordinis nostri. M. S.

Comment. in Epistolas Divi Pauli ad Corinthios et Thessalonicenses. M. S.

Volumina quindecim, quorum sex appellavit in memoriae subsidium, in quibus va­ria Philosophica, Historica, Platonica, Scripturalia et Theologica leguntur. M. S. S.

Libri quatuor diversarum materiarum praedicabilium. M. S. S.

Epistolae variae italicae ad diversos Principes de rebus gravioribus. M. S. [P. 842]

De Traditionibus. Teste Nicolao Toppi.

Gallorum calamitates circa Religionem cum postulatis ad Pium IV.

Variae literae existentes in Bibliotheca Vaticana M. S. S. Codex 3944.

Lettere del Cardinale Seripando scritte da Trento al Cardinal Borromeo del 1563 in materia del Concilio di Trento. M. S. S. in Bibliotheca Barberina.

Memoriae ad Concilium Tridentinum spectantes a Cardinale Seripando collectae. Tomi II. M. S. S. in 4. Asservantur in Bibliotheca Laurentiana Medicea.

Itinerarium Fr. Hieronymi Seripandi Archi-Episcopi Salernitani in legatione regni Neapolitani ad Caesarem Carolum V a Fr. Jacobo Patavino ejus Secretario scriptum, in 4.

Bernardus Montfaucon in Bibliotheca Bibliothecarum M. S. S. tomo I, pag. 118, col. I; pag. 174, col. I; pag. 232, col. II; pag. 487, col. I.

Hieronymus Capugnantus in Itinerario Italiae, pag. 16 editionis Vicentinae.

Joannes Antonius Petramellarius in continuatione Chronici Romanorurn Pontificum Onuphrii Panvinii.

Alphonsus Ciacconius in vita Pii IV.

Paulus Manutius in Epistolis.

Franciscus Morales de Cabrera in continuatione historiae Romanorum Pontificum.

Alphonsi Ciacconii nempe a Pio II usque ad Clementem VIII.

Aegidius Marchesinus in oratione funebri Bononiae habita.

Ferdinandus Ughelli in Italia Sacra de Archi-Episcopis Salernitanis.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Romano, pag. 327. Perusiae 1676.

Nicolaus Toppi nella Bibliotheca Napolitana, pag. 160, col. I.

Joannes Papirius Masson de Episcopis urbis, qui Romanam Ecclesiam rexerunt, rebusque gestis eorum ad Henricum usque III Franciae Regem, in Marcello II.

Donatus Antonius ab Altomari in operibus suis editis Lugduni 1565, pag. 694.

Joannes Franciscus Lombardus inter Italiae illustratae Scriptores, pag. 853.

Ludovicus Jacob a S. Carolo in Tractatu Gallico de Bibliothecis, pag. 128.

Laurentius Crassus in Encomiis hominum Literatorum, tomo I, pag. 1.

Joannes Clessius in Elencho librorum, pag. 119.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita et in duplum aucta, pag. 296, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 351, col. I. Tiguri 1583.

Antonius Verdier in supplemento Epitomes Bibliothecae Gesnerianae, pag. 24, col. I.

Ludovicus Donius de Attichii in floribus historiae S. R. E. Cardinalium, tomo III, pag. 411.

Paulus Colomesius Ruppellensis in Italia et Hispania Orientali, pag. 104.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 518.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 115, 116, 118, 120, 122 et 123. Romae 1581.

Angelus Rocca tomo II, pag. 114 etc. Romae 1719.

Cornelius Curtius in Elogiis virorum illustrium Ordinis nostri. Antuerpiae 1636.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 344, col. I. [P. 843]

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 295. Bruxellis 1654.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 97. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 38, pag. 198. Monachii 1623.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 194, num. 4; carte 215, num. 7; carte 221, num. 2; carte 329, num. 2 e 3; carte 336, num. 11; carte 358, num. 11; carte 413, num. 14; carte 427, num. da 3 a 6; carte 436, da num. 1 a 14. Bologna 1686.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 177. Romae 1704.

Pro coronide laudis, ne ingrati inveniamur, silentio praeterire non possum, sed publico communicandam necesse duxi orationem funebrem, quam Bononiae in aedibus Divi Jacobi Fr. Aegidius Marchesinus Dominicanus, Lector, 4 nonas Aprilis habuit, et a Joanne Rossi impressa fuit, continet enim quasi in compendio sanctam vitam et heroicas virtutes hujus magni Cardinalis, est autem hujus tenoris: Video (V. B. vosque Augustinianae Religionis Patres misero casu moestissimi)  tantum me oneris hodie pro concione sustinere, ut verear, ne cum de re mihi proposita orationem habere coepero, tum vel doloris, qui ex funere praesenti maximum capio, acerbitate succumbam, vel gravissimo sapientiae vestrae judicio, ex spe dicendi deturbatus, cum per exigua orationis copia sit elargita deficiam. Nam quis unquam fatis lachrymabilem Hieronymi Seripandi Cardinalis amplissimi, Eremitanaeque familiae solis splendidissimi, obitum deploret, sibique a lachrymis temperet, ubi plurima, maximaque praestantissimi viri in Rempublicam Christianam merita, vel animo suo versaverit, vel ea, me recensentem, audierit? quis cum tantarum virtutum monimenta nobis erepta esse senserit, non miserrime ferat, non vehementissime doleat? quis praeterea quantavis dicendi arte instructus, innumeras Antisticis hujus dignissimi laudes, ac praesertim coram iis, qui summa sapientia praediti sunt, fatis abunde oratione complectatur? verum singulari vestra humanitate fretus, ac eo magis, quod non tantum vos rei magnitudinis, sed et temporis angustiae rationem habere credam, eo studio ad tanti Cardinalis laudes praedicandas me convertam; ut quamquam in summo, assiduoque dolore verser, tamen sperem ejus obitum, eo minus nobis fore luctuosum et acerbum, quo magis intelligemus, eum nec mortis telo confodi potuisse, nec ulla hominum oblivione posse deleri. Nam si is, qui semper et alta spectavit, et aeternam Dei immortalis sedem animo contemplatus, sese ad verum decus, et gloriam meditandam dies, ac noctes evexit, humanorumque praemiorum spe contempta, in rerum Divinarum contemplatione versatus est, quo ad Beatorum oras tutius, ac velocius pervolaret, minime et hominum interitu obrui, et oblivione posteritatis extingui potuit, profecto quanta vi animi possum, non verebor, et felicissimam hujus praeclarissimi viri memoriam concelebrare, et vobis coram, qui (quod ejus conspectu orbati estis, maxime affecti esse videmini) proclamare, Hieronymum Seripandum, et sanctissimum et optimum Patrem, et Cardinalem maximum non esse mortis vi exhaustum, sed cum Deorum commercio perbeatum, tum aeterna, immortalique vita frui, id quod reipsa ne praestem, an verbis tantum pollicear, quaeso pro vestra in viros bonos pietate, obsecroque, ut attento, libentique animo paucis audiatis. Hieronymus Seripandus patria Neapolitanus, parentibus clarissimis ortus, ubi primum sapere coepit, virtutis amore infiammatus, totum se a pueris Augustinianae Religioni devovit, cui data sibi a parentibus [P. 844] venia obligatus, eum suae vitae cursum traducebat, ut paucis post annis ad eam suorum laborum frugem pervenerit, ut jam summis Patribus charissimus esset, qui maximam de se spem cunctis admoveret, et ad vitae sanctitatem colendam, et ad rerum divinarum, humanarumque disciplinam percipiendam: in tantam itaque spem evectus Romam Aegidii Viterbiensis Cardinalis, tum Eremitarum Ordinis summi Patris accitu proficiscitur, publicoque Religionis certo munere aliquot dies functus, iam omni disciplinarum genere eruditus, Bononiam Magistratus lauream suscepturus, quo docendi authoritatem consequeretur, se recepit, quo honorificentissime cohonestatus, summum almi hujus Coenobii Doctorem (Gabriele Veneto, Ordinis Magistro annuente) aliquot annos egit. Tum Pauli III Pontificis maximi jussu Romam reversus, Vicarius Ordinis primum, deinde summus Religionis Augustinianae moderator, ac Pater miro cum omnium plausu creatus est. Quam Provinciam ubi sanctissime, integerrimeque gereret eo venit, ut ejus fama, virtuteque munitus Paulus, hominum (ut nostis spectator elegantissimus, decreverit, eum Cardinalem inaugurare. Id quod Praestaturum se reipsa significasset, nisi novitate quadam temporum impeditus, eum ea digitate ornandum in aliud tempus prorogare maluisset. Paucis post annis Ordinis Comitiis Bononiae, eo imperante habitis, ibi cum sui praesentiam facere non potuisset, quod interim gravissima valetudine opprimeretur, per Procuratorem publicum egit, ut Patres intelligerent, se summo Ordinis Magistratu sponte abdicasse, hujusque saeculi oneribus fessum, velle se residuum vitae tempus rerum divinarum contemplationi accomodare. Quod quamquam omnes aegre ferrent, plerique autem admirarentur potuisse illum in animum inducere, ut quae alii magna vi retinerent, ipse sponte deponeret, quaeque alii plurimi facerent, ipse negligeret, assecutus, quietam vivendi rationem nactus, multos ante annos Caesari notus, quod eum de re sacra concionantem Neapoli audierat, sibique ob eam rem totum devinxerat, ab invictissimo imperatore Aquilanae Ecclesiae Episcopus decernitur: is recusans, quod minime honorum cupidus esset, nullaque humanorum rerum spe teneretur, publica regni legatione qui fungeretur, habitus a civibus dignus, ad Imperatorem pro Reipublicae salute legatus mittitur: ad quem ubi venisset, non prius passus est Imperator ab eo sibi Reipublicae, civiumque causam esponi, quam Salernitano Sacerdotio honestatus, Archi-Episcopum se creari permitteret, quam Caesaris summam et clementiam et benignitatem (quod frustra munus illud legationis obiisset, nisi eo Sacerdotio se a Carolo voluisset ornari) ubi rendere nequivisset, iis ab Imperatore munificentissimo impetratis, quorum causa legatus fuerat missus, Salerni Archi-Episcopus designatus, in patriam revertitur, civibusque iis, quae a Carolo afferet, expositis, Salernum profectus, illius Ecclesiae eam curam in administranda Repubblica sacra gessit, ut boni pastoris nomen suo sibi quodammodo jure vindicarit. Interim Dei Optimi, Maximique munere superstes Sanctissimus ac Beatissimus Pater Pius IV qui eo uno praecipue uti vellet, quod ejus ope speraret, se jam inclinatam et prope jacentem Rempublicam nostram erigere posse decrevit reipsa praestare, quod Paulus III facturum se pollicitus erat. Romam igitur accersitus in Sacrum Cardinalium Conventum maxima cum amplissimorum Patrum laetitia cooptatus: inde ut vir idoneus, et qui ad maximas res gererendas videretur accomodatus a Pontifice Maximo probatus, ad publicam Religionis Christianae Synodum Pontificiae sedis authoritate, Legatus Tridentum mittitur. Quo cum venisset, a collegis suis honestissime exceptus, cum nullis laboribus frangeretur, nullis oneribus premeretur, ita Reipublicae Christianae Provinciam suscepit, ut eo uno tanquam praecipuo ac firmissimo Ecclesiae fundamento cum tota res Sacra niti videretur, tum defendenda, componendaque crederetur. [P. 845] Jam quaeso praestantissimi Bononienses nonne Praesul hic sanctissimus eam ob rem natus esse videtur, ut peracto hujus vitae cursu, sola virtute duce, quam unam adamavit, amplexusque est, iis se curis traderet, quibus et aditus ad coelum pateret et immortalitas vitae compararetur? nonne inquam talem se gessit, ut non mortalium aliquis, sed ut castissimum omnium virtutum exemplar cum se praestaret, qui et cunctis prodesset, et Christi causam pro viribus tueretur, et cum D. Paulo se quoque profiteretur cursum consumasse, fidem servasse, in reliquo sperare repositam esse sibi coronam justitiae, quam profecto reddet ei, suisque similibus in ea die justus Judex? quis non videat solem hunc orbi terrarum illuxisse, ut esset quem sequeremur et ad perennis gloriae palmam consequendam, et ad certissimam vitae coelestis in terris traducendae regulam comparandam? o Cardinalem sapientissimum, immo Religionis Christianae singulare decus et ornamentum, quem non potuisti, tuae sanctitatis vestigia secutum ad divinarum rerum amorem accendere, ad humanarurmque contemptum impellere? quem non consuetudo suavissima delectavit, non morum probitas inflammavit, non sermonum castitas ad Deum pie colendum, religionemque intrepide servandam animavit? verum mecum perpendite viri Bononienses, quo Cardinalis sanctissimus progrediatur, eum sub extrema hora Christi militem agentem, fortissimeque ac invictissime in mortis agone concertantem videamus. Jam igitur cum venisset summa dies, ac ineluctabile tempus, senio fere confectus, quod aetas jam gravissimis oneribus, quae quotidie pro Religionis re tuenda sustinebat, impar esset, Legatum pro Concilio Tridenti fidissimum agens ardentissima febri corripitur, cognoscitque acerbitate doloris optatissimam horam accessisse, quae eum et carnis vinculo dissociaret, et corporis nexu dissolveret, et cum Christo Redemptore, quem unum perpetuo, castissimeque coluit, copularet. Tum urgentis morbi impetum eo animo se aspernari visus est, ut dum febris fervore aestuaret, ejusque vi paulatim consumeretur, non dolori succumberet, quem summum patiebatur, non mortem extimesceret, quam praesentem cernebat, sed cum virum se fortissimum in perferendis laboribus prestaret, divinaque virtute sustentaret, totum se, ut qui placidam vitam traducere videretur, castissimis rerum divinarum sermonibus, piisque admonitionibus tradit, postulatque ut hi, quos charos habet, sibi assideant, non ut infirmo sibi, gravissimeque laboranti obsequantur, sed ut laborum suorum testes amplissimi, secum humana fata negligant, mortisque timore omisso, hujus vitae exitum commententur, et extremae diei statum forti, magnoque animo ferant, coelumque intueantur ad cujus spectaculum contemplandum cum nunquam curventur in terram, tum semper altas mentes teneant, erigantque se tanquam Angelorum comites ad Deum optimum maximum pie, casteque colendum, utque qui solum Divina suspiciant, non se cum ex hominum commercio emigrare oportet, vita extingui, animique vigore privari arbitrentur, sed sperent, credantque iis, qui pie, sancteque vixerint, certum esse in coelo, ac definitum locum, ubi Beati aevo sempiterno fruantur, atque id propter nullas ob sui desiderium lachrymas fundant, maxime vero in ea re sui erga illum benevolentiam, amoremque declarare, ubi laetentur, quod ex vinculis hujus corporis tanquam e caliginoso carcere evolaverit, brevi in eam requiem evehendus, ubi nullus est labori locus, nullus morti impetus relictus, sed immortalitatis corona donatus, perpetuos beatae vitae fructus, e liberalissima, munificentissimaque manu Dei percipiat: secum praeterea coeli ac terrae Moderatori gratias agant, qui maxima in eo adjuvando utatur clementia, quod cum eum carceris hujus custodia celeriter liberaret, tum id et ea tempestate faceret, et in eo loco praecipue, quo instaurandae Religionis ergo venisset. [P. 846] Haec tanta animi charitate, tanta vultus hilaritate, tanto dicendi studio recensebat, ut non febris fervore maceratus, non valetudinis vi jam prope exhaustus crederetur, sed quamquam in summo corporis dolore versaretur, tamen dubios assidentes relinqueret, plus ne in morte virtutis quam in ante acta vita ostenderet. Sapientissime hunc modum atque suavissime ubi suos et ad pietatem, et ad justitiam, et ad Religionis Christianae defensionem cohortatus esset, monuissetque, ut terrestria tanquam inania, ac caduca bonorum simulacra contemnerent, coelestia vero, quorum spe nunquam fallerentur, si ea sequi voluissent, vehementer optarent, corporis nexu soluto cum maximo omnium desiderio, incredibilique lachrymarum profluvio septuaginta jam et sex annos natus e vita exivit. O Seripandum Cardinalem sanctissimum, vivendique, ac moriendi exemplar tutissimum! num te extinctum collachrymemur, qui ut sydus fulgentissimum ad supremas Beatorum oras evectum perpetuo nitore effulgeas, declarat tuus quam felicissimus ex hac vita discessus. Num te morientem doleamus, an nos ipsos potius tua sanctissima consuetudine destitutos elugeamus, o praesidium christianae Religionis firmissimum, quibus verbis tui memoriam recolamus, quibus officiis tua in Rempublicam christianam merita praedicemus. Utinam tuae probitatis vestigia sequamur, lugendique loco assiduam operam demus, ut tuorum verborum vim memoriae commendemus, et tuorum exemplorum sanctitatem reipsa praestemus. Vos vero Eremitani Ordinis Patres ac Fratres optimi! ne flete Hieronymum Seripandum Cardinalem clarissimum nunc magis, quam antea vestrum, ne vestram in eum pietatem lachrymis explete, sed ut ejus, qui de vobis, vestraque Religione semper est bene meritus, memores gratissimi Hieronymum Seripandum et funebri, ac pompa, ut coepistis, concelebrate, et literis, ac piis sermonibus consecrate, ea spe ducti, vos non eo orbatos esse, qui ad meliores sedes est elatus, sed sanctissimis ejus precibus tutissimos factos, ob idque ad coelum vobis aditum patere, ut quem in terris Patrem optimum experti estis, eum in coelis jam immortalitate donatum, ut alterum Augustinum, Religionisque vestrae Conservatorem ac Protectorem aeternum colatis. Dixi.

**************************************************************

Sfortia Gabriel, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Congregationis Ilicetanae, Filius Coenobii Ilicetani, vixit Speculo 15. Genitorem habuit Sfortiam de Attendulis, Ducem celeberrimum, circa genitricem vero Scriptores nostri discrepant, Thomas enim de Herrera in sua Alphabeto Augustiniano tomo I, pag. 298, col. I, scribit quod fuerit filius Mariae Martianae Svessani Reguli filia, econtra Ambrosius Landucci in appendice suae Sylvae Ilicetanae cum Dominico Antonio Gandolfo tenet Matrem Gabrielis fuisse D. Antoniam D. Cocchi de Salimbenis, Senisque antiquae Nobilitatis foeminae, quaenam pars ec his duabus veritatem acu tetigerit, difficile dictu est, Aloysio Torelli magis placet opinio Ambrosii Landucci, quam Thomae de Herrera, quia hic nullum sui asserti profert testem; Landucci autem quosdam profert e civitate Senesi, et quidem duos valde graves scilicet Aeneam Sylvium postea Pium II in suis commentariis pag. 26, et Orlandum Malavolti, in sua historia Senensi, parte III, pag. 7 [P. 847] quidquid sit, hoc certum est, quod exstiterit frater Ducis Mediolanensis Francisci Sfortia. Noster Carolus (hoc enim nomen in baptismo adeptus est) postquam sufficientes arma gestanti et dirigendi vires acquisivit, jussu generosissimi sui Patris in arte militari instructus fuit, verum quia erat tenerae complexionis, adeoque gravibus belli incommodis ferendis impar, ipseque magis ad pietatem, et militiam spiritualem proclivis erat, se resolvit, quod deserta seculari militia inposterum sub vexillo Magni Patris Augustini, spiritualem militem agere velit. Ad celebre igitur Coenobium Ilicetanum se recepit, ibique a B. Hieronymo Buonsignori habitum nostrum, et nomen Gabriel accepit, ac elapso probationis anno, die 24 Octobris 1443 Sacram professionem emisit. Statimque in omnibus virtutibus tam moralibus, quam intellectualibus, ita eminuit, ut ei prae aliis officium Concionatoris commissum fuerit, in quo brevi propter fervorem et eloquendi praestantiam magnam adeptus est aestimationem, quam magnopere auxit amor solitudinis, qui major esse non potuisset, eapropter Magister Novitiorum constituebatur. Denique Francisco Fratre suo, Duce Insubriae, instante, a Nicolao V Pontifice Maximo ad Mediolanensem Archi Episcopalem cathedram 11 Kal. Julii anno 1454 promotus fuit, invitus et reluctans, in hac dignitate, teste Philippo Jacobo, Bergomensi, virum gravissimum ac in omnibus Religiosissimum se exhibuit, quod Josephus Ripamontius, his confirmat verbis: nota Pontificis probitas, famaque illa, quam attulerat e claustris, dictis, factisque omnibus addebat auctoritatem, ut quietis, et modestiae nomen haberent ea, quae si fierent ab alio, proxima conspirationi haud dubie haberentur. Insuper illustrissimum Ducem Fratrem suum ad multa bona opera permovit, inter quae non minimum fuit, ut majus Xenodochium fundaret, dolendum tantum est, quod tam brevi tempore, nempe per tres solum annos et menses huic Ecclesiae praefuerit, nam die 12 Septembris anno 1457 suis ovibus a morte rapacissimo lupo surreptus fuit, sepultusque est in Deiparae coronatae Augustinianorum observantium Lombardiae templo, quod ipse a Blanca Maria Vice-Comite, Ducissa, fratris uxore liberaliter constructum consecrarat. Epitaphium ita sonat: MCCCCLVII, die XII Septembris, Obiit B. Pater Gabriel de Cotignola, Archi- Episcopus Mediolanensis, Ordinis Observantiae Fratrum Eremitarum S. Augustini, [P. 848] ac Frater Germanus Illustrissimi D. D. Francisci Sfortiae, Ducis Mediolani. Testamentum ab Archi-Episcopo Gabriele Sfortia factum cum duabus Bullis Calisti III illud confirmantibus, asservatur in Coenobio Deiparae Coronatae Augustiniarorum observantium Lombardiae. Copia dicti Testamenti: In nomine Domini etc. Anno a nativitate Ejusdem 1457 indictione sexta, die Dominico, undecimo Mensis Septembris, Pontificatus Sanctissimi in Christo Patris et Domini nostri D. Calisti, Divina Providentia Papae teitii, anno tertio. Reverendissimus in Christo Pater et Dominus, Dominus Gabriel miseratione Divina sanctae Mediolanensis Ecclesiae Archi-Episcopus, intendens, dum ejus mens interior sanitate viget, et in ipsa dominatur ratio legitime dispensandi ultimae voluntatis iudicio, in quo rationis usus exigitur salubriter providere, et bonis suis ordinem apponere, mente ipsa sanus, et boni et sani intellectus, licet aeger corpore, in quantum ad hoc sedis Apostolicae consensus accedat, hoc suum disposuit facere Testamentum; quod quidem valere voluit, et tenere jure Testamenti nuncupativi, et si ipsi jure non valeret, valere et tenere voluit jure Codicillorum, jure legati, Donationis causa mortis, et cujuslibet ultimae suae voluntatis, ac omnibus modo, jure, summa, via et causa, quibus judicio potuit, et potest valere et tenere. Inprimis namque in eventum mortis ipsius voluit, statuit et ordinavit, corpus suum sepeliri in Ecclesia Monasterii S. Mariae Coronatae extra muros Mediolani Observantiae regularis, Ordinis S. Augustini in loco, de quo Domino Priori, Fratribus et Conventui ipsius Monasterii videbitur. Item attendens, ut dixit, quod spectabilis vir Dominus Raphael de Mangeriis, civis Papiensis, ipsi Reverendissimo Domino Archi-Episcopo, tempore, quo praefatae Mediolanensi Ecclesiae praefuit, fideliter deservivit, etiam absque aliqua speciali conventione praemii in recompensationem aliqualem partis laborum suorum, et salarii eidem legavit, et judicavit florenos centum quinquaginta valoris ad computum solidorum triginta duorum imperialium pro floreno sibi dandos per infra scriptos Dominum Priorem et Fratres et Conventum praedicti Monasterii statim post ejus discessum: et ulterius eundem liberavit, quietavit et absolvit ab omni et toto eo, quod eidem Domino Raphaeli, et super bonis suis nomine mensae Archi-Episcopalis peti quomodolibet potuit, potuisset et posset ratione administrationis bonorum ejusdem, [P. 849] et generaliter qualibet causa et occasione, qua ratione dictae administrationes dici vel excogitari posset modo aliquo vel ingenio. Et similiter liberavit Albertum de Foppa, Tomasum de Robecco, Antonium de Viadana, Rainaldum de Carlo de Monte S. Angeli, tam ratione administrationis bonorum dictae Mensae, quam ratione ficti, et perceptionis bonorum possessionis de Coforetio per ipsum Rainaldum quomodolibet receptorum, et Ambrosium de Rosate negotiorum gestores suos, ac etiam Reverendissimum in Christo Patrem D. Paulum Episcopum Helenopolitanum, ejus Suffraganeum, ac Presbyterum Matthaeum de Pizo Capellanum suum, et quemlibet eorum, ab omni, et toto eo, quod eisdem peti poterat, potuisset et posset, ut supra. Item dixit, et protestatus fuit convenisse cum dicto Alberto de Foppa de dando eidem singulo anno pro ejus salario gerendi negotium mensae suae praedictae ad computum florenorum centum viginti dicti valoris annuatim. Item cum praedictus Albertus possessionem, et bona de corpello Mediolanensis Dioecesis, juris, et proprietatis mensae praedictae conduxerit ab eodem dando medietatem omnium fructuum et florenos quinquaginta ad computum solidorum triginta duorum pro quolibet fioreno annuatim, et nonnullas expensas, ac meliorationes in, et supra ipsis, possessioone, et bonis, ac etiam praestantias Massariis ipsorurn possessionis, et bonorum fecerit, dixit, et protestatus fuit; se tantum de libris ducentum Imperialibus fore ipsius Alberti. Item dixit, et protestatus fuit, se mutuo, gratis, et amore recepisse, et habuisse a supradicto Rainaldo libras ducentum Imperiales, et eas post decessum suum per ipsos D. Priorem, Fratres et Conventum ipsi Rainaldo restitui voluit, et mandavit. Item dixit, et protestatus fuit se intuitu Fratris Marcellini de Marmonibus Observantiae Regularis, Ordinis Eremitarum S. Augustini secum commorantis ejus Fratris Marcellini Fratribus de nonnullis denariis subvenisse, quos ab iisdem exigi, et non exigi juxta ipsius Domini Prioris, Fratrum et Conventus della Coronata, et ipsius Fratres Marcellini arbitrium voluit et mandavit. Item confessus fuit recepisse et habuisse a magnifico Comite Franchino de Rusconibus florenos centum dicti valoris sibi tunc, et successive computandos in ficto, quod per eum fiebat, et praestabatur mensae suae Archi-Episcopali Mediolanensi; item voluit, et mandavit Venerabilibus Dominis Vicariis suis, nec non scutiferis et familiaribus suis, [P. 850] et cuilibet eorum de omni, et toto eo habere debent, pro eorum, et cujuslibet eorum salariis satisfieri, et ulterius ipsis, et cuilibet eorum bonam gratuitatem fieri dando eis, et cuilibet eorum florenos decem vel quindecim, aut viginti, vel viginti quinque juxta servitii meritum, et prout ipsi D. Priori videbitur, et placuerit. In omnibus autem suis bonis qualiacunque fuerint, quae habet, et die obitus sui relinquet sibi, si de beneplacito Sedis Apostolicae processerit, haeredes universales instituit eosdem ore suo proprio nominando, ac nominavit D. Priorem et Conventum Monasterii praedicti della Coronata, et sui ipsum Monasterium et Sacristiam ipsius Monasterii haeredes universales ac ujus suae ultimae voluntatis exsecutorem praefatum D. Priorem instituit; supplicans, ac praesentis instrumenti tenore supplicavit, et supplicat praenominato Domino nostro Papae, quatenus hujusmodi ultimam suam voluntatem ratam, et gratam habere velit, et eam confirmare dignetur. Et de praedictis praefatus Reverendissimus D. Archi-Episcopus voluit, et mandavit per me Joannem de Giochis, Notarium et Cancellarium suum infra scriptum publicum debere confici instrumentum unum, et plura, ac etiam de Capitulo in Capitulum si expediens fuerit. Actum in ejus Reverendissimi D. Archi-Episcopi Camera cubicularia, sita in monasterio Brayde Ordinis humiliatorum Mediolani, praesentibus ibidem Reverendo Patre D. Fratre Joannes Rocco, sacrae paginae Professore, ac Fratre Stephano de Cumis, Observantiae Regularis praedicti, Ordinis Eremitarum, D. Mag. de Venia, filio quondam Domini (…) artium, et Medicinae Doctore, Portae novae Parochiae S. Bartolomaei; D. Mag. Marco de Urbe, filio sapientis viri D. Cedrionis legum Doctoris Portae novae Parochiae S. Petri ad Cornaredum; Joanne de Varisio, filio quondam D. Jacobi, Portae novae Parochiae S. Dominici ad Mappam; Joanne Antonio de Giochis, filio quondam D. Andreae, Portae Cumanae, Parochiae S. Thomae in terramara Mediolani; et Antonio Francisco de Brixia, filio quondam D. (…) habitante in praedicto Monasterio Braidae, testibus omnibus notis ad haec vocatis specialiter et rogatis. Ego Joannes de Giochis natus quondam D. Ambrosii publicus Imperiali auctoritate Notarius Mediolani, praefatique Reverendissimi D. Archi-Episcopi Cancellarius praemissis interfui, et inde de ipsius mandato supra dictum instrumentum, per alium, me aliis occupato negotiis, fideliter scriptum, tradidi etc. [P. 851] que meum consuetum apposui in fidem et testimonium omnium praemissorum. Copia Brevis Apostolici ad Capitulum Ecclesiae Mediolanensis Calistus Papa tertius. Dilectis Filiis, Capitulo Ecclesiae Mediolani. Dilecti filii, salutem et Apostolicam benedictionem. Cum sicuta fide dignis accepimus bonae memoriae Gabriel quondam Archi-Episcopus Mediolanensis, dum adhuc ageret in humanis, de propria salute cogitans inter coetera de pecuniis Mediolanensis Ecclesiae jam sibi debitis, et aliis mobilibus bonis ad quotidianum ipsius Ecclesiae usum, nonnulla suis familiaribus, et pro certis per eum tunc expressis eleemosynis legata fuerint, nonnullos vero hujusmodi debitores ex certis rationabilibus animum suum moventibus causis absolverit, et libetaverit, ac in reliquis mobilibus bonis, et debitis sibi pecuniis hujusmodi, quae solutis legatis, et aliis praemissis summam ducentorum florenorum auri de Camera excedere non dicuntur, domum, et Fratres Beatae Mariae Incoronatae extra muros Mediolani sub regulari Observantia, Ordinis Eremitarum S. Augustini, quam ante promotionem suam ad Ecclesiam Mediolanensem expresse professus fuerat, sibi haeredes universales instituit. Igitur nos piam dicti testatoris voluntatem ratam et gratam habentes, eamque auctoritate Apostolica confirmantes et approbantes discretioni vestrae tenore praesentium committimus et mandamus, quatenus quotiens pro parte dilecti filii dictae domus Prioris, quem, ut accepimus, idem Archi-Episcopus suum fecit executorem, fueritis requisiti, praemissa omnia de pecuniis, et allis bonis praedictis per eum libere exequi permittatis, constitutionibus, et ordinationibus Apostolicis, statutisquoque, et consuetudinibus dictae Ecclesiae, caeterisque contrariis non obstantibus quibuscunque. Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die 29 Mensis Septembris anno 1457. Pontificatus nostri tertio. Copia Brevis Apostolici ad Neo Electum Archi-Episcopum Mediolanensem. Calistus Papa tertius Dilecto Filio Electo Mediolani. [P. 852] Dilecte Fili, salutem et benedictionem Apostolicam. Nuper per nos accepto, quod bonae memoriae Gabriel quondam Archi-Episcopus Mediolanensis, dum ageret in humanis suum condens Testamentum nonnulla legata, et alia relicta fecerat, prout ex serie aliarum literarum nostrarum in forma Brevis, quas dilectis filiis Capitulo Mediolanensi antequam de Persona tua eidem Ecclesiae providissimus, de intentione nostra pro tunc scripsimus, videre poteris; hodie vero dilectus filius Augustinus Prior dictae domus instrumentum manu publica super testamentaria dispositione dicti Gabrielis confectum nobis actualiter praesentavit, quod inspici, et examinari fecimus diligenter. Nos igitur confirmationi et approbationi per nos in dictis aliis litteris factis inhaerentes discretioni tuae committimus, et mandamus, quatenus efficacis auxilii praesidio dicto Priori assistas, ac voluntatem, et mandatum Capitulo factum plenarie exequi permittas, etiamsi satisfacto pro legatis, et aliis in dicto testamento ut praesertur relictis reliqua mobilia bona ejusdem Archi-Episcopi, et pecuniae sibi adhuc viventi debitae hujusmodi usque ad Summam quingentorum florenorum auri de Camera duntaxat ascendant non obstantibus omnibus illis, quae in aliis nostris literis voluimus non obstare. Datum Romae apud S. Petrum sub annulo Piscatoris die 18 Octobris 1457, Pontificatus nostri tertio.

Gabriel Sfortia de re literaria bene meruit, elucubravit enim:

Libros super Grammaticam, Humanitatem, Rhetoricam, Logicam, Historiam, Epistolas et orationes.

Comment. super libros Physicorum, et de anima.

Tractatus Morales varios.

Chronica Mediolanensia.

Opera aliqua spiritualia.

Conciones et Sermones plures.

Comment. super quatuor Evangelia.

Comment. super quatuor libros sententiarum.

Ex graeco in latinum novam Paraphrasim Aristotelis protulit.

Ferdinandus Ughelli in editione I Italia Sacra tomo IV, col. 65, num. 115 et col. 380.

Josephus Ripamontius in istoria Ecclesiastica Medilanensi.

Donatus Bosius contemporaneus.

Gualdus Prioratus nella relatione di Milano, parte I, carte 87.

Carolus de Turre Canonicus S. Nazarii in libro intitulato: Effigies Mediolani, pag. 229. [P. 853]

Petrus Crescentius in Praesidio Romano parte H, libro III, narratione I, num. 6.

Philippus Picinelli in Atheneo Mediolanensi, pag. 230.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 549.

Jacobus Philippus Bergomensis in supplemento Chronicorum.

Ambrosius Landucci in Sylva Ilicetana, pag. 111.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 25, pag. 170.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 498, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 224. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 41, a num. 40 fino 56.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 127.

**************************************************************

Sicardus Josephus, natione Hispanus, vixit Saeculo 17. Vir undecunque doctissimus ac omnium literarum eruditione cla­rissimus ob praeclaras animi qualitates ad Archi-Episcopatum Sassaritanum in Sardinia promotus fuit. Erat grande Ordinis nostri decus et illustre ornamentum. Ab eo prostat lingua patria in publicum emissa: Vita B. Ritae de Cassia. Genuae 1688 per Franchellum, in 4.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 369. Romae 1704.

**************************************************************

Sichrowsky Benignus, natione Germanus, Patria Bohe­mus, Alumnus Provinciae Bohemiae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Doctor, ejusdemque facultatis Pragae ad S. Thomam Pro­fessor, Prior plurium Conventuum, saepius Provincialis, nec non utriusque Germaniae Assistens Generalis, vir summae pru­dentiae ac virtutis, pietatis atque doctrinae Pragae ad S. Tho­mam, die 17 Septembris anno 1737 vitam deseruit. Hujus calamo prodiere:

Theologia scholastica Aegidio Augustiniana, in 4 tomos distributa. Norimbergae 1720 typis et sumptibus Joannis Lochneri, in 4.

Soliloquia Augustiniana ad profectum Religiosum plurimum conducentia. Norimbergae 1728, iisdem typis Lochnerianis, in 4.

Dissertationes binae, Una Canonico-moralis de privilegio Leonis X Patribus Augustinianis concessa. Bambergae 1732. Altera Canonico Theologica super duplici virginali matrimonio venerabilis servi Dei Fr. Sebastiani ab apparitione, 1732.

Diarium Sanctorum ac Beatorum Ordinis nostri a P. Mag. Augustino Arpe, idio­mate Italico scriptum et editum, latinitate donavit. Pragae 1733 typis Wenceslai Suchy.

Soliloquia, Meditationes, Manuale, et regulam S. Augustini in lingua Bohemica typis mandavit 1736.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Bohemiae. [P. 854]

**************************************************************

Siculus Antonius, natione Italus, Patria Siculus, Alumnus Provinciae Siciliae, vixit Saeculo 16. Vir qui probitati vitae bonarum artium studium conjunxit, et poesi tanta animi contentione incubuit, ut primus haberetur, composuit: Poemata, et exornavit poematibus enarrationes Donati Marrae in hymnos, qui in Ecclesia secundum morem sacrae Romanae Ecclesiae, et Religiosorum Ordinum S. S. Augustini, Benedicti, Dominici, Francisci et Carmelitarum cantantur. Neapoli 1578 apud Horatium Salvianum, in 4.

Antonius Mongitor in Bibliotheca Sicula, tomo I, pag. 72.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo I, col. 457.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 8. Antuerpiae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 83. Bruxellis 1654.

**************************************************************

a Sigillo Dionysius, natione Italus, Alumnus Provinciae Spoletanae, Filius Coenobii Sigillensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister. Fuit Regens studiorum Patavii, et Professor publicus Theologiae, imitator diligentissimus doctrinae Aegidianae, anno 1575 Perusiae supremum vitae diem egit, et per calamum luci exposuit: Annotationes doctas et eruditas in opera Aegidii Romani.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 130. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 64. Anturpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 40, pag. 211.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 201, col. I.  Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 170. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 314, num. 6.

**************************************************************

Sigismundus Büttner, vide Lit. B. Büttner Sigismundus.

Sigismundus Rosiz, vide Lit. R. Rosiz Sigismundus.

**************************************************************

Signo Signorius, vel Signorinus Joannes Baptista, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Genuensis, vixit Saeculo 15. Theologum egregium et Concionatorem non satis laudandum egit, erat enim profunda doctrina et fervida eloquentia decoratus, qui posteris tradidit:

Librum de Reliquiis et Veneratione Sanctorum. Bononiae 1600 per Casparum Bindonum, in 4.

Tractatum de Cambiis.

Orationem de Deo, quam coram Innocentio VIII Pontifice Maximo habuit. Haec duo in nostra Bibliotheca Genuensi M. S. S. asservantur. [P. 855]

Joannes Clessius in catalogo librorum ab anno 1500 usque ad annum 1602 editorum.

Augustinus Oldoin in Atheneo Ligustico.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 577.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 35, pag. 129.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 104. Romae 1581.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 331. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Silimani Aurelius Augustinus, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Bononiensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor, vir bonitate, praestantiaque ingenii nulli secundus, et in faciendo verba ad Populum facundia praeditus singulari, luci publicae dedit:

Partem secundam historiae civitatis Bononiensis, nostri P. Mag. Cherubini Ghirardaccii, cujus prima pars Bononiae in lingua Italica prodivit, in fol.

Panegyricos nostri Fulgentii Ariminensis Episcopi Nuscensis.

Sex tabulas Sanctorum ac Beatorum ordinis nostri, quas extraxit e libro nostri P. Mag. Aloysii Torelli cui titulus, Vite degli houmini e delle Donne illustri in santità.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, carte 703, num. 36.

**************************************************************

Silvester de Balneo regio, vide Lit. B. de Balneo regio Silvester.

Silvester Meucius, vide Lit. M. Meucius Silvester.

**************************************************************

Simanca Petrus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Bethicae, Filius Coenobii Granatensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, et publicus in Universitate Granatensi Theologiae Professor, mira altitudine ingenii, et in scientia Theologica ad miraculum excultus, lectissimis moribus et summa erga immaculatam B. V. Mariam devotione omnes in admirationem sui convertit. Anno 1648 peste interiit, nomenque suum non sine gloria ad posteros transmisit per sequentia opuscula, quorum primum agit:

De immaculata Conceptione, seu de immunitate B. V. Mariae a peccato origi­nali et a debito illud contrahendi. Madriti 1640, in 8.

Alterum est: una Carta escrita a nuestro Padre Innocentio X sobre la difinicion de fee del articulo de la concepcion immaculada de la Virgin. Madriti 1645, in fol.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo II, pag. 192, col. II.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 588. [P. 856]

**************************************************************

Simon Baringuedus, vide Lit. B. Baringuedus Simon.

Simon Bononiensis, vide Lit B. de Bononia Simon.

Simon e Camerino, vide Lit. C. e Camerino Simon.

Simon de Cassia, vide Lit. C. de Cassia Simon.

Simon de Castelbranco, vide Lit. C. de Castelbranco Simon.

Simon Cremonensis, vide Lit C. de Cremona Simon.

Simon a Cruce, vide Lit. C. a Cruce Simon.

Simon de Florentia, vide Lit. F. de Florentia Simon.

Simon de Hungaria, vide Lit. H. de Hungaria Simon.

**************************************************************

Simon Jordanus, natione Germanus, Alumnus Provinciae Rheno-Svevicae. S. Theologiae Doctor Erfordiensis, publicus Sacrae eloquentiae in Universitate Erfordiensi Professor, nunc Studiorum Regens et Lector Sacrae historiae, vir rara et exquisita omnium scientiarum cognitione insignis, utpote felix Poeta, praeclarus historicus, Orator facundissimus, Philosophus subtilis et Theologus magni nominis hucusque felicissimi sui ingenii, eruditionisque dedit argumenta:

Parvulum tyronem Magni Philosophi Augustini in schola veritatis Magistri redivivi mundum Philosophicum perlustrantem. Constantiae 1746 typis Josephi Antonii Labhart.

Positiones ex universa Theologia positiva dogmatico historico-polemica pro summis in Theologia honoribus consequendis publicae Doctorum disquisitioni submissas. Erfordiae 1758.

Dissertationem de poenis parvulorum sine Baptismo discedentium.

Dissertationem de immunitate Ecclesiastica.

Tractatum de Idiomate latino.

Epistolas familiares Germanicas contra indifferentismum et materialismum nostris temporibus nimium grassantes, quibus subjunxit Philosophiam moralem Muratorii, quam cum multis additionibus in linguam Germanicam vertit.

Conversionem S. P. Augustini in sex concionibus quadragesimalibus Germanice propositam anno 1763. Textus primae est: et hoc scientes tempus, quia hora est jam nos de somno surgere. Sicut in die honeste ambulemus. Ad Romanos cap. 13, § 11 e 13. Textus secundae est: non in commessationibus et ebrietatibus. Ad Romanos cap. 13, § 13. Textus tertiae est: non in cubilibus et impudicitiis. Ad Romanos cap. 13, § 13. Textus quartae est: non in contentione et aemulatione. Ad Romanos cap. 13, § 13. [P. 857] Textus quintae est: sed induimini Dominum nostrum Jesum Christum. Ad Romanos cap. 13, § 14. Textus sextae est: et carnis curam ne feceritis in desideriis. Ad Romanos cap. 13, § 14.

Concordiam quatuor Sanctorum Evangelistarum in descriptione Passionis Domini nostri Jesu Christi, sive magnum opus Redemptionis. Erfordiae 1765, typis Eliae Saverlander.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Rheno-Svevicae.

**************************************************************

Simon Mnisenius, vide Lit. M. Mnisenius Simon.

Simon Reinalduccius, vide Lit. R. Reinalduccius Simon.

Simon Romanus, vide Lit. R. Romanus Simon.

**************************************************************

Simon Sixtus, natione Italus, Alumnus Provinciae Terrae Laboris, Filius Coenobii Neapolitani, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, qui docendo magnum honorem meruit, ac boni­tate et praestantia ingenii paucos numeravit sibi similes. Po­steritatis memoriae in lingua Italica consecravit:

Trattato del Cielo di Maria Vergine Madre di Dio, composto con molta diligenza, raccolto da molti fideli servi di Dio, e gloriosa Vergine sua santissima Madre, spiegato in venti quattro Capitoli. Neapoli per gl’heredi di Tarquinio Longo 1624, in 4.

Nicolaus Toppi nella Bibliotheca Napolitana, pag. 286, col. I.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 631.

Dominicus Antonius Gandolfus in disssertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 365.

**************************************************************

Simon Southraius, vide infra Southraius Simon.

Simon Tornaquintius, vide Lit. T. Tornaquintius Simon.

Simon Tudertinus, vide Lit. T. Tudertinus Simon.

Simon de Visitatione, vide Lit. V. de Visitatione Simon.

Simplicianus Muttinus, vide Lit. M. Muttinus Simplicianus.

Simplicianus de Torrinis, vide Lit. T. de Torrinis Simpli­cianus.

Simplicianus Watzel, vide Lit. W. Watzel Simplicianus.

**************************************************************

Sinagra Coelestinus, natione Italus, Alumnus Provinciae Terrae Laboris, Filius Coenobii Neapolitani, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, Concionator fervidus, facundissimi ingenii et exquisitae eruditionis, cujus testes sunt, quae ab eo exstant, et quidem in lingua patria: [P. 858]

Il Hiob opera spirituale.

Conciones multae.

Nicolaus Toppi nella Bibliotheca Napolitana, pag. 354, col. I.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 616.

**************************************************************

Sixtus Simon, vide supra Simon Sixtus.

**************************************************************

Syracusanus Gaspar, natione Italus, Alumnus Provinciae Siciliae, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, quem Illustrissimus et Reverendissimus Episcopus Syracusanus propter praeclaras animi dotes, et profundam in Theologicis disciplinis scientiam, ut Theologum suum secum ad Concilium Tridentinum sumpsit. Virum hunc Reverendissimus Generalis Hieronimus Seripandus in Registro Generalium ad diem 22 Augusti 1546 hoc cohonestat encomio: Mag. Gaspar Syracusanus ad Concilium una cum Reverendissimo Episcopo Syracusano venerat, neque sine ejusdem, ac Religionis honore apud eum vixerat, et in Synodo Tridentina die 28 Martii anno 1546 non sine gloria habuit orationem ad Patres, quae publici juris facta est.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 123. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39, pag. 205. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 311, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 232. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 299, col. I, num. 10. Bologna 1686.

**************************************************************

Slad Basilius, natione Germanus, Patria Bohemus, Alumnus Provinciae Bohemiae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, vir singularis prudentiae et divinis literis insigniter eruditus, Pragae ad S. Thomam Professor Theologiae extitit, et Schopkae die 26 Septembris anno 1686 lucis usuram reddidit, lucique publicae dedit: Theologiam scholasticam ad mentem S. P. Augustini expositam, quam pro suprema Doctoratus laurea Pragae in Universitate Carolo Ferdinandea defendit.         

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Bohemiae.

**************************************************************

Slolei Joannes, natione Anglus, Patria Nordovicensis, Alumnus Provinciae Angliae, Filius Coenobii Nordovicensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor Cantabricensis. Teste Thoma de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 472, col. I, per Angliam universam Verbum Dei cum plebis applausu, et multo cum fructu praedicavit, et Angelicam Provinciam rexit [P. 859] a Sodalibus in Provincialem electus. In Registris Ordinis die 5 Maji anno 1454 et die 28 Maji anno 1463 Anglicanae synodo Praeses secundo loco praescribitur. Anno 1467 die 13 Februarii, et 10 Decembris in Provincialem Angliae confirmatur, sicut et die 4 Novembris anni 1472, in quo a Patribus, habita Synodo Hulliae die 2 Augusti fuerat electus Provincialis. Obitum Joannis Slolei, Josephus Pamphilus ad diem 4 Junii anni 1479 po­nit, Pitseus vero Patriota et Scriptor catholicus eum Nordovici in Anglia anno 1477 vitam cum morte commutasse scribit. Opera Joannis Slolei sunt: Conciones per annum et Quaestiones variae.

Thomas Tannerus in Bibl. Brit. Hib. pag. 678.

Ioannes Baleus in cathalogo Scriptorum illustrium majoris Britanniae centuria VIII, pag. 612. Basileae 1559.

Ioannes Pitseus de Scriptoribus Angliae.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita et in duplum aucta, pag. 416, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 498, col. I. Tiguri 1583.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 88. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 123. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 472, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 400. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 252, num. 12. Bologna 1682.

**************************************************************

Smets Servatius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Mechliniensis, vixit Saeculo 17. Vir, in quo dubites, pietatemne admireris? an doctrinam? fuit etenim per quadraginta annos Confessarius Monialium in Thabor, nec non Prior Conventus Mechliniensis, ubi die 6 Martii anno 1676, aetatis 84 naturae fatoque concessit. Ab eo sequentia publico prelo digna prostant:

Libellus cuius titulus ars bene moriendi in lingua Flandrica scriptus 1637 in 12.

Speculum Ecclesisticum, seu exercitia virtutum Theologicarum dicatum Monialibus in Thabor 1668.

Expositio Regulae nostrae pro praefatis Monialibus.

Conciones manuscriptae.

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 1093, col. I.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 116. Lovanii 1727.

**************************************************************

[P. 860] Solera Adeodatus, natione Italus, Patria Salernitanus, Alumnus Provinciae Terrae Laboris, Filius Coenobii Salernitani. Vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor ex illustri Prosapia, Religiosus omni literatura instructus ac in Divinarum studium propensissimus, variarumque artium liberalium notitia clarus, propterea non tantum Neapoli inter Academicos otiosos adscitus, sed etiam Prior ac Provinciae Terrae Laboris caput electus fuit, qui in lingua Italica typis submisit:

Il Principe vigilante. In Napoli per Lazaro Scorigio 1648, in 8.

La Divina face, che illumina e converte l’anime degl’infedeli, e de peccatori alla cattolica, e vera fede e mostra la strada d’ascendere, e far ritorno all’eterno Creatore. Opera del Padre Fr. Deodato Solera da Candia dell’Ordine Eremitano di S. Agostino Professore nella Sacra Theologia dedicato all’Illustrissimo e Reverendissimo Signor Cardinal Giustiniano. In Napoli nella stamparia di Tarquinio Longo, anno 1617, in 4. Opus hoc continet ad usum concionatorum digressiones, et conceptus morales applicabiles Evangeliis, quae in Ecclesia diebus Dominicis per annum et in quadragesima leguntur. In praefatione hujus operis promittit Author, quod etiam tomum secundum velit in lucem dare. Verba sic sonant: Quindi é, que per se stesse illuminarono con gran chiarezza l’intelletto dell’huomo all’intelligenza di gran misterii della nostra santissima fede, le ho poste sotto il titolo della Divina face in due tomi. Il primo de quali è questo presente sperando nell’aiuto di Giesù Cristo, e nell’inntercessione di Maria di dover mandar in luce l’altro tomo. In tomo primo se nominat et scribit de Candia, cum tamen certum sit, quod natus Salernitanus fuerit, hoc nomen credibiliter assumpsit, quia in Candia Conciatorem egit.

I sacri leggi del Divino amore.

La nobili conversatione. In Napoli.

Epistolam de Primatu Petri.

Nicolaus Toppi nella Biblioteca Napolitana, pag. 70, col. I.

Leonardus Nicodemus nell’addizioni alla Biblioteca Napolitana del Dottor Niccolò Toppi, carte 66, col. I.

Soarcetus Joannes, hunc catalogo nostrorum Scriptorum Angelus Rocca inserit, nullam tamen mentionem facit, quo Saeculo vixerit, aut cujus nationis, Patriae, Provinciae et Coenobii fuerit, sed solum refert, quod scripserit:

In Divum Matthaeum.

Angelus Rocca Tomo II  pag. 114. Romae 1719.

**************************************************************

Sobrinho Andreas, natione Lusitanus Patria Transtaganus, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Olyssipponensis, [P. 861] vixit Saeculo 17. Lisbonae enim die 17 Octobris anno 1593 habitum nostrum assumpsit, post Professionem in via virtutum giganteis incessit gressibus, praecipue in humilitate, in qua ad humillim Religiosi laudem profecit ita, ut nullum honorificum officium acceptaverit excepto Magistri Novitiorun, quos in schola vitae spiritualis tam feliciter instruxit, ut veteranos in perfectione Religiosa superarent. Octo annis Theodosio Duci Brigantiae a Sacris Confessionibus fuit, et quia in Theologia morali super omnes eminebat, formavit:

Librum de casibus coscientiae. Hoc M.S. extat Ulyssippone in nostro Coenobio Dominae nostrae de gratia.

Didacus Barbosa Bibliotheca Lusitania historica, critica et cronologica, tomo I, pag. 172, col. II. Lisboa 1741.

**************************************************************

de Solis Rodericus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Bethicae, Filius Coenobii Hispalensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Baccalaureus anno 1541 in Monasterio Harensi, Provinciae Castellae nostris Philosophiam tradidit. A lectura anno 1559 ad Prioratum Granatensem propter magnificas animi dotes, quibus cumulatus erat, et rara experientia in rebus agendis promovebatur non sine magno Religionis et dictae Provinciae emolumento, nam quia praenominatum Monasterium male situm erat, illud in meliorem locum transferre intentebat atque laudabilem hanc intentionem exequendi, Deo dante, optimam nactus est occasionem, nam Dominus Garzia-Ponce de Leon ei aliquas domus, quae non procul ab Ecclesia cathedrali distabant, obtulit, quas gaudio plenus acceptavit, et super hunc fundum novum exstruxit monasterium. Anno 1570 Provinciae Aragoniae et Cataloniae reformator, Vicariusque Generalis exstitit, eum anno 1582 vel 83 mortem occubuisse Thomas de Herrera arbitratur. In lucem exire fecit:

Comment. in priores aliquot psalmi 102 versus: benedic anima mea Domino et omnia quae intra me sunt etc.

Librum cui titulus: arte data de Dios a Abraham para le servir perfetamente. Valencia 1579. Medinae Campi 1584. Compluti 1586 et 1594, in 4. Item in lingua Italica Venetiis 1600 typis Marci Guarisci.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo II, pag. 218, col. II.

Franciscus Bermudez de Pedraza in historia Ecclesiastica Granatensi.

Didacus Murillo in Excellentiis Caesar Augustae tractatu II, cap. 38, pag. 319.

Andreas Schottus in Bibliotheca Hispanica.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome V, pag. 424, col. II. Paris 1718. [P. 862]

In Catalogo Bibliothecae Marchionis de S. Philippo Legati Hispanici.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 665.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 130. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 161. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 334, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 608. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 417, num. 26.

**************************************************************

Sommariva Angelus Maria, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Mediolanensis, vixit Saeculo 17. Vir eximiae integritatis, prudentiae et pietatis, nec non in omni genere scientiarum clarus, Vicarii Generalis in Congregatione Lombardiae de observantia, munus peregit, et in lingua Italica composuit opus sic inscriptum: La monstruosa Santità de gran Tolentinate Nicolò Agostiniano del P. Angelo Maria Sommariva dedicata al Reverendissimo P. Abbate D. Bernardo Sommariva della Congreg. de’ P. P. Monaci Olivetani Vicario Generale meritissimo. In  Brescia per li Rizzardi 1667, in 4.

Nella Biblioteca Aprosiana, carte 428.

**************************************************************

de Soria Alphonsus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Bethicae, Filius Coenobii Castillonensis, vixit Saeculo 16. Vir summae auctoritatis et doctrinae, qui magna eruditionis laude floruit. Hic luci publicae in lingua vernacula dedit:

Historia y militia Christiana del Cavalero peregrino Conquistador de cielo.

Symbalo da qualquier Santo. Conchae apud Cornelium Böden 1601, in 4.

Historia de la gloriosa Virgen S. Catalina de Alexandria. Conchae 1599 apud Michael Serrano, in 8.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 39.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 688.

**************************************************************

de Soto Joannes, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Madritensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, vir doctrina et virtute illustris, Poeta ac Rhetor felix, Philosophus atque Theologus clarus, Historicus, Expositorque Sacrae Scripturae acutus, imo omnis eruditionis vivum exemplar prelo typographico in sua lingua evulgavit:

Exposicion parafrastica del psalterio de David en diferente genero de verso Espanol con exposiciones varias de varios y gravissimos Autores. Compluti 1604, in 4. Hoc opus Margarithae Austriacae alias de Cruce Deo Sacrae inter Excalceatas Seraphicae familiae dicavit.

Alabranças, y de sus Santos con alusion a los canticos de la Iglesia. Compluti 1615, in 8. [P. 863]

Margaritas preciosas de la Iglesia la Virgen y Martyr la llamada Pelagio monge, la serenissima Reyna de Escocia en tres libros: y las vertudes y excelencias, que dellas saco la Sennora Reyna D. Margarita de Austria. Compluti 1617 apud Andream Sanchez, in 4.

Obligaciones de todos los Estados y Officios con los remedios  y confeios mas; eficaces para la salud espiritual y general reformacion de costumbres. Compluti 1619, in 4.

Compendio de la Summa del Cardinal de Toledo. Compluti 1614. Ex officina Ludovici Martinez, in 8.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 600, col. I.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 696.

**************************************************************

de Soto Major, vide Lit. N. Nugnez.

**************************************************************

Sothray Simon, natione Anglus, Alumnus Provinciae Angliae, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor Oxoniensis. Aliqui Scriptores arbitrati sunt, egregium hunc virum fuisse Monachum Coenobii S. Albani Ordinis S. Benedicti. Verum Joannes Pitseus eum Ordinis nostri exstitisse affirmat. Religiosum hunc pietas, doctrina et fidei catholicae zelus in Anglia celebrem reddiderunt, suo enim tempore impius Wiclefus in Anglia vi­rus haereticae suae doctrinae evomuit, cui pro viribus restitit et cum alio Religioso Monasterii Dunelmentis Doctore Oxoniensi communicatis consiliis calamum contra haereticam hanc pestem, ut eam ab Ecclesia Romana proscriberet, zelosissime strinxit, suisque scriptis confutavit, inter quae celebriora sunt:

Liber de Ecclesistica potestate.

Liber de Sacramento Eucharistiae.

Liber contra Wiclesistas.

Abraham Bzovius tomo XV Annalium ad annum 1415, pag. 488, num. 58.

Guilielmus Eysengrein in catalogo testium veritatis, fol. 149. Dilingae 1565.

Ioannes Pitseus de Scriptoribus Angliae, cap. 74, pag. 538.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita et in duplum aucta, pag. 631, col. I. Tiguri 1574.

In Bibliotheca latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis a Joanne Dominico Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo VI, pag. 192, col. I. Patavii 1574.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 64. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 167. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 20, pag. 161 ubi ex errore typographi vocatur Simon Tothaii loco Sothray. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 395, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 631. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 204, num. 15.

**************************************************************

[P. 864] Spilimbergus Thomas, natione Germanus, Patria credibiliter Spiegelbergensis, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii Sacilli, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister, vir tam doctrina, quam pietate, praeprimis autem concionandi gratia insignis, officium Diffinitoris suae Provinciae et Prior Conventus Sacilli cum honore exercuit, anno 1502 adhuc in vita fuit, jussu Reverendissimi Prioris Generalis Anselmi Montisfalconi prelo subiecit: Comment. nostri Alphonsi de Vargas Archi-Episcopi Hispalensis in librum primum sententiarum, et laborem hunc praefato Reverendissimo 1490 dicavit.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 90. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 30, pag. 178.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 459, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 663. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 389, num. 21.

**************************************************************

de Spira Petrus, natione Germanus, Patria Spirensis, Alumnus Provinciae Rheno-Sveviae, vixit Saeculo 14. Petrum hunc Spirensem P. Mag. Antoninus Höhn in sua chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 51, cognomine appellat Düdesfelder, et de eo sequentem refert casum: supersunt, scribit in Archivo Brisacensi quaedam literae, quibus Petrus anno 1363 Rheni et Sveviae Prior Provincialis Nicolaum Plebanum Brisaci, privilegia funeralium et sepulturae adversus nos infestantem, postquam hunc Reverendissimus Ordinarius Constantiensis Rudolphus Comes de Montfort jam compescuisset, ad pacificam compositionem recepit. Teste Trithemio fuit vir in divinis scripturis studiosus et eruditus, et in saeculari Philosophia magnifice doctus, ingenio praestans et clarus eloquio, in declamandis sermonibus ad Populum celeberrimae opinionis. Scripsit quaedam praeclara opuscula, quibus nominis sui memoriam ad posteros transmisit, e quorum numero feruntur:

Sermones de tempore.

Sermones de Sanctis.

Libri octo super libros Ethicorum Aristotelis.

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesiasticis, pag. 286. Coloniae 1546.

Guilielmus Eysengrein in catalogo testium veritatis, fol. 178. Dilingae 1565.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita et in duplum aucta, pag. 566, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 683, col. II. Tiguri 1583. [P. 865]

Antonius Possevinus tomo II apparatus Sacri.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo III, col. 1472.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 65. Romae 1581.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 226. Pragae 1613.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 157. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 277, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 570. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 235, num. 21.

Antoninus Höhn in Chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 51. Herbipoli 1744.

**************************************************************

de Spiritu Sancto Felix, Excalceatus, natione Lusitanus, Patria Portuensis, Alumnus Congregationis Lusitaniae, Filius Coenobii S. Mariae de Conceptione in Monte Oliveto extra muros civitatis Ulyssipponensis, vixit Saeculo 17. Strictissimus observator suae regulae et constitutionum, vir doctrinae singularis, et eruditionis exquisitae, nec non natus poeta, ut testantur opera hic subiecta, quae publicam lucem in lingua Lusitana per prelum viderunt, sunt autem:

Auto ao Nacimento da Christo interlocutores os quatro elementos.

Auto de circumcisaon. Interlocutores o Padre eterno, homem, Anio, demonio.

Auto dos tres Reys Magos. Interlocutores estes tres Principes e Herodes.

Auto da fugida da Egypto. Interlocutores nuestra Senhora, S. Joze, duas Siganas e duos soldados.

Didacus Barbosa Machado in Bibliotheca Lusitana historica, critica e chronologica, tomo II, pag. 5, col. I.

**************************************************************

Spiritus Angosciolus, natione Italus, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii Vicentini, vixit Saeculo 16.  S. Theologiae Magister. Brevem vitae seriem hujus praestantissimi viri Thomas de Herrera ex Registris Ordinis nostri his contexuit verbis: anno 1554 die 23 Augusti numero studentium adscribitur, et die 12 Maji anno 1558 cursor creatur, et die 20 Januarii anno 1560 fit Lector Neapolitanus. Die 15 Octobris anno 1562 ad Magisterium licentiatur, et die 11 Maji anno 1563 jam Baccalaureus iterum ad lauream Magisterialem accipiendam facultate donatur. Die 27 Novembris anno 1565 jam Magister cum ad negotia quorundam illustrium equitum Melitensium de Pignatellis Neapolitanorum in Insulam Melitensem apud Illustrissimum magnum Magistrum expedienda delegatus esset, Vicarius Generalis in Conventibus illius Insulae instituitur, et die 29 Januarii anno 1569 in Conventu Paulae Commissarius Generalis, et die 19 Martii Praeses Capituli Provinciae Calabriae deputatur. [P. 866] Die 21 Novembris anno 1570 erat Vicarius Generaralis in Conventu Bononiensi et die 24 Februarii anno 1571 socius et familiaris Mag. Thaddaei Perusini totius familiae Augustinianae supremi Praesulis. Anno 1473 die 7 Junii cum Reverendissimus Prior Generalis in Conventu Eborensi moraretur et in eo capella regia haberetur adessetque solemnitati Serenissimus Rex Lusitaniae et Algarbiorum Sebastianus I concionem habuit idiomate Italico (ut Registra ajunt) cum magna satisfactione et applausu Regis et totius Populi. Anno 1575 die 22 Maji, in festo Pentecostes, Comitiorum Generalium tempore, in Capella Pontificis Sermonem habuit, et eodem anno die 22 Julii ad Episcopatum Nepesinum die 20 ejusdem mensis, promoto Alexio Stradella, Fivizanensi, in ejus locum Procurator Generalis declaratur, cum Romae Sacras literas publice interpretaretur. Ejus labore et opera anno 1577, dum Procuratoris Generalis munus ageret, decisa fuit controversia de statu et Professione B. Clarae de Monte-Falco in favorem Ordinis Augustiniani contra Ordinem Minorum de Observantia. Anno 1582 die 2 Junii, Comitiis Romae habitis, quibus Mag. Andreas Fivizanus, Vicarius Generalis, et Pontificius Sacrista auctoritate Apostolica praeerat, communi Patrum consensu in Generalem electus fuit Mag. Spiritus Vicentinus (ut Registra habent) Theologus et Orator insignis, qui eodem Sabbato mira dicendi venustari, atque gravitate orationem habuerat de recta ratione gubernandi. At dum Provincias lustraret, ut oves suas nosset et oves vicissim Patrem agnoscerent, Bononiae die 7 Maji rebus humanis exemptus est, cum vix 52 annum aetatis ageret. Opera, quae ab ipso in nostra Bibliotheca Patavina exstant, hic subjiciuntur:

Orationes plurimae, quas coram Summis Pontificibus, Regibus et Principibus peroravit.

Explicationes Sacrorum aliquot poematum.

Tractatus aliquot rerum Theologicarum.

Jacobus Mazari libro II historiae Vicentinae, pag. 203.

Antonius Possevinus tomo II apparatus Sacri.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 131. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 42, pag. 215. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 390, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 634. Bruxellis 1654. [P. 867]

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 465, num. 12; carte 583, num. 23; carte 593, num. 16.

**************************************************************

Spiritus Lazarini, vide Lit. L. Lazarini Spiritus.

**************************************************************

a Spiritu Sancto Emmanuel, natione Lusitanus, Patria Ulyssipponensis de Villa de Attuquia, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Dominae nostrae de Gratia Ulyssippone. Vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor magna doctrinae laude floruit, et docendo summum honorem meruit. Anno 1652 die 2 Aprilis in Collegio Ulyssipponensi hominem exuit, memoriam sui nominis posteritati commendans per Manuscripta in dicto Collegio relicta, scripsit enim:

Comment. in psalmum Miserere, in fol.

De instructione Principum et optimo Monarcha, in fol.

Didacus Barbosa Machado in Bibliotheca Lusitana historica, critica e cronologica, tomo III, pag. 251, col. I. Lisboa 1752.

Georgius Cardosus in Agiologio Lusitano, tomo III, pag. 57.

Joannes Soarius de Brito in theatro Lusitaniae literatae. Lit. E. num. 75.

**************************************************************

de Spiritu Sancto Joannes, natione Hispanus, vixit Saeculo 17. Fervidus immaculatae Conceptionis B. V. Mariae propugnator monumentum suae erga purissimam Virginem devotionis reliquit: Sermonem de gloriosa ac purissima conceptione Mariae sanctissimae Reginae Dominae nostrae. Hispali 1652.

Hippolitus Marraccius in appendice ad Bibliothecam Marianam, pag. 70, col. I. Coloniae 1683.

Petrus de Alva in militia sua universali.

**************************************************************

de Spiritu Sancto Justus, Excalceatus, Alumnus Congre­gationis Hispanicae, Filius Coenobii Madritensis, vixit Saeculo 17. Erat virtutum summus amator, vitiorumque hostis acerrimus, qui majorem vitae suae partem pietati et librorum scriptioni dedit. Teste Thoma de Herrera, anno 1643 bonus senex ad­huc in humanis degebat. Ab eo exstat liber, cujus titulus: Thesaurus humilitatis.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 491, col. II. Madriti 1644.

**************************************************************

Spruyt Ambrosius, natione Germanus, Patria Belga, A­lumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Bruxellensis, vixit Saeculo 17. Magnus Asceta et humaniorum literarum indagator indefessus. [P. 868] Anno 1633 die 27 Aprilis ejus anima naturae debitum reddidit. Composuisse memoratur:

Tractatum intitulatum: via crucis in tres partes divisa omnium tribulationum methodus praesentissima. M. S.

Librum de christiana perfectione.

Librum cujus titulus: David Evangelicus in lingua Flandrica.

Annotationes in Calepinum.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 48. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 170. Lovanii 1727.

**************************************************************

Stanislaus Olischer, vide Lit. O. Olischer Stanislaus.

**************************************************************

Stassat Nicolaus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Leodiensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, vir in Theologicis disciplinis funda­tissimus, Ecclesiastes facundissimus, Sacraeque Scripturae expositor diligentissimus, Tornaci, Leodii et Insulis, munus Prioris peregit, postea totam Provinciam egregie rexit. Insulis ab eo in Bibliotheca habentur:

Discursus morales 75 in librum Judith.

Aliquot volumina concionum in idiomate Gallico.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 517. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 165. Lovanii 1727.

**************************************************************

Staudinger Ferdinandus, natione Germanus, Patria Styrus Graecensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Pruggensis adhuc in vivis S. Theologiae Baccalaureus Fürstenfeldii, Pruggae, Budae et Baadae, egregium in suggestis egit Concionatorem, testes hujus sunt sequentes in lingua Ger­manica publicati sermones:

Concio habita in Hungaria sub hac epigraphe Mulier fortis Salomonica. Graecii 1740 apud Widmanstetterianos haeredes, in 4.

Concio de S. Elisabetha habita in Ecclesia Monialium S. Elisabethae. Posonii 1751 typis Joannis Michaelis Landerer, in 4.

Sermo Panegyricus in laudem S. Joannis de Deo. Posonii in Ecclesia Fratrum misericordiae, die 8 Martii 1752 recitatus. Posonii typis Joannis Michaelis Landerer, 1752 in 4.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Staupitius Joannes, natione Germanus, Patria Misniensis in superiore Saxonia e nobili familia, Alumnus Provinciae Thuringo-Saxonicae. [P. 869] In festo S. S. Innocentium anno 1524 diem obiit, adeoque adhuc vixit Saeculo 16. Erat ab anno 1503 usque ad annum 1509 Vicarius Generalis, et anno 1511 Provincialis Provinciae Thuringo-Saxonicae. Anno 1515 constitutus fuit Vicarius Generalis Germaniae, quo tempore Magisterialem lauream e Sacra Theologia obtinuit, Dux Saxoniae Fridericus III eum pro rebus Academiae Wittenbergensis ad Summum Pontificem Oratorem misit, quia Staupitio ejus nobilitas, doctrina atque prudentia magnam auctoritatem, fidemque conciliabant, reversus Roma cum Pontificia Confirmatione neo erigendae Academiae, et privilegiorum Goswinum de Orsoy, Cancellarium, Theologiae vero Professores Hermannum Caesarem et Petrum Lupinum constituit, tum anno millesimo quingentesimo octavo Martinum Lutherum Erfordia Wittembergam vocavit, ibique in neo erecta Academia primum Philosophiae, deinde in Sacrae Scripturae, atque Theologiae Professorem ordinavit, cumque in ea facultate ad doctoratus dignitatem, eorumque collegium assumpsit, sed infelicissimo eventu, nam Lutherus anno 1517 contra indulgentias sophisticas theses publice exposuit, et omnes in arenam ad disputandum impudice provocavit, ubi effrons hoc factum ad aures Staupitii pervenit, studebat ardenter periculosissimam hanc rem gliscentem adhuc componere, ne magnum excitaret incendium, quare Augustam Vindelicorum, quia eo propterea comitia Imperialia fuere convocata, ad Imperatorem Carolum V et legatum Pontificium Cardinalem Cajetanum profectus est, re autem infeliciter gesta, in Saxoniam regressus est, et quia vidit, quod Lutherus in dies Summum Pon­tificem oretenus, et calamo ferocissime proscinderet, et verae fidei, Ecclesiaeque Romanae nuntium remitteret, non tantum omnem cum eo familiaritatem abrupit, sed ipsam etiam patriam corpore et animo dejectus, patriam suam deseruit, et Salisburgum se contulit, ubi Reverendissimus et eminentissimus Mat­thaeus Archi-Episcopus, et S. R. E. Cardinalis, cui acceptissimus erat, eum non tantum magno cum honore suscepit, sed etiam a Consiliis esse voluit, quo munere cum aliquamdiu laudabiliter fungeretur, insigne Monasterium ad S. Petrum Ordinis S. Benedicti a S. Ruperto circiter anno octogesimo post quingentesimum erectum anno 1522 Staupitium in Abbatem suum non absque magno gaudio elegit, quam electionem Eminentissimus Cardinalis cum magno solatio confirmavit, verum duobus solum annis [P. 870] celeberrimi hujus monasterii Pastorem egit, nam ut supra jam dixi, anno 1524 die 28 Decembris extremum spiritum efflavit, et in Sacello S. Viti, ubi alii Abbates quiescunt, corpus terrae datum fuit cum hac sepulchrali lapidi insculpta inscriptione: Aspice mortalis praesentia busta jacentum; / Quid valeat fastus, divitiaeque vide. / Aridam comperies exhaustis ossa medullis; / Fidere quid possis, ipse videre potes. / Quem probitas, quem cana fides, quem auxit honestas; / Qui tenuit quidquid pagina sacra docet. / Abbas Staupitius tumulo requescit in isto; / Sit precor huic requies in regione poli.

Opera Staupitii mihi nota sunt, quae hic subijciuntur:

Tractatus de amore Dei. Francofurti apud Lucam Lennis 1524. Ascaniae 1707.

Tractatus de Missa audienda in propria Parochia. Landishuti 1514.

Liber de imitatione voluntariae mortis Christi in lingua Germanica. Exstat in nostra Bibliotheca Viennae in Austria, editus 1523, in 4, sine loco.

Libellus de executione aeternae praedestinationis. Norimbergae 1515. Exstat in Bibliotheca civica Viennensi.

Liber de fide Christiana.

Paulus Freberus in theatro virorum erudizione clarorum, pag. 102, col. II.

Georgius Draudius in Bibliotheca classica.

Caspar Bruschius in libro monasteriorum Gennaniae, pag. 132.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome V, pag. 483, col. II. Paris 1718.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 61. Pragae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 440, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 400. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 80, num. 4.

Dominicus Antonius Gandolfus in disssertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 233.

**************************************************************

Staurengus Prosper a S. Josepho, Excalceatus, natione Italus, Patria Mediolanensis, Alumnus Congregationis Italicae ad initium Saeculi 18 nempe anno 1715 Romae apoplexia tactus e vinculis corporis evolavit. Erat S. Theologiae Magister, et praecipuis, honorificisque ornatus officiis scilicet Prioris in variis Conventibus et Provincialis, quae dignitates eum minime a munere Concionatoris, cui se totum consecravit, impedierunt. Multa scripsit et evulgavit, de quibus in lingua Italica ista feruntur: [P. 871]

Orazioni sacre a Monsignor Alessandro Croce Vescovo di Cremona. Milano presso il Malatesta 1700, in 4.

Discorsi per l’avvento, e per alchune feste de’ Santi a Monsignor Gio. Abbate Giberto postea S. R. E. Cardinali. Milano 1709, in 4.

Discorsi claustrali sopra la regola del S. P. Agostino. All’Eminentissimo Sig. Cardinale Renato Imperiale. Milano presso Francesco Vigone 1704 e 1711, tom. II, in 4.

Quadragesimale Milano presso il Vigone 1714, in 4.

Discorsi claustrali per compire l’esposizione della regola del S. P. Agostino M. S. in fol. Opus incompletum.

Philippus Argelati in Bibliotheca Scriptorum Mediolanensium, parte I, tomi II, col. 1444.

**************************************************************

Stecutus seu de Vice-Dominis Onuphrius, natione Italus, Patria Florentinus, Alumnus Provinciae Pisarum, Filius Coenobii ad S. Spiritum Florentiae ad initium Saeculi 15, scilicet anno 1403 ad aeternam requiem transiit. Fuit S. Theologiae Doctor, vir omnium literarum eruditione dives, eloquentissimus Ecclesiastes et Theologus suo aevo nemini cedens. Postquam Bartholomaeus Uliarius, Patavinus, ex Ordine Seraphico purpura fuit decoratus etc. ejus locum ut Episcopus Florentinus supplevit anno 1390 ita legitur in Registro anni primi Pontificatus Bonifacii IX Summi Pontificis et in Registris nostris die 23 Decembris anno 1390 quo anno licentiam obtinuit secum retinendi Fr. Nicolaum Nariam Florentinum, et die 25 Maji anno 1392 ei data fuit facultas, ut ex nostris duos vel tres pro suis Capellanis vel Sociis assumere valeat. Anno 1395 disgratiam Summi Pontificis incurrisse videbatur, nam eum ab Episcopatu Florentino ad ignobiliorem Infulam, nempe Clomachensem mutare intendebat, quae intentio quam primum Reipublicae Florentinae innotuit, duas Epistolas ad Bonifacium Pontificem Maximum, et unum ad purpuratum collegium scripserunt, per quas effecerunt, ut per quinque adhuc annos Ecclesiam Florentinam rexerit, per quod aemulorum ira ita inflammata fuit, ut non acquieverint, donec anno 1400 eum Episcopatu privaverit, in suum igitur Monasterium se recepit, ibique usque ad ultimum vitae halitum spiritualibus exercitiis incumbebat. Jacet in Capitulo Conventus nostri ad S. Spiritum Florentiae cum hac sepulchrali inscriptione: Hic jacet Reverendissimus D. Mag. Fr. Honuphrius magnus Theologus, Episcopus Florentinus anno Domini 1403. Sequentia composuisse et edidisse memoratur, de quibus pleraque, teste Josepho Pamphilo, in nostra Bibliotheca Perusina olim exstabant:

[P. 872] Comment. super primum sententiarum. Asservantur Romae in Bibliotheca Angelica, in fol.

Libri IV Expositionis super quatnor Evangelia.

Expositio in acta Apostolorum.

Harmonia Evangelistarum.

Comment. Supermissus est, et Canticum B. V. Mariae.

Sermones ad Populum et Clerum.

Ferdinandus Ughelli in editione I Italia Sacra tomo I et IV, col. 209.

Michael Pocciantus in Catalogo illustrium Scriptorum Florentinorum, pag. 81.

Raphael Badius in catalogo Theologorum Florentinorum.

Giulio Negri nell’Istoria dei Scrittori Fiorentini, carte 435, col. I.

Ne’ supplementi alla Cronica di Pier Zagata, carte 159.

Carolus du Fresne in suo glossario ad Scriptores mediae et infimae latinitatis.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 300, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 460. Tiguri 1583.

In supplemento hujus Bibliothecae Antonii Verdier, pag. 41, col. I.

Antonius Possevinus, tomo II apparatus sacri.

Hippolitus Marraccius in Bibliotheca Mariana, tomo II, pag. 192. Coloniae 1683.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae et infimae aetatis, sive latinitatis, libro XIV, pag. 484.

In eadem Bibliotheca a Joanne Dominico Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo V, pag. 165, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 790.

Author Chronici Oldenburgensis apud Meihonium tomo II Scriptorum Germaniae, pag. 167.

Jacobus Philippus Forestus Bergomensis in supplemento chronicorum.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 68. Romae 1581.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 114 e 115. Romae 1719.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 214, col. II. Madriti 1644.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 21, pag. 164. Monachii 1623.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 537. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 392, num. 5.

Dominicus Antonius Gandolfus in disssertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 283.

**************************************************************

Steibanus Ambrosius, natione Italus, Alumnus Provinciae Calabriae, Filius Coenobii Tarentini, vixit Saeculo 16. Vir ob raram vitae sanctitatem et singularem scientiam in historia notissimus in Italia praesertim in regno Neapolitano, [P. 873] nam Neapoli fundavit Patres Excalceatos, eorumque Vicarius Generalis constitutus fuit. Author est libri in idiomate Italico editi, cu­jus titulus:

Il tempio Eremitano. In Napoli appresso Tarquinio Longo 1608, in fol. Opus hoc duobus tomis distinctum est, et in eo tractat de antiquitate, Sanctis ac Beatis Ordinis nostri.

Nicolaus Toppi nella Biblioteca Napoletana, pag. 11, col. II.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 767.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 27.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 64, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 48. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Steinmoss Alphonsus vel Stainos, natione Germanus, Patria Brunensis, Alumnus Provinciae Austriae, vixit Saeculo 17. Verba, quae de hoc clarissimo viro noster P. Xystus Schier, in sua serie Scriptorum Provinciae Austriae et Hungariae habet, ita sonant: Alphonsus Steinmoss Brunensis, cui elogiorum loco praefigo epitaphium Brunae positum. Hic situs est Caesarum Imperii Romani ac totius Germaniae Verbi Dei Praeco celeberrimus, S. Theologiae Doctor eximius, Rex Concionatorum, gloria et decus Augustiniani Ordinis, templi S. Thomae Praesul dignissimus Monasterii Prior perpetuus, Sacrat. Caesaris Ferdinandi III Consiliarius, a Proceribus amatus, Marchionatus Moraviae Praelatus bene meritus, sui Ordinis Vicarius Generalis, S. Sedis Apostolicae Proto Notarius, Comes Lateranensis etc. fuit Prior Conventus Viennensis ab 1649 usque ad annum 1651 quo resignante Reverendissimo Gladichio, Rector Provinciae substitutus, a Priore Generali Viennensem familiam canonice visitare jussus est, eodem simul anno Magister Ordinis renuntiatus. Anno 1653 Provincialis electus, Provinciam cum tali laude moderatus est, ut Diffinitorium absoluto triennio in gratiarum actionem eidem adfiliationem (ut vocant) obtulerit, quam non solum acceptavit, sed etiam facto probavit, licet enim ab anno 1653 Prioratum Brunensem tenuerit, semper tamen inter Augustinianos Austriacos, dum licuit, conversatus est usque in mortem, quam Viennae die 10 Aprilis 1661 obiit. Cadaver die Dominica Palmarum Brunam deductum est. Typis publicis emisit:

Granum piperis mortuum, quod Lutheranus quidam verbi minister et scholarcha imperite et infelici sidere seminavit, contritum per Reverendissimum P. Alphonsum Steinmoss, Ordinis Erem. S. P. Augustini ad S. Thomam Brunae, Praelatum perpetuum S. Theologiae Doctorem anno 1655 in Comitiis Hungariae Posonii. [P. 874] Viennae Austriae typis Matthaei Riccii, in 4. Rationem, cur opus hoc Alphonsus scripserit, et sub titulo Grani piperis mortui evulgaverit, dat ipse author: cum occasione Comitiorum controversiae apta sermonum materia viderentur, tractare orsus de merito bonorum operum. Vix coepit: prosiliit in arma continuo Posoniensis quidam Verbi Minister. Igitur ne in auram litigaretur, convenerunt tandem, ut scripta sibi invicem communicarent. Praestitit id Alphonsus fideliter, ille vero non nisi gravate, et per synopsim, cumque Alphonsus super hoc quereretur, ministellus pro concione synopses suas grano piperis, hujus vero scripta sacco granorum frumenti pleno comparavit, hac ergo de causa opusculum istud natum est, quod ita Alphonsus claudit: hanc meam, ut in principio monui, concionem cum mississem adversario me provocanti, elegit ad arias transire controversias eo, quod diceret, in hac materia se mecum sentire. Quod etsi non omnino mihi persuaderem verum esse, parvi tamen ulterius respondere diffidenti. Transivimus igitur ad controversiam de Ecclesia, circa quam materiam alias fortasse plura dabimus. Vide interea lector, quam male fundatam causam, et partes foveas, redeasque, unde non multo antea exiere imprudentes majores tui, ad veram, antiquam, unam, sanctam et Apostolicam Romanam Ecclesiam, extra quam tam exigua est salutis spes, quam tempore diluvii erat extra unam Noemi arcam vale. Opus hoc extat in nostra Bibliotheca Monacensi.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Stellartius Prosper, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Gallo-Belgicae, Filius Coenobii Tornacensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Baccalaureus, Prior Coenobii Tornacensis et primus Duacensium Superior, Concionator egregius et antiquitatum indagator solertissimus, totam enim amore hujus studii Italiam, Galliam et Hispaniam peragravit, vir nobilitate ingenii, voce et scriptis elegans. Cajetae, die 10 Augusti anno 1626 aetatis 39 ad aeternam requiem transivit. Ab eo publicam lucem viderunt:

Lingulacarum oracula. Bruxellis 1611.

Augustinomachia, sive vindiciae tutelares pro S. Augustino et Augustinianis, libri II. Lugduni 1613 apud Jacobum Reussinum, in 8.

Nucleus historicus Regulae S. Augustini. Tornaci 1618 apud Guilielmum a Tongris, in 8.

Litaniae de S. Benedicto. Tornaci 1624.

Libri II pro coronis et tonsuris Paganorum et christianorum. Duaci 1625.

Fundamina et regulae omnium Ordinum Monasticorum et Militarium, quibus Religionis status a Christo institutus ad quartum usque saeculum producitur et omnes Ordinum regulae postmodum conscriptae promulgantur. Duaci 1626 typis Belleri, in 4.

Comment. et dissertationes Rutilii Benzonii Romani Lauretani et Recanatensis Episcopi. [P. 875]

Correctiones in Magnificat et Salutationem Angelicam, ac psalmum 86. Duaci.

Annales Monastici, sive chronologia libris XVII totidemque Saeculis distincta. Duaci 1627 typis Pinchon, in 4.

Paralleli 72 Augustini catholici, et Augustino Mastigis haeretici, quibus Orthodoxa Divi Augustini, et novella sectariorum doctrina, ac fides e diametro opponitur. Antuerpiae 1618, in 8.

Epistola ad Eminentissimum Principem Joannem S. R. E. Cardinalem Bonsium Episcopum Biterensem, ubi agitur de laudibus familiae Fulcodii.

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 1049, col. II.

Henningus Witte in Diario biographico ad annum 1626.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Guilielmus Cuperus in actis Sanctorum tomo VI Augusti.

Langlet de Fresnoy dans le catalogue des Historiens.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis, pag. 650.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 804. Lipsiae 1751.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 160.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 288, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 596. Bruxellis 1654.

**************************************************************

a S. Stephano Josephus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, vixit Saeculo 17. Priorem egit Conventus in oppido Marqueda, in Carpentanis Provinciae Castellae, vir admirabilis ingenii, doctrinae singularis et stupendae eruditionis, in lingua patria contexuit:

Vida y virtudes de Venerable Hermano Fr. Juan de la Madalena Religioso lego de la misma Orden. Hispali 1662 apud Joannem Mendez Osuna, in 4. Vida del Ve­nerable Padre Fr. Justo de Spiritu Santo.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 625, col. I.

**************************************************************

Stephanus Arbinoti, vide Lit. A. Arbinoti Stephanus.

Stephanus Etonius, vide Lit. E. Etonius Stephanus.

Stephanus Facchinelli, vide Lit. F. Facchinelli Stephanus.

Stephanus Forestus, vide Lit. F. Forestus Stephanus.

Stephanus Gavotti, vide Lit. G. Gavotti Stephanus.

Stephanus a S. Georgio, vide Lit. G. a S. Georgio Ste­phanus.

Stephanus a S. Gregorio, vide Lit. G. a S. Gregorio Stephanus.

Stephanus de Hungaria, vide Lit. H de Hungaria Stephanus.

Stephanus Lancier, vide Lit. L. Lancier Stephanus.

Stephanus Rabache, vide Lit. R. Rabache Stephanus.

Stephanus de Salazar, vide Lit. S. de Salazar Stephanus.

Stephanus Sutorinus, vide infra Sutorinus Stephanus.

Stephanus Vannaeus, vide Lit. V. Vanneus Stephanus.

Stephanus Ugurgerius, vide Lit. U. Ugurgerius Stephanus.

Stephanus de Wittenberga, vide Lit. W. de Wittenberga Stephanus.

**************************************************************

[P. 876] Stessl Alexius, natione Germanus, Patria Styrus Graecensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Pruggensis, vixit Saeculo 18. Virtutum summus amator et vitiorum hostis acerrimus, per quindecim annos apud Moniales Elisabethinas aegrotis inserviit, eorum confessiones excipiendo et moribundis assistendo, triennio vero Secretarii Provinciae munere functus, Prior Conventus Gentiforensis et Muttensis electus fuit, quo tempore die I Septembris anno 1761 de vita exiit. Ab eo habetur in lingua Germanica sermo, cujus titulus:

Mater pulchrae dilectionis, agnitionis et Sanctae spei apud Moniales tertii Ordinis S. Francisci Viennae in Austria habitus anno 1745, typis Joannis Ignatii Heyinger, in fol.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Stradela sive Saradela Alexius, natione Italus, Patria Fivizanensis, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Genuensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, ab ingenio, a pietate, a doctrina et mirifica dicendi docendique facultate maxime commendatus, absolutis studiis, Professor et deinde Regens studiorum Mediolani constituebatur, et ut talis die I Januarii anno 1560 in cathedrali Ecclesia Concionem habuit propter electionem Summi Pontificis Pii quarti. Anno 1563 Vitelius Cardinalis suum Theologum elegit. Anno 1565 iterum egit Regentem studiorum Bononiae. Anno 1570 Procuratorem Generalem, et anno 1572 in tota Italia Vicarium Generalem. Anno 1573 a Gregorio XIII Pontifice Maximo cum aliis in causa fidei contra Bartholomaeum de Caranca Episcopum Toleanum denominabatur Commissarius. A quo 1575 die 20 Julii Infulas Episcopales Nepesinam et Sutrinam obtinuit. [P. 877] Postea tanquam Nuntius Apostolicus ad Carolum Archiducem Austriae proficisci debuisset. Verum antequam iter caperet, viam universae carnis die 27 Augusti anno 1580 ingressus est, sui ingenii ac doctrinae monumenta nobis relinquens:

Conciones duobus voluminibus distinctas.

Dialogos tres, unum de miseria humana. Secundum de divino amore. Et tertium de gloria Paradisi.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 131. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 19. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 40, pag. 213. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 46, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 31. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 305, num. 39.

**************************************************************

a Strevesdorf Walterus Henricus, natione Germanus, Patria Novesiensis, utpote Novesii Montensis Ducatus oppido non multum a Colonia dissito natus, Alumnus Provinciae Coloniensis, Filius Coenobii Coloniensis, vixit Saeculo 17. Fuit Universitatis Coloniensis Doctor Theologiae cathedraticus, Prior Conventus Coloniensis novem annis, Thuringiae et Saxoniae Vicarius Generalis, et Commissarius Apostolicus, dein Anselmi Casimiri Electoris Moguntini Suffraganeus anno 1634 et Episcopus Ascalonensis, Erfurti vero Vicarius in Pontificalibus muniis obeundis loco Eminentissimi Anselmi Casimiri Moguntini Archi-Episcopi, postea anno 1644 Scabeo successit in eodem munere Moguntiae, et postero anno die 7 Septembris Joannem Philippum ex Illustrissima Schönborniorum gente electum Antistitem Herbipolensem solemnibus adhibitis caeremoniis consecravit. Erat Sacerdos omni laude et reverentia dignissimus, cujus consiliis Elector Moguntinus Joannes Philippus, et Leopoldus Wilhelmus Austriae Archi-Dux usi sunt. Cum anno 1658 Leopoldus Imperator Francofurti inauguraretur, Waltherus qua Senior ac primus Episcoporum interfuit. Consecravit etiam Lotharium Fridericum Episcopum Spirensem, et quia post mortem Joannis Philippi Archi-Episcopi Moguntini ad hanc dignitatem promotus fuit, eidem pallium Archi-Episcopale debita solemnitate imposuit. Erat Erfurti Ecclesiae B. Mariae V. et regularis Coenobii S. Benedicti in Geling Praepositus, nec non anno 1656 Universitatis Moguntinae Cancellarius et Rector Magnificus. Tandem plenus dierum die 7 Maji 1674 aetatis 86 lethum oppetiit. Ejus successor Adolphus Godefridus Volusius, [P. 878] Episcopus Diocletianopolitanus et Suffraganeus Moguntinus nostrum Walterum in exequiis eleganti Oratione laudavit. Epitaphium autem sibi ipsi fecit, quod ita sonat: Lector! / Quid agam, requiris? tabesco. / Scire quis sim cupis? / Fuit Waltherus / Vapor et fumus. / Vitae quae fuerint condimenta, / flagitas et rogas? / Labor, dolor, luctus. / Servire aliis, sustinere invidias, / aemulationes, despectus, degradationes, / persecutiones non curavi. / Quos habui charos, plerosque sepelivi. / Raro subinde tamen / Amicum sincerum vel candidum videre / Experirique dignus sui. / Siste Viator! / Nil stabile sub sole esse cogita. / Hic opta cineres placida cum pace / quiescant, atque mihi siquidem sit / Requies animae / Ora, quaeso, Deum Optimum Maximum. Nominis sui memoriam per praeclara sua opera partim scripta, partim edita ad posteros transmisit, quorum seriem hic damus:

Explicatio Missae impressa fuit 1620.

Defensorium Divi Thomae Aquinatis ab Aegidio Romano olim compositum. Coloniae 1628.

De Sodalitate Cincturatorum. Coloniae 1628.

Exercitium hebdomadale de vita, passione et resurrectione Domini. 1630.

De Jure et justitia Coloniae 1632 typis Petri Metternich.

Primas Magdeburgensis, seu series Archi-Episcoporum Magdeburgensium usque ad Guilielmum Austriacum. Coloniae 1633.

Lampas salutis. Coloniae 1651 apud Petrum Metternich.

Emunctorium ellychniorum impuriorum lampadi salutis male applicatorum. Authore Walthero Henrico Strevesdorf, Episcopo Ascalitano. Moguntiae 1651 apud Nicolaum Heyl. Hic ostendit falso et indocte sibi imputari errores in libro a se edito lampas salutis dicto. [P. 879]

Refutatio historiae Udonis. Authore Fr. Walthero Henrico Strevesdorf, Novesiensi S. Theologiae Doctore, Ordinis Erem. S. Augustini per Thuringiam et Saxo­niam Vicario Generali. Coloniae per Petrum Metternich.

Casus Conscientiae. M. S.

Josephus Hartzheim in Bibliotheca Coloniensi, pag. 321, col. I.

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 1167, col. I.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 216.

Antonius Höhn in Chronologia Provinciae nostrae Rheno-Svevicae, pag. 296.

**************************************************************

Stringarius Joannes, cujus nationis, Patriae, Provinciae et Coenobii fuerit, tam nostri, quam exteri Scriptores silentio praetereunt, apud Nicolaum Crusenium in Monastico Augusti­niano parte III, cap. 25, pag. 170, de eo haec leguntur: anno 1434. Coacta est Synodus Mantuae, ubi Gerardus Ariminensis in Priorem Generalem eligitur, qui etiam hoc ipso anno una cum 15 Theologis ex Ordine Erem. assumptis ad Concilium oecumenicum Florentinum proficiscitur, in quo ex Ordine Erem. primas obtinuit Andreas de Biliis latinae, graecae atque Hebraicae linguae expertissimus, de quo fertur, quod in arte Oratoria altet Cicero, in Philosophia secundus Aristoteles, in Theolo­gia S. Augustini pedissequus perfectus fuerit. Andreae socii et asseclae fuerunt P. Joannes Stringarius, P. Franciscus de Nerli, P. Rudolphus Castellanus et Gregorius de Alexandria, qui in hoc Concilio strenuos sese praebuere contra Graecos et Armeni­os. Stringarius erat S. Theologiae Doctor, et scripsit: Super quatuor libros sententiarum.

Vincentius de Bandelis de Castronovo in disputatione de Conceptione Virginis.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 433.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 885. Lipsiae 1751.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 76. Romae 1581.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 468, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 401. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 619, num. 23.

**************************************************************

Stureia vel Tureia Thomas, natione Anglus, Alumnus Provinciae Angliae, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor praestantissimus et omnibus artibus liberalibus instructus, summus literarum amator, qui dicere solebat, nullibi veram felicitatem et utilitatem sitam esse, nisi in vera sapientia, et ideo omnes ad literarum studium omni possibili conatu excitabat inflammabatque. Gregorius IX Pontifex Maximus eum Bononiam suum Nuntium misit, [P. 880] qui verbis, efficacissimisque rationibus rectam Pontificis mentem declarare satagebat, sed incasso conatu, Responsio enim Magistratus Bononiensis erat, quod effectum oratorum, quos ad Summum Pontificem miserunt, expectare velint, ad hanc inexspectatam responsionem, relicta Bononia, Avenionem rediit. Sequentes ad utilitatem legentium exaravit libros:

Moralitates in Apocalypsim. Incipiunt: Vidi Angelum Dei per medium coeli.

Librum de Sacramentis. Incipit: Inter opera nostrae salutis.

Librum exceptionum Philosophorum.

Librum de utroque saeculo prognosticon.

Librum declamationum quarundam.

Librum in canonem Missae. M. S.

Nicolaus Brigamus in suis collectaneis.

Thomas Tannerus in Bibl. Brit. Hib. pag. 697.

Ioannes Baleus in cathalogo Scriptorum illustrium majoris Britanniae centuria VI, pag. 472. Basileae 1559.

Ioannes Pitseus de Scriptoribus Angliae, pag. 506 sub anno 1373.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 665, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 799, col. II. Tiguri 1583.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome V, pag. 483, col. II. Paris 1718.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro XIX, pag. 735.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo VI, pag. 262, col. I. Patavii 1754.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 908. Lipsiae 1751.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 61. Romae 1581.

Cherubinus Ghirardaccius tomo II historiae Bononiensis, libro XXV, pag. 350.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 174. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 19, pag. 160. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 454, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 659. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 122, num. 14.

Dominicus Antonius Gandolfus in disssertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 342.

**************************************************************

Suaret Blasius, natione Lusitanus, Alumnus Provinciae Lusitaniae, vixit Saeculo 16. Ob singularem vitae sanctimoniam et raram in doctrina ascetica cognitionem Venerabili Margarithae de clavibus, cujus anima ante annum 1581 cum fama sanctitatis naturae cessit, [P. 881] a S. Confessionibus erat, Venerabilis vero Elisabethae de Miranda Magister spiritualis exstitit, quae ambae in Insula S. Michaelis Ordinem nostrum professae sunt, utriusque vitam fideli stylo digessit nempe:

Venerabilis Margarithae de Clavibus et Venerabilis Elisabethae de Miranda.

Ludovicus de Angelis in Viridario Lusitano, cap. 179 et 180, pag. 542.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 101, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 129. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Suarez Joannes, natione Lusitanus, Patria Portuensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Salmanticensis, vixit Saeculo 16. Illustri thoro Didaci Diaz de Urro et Luciana de Alcantara oriundus, Salmanticae Augustinianam Religionem die 11 Aprilis anno 1523 ingressus est, post Novitiatum in omni studiorum genere tam miros fecit progressus, ut cum acclamatione omnium Cathedraticorum anno 1529 insignia Doctoratus obtinuerit, a Reverendissimo autem Priore Generali ad instantiam Regis Portugalliae laurea Magisterii decoratus fuerit, erat enim Regis Joannis III Ecclesiastes et Confessarius, nec non Philippi et Joannis Principum Instructor. Anno 1539 factus est Consultor Sacri Officii. Anno 1545 Joannes III Rex eum Summo Pontifici ad Episcopatum Conimbricensem, et Comitatum Arganilensem praesentavit, ad utrumque die 22 Maji ejusdem anni a sede Apostolica confirmatus est, in hoc officio vigilantem se probavit pastorem. Cum Duce Joanne Lancastre de Aveiro Serenissimam Principem Joannam Austriacam, filiam Caroli V Imperatoris, Sponsam Principis Joannis a civitate Pacis Augustae usque Ulyssipponem maxima cum pompa duxit. Postea a Rege ad Concilium Tridentinum ut Legatus mittitur, in quo summa cum laude peroravit. Finito Concilio anno 1563 Jerosolymam profectus est loca sancta visitaturus, in hoc itinere templum Sancti Sepulchri pretioso ornamento ditavit. Reversus ab hac peregrinatione Dioecesim suam cum summa vigilantia rexit usque ad ultimam infirmitatem, in qua in lecto jacens in­ter fervidissima colloquia cum Christo, se ad ultimam luctam sacro Viatico munivit, tandem die 26 Novembris anno 1572 exspiravit, et in Capella Sanctissimi Sacramenti a se aedificata sepultus est. Erat vir eximiae integritatis, summae prudentiae ac pietatis, Theologus prudentissimus et excellentissimus Concionator, qui ex optimo ingenii sui thesauro deprompsit: [P. 882]

Comment. in Evangelium Domini nostri Jesu Christi secundum Matthaeum. Coninbricae 1562 apud Joannem Barreira, in fol. Venetiis 1565 apud Ziletum et Parisiis 1578 et 1604, in fol. apud Sebastianum Nivellum.

Homilias in Evangelium S. Marci. Coninbricae 1566 apud Joannem Barreira, in fol. Venetiis 1565 apud Zilettum, in fol. Parisiis 1578 apud Sebastianum Nivellum, in fol.

Comment. in Evangelium S. Lucae. Conimbricae 1574 apud Antonium Maris, in fol. Parisiis apud viduam Sebastiani Nivelli 1578 et 1604 cum additionibus.

De la veridad de la Fe. Lisboa por Luiz Rodriques. Didacus Barbosa testatur, se librum hunc Gothicis literis impressum vidisse in Bibliotheca sui Germani D. Josephi Barbosa Clerici Regularis et Chronistae Serenissimae domus de Bragantia.

Cartinha para ensinar a ler e escrever com os Mysterios de nossa santa fecum tractatu, cujus titulus: Começa, o tratado dos remedios contra os sette pecados mortaes. Coimbra 1554 et 1583. Lisboa por Domingos Carneiro 1672, in 12.

Confessionario, ou interrogatorio breve para os Confessores preguntarem aos penitentes. Coimbra por Joaon de Barreira 1557, in 8. Evora por Andre de Bur­gos 1573, in 8.

Sermonem funebrem in exequiis Regis Alphonsi die 6 Decembris 1560 habitum in Monasterio Sanctae Crucis. Conimbricae impres. in Officina dicti Monasterii 1561.

Exhortaçaon aos Soldados sine suo nomine.

Epistolam consolatoriam Regi Joanni III scriptam in morte sui filii Principis Emmanuelis, anno 1534.

Libellum de lapide, quem permissu Summi Pontificis Pii IV abstulit e Sacello Lauretano.

El viage del Hierusalem.

Didacus Barbosa Machado in Bibliotheca Lusitana historica, critica, chronologica, tomo II, pag. 759, col. II.

Rodericus Cunha in Catalogo Episcoporum Portuensium, parte II, cap. 34, pag. 292.

Joannes Suarez de Brito in theatro Lusitaniae literatae. Lit. I, num. 77.

Leytaon in Catalogo Episcoporum Conimbricensium, § 68.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 600, col. II.

Franciscus de Andrada in Chronicis Joannis III Lusitaniae Regis, parte IV, cap. 95.

Antonius Possevinus tomo I apparatus sacri, pag. 940.

Hippolytus Marraccius in Bibliotheca Mariana, tomo I, pag. 795.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 922. Lipsiae 1751.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 127. Romae 1581.

Angelus Rocca tomo II, pag. 114. Romae 1719.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39, pag. 205. Monachii 1623.

Antonius a Purificatione de viris illustribus Provinciae nostrae Portugalliae.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 441, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 402. Bruxellis 1654.

**************************************************************

[P. 883] Sulmonensis Joannes, natione Italus, Patria Neapolitanus, Alumnus Provinciae Aprutinae, Filius Coenobii Sulmonensis, vixit Saeculo 14. Vir incomparabilis ingenii, cathedrae Theologicae Moderator egregius, qui reliquarum disciplinarum accuratam scientiam cum divinis coniunxit literis, quarum scrutator et expositor exstitit indefessus, orbi literato haud ignotus propter insignes commentarios, quos emisit, nempe:

Comment. in Apocalypsim S. Joannis.

Comment. in Cantica Canticorum.

Utrumque Reverendissimo Priori Generali Guilielmo a Cremona, teste Josepho Pamphilo, dicavit, et exstant in nostra Bibliotheca Ferrariae.

Tractatum de jejunio, qui una cum commentario in cantica M. S. asservatur in nostra Bibliotheca Ratisbonensi.

Nicolaus Toppi nella Biblioteca Napoletana, pag. 122, col. I.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Albertus Fabricius in Bibliotheca latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 434.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo IV, pag. 148, col. II.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 52. Romae 1581.

In operibus Angeli Rocca tomo II, pag. 112 e 116. Romae impes. 1719.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 124. Antuerpiae 1613.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 68. Pragae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 13, pag. 153. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 463, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 368. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 532, num. 6.

**************************************************************

Sumarga vel Sumartaga Joannes, vide Adnotationes in fine additas num. 36.

**************************************************************

Superantius vel Soranzo Nicolaus, natione Italus, Patria Venetus, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii ad S. Stephanum Venetiis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, in disciplina Philosophica ita excelluit, ut Philosophis superiorum aetatum ingenio doctrinaque par haberetur, in Theologia plurimas in Religione nostra cathedras moderatus est, munus Prioris Conventus ad S. Stephanum Venetiis bis, et Provincialis semel cum laude peregit. Quando secunda vice praenominatum Coenobium gubernavit, haud levem in sua aestimatione passus est jacturam, nam cum duobus aliis Magistris, scilicet Sanuto Veneto et Marco Patavino quoddam Decretum in praejucium Superiorum [P. 884] a Senatu obtinuerunt, quod quamprimum Reverendissimo Priori Generali Seripando innotuit, ad Senatum Venetum scripsit, ut Decretum jam promulgatum revocaret, ejusque precibus Senatus benignas praebuit aures, Decretumque revocavit. Superantius vero cum suis duobus sociis errorem detestantes, Romam abierunt, ut a Reverendissimo Priore Generali hujus facti veniam impetrarent, quam non tantum a Priore Generali, sed per ejus intercessionem a Summo Pontifice obtinuerunt. Nicolaus ante diem 20 Novembris anno 1546 aetatis 70 fato cessit. Magno cum studio in lucem emisit:

Librum Guilielmi Hentisberi de sensu composito et diviso. Venetiis 1501 per Jacobum Pensium de Leuco, in 4.

Librum de immortalitate animae contra Petrum Pomponatium.

Logicam parvam Pauli Veneti per Lucam Antonium Juntam correxit et illustravit 1520, in fol.

Annotationes in Guidonis a Bayso rosarium. Venetiis 1601, in fol.

Placita Principum, seu Constitutiones regni Neapolitani cum glossis Sebastiani Napodani, et additionibus Nicolai Superantii. Lugduni 1533.

Franciscus Sansovinus libro XIII Historiae Venetae, pag. 393.

Jacobus Albericus in Scriptoribus Venetis, Lit. N., pag. 68.

Augustinus Superbus Conventualis in triumpho illustrium Venetorum libro III, pag. 14.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 195, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 317. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 525, num. 10 et tomo VIII, carte 286, num. 16 e carte 299, num. 13.

Dominicus Antonius Gandolfus in disssertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 274.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo IV, col. 683. Lipsiae 1751.

**************************************************************

Suppan Augustinus, natione Germanus, Patria Styrus, Graecensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Graecensis, anno 1762 erat Administrator Parochiae Piringotorffensis, fuit Concionator Baadae, Viennae et Graecii, docuit etiam Labaci Theologiam moralem. Prelo paraverat opus sermonum de Sanctis, utrum jam publici juris factum? Me latet. De facto typis vulgavit sequentes Conciones in lingua Germanica:

De S. Vincentio Ferrerio. Graecii 1755 apud Widmannstetterianos haeredes.

De S. Ivone habitam Labaci. Graecii 1756 apud Widmannstetterianos, in 4.

De S. Barbara. Viennae 1749 typis Joannis Ignatii Hayinger, in 4. [P. 885]

De S. Bernardo. Viennae 1748 per Franciscum Andream Kirchberger, in 4.

De S. Francisco Seraphico. Viennae 1749 apud Joannem Ignatium Hayinger, in fol.

De S. Thoma Aquinate. Viennae 1752 apud eundem, in 4.

Orationem coram Universitate Viennensi, cujus thema et inscriptio: Terra inanis et vacua Spiritus sancti imbre igneo foecundata 1744 ex typographia Kaliwodiana, in 4.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************

Supremi Claudius, natione Gallus, Alumnus Provinciae Narbonae, Filius Coenobii Montispessulani, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor. Anno 1514 Provinciae Narbonae praefuit, rexitque Conventum Montispessulanum ut Prior, functus etiam fuit munere Vicarii Generalis, verum postquam rumor ad ejus aures pervenit, quod nostri Religiosi in Congregatione Lombardiae disciplinam monasticam juxta reformationem stricte observarent, illi adfiliari petiit, ut Deo in optata pace, quiete et exercitiis spiritualibus servire posset, asserebat enim, nihil sibi melius convenire, quam cellam et claustrum. Anno 1527 in praedicta Congregatione adhuc vivebat, intendebatque anno 1529 posteritatis memoriae per prelum consecrare:

Chronicam Ordinis Augustiniani.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 150, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 147. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 197, num. 13.

**************************************************************

Sutorinus Stephanus, natione Germanus, Alumnus Provin­ciae Bavariae, Filius Coenobii Ratisbonensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, virum hunc eruditus P. Xystus Schier, non bene inter Scriptores Provinciae Austriae et Hungariae in sua serie Scriptorum ponit, nam in hac ipsus fatetur, quod Provincia Austriae in singularem primum erecta fuerit anno 1643, cum tamen Stephanus Sutorinus, jam anno 1519 ad Capitulum Generale ut Diffinitor missus fuerit a sua Provincia, quae autem illa fuerit Aloysius Torelli in Saeculis Augustinianis Italice scri­ptis tomo VIII, pag. 44, num. 43, his declarat verbis: Anche nella Provincia di Baviera si rese in questo tempo illustre F. Stefano Sutorino da Ratisbona, Teologo e celebre Predicatore nella Gerniania, il quale appunto in quest’anno (id est anno 1517) allo scrivere del Milensio nel suo Alfabeto Agostiniano di Germania a carte 185, predicando nella Quaresima di quest’anno in Vienna, [P. 886] si acquistò una fama immortale. Questo Religioso, come doveva essere grandemente affettionato alla dottrina del nostro B. Simone da Cassia, così bramando di far l’opere sue communi a tutti i letterati, fece in quest’anno stampare in Basilea la bellissima opera de gestis Salvatoris divisa in quindici libri, composta dal sudetto Beato, nel principio della quale vi aggiunse la vita di quello composta da esso Stefano; il quale e per le sue rare virtù e per haver fatta stampare la suddetta opera tanto insigne, fu poi honorato dalla Religione col grado di Maestro nel Capitolo Generale, che si celebrò in Venetia nell’anno del Signore 1519, nel quale intervenne anche il detto Stefano in qualità di Diffinitore Generale della sua Provincia. Ejus cura (ut primum audivimus) opus aureum nostri B. Simonis de Cassia a mendis scribarum purgatum una cum vita B. Simonis, quod ipse addidit, de novo impressum fuit sub titulo:

De Gestis Domini Salvatoris libri quindecim. Basileae 1517 ex aedibus Adae Petri de Langendorff, in fol.

Felix Milensius in Alphabeto, pag. 185. Pragae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 35, pag. 193. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 400, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 639. Bruxellis 1654.

**************************************************************

Swerts Ignatius Albertus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Doctor Lovaniensis, Philosophus et Theologus primae notae, publicavit:

Synopsim Quaestionum Theologicarum in S. Theologiae prolegomena, et primam partem Summae D. Thomae. Coloniae 1732, typis Petri Putz.

**************************************************************

Syrott Caesarius, natione Germanus, Patria Austriacus, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, vir propter felicem gubernandi rationem, et singularem zelum promovendi honorem suae Provinciae aeterna memoria dignus, nam cum magna dexteritate, vigilantia et prudentia bis Provinciae praefuit, anno 1665 et anno 1675, praeterea munus Prioris Pruggensis, Baadensis, Viennensis et Graecensis exercuit, Leucensem vero primum exorientem undecim annis rexit, durante hoc longo gubernio, Leucae die 28 Octobris anno 1678 vita perfunctus est. [P. 887] Libellum congessit, inscriptum:  Coelestis viae Dux (id est), Spirituale exercitium infirmis et agonizantibus, nec non ad mortem damnatis assistendi. Viennae typis Joannis Baptistae Hacque typographi Academici.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

**************************************************************