O
**************************************************************
|
[P. 637] Obendorffer
Joannes, natione Germanus, Patria Bavarus, Alumnus Provinciae Bavaricae,
ad initium Saeculi 16 nondum naturae debitum reddiderat. Religionem nostram
ingressus, statim coepit virtutibus omnibus clarescere: erat enim indefessus
in labore et studiis, assiduus in choro, et zelo religiosae disciplinae,
pacis studio, obedientiae, ac paupertatis summus amator, quapropter per
triginta annos ad officium Prioris aut Provincialis assumptus fuit; tandem
Ratisbonae anno 1519
hominem exuit. Prostant ab eo: |
Loci communes
de virtutibus et vitiis.
Breviloquium de virtutibus Principum et
Philosophorum antiquorum. Hoc M. S. in fol. asservatur in nostra Bibliotheca
Ratisbonae.
**************************************************************
Octavius Manfredi, vide Lit. M. Manfredi Octavius.
Octavius Maria
a S. Josepho, vide Lit. I. a S. Josepho
Octavius Maria.
Odoardus Pacciecus, vide Lit. P. Pacciecus Odoardus.
**************************************************************
[P. 638] de
Offida Lucas, natione Italus, Patria Picenus, Alumnus Marchiae
Anconitanae, Filius Coenobii Offidani, vixit Saeculo 15. S.
Theologiae Magister. De hoc doctissimo viro apud Thomam de Herrera haec
leguntur: Lucas de Offida, quem Pamphilus sub anno 1419 inter
Theologos praestantissimos numerat, sed nulla Episcopatus facta mentione, die 30 Aprilis
anno 1420 a Priore Generali instituitur Vicarius Generalis, ut ipse, et alii,
qui ei volebant in Domino adhaerere, Conventum Lucanum Provinciae Pisarum sub
regula Beatissimi P. N. Augustini, et ejus mandatorum observantia, prout ad id
perficiendum anhelabant, reformaret. Sed evanuit concepta Coenobii reductio, piis
enim incoeptis nunquam defuerunt, qui obsisterent, et facerent, ut prius essent
extincta, quam nata. Lucas frustrato reformationis Lucanae desiderio Monasterio
Bononiensi praeficitur; sed eo vel non acceptante, vel dimittente, per ejus
renunciationem Mag. Christophorus Bononiensis die 30 Augusti
ejusdem anni 1420 praefati
Coenobii Praesul confirmatur. Rursus Lucas Conventui S. Stephani Venetiarum
Praelatus datur, idque munus obibat eodem anno die 24 Octobris.
Deinde anno 1422 die 13
Junii Regens Coenobii Neapolitani designatur. Eum Martinus V ut ex sermone hujus Pontificis
de translatione Corporis S. Monicae anno 1530 habito constat, Episcopum elegit
in Corsica; fuisse autem Episcopum Ajacensem, neque excessisse annum 1438 patet
ex Registris Generalium: ibi enim die 11 Augusti
anno 1438 Gerardus de Arimino Generalis praecipit F. Ugolino de
Viterbio, quod vadat Romam, et investiget de quibusdam bonis relictis quibusdam
Dominabus in duobus locis per Dominum Lucam Episcopum Ajacensem, qui dimisit,
quod aliqua darent Conventui S. Augustini Romae, aliqua vero Conventui de Offida.
Reperi postea Fr. Lucam de Offida S. Theologiae Professorem in actis
Consistorialibus 2 Cal. Februarii anno 1429 per
translationem Andreae ad Ecclesiam Megarensem, fuisse Episcopum Ajacensem in
Corsica institutum. Haec Thomas de Herrera. Huic Ecclesiae Lucas novem annis ut
Praesul dignissimus praefuit; tandem anno 1438 placide ad Deum migravit.
Diligentissime ac doctissime elucubravit:
Lectiones varias super Aristotelem.
Comment. super quatuor libros sententiarum.
Ferdinandus Ughelli in Italia Sacra, tomo III, col.
569 editionis primae.
Cherubinus Ghirardaccius parte II historiae
Bononiensis. [P. 639]
Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum,
tomo II, col. 2559. Lipsiae 1750.
Josephus Pamphilus in Chronicis
Ordinis nostri, fol. 73. Romae 1581.
Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 24, pag.
168. Monachii 1623.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo II, pag. 14, col. I. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 435. Bruxellis 1654.
Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo
VI, carte 495, num. 17; carte 507, num. 23 et carte 592, num. 2. Bologna 1680.
Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione
historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 247. Romae 1704.
**************************************************************
Olischer Stanislaus, natione Hungarus,
Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae
Baccalaureus per 21 annos Leucae, Budae, Fürstenfeldii, Corneoburgi,
Graecii et Viennae Concionatoris, postea Prioris Conventus Leucensis munere
functus est, ubi die 25 Februarii anno 1740 ad
aeternam requiem transivit. Lingua emisit germanica:
Sermonem Panegyricum in laudem S. Margarethae de
Cordona, habitum durante octiduana solemnitate sanctificationis praedictae
poenitentiariae. Viennae in Austria 1729, typis Andreea Heyinger, in 4.
Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.
**************************************************************
Oliva Alexander, natione Italus, Patria
Saxoferratensis Umber, Alumnus Provinciae Marchiae Anconitanae, Filius Coenobii
S. Mariae Saxo Ferratensis, vixit Saeculo 15. S.
Theologiae Doctor. Brevem ejus vitae synopsim Josephus Pamphilus in sua
Chronica nobis reliquit his verbis: hunc Alexandrum et humili loco, et obscuris
parentibus ortum accepimus. Nam vicus quidam in agro Saxoferratensi ejus Patria
fuit, parentesque magnam operae partem in agris colendis ponere solebant: ob
eamque causam ab ineunte aetate pertenuiter, atque in multarum rerum inopia, quae
ad vitam degendam sunt necessariae, educatus est. Tres autem annos natus cum
solus vicum oberraret, in altum quemdam fontem cecidit, nec quisquam ejus
miserabilem vidit casum praeter parvulam illius sororem, quae cum morienti
pusillo fratri opem ferre non valeret, iniquam ipsius vicem clamoribus
lamentabatur. Quibus clamoribus et lamentis commota mulier quaedam vicina
accurrit, puerumque, qui omnem fere sensum jam amiserat, exstractum e fonte, in
caput, ut hausta aqua per os exiret, suspendit. Eo cum exanimata cucurrisset
Mater, dulcissimum filiolum exanimem conspexisset, se supplicem abiecit, [P. 640] beatissimaeque Virginis Mariae nomen
imploravit, si vivum sibi parvulum redderet, eundem in perpetuum divino cultui
dicatum in familiam Religiosorum virorum se tradituram. Non fuit hujusce piae
mulieris vana imploratio atque petitio, propterea quod cum ut mortuus
aliquot horas puer jacuisset, coepit magna cum admiratione eorum, qui ob casus
acerbitatem convenerant, aperire oculos, ac matrem invocare; sicque paulatim
pristinam valetudinem, atque robur recuperavit. Ita duobus annis post, non
immemor mater tanti accepti beneficii, volens Beatissimae Virgini satisfacere
una cum Patre puerum Deo dedentes, in familiam et disciplinam Eremitarum D.
Augustini Saxoferrati tradiderunt. In qua quidem familia et disciplina ita
diligentem et assiduam, ita strenuam navavit omni deinceps
generi scientiarum operam, ut in principibus Theologorum aetatis suae
numeraretur. Ex quo simul et Perusiae Philosophiam publice docuit, et multa
cognitu digna scripsit. Nec vero minus illius cura, et industria in morum, ac
vitae approbatione, quam in doctrinae et scientiarum commendatione claruit.
Tantus enim erat probitatis splendor, ut, si cum doctrinae comparabatur
splendore, ab utro magis illius nomen illustraretur, non facile dijudicari
posset. Unde dicere eum solitum ferunt: difficilius quidem esse, sed
laudabilius, hominem fieri bonum, quam doctum: utilioremque et sibi, et aliis
esse moribus praestantem, quam doctrina excellentem. Quam ob rem ob praeclaras
ejus virtutes, et summam vitae integritatem universo Ordini Eremitarum D.
Augustini praefectus est, nec multo post a Pio II Pontifice Maximo in
Cardinalium Collegium cooptatus fuit. Bergomensis de eo scribit, quod ejus vitae
integritas adeo ubique sanctitatis speculum exstiterit, atque omnifariam virtutum
fragrantiam exhalaverit, ut omnes futurum Summum Pontificem indubitate
sperarent, nisi ab immatura morte praeoccupatus fuisset. Tibure enim die 22 Julii
anno 1463 ad aeternae salutis tramitem properavit. Inde corpus ejus translatum
Romam jacet in aede S. Augustini juxta Sacellum S. Nicolai, in sepulchro
marmoreo cum hoc Epitaphio: Alexandro Oliva Saxoferratensi / Theologo
clarissimo / Eremitarum B. Augustini ab infantia / spei maximae Alumno. / [P. 641] Qui cum esset sui Ordinis Generalis
ob singularem / doctrinam, et vitae sanctimoniam Cardinalis / a Pio II ignorans
creatus est. / Vixit annos 55 obiit anno salutis / 1463. Memoriam sui nominis
non tantum per sanctimoniam, sed etiam per sequentia doctrinae suae opera fecit
immortalem, reliquit enim:
Sermones de Christi ortu
centum.
De coena cum Apostolis facta.
De peccato in Spiritum Sanctum.
Orationes elegantes.
Antonius Campanus in Oratione funebri.
Alphonsus Ciacconius in vita Pii II.
Ludovicus Donius Episcopus Eduensis in floribus hist. S. R. E.
Cardinalium.
Abraham Bzovius in Annalibus tomo XVII ad annum 1463.
Ludovicus Jacobilli in Bibliotheca Umbriae.
Georgius Josephus Eggs libro III Purpurae doctae, pag. 152.
Augustinus Oldoinus in Athenaeo Romano, pag. 50. Perusiae
1676.
In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum
recognita et in duplum aucta, pag. 25, col. II. Tiguri 1574.
Antonius Possevinus tomo I apparatus Sacri.
Louis Moreri dans le grand
dictionaire historique, tome IV, pag. 496, col. II. Paris 1718.
Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et
infimae aetatis, sive latinitatis, libro I, pag. 176.
In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi
correcta, illustrata et aucta, tomo I, pag. 67, col. I. Patavii 1574.
Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum,
tomo III, col. 1059. Lipsiae 1750.
Josephus
Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 83. Romae 1581.
Jacobus Philippus Bergomesis in supplemento Chronicorum.
Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana,
pag. 13. Antuerpiae 1613.
Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 27, pag.
174. Monachii 1623.
Cornelius Curtius in Elogiis virorum illustrium Ordinis nostri, pag. 83.
Antuerpiae 1636.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 14, col. II. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 27. Bruxellis 1654.
Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo
VII, carte 19, num. 3; carte 85, num. 5; carte 126, num. 12; carte 123, a num.
3 fine 22. Bologna 1682.
Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione
historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 44. Romae 1704.
**************************************************************
Oliverius Arnoldus, natione Germanus,
Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii
Lovaniensis, vixit Saeculo 16. [P. 642] Divini Verbi Praeco Patrum
lectione dives, ingenio subtilis et clarus eloquio, Sacrae Scripturae
Commentator non contemnendus, Coenobiis Harlemiensi et Trajectensi praefectus
fuit. Ab eo in Bibliotheca Trajectensi M. S. S. custodiuntur:
Comment. in Cantica Canticorum.
Exegesis in psalmum quadragesimum.
Ioannes
Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 100, col. II.
Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica
Augustiniana, pag. 104. Lovanii 1727.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 84. Bruxellis 1654.
**************************************************************
Oliverius vel Olivarius Bernardus,
natione Hispanus, Alumnus Provinciae Valentinae, Filius Coenobii Valentini, vixit
Saeculo 14. Doctor Parisiensis, in qua Universitate
Professorem publicum egit. Anno 1330 Provincialis
eligitur, vir sui Saeculi in Hispania praestantissimus, et suo tempore
Theologus eminentissimus, et ut scribit Thomas de Herrera: vir ad maxima natus,
quem incomparabilis doctrinae et magnarum virtutum merita nullibi quiescere
patiebantur, et haec Ecclesia Praesulem alteri, quae majori felicitate
praevenerat, nisi certatim rapiebat, ac Pontifices, Regesque, et
regna quasi alium, quem mitterent, non haberent, hunc unum ad Principes Legatum
emandabant. Anno 1330 erat Provincialis, ac Regum Aragoniae
Consiliarius. Anno 1336 ad Episcopatum Oscensem in Aragonia promovebatur. Anno
1341 a Rege Petro ad Reges Galliarum et Majoricarum Legatus
mittitur; ab hac legatione reversus anno 1343 a
Clemente VI Pontifice Maximo Comes Legationis Eminentissimo Bernardo Cardinali
tit. S. Cyriaci datur. Anno 1344 ab Episcopatu Oscensi ad
Barchinonensem, et ab hac Ecclesia ad Dertosensem anno 1346 translatus, a
Principatu Cataloniae anno 1348 ad
Petrum Regem Aragoniae Orator deligitur; ab hac functione reduci die 14 Julii
anno 1348 mors oculos clausit. Sunt, qui Bernardum Catalogo Cardinalium
inserunt, ac S. Marci titulum attribuunt. Inter hos sunt noster Hieronymus
Roman. Martinus Carillo et Didacus de Ainsa verum eum in publica promotione ad
collegium Purpuratorum non fuisse assumptum inde deducitur, quod Petrus Rex
Aragoniae, qui omnes ejus Episcopatus enumeravit, hanc promotionem silentio non
praeterivisset, neque omissa fuisset in ejus Epitaphio, quod cernitur in
claustro Ecclesiae cathedralis in sacello S. Candidae, ubi corpus quiescit, cum
hac sepulchrali inscriptione: [P. 643]
Anno Domini 1348 pridie Jdus Julii obiit Reverendus Pater et D. Frater
Bernardus Olivarii, Episcopus Dertosemsis, ac Magister in Sacra pagina hic
tumulatur. Interim nostro P. Thomae de Herrera probabile videtur, Bernardum in
privato Consistorio anno 1345 a Clemente VI juxta antiquum morem ad
Cardinalitiam dignitatem promotum fuisse. Eo enim anno Ecclesiam Barchinonensem
rexit, et Zorita rerum Aragonensium exactissimus indagator scribit, quod Summus
Pontifex Regi Aragonum, qui pro Episcopo Barchinonensi purpuram postulavit,
annuerit. Opera Bernardi sunt:
Libri quatuor super Magistrum sententiarum.
Liber de Divinis officiis, cujus titulus:
Excitatorium mentis ad Deum. Opus hoc Roderico Episcopo Valentino dicavit.
Tractatus contra Judaeos. M. S. exstat in Bibliotheca regia Parisiis.
Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca
Hispana, tomo I, pag. 176, col. II.
Antonius Verderius in supplemento Epitomes Bibliothecae Conradi Gesneri,
pag. 11, col. I.
Martinus Carillo in vita S. Valerii.
Didacus de Ainsa in historia Oscensi.
Franciscus Didacus libro III Comitum Barchinonensium, cap. 10.
Alphonsus Vargas Archi Episcopus Hispalensis, tomo I sententiarum.
Christianus Jöcher in universali Lexico
Eruditorum, tomo III, col. 1065. Lipsiae 1751.
Josephus Pamphilus in Chronicis
Ordinis nostri, fol. 52. Romae 1581.
Hieronimus Roman in centuriis Augustinianis.
Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 52. Antuerpiae 1613.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 104, col. II. Madriti 1644.
Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 13, pag.
152.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 126. Bruxellis 1654.
Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V,
carte 471, num. 30; carte 504, num. 5; carte 532, num. 4; carte 552, num. 40;
carte 554, num. 2; carte 570, num. 3; carte 592, num. 39. Bologna 1678.
**************************************************************
de S. Onuphrio Christophorus,
Excalceatus, natione ltalus, Patria Amerinus, Alumnus Congregationis Italicae,
Filius Coenobii ad S. Nicolaum Romae, vixit Saeculo 17. A Thoma
de Herrera his laudatur verbis: eximia fuit in Christophoro bonitas, prudentia
et sanctitas, nec fuit, qui eum inter fratres degentem arguere potuerit de
verbo otioso, aut regulae et constitutionum transgressione. Deum semper
praesentem habebat; tandem consummatus in brevi explevit tempora multa, ac anno
aetatis suae 20, die 23 Novembris
anno 1619, cum sanctitatis opinione in Conventu suo hominem exuit. [P. 644] Posteris se memorabilem fecit per:
Expositiones spiritu plenas in psalmos.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 144, col. II. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 143. Bruxellis 1654.
**************************************************************
Onuphrius Martini, vide Lit. M. Martini Onuphrius.
Onuphrius Panvinius, vide Lit. P. Panvinius Onuphrius.
Onuphrius Stecutus, seu de Vice-Dominis,
vide Lit. S. Stecutus Onuphrius.
**************************************************************
de Ordas Joannes, natione Hispanus. Fuit
Vicarius Monasterii Monialium reformatarum Ordinis nostri in oppido Eybar
Provinciae Guipuscoae, scripsit in lingua Hispanica:
Vida de la venerable Madre Mariana de la fee,
quae in hoc conventu sanctitate floruit.
Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 574,
col. II.
**************************************************************
ab Orosco Alphonsus, natione Hispanus,
Patria Talabricensis, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Salmanticensis,
vixit Saeculo 16. Anno 1500 die 17 Octobris
in civitate Talabricensi nobilibus Parentibus Ferdinando de Orozco et Maria de
Mena in stabulo natus, ab incunabilis Christi aemulator exstitit. Anno 1523, die 9
Junii in monasterio nostro Salmanticensi a B. Thoma Villanovano, Priore dicti
Conventus B. Ludovico de Montoja, Novitiorum Magistro existente, habitum
nostrum accepit, et finito probationis anno in manus B. Thomae
Sacram professionem emisit: qua deposita, quia virtutum summus amator,
vitiorumque hostis acerrimus erat, brevi virtutibus ita enituit, ut variis
officiis in Religione praefectus, Caroli V Imperatoris, et Philippi II
Hispaniarum Regis, atque Joannae Austriacae Principis Lusitaniae Executor
Testamenti exstiterit. In Collegio Madritensi Annunciationis
Marianae vulgo de D. Maria de Aragon, quae fuit illius domus erectrix, primum
Rectorem egit, ibique gloriosa morte die 19 Septembris
anno 1591 e vivorum numero discessit. Corpus ejus sub ara Sacelli
majoris terrae mandatum, usque ad annum 1624 ibidem quievit, quo anno
Ferdinandus Austriacus Cardinalis Hispaniarum Infans illud in excellentiorem
locum transferri jussit. Prima inscriptio sepulchralis ita sonabat: [P. 645] D. O. M. S. Fr.
Alphonsus Orozco Augustunianus, Caroli V Augusti et Philippi II Concionator
eximius, virginitate, humilitate, scriptis, poenitentia, misericordia in
pauperes, et oratione celebris; aetatis suae 91 dormivit
in Domino, spiritus inter Divos relatus. Vere dives, vere vivens. Corpus a suis
veluti sanctum sub altari non lachrymis, sed cantu reconditum. Obiit 19 Septemb.
anno 1591. Nunc vero tumulus B. Alphonsi
sequenti decoratus est Epitaphio: Fr. Alphonsus ab Orozco, cui vix natus
mundus, cum ignotus; magni Patris verus Eremita, Caroli Augusti, et
prudentissimi Philippi igneus Ecclesiastes; virtutum omnium maxime humilitatis,
poenitentiae, orationis, mansuetudinis, misericordiae spirans columna:
coelestibus libris mortuus, adhuc expugnans vitia; vates, coelis homo,
hominibus Deus. Liliata spolia, meliore sui parte vere vivens, in hac aede
dereliquit, aetatis 91, Sept. 19 anno 1591. A
primo subaltari primo velut sancta non lachrymis, sed cantu deposita; post
triginta tres annos integra, hic legitime translata anno 1624, Julii die 7.
Opera Alphonsi in idiomate Hispanico et latino scripta vel edita
potiora sunt, quae hic subiiciuntur:
Deze excellentias de la Madre de Dios. Salmanticae 1576.
Siete sermones sobre las siete palabras de la Madre di Dios. Salmanticae
1574.
Breve explication de la Epistola de N. Sennora a S.
Ignatio.
Lamentation de N. Sennora. Madrid 1588.
Vergel de oracion, y monte de contemplacion.
Ad Arcobricensem Ducem.
Memorial de amor santo con exercicios para los dias de
la semana.
Regla de vida christiana con un exercitatorio
spiritual. Caesar Augustae 1566, in fol.
Regimento del anima. Salmanticae 1566, in fol.
Epistolario christiano para todos estados. Compluti 1567, in 8.
Arte de amar a Dios y al
proximo. Ad Didacum S. R. E. Cardinalem.
Vida de la Reina Saba. Salmanticae 1575 apud Dominicum
de Portonariis,
Vitoria de la muerte. [P. 646]
Exortacion para consuelo del enfermo, y avisos para
hazerbuen Testamento, simulque Sermon en las Honrras de la Christianissima
Reina Donna Isabel. Burgis 1583 apud Philippum Giunta, in 8.
Examen para la communion.
Catecismo. Salmanticae 1575,
in 8.
Vitoria del mundo. Compluti 1570, in 8.
Excellencias de los dos Juanes. Hispali 1580, in 8.
Cronica breve de los Santos de la Orden. Hispali 1551 apud
Gregorium de la Torre.
Guarda de la lengua. Madriti 1589 apud Petrum Madrigal, in 16.
Vida de S. Augustin.
Vida Christi.
Contemplacion del crucifixo.
Amonestracion a un Religioso.
El Grito del pecador.
Instruction de Religiosos.
De la verdadera y falsa Filosofia.
Emblemas de la muerte.
Paradoxae Christianae.
Annotationes in Canticum Magnificat. Burgis 1596,
in 4.
Commentaria quaedam in Cantica Canticorum ex doctorum dictis
congesta: accescere annotationes 44 in eadem Cantica,
Deiparae Mariae Virginis festivitatibus accommodatae. Burgis apud Philippum
Junta 1581, in 4. Dans
le Cataloque des livres imprimez de la Bibliotheque du Roy, tomo I, pag. 115,
col. II, num. 1560. Paris 1739.
Tractatus de examine conscientiae, in quo tres partes poenitentiae
elucidantur, quibus directorium Confessariorum, poenitentium, et communicare
volentium annexum est. Caesar Augustae 1572, in 8.
Tractatus de Rosario B. V. Mariae, quae duodecim privilegiis reliquos
Sanctos superavit.
Deodecim orationes ad B. V. Mariam, ut pro nobis
duodecim virtutes apud Filium impetret.
De Agonia in hora mortis.
Sermones Quadragesimales. Madriti 1570.
Sermones de Sanctis. Salmanticae 1573, in 8.
Historia, in qua multa recensentur de S. P. Augustino, S. Monica, S.
Nicolao de Tolentino, deque aliis pluribus, qui non solum Augustinianam
familiam, verum etiam christianum nomen decorarunt. [P. 647]
Institutio vitae christianae, quam certis documentis
complectitur, quomodo quilibet Christianus vitam agere debeat. In fine annexa est palaestra
exercitii Christiani.
Desponsatio spiritualis tractans de votis Religionis
cum gratitudine christiana. Caesar Augustae 1566, in fol.
Soliloquium, in qua tota passio Domini Oxprimitur. Madriti 1534, in 12.
Declamationes et Orationes in festivitatibus S. P. Augustini. Caesar Augustae 1566.
Confessio totius vitae suae.
Sermanes Adventuales.
Septemdecim Declamationes pro Adventu Salvatoris. Salmanticae 1576, in 4.
Declamationes 12 pro Dominicis post
Pascha ad Pentecostem inclusive una cum concione in festo B. Monicae. Compluti
1571 apud Andream de Angulo, in 8.
Declamationes pro omnibus Dominicis post Pentecostem.
Declamationes pro omnibus Solemnitatibus Deiparae Virginis. Compluti
1568, in 8. Ibidem
1579 apud Ferdinandum Ramirez, in fol. Item in lingua Hispanica.
Salmanticae 1506, in 4.
Certamen bonum consummatum fideliter et coronatum. Lovanii 1645 et
reimpressum Monachii 1692 per Lucam Straub, in 12.
Certamen amoris sancti. Monachii 1692 per eundem Lucam
Straub, in 12.
Expositio super regulam nostram. Monachii 1692 typis Lucae Straub, in 12.
Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 23,
col. I.
Andreas Schortus in Bibliotheca Hispanica, tomo I.
Hippolitus Marraccius in appendice ad Bibliothecam
Marianam.
Antonius Verderius in supplemento Epitomes Bibliothecae Conradi Gesneri, pag. 6, col.
II.
Antonius Possevinus, tomo I apparatus Sacri.
Christianus Jöcher in universali Lexico
Eruditorum, tomo II, col. 1714. Lipsiae 1750.
Josephus Pamphilus in Chronicis
Ordinis nostri, fol. 121 et 124. Romae 1581.
Angelus Rocca tomo II, pag. 116. Romae 1713.
Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 20. Antuerpiae 1613.
Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39, pag.
205.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 24, col. II. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 36. Bruxellis 1654.
Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo
VIII, carte 87, num. 11; carte 348, num. 36; carte 349, num. 39; carte 473,
num. 12. Bologna 1686.
**************************************************************
Ossorius Augustinus, natione Lusitanus,
Alumnus Provinciae Aragoniae, Filius Coenobii Ilerdensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae
Doctor, Professor publicus Ilerdensis, Rector Provinciae Aragoniae, et
Concionator Regis Galliarum anno 1642. Vir in disciplinis Theologicis
praestantissimus et Ecclesiastes in Sacra Scriptura et Sanctis Patribus versatissimus,
ac perorandi gratia nulli secundus. [P. 648]
Ab eo in lingua Hispanica lucem publicam viderunt:
Sermones ab initio Adventus usque ad festum Purificationis. Barcinonae
1633.
Quadragesimale. 1642.
Vita B. Joannis a S. Facundo 1614.
Tractatus de Conceptione Deiparae Virginis immaculatae. Venetiis 1648, in 4.
Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispana, tomo I, pag. 138,
col. II.
Petrus de Alva in militia conceptionis.
Christianus Jöcher in universali Lexico
Eruditorum, tomo III, col. 1126.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 52, col. II. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 101. Bruxellis 1654.
**************************************************************
Osorius a S. Romano Antonius, natione
Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Conchensis, vixit
Saeculo 16. S. Theologiae Magister functus est officio
Prioris Conchensis, erat Consiliarius Sacrae Inquisitionis
Hispalensis, vir doctus et honestate vitae
clarus, ac in doctrina ascetica, historiaque egregius. Sequentia cudit
opuscula, librum, cujus titulus:
Solamen poenitentium, seu mensa libera ferculorum. Opus hoc duas continet
partes: Prima complectitur quotidianas meditationes et exercitia; posterior
opuscula quaedam pia.
Item scripsit vitas et res gestas
novem Religiosorum, trium ex Ordine nostro, trium ex Ordine S. Francisci
et trium ex Ordine S. Dominici, ex eis, qui primi fidem catholicam in Indiam
occidentalem invexerunt. Ex Ordine nostro vitam Joannis de Moja, Antonii de Roa
et Francisci a Cruce. Ex Ordine S. Francisci vitam Martini de Valencia, Andreae
Olmos et Joannis a S. Francisco. Ex Ordine S. Dominici vitam Christophori a
Cruce, Dominici de Betanzos et Thomae de Rosario.
Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 36. Antuerpiae 1613.
Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano,
tomo I, pag. 65, col. I. Madriti 1644.
Philippus Elssius in Encomiastico
Augustiniano, pag. 83. Bruxellis 1654.
**************************************************************
Ostermayer Wolfgangus, vide Lit C. Cappelmayer Wolfgangus.
Oswaldus Reinlein, vide Lit. R. Reinlein Oswaldus.
**************************************************************
de Otalora Petrus, natione Hispanus, vixit
Saeculo 17. B. V. Mariae
amator et cultor insignis, typis mandavit: Sermonem
pro immaculata Conceptione B. V. Mariae. Valentiae 1633, in 4.
Hippolitus Marraccius in appendice ad Bibliothecam
Marianam, pag. 91, col. I. Coloniae 1683. [P. 649]
Petrus de Alva in sua militia universali.
**************************************************************
Ott Aegidius, natione Germanus, Patria
Styrus Graecensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii
Graecensis, ad initium Saeculi 18 nempe die 21 Maij 1714 Graecii
terris valedixit. Erat per tres annos Viennae Concionator in diebus festivis,
postea Graecii per annum Procurator, deinde in Conventu Bruggensi,
Corneoburgensi, Baadensi et Graecensi Prior. In lingua Germanica typis excudi
fecit:
Libellum de origine Archiconfraternitatis Cinturatorum B. V. Mariae de
Consolatione seu S. Monicae, cum Calendario Indulgentiarum. Augustae
Vindelicorum 1710.
Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriacae.
**************************************************************
Ottinger Antonius, natione Germanus, Patria
Austriacus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius
Coenobii Viennensis, Graecii Theologiam docet S. Theologiae Doctor, prius
Philosophiam Viennae tradidit, ab eo habemus:
Sermonem panegyricum de Divino spiritu recitatum coram Universitate
Viennensi anno 1754, ex typographia
Kaliwodiana.
**************************************************************