[P. 490] Lainez Josephus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Madritensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor anno 1635 regius Philippi IV Concionator eligitur, postea anno 1642 fit Episcopus Celsonensis in Catalonia, vir ingenii praestantis divinarum rerum studiosissimus, in sacra Scriptura optime versatus, nec non in omni disciplinarum genere clarus, die 30 Septembris anno 1667 mortalem hanc vitam deseruit. Lucem publicam ab eo aspexerunt in lingua hispanica:

[P. 491] Sermones varii, Madriti 1645, in 4.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo I, pag. 619, col. I.

Henningus Witte in Diario biographico ad annum 1667.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2211. Lipsiae 1750.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 445 et 448, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 414. Bruxellis 1654.

Lamanius a Rechalbuto Joannes Philippus, natione Italus, Patria Siculus, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor. Fuit Lector Monasterii Panhormitani Ordinis S. Benedicti. Postea Regens studiorum apud nostros Bononiae et Mediolani. Sacri officii Consultor, Poenitentiarius in Metropolitana Ecclesia Bononiae, Eminentissimi Principis Hieronymi Columnae S. R. E. Cardinalis et Archi-Episcopi Bononiensis Theologus. Anno 1636 praematura morte naturae debitum reddidit. Praelo typographico evulgavit:

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 490, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 394. Bruxellis 1654.

Lambertus Naverius, vide Lit. N. Naverius Lambertus.

Lambugnanus Laurentius, natione Italus, Patria Mediolanensis, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Mariae incoronatae Mediolani, vixit ad initium Saeculi 16. Lectoris munus exercuit, et adhuc Diaconus inter Sacros Oratores adscitus, insignem Oratorem egit, pro juribus suae Congregationis intrepitus stetit, et quamvis per hoc alios ad invidiam concitaverit, a suo zelo minime absterreri potuit. In Comitiis Vercellensibus anno 1512 et in Capitulo Provinciali, anno 1517 habito, Vicarius Generalis constitutus fuit, anno 1527 vivere desiit. Composuisse memoratur:

Philippus Argelati in Bibliotheca Scriptorum Mediolanensium, tomo II, col. 766. [P. 492]

Donatus Calvus in monumentis historicis Congregationis Eremitarum Lombardiae, parte I, pag. 197.

de Lana Joannes, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Bononiensis, ex nobilissima familia de Lana, nunc de Rata nuncupata, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Baccalaureus. Bononiae in aedibus S. Jacobi Ordini nostro nomen dedit; absoluta in Conventu suo Philosophia, et parte Theologiae Parisios mittitur, ubi studiis suis tam felicem imposuit finem, ut publice Magistrum sententiarum legere jussus fit, cujus muneris partes adeo perfecte implevit, ut numero Magistrorum adscribi meruerit: quae dignitas ei saepius oblata fuit, quam tamen semper recusavit solo Baccalaureatu contentus. Postea in Patriam suam rediens Conventui Bononiensi praeficitur, quod munus per 12 annos magna prudentia ac suavitate tenuit. Erat zelo religiosae disciplinae, pacis studio, omnique virtute praecipue humilitate conspicuus: Jordanus enim de Saxonia, qui eodem tempore, Bononiae studiis vacabat, de ejus humilitate, et contemtu injuriarum ac in eis perferendis in libro intitulato: vitas fratrum, haec refert: quidam nobilis genere, sed ignobilis moribus vel scelere intrans Conventum Bononiae cum suis complicibus, et videns Priorem deambulantem in claustro, quoddam exegit ab eo, quod Conventui non expediebat; cumque Prior hoc sibi denegaret, ille stomachatus, Priori alapam dedit ad maxillam ita fortem, quod ceciderat ante pedes suos. Ille vero tam pedibus, quam manibus eum conculcare coepit, sed Fratres accurrentes compescuerunt illum, Prior vero elevans se stabat super genua sua exhibens sibi alteram maxillam, et dicens: Domine percutite, quantum vobis placuerit: quod videns ille, obstupuit, et recessit. Haec Jordanus de Saxonia. Tandem die 22 Julii anno 1350, aetatis 74, migravit in coelum. Seriem operum nunc damus, scripsit enim:

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 252.

[P. 493] In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo IV, pag. 88, col. I. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2231. Lipsiae 1750.

Iordanus de Saxonia in libro vitas Fratrum libro II, pag. 139. Leodii 1625.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 68. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 115. Antuerpiae 1613.

Prosper Stellartius in Augustinomachia libro II, dissertatione 7. Lugduni 1617.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 354. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 610, num. 20.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 220.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 26, col. I, a Paris 1718.

Ovidius Montalbanus in Minervaliis vel Bibliotheca Bononiensi, pag. 118.

Paschalis Alidosius de Doctoribus Bononiensibus, pag. 81.

Lamsheim Joannes, vide adnotationes num. 23.

de Lancier Stephanus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Gallo-Belgicae, Filius Coenobii Insulensis, vixit Saeculo 17. Vir non minus doctrina, quam pietate resplendens opus praelo dignum typis mandavit, cujus titulus:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 1106, col. I.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, Lovanii 1727.

Lancillotus Cornelius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Mechliniensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor. Fuit Hasseleti, Coloniae et Antuerpiae Prior, ac Provincialis, vir doctissimus et eruditissimus literato orbi innotuit per sua opera, quae lucem publicam viderunt, suntque:

Antuerpiae die 20 Octobris anno 1622 excessit e vivis, jacet in summo choro cum hoc Epitaphio: [P. 494] D. O. M. Hic conditur aedis hujus conditor et Coenobii Rector Admodum Rverendus P. Cornelius Lancillotus S. Theologiae Doctor, qui Provinciae clavum tenuit, et Coloniam Augustinianam huc deduxit, virtus, et doctrina hunc extulit, sed eheu mors acerba sustulit inter officia pietatis aegrum ab aegris reversum anno vitae 48, anno 1622, 13 Cal. Novembris.

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 211, col. I.

Paulus Freberus in theatro virorum eruditione clarorum, pag. 416, col. II.

Henningus Witte in diario biographico ad annum 1622.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Hieronymus Ghilini nel teatro d’uomini letterati.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Antonius Teissier in catalogo authorum et Bibliothecarum.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 27, col. I, a Paris 1718.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2234. Lipsiae 1750.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 60. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 40. Monachii 1623.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 156. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 115. Lovanii 1727.

Lancillotus Henricus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Mechliniensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor Lovaniensis, ibidem Regens studiorum, et Professor, variis in Monasteriis Prior, Commissarius Generalis Rheni et Sveviae. Vir oris eloquentia, verbi facundia et heroica proceritate insignis, Antuerpiae die 11 Januarii anno 1643 ad alteram vitam transivit. Erat in omni scientia versatus, cujus rei testes sunt sequentia ejus opera praelo et publico dignissima:

Funiculus triplex Religiosae obligationis et perfectionis. [P. 495]

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Hieronymus Ghilini nel teatro d’uomini letterati.

Henningus Witte in diario biographico ad annum 1643.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 27, col. I, a Paris 1718.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2234. Lipsiae 1750.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 89. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 48 et 49. Monachii 1623.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 28. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 115. Lovanii 1727.

Landon Andreas, natione Gallus, Patria Tolosanus, Alumnus Provinciae Tolosae, Filius Coenobii Tolosani, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, in Academia Tolosana Regius Professor, et Facultatis Theologicae Decanus, vir Theologicis et Philosophicis disciplinis excellens typis evulgavit:

Philippus Argelati in Bibliotheca Scriptorum Mediolanensium, parte I, tomi II, col. 1567.

Lauducci Ambrosius, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Congregationis S. Salvatoris de Iliceto, Filius Coenobii Ilicetani, vixit Saeculo 17. Exstitit Theologus Sacri Collegii, et Consultor Sacri officii, ac Decanus Universitatis Senensis, Prior Ilicetanus, Romanusque ad S. Augustinum nec non Visitator Generalis Congregationis Ilicetanae. Sub hoc Ambrosio anno 1650 quo tempore Decanus erat Universitatis, sanctiones dictae Universitatis fuerunt reformatae, et typis datae sub sequenti titulo: Sub auspiciis Sanctissimi Hieronymi Ecclesiae Doctoris maximi, et Universitatis Theologorum Senarum Protectoris sanctiones reformatae annuente Illustrissimo, ac Reverendissimo D. D. Ascanio Piccolomineo de Aragona Senarum Archi-Episcopo, Apostolico et Imperiali Cancellario, addita serie Theologorum, qui tum sanctitate, [P. 496] tum dignitate, et doctrina Ecclesiam Dei illustrarunt, nec non Patrum, qui ad haec usque tempora Decanatus dignitate insigniti fuere. Senis apud Bonettos typis publicis 1651, in fol. Hic notatu dignum est, quod, quando haec Universitas fundata fuit nempe anno 1465 Primus Decanus fuerit ex Ordine nostro, videlicet P. Mag. Petrus de Monte Alcino, et quando leges reformatae denuo Augustinianus, scilicet P. Mag. Ambrosius Landucci, qui inter alia sua opera reliquit librum in lingua Italica, qui sub hac prodiit Epigraphe.

Angelicus Aprosius nella sua Bibliotheca, pag. 323 et 324.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 46.

Lanfrancus Septala, vide Lit. S. Septala Lanfrancus.

Langham Joannes, natione Anglus, Alumnus Provinciae Anglicanae, Filius Coenobii Nordovicensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor multo tempore Cantabrigiae in Universitate docuit, vir qui nulli Dialecticorum, Philosophorum, atque Theologorum sui temporis locum cessit, posteritatis memoriae consecravit:

Ioannes Baleus in cathalogo Scriptorum illustrium majoris Britanniae, pag. 87. Basileae 1559.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 388, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 463, col. II. Tiguri 1583.

In Bibliotheca latina Alberti Fabricii per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo IV, pag. 88, col. I. Patavii 1754. [P. 497]

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 66. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 116. Antuerpiae 1613.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 333, num. 6.

Langenauer Godefridus, natione Germanus, Patria Bohemus, Alumnus Provinciae Bohemicae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, vir magnae probitatis, et doctrinae multis annis Prior, et demum Provincialis. Pragae die 6 Novembris anno 1670 ex hac lacrymarum valle ad meliorem vitam evolavit. Typis Pragensibus edidit:

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Bohemicae.

de la Languella Joannes Augustinus, natione Italus, vixit Saeculo 17. Vir de Moncadensi nobilissima stirpe optime meritus, quia opus elegantibus aeri incisis iconibus ornatum elucubravit, et typis publicis emisit sub inscriptione: Ritrati de gli Eroi della Casa de Moncada. Valentiae 1656, tomi II, in 4.

Gerardus Ernestus de Franckenau in Bibliotheca Hispanica historico-genealogico-heraldica, pag. 208.

Hieronymus Sosa en la Genealogia de los Marqueses de Villa Franca, pag. 127.

Stephanus Corbera en la Catalunna illustrada, pag. 434.

Lanius Wolfgangus, natione Germanus, Patria Austriucus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae, Filius Coenobii Gentiforiensis, vixit adhuc, et est Concionator Graecii, quo officio antea Gentifori et Pruggae fungebatur. Doctissime confecit, ediditque:

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

Lanzoni Marcus, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Bononiensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor, tanta in omni doctrina laude floruit, ut in variis Monasteriis nostris in Italia specialiter in suo Conventu Bononiae Regens studiorum denominatus fuerit; dein Firmi in Universitate Lectorem Metaphysices summo cum honore egit; postea cathedram publicam Theologiae in Universitate Bononiensi ascendere debuit. Inter alia monumenta Conventui Bononiensi [P. 498] reliquit librum eidem singulariter profuturum nempe rerum et Scripturarum dicti Conventus, compilavit etiam:

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 454. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo IV, carte 702, num. 36, in Bologna 1675.

Lavaggi Hieronymus, natione Italus, Patria Ligur, Alumnus Congregationis Galliae Cisalpinae, vixit Saeculo 12 ad finem vergente. Vir eximiarum virtutum praerogativa et doctrina pollens, Mantuae in idiomate Italico in lucem prodire fecit: Dramma intitulatum: Nympha captiva.

Michael Iustinianus.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 248, Perusiae 1680.

Lavaretti Andreas sive a S. Thoma, Excalceatus, natione Italus, Alumnus Congregationis Italiae, vixit Saeculo 17. Divinarum humanarumque litterarum scrutator indefessus, vir orbi literato haud ignotus ob libros, quos scripsit, scilicet:

Hippolytus Marraccius in Appendice ad Bibliothecam Marianam, pag. 11, col. II. Coloniae 1683.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2400. Lipsiae 1750.

de Laudenburgh Reinhardus sive Bernhardus Fabri, natione Germanus, Alumnus Provinciae Rheno-Svevicae, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Doctor suo tempore celebris Lector et Ecclesiastes Heidelbergae et Norimbergae exstitit. Ab eo lucem publicam viderunt:

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 61, col. II, a Paris 1718.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro XVII, pag. 182.

[P. 499] In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo VI, pag. 64, col. II. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2299. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 64. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 158. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 34. Monachii 1623.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 600. Bruxellis 1654.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 308. Romae 1704.

Antonius Höhn in Chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 131. Herbipoli 1744.

Laudensis Constantius, natione Italus, Patria Brixianus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Laudensis, vixit Saeculo 16. Vir non minus vita quam eruditione scripturaque venerabilis. Erat Theologus Congregationis Lombardiae, qui, cum S. Joannis Boni nomen et famam ampliare, et ad canonizationem ejus intentandam, petendamque animum Ducis Mantuani Vincentii Gonzagae excitare satageret, ex ipso processu originali beatificationis per Albertum Episcopum Mutinensem, Priorem S. Marci, et Praepositum Mantuanum facto extraxit, concinnavitque: Vitam B. Joannis Boni tribus libris distinctam. Mantuae 1591 typis Francisci Osanae typographi Ducalis, dicavitque praedicto Duci Mantuano.

Lucas Wadingus in Apologetico, § II.

de Lavello Rogerius, eum Saeculo 15 vixisse nempe circa annum 1448 infra positi tenent, e quibus Aloysius Torelli de Rogerio haec scribit: floruit circa annum 1448 insignis Doctor et Magister nomine F. Rogerius de Lavello; cujus autem nationis vel Provinciae fuerit, ignotum est, sed hoc certum est, quod fuerit Theologus insignis et celeberrimus Concionator. Erat Professor Sacrae paginae, qui explanandis Sacris literis totus incubuit, et exarasse perhibetur: Postillam in librum Sapientiae. M. S. hoc se in Bibliotheca Angelica Romae in charta pergamena antiquo charactere testatur vidisse.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 349, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 610. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 778, num. 5, in Bologna 1680.

Lavosus Cherubinus, natione Italus, Patria Cassianus, Alumnus Provinciae Spoletanae, Filius Coenobii Cassiae, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, Patriae et Conventui suo summo fuit honori propter nobilia officia: quae exercuit, fuit enim Regens studiorum in variis monasteriis nostris in Italia, [P. 500] Postea Provincialis, et Secretarius totius Ordinis, Vice Sacrista Sacrarii Apostolici, Theologus Eminentissimi Cardinalis Vercellensis, ac demum a Summo Pontifice Episcopus Thilesinus per favorem praedicti Cardinalis post obitum Angeli Massarelli die 21 Augusti anno 1576 creatus est. Interfuit Concilio Tridentino. Cassiae anno 1577 mortalitatis sarcinam deposuit; ad ejus sepulchrum hoc Epitaphium legitur: Reverendissimus P. F. Cherubinus Laosius de Cassia, Doctor subtilis, Monasteria et Provincias maxima cum laude gubernavit, et Sanctissimus Papa Pius V in Episcopum Thilesinum elegit. Quo munere diligentissime functus Cassiae moritur anno aetatis suae 80, et in aedibus Augustinianis sepelitur 23 Aprilis anno 1577. Et ingenii sui monumentis lucem publicam vidit:

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 123. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 39 et 40. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 147, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 138. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 465, num. 9.

Laureamus Carcamo, vide Lit. C. Carcamo Laureamus.

Laurentius Berti, vide Lit. B. Berti Laurentius.

Laurentius de Cremona, vide Lit. C. de Cremona Laurentius.

Laurentius de Empoli, vide Lit. E. de Empoli Laurentius.

Laurentius Guzman, vide Lit. G. Guzman Laurentius.

Laurentius Lampugnanus, vide superius hac Lit. Lampugnanus.

Laurentius Maria, vide Lit. M. Maria Laurentius.

Laurentius de Metz, vide Lit. M. de Metz Laurentius.

Laurentius de S. Nicolao, vide Lit. N. de S. Nicolao Laurentius.

Laurentius de la Roze, vide Lit. R. de la Roze Laurentius.

Laurentius Schalabonius, vide Lit. S. Schalabonius Laurentius.

[P. 501] Laurentius Teutonicus, (id est) natione Germanus, Patria Coloniensis, Alumnus Provinciae Franciae, Filius Coenobii Parisiensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor. Vir ingenio praestantissimus, divinarum rerum studiosissimus, in Sacra Scriptura optime versatus, ac in Philosophicis Theologicisque disciplinis nulli secundus, in Academia Parisiensi suis disputationibus magnam laudem acquisivit, fuit Prior Parisiensis, et anno 1464 Provincialis Franciae. Parisiis die 22 Februarii anno 1494 fato cessit. Multa composuit et scripsit, quae, ut Ambrosius Coranus et Jacobus Bergomensis referunt, orbi litterato necdum innotuere.

Ambrosius Coranus in Chronica Ordinis nostri, et de viris nostris illustribus.

Iacobus Philippus Forestus Bergomensis in supplemento Chronicorum.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 128. Antuerpiae 1613.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 85. Romae 1581.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 28. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 14, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 424. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 128. Lovanii 1727.

Laurentius de Verona, vide Lit. V. de Verona Laurentius.

Laurentius de Villavicentio, vide Lit. V. de Villavicentio Laurentius.

Lazara Augustinus, natione Italus, Patria Siculus Agrigentinus, Alumnus Provinciae Siciliae, Filius Coenobii Panormitani in monasterio S. Mariae de Consolatione circa annum 1708 consequenter ad initium Saeculi 18 lethum oppetiit. Suo aevo primis annumerandus erat poetis. Panormi typis in lucem edidit in lingua Italica opus, cujus titulus: La fede trionfante nella conversione del gran Padre e Patriarca S. Agostino, Vescovo d’Ippona e Dottore di chiesa santa. Panormi 1703, apud Augustinum Epirum, in 8.

Antonius Mongitor in appendice I ad tomum I Bibliothecae Siculae.

Lazarini Spiritus, natione Italus, Patria Perusinus, Alumnus Provinciae Spoletanae, Filius Coenobii Perusini, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister, vir bonitate, praestantiaque ingenii nulli secundus, et devotionis erga B. Virginem Mariam vivum exemplar, praelo typographico evulgavit:

Sacrum bilancium cenceptionis B. V. Mariae intactae Virginitatis foecundae, maternitatis immaculatae, nec non roboris pacifici et bellici. Belluni 1640. [P. 502]

Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 309. Perusiae 1678.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo III, col. 2324. Lipsiae 1750.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 377. Romae 1704.

Leal Emmanuel, natione Lusitanus, Patria Interamnensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, vixit Saeculo 17. Vir variarum artium notitia clarus, praesertim magna scientiae historicae laude floruit. Ab eo in lingua vernacula reperiuntur: Historiae aliquot Ordinis nostri in Africa, sub titulo: Tratado de Penafiel de Sousa.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo I, pag. 268, col. II.

Georgius Cardosus in Agiologio Lusitano die 9 Aprilis, pag. 493.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2327. Lipsiae 1750.

de Lebrixa vel Nebrixa vel Nebrissensis Marcellus, natione Hispanus, Patria Nebrissensis, Alumnus Provinciae Bethicae, Filius Coenobii Madritensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor, vir, in quo non tantum doctrina, sed etiam pietas, probitas, et integritas vitae enituere. Madriti in Conventu, seu Ecclesia nostra ad S. Philippum anno 1579, obtenta a Summo Pontifice Gregorio XIII et Reverendissimo P. Mag. Generali Gregorio Elparensi licentia et potestate Confraternitatem corrigiatam instituit, et scripsit, ediditque:

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 97, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 451. Bruxellis 1654.

Le Drou Petrus Lambertus, vide Lit. D. Le Drou Petrus etc.

Leenheer Joannes, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Bruxellensis, vixit Saeculo 17. Functus est officio Secretarii Provinciae, vir ob singularem doctrinam et humaniorum litterarum excellentiam celebris, typis in lucern publicam prodire curavit librum intitulatum:

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 117. Lovanii 1727.

[P. 503] Legionensis Ludovicus, natione Hispanus, Patria Bellomontanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Salmanticensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor Salmanticensis, in qua Academia S. Scripturae interpres primarius exstitit, vir Graecis, Hebraicis, et Latinis literis eruditus, ac divinarum rerum peritissimus, propter suam raram prudentiam, diligentiam, et dexteritatem Provincialis, et Vicarius Generalis constitutus fuit. Ab Andrea Scotto S. J. in Bibliotheca Hispanica his laudatur verbis: Ludovicus Legionensis regni hic Castellae eleganti praeditus ingenio, in litteris latinis, graecis, et hebraicis non mediocriter versatus, ac praeter excellentem in omnium bonarum disciplinarum genere cognitionem in explanandis divinae Scripturae libris valde commendatus, in clarissima Salmanticensi Academia sacram Theologiam professus est. Fuit ex aliquorum invidia falso ad Sacram Inquisitionem delatus, et in carcerem detrusus, in quo egregium invictae patientiae specimen et magni animi indicium per biennium praebuit; tandem publico triumpho cum palma et laurea educitur, et veste candida in signum innocentiae amictus, praecone praeeunte deducitur, pristinisque honoribus, titulis, ac Professioni publicae restituitur. Tandem Madrigali die 23 Augusti anno 1591 rebus humanis exemptus est. Cadaver ejus a Madrigali oppido perductum Salmanticam in interiori atrio Conventus nostri ante Sacellum Mariae de populo sub elogio isto terrae mandatum est: Mag. Fr. Luisio Legionensi Divinarum, humanarumque artium, et trium linguarum peritissimo, Sacrorum librorum primo apud Salmanticenses Interpreti, Castellae Provinciali non ad memoriam libris immortalem, sed ad tantae jacturae solatium hunc lapidem humilem, ab ossibus illustrem Augustiniani Salmanticenses posuerunt. Obiit anno 1591 die 23 Augusti aetatis 64. Nomen suum non sine gloria ad posteros transmisit per sua opera utriusque linguae cultissima simul, et doctissima, quae sunt:

Comment. in Abdiam Prophetam, et in Epistolam ad Galatas. Salmanticae 1589, in 4. [P. 504]

Comment. de utriusque Agni typici ac veri immolationis legitimo tempore terso, ac polito stylo conscriptus Cum enim Levitici cap. 23. Moysi praescripsisset Deus, ut decima quarta die mensis primi ad vesperam agnus typicus immolaretur, pascha vocaretur, vesperam autem Hebraeis a meridiana luce auspicari, quod erat diei initium, non ab ortu solis, ut male Cajetanus in Genesim, aliique crediderunt; argumentis itaque evincit in prima vespera (hoc est) initio diei quartae decimae agnum typicum a Judaeis, cum ex Aegypto, Moyse Duce, egressi sunt, immolatum fuisse; ad haec eo ipso tempore a Christo fuisse occisum, Christumque adeo ipsum, qui verus est agnus tollens peccata mundi, intra ejusdem decimae quartae diei spatium a Judaeis in crucem actum se immolasse Patri. Salmanticae 1590, apud Joannem Grialum, in 4. Item eodem anno typis G. Foequelii. Deinde in Quodlibeticis quaestionibus Basilii Legionensis 1611.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo II, pag. 36, col. II.

Andreas Scottus in Bibliotheca Hispanica.

Petrus Baile dans le Dictionaire historique et critique, tome III, pag. 87.

Ludovicus Elias du Pin, tome XVI, pag. 157, col. I.

Sixtus Senensis in catalogo Expositorum Sanctae Scripturae.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2377. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 127. Romae 1581.

Angelus Rocca, tomo II, pag. 112. Romae 1713.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 131. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 40. Monachii 1623.

Cornelius Curtius in elogiis virorum illustrium Ordinis nostri, qui eum nominat Aloysium, pag. 229. Antuerpiae 1636.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 23, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 443. Bruxellis 1654.

[P. 505] Leitam Fulgentius, natione Lusitanus, Patria Olyssiponensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Lisbonensis, vixit Saeculo 17. Fuit zelosissimus pro gloria suae Patriae, et acerrimus propugnator justitiae. Anno 1626 functus est officio Superioris Conventus Olyssiponensis, et anno 1630 Magistri Novitiorum. Dein Italiam petiit, et Romae in Coenobio S. Mariae de populo multis annis vixit sub nomine Joannis Antonii Rivarolla, vir in S. Theologia, et utroque jure nemini cedens, quare in gravioribus causis ejus consilium a potiori petebatur; verum propter aliquem librum tecto nomine vulgatum, cuius author est putabatur, disgratiam Eminentissimi Cardinalis Joannis Baptistae Pallotta, Protectoris Ordinis nostri incurrebat, et ita quidem, ut Romam deserere, ac Parisios abire cogeretur anno 1653, ubi apoplexia tactus vitam edidit, de cujus scriptis subjecta feruntur:

Didacus Barbosa Machado na Bibliotheca Lusitana historica, critica e cronologica, tomo II, pag. 306, col. II. Lisboa 1747.

Leo Marotte, vide Lit. M. Marotte Leo.

Leo de Morano, vide Lit. M. Morano Leo.

[P. 506] de Leon Franciscus, natione Hispanus, Alumnus Provinciae Castellae, Filius Coenobii Toletani, vixit Saeculo 17. Vir bonarum litterarum cognitione et Divinarum Scripturarum expositione decoratus, typis excudi fecit, et publica luce donavit:

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo I, pag. 333, col. II.

Hippolytus Marraccius in Appendice ad Bibliothecam Marianam, pag. 37, col. II. Coloniae 1683.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 252, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 206. Bruxellis 1654.

de Leon Martinus, natione Hispanus, Patria Hispalensis, Alumnus Provinciae Peruanae, vixit Saeculo 17. E regno Peruano in Patriam reversus, Puteolanis in regno Neapolitano Episcopus datur. Philippus IV Hispaniarum Rex eum propter egregia merita ad Archi-Episcopatum Panormitanum promovit, in qua dignitate anno 1655 communem omnium hominum viam ingressus est. Lingua emisit vernacula: Relacion de las exequias, que el Excelentissimo Sennor D. Juan de Mendoça y Luna Marques de Montesclaros Virrey del Pirù hizo en las Honorras de la Reina D. Margarita de Austria. Limae 1614, apud Petrum Merchan, in 4.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo II, pag. 85, col. I.

Leonardus Aretinus, vide Lit. A. Aretinus Leonardus.

Leonardus Bilkin, vide Lit. B. Bilkin Leonardus.

Leonardus Caesenas, vide Lit. C. Caesenas Leonardus.

Leonardus Coquaeus, vide Lit. C. Coquaeus Leonardus.

Leonardus Tufarellus, vide Lit. T. Tufarellus Leonardus.

de Leone Alphonsus, vide adnotationes in fine additas, num. 24.

Leoninus de Padua, vide Lit. P. Patavinus Leoninus.

de Leonissa Augustinus, vide Lit. C. de Campellis.

Leopoldus Christl, vide Lit. C. Christl Leopoldus.

Leopoldus Gramiller, vide Lit. G. Gramiller Leopoldus.

Leopoldus Marggl, vide Lit. M. Marggl Leopoldus.

Leopoldus Pokorny, vide Lit. P. Pokorny Leopoldus.

Leopoldus Rackenfels, vide Lit. R. Rackenfels Leopoldus.

Leopoldus Schinko, vide Lit. S. Schinko Leopoldus.

[P. 507] Leporius, natione Gallus, vixit Saeculo V. Erat Episcopus Uticensis in Bethica, ut presbyter Pelagianam haeresim in Gallia evulgavit, docuitque Beatissimam Virginem purum hominem genuisse, ac in Christo duas personas exstitisse, quare a Gallicanis Doctoribus admonitus, et a S. Augustino correptus, abominabilem suam doctrinam revocavit, prout Flavius Dexter his testatur verbis: anno ab urbe condita 1557 (id est) anno Christi 406 Leporius Episcopus Uticensis in Bethica, prius Monachus ex familia S. Augustini, mutat suam perditam priorem sententiam, admonitus a suo Augustino Praeceptore suo. Honorius vero Presbyter Augustodunensis in libro de Scriptoribus Ecclesisticis de nostro Leporio haec habet: adhuc Monachus, postea Presbyter secutus dogma Pelagianum; sed per Augustinum correptus fuit. Joannes Trithemius autem de Scriptoribus Ecclesisticis, Leporium ita describit: Leporius Presbyter et Monachus in Divinis Scripturis studiosus, sed nimium praesumens de puritate vitae arbitrio, et conatu proprio se, non gratia Dei, vivere religiose dogmatizabat, Pelagianum defendens errorem; admonitus autem a Gallicanis doctoribus, et in Africa per S. Augustinum correptus, cessit errori, et haeresim, quam prius praedicabat, acriter postmodum impugnavit. Agens itaque gratias de sua emendatione scripsit:

Joannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesiasticis, pag. 69. Coloniae 1546.

Gennadius Massiliensis de Scriptoribus Ecclesisticis.

Wilhelmus Cave in historia litteraria de Scriptoribus Ecclesisticis.

Augustinus Oudin de Scriptoribus Ecclesiasticis.

Antonius Possevinus tomo II apparatus Sacri.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2390. Lipsiae 1750.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte I, cap. 15. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 12, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 431. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo I, carte 440, num. 1. In Bologna 1659.

a Lessart Guichardus, natione Gallus, Patria Lugdunensis, Alunmus Congregationis Bituricensis, Filius Coenobii Lugdunensis, [P. 508] vixit adhuc Saeculo 16. Erat Parisiis Regens studiorum, Prior Conventus Lugdunensis, et Provincialis Provinciae Narbonensis, tandem Episcopus Hieropolitanus consecratus, et Suffraganeus Lugdunensis constitutus fuit. Ab eo reperiuntur in genere laudativo:

Dominicus de Colonia dans l'histoire litteraire de la ville de Lyon, tome II, pag. 406.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 82. Antuerpiae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 254. Bruxellis 1654.

Levaretus Andreas, vide Liti T. a S. Thoma Andreas.

Libens Joannes, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Diesthensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor Lovaniensis, et Professor, Regens studiorum, et Prior Lovaniensis docendo honorem summum meruit. In lucem e Cardinale Bona protulit librum, cujus titulus:

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 184.

Liehre Erasmus, natione Germanus, Patria Bohemus, Alumnus Provinciae Bohemicae, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Baccalaureus, vir in concionibus sacris eximius, utpote eloquentia mirabili praeditus, Pragae ad S. Thomam die 18 Aprilis anno 1725 cursum vitae consummavit. Ejus conciones lucem publicam viderunt sub titulo: Orpheus Dominicus (id est) Conciones Germanicae in Dominicas totius anni. Pragae 1731, sumptibus Lochnerianis, in fol.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Bohemicae.

de Lignago Guilielmus, natione Italus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Cremonensis, vixit Saeculo 18. Vir, qui sua Theologica scientia illustrem reddidit Religionem nostram, nam typis commisit: Comment. in quatuor libros sententiarum. M. S teste Antonio Possevino in nostra Bibliotheca Cremonae exstat.

Franciscus Arisius in Cremona litterata, tomo II, pag. 377.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 308, col. II. Madriti 1644.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 618, num. 45. In Bologna 1678.

[P. 509] de Lima Emmanuel, natione Lusitanus, Patria Olyssiponensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Dominae nostrae de Gratia, ad initium Saeculi 18 nimirum die 22 Augusti anno 1728 viam universae carnis ingressus est. In sua florenti aetate Rhetoricam Ecclesiasticam ita coluit, ut per multos annos muneri Concionatoris praefuerit, tantamque in eo eruditionem tam Sacram, quam profanam ostenderit, ut in mercedem tanti laboris a Reverendissimo Patre Generali titulo Praaedicatoris Generalis decoratus fuerit. Ab eo in lucem prodierunt in lingua nativa:

Didacus Barbosa Machado na Bibliotheca Lusitana historica, critica e cronologica, tomo III, pag. 295, col. II. Lisboa 1752.

Limariensis Aurelius, natione Italus, vixit Saeculo 16. Cujus Patriae, Provinciae et Coenobii fuerit, Elssius silentio praeterit; hoc solum scribit, quod typis mandaverit:

Philippus Elssius in Encomistico Augustiniano, pag. 106. Bruxellis 1654.

Lippus Brandolinus, vide Lit. B. Brandolinus Lippus.

Livius, natione Italus, Patria Venetus, Alumnus Marchiae Tarvisinae, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Magister, vir, qui probitati vitae bonarum artium studium conjunxit, deputatus enim fuit, ut corrigeret librum, cui titulus in lingua Italica: I Capricii del Bottaio Gian Battista Geli Academico Fiorentino, ne quali sotto dieci ragionamenti morali tra il corpo e l’anima si discorre di quanto dee operare l'uomo per viver sempre felice, quieto e contento. In Venezia per Marco degli Alberti 1605, in 8, corretta dal Padre Maestro Livio Legge Theologo deputato del Ordine di S. Agostino.

Giusto Fantanini nella Biblioteca dell'eloquenza Italiana, tomo II, pag. 187.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 22, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 435. Bruxellis 1654.

[P. 510] de Lixbona Benedictus, natione Lusitanus, Patria Lisbonensis, Alumnus Provinciae Lusitaniae, Filius Coenobii Ulyssipponensis, vixit Saeculo 16. S. Theologiae Doctor, vir in sua Provincia summopere aestimatus, et ideo nullum erat honorificum officium, ad quod non fuit assumptus. In Academia Olyssipponensis cathedram Theologicam ut Professor publicus vesperarius rexit. Fuit saepius Provincialis et Vicarius Generalis, nec non Prior Conventus S. Mariae de Gratia Olyssipponene. Antonius de Purificatione in suo theatro triumphali Portugalliae scribit, quod publico per prelum communicaverit duo volumina; sed non exprimit de qua materia tractent: hoc certum est, quod reliquerit aliquot libros, qui Ulyssippone in nostra Bibliotheca asservantur.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo I, pag. 165, col. I.

Antonius de Purificatione in theatro triumphali Portugalliae.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 108. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 51. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 114, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 122. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 25, num. 9 et carte 81, num. 10. In Bologna 1686.

Locatellus Thaddeus, natione Italus, Patria Talamelensis, Alumnus Provinciae Romandiolae, Filius Coenobii Ariminensis. Saeculum, in quo vixit, mihi ignotum. Erat Ecclesiastes magni nominis, et e suggestu populo gratissimus. Ab eo prostant:

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 646. Bruxellis 1654.

Longobardus Theophilus, quem Thomas de Herrera et Philippus Elssius Lombardum appellant, natione Italus, Patria Triviliensis, est oppidum non procul distans a Mediolano, Alumnus Congregationis Lombardiae, vixit Saeculo 16. Erat in Divinis literis plurimum versatus, et declamator insignis, quem vitae integritas, prudentia, vigilantia, et in tractandis negotiis dexteritas promoverunt ad varios Prioratus: erat enim Prior Januae, Lucae, Bergomi, Mantuae et Mediolani, nec non Vicarius Generalis Congregationis Lombardiae. Anno 1543 teste Philippo Elssio coram Summo Pontifice Paulo III sermonem habuit [P. 511] pro gratiarum actione urbis Diensis in regno Campaiae in Oriente a Lusitanis acquisitae. Exstant ab eo:

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 125. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 196. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 460, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 651. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 531, num. 32. In Bologna 1686.

Loots Joannes Chrysostomus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Lovaniensis, vixit Saeculo 17. Vir in humanioribus mire versatus, atque in arte poetica inprimis celebris. Erat Secretarius Provinciae, et Prior Conventus Mechliniensis. Prostant ab eo in publicum emissa:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 614, col. II.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 106. Lovanii 1727.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 339. Bruxellis 1654.

Lopez Didacus de Andrada, natione Lusitanus, Alumnus Provinciae Aragoniae, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor. Virum hunc noster P. Thomas de Herrera his extollit laudibus: Ingens Lusitanorum gloria, et Provinciae Aragoniae, quae illum Augustino genuit, splendor, et ornamentum. Praedicatorum sui temporis facile Princeps exstitit. Ejus ingenium, eloquentiam, et uberem in eo munere doctrinam opuscula divulgata testantur. Cum plures annos in regia curia Verbum Dei cum audientium admiratione et fructu disseminasset, Rege catholico proponente, et Summo Pontifice confirmante die 20 Novembris anno 1623 per obitum Lucii de Morra Archi-Episcopatum Hidruntinum in regno Neapolitano gubernandum suscepit. Dum veri Pastoris munera curat implere, et Synodum celebrat, et evulgat, nondum sexagenarius Praesul longiore vita, et immortali memoria dignus mortem subiit die 7 Junii anno 1735. Per prelum bono commisit publico:

[P. 512] Quadragesimale in duos tomos distributum super Evangelia totius Quadragesimale. Madriti 1615 et 1617, apud Alphonsum Martinum. Item Pampelone 1620.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo I, pag. 227, col. II.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome I, pag. 314, col. I, a Paris 1718.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo I, col. 380. Lipsiae 1750.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 198, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 166. Bruxellis 1654.

Lottieri Matthaeus, natione Italus, Patria Neapolitanus, Alumnus Provinciae Terrae Laboris, Filius Coenobii Neapolitani, vixit Saeculo 17. Erat Moderator Provinciae Neapolitanae, seu Terrae Laboris, vir Divinis et humanis literis imbutus in lingua vernacula luci exposuit:

Nicolaus Toppi nella Biblioteca Napolitana, pag. 210, col II et pag. 354, col. II.

Low sive Lovaeus Joannes, natione Anglus, Patria Londinensis, Alumnus Provinciae Angliae, Filius Coenobii Londinensis, vixit Saeculo 15. Hunc a sequenti Thomas Tannerus distinguit, eum que in sua Bibliotheca Britannico Hibernica describit his verbis: a teneris annis bonarum artium studiosissimus fuit, maturioribus vero annis publicas Academias percelebravit, unde et nomen, dignitatemque facile adeptus est usque adeo, ut in Doctorum relatus numerum, hominibus sui loci, atque Ordinis, quorum numerosa juxta ac clara Londini societas erat, merito praeficeretur, et famam suam alioquin satis notam notiorem redderet. Magnificam Bibliothecam Londini in nostro Collegio instituit. Henricus VI eum, ejusque cum literas tum virtutes plurimi fecit, usque adeo, ut eum primo fani Asaphi Episcopum designaret, deinde et Pontificatum Durobrevensem, alias Rosae Castrensem superadderet. Nostri tenent, quod scripserit:

Homilias, Lectiones, et alia. [P. 513]

Ioannes Leland de Scriptoribus Britannicis.

Thomas Tannerus in Bibliotheca Britannico Hibernica, pag. 486. Lovanii 1748.

Lowe sive Louve Joannes, natione Anglus, Patria Wigorniensis, Alumnus Provinciae Anglicanae, Filius Coenobii Wichiensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor Oxoniensis, vir, qui tam a Saecularibus, quam a nostris propter mentis subtilitatem, eloquentiae splendorem, profundam doctrinam, et quod principale est, propter vitae et morum candorem non tantum summo loco habitus, sed etiam ob has egregias dotes primo Prior Londinensis, postea Provincialis Angliae electus fuit. Anno 1428 sub praesidio Reverendissimi Episcopi Norwicensis Guilielmi cum Thoma Waldensi et sedecim aliis Commissariis quosdam de fide suspectos examinavit, de haeresi convicit et condemnavit, et tanquam publicos tam regni, quam Ecclesiae Christi hostes Judicibus tradidit. Erat Henrico VI Regi a Sacris Confessionibus et Consiliis, a quo anno 1433, uti acta Consistorialia, et Registra Ordinis nostri testantur, ad Episcopatum Asaphensem in Wallia evectus fuit, cui deinde Episcopatum Rossensem addidit. Joannes Pitseus de Scriptoribus Angliae eum circa annum 1436 e vivis abiisse autumat. Gandolfus vero authorem producit, qui seriem Episcoporum Rossensium formavit, qui ex ea ostendit, quod anno 1467 lethum oppetierit. Cui ex his duobus fides habenda, relinquo judicio aliorum; ego catalogum operum, quae in publicum commodum scripsit, proferam, sunt autem:

Thomas Tannerus in Bibliotheca Britannico Hibernica, pag. 486. Londini 1748.

Ioannes Baleus in Catalogo Scriptorum illustrium majoris Britanniae, centuria VII, pag. 575. Basileae 1559.

Nicolaus Harpsfeldius in Chronico Cantuariensi, Saeculo 15, cap. 15.

Conradus Gesnerus in appendice ad suam Bibliothecam, fol. 76. Tiguri 1555.

In eadem Bibliotheca per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 392, col. II. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 468, col. III. Tiguri 1583.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IX, pag. 280.

[P. 414] Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2545. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 76. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 117. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 430, col. II et 431, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 385. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VI, carte 589, num. 10. In Bologna 1680.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 222. Romae 1704.

Loy Petrus, natione Germanus, Alumnus Provinciae Coloniensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Licentiatus Priorem egit Conventus Coloniensis, accuratus et diligens Historicus. Coloniae die 23 Aprilis anno 1658 supremis fatis succubuit nobis relinquens:

Iosephus Hartzheim in Bibliotheca Coloniensi, pag. 276, col. II.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 217. Lovanii 1727.

Lubin Augustinus, natione Gallus, Patria Parisiensis, Alumnus Provinciae Franciae, Filius Coenobii Parisiensis, vixit Saeculo 17. Doctissimi hujus viri servitia orbi litterato praestita merentur, ut brevem ejus vitae synopsim formem, et sic ejus memoriam ab oblivione vindicem. Parisiis die 29 Januarii anno 1624 natus, adolescens quindecim annorum Augustinianum induit Lutetiae Parisiorum in suburbano claustro munificentia Margaritae Reginae erecto, ibidemque solemnia vota die 12 Augusti anno 1640 Deo et Religioni nuncupavit. Mox solemnioribus ac sublimioribus studiis imbutus, theses Theologicas anno 1646 praesente universo Clero Gallicano, qui eo tempore Parisiis Conventum celebrabat, publice propugnavit. Hoc specimine dato Praedicatoris munus a Superioribus sibi demandatum, magno animi fervore, magna Auditorum satisfactione, tum in ipsa principe regni civitate, tum in aliis suae Provinciae locis per complures annos obivit. Cum interim non omitteret, aliis quoque praesertim Historiae Sacrae studiis se formare, forte advertit, ad pleniorem hujus intelligentiam, locorum, ubi res quaelibet peracta est, non minus ac temporum, quando peracta est, notitiam summopere utilem esse, ac pene necessariam. Cumque plurimi inveniantur, [P. 515] qui hanc (temporum videlicet) scientiam, quam Chronologiam vocant, magna subinde, et scrupulosa nimis industria excolant, rarissimos tamen esse, qui locorum accuratae indagini sedulam navent operam; quare sibi hanc eruditionis partem exornandam ratus, coepit omne tempus, quod obedientia reliquum faciebat, penitiori rerum geographicarum cognitioni tribuere, ea felicitate, ut haud multo post, et regii in Patria, et Generalis in Ordine Geographi titulum meruerit. Viri docti, aut etiam Bibliopolae, dum majus aliquod opus typis parabant, P. Lubinum passim conveniebant, ut notis suis vel indicibus Geographicis id illustraret. Ita Abbas Tallemant, cum vitarum Plutarchi novam versionem Gallicam moliretur, eundem rogabat, ut regionum, et populorum, eo in opere occurrentium explicationem adderet: quod noster P. Lubin lubens praestitit, in subsidium adhibitis, et evolutis optimis scriptoribus antiquis Ptolemaeo, Strabone, Pausania, Athenaeo, Eustathio etc. Ita Vitrei Biblia latina, ita Usserii Annales notis, et animadversionibus Geographicis P. Augustini Lubin instructi ex officinis Parisiensibus prodiere. Doctissimus quoque du Hamel utut Bibliis cum selectis suis annotationibus Parisiis anno 1705 impressis novum indicem geographicum subjecerit, gratus tamen fatetur, se in eo concinnando ex laboribus P. Lubini profecisse. Porro non contentus noster Augustinus, se in describendis et assignandis rerum gestarum locis, ingenio et industriae suae imperasse, etiam manus scalpro applicuit, mappas et chartas geographicas a se delineatas nitide et accurate in aes incidendo, id quod maxime elucet in 60 chartis chorographicis, et 21 topographicis, quibus orbem suum Augustinianum locupletavit: quo in opere filiali in Ordinem affectui obsecutus, singularem vel inde videtur posuisse conatum, quod majori ex parte non ultro oblatis adjumentis aut libris jam impressis, uti ad alios labores sibi contigit, sed operose undequaque conquisitis notitiis, et relationibus uti debuerit: quod valde molestum, atque difficile est. Exstat tabula sub nomine Interrogatorii, cujus plura exemplaria ad singulas Provincias nostras misit Lubinus pervestigatum, quae in quolibet Conventu notatu digna occurrant, inde novis (ut credo) accessionibus Augustinianam topographiam aucturus. Num curae et exspectationi optimi Patris satisfactum fuerit, quod asseverem, non habeo. Interim juvat memoratum Interrogatorium hic integrum inserere, usui forsan futurum Monasteriologis, [P. 516] ut facilius occurrat, quid in, et de quolibet Monasterio notari mereatur.Continet autem sequentes Quaestiones: Quando coeperit Conventus? - An aliquando incendio, vel quovis casu destructus? Quis praecipuus fundator? - Quinam notabiliter in illum fuere benefici? - Quandonam constructus? - Qui auspicales lapides posuere? - An intra urbem vel prope fluvium? - An viri sanctitatis, ac doctrinae fama clari in eo floruerint? - An exstet aliqua Bulla ad ipsum spectans? - An aliquod diploma regium, vel aliqua fundatio regia? Vel donatio? aut ab aliqua persona illustri? - An immunitates, aut privilegia aliqua habeat? - An Bibliotheca aliqua luculenta? et an in ea codices M. S. S. praelo digni? - An in eo habita aliquando fuerint Comitia Magnatum, Episcoporum? etc. - An aliqua Capitula Generalia, aut Provincialia? - Quando, et a quo Ecclesia constructa, et a quo Episcopo, et quando consecrata? cui Sancto dicata? quod etiam de Capellis quaeritur. - An notabiles alicujus Sancti Reliquiae? - An aliqua imago miraculosa, et quae miracula certo contigerint? An populi sit concursus, aut aliqua peregrinatio? - An statuae vel picturae ab aliquo eximio artifice? - An rara Ecclesiae vel Conventus vel alterius loci fabrica? - An sepulturae, tumuli, epitaphia aliquorum virorum illustrium? - An aliud quidquam publica luce vel fama dignum? - Verum jam ad mores, et reliquam vitam P. Augustini Lubin stylum vertamus. Eum singulari fuisse pietate, atque virtutibus [P. 517] Religioso dignis apprime instructum Diarium Eruditorum Gallicum perhibet. Prae caeteris commendatur ejus modestia, qua dignitates, et honorabiliora Ordinis munia non modo non ambiebat, sed et omnimodis fugiebat, neque acceptabat nisi Superiorum auctoritate compulsus. Horum itaque jussu dum gradatim Prioris, Visitatoris, ac demum Provincialis officia in se susciperet, summa laude, et praesertim magnae prudentiae, et suavitatis commendatione ea tenuit, ita ut dignus haberetur, qui Romae universi Ordinis Reverendissimo Priori Generali in dirigendis Galliarum Provinciis Assistens adjungeretur. Fixo jam Romae novo domicilio P. Lubin brevi occasionem nactus est, ibi quoque eximiae suae peritiae Geographicae documenta praebendi. Nam postquam de numerosis Italiae sedibus Episcopalibus sufficientem sibi notitiam paraverat, ad conficiendam Italiam Ecclesiasticam manum, et animum adjecit: quam ubi multa cura satis limatam existimabat, ipsi Supremo Pontifici Innocentio XII die 26 Augusti anno 1691 ad sacratissimas manus praesentavit. Interim etiam ad colligendas totius Italiae Abbatias se accinxerat: quod opus ut susciperet, Eminentissimus Cardinalis Collalto et author ipsi fuit, et adjutor, innumeros libros, chartas, monumenta edita et inedita ei subministrando, quae omnia studiosissime evolvit, sagacissime excerpsit, accuratissime in ordinem Alphabeticum redegit, ad quamlibet Abbatiam ejus situm, titulum, fundationem, Ordinem, dioecesim, mutationes, quandoque etiam celebriores Abbates adiiciens, ita ut opus omnibus numeris absolutum sub auspiciis, et impensis supra dicti Purpurati Mecaenatis sui anno 1693 Romano praelo in lucem prodierit, communi Eruditorum approbatione exceptum. Eodem anno evoluto sui muneris sexennio P. Lubin Roma discedens iter in Patriam ad suum in Parisiensi S. Germani suburbio Monasterium relegit, ubi pro sua modestia inter gregarios Religiosos, quasi nunquam eminuisset, reliquum vitae curriculum, atque id quidem breve exegit. Nam anno 1695 prope finem mensis Februarii quadam Apoplexiae specie subito occupatus, videbatur pharmacorum ope mortis discrimen superasse, cum superveniens febricula spem omnem Medentium elusit, et P. Augustinum annos aetatis habentem 71, die 7 Martii, morti vel potius optabiliori vitae consignavit. Elucubrationum ejus hic est Index:

Augustinus Ecclesistes, sive regulae et ideae concionum ex operibus S. Augustini descriptae. Parisiis 1669, in 12. [P. 518]

Abbatiarum Italiae brevis notitia, quarum tam excisarum, quam exstantium titulus, Ordo, Dioecesis, fundatio, mutationes, situs etc. exactius exprimuntur. Romae 1693, typis Joannis Jacobi Komarek Bohemi. Hoc opus recensetur etiam in actis Eruditorum Lipsiensium. [P. 519]

Ioannes Petrus Niceron dans les Memoires des hommes illustres, tome 31, pag. 148.

Ellies du Pin dans la Nouvelle Bibliotheque des Auteurs Ecclesiastiques, tome 18, pag. 105, col. II.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2554. Lipsiae 1750.

Iournal des Scavans pour l'anneé 1695, du lundy 28 Mars.

Acta Eruditorum Lipsiensium anno 1694, mense Martio, pag. 126.

Author Diarii Parisiensis Eruditorum.

Lucas de Corduba, vide Lit. C. de Corduba Lucas.

Lucas Cremonensis, vide Lit. C. Cremonensis Lucas.

Lucas Mennelli, vide Lit. M. Mennelli Lucas.

Lucas de Messana, vide Lit. M. de Messana Lucas.

Lucas de Offida, vide Lit. O. de Offida Lucas.

de Luce Philippus, natione Lusitanus, Alumnus Provinciae Lusitaniae, vixit Saeculo 17. Vir, qui eloquentia adeo excelluit, ut Regis Lusitaniae per octodecim annos Ecclesiastes exstiterit, postea Regis Brabantiae Confessarius fuit. Praelo subjecit:

Philippus de Luce in Conventu Villae Vitiosae anno 1633 ultimum diem obiit.

Didacus Barbosa Machado na Bibliotheca Lusitana historica, critica e cronologica, tomo II, pag. 73, col. II. Lisboa 1741.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo II, pag. 203, col. II.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2561. Lipsiae 1750.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 275, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 588. Bruxellis 1654.

a S. Lucia Jacobus Cattaneus, vide Lit. C. Cattaneus a S. Lucia Jacobus.

Luchinus Arconatus, vide Lit. A. Arconatus Luchinus.

[P. 520] Luchinus Corvinus de Aretio, natione Italus, Patria Aretinus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii S. Mariae Incoronatae Mediolani, vixit Saeculo 15. Tanta erat praeditus eloquentia, praestantiaque ingenii, ut ad celebriores Italiae suggestus certatim postularetur; muneri huic, ut perfecte satisfaceret, satagebat non solum verbo et exemplo, sed adhibita etiam omni diligentia, ut e peccatorum cordibus vitia radicitus tolleret. Variis successive Conventibus ut Prior praefectus fuit, inter quos nominari merentur Conventus Savonensis et S. Mariae Incoronatae Mediolani. Bis ei commissum fuit munus Vicarii Generalis. Tandem senio ac laboribus consumptus, mortalem vestem exuit Mediolani anno 1501, sepultusque est in templo S. Mariae Incoronatae, relictis doctrinae suae hisce monumentis:

Philippus Argelati in Bibliotheca Scriptorum Mediolanensium, parte II, tomi II, col. 1761.

Comes Octavius Archintus in collectione Monumentorum familiarum Mediolanensium.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2562. Lipsiae 1750.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 248. Romae 1704.

Lucretius Borsati, vide Lit. B. Borsati Lucretius.

Ludolphus, natione Germanus, Patria Silesiensis, Alumnus Provinciae Bohemicae, vixit Saeculo 15, interfuit concilio Pisano anno 1409. Divinarum Scripturarum Indagator accuratus, et in hoc studium propensissimus. Anno 1422 mortali vitae terminum imposuit. Ab eo habemus:

Librum adversus Schisma. [P. 521]

In Bibliotheca latina Alberti Fabricii mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo IV, pag. 288, col. II. Patavii 1754.

Ludovici Joannes, natione Germanus, Patria Herbipolensis, Alumnus Provinciae Rheno-Svevicae, Filius Coenobii Windsheimensis, vixit Saeculo 15. Artium liberalium Magister et S. Theologiae Baccalaureus. Florentiae anno 1452 functus est officio Lectoris, ex Italia regressus fit anno 1455 Prior Herbipolensis, inde Viennam Austriae missus, Regens studiorum constituitur. Anno 1461 in festo Pentecostes sermonem in Academicos habuit, et hoc ipso anno Provincialis eligitur. Postea anno 1465 die 3 Augusti Paulus II, Pontifex Maximus, Joannem Episcopum Hierapolitanum et Suffraganeum Ratisbonensem denominavit, ubi anno 1480 e corporis custodia liberatus est. Viennae in Austria in Bibliotheca Caesarea e Bibliotheca Academica ad hanc translatus exstat Codex M. S. sub titulo: Fratris Ludovici Eremitani Sermones.

Antonius Höhn in Chronologia Provinciae Rheno-Svevicae, pag. 102. Herbipoli 1744.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

Ludovicus Aiazza, vide Lit. A. Aiazza Ludovicus.

Ludovicus Alarcon, vide Lit. A. Alarcon Ludovicus.

Ludovicus Albertus Patavinus, vide Lit. P. Patavinus Ludovicus Albertus.

Ludovicus ab Angelis, vide Lit. A. ab Angelis Ludovicus.

Ludovicus de Anios, vide Lit. A. de Anios Ludovicus.

Ludovicus de S. Antonio, vide Lit. A. de S. Antonio Ludovicus.

Ludovicus Arigonus, vide Lit. A. Arigonus Ludovicus.

Ludovicus de Avila, vide Lit. A. de Avila Ludovicus.

Ludovicus Azevedo, vide Lit. A. Azevedo Ludovicus.

Ludovicus Barile, vide Lit. B. Barile Ludovicus.

Ludovicus Bariola, vide Lit. B. Bariola Ludovicus.

Ludovicus Beia, vide Lit. B. Beia Ludovicus.

Ludovicus de la Casa, vide Lit. C. de la Casa Ludovicus.

Ludovicus de Cassia, vide Lit. C. de Cassia Ludovicus.

Ludovicus Ferrand, vide Lit. F. Ferrand Ludovicus.

Ludovicus Hermet, vide Lit. H. Hermet Ludovicus.

Ludovicus Hurtado, vide Lit. H. Hurtado Ludovicus.

Ludovicus Legionensis, vide Lit. L. supra.

Ludovicus de Marsiliis, vide Lit. M. de Marsiliis Ludovicus.

Ludovicus de Montoia, vide Lit. M. de Montoia Ludovicus.

Ludovicus Tallian, vide Lit. T. Tallian Ludovicus.

Ludovicus Torelli, vide Lit. T. Torelli Ludovicus.

Ludovicus Villalobos, vide Lit. V. Villalobos Ludovicus.

Ludovicus Zachoni, vide Lit. Z. Zachoni Ludovicus.

[P. 522] Lulmius Paulus, natione Italus, Patria Bergomas, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Bergomensis, vixit Saeculo 15. Hujus haud satis laudandi viri brevem descriptionem nobis dat Dominicus Antonius Gandolfus in sua dissertatione historica pag. 285 his verbis: Paulus Lulmeus Bergomensis. Fausta proles Prosapiae de Ulmis Paulus in mundum exivit anno 1414. Juvenis a Parentibus Sacrorum altarium ministerio destinatur. E Patria egressus, ad legum studia in Patavinam Universitatem excollenda se contulit. Post non multum temporis utriusque Juris lauream adeptus, in Patriam reversus, non solum Doctor creatus, ut plerique faciunt, sed praestantissimae doctrinae corona illustratus, quod rarius evenire solet, ab omnibus admirabatur. Nullum Ecclesiasticum Concilium, nec congregatio, vel Congressus instituebatur, in quibus Paulus non adesset, ac ejus eminens doctrina difficultates non enodaret. Ideo vacante una ex primariis Canonicorum Cathedralium fedilibus, ne ejus praeclara merita sine proemio manerent, haec illico ipsi collata fuit. Non diu tamen in illa dignitate manere voluit, Pauli humilitas, nam Augustinensium Fratrum observantium vita allectus, anno 1449 per manus B. Joannis de Novaria sui patrii Coenobii Prioris habitum nostri Ordinis sumpsit. In Religione non tantum quod potissimum est omnibus virtutibus ornatum apparere studuit, sed etiam tum praedicando, tum scribendo, tum gubernando in vinea Domini indefesse laboravit. Tam alte enim in Bergomis ejus doctrina emicuit, ut primus inter alios suae Congregationis Concionatores exstiterit, ac usque ad finem vitae primariis in locis triginta tres continuatos quadragesimales cursus gloriose et utiliter confecerit. [P. 523] Gubernia Ordinis demum tam egregie tractavit, ut fere semper in ipsis occupatus fuerit: rexit itaque uti Prior nostra Coenobia Savonae 1462, Genuae, Mediolani, Mantuae, Ferrariae, Brixiae, Bergomi, Cremonae et Romae S. Mariae de populo. Pluries munus Visitatoris et Diffinitoris laudabiliter gessit, ac septies Capitulorum Praesidis, totiesque Vicarii Generalis ab anno 1465 usque ad annum 1483 dignitatem in sua Congregatione meritissime obtinuit. Denique suis in scriptis et operibus editis tam mire refulsit, ut ob hoc merito a Jacobo Philippo conterraneo, et ab Herrera erudito proclamatus fuerit Congregationis Lombardiae grande decus et illustre ornamentum, in libris antiquorum Patrum versatus, disciplinaeque juris Pontificii eruditissimus. Cum pervenisset ad annum septuagesimum cilicio, jejuniis et indefessis orationibus, ac laboribus potius, quam aetate consumptus die 12 Junii 1484 dum Priorem Conventus Cremonensis ageret, levi morbo lecto affixus, septuagenarius mortalem vitam deseruit, post se plura aeterna memoria digna relinquens opuscula, videlicet:

Reformavit, correxit et emendavit librum de potestate Ecclesiastica nostri Augustini de Ancona, quem sub auspiciis Reverendissimi P. Mag. Ambrosii Corani Generalis in lucem dedit. [P. 524]

Donatus Calvi nella scena letteraria de gli Scrittori Bergamaschi, parte I, pag. 428. Bergamo 1664.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Josiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 546, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 657, col. II. Tiguri 1583.

Giornale de letterati d'Italia, tomo XVI, pag. 471.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 229, col. I, a Paris 1718.

Gerardus Vossius de Scriptoribus latinis.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro XI, pag. 867 et libro XV, pag. 639.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo IV, pag. 293, col. II et tomo V, pag. 216, col. I. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo III, col. 1069. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 90. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 147. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 282, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 552. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 433, num. 14. In Bologna 1682.

Dominicus Antonius Gandolfus in dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 285. Romae 1704.

Lupus Christianus, natione Germanus, Patria Flander, Alumnus Provinciae Gallo-Belgicae, Filius Coenobii Iprensis, vixit Saeculo 17. Doctissimi huius viri brevem vitae delineationem Joannes Franciscus Foppens in sua Belgica Bibliotheca in lucem dedit his verbis: vir nulli secundus, seu merita doctrinae spectes, seu virtutis et gratiae. Ipris apud Flandros natus est anno 1612 die 23 Julii. Literisque humanioribus imbutus, in Patri (ubi Rhetorices Praeceptorem habuit P. Godefridum Henschenium S. J. insignem Hagiographum) Augustinianam Eremum annos vix quindecim natus, in Conventu Iprensi ingressus est. Vixdum Theologica studia Lovanii compleverat, cum ad Philosophiae lectionem Coloniam evocatur, ubi Alexandro VII Summo Pontifici, tunc Nuntio, ac Legato a latere innotuit. Ad Academiam Lovaniensem revocatus, Theologicam anno 1640 adiit Professionem, missisque Philosophiae vepretis, vastissimam Sacrae Scripturae, Ecclesiasticorum canonum et Sanctorum Patrum, praecipue S. P. Augustini sylvam ingressus, coepit instar lupi sacratae doctrinae praedam undique rapere, et in prodigiosae memoriae ventrem recondere. Solebat tunc temporis, et per subsequentes annos, dum per occupationes licuit, quotidie quindecim horarum spatium Sacrae huic venationi impendere. Tanta quoque erat ejus memoriae promptitudo, atque tenacitas, [P. 525] ut passim Bibliotheca ambulans appellaretur. Anno 1642 Licentiae gradum in Academia Lovaniensi adeptus, paulo post ad Duacenam missus a Superioribus, suae quoque doctrinae radios ibidem diffudit. Fervebant tunc inter Theologos Belgas discordiae et contentiones e damnato Jansenii libro subortae, quorum aliqui judicio Urbani VIII Pontificis omnino resistebant, alii damnatam Augustini Iprensis doctrinam a probatis S. Augustini Hipponensis dogmatibus non discernebant. His adherere credebatur noster Lupus, eaque ratione positum fuit a quibusdam obstaculum, ne ad suscipiendam doctoralem lauream Lovanii admitteretur; sed tandem, agente ipso nostro Reverendissimo Generali P. Mag. Philippo Vice Comite, et Innocentio X Pontifice annuente, totaque plaudente Academia S. Theologiae Doctor, die 4 Februarii anno 1653 renuntiatur. Post biennium fidei suae et observantiae urbi et orbi redditurus rationem, Romam profectus est, ubi mox totius Curiae Romanae favorem et amorem sibi conciliavit, ipsi inprimis Alexandro VII Pontifici, qui eum Coloniae noverat, charus, sed et plurimis Eminentissimis Cardinalibus, aliisque primariis viris signanter Lucae Holstenio Bibliothecae Vaticanae Praefecto, et nostro P. Henrico Norisio familiari conjunctus amicitia. Romae cum elogio dimissus, anno 1660 Lovanium reversus est, secum conferens a se obtentum diploma Pontificium, quo Sanctorum Augustini et Thomae inconcussa, tutissimaque declarantur dogmata. Paulo post inter octo viros Sacrae Theologicae facultatis Regentes cooptatus, exinde coepit ardentius Historiam Ecclesiasticam, ac Sacros Canones, et decreta Synodorum Generalium scholiis, et notis doctissimis illustrare, pluresque libros typis evulgare, in quibus suam de Romani Pontificis infallibilitate doctrinam ubique protestatus est. Nomine Reverendissimi P. Mag. Generalis bis Capitulo Provinciali praesedit. Tandem ad Provinciae clavum, et regimen anno 1676 omnium votis invitus, et reluctans admotus est, quo in munere christianum Pastorem ovibus suis se exhibuit, cupiens prodesse potius, quam praeesse. Oblatam sibi a Clemente IX Sacristiae Pontificiae curam, et Episcopatus Tagastensis dignitatem (ut fama est) religiose et humiliter respuit. Lectionem insuper in Collegio Romanae sapientiae centum scutorum dote ornatam recusavit, uti et ampliores honores, quos magnus Hetruriae Dux, modo studia sua illi addiceret, sponte detulerat. [P. 526] Post haec Romam secundo anno 1677 profectus est unacum eximiis viris Martino Steyartio, Francisco van Vianen, ac Petro le Drou, S. Theologiae Doctoribus Lovaniensibus, tum ut ejusdem Facultatis articulos Sanctissimo D. D. Innocentio IX offerrent judicandos, tum ut damnationem plurimarum propositionum in praxi perniciosarum impetrarent. Voti compotes effecti, damnatisque per Innocentium XI sexaginta quinque ejusmodi propositionibus, die 2 Martii anno 1679 in Belgium reversus est sub finem istius anni, duplici numismate aureo a Pontifice honoratus, quod utrumque hierothecae Sanctissimi Sacramenti miraculosi Lovanii in templo nostro asservati devote appendit. Interea in locum demortui Gerardi van Werm, S. Theologiae Doctoris, ac regii, publicique Professoris a Principe Parmensi Belgii Gubernatore commendantibus eum Viris Primariis sufficitur favore prorsus singulari, cum visum antea non fuisset, cathedram hanc Doctori Regulari fusse concessam. Sed eam haud diu non tenuit, nam senio, laboribusque Sacris confectus, per quatuor, et amplius menses lecto doloribus affixus, die 10 Julii anno 1681, aetatis 70, Doctoratus 29. Lovanii placide ac pie diem clausit extremum, sepultus ibidem in choro cum hac inscriptione:

D O. M. Hic quiescit Ordinis S. Augustini Academiae Lovaniensis, S. Theologiae Doctor, Regius ac Primarius Professor admodum Reverendus P. Christianus Lupus Provincialis, Scientiarum Bibliotheca. Obiit 10 Julii anno 1681. Requiescat in pace. Aliud quoque legitur ejus Epitaphium, quod ipse sibi manu propria scripsit: Hic jaceo dignus nomineque, reque Lupus / Indignus non re, sed solo nomine Doctor / Verbis, non factis, me docuisse fleo. / Perdocuisse alios, et non docuisse se ipsum / Quid juvat? O mundi, sumus, inane, nihil. / Agne Deus, Patris doctrina, Redemptio mundi, / Hunc tibi prostratum commiserare reum. / Et latro, et meretrix gratis tua regna subintrant, / Gratia peccatis fiat mihi. Per praeclara opera nominis sui memoriam ad posteros transmisit, quae hic sequuntur, et sunt: [P. 527]

Exhibitio eadem stabilita de Sanctissimi Sacramenti expositione publica, et in Processionibus cum Sacris Reliquiis delatione. Accedit Oratio panegyrica Sanctissimae miraculosae Lovanii asservatae, habita in Jubilaeo trisaeculari anno 1674. [P. 528]

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 170, col. I.

Ioannes Petrus Niceron dans les Memoires des hommes illustres, tome VII, pag. 204.

Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 230, col. II, a Paris 1718.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Henningus Witte in Diario biographico ad annum 1681.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 2608. Lipsiae 1750.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 140. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 128. Lovanii 1727.

Lusitanus Eduardus, vide Lit. P. Pacheco Eduardus.

Lusitanus Patritius, natione Lusitanus, Patria ignota, Alumnus Congregationis Ilicetanae, Filius Coenobii S. Mariae de Populo, Romae ad initium Saeculi 17 vivebat adhuc multis annis. Erat a servitiis Eminentissimi Cardinalis Montalto, a quo propter praestita servitia competentem exspectatabat remunerationem. Verum subito mutata mente Romae in conventu Mariae de Populo habitum nostrum induit, finito probationis anno non solum in divinis et humanis disciplinis solida jecit fundamenta, sed etiam humanioribus literis egregie eminuit, atque versificandi laude celebris exstitit; postquam autem audivit, quod in Congregatione Ilicetana austerior floreat vivendi ratio, cum licentia Superiorum in illa receptus est, et in Conventu S. Annae reliquos vitae dies in jejuniis, et disciplinis transegit. [P. 529] Tandem die 30 Junii anno 1625 placide ad Deum migravit et posteritati dedit: Opusculum carmine elegiaco scriptum de variis imaginibus in 42 tabellis depictis cum multis documentis, et cohortationibus ad virtutes amplectendas, et vitia vitanda. Florentiae 1621, in 4. Poema nuncupatum Card. Montalto. Florentiae 1625, in 4.

Didacus Barbosa in Bibliotheca Lusitana, tomo III, pag. 514, col. II. Lisboa 1752.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica, tomo II, col. I.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 288, col. II. Madriti 1644.

Lydgate Anglus, vide adnotationes in fine additas num. 25.

Lyftoght Franciscus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Diesthensis, vixit Saeculo 16. Vir magnae pietatis et ascesi inprimis deditus in lingua Flandrica evulgavit:

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 184. Lovanii 1727.