[P. 286] Daelhemius Melchior, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Hasselensis, vixit Saeculo 17. Hasseleti, et Bruxellis Prior exstitit. Erat Rhetor et Poeta consummatus, ac linguae Graecae peritus. Hasseleti die 15 Februarii 1636 extremum vitae diem morte confecit. Ejus calamo prodierunt:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo II, pag. 886, col. II.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 5. Lipsiae 1750.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 136. Antuerpiae 1613.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 483. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 99. Lovanii 1727.

Dalhamer Andreas, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Viennensis. Ad initium Saeculo 18 nempe die 3 Januarii anno 1718, [P. 287] rebus humanis exemptus est. Conventus Pruggensis anno 1678 Vicarius constitutus fuit. Huic Coenobio per 30 annos praefuit; rexit etiam monasterium Viennense, imo ipsam Provinciam. Posteris reliquit:

Catalogus Scroptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

Dalmatius Nicolaus, natione Italus, Patria de Avigliana, Alumnus Congregationis Lombardiae, vixit Saeculo 17. Fuit Prior Coenobii Mariae de populo Romae, Vicarius Generalis Apostolicus Congregationis Lombardiae, et Commissarius Generalis, vir ob raras naturae dotes, pietatem, et in tractandis negotiis dexteritatem celebris, ejus diligentia et cura ad praelum devenit nostri Ambrosii Landucci opus inscriptum:

Angelicus Aprosius nella sua Biblioteca, pag. 323.

Daniel Alphonsus, natione Italus, Alumnus Provinciae Terrae laboris, Filius Coenobii Neapolitani, vixit Saeculo 16. Vir in omni scientiarum varietate excultus, lectissimis suis moribus omnes in admirationem sui facile convertit. In lingua Italica magna diligentia conscripsit:

Nicolaus Toppi nella Biblioteca Napoletana, pag. 9, col. II.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 25. Lipsiae 1750.

Daniel Schönauer, vide Lit. S. Schönauer Daniel.

Danzer Josephus, natione Germanus, Patria Austriacus Viennensis, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Viennensis, vixit Saeculo 18. Vir in declamandis sermonibus excellentis ingenii, Bruggae, Fürstenfeldii et Viennae per quindecim annos Praedicator exstitit. Erat S. Theologiae Baccalaureus, [P. 288] et Viennae eo die, quo se Deo votis obstrixerat, nempe secunda Septembris anno 1731, fato cessit. Edidit septem Conciones panegyricas in lingua Germanica, quarum series haec est:

Catalogus Scroptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

Dathus Joannes, natione Italus, Patria Foro Corneliensis, Alumnus Provinciae Romandiolae, Filius Coenobii Imolensis, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister. Virum hunc omni laude dignissimum noster Reverendissimus P. Ambrosius Coranus Generalis, et coaevus Joannis in sua Chronica his extollit verbis: hic profecto vas scientiarum fuit acerrimus disputator, memoriosus valde, Aegidianae disciplinae defensor, moritur satis juvenis, et Episcopus Imolensis electus. Contra ultima haec verba Ferdinandus Ughelli, tomo II Italiae Sacrae, col. 690, sic scribit: aliqui post Antonium in Imolensium Episcoporum serie quendam Joannem Dathum, Augustinianum, virum doctissimum reposuerunt, quos constat manifestissime falli, reperio enim, [P. 289] Gregorium statim Antonio successisse, siquidem dicta Ecclesia ab anno 1457 usque ad annum 1471 nunquam erat vacans: nam anno 1457 Calistus III, Summus Pontifex, Antonium Castellani Volta, Filium Zenonis Nobilis Bononiensis, Episcopum Imolensem creavit, qui ab hoc anno Ecclesiam hanc usque ad annum 1471 rexit. Verum ad hanc Ferdinandi Ughelli oppositionem noster Aloysius Torelli in Saeculis Augustinianis, tomo VII, pag. 96, num. 11, reponit: forsan ipse Ughelli in assignando anno electionis Antonii se decepit, prout saepius quoad hoc errasse deprehensus est, quis enim sine injuria de nostro Ambrosio Corano, qui anno 1476 in nostrum Generalem electus fuit, ac nostrum Joannem Dathum ut coaevum optime novit, praesumere poterit, quod contra veritatem in publicum evulgare voluerit, praedictum Joannem Episcopum Imolensem electum fuisse. Antonius Dominicus Gandolfus vero objectioni Ferdinandi Ughelli sic respondet, in sua dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis pag. 210: non video, cur attestatio Ambrosii Corani coaevi (cui semper adhibenda est fides, si vir sit fide dignus) jacturam hic pati debeat. Coranus enim non assignat locum, nec tempus, sed simpliciter dicit electum Episcopum Imolensem, quod facile a Pio II ante Antonii electionem fieri potuit, neque officit, quod Scriptores nostri in denominatione anni non conveniant. Pamphilus enim assignat annum 1460, et Crusenius annum 1459. Neuter coaevus fuit, et ob hanc rationem Ven. Alphonsus ab Orosco, qui 30 annis ante Josephum Pamphilum Chronicon suum prelo subjecit, ab assignando tempore electionis Joannis Dathi, abstrahere voluisse videtur. Si Reverendissimus Coranus errasset, certe eum de mendacio arguissent acerrimi operum suorum censores contemporanei Celsus Maphaeus et Ticinensis. Vero similimum igitur est, Joannem Dathum electum, non autem propter inopinatam mortem consecratum fuisse Episcopum Imolensem. Teste Josepho Pamphilo Imolae, quae a Geographis Forum Cornelium nominatur, in templo cathedrario sepultus jacet. Sequentia scripsisse perhibetur:

Libros II in Posteriora Aristotelis. [P. 290]

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Iosiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 360, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 428, col. I. Tiguri 1583.

In Bibliotheca latina Alberti Fabricii mediae et infimae aetatis per Ioannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo II, pag. 14, col. II. Patavii 1754.

Antonius Possevinus tomo II apparatus Sacri.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 39. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 84. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 110. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 27. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 434, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 342. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 95, num. 11. In Bologna 1682.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 210. Romae 1704.

Dayneff Georgius Aurelius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Leodiensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor. Vir incomparabilis ingenii, Divina humanaque sapientia clarissimus, in Abbatia S. Huberti cathedrae Theologicae moderator exstitit, et typis publicis emisit opus:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 380, col. I.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Valerius Andreae in Bibliotheca Belgica.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 6. Lipsiae 1750.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 246. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 166. Lovanii 1727.

Degen Theodoricus, natione Germanus, Patria Augustanus, Alumnus Provinciae Bavaricae, vixit Saeculo 17. Vir in omni politioris doctrinae genere versatus omni diligentia incubuit, ut probitati vitae artium studium conjungeret. Anima ejus die 2 Januarii anno 1637 e corpore migravit. Luci exposuit:

[P. 291] Martyrographiam Augustinianam Georgii Maigretii a se Germanice redditam. Monachii 1628, in 8. Exstat in nostra Bibliotheca Monachii.

Dencock Joannes, vide Lit. M. Magirus.

Denis Guilielmus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Lovaniensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Licentiatus, moribus, et literis clarus tantam apud suos acquisivit aestimationem, ut ei regimen variorum Conventuum commissum fuerit: fuit etenim Prior Brugis, Angiae, Antuerpiae et Herendalii. Mors ei die 25 Septembris anno 1653 spiritum vitae abstulit. Author est:

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 105. Lovanii 1727.

Desiderius Parodius, vide Lit. P. Parodius Desiderius.

Desirant Bernardus, natione Germanus, Patria Flander Brugensis, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Conventus Brugensis, Saeculo 18 adhuc florebat, S. Theologiae Doctor Lovaniensis, Historiographus Regius, et Publicus in Collegio Trilingui, ac Romae in Sapientia Professor, Theologus Caesareus, linguarum peritissimus, ob doctrinae praestantiam utpote in omnibus disciplinis excultus sibi, suaeque Provinciae summam comparavit gloriam, atque immortalem memoriam. Romae Benedicto XIII gloriosissime regnante mortem oppetiit. Lucem publicam ab eo aspexerunt:

[P. 292] Tractatus de nullitatibus, aliisque defectibus schedulae, quam D. Henricus Malcorps cum suis corruperunt, typisque donaverunt sub nomine sententiae latae, in 4.

Item Syntagma de annullis imprimi curavit. [P. 293]

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 91. Lipsiae 1750.

Dans les lettres de Mr. Arnauld.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 124. Lovanii 1727.

Didacus de Andrada, vide Lit. L. Lopez Didacus de Andrada.

Didacus Besalanque, vide Lit. B. Besalangue Didacus.

Didacus de Castelvi, vide Lit. C. de Castelvi Didacus.

Didacus de Estunica, vide Lit. E. de Estunica Didacus.

Didacus de Herrera, vide Lit H. de Herrera Didacus.

Didacus de Pastrana, vide Lit. P. de Pastrana Didacus.

Didacus de Ponce, vide Lit. P. de Ponce Didacus.

Didacus de S. Michaele, vide Lit. M. de S. Michaele Didacus.

Didacus de Tapia, vide Lit. T. de Tapia Didacus.

Didacus de Valderras, vide Lit. V. de Valderras Didacus.

Didacus Velez a Guevara, vide Lit. G. a Guevara Didacus Velez.

Didacus a Zuniga, vide Lit. Z. a Zuniga Didacus.

Dielman Cornelius, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Gandavensis, vixit Saeculo 17. Vir variarum artium notitia, morum integritate, et singulari prudentia insignitus, eapropter in variis monasteriis, nempe Wesaliensi, Coloniensi et Bruxellensi Prior electus fuit. Composuit:

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 156. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 143. Lovanii 1727.

[P. 294] Dimalducius, natione Italus, Alumnus Provinciae Romandiolae, Filius Coenobii Foroliviensis, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Magister, vir omni litteratura instructus, ex his tenebris in aeternam lucem excessit 1336. Ita Josephus Pamphilus, Thomas de Herrera, et Aloysius Torelli. Inter alios libros, quos scripsit, agmen ducit:

Antonius Verderius, sive Verdier in supplemento Epitomes Bibliothecae Conradi Gesneri, pag. 15, col. II.

Albertus Fabricius in Bibliotheca Latina mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, libro IV, pag. 8.

In eadem Bibliotheca per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata, et aucta, tomo II, pag. 4, col. I. Patavii 1574.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 128. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 50. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 62. Antuerpiae 1613.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 199, col. I. Madriti 1644.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo V, carte 506, num. 12. In Bologna 1678.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 111. Romae 1704.

Diener Reginaldus, natione Germanus, Patria Palatinus, Alumnus Provinciae Bavaricae, adhuc in vita per novem annos Monachii Concionatorem, dein Provinciae Secretarium, bis Superiorem Viebacensem, ac Confessarium Monialium, nec non Priorem Conventuum Ratisbonensis, Schönthallensis, Saemanshusani, et Rambsaviensis egit. Inter conciones, quas luci publicae dedit, primatum tenet: [P. 295] Panegyris, quam Monachii, dum typographi Monacenses in nostra Ecclesia Saeculum tertium inventionis artis typographicae solemniter celebrarunt, habuit. Monachii 1740, in fol.

Dionotus Avonius, vide Lit. A. Avonius Dionotus.

Dionysius de Anios, vide Lit. A. de Anios Dionysius.

Dionysius Brisenus, vide Lit. B. Brisenus Dionysius.

Dionysius e Burgo S. Sepulchri, vide Lit. B. e Burgo S. Sepulchri Dionysius.

Dionysius Collensis, vide Lit. C. Collensis Dionysius.

Dionysius Florentinus, vide Lit. F. Florentinus Dionysius.

Dionysius de Murcia, vide Lit. M. de Murcia Dionysius.

Dionysius de Neapoli, vide Lit. N. de Neapoli Dionysius.

Dionysius de Robertis, vide Lit. R. de Robertis Dionysius.

Dionysius de Sigillo, vide Lit. S. de Sigillo Dionysius.

Dionysius Vasquez, vide Lit. V. Vasquez Dionysius.

Diruta Augustinus, natione Italus, Patria Umber, Alumnus Provinciae Umbriae, Filius Coenobii Perusini, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Baccalaureus, vir in arte Musica celeberrimus. Erat Director Musices in monasterio nostro ad S. Augustinum Romae. Posteritati tradidit:

Libros XIII Musices. Romae 1646 impressos.

Ludovicus Iacobilli in Bibliotheca Umbriae.

Augustinus Oldoinus in Atheneo Romano.

Christianus Jöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 152. Lipsiae 1750.

Dolles Matthaeus, natione Germanus, Patria Austriacus, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, Filius Coenobii Viennensis. Hoc Saeculo, die 31 Octobris 1724, praematura morte abreptus, nempe aetatis 35, posteris reliquit unicam tantum panegyrim. Graecii officio Concionatoris et Bruggae functus est. Inscriptio orationis est: Heros Romanus virtute duce, gloria Comite victrici triumphalis quadriga, seu Divus Ioannes Romae ante portam latinam ferventis olei Martyr illaesus, in dolio panegyri celebratus, deferente Mag. Paulo Wutschnig, Facultatis Theologicae p. t. Decano spectabili, Oratore Rel. Fratre Matthaeo Dolles, ejusdem Ordinis Erem. S. P. Augustini S. Theologiae auditore. Typis Joannis Georgii Schlegel Viennae Austriae anno 1711.

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

[P. 296] Domer Aegidius, natione Germanus, Patria Palatinus, Alumnus Provinciae Bavariae, vixit Saeculo 18. Vir ob pulcherrimas animi dotes, et felicissimum ingenium maximae spei. Nam praeter Theologiae scientiam, qua excelluit, concionandi munere Monachii praeclare functus est: erat enim insignis Lector, et Ecclesistes. Verum invida mors florem hunc pulcherrimum die 24 Novembris anno 1742, aetatis 40, non sine magna Provinciae jactura, in Conventu Monacensi crudeli sua falce demessuit. Opuscula ab eo in lucem edita sunt:

a Domina nostra septem dolorum Philippus, Excalceatus, Alumnus Provinciae Delphinatus, vixit Saeculo 17. Fuit Diffinitor, et Conventus Lugdunensis Supprior. Praelo tradidit:

Dominicus Antonius, natione Italus, Patria Siculus, Alumnus Provinciae Siciliae, Filius Coenobii Panormitani, vixit Saeculo 16. Eloquens Orator reliquit:

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 201, col. II. Madriti 1644.

Dominicus Antonius Gandolfus, vide Lit. G. Gandolfus Dominicus Antonius.

Dominicus Antonius Tagliaferri, vide Lit. T. Tagliaferri Dominicus Antonius.

Dominicus Ghigi, vide Lit G. Ghigi Dominicus.

Dominicus Petrus, natione Italus, vixit Saeculo 14. S. Theologiae Magister. Fit die 27 Julii anno 1372 Procurator Generalis Ordinis. Non sine magno labore et cura ad typum promovit: Planctum Ecclesiae catholicae P. Alvari Pelagii Ordinis S. Francisci. Exstat in nostra Bibliotheca Monachii. In principio haec leguntur: Incipit Compilatio solemnis de planctu Ecclesiae [P. 297] Rel. Fr. Alvari Hispani, juris canonici Doctoris eximii, Ordinis S. Francisci, Summus Poenitentiarius tunc temporis Sanctissimi in Christo Patris, et Domini Ioannis XXII in civitate sua Avinienensi cum curia residentis deplangens Ecclesiae Catholicae morosum, defectuosum, utrumque tam Ecclesiasticorum, quam Saecularium lugubrem statum firmans nihilominus solide et fundans intentum suum. In hoc libro scribit etiam contra Ludovicum Bavarum et Petrum de Corvaria Pseudo Papam. In fine primae partis legitur: Franciscus Wieland, qui opus rubricis decoravit 1475. In fine libri II complevi hoc opus Dei gratia comitante, currente anno Domini 1332, Pontificatus tui 16, in festo S. Mariae Virginis in Avinione, ubi tunc cum tua curia residebas, et incepi anno Domini 1330. Summa notabilissima Planctus Ecclesiae catholicae intitulata per venerabilem virum Joannem Zeiner de Quetlingen, in urbe Ulm commorantem, cum summa diligentia correcta, atque arte impressoria effigiata anno 1474, die 26 Octobris. Ulmae. Totum autem hoc opus Fr. Petrus Dominicus, Ord. Heremit. S. Augustini, Sacrae pag. Professor, in ordinem redegit, ac indicem adjecit, ut in fine videre est. In nostra Bibliotheca Monacensi.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo II, pag. 277, col. I. Madriti 1644.

Dominicus Scifelli, vide Lit. S. Scifelli Dominicus.

Dominicus de Valvasoribus, vide Lit. V. de Valvasoribus Dominicus.

Dominquez Alphonsus, natione Hispanus, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Magister. Erat Procurator in causa Canonizationis B. Alphonsi ab Orosco, typis mandavit in lingua vernacula sequens opus:

Exstat in nostra Bibliotheca Monachii.

Donatus Calvus, vide Lit. C. Calvus Donatus.

Donatus Marrha, vide Lit. M. Marrha Donatus.

Donellanus Nicolaus, natione Hybernus, Alumnus Provinciae Austriae et Hungariae, vixit Saeculo 17, hic, quia vidit, quod Patria sua bellis, haereticisque doctrinis devastaretur, eam cum aliis dereliquit, et in Austriam anno 1640 delatus, in hac adfiliationem obtinuit, ejusque studiis multis praefuit annis. In Universitate Viennensi anno 1644 lauream Doctoratus magno cum applausu est confecutus, et post Patritium de Raa cathedram publicam ut Professor ascendit. Anno 1652 facultatis Theologicae Decanus salutatur, fuit insuper quartum nationis Saxonicae Procurator. Anno 1655 a Ferdinando III Imperatore Consiliarius intimus denominatur, quia vir erat magni nominis, imo omnis virtutis, scientiae, prudentiae, et eruditionis vivum exemplar, eapropter Prior Conventus Viennensis, Provincialis, [P. 298] et Vicarius Generalis electus fuit. Post tot tam honorifica munia die 17 Septembris anno 1679 e corporis ergastulo solutus est Viennae in Austria grassante peste. Ab eo exstat opusculum amore suae patriae sub heterodoxorum jugo gementis nomine viri docti, fortasse hic vir est ipse Donellanus, in publicum emissum, cujus titulus est:

Catalogus Scriptorum Provinciae nostrae Austriae et Hungariae.

Dorfner Ferdinandus, natione Germanus, Patria Bavarus, Alumnus Provinciae Bavaricae. Monachii e vivis ereptus fuit, die 9 Septembris anno 1719. Vir summae auctoritatis, et doctrinae, ac mirabilis eloquentiae, qui in suggestu suis concionibus laudem haud vulgarem adeptus, promeruit titulum Praedicatoris Generalis, et sequentes Prioratus nempe Conventus Monacensis, Ratisbonensis, Schönthallensis, atque Rambsaviensis. Reverendissimo et Celsissimo D. D. Joanni Francisco, Episcopo Frisingensi gratissimus fuit. Conciones celebriores ab eo habitae, sunt, quae hic subiiciuntur:

Omnes existunt in lingua Germanica in nostra Bibliotheca Monacensi.

[P. 299] Dorotheus Guilielmus, natione Italus, Patria Venetus, Alumnus Provinciae Marchiae Tarvisinae, Filius Coenobii ad S. Stephanum Venetiis, vixit Saculo 16. S. Theologiae Magister. Anno 1540 erat Regens studiorum Venetiis, et ibidem anno 1566 Praeceptor Monachorum Camaldulensium, anno 1583 in Universitate Papiensi Professor publicus Philosophiae exstitit. In lingua Graeca ita excelluit, ut suo tempore aequalem non habuerit. Ex hac in latinam transtulit:

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Iosiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 254, col. II. Tiguri 1574.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 197. Lipsiae 1750.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 312, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 261 et 683. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VIII, carte 551, num. 15. In Bologna 1682.

de Dorsten Joannes, natione Germanus, Patria Recklinghusanus in Ducatu Coloniensi, Alumnus Provinciae Saxonicae, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Doctor, vir summae aestimationis, erat enim Theologus excellens, Concionator celeberrimus, profunda Sacrae Scripturae doctrina decotatus, et Philosophus acutus, qui in Universitate Erfordiensi summa cum laude, et fructu Auditorum cathedram Philosophicam et Theologicam moderatus est, anno 1467 vero per electionem ad Provincialatus dignitatem in Saxonia promotus fuit. Dominicus Antonius Gandolfus in sua dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 211 et 212, contra Thomam de Herrera, et alios ex nostris Scriptoribus probat, quod Joannes de Dorsten, ex hac luce deficienti ad indeficientem procul dubio transierit anno 1481. Orbi literato haud ignotus ob insignia opera, quae emisit, quorum seriem hic damus: [P. 300]

Ioannes Trithemius de Scriptoribus Ecclesiastis pag. 352. Coloniae 1546.

In Bibliotheca Conradi Gesneri per Iosiam Simlerum recognita, et in duplum aucta, pag. 361, col. I. Tiguri 1574.

In eadem Bibliotheca per Joannem Jacobum Frisium ex Bibliotheca Caesarea Viennensi amplificata, pag. 430, col. I. Tiguri 1583.

Josephus Hartzheim in Bibliotheca Coloniensi, pag. 167, col. II.

Christophorus Montschman in Erfordia litterata.

In Bibliotheca Latina Alberti Fabricii mediae, et infimae aetatis, sive latinitatis, per Joannem Dominicum Mansi correcta, illustrata et aucta, tomo IV, pag. 69, col. II. Patavii 1754.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 200. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 87. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 111. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 29. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 472, col. II et tomo II, pag. 424, col. I. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 351. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 238, num. 13. In Bologna 1682. [P. 301]

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 211. Romae 1704.

Drisius Henricus, natione Germanus, Patria Belga, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Hasselensis, vixit Saeculo 17. Concionator Zelosus, in vinea Domini operarius indefessus, et rigidioris disciplinae amator, ad Augustinianos Excalceatos transiit, et postea vocatus est Angelus a S. Clara, inter quos die 10 Octobris anno 1633 mortuus est. Prelo typographico evulgavit:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 443, col. I.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 59. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 99. Lovanii 1727.

Dröscher Martinus, natione Germanus, Patria Franco Sondernavensis, Alumnus Provinciae Rheno Suevicae, Filius Coenobii Münerstadiani, vixit Saeculo 18. S. Theologiae Magister, Divinis et humanis literis egregie imbutus, ob morum suavitatem, agendi prudentiam, et animi candorem omnibus acceptus, fit anno 1721 Lector Philosophiae, primumque suum cursum Brisaci, secundum Oberndorffii, et tertium Moguntiae tradidit, postea cathedram Theologicam ascendere jussua, primum cursum Erfordiae inchoavit, alterum vero ex integro Herbipoli absolvit. Egit insuper Secretarium Provinciae, et Priorem Conventus Memmingani, postea in Capitulo Provinciali Landavii anno 1737 unanimi suffragio Provincialis eligitur. Sequens cudit opusculum nempe: Tractatum de creata libertate, in ordine ad actus tam naturales, quam supernaturales, quem Patribus capitulariter congregatis dicavit.

Antonius Höhn in Chronologia Provinciae Rheno Suevicae Augustinianae, pag. 366, anno 1744.

le Drou Petrus Lambertus, natione Germanus, Patria Leodiensis, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Hujensis. Ad initium Saeculi 18 adhuc in vivis erat. Exacto tyrocinio altiores disciplinas sub optimis Magistris hauferat, mox ipse easdem utut juvenis admodum confratres suos Huyi, Bruxellis, atque Lovanii docere jusus fuit, tanto discipulorum profectu, tanta nominis sui fama, ut inter celeberrimae Universitatis Lovaniensis Doctores cooptari, atque anno 1673, die 26 Septembris, Doctoris Theologici laurea meruerit exornari. Ad insignem Abbatiam Parcensem, [P. 302] seu de Parco prope Lovanium evocatus, ibi Praemonstratensis Ordinis Alumnis Theologiam exposuit. Factum per id tempus, ut collisis inter se Belgii Theologis grave bellum scholasticum exardesceret, dum nonnulli quasdam Lovaniensis scholae propositiones vehementer exagitarent, easque fidei catholicae contrarias, meritoque Apostolicae sedis censura configendas proclamarent. Quam calumniam depulsura Theologica facultas anno 1677 suos Deputatos Romam misit Franciscum van Vianen, Christianum Lupum Augustinianum, et Martinum Steyaerts, Theologiae Doctores, quibus et Lambertum le Drou addidit aliud tunc Romae agentem. Per hos Summo Pontifici suae circa fidem et mores doctrinae corpus in complures articulos distinctum exhiberi, totumque Romanae cathedrae arbitrio subiici voluit. Subjunxit suis alios quoque articulos in inferiori Germania non sine luculento animarum periculo per Magistros prurientes auribus sparsos, utpote morum dissolutioni, et laxiori vivendi libertati mire faventes, quos Lovaniensis facultas a Christi Vicario proscribi, et e catholicorum scholis eliminari optabat. Utrumque negotium ex animi sententia confectum est. Zelosissimus quippe orbis Christiani Pater Innocentius XI statim delectos cognitores dedit ex Eminentissimis Cardinalibus, aliisque Theologis doctissimis, qui qualibet septimana bis congregati in causam examussim inquirerent, atque ad se, quid actum esset, referrent. Novem vel decem ejusmodi Congregationibus Sanctissimus ipse interfuit. Demum ubi per annum, et dimidium res penitissime ventilata est, anno 1679 2da Martii sexaginta quinque theses ex iis, quas Doctores Lovanienses ceu pernitiosas detulerant, Apostolico anathemate fulminatae sunt, e contra doctrina facultatis illius Theologicae utpote nihil fidei, aut bonis moribus adversum continens ab omni sinistra nota immunis dimissa est. Hujus rei bene gestae quamvis potissima laus in P. Christianum Lupum redundarit, utpote virum vastissimae eruditionis, cujus virtus, et doctrina jam per quinquennalem Romae commorationem fatis perspecta per omnium ora volitabat, tamen et Lambertus noster, quod magna cum prudentia, et eloquentia eventum adeo felicem promoverit, in famae partem haud contemnendam venit, primumque sibi ad dignitates, quas postea Romae confecutus est, gradum paravit. In Belgium redux Theologicam iterum inter suos Lovanii cathedram conscendit. [P. 303] Anno 1680 Provinciae Diffinitor, et studiorum Regens in Lovaniensi Coenobio renuntiatus, anno 1682 in Capitulo Mechliniae celebrato Provincialis per Belgium die 19 Aprilis electus, id officium integro triennio dignissime obivit, in cujus fine anno 1685 Romam ad Comitia Generalia profectus, a Reverendissimo nostro P. Mag. Generali Dominico Valvasorio Magister Circuli est constitutus, cujus officium est omnibus thesibus, quae in Capitulo Generali publice propugnari solent, praesidere, defendentes dirigere, juvare, et siquando in respondendo defecerint, pro ipsis respondere. Munus uti honorificum, ita difficile, et periculosum, quod proinde non nisi viris in sublimiore litteratura versatissimis, vereque ambidextris committitur. Hujus partes le Drou adeo feliciter implevit, ut oblatos quoscumque nodos ex tempore tanta facilitate, et claritate solvit, ut totius auditorii applausum reportaverit. Hoc itaque bono eximiae doctrinae odore in Italia relicto, haud mirum, quod brevi eo iterum fuerit revocatus: Bononiam primo ad docendas Sacras litteras. Deinde sapientissimo Magistro Michaele van Echio, vita functo anno 1687 urbem a Summo Pontifice accedere jussus, et publicus Sacrae Scripturae in Romana Sapientia Interpres, studiorumque Praefectus in Collegio de propaganda fide declaratus. Dum hanc Spartam pro more suo egregie exornat, anno 1689 a Lovaniensi schola inter octo Doctores Regentes suae strictae, ut vocant, facultatis Theologiae adsciscitur, ad quos amplo jure spectat, bona illius facultatis administrare, officia conferre, stipendia distribuere, caeteraque disponere, quae ad almae facultatis decorem, et augmentum faciunt. Ad capessendam spectabilis hujus administrationis possessionem anno 1690 Lovanium reversus est. Neque vero Roma tanti viri absentiam tulit, sed in cumulando eum honoribus quodamodo cum Belgio certans anno 1692 Josepho Eusanio vivis erepto Sacrarii Apostolici Praefecturam una cum mytra Porphyriensi in ipsum contulit, simul Episcopum Solii Pontificii Assistentem declarans. Successu temporis etiam inter Canonicos Collegiatae S. Pauli Leodii adscriptus, demum in ipsa Cathedrali Leodiensi Canonicus Poenitentiarius est institutus. Tot titulis, et honoribus auctus, aerem Romanum corporis sanitati minus convenientem expertus est, quare curandae valetudinis ergo patrium solum revisere coactus, eo ipso tempore Roma abfuit, quo Innocentio XII vita functo Cardinales pro novi Pontificis electione anno 1700 conclave petebant. [P. 304] In quo cum plures functiones Sacristae praesentiam exigerent, deliberatum est, quis loco absentis Le Drou illas obiret, pluribus extra Ordinem Augustinianum eas vices affectantibus. At vero Eminentissimi Patres, Augustinianos in antiquissimo suo jure a tempore omnem memoriam excedente Sacrarii Apostolici cura ipsis est demandata, manu tenendos rati in locum absentis Sacristae, dum rediret, P. Mag. Paulum Mariani ex Ordine nostro substituerunt. Electo Clemente XI Le Drou nihil prius habuit, quam ut anno 1701 Romam festinaret, et novo Pontifici servitia sua deferret, qui variis in negotiis opera illius usus, eum in dignitatibus humilem, in colloquiis gravem, in consiliis sincerum, in omnibus doctum, prudentem, fidelem expertus est. Quare et ipse amplificandae ejus dignitati intentus, anno 1704 Praeposituram Collegiatae ad S. Stephanum Moguntiae, cui per mortem D. Praepositi Goswini Hall viduatae providere ad Sanctam sedem attinebat, ei detulit. Anno 1708 illustrissimus Le Drou iter Leodium versus arripuit, annalem ibi praesentiam ceu Canonicus cathedralis praestaturus. Altero mox anno per Moguntiam, ubi 22 Septembris possessionem suae praepositurae capessivit, in urbem rediens, neque tum diu Romae haesit: Nam Serenissimus Princeps Josephus Clemens ex Ducibus Bavariae Coloniae Elector, et Episcopus Leodiensis, dotibus viri captus, ejusque ardentissimum Zelum in animarum salute promovenda perspectum habens, a Summo Pontifice enixis precibus postulavit, et quamvis aegre obtinuit, ut sibi Porphyriensem cederet, quem in Episcopatu Leodiensi majorem Vicarium suum Generalem in spiritualibus constitueret. Itaque anno 1712, Mense Septembri Praefectura Sacrarii Apostolici se abdicavit, postquam eam per annos viginti sub Pontificibus Innocentio XII et Clemente XI maxima cum laude tenuisset, ac Leodium se conferens illorum populorum spirituali regimini ad finem usque vitae studiosissime invigilavit, cui ut liberius vacaret, anno 1719 etiam Praepositura Moguntina sponte cessit. Altero post anno nimirum 1721, 6 Maij, cum omnium bonorum luctu Octuagenarius pientissime ad Superos abiit. Corpus Leodii in summa aede ad S. Lambertum terrae mandatum, lapis sepulchralis nullo elogio, sed sola incisa signatus est, quod vir modestissimus, uti omnem pompam a funere, ita et Epitaphii splendorem a suo tumulo vellet remotum. Oratio funebris a P. Balduino de Housta in ejus exequiis habita impressa est Lovanii 1721. [P. 305] Lucem publicam decoravit sequentibus profundissimae doctrinae suae monumentis, videlicet opere, cuius titulus:

Insigne hoc opus non caruit suis censoribus, nam perdoctus D. Augustinus Michel Canonicus Regularis Understorffensis, Ord. S. Augustini S. Theologiae et juris utriusque Doctor, ac Professor emeritus, nec non Celsissimi Principis Episcopi Frisingensis Consiliarius Ecclesiasticus lucem publicam videre fecit opus, cujus integer titulus: Discussio Theologica quatuor dissertationum, quas in puncto contritionis et attritionis posuit Reverendissimus et Illustrissimus D. D. Petrus Lambertus Le Drou ex Ordine Eremit. S. Augustini Episcopus Porphyriensis, qua ostenditur, verum non esse, quod charitas benevola Dei propter semetipsum et super omnia sit separabilis a gratia sanctificante, et remissione peccatorum. Item verum non esse, et theologice certum et a Concilio Tridentino saltem implicite definitum, sufficere ad Sacramentum poenitentiae attritionem, quae constet motivo supernaturali inferiore quam charitatis benevolae Dei, hunc etiam sufficere motivum metus gehennae, et excludere posse voluntatem peccandi formatam. Augustae Vindelicorum 1710 per Casparum Bencard, in 4. Huic opusculo Illustrissimus ac Reverendissimus Episcopus Porphyriensis Le Drou opposuit aliud sub titulo: Confutatio Discussionis Theologicae per R. D. Augustinum Michael, Ord. S. Augustini, Canonicum Regularem Understorffensem, S. Theologiae et juris utriusque Doctorem, ac Professorem emeritum etc. contra quatuor de Contritione, et attritione dissertationes F. Petri Lombardi Le Drou Huyensis ex Ord. Eremit. S. Augustini Episcopi Porphyriensis etc. In fine tituli ponit Reverendissimus textum ex cap. V Danielis. Appensus es in statera, et inventus es minus habens. Patavii 1713 apud Josephum Corona, in 8. Ad hanc confutationem factum est silentium.

Aloysius de Comitibus in continuatione Chronhistoriae de Apostolico Sacrario Angeli Rocca.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 190. Lovanii 1727.

Dudesfelder Petrus, natione Germanus, Alumnus Provinciae Rheno Suevicae, Filius Conventus Spirensis, vixit Seculo 14. Vir omnium scientiarum gloria illustris, utpote in Divinis Scripturis jugi studio exercitatus, in declamandis ad populum sermonibus summam sibi, ordinique nostro, peperit famam, nec minoris aestimationis fuit propter disciplinas Theologicas et Philosophicas, [P. 306] in quibus eminuit. Anno 1363 Provinciae Rheno Suevicae laudabilissime praefuit. Magno studio conscripsit:

Antonius Höhn in Chronologia Provinciae Rheno Suevicae Augustinianae, pag. 51, anno 1744.

Dulciatus Antonius, natione Italus, Patria Florentinus, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Florentini, vixit Saeculo 16. Vir certe eruditissimus, et multarum scientiarum copia ditissimus, erat Prior Florentiae ad S. Gallum. Composuisse memoratur opus celeberrimum, cui titulus:

Opusculum de reformatione Ritus celebrationis festorum Dulciati. Florentiae per Michaelem Angelum Bartholomaei Florentinum anno Domini 1519, Idibus Julii, in 4. De hoc suo opere scribit pag. 4, hac de re olim plura colloquia habita sunt in Concilio Basileae, et novissime temporibus istis in Lateranensi sub Sanctissimo Leone X Summo Pontifice, cui Corneti octavo Kalendas Novembris 1515 manu nostra opusculum de hujusmodi materia a nobis editum obtulimus. Quia ergo circa hoc nihil innovatum est, cum saepius circa hunc ritum plures audierimus dubitasse, [P. 307] post opus nostrum de festis mobilibus, et praefatum, libuit nobis in isto brevi compendiolo notare, quae de hac re sentiamus.

Michael Pocciantus in catalogo illustrium Scriptorum Florentinorum qui in titulo erravit, posuit enim compendium solis et lunae loco compotum solis et lunae.

Guilio Negri nell’Istoria de gli Scrittori Fiorentini, pag. 58, col. II.

Antonius Verderius, sive Verdier in supplemento Epitomes Bibliothecae Gesnerianae, pag. 8, col. I.

Ioannes Maria Lucidus, qui opus suum de computatione annorum Domini nostro Dulciato dicavit.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 237. Lipsiae 1750.

Josephus Pamphilus in Chronicis Ordinis nostri, fol. 104. Romae 1581.

Thomas Gratianus in Anastasi Augustiniana, pag. 34. Antuerpiae 1613.

Nicolaus Crusenius in Monastico Augustiniano, parte III, cap. 42. Monachii 1623.

Thomas de Herrera in Alphabeto Augustiniano, tomo I, pag. 57, col. II. Madriti 1644.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 80. Bruxellis 1654.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 631, num. 8. In Bologna 1682.

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 64.

Dunckelspuel Nicolaus, Vide Num. 10 in adnotationibus in fine additis.

de Durango Emmanuel, natione Hispanus, vixit Saeculo 17. Vir pietate et doctrina conspicuus in lingua paterna praelo subiecit: Vida del cielo en esta vida mortal. Madriti 1665.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 249. Lipsiae 1750.

Nicolaus Antonius Hispalensis in Bibliotheca Hispanica.

Duranti Guilielmus, vide Num. 20 in adnotationibus in fine additis.

Duranzinus Michael, natione Italus, Patria Hetruscus, Alumnus Provinciae Pisarum, Filius Coenobii Emporitani ad S. Stephanum, vixit Saeculo 15. S. Theologiae Magister, in suggestis concionator clarissimus, ab eo in lucem prodivit: Opus praedicabile. Florentiae typis Francisci Bonacursii 1490, in 4. In hoc opere continentur sermones pro Dominicis Quadragesimae, Adventus, variorum festorum etiam B. Virginis, de communi ac nonnullarum collationum.

Hippolytus Marraccius in Bibliotheca Mariana, tomo II, pag. 141.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 251. Lipsiae 1750.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 490. Bruxellis 1750.

Luigi Torelli ne’ Secoli Agostiniani, tomo VII, carte 97, num. 16. In Bologna 1682. [P. 308]

Dominicus Antonius Gandolfus in Dissertatione historica de 200 Scriptoribus Augustinianis, pag. 267. Romae 1704.

Dyckerius Ignatius, natione Germanus, Patria Flander, Alumnus Provinciae Belgicae, Filius Coenobii Gandavensis, vixit Saeculo 17. S. Theologiae Doctor. Trajecti, Aquisgrani, Bettburgi, Gandavi, Viennae in Austria, et Moguntiae Prior, nec non per Austriam, Bavariam, Rhenum et Sveviam Commissarius Generalis, ac tandem anno 1652 Provincialis per Belgium. Vir non minus omni virtute quam scientiis praesertim amoenioribus praestans, Gandavi die 24 Septembris anno 1661 ex hac mortali ad immortalem transiit vitam. Lucem publicam decoravit:

Ioannes Franciscus Foppens in Bibliotheca Belgica, tomo I, pag. 553, col. I.

Franciscus Swertius in Athenis Belgicis.

Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 254. Lipsiae 1750.

Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 317. Bruxellis 1654.

Nicolaus de Tombeur in Provincia Belgica Augustiniana, pag. 144. Lovanii 1727.